SCHIPBREUK KpNING BARBONIX I HET BRANDENDE DAL PANDA EN DE MEESTER.VODDENRAPER Tocli ió Uet zo J voor verkoudheid DINSDAG 27 DEC EM B E R 1960 Fraaie inleiding van Kerstmis op t.v. Sterke reportage over emigrantengezin Opnieuw een kerstverras sing van de Duitse T.V. De radio geeft woensdag eleviste pro gramma Honderd maal „Koek en ei" Jailhouse blues voor Chet Baker Rumoerige kerstnacht in Zweeds dorpje Worm werkt aan zijn ontwikkeling Kaasconflict ONS VERVOLGVERHAAL DOOR RUTH ASPINALL Vertaling: Margot Bakker Churchills kleindochter huwt diplomatenzoon 58. In de herberg xvas in korte tijd een hoop veranderd. De boel was er grondig schoongemaakt en er zaten nu gasten, die zich tegoed deden aan de vele flessen limonade, die Panda in de smokkelkisten had gevonden. Sammy's zoon en opa's schoonzoon liepen bedrijvig rond, zij schrobden de vloer en bedienden de klan ten. Achter de toonbank keken opa en oude Sammy tevreden toe. „Het zaakje loopt best," zei oude Sammy, „en onze zoons doen nu tenminste eerlijk werk. Dat is beter dan smokkelen." „Ja, het werd tijd, dat wij ons weer met hun opvoeding gingen bemoeien," beaamde opa. „Al dat lanterfanten en de mooie meneer uithan gen brengt ze maar op verkeerde gedach ten, weet je. Mijn schoonzoon schaamde zich er zelfs voor, dat ik vroeger een eer lijk voddenhandel! je had! Maar ja, dat kwam ook, omdat de buurt een verkeerde invloed op hem had. We woonden midden tussen een stel opgeblazen kwasten, die voor eerlijk werk hun neus ophaalden. We moeten zorgen, dat ze niet meer in dat soort gezelschap komen, anders.Hij brak af en staarde met grote ogen naar het gezelschap, dat de herberg binnen marcheerde. Het waren zijn deftige buren, aangevoerd door de kolonel. Dicht bij el kaar blijven!" commandeerde deze, „ik vertrouw deze omgeving niet!" De AVRO zette de kerstviering zaterdag avond in met een programma van uitste kend gehalte. Hoogtepunt was wel de ver toning van ,.Het lange kerstdiner", een t.v.- spel van Thornton Wilder, dat met een zeer sobere dialoog en een voortdurend andere schikking van zijn herhalingen drie generaties in een en hetzelfde huis aan ons voorbij laat gaan en daarmee zowel de kortheid van het leven als de bestendig heid van de menselijke waardebepalingen openbaart zolang ze gevangen zitten in de vorm der traditie en der gewoonten. Het was als een rondeel, waarin ook telkens dezelfde regels terugkomen en dat eindigt zonder de draad opnieuw op te vatten. Wilders spel was veel minder gecompli ceerd dan het ingenieus spel van Sybren Polet „Het huis", dat zich beperkte tot leven en dood van twee mensen. Regisseur Van Iersel greep dat aan voor een samen treffen van associërende beelden, regisseur Lammertse werkte in „Het lange kerst diner" met zwart-wit beeldeffecten, die door de herhaling de beklemmende uit werking verkregen, welke de auteur had bedoeld. De acteurs waren in feite onder geschikt aan het beeld, waarmee regisseur en auteur speelden. De krachtige onder stroming van intimiteit in de verhouding van de mens tot leven en dood een intimiteit, die alle mensen met elkaar ge meen hebben bond de kijkers aan het scherm. Men zou de schrijver beslist tekort doen door te beweren dat zijn spel steunde op deze vondst. De televisiebeelden leid den ditmaal geen apart leven. Zij stonden in de juiste relatie met de tekst en lever den een indrukwekkende en in de gecon centreerde directheid van hun zegging soms ook ontroerende vertoning op. Ingeleid door de nachtmis in Volendam, werd het programma