Tussen referendum en onafhankelijkheid wacht
De Gaulle nog een hele serie krachtproeven
Terwijl Frankrijk voortschuifelt,
spreken ultras van „Israëlisatie"
Soustelle getuigt in het
proces der barricaden
NAAIMACHINES
Planten
en planeten
Algerije: het begin
van het einde
WERELDNIEUWS
3
FLN zit op rozen
Arabische zorgen over een
Israëlische kernbom
Geweldige risico's
Nieuw koren op de molen der rechtse extremisten
Oecumenische hulp aan
hongerende vluchtelingen
Vliegtuig gedwongen in
Algerije te laten
Met Zweedse wapens op
weg naar Argentinië
Achtersteven van Pine
Ridge vastgemaakt
Sleep is onderweg naar
Norfolk in Virginia
Merkwaardige loyaliteit
&p de
^Praatótoel
Zoon van hoge Oostduitse
ambtenaar gevlucht
ZATERDAG 24 DECEMBER I960
ALGIERS. Alleen De Gaulle kan de Algerijnse kwestie oplossen. Ziedaar
de tot axioma verheven mogelijkheid, die in alle toonaarden weerklinkt. Weste
lijke staatslieden zeggen het, Atro-Aziatische mensen menen het, zelfs Kroesjtsjev
heeft het lange tijd geloofd. En de-man-in-de-straat in Frankrijk en daarbuiten,
zelf druk doende met de dingen van alledag, vindt er een reden in om in goed
vertrouwen op te zien naar deze grote man, die hoog en eenzaam doende is
naar de vrede te zoeken. Is het axioma dat alleen De Gaulle de sleutels van de
vrede in Algerije in handen heeft, werkelijk waar? In die vorm gelukkig niet.
Het is niet zo, dat als De Gaulle morgen zou komen te overlijden, de Algerijnse
oorlog tot in lengte van dagen zal voortduren. Op een of andere manier lossen
zulke conflicten zichzelf altijd wel op. Staatslieden zijn er om het proces te ver
gemakkelijken. Tenzij men uit politieke romantiek aan een grote wonderdoener
wil geloven, moet men De Gaulle's functie in het Algerijnse probleem wat be
scheidener omschrijven: alleen De Gaulle beschikt over voldoende politiek,
patriottisch en persoonlijk krediet om de meerderheid van het Franse volk met
het opgeven van Algerije te verzoenen. Alleen De Gaulle's regime beschikt
(misschien) over voldoende autoriteit om de Franse staat die amputatie van zijn
grondwettelijke territoir te doen overleven.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
Zelfs die omschrij
ving berust op ver
onderstellingen, die
hun werkelijke
krachtproef een
hele serie daarvan
nog moeten onder
gaan, maar het begin
van het einde is in
zicht. Dat begin is
het referendum op
8 januari, waarin het
Franse volk vooral
een nieuw referen
dum legaal moet ma
ken: Nde volksraad
pleging waarin het
Algerijnse volk zich
eens zal kunnen uit
spreken over zijn
toekomst. De achtste
januari wordt het be
gin van het proces,
waarvan het einde
onafwendbaar zal
zijn: de onafhanke
lijkheid van Algerije.
Van die onafwend
baarheid is ook De
Gaulle overtuigd,
maar hij overschat
zijn persoonlijke kre
diet niet. In plaats
van de knoop door te
hakken en met het
F.L.N. politieke on
derhandelingen te
openen, ziet hij zich
gedwongen slechts
schoorvoetend voor
waarts te gaan en die
millimetersgewijze
progressie te verhul
len door rozige maar
irreële toekomst
beelden over de hartelijke verhoudingen
die er straks (na zes jaar bloedige oorlog)
tussen Frankrijk en de Algerijnse repu
bliek zullen heersen.
Zijn laatste rede was daar een voorbeeld
van: hij beloofde de Fransen in Algerije
een bescherming die hij ze niet werkelijk
kan geven, hij prees het Franse leger voor
een overwinning op de rebellie, die het niet
behaald heeft, hij inspireerde het Franse
volk met een nieuwe Frans-Algerijnse
vriendschap, die niet zal bestaan. Maar
men moest met alle oren luisteren om de
werkelijke politieke winst uit zijn rede te
halen: De Gaulle bood het F.L.N. aan om
te onderhandelen over de omstandigheden
waaronder straks het Algerijnse volk vrije
lijk zijn keuze zal mogen maken, hetgeen
hij tot nu toe strikt geweigerd had.
