SCHIPBREUK
KpNING BARBONIX I
HET BRANDENDE DAL
PANDA EN DE MEESTER.VODDENRAPER
Tocli ió Uet
zo
J
voor verkoudheid
DINSDAG 27 DEC EM B E R 1960
Fraaie inleiding van
Kerstmis op t.v.
Sterke reportage over
emigrantengezin
Opnieuw een kerstverras
sing van de Duitse T.V.
De radio geeft woensdag
eleviste pro gramma
Honderd maal „Koek
en ei"
Jailhouse blues voor
Chet Baker
Rumoerige kerstnacht
in Zweeds dorpje
Worm werkt
aan zijn
ontwikkeling
Kaasconflict
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Vertaling: Margot Bakker
Churchills kleindochter
huwt diplomatenzoon
58. In de herberg xvas in korte tijd een
hoop veranderd. De boel was er grondig
schoongemaakt en er zaten nu gasten, die
zich tegoed deden aan de vele flessen
limonade, die Panda in de smokkelkisten
had gevonden. Sammy's zoon en opa's
schoonzoon liepen bedrijvig rond, zij
schrobden de vloer en bedienden de klan
ten. Achter de toonbank keken opa en
oude Sammy tevreden toe. „Het zaakje
loopt best," zei oude Sammy, „en onze
zoons doen nu tenminste eerlijk werk. Dat
is beter dan smokkelen." „Ja, het werd
tijd, dat wij ons weer met hun opvoeding
gingen bemoeien," beaamde opa. „Al dat
lanterfanten en de mooie meneer uithan
gen brengt ze maar op verkeerde gedach
ten, weet je. Mijn schoonzoon schaamde
zich er zelfs voor, dat ik vroeger een eer
lijk voddenhandel! je had! Maar ja, dat
kwam ook, omdat de buurt een verkeerde
invloed op hem had. We woonden midden
tussen een stel opgeblazen kwasten, die
voor eerlijk werk hun neus ophaalden. We
moeten zorgen, dat ze niet meer in dat
soort gezelschap komen, anders.Hij
brak af en staarde met grote ogen naar
het gezelschap, dat de herberg binnen
marcheerde. Het waren zijn deftige buren,
aangevoerd door de kolonel. Dicht bij el
kaar blijven!" commandeerde deze, „ik
vertrouw deze omgeving niet!"
De AVRO zette de kerstviering zaterdag
avond in met een programma van uitste
kend gehalte. Hoogtepunt was wel de ver
toning van ,.Het lange kerstdiner", een t.v.-
spel van Thornton Wilder, dat met een
zeer sobere dialoog en een voortdurend
andere schikking van zijn herhalingen drie
generaties in een en hetzelfde huis aan ons
voorbij laat gaan en daarmee zowel de
kortheid van het leven als de bestendig
heid van de menselijke waardebepalingen
openbaart zolang ze gevangen zitten in de
vorm der traditie en der gewoonten. Het
was als een rondeel, waarin ook telkens
dezelfde regels terugkomen en dat eindigt
zonder de draad opnieuw op te vatten.
Wilders spel was veel minder gecompli
ceerd dan het ingenieus spel van Sybren
Polet „Het huis", dat zich beperkte tot
leven en dood van twee mensen. Regisseur
Van Iersel greep dat aan voor een samen
treffen van associërende beelden, regisseur
Lammertse werkte in „Het lange kerst
diner" met zwart-wit beeldeffecten, die
door de herhaling de beklemmende uit
werking verkregen, welke de auteur had
bedoeld. De acteurs waren in feite onder
geschikt aan het beeld, waarmee regisseur
en auteur speelden. De krachtige onder
stroming van intimiteit in de verhouding
van de mens tot leven en dood een
intimiteit, die alle mensen met elkaar ge
meen hebben bond de kijkers aan het
scherm. Men zou de schrijver beslist tekort
doen door te beweren dat zijn spel steunde
op deze vondst. De televisiebeelden leid
den ditmaal geen apart leven. Zij stonden
in de juiste relatie met de tekst en lever
den een indrukwekkende en in de gecon
centreerde directheid van hun zegging
soms ook ontroerende vertoning op.