van eerste kerstdag een stemmig en welgekozen samenstel van christelijke /herdenking en maatschappe lijke realiteit, waarin de betekenis van Kerstmis dicht benaderd werd. Daarbij moet met ere de documentaire van Kielich en Van Langeraad worden genoemd, die het verhaal werd van een Friese emigrant naar Canada, weergegeven met de fijn- gevoelde toets van menselijke belangstel ling en zin voor de details en consequenties van een moeilijk, hard besluit. „Het. 3er sluit" werd daardoor een uitstekende re portage van het onderwerp „emigratie", dat reeds zovaak in allerlei vormen is aan gegrepen doch nooit eerder zulke begrips volle verslaggeving kreeg. En dan was er nog een stemmingrijke ..zwerftochtlangs de herbergen der heils geschiedenis". met goedverzorgde muzikale en vocale medewerking, de charitas van onze moderne tijd belichtend met een mild kerstlicht. De krasse Jacqueline Royaards-Sandbers las vervolgens sprookjes van Andersen, met muzikale begeleiding (spinet) van Gustave Leonhardt. Zij droeg niet weinig bij tot de sfeer van dit uitstekende pro gramma. dat door ds. v. d. Bosch uit Gin- neken op zijn bekende boeiende wijze werd afgerond Hét is langzamerhand een traditie ge worden, dat de Duitse televisie met. Kerst mis aan de bereikbare landen in Europa een uitzending als een kerstverrassing ver zorgt. Al in voorgaande jaren bracht zij voortreffelijke opvoeringen van muzikale theaterwerken en nu schonk zij aan tal loze kijkers het genot van een sprankelen de vertoning van Carl Zeilers operette „Der Vogelhandier". De regie was hiervoor in handen ge geven van Kurt Wilhelm, die voor het opnemen van de opvoering voor uitzending het play-back-systeem toepaste, hetgeen zoals men weten kan neerkomt op het vooruit opnemen van de muziek, vocaal en instrumentaal, welke daarna synchroon gecombineerd wordt met het spel. de actie. Men mag dit primaire scheiden en secun daire verenigen van muziek en toneel af keuren. Maar wanneer dit proces tenslotte ten goede komt aan de indruk van het stuk. moeten alle bezwaren wel wegvallen. Men heeft hier trouwens te doen met een opvoerings-medium: de televisie, die haar eigen mogelijkheden biedt, maar ook haar eigen eisen stelt. Kurt Wilhelm heeft deze mogelijkheden prachtig benut, voor de opvoering van „Der Vogelhandier" en met uitnemende techniek, eveneens kunnen voldoen aan de karakteristieke eisen. In een levendige, vlotte ontwikkelingsgang kon de aantrekkelijke operette van Zeiler zich voor de ogen der kijkers afspelen. Men hoorde daarbij de fraaie zang van Arttonia Fahrberg. Friedrich Lenz. Fritz HILVERSUM T. 402 m. 7.00—24.00 NCRV. NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 7.30 Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 0.00 Voor de zieken. 9.35 Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.10 Gram. 10.15 Morgendienst. 10.45 Omr.ork., solist en dameskoor. 12.05 Kinderkoor. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gewijde muziek. 12.37 Kerkd. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT op pad, lezing. 13.20 Promenade- ork. en solist. 14.00 Gram. 15.45 Vierhandig piano spel. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.40 Beurs- ber. 17.45 Het Spectrum. 18.00 Gram. 18.10 Kerk koor. 18.30 R.V.U.: Techniek in de samenleving: geestelijk leven in een technische wereld: I, door prof. dr. P. A. van Stempvoort, Groningen. 19.00 Nieuws en weerpraatje. 19.10 Op de man af. praat je. 19.15 Pianorecital voor de linkerhand. 19.30 Radiokrant.. 