Mag men De Gaulle die methode kwalijk
nemen? Nauwelijks, wanneer men bedenkt
welke gevaren zelfs zijn schuifelend be
leid nog van Franse kant bedreigen. Het
is in feite onjuist om de Algerijnse oorlog
als een Algerijns probleem te bestempe
len. Het is een Frans probleem. De obsta
kels liggen aan Franse kant. Het zijn er
bovendien zo ontzaglijk veel, dat men zijn
hart vasthoudt wanneer men natelt hoe
veel beproevingen er nog tussen het begin
van het einde, het referendum van 8
januari, en het einde zelf, de Algerijnse
onafhankelijkheid, liggen.
Beproeving nummer één wordt het re
ferendum in Algerije zelf. De Fransen zul
len „nee" stemmen en het pogen te sabo
teren, mogelijk met nieuwe uitbarstingen
van geweld. Het F.L.N. zal zijn volgelin
gen opdracht geven „nee" te stemmen of,
waarschijnlijker nog, zich van stemming
te onthouden, voornamelijk omdat het re
ferendum ook het inmiddels volkomen
door de gebeurtenissen achterhaalde plan
tot instelling van een voorlopig Algerijns
bestuur en de regionale decentralisatie
van Algerije (voorloper van een toekom
stige deling?) insluit. Nadat het F.L.N. op
éclatante wijze zijn greep op de moham
medaanse bevolking in de steden heeft be
wezen, zal alleen een Algerijn die niet wel
(Vervolg van pag. 1)
En wat voor onze wereld, voor onze we
tenschap en onze techniek geldt, dat geldt
ook voor onszelf als kleine onderdeeltjes
van de samenleving. Ook wij hebben maar
al te vaak de neiging, „gevaarlijk om
hoog" te willen kijken inplaats van „vei
lig omlaag", en dat kan soms heel goed
zijn, als het hogere dat wij zoeken op
weegt tegen de gevaren die aan dat zoe
ken verbonden zijn. Maar het kan nóóit
goed zijn, terwille van de „planeten" de
„planten" te verwaarlozen. Dat is de les,
die dat éne zinnetje van -John Gerard ons
leert, ons allen, gemeenschappelijk, maar
ook elk van ons, individueel.
Simon Koster
De tegenstanders: met vlag en sluier
voor een onafhankelijk Algerije.
bij het hoofd is, zich voor een zelfmoord
functie bij dat tijdelijk bestuur aanmel
den.
Wie zal er in Algerije dan „ja" stem
men? Voornamelijk die mohammedanen
buiten de steden die zich gedwongen zullen
zien de vriendelijke, doch dringende, uit
nodiging aan te nemen om van het trans
port in een legertruck naar de stembus
gebruik te maken, vooropgesteld althans
dat de Franse baas het hun niet verbiedt.
Vooropgesteld ook dat het leger bereid is
druk uit te oefenen op de mohammedanen
om „ja" te zeggen tegen een politiek,
waar het zelf met twijfel tegenover staat.
Stel echter dat het referendum zonder al
te grote schokken verloopt, een meerder
heid van „ja's" verwerft en daarmee De
Gaulle de constitutionele vrijbrief voor een
uiteindelijke afscheiding van Algerije
verschaft. Wat dan? Onderhandelen met
het F.L.N.? De Gaulle heeft de normale
procedure van politieke onderhandelingen
PORT SAID (UPI) President Gammel
Abdel Nasser van de Verenigde Arabische
Republiek heeft gisteren in Port Said ge
zegd. dat wanneer Israel aan de construc
tie van een kernbom bezig is, dit automa
tisch oorlog tussen Egypte en Israel zal
betekenen. In dezelfde rede noemde Nasser
de NAVO „onze eerste vijand".
Deze toespraak wordt door politieke
waarnemers beschouwd als een keerpunt
in de neutralistische politiek, die Nasser
geruime tijd heeft gevoerd. Nasser uitte
ook het dreigement, dat de V.A.R. een basis
zal worden voor kernwapens, gericht tegen
de NAVO.
De Egyptische leider zei verder dat de
NAVO Frankrijk steunt in zijn strijd tegen
de Algerijnen en Frankrijk Israel van wa
pens voorziet.