Ingeleid door de nachtmis in Volendam,
werd het programma van eerste kerstdag
een stemmig en welgekozen samenstel van
christelijke /herdenking en maatschappe
lijke realiteit, waarin de betekenis van
Kerstmis dicht benaderd werd. Daarbij
moet met ere de documentaire van Kielich
en Van Langeraad worden genoemd, die
het verhaal werd van een Friese emigrant
naar Canada, weergegeven met de fijn-
gevoelde toets van menselijke belangstel
ling en zin voor de details en consequenties
van een moeilijk, hard besluit. „Het. 3er
sluit" werd daardoor een uitstekende re
portage van het onderwerp „emigratie",
dat reeds zovaak in allerlei vormen is aan
gegrepen doch nooit eerder zulke begrips
volle verslaggeving kreeg.
En dan was er nog een stemmingrijke
..zwerftochtlangs de herbergen der heils
geschiedenis". met goedverzorgde muzikale
en vocale medewerking, de charitas van
onze moderne tijd belichtend met een mild
kerstlicht.
De krasse Jacqueline Royaards-Sandbers
las vervolgens sprookjes van Andersen,
met muzikale begeleiding (spinet) van
Gustave Leonhardt. Zij droeg niet weinig
bij tot de sfeer van dit uitstekende pro
gramma. dat door ds. v. d. Bosch uit Gin-
neken op zijn bekende boeiende wijze werd
afgerond
Hét is langzamerhand een traditie ge
worden, dat de Duitse televisie met. Kerst
mis aan de bereikbare landen in Europa
een uitzending als een kerstverrassing ver
zorgt. Al in voorgaande jaren bracht zij
voortreffelijke opvoeringen van muzikale
theaterwerken en nu schonk zij aan tal
loze kijkers het genot van een sprankelen
de vertoning van Carl Zeilers operette „Der
Vogelhandier".
De regie was hiervoor in handen ge
geven van Kurt Wilhelm, die voor het
opnemen van de opvoering voor uitzending
het play-back-systeem toepaste, hetgeen
zoals men weten kan neerkomt op het
vooruit opnemen van de muziek, vocaal
en instrumentaal, welke daarna synchroon
gecombineerd wordt met het spel. de actie.
Men mag dit primaire scheiden en secun
daire verenigen van muziek en toneel af
keuren. Maar wanneer dit proces tenslotte
ten goede komt aan de indruk van het
stuk. moeten alle bezwaren wel wegvallen.
Men heeft hier trouwens te doen met
een opvoerings-medium: de televisie, die
haar eigen mogelijkheden biedt, maar ook
haar eigen eisen stelt. Kurt Wilhelm heeft
deze mogelijkheden prachtig benut, voor de
opvoering van „Der Vogelhandier" en met
uitnemende techniek, eveneens kunnen
voldoen aan de karakteristieke eisen. In
een levendige, vlotte ontwikkelingsgang
kon de aantrekkelijke operette van Zeiler
zich voor de ogen der kijkers afspelen.
Men hoorde daarbij de fraaie zang van
Arttonia Fahrberg. Friedrich Lenz. Fritz
HILVERSUM T. 402 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant. 8.35 Gram. 0.00 Voor de zieken. 9.35
Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.10 Gram. 10.15
Morgendienst. 10.45 Omr.ork., solist en dameskoor.
12.05 Kinderkoor. 12.30 Land- en tuinbouwmeded.
12.33 Gewijde muziek. 12.37 Kerkd. 13.00 Nieuws.
13.15 Met PIT op pad, lezing. 13.20 Promenade-
ork. en solist. 14.00 Gram. 15.45 Vierhandig piano
spel. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.40 Beurs-
ber. 17.45 Het Spectrum. 18.00 Gram. 18.10 Kerk
koor. 18.30 R.V.U.: Techniek in de samenleving:
geestelijk leven in een technische wereld: I, door
prof. dr. P. A. van Stempvoort, Groningen. 19.00
Nieuws en weerpraatje. 19.10 Op de man af. praat
je. 19.15 Pianorecital voor de linkerhand. 19.30
Radiokrant.. 19.50 Regeringsuitz.: De 11e algemene
conferentie van de UNESCO, door mr. H. J. Rei-
nink, directeur-generaal voor de kunsten en voor
de buitenlandse culturele betrekkingen van het
ministerie van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen. 20.00 Lichte muz. 