19.50 Regeringsuitz.: De 11e algemene conferentie van de UNESCO, door mr. H. J. Rei- nink, directeur-generaal voor de kunsten en voor de buitenlandse culturele betrekkingen van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Weten schappen. 20.00 Lichte muz. 20.20 Kamerork. en solist. 21.25 Vragen van de oekumene (IX en slot), lezing. 21.45 Gewijde muz. 22.15 Gram. 22.30 Nws. 22.40 Avondoverdenking. 22.55 Platennieuws. 23.55 —24.00 Nieuws. HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA. VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Godsdienst in de 20ste eeuw, lezing. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Lichte muziek. 11.30 Hammondorgelspel en zang. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinbouw meded. 12.33 Voor het platteland, lezing. 12.38 Pia noduo. 13.00 Nieuws en tentoonstellingsagenda 12.20 Lichte muz. 13.45 Gesproken portret. 14.00 Gram. 14.10 Omr.ork. 15.00 Geschokte financiën, lezing. 15.10 Voor de jeugd. 17.00 Hammondorgel spel. 17.20 Lichte muz. 17.50 Regeringsuitz.: Emi gratiepraatje van H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws en comment. 18.20 Act. 18.30 Lichte muziek. 19.00 Voor de kinderen 19.10 Ik hoor de roep, toespr. 19.20 VARA-varia en gram. VPRO: 19.30 Cabaret. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Faust, opera (Om 21.50 —22.00 Zestig jaar levenservaring, lezing). 22.50 Nieuws. 23.00 Tussen mens en nevelvlek, lezing 23.10 Faust, opera (vervolg). 23.55—24.00 Nieuws. BRUSSEL. 324 m. 12.00 Nieuws. 12.03 Gram. (Om 12.30 Weerber.). 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Balletmuz. 14.00 Kamermuziek. 15.15 Schoolkoor. 15.35 Gram. 16.00 Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21. Symf.conc. 17.00 Nieuws. 17.10 Gram. 17.20 Toneelkron. 17.50 Boek- bespr. 18.0 Lekenmoraal en filosofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.30 Vlaamse liederen. 20.00 Vlaanderen zendt zijn zo nen uit. klankb. 20.30 Akademic des diskofielen. 22.00 Nieuws. 22.15 Voc. ens. 22.55—23.00 Nieuws. Wünderlich (voor "de hoofdrolen Luise Cramer (Voor de rol van Christ!). Een uit stekend koor en het voortreffelijke orkest van de Keulse Radio vertolkten de opge wekte of gevoelige melodisch rijke muziek onder leiding van de dirigent Franz Mars- zolek. En in de vele scènes speelden uit nemende acteurs en actrices, zoals Wera Frydtberg, Ursula Herking. Gerhard Ried- mann als de Vogelkoopman en Gerlinde Locker als Christ! het spel met fraaie decors als achtergrond en in 'n rijke kos tumering. Talrijke vermakelijke taferelen vormden een uitnemend gevonden tegen wicht voor de spanning die de opvoering telkens weer verkreeg. En bewondering kan men krijgen voor de camera-regie, die een logische beeldopvolging in vlotte gang bewerkte. De uitzending, die de K.R.O. in zijn televisieprogramma had overgenomen, werd op tweede kerstavond een ware ver kwikking. Beeldschermer VOOR DINSDAG NTS: 20 00 Journaal. 20.20 Film. 20.55 - 22 25 Le oays d'oü ie viens. speelfilm. VOOR WOENSDAG NTS: 17.00 .Teugdjourn. KRO: 17.10—17.30 Voor de kinderen. NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht. VARA: 20.20 Achter het nieuws. 20.35 Kent gij het land..?, reizen door Nederland. 21.00 Caba- re'. 21.30 Forum. Advertentie Vergelijk en u kiest de CO-OP 1 In het Minerva-paviljoen te Amsterdam is zaterdagmiddag het honderdste „Koek en Ei"-programma opgenomen, dat don derdagavond aanstaande wordt uitgezon den. Eind september 1957 nam de „Familie De Koning", voor het eerst hoorbaar voor miljoenen landgenoten, plaats aan de ont bijttafel. Karei Prior had toen, na een studiebezoek van een A.V.R.O.