„Het is nu duidelijk dat de NAVO en de
Arabieren vijanden van elkaar zijn en wij
alle voorzorgsmaatregelen moeten treffen",
besloot Nasser.
JERUZALEM (UPI) De Israëlische
premier, David Ben Goerion, heeft in
Jeruzalem gezegd, dat Israëlische ge
leerden bezig zijn met de bouw van een
tweede kernreactor in de Negevwoestijn.
Ben Goerion legde deze verklaring af in
het parlement, nadat hij eerder het bericht
had tegengesproken, dat Frankrijk Israel
hulp verleent, bij de constructie van een
kernbom, een activiteit, die ook door de
Franse regering is ontkend.
WASHINGTON (AFP) De woord
voerder van het Amerikaanse ministerie
van Buitenlandse Zaken heeft ver
klaard. dat de Amerikaanse regering
met voldoening kennis heeft geno
men van de Israëlische verklaringen
over de vredelievende opzet van de nieuwe
kernreactor, die op het ogenblik in Israel
in aanbouw is.
Het leger: het bioscoop-affiche ver
meldt de hoofdmotieven voor poli
tieke houding der Franse officieren.
De glorie van een overwinning, die
zij al zo lang zoeken. De vrees, dat
een politieke nederlaag die kan
verhinderen.
om een staken van het vuren te krijgen
moeten omdraaien: eerst het vuren sta
ken, dan politieke onderhandelingen. Ten
eerste zal het F.L.N. een harder onder
handelingspartner blijken dan in Mélun.
Met Sovjet-Chinese beloften tot steun,
rnaar vooral met de grandioze demonstra
ties van loyaliteit der mohammedaanse
bevolking achter de rug, zit het F.L.N. op
rozen. Het is de, zij het niet onoverkome
lijke, hoge prijs voor de Franse schoor-
schoorvoetendheid.
Klemmender is de vraag: hoe bereikt
men een staken van het vuren? De Gaul
le's verklaring dat de Algerijnse oorlog
in acht. dagen minder doden heeft gekost
dan verkeers- en bedrijfsongevallen, wijst
erop dat hij naar een soort de facto wa
penstilstand wil. Het is niet zeker of het.
leger hem op die weg zal willen volgen.
Het is wel zeker dat zo'n delicate toe
stand in een handomdraai verstoord kan
worden door provocaties. Niet voor niets
hebben gewapende commando's van ul
tra's zich buiten de steden ondergronds
begeven. Een plaatselijke moordpartij op
mohammedanen, zelfs een gefingeerde
„F.L.N.-aanval" op het Franse leger is
die ultra's geenszins te dol. Zij hebben
soortgelijke provocaties kort geleden in de
steden op touw gezet.
Er is de laatste weken onder de ultra's
in Algerije een nieuwe term opgedoken:
de „Israelisatie" van het Algerijnse con
flict. Men redeneert dat als een paar hon
derdduizend vastbesloten Joden het in
1948 van miljoenen Arabieren konden win
nen en een staat konden stichten die het
nu al twaalf jaar tegen een Arabische
blokkade uithoudt, meer dan een miljoen
Fransen in Algerije hetzelfde kunnen doen.
Geleidelijk aan zou dan het Franse leger
in dezelfde rol geraken als het Britse le
ger in Palestina, dat zich tenslotte mis
noegd terugtrok en de vechtenden aan el
kaar overliet. Dat, zou dan tot een gewa
pende partitie van Algerije leiden, andere
vorm dan de politieke partitie die ook De
Gaulle nog als een mogelijkheid voor ogen
zweeft. Deling is immer een desperaat
middel. Een bevredigende verdeling van
Algerije is onmogelijk. Zij zou geen vre
de maar nieuwe spanningen, nieuwe oor
log oproepen, waar niemand, ook Frank
rijk niet, bij gebaat is.
Men ziet welke geweldige risico's er nog
tussen het begin en het einde van de be
slissende fase in De Gaulle's politiek lig
gen. Kan- alleen De Gaulle de- oplossing
brengen? Hij kan het zeker niet alleen.
Zij die in vroom vertrouwen naar hem
opstaren, helpen hem niet. Als de weste
lijke bondgenoten het Frankrijk werkelijk
duidelijk maken, dat zij een snelle oplos
sing eisen, dat zij Frankrijk zullen isole
ren, wanneer een extreem rechtse staats
greep zou slagen, geven zij De Gaulle
een nieuw wapen in de hand om zijn be
leid door te drukken, vooral om het leger
dat de sleutelstelling blijft bezetten, in de
pas achter het staatshoofd te houden.