-team in mei van dat jaar aan de Verenigde Staten, het lumineuze idee gekregen tussen borden, kopjes en potjes ook enige microfoons op tafel te zetten. „Koek en Ei" werd het ontbijt van Jo (Conny Stuart), haar man Albert de Ko ning (Ko van Dijk), dien vader (Joop Dode- rer) en opa Spruit (Johan Kaart). Oor spronkelijk was het de bedoeling dit pro gramma 's morgens om half acht uit te zenden, maar al ras bleek dat de luisteraars er liever „echt eens voor wilden gaan zit ten". Daarom besloot men de ontbijttafel ,'s avonds te dekken. Keer op keer wisten tekstschrijvers Jan Moraal en Geert Elfferich een appetijtelijk menu samen te stellen. Honderd maal „Koek en Ei" dus. Maar niet alle keren met Ko van Dijk aan tafel. Enny Mols-De Leeuwe kreeg de moeilijke taak na zijn vertrek naar „Paremelaribo" het gezel schap te completeren. Zij deed hel voor treffelijk. Bij de honderdste uitzending was Ko van Dijk aanwezig. Helemaal uit „Zure- name" was „Allebert" even overgekomen. Uit het klaterend applaus bleek wel dat het publiek het bijzonder gezellig vond hem weer aan tafel te zien plaats nemen Voor Karei Prior was het een afscheid van de familie; hij gaat bij de televisie werken. Zijn taak wordt overgenomen door Flip van der Schalie. Advertentie Alleen de CO OR -reeft DIVIDEND Omstreeks middernacht, in de nacht van zaterdag op eerste kerstdag, is Hengel Gualdi, de vermaardste klarinettist van de Italiaanse lichte muze, bij de San Giorgio- gevangenis te Lucca in Italië verschenen om er, dichtbij het raam van de cel waar in Chet Baker zit, kerstliederen en blues te spelen. Chet Baker is gearresteerd wegens het gebruik van verdovende middelen en zit nu in de San Giorgio zijn straf uit. Gualdi liet een nachtclub in Reggio Calabria in de steek, waar hem een groot publiek en een idem honorarium wachten om naar de gevangenis te rijden. Hij begon zijn „optreden" met een kerstlied. Daarna schakelde hij over op blues. Hij speelde die zoals Chet Baker, een man van de trom pet, ze ook graag speelt. De bewakers hebben Gualdi een uur lang laten begaan, misschien omdat zij zelf de muziek van de klarinettist wel waar deren konden. Maar er is ook zoiets als ordeverstoring en Gualdi moest er ten slotte aan geloven. Enkele cipiers kwamen naar buiten, bedankten hem mede namens Chet Baker en verzochten hem, de klarinet nu maar weer in te pakken. Hetgeen ge schiedde. Een club van amateur-coureurs van het Maelerdal in Midden-Zweden had toestem ming gekregen om in 't lunapark van het dorpje Krylbo een kerstfeest te organi seren voor .hotrodders", jongelui van het nozemtype die een oude auto ombouwden tot een racewagen. Het begin liep prima, maar toen de stemming er eenmaal in was als gevolg van een uitgebreid genot van alcoholische dranken liep het de organisatoren toch uit de hand. De politie werd gealarmeerd.Zij vonden een park vol oude auto's, met daartussen kluwens vechtende jongelieden. Vele spij kerbroeken waren aan flarden en meisjes met B.B.-haartooi zonden doordringende kreten ten hemel omdat heur haar en heur kledij door beschonken nozems belaagd en beschadigd werden. Slechts nadat de politie versterking had laten aanrukken kon de orde hersteld worden. Tien vechtersbazen werden mee genomen naar het politiebureau. Zij zijn gisteren weer vrijgelaten met de boodschap dat zij er verstandig aan zouden doen zich nooit meer in Krylbo te vertonen. De rest van het feest is op de ochtend van tweede kerstdag als een nachtkaars uitgegaan Een karavaan van opmerkelijke auto's, met erin nog opmerkelijker mensjes, keerde la- waaiierig maar triest naar de grote steden terug. Vergelijk Advertentie en u kiest de CO-OP Er bestaat een zuigworm die zijn prille jaren doorbrengt in de voelhoorns van de Amberhorenslak, maar op latere leeftijd moet deze parasiet terecht komen in de ingewanden van zangvogels om tot een goed ontwikkelde worm op te groeien. We kunnen deze verwisseling van gastheer omslachtig en onbegrijpelijk vinden, maar daar wordt niet naar gevraagd; het feil ligt er nu eenmaal dat de hier besproken worm de slak en de vogel voor zijn ont wikkeling nodig heeft. Maar hoe komt de worm vanuit de voel spriet van de slak in het vogellichaam terecht? Een dergelijke ver- huizing zou alleen kunnen plaats vinden, wanneer de vogel de slak met voelspriet en al oppikt, hetgeen een vrij zeldzame geschiedenis zou worden. De worm voelt zich daarom instinctief geroepen deze gang van zaken in de hand te werken en te bespoedigen. Zij legt het er dus op toe, te worden opgegeten. In haar beginstadium heeft de worm een buisachtig lichaam dat aan de voorzijde voorzien is van helder gekleurde bruine, bruinrode, witte en groene strepen, welke kleurencombinatie op zichzelf reeds zó aantrekkelijk is, dat het de aandacht van de op prooi beluste vogels trekt. Maar dit is nog niet alles, want er voltrekken zich nog enkele andere vreemdsoortige gebeur tenissen. Zoals u weet, houdt een slak zich bij voorkeur in het duister op, waardoor het effect van de helder gekleurde voel sprieten verloren zou gaan. Want wat heeft het nu voor zin met dergelijke, de aan dacht trekkende voelsprieten in het ver borgene te leven? Geen vogel die naar je kijkt! Maar ook hiervoor is een oplossing gevonden. Want door tot nu toe onopge helderde oorzaken gevoelt een slak, die zulke wormen in de voelhorens heeft, zich geroepen dat duister te verlaten en naar het licht te kruipen. Geheel tegen haar ge- woonte in zit de slak dan onbeweeglijk in de zon! Maar de veelkleurige wormpjes in de voelsprieten van de slak vinden de moge lijkheden om door een vogel te worden op gemerkt, nog niet voldoende. Zij trekken zich regelmatig samen met een snelheid van wel 70 maal per minuut en veroor zaken door hun veelkleurig heid op deze wijze een kleu rige schittering die de op merkzaamheid van langs- vliegende vogels wel móét trekken. Wellicht houdt de vogel dit kleurige, beweeglijke geval voor een vliegenlarve, of voor een ander lekker hapje, maar hoe het ook zij, hij pikt er naar en amputeert aldus de voelhoren van de slak. Daarmee is de opzet bereikt van de worm, die in het vogellichaam tot ver dere ontwikkeling moet komen. Maakt u zich geen zorgen over de voel horens van de slak, want er groeien weer nieuwe aan, waarin vanuit cle kop en uit andere delen van het slakkenlichaam weer nieuwe wormpjes binnentrekken, zodat het spelletje weer van voren af aan kan be ginnen. Arme Amberhorenslak! En laten we het nu eens over amber hebben, een hooggewaardeerde stof, die door ziekteverschijnselen ontstaat. Daarover een volgende keer. H. Pétillon (Nadruk verboden De eigenaar van een restaurant in de Amerikaanse stad Miami is in een rechts geding verwikkeld geraakt, omdat hij de naam „roquefort kaas" op zijn menu heeft gezet, terwijl hij niet altijd de echte roque fort serveert. Het Franse plaatsje Roque fort heeft de restaurateur nu een proces aangedaan en een schadevergoeding van l.OOÖ dollar