PARIJS Jacques Soustelle was don
derdag de eerste politicus die voor de balie
van het proces der barricaden in Parijs
verscheen om eveneens voor de beschul
digden in de bres te springen. Soustelle,
die a-is beroep opgaf universiteitsprofessor
en als leeftijd 48 jaar, was in het bijzon
der voor de directeur-hoofdredacteur van
het dagblad „l'Echo d'AIger", Alain De
Sérigny, als getuige a décharge opgeroe
pen, doch de oud-minister bleek volgaarne
bereid, na maarschalk Juin en generaal
Massu, alle overige beschuldigden even
eens een bewijs van goed, en zelfs voor
treffelijk, vaderlands gedrag uit te rei
ken. Nadat een dag tevoren, bij de eerste
zitting met gesloten deuren, de vroegere
stafchef van generaal Massu, kolonel Ar-
goud, verklaringen moet hebben afgelegd
over een geheime bespreking, waaraan in
januari ook premier Michel Debré zou
hebben deelgenomen en waarmee de ver
dediging zichtbaar in haar nopjes was,
kwam dus Soustelle nieuw koren aandra
gen op de molen der rechtse extremisten.
De getuige verklaarde dat De Sérigny
hem, toen hij in 1957 tot gouverneur-ge
neraal van Algerije was benoemd, tege
moet trad als een der betrouwbaarste en
doelmatigste figuren, met wie, en waar
door, Frankrijk een politiek van verbroe
dering tussen de verschillende bevolkings
groepen kon voeren. De triomf van deze
politiek had men, zo vertelde Soustelle, op
13 mei 1958 beleefd toen Algerijnen en
Fransen elkaar overal in de armen vielen
Het was daarom, zo oordeelde de oud-mi
nister. misdadig geweest, dat dit „prach
tige geschenk aan Frankrijk" daarna dooi
de regering weer werd weggespeeld. Na
de wittebroodsweken van die Frans-Al
gerijnse echtgemeenschap, waren de kan
sen op een blijvend geluk steeds sneller
achteruit gehold. Het begon met het bevel
aan de militairen hun zetels in de Comi-
té's voor openbaar welzijn te verlaten. Die
ontwikkeling had haar explosieve diepte
punt bereikt toen de regering, ondanks
zijn, Soustelle's waarschuwing, besloot ge
neraal Massu, na zijn ongelukkig vraagge
sprek, van zijn commandopost in Algiers
te ontheffen. Het resultaat van dat besluit
ziet ge, heren rechters, zo riep Soustelle,
die overigens geen meeslepende redenaar
is, wat geforceerd pathetisch uit, hier voor
u in deze banken, waar Frankrijks dap
perste zonen als misdadigers zijn gezeten.
Soustelle onthulde bij het beantwoorden
der vragen nog, dat hij vei-schillende
schriftelijke en andere bewijzen, in de
vorm van persoonlijke brieven aan hem
van De Gauile, bezit voor zijn verzekering
in april 1958 aan De Sérigny, dat de gene
raal de stelling van een Frans-Algerije
was toegedaan. De generaal had hem die
vaste overtuiging ook in meerdere privé-
gesprekken gegeven. Op grond van die
schriftelijke verzekering had De Sérigny,
die van huis uit geen aanhanger van De
Gaulle was, met zijn invloedrijke hoofd
artikelen een beslissend gewicht in de
weegschaal geworpen om de Franse be
volking van Algerije voor de terugkeer
aan de macht van De Gaulle te winnen en
te mobiliseren. .Toen Soustelle bij de vor
ming van het kabinet Debré eerst geaar
zeld had zijn portfeuille te aanvaarden,
wist De Sérigny als tussenpersoon te be
werkstelligen, dat hij toch minister van de
Sahara werd. Al de bittere teleurstellingen
en ontgoochelingen die voortvloeiden uit
het latere besef dat Soustelle en zijn vrien
den door De Gaulle om de tuin waren ge
leid, vormen volgens de getuige, de
achtergrond, waartegen men de uitbars
ting in januari op de barricaden moet zien
om haar te kunnen begrijpen en te bil
lijken.