geëist. De gemeente Roquefort stelt, dat Roque fort geen roquefort is tenzij deze kaas van schapenmelk is vervaardigd en tot rijpheid is gebracht in de kalkstenen kelders van Roquefort. Herbert B. Shapiro, die als advocaat voor het Franse kaasstadje op treedt. heeft er op gewezen, dat de ge meente Roquefort Amerikaanse patent rechten bezit, die in 1953 werden toege wezen, en dat restaurateur Gordon inbreuk op dat patent heeft gemaakt. De rechter zal later uitspraak doen. PROF. WATSUJI OVERLEDEN Te Tokio is in de leeftijd van 71 jaar overleden prof. Tetsuro Watsuji, die onder meer veel bekendheid heeft verworven als filosoof. Tetsuro Watsuji was van 1934 tot 1949 hoogleraar in de filosofie aan de uni versiteit van Tokio. In 1949 werd hij tot lid van de Japanse Akademie beno'emd. 1415. De Palimoniërs hoorden het bevel des konings voorlezen, en men praatte er druk over. Dat is niet zo mooi, zeiden ze. Stel je voor, dat niemand een haargroeimiddel voor onze koning kan vinden.dan zullen wij allemaal onze mooie baarden moeten missen! Het idee al gaf hun kippevel. Geen baarden meerdaar moest je niet aan denken.' In het hele land begonnen de dokters en geleerden wanhopig te zoeken in boeken en oude papieren, of ze ergens een goed recept konden vinden. Maar de tijd verstreek en geen van die knappe bollen wist er iets op te vinden 56) „Ik wilde het eerst bij mevrouw Trefusis zijn. Ik wilde haar vragen of zij haar verhaal wilde verkopen, als het Nieuws er haar een behoorlijk bedrag voor bood. Dat wilde zij natuurlijk niet en achteraf had ik het toch niet kunnen schrijven en aan de krant verkopen. Maar ze lachte me gewoon uit en ze heeft me op mijn woord geloofd, toen ik zei, dat haar mededelingen bij mij veilig waren. Ik had ook zonder meer weg kunnen gaan. maar ik wilde zekerheid hebben. Begrijp je me nu? Ik wilde jou kunnen aantonen, dat ik ook behooiTijk kon zijn. Je ziet, dat ik in jou ook geen onbeperkt ver trouwen had". t „Ja", zei Valentine. „Dat zou je inderdaad niet gelukt zijn als ik erbij was geweest en je steeds maar tot betere gedachten had willen brengen. En toen ben je ervandoor gegaan om dadelijk je ontslag aan te vra gen". „Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik had op je moeten wachten. Nee, dat was nu een van die vele fouten van mij, zie je". „Maar wat heb ik niet tegen je gezegd! Je doet net, alsof het allemaal aan jou heeft gelegen". „Je hebt me stellig diep gekwetst. En dat was erg voor me, maar geen verontschuldiging voor het feit, dat ik je op die manier achtergelaten heb. Maar zo ben ik altijd geweest. Als iets me niet aanstond bemoeide ik me er niet meer mee". „Ik ben heel anders", zei Valentine. „Als ik iets on aangenaams beleef is het, alsof ik het mijn leven lang moet meeslepen". Zij lachte even. Opeens bracht zij de wagen tot staan. „Kijk daar eens!" Zij hadden de smalle weg met de hoge hagen achter zich en reden vlak terrein op, met heide begroeid. Aan de voet van een brede en met stenen bezaaide heuvel- wand strekte de zee zich uit. De branding ging schuil onder steile rotsen. Dichtbij verhief zich indrukwekkend een hunebed, grauw temidden van de bruinachtige heide. Zij hoorde de zeebries door de heide strijken toen Paul aan zijn kant het portier opende. Zij stapte uit. De wind kreeg vat op haar haar en blies het tot over haar ogen, terwijl zij om de wagen heen Paul tegemoet liep. Hij strekte zijn armen al uit en ving haar op. Zij sloeg haar armen om zijn hals en leverde zich over, niet aan gevangenschap maar aan vrijheid, toen zij elkaar ontmoetten in een kus, die van twee mensen een maakte. Valentine had er geen besef van hoe lang zij daar bleven staan, terwijl de wind langs hen heen streek, maar hen nauwelijks leek te raken, en in de verte vaag de branding ruiste. Zij wist alleen dat wat zij nu onder ging nieuw voor haar was. Tegenstellingen, waarheid en droom, opwinding en rust, Pauls voortvarendheid en haar eigen achterdocht, leken te versmelten. „Je moet jezelf in Londen de nodige verwijten heb ben gemaakt", zei zij, toen hij haar eindelijk losliet. „Net als jij hier", zei hij dadelijk. „Maar gelijk heb je. Ik heb een ellendige week achter de rug. Ik kon het nergens vinden en ik had telkens maar hoofdpijn". „En kom je die nu laten behandelen?" „Graag", zei hij. „Graag, Valentine". Het bleef even stil. „Zullen we in april naar Oostenrijk gaan?" vroeg hij toen. „Ik lean me niets beters voorstellen". „Jloe lang krijg jij vakantie?" „Zes weken nee, vijf, tenzij ik de volgende week geen vakantie neem". „Dat zou ik wel doen", zei hij lachend. „Ik stel me daar heel wat van voor". „Zei je niet, dat je in een hotel logeerde?" „Ja. daardoor wilde ik laten zien, dat ik je patiënt niet meer ben, liefste". „Het meest overtuigende bewijs", zei zij. „Zeg, kun nen wij dat betalen, vijf weken in Oostenrijk? Veel be zit ik niet, en misschien zal ik Joe moeten helpen". „Ik zou het wel denken. En ik verwacht een reeks artikelen over Oostenrijk te schrijven niet over politiek en economie en dergelijke, maar over de ge wone mensen, in de plaatsen waar we zullen logeren" „Dat zou je vast goed kunnen", zei zij. Zij greep zijn hand en legde er als een poes haar wang tegen. Zij lachte tegen hem. „Jij hebt de helderste ogen, die ik ooit heb gezien", zei Paul verbaasd. „En jij hebt de zwartste die ik ooit heb gezien", zei Valentine. „Het zal heerlijk zijn in Oostenrijk, Paul. Ik houd van bergen". „Het is een van de mooiste landen die ik ken", zei hij. „En we kunnen er van elkaar houden zoveel we willen, zonder dat vriend Deryk telkens aan de telefoon staat en jij voor dag en dauw naar het ziekenhuis moet". „Ja, wat doe ik met mijn baan. Paul?" Hij begon te lachen. „Het is een vreemde situatie", zei hij. „Jij hebt een baan en ik niet. Daar praten we nog wel over, als we eenmaal aan het leven met elkaar gewend zijn. Dan kunnen we alles beter beoordelen". „Ik vind het best". „Ik was eigenlijk van plan in de free lance journa listiek te gaan." „Hoe lijkt je dat?" „Reusachtig, daar deug je voor". „Ik hoop het. Het zal wel gaan. dunkt me. Ik heb naam gemaakt in perskringen, hoe dan ook. En dit heb ik altijd graag gewild. En kunnen we in Falzawn blijven wonen? Ik ben aan het huis gehecht geraakt. En aan de streek nog meer". „Ik zou niet graag verhuizen", zei Valentine. Zij liet haar hoofd tegen zijn schouder rusten en staarde naar het eeuwenoude monument en de zee op de achtergrond. „We komen hier vast nog wel eens terug", zei zij peinzend. „Ja, zodra je vakantie hebt". „Zodra ik vakantie heb tenminste als we hier ooit weer weg komen". „De weg loopt ginds weer door", wees Paul haar. „En eens zal er toch wel een zijweg naar links komen „Dat denk ik ook - wel. En moeten we nu niet eens gaan? Als de duisternis invalt, spookt het hier vast nog. Ga je mee naar huis? Het wordt een koude maaltijd overigens, want Nannie is er vanavond niet". „Nee. je gaat met mij in het hotel eten". Hij liet haar los. „In het Witte Hert, nauwkeuriger gezegd". „Dat meen je niet!" „Hoezo?" „Het