Deze onschuldige interpretatie van de re
volte van januari kon, ondanks de scherp
zinnigheid van Soustelle, toch niet geheel
standhouden tegen verschillende andere
feiten, die bij een volgend verhoor aan
het daglicht zouden treden. Een functio
naris van het gouvernement generaal in
Algiers kwam het militaire tribunaal na
melijk vertellen, dat er op 24 januari,
de dag dat de rebellie uitbrak, plotseling
vrijwel geen enkele controle meer bleek
te worden uitgeoefend bij een der grootste
arsenalen van het leger, waar de machine
geweren en andere wapens dan ook met
armen vol vrijelijk werden uitgedragen. De
verantwoordelijkheid voor deze vrijgevig
heid is echter nog steeds niet duidelijk ge
worden, omdat alle betrokken militairen
en ambtelijke instanties ook op dit kardi
nale punt door een collectieve en acute
geheugenzwakte geslagen blijken te zijn.
De Wereldraad van Kerken heeft de
aangesloten kerken verzocht hulp te wil
len bieden aan de slachtoffers van de
hongersnood onder de Baloeba's die uit de
Kongolese provincie Kasai zijn gevlucht.
De stichting oecumenische hulp aan ker
ken en vluchtelingen die dit verzoek door
geeft. stelde reeds 20.000 beschikbaar.
PARIJS De Franse luchtmacht heeft
woensdag een Libanees DC-4 vliegtuig, dat
met vijf ton wapens op weg was van
Stockholm naar Casablanca, gedwongen te
landen op het vliegveld van Oran, in Al
gerije. Volgens Franse woordvoerders
werd de Trans-Mediterranean Airways al
enige tijd in het oog gehouden, omdat men
verdenking koesterde dat haar vliegtui
gen werden gebruikt om wapens naai
de Algerijnse opstandelingen te vervoeren.
STOCKHOLM (Reuter) Van de zijde
van de Zweedse regering is meegedeeld
dat het vliegtuig een lading bazooka's
vervoerden naar Argentinië, die volkomen
wettig werden uitgevoerd. Het toestel zou
in Casablanca een tussenlanding maken.
RABAT (Reuter) Het Marokkaanse
ministerie van voorlichting heeft tegen
gesproken. dat het wapens voor Marokko
aan boord zou hebben gehad.
Voorstellen aan Bonn
BONN (AFP) De Franse ambassa
deur te Bonn. Seydoux de Clausonne, heeft
donderdagmiddag aan de Westduitse
staatssecretaris van Buitenlandse Zaken
Carstens voorstellen overhandigd die ten
doel hebben incidenten tussen de Franse
marine en Westduitse vrachtschepen te
voorkomen. Deze voorstellen zijn in studie
genomen.
Joegoslavisch protest.
BELGRADO (AFP) Volgens welinge
lichte kringen heeft het Joegoslavische mi
nisterie van Buitenlandse Zaken bij de
Franse ambassade in Belgrado mondeling
geprotesteerd tegen de aanhouding van
drie Joegoslavische vrachtschepen door de
Franse marine in de Middellandse Zee, en
tegen het inbeslagnemen van een deel dei-
lading van het vrachtschip Martin Krpan,
dat door de Franse marine naar Böne
werd opgebracht.
NEW YORK (AFP, Reuter, UPI) De
Amerikaanse sleepboot Curb is erin ge
slaagd een kabel naar de achtersteven van
de doormidden gebroken tanker „Pine
Ridge" over te brengen en sleept het wrak
met een snelheid van vier knopen naar
Norfolk in Virginia.
Vier bergingsdeskundigen zijn gisteren
aan boord gegaan van het wrak.
Zeven van de 35 opvarenden, onder wie
de kapitein, worden nog vermist en zijn
vermoedelijk omgekomen.
De eerste machinist, John Richart, heeft
de nacht op het achterschip doorgebracht
om de aanspraken van de rederij te hand
haven.
De 28 geredden zijn vrijdagavond in bit
tere kou in Norfolk aangekomen.
ABERDEEN (UPI) Vrijdag zijn vijf vis
sers van de Faröer eilanden te Aberdeen
n Schotland, aangekomen, nadat hun hon
derd ton metende vissersvaartuig Liïia
op de Noordzee door onopgehelderde oor
zaak lek was geslagen en gezonken. Zij
dachten dat hun noodsignalen tevergeefs
waren maar juist op tijd kwam hun zus
terschip, de „Solide Gloria" opdagen en
nam hen aan boord. Vlak nadat de boot
gezonken was kwam een reddingsboot
langszij die met zijn krachtiger pompen
het schip wellicht had kunnen redden.