toevluchtsoord van dokter Smith? Hij zou het overigens heel aardig vinden ons er aan te treffen" „Waarom denk je dat?" „Omdat ik bij hem uitgehuild heb, zie je". „Hoe kon je dat doen?" zei Paul. „Zo'n cynicus! Je moet het wel erg te kwaad gehad hebben". „Maar hij is nu juist geen cynicus". „Ook dat nog", zei Paul. „Ik vraag me af. of ik toch nog niet een onthullend artikel over hem ga schrijven". „Hij had iets boeiends te vertellen, weet ik nu!" Valen tine lachte Paul in zijn gezicht uit. „Dat neem ik aan. Ik had er al een idee van. Maar nu heb jij me de pas afgesneden. Ik kan hem niet meer uithoren en over hem schrijven". „Voel je dat als een belemmering. Paul?" vroeg Valentine, met een laatste rest angst. „Nee", zei hij, „als een bevrijding". Hij gaf haar een kus. „Ik ben mijn hele leven nog niet zo vrij geweest". Zij stapten in en zochten het begin van de weg, waar van zij het einddoel niet kenden. EINDE Advertentie (Van onze correspondent) LONDEN Sir Winston Churchills eer ste kleinkind is vorige week in 't huwelijk getreden. Het is zijn 21-jarige kleindoch ter Edwina Sandys, die getrouwd is met Pierson Dixon, de zoon van de bekende Britse diplomaat Sir Pierson Dixon, jaren lang Britse vertegenwoordiger bij de UNO en thans ambassadeur te Parijs. Edwina is de dochter van Duncan Satidys, die thans minister voor de betrekkingen met het Ge menebest is, en de actrice Diana Churchill. Haar ouders zijn in april van dit jaar ge scheiden. Vele leden van dp regering woonden de huwelijksreceptie bij. Alvorens de huwe lijksreis te aanvaarden begaf het bruids paar zich naar de woning van Sir Winston om diens gelukwensen in ontvangst te ne men. Sir Winston moet nog steeds rust hou den wegens zijn rugblessure, welke hij vijf weken geleden bij een val opliep. Advertentie Alleen de CO-OP geeft u DIVIDEND I In ons nieuwe feuilleton „Het bran dende dal" van de Roemeen Radu Tu- doran speelt een dal gelegen aan de rand van de Karpalhen ivaar aard olie gevonden wordt, de hoofdrol. De boeren en andere bewoners van het wereldvreemde dorpje verliezen door hun nieuwe rijkdom weldra hun traditionele levenshouding, wanneer op hun akkers olie wordt gevonden. Wie dit materiële geluk niet ten deel valt, wordt een prooi van jaloezie en onzalige lust naar bezit. De uit de steden toestromende inge nieurs, technici en ondernemers bren gen een nieuwe gemeenschap tot leven. De oude patriarchale samenleving wordt wreed verstoord. Slechts twee mensen gaan onberoerd en onveranderd hun weg door de heksenketel en blijven hun eenvoudige wezen trouw: Moloaka, die zich verbaasd en arm verre houdt van alle woeste en speculatieve activi teiten, en de „kleine", de dochter van een zonderlinge bosbeivoner. die met een betoverende naïveteit mensen en dieren haar tederheid schenkt. Het ver haal wordt verder beheerst door enkele scherp getekende figuren, die zich voort haasten, ieder met zijn eigen, zelfzuch tig doel voor ogen, tot de grote brand uitbreekt en van alle nieuwe rijkdom slechts verbrande puinhopen overlaat Het dal raakt ontvolkt en alle over levenden van de ramp trekken achter hun visioen aan. Maar de „kleine" en Motoaka blijven achter. Door het tragische drama heeft hun leven zin gekregen: samen willen zij hun geboortegrond trouw blijven en zijn wonden helen. Het brandende dal" is meeslepend en met vaart geschreven en schildert op onthullende wijze tot welke ellende plotselinge ongekende rijkdom kan leiden.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1960 | | pagina 7