DJAKARTA (UPI) Het ultra-linkse
Indonesische dagblad Bintang Timoer
heeft van de militaire autoriteiten in Dja
karta een waarschuwing ontvangen we
gens publikatie van een tekening die als
beledigend werd beschouwd voor presi
dent De Gaulle van Frankrijk.
Een woordvoerder van het garnizoens
commando Djakarta zeide dat het blad
zou worden verboden, als het nog eens
een spotprent publiceert die beledigend
zou zijn voor bevriende buitenlandse
staatshoofden.
Op de gewraakte tekening houdt een Al
gerijnse strijder een geweer tegen de
langgemaakte neus van een op zijn hur
ken zittende De Gaulle.
Dat is nog eens overhouden
De Britse huisvrouw Beatrice Pardoyl,
die kans had gezien in 33 jaar tijds
f 75.000 uit het huishoudgeld over te hou
den, werd, zo las ik, door de politie te
Southend prompt gearresteerd toen zij het
geld naar de bank wilde brengen. Na een
diepgaand onderzoek moest de politie er
kennen, dat de arrestatie op een „vergis
sing" berustte, daar gebleken was, dat
de vrouw het geld inderdaad had opge
spaard.
Dit waar verhaaltje heeft een heel na
re en een heel móóie kant. De nare kant
is, dat de politie zich überhaupt bemoeide
met het feit, dat de brave Beatrice vijf
enzeventig mille bezat, want hier komt
het ellendige menselijke wantrouwen in
andermans goede daden en nobele bedoe
lingen op z'n akeligst tot uiting.
Zó ver is het gekomen dat men het ri
sico wil lopen zich te „vergissen" zodra
het een ander beter gaat dan men had
verwacht. Dit wantrouwen is, reeds jaren
lang, gesublimeerd in de veel vernomen
volzin: „Begrijp me goed, het is niet
mijn zaak en ik ben de laatste om niet
te zeggen dat ik me best kan vergissen,
want zo achterdochtig ben ik nou echt
helemaal niet; met al m'n fouten ben ik
nou juist zeker niet achterdochtig; als je
dat denkt dan kèjje me niet; maar tóch
vraag ik me af: waar doet ze het van?"
En de heel móóie kant is dat bijdehante
Beatrice zo spaarzaam is geweest, dat zij
dat mooie vermogentje heeft kunnen ver
garen.
Ik ben óók spaarzaam, maar ik heb het
tot nu toe niet verder gebracht dan een
verzameling van 12.316 zegels van be
schuit-rollen; 1858 cadeauzegels van ont
bijtkoek en 23.716 andere soortgelijke
waardepapieren, tezamen een premiever
mogen vormende van 36 rollen beschuit,
3 ontbijtkoeken, 1 schortje, 7 (plastic) ta
felmessen, 3 repen sjokola; en een door
haar persoonlijk ondertekende en van een
groet („for my one and only prince char
ming") voorziene foto van Anita Eckberg.
Voorts bezit ik nog 360.414 kroonkurken,
die mij gezamenlijk recht geven op 3 fles
jes bier, een Cadillac en 28 vaten fram
bozenlimonade.
Dat is allemaal heel aardig, maar het
haalt toch niet bij de f 75.000 van Beatrice,
die ik niet aarzel (ongezien) een ideale
vrouiv te vinden (al beantwoordt Anita,
hoe onspaarzaam overigens ook, misschien
nóg meer aan mijn ideaal).
Maar die politiemannen zijn maar nare
jongens.
Akelig wantrouwig.
Misschien bekijken ze mijn 360.414
kroonkurken óók met gefronste wenk
brauwen boven vurige steekoogjes.
Elias
Advertentie
VERKOOP VAN ALLE MERKEN
DUS RUIME KEUZE
Ell pi r I GROTE HOUTSTRAAT 181
El U E. L TEL.14444
BONN (UPI) Drie weken geleden is
de 27-jarige Günther Siegewasser, zoon
van de staatssecretaris van het Oostduitse
ministerie van Binnenlandse Zaken, naar
West-Duitsland gevlucht, aldus meldt de
persdienst van de Westduitse sociaal-de
mocratische partij. Günther was afde
lingschef en partijsecretaris in het Oost
duitse instituut voor moderne geschiede
nis. In een vraaggesprek heeft hij ver
klaard dat hij en zijn vrienden na het
stalinistisch tijdperk bereid waren al hun
krachten aan de partij te geven, omdat
men dacht dat een wezenlijk socialistische
ontwikkeling mogelijk was. Dit jaar zijn
vele van zijn vrienden gearresteerd, al
leen omdat zij het niet eens waren met
het centrape partijcomité.
Japans bezoek. De Japanse eerste minis
ter Hayato Ikeda zal in april een offi
cieel bezoek van twee weken aan de
Verenigde Staten brengen en bij die
gelegenheid een bezoek brengen aan
president Kennedy en vooraanstaande
leden van diens regering. Dit melden
Japanse dagbladen.
Te realistisch. De nachtclub Dante's hel
in Chicago is deze week voor de derde
maal in 1960 in brand gevlogen. Na de
twee eerste branden had men er geen
zaken meer in gedaan.
Stalin niet vergeten. Woensdag jl. zou Sta
lin zijn 81ste verjaardag hebben ge
vierd. Dit feit is in de Sovjetrussische
pers volkomen genegeerd. Alleen in Ti-
flis. de hoofdstad van de staat Geor
gië, waar Stalin werd geboren, schreef
het plaatselijke blad, De ster van het
oosten: „Stalin was een uitzonderlijk
leider van de communistische partij,
van de Sovjet-Unie en van de interna
tionale communistische beweging." Het
blad gaf wel toe, dat hij aan het einde
van zijn leven ernstige fouten had ge
maakt.
Jong geleerd. De regering van Ghana
heeft vrijdag de arrestatie meegedeeld
van 118 pex-sonen krachtens de wet op
de preventieve vrijheidsberoving, inge
steld ter bestrijding van „gangsterdom
en bandieterij", In het kader van deze
wet is de Ghanese regering gemach
tigd om opponenten tot een maximum
van vijf jaar achter slot en grendel te
zetten zonder voorafgaand proces. Vol
gens politieke waarnemers zijn onder
de arrestanten vermoedelijk dertig lei
ders van de oppositie uit Koemasi en
Asjanti.
In zee gestort. Een Amerikaans militair
vliegtuig van het type L3 is op een
vlucht van Pisa naar Athene waar
schijnlijk voor de kust van Midden-Ita-
lië in zee gestort. Van de zes inzitten
den ontbreekt elk spoor.
Hoog water. Rome is gedeeltelijk ingeslo
ten door overstromingswater van de Ti
ber. De oude Milviusbrug aan de noord
kant van de stad is voor het verkeer
afgesloten. Het eiland in de Tiber in het
centrum van Rome staat voor de helft
onder water. De toestand dreigt nog te
verergeren door de aanhoudende regen
val. In de omgeving van de stad zijn
gezinnen geëvacueerd.
Vier doden. Bij een brand in een woon
huis te Bad Godesberg bij Bonn, welke
zoals gemeld, was ontstaan door een
explosie in een oliestookverwarmingsin-
stallatie, zijn vrijdagochtend vier men
sen om het leven gekomen. Drie werk
lieden, die in de kelder van de wo
ning herstelwerkzaamheden aan de in
stallatie uitvoerden, vonden bij de ex
plosie de dood; een bejaarde vrouw
was het vierde slachtoffer.
Luchtruim gesloten. De Zuidafrikaanse
autoriteiten hebben 't luchtverkeer langs
de gehele kust van Natal, behalve in
een corridor van 8 km breed en 900 m
hoog, verboden. Officieel is geen reden
voor dit besluit genoemd. Naar verluidt
is de maatregel genomen in verband
met militaire operaties.
Niet gegund. De taart voor het feest van
de ambtsaanvaarding van president
Kennedy is het onderwerp van een
twist tussen de leden van de feestcom
missie en de leiding van de vakbond
van suikerwerkers. Deze maakt er na
melijk bezwaar tegen dat de meer dan
200 kg. zware taart zal worden opge
maakt door arbeiders die geen lid zijn
van de bond.
Honkvast. Koning Boudewijn en Koningin
Fabiola hebben sinds hun aankomst,
acht dagen geleden, het landgoed San
Calixto niet verlaten. De uitgestrekte
terreinen worden door de Spaanse poli
tie streng bewaakt en nog niet één
journalist of fotograaf is er in geslaagd
in de nabijheid van het vorstenpaar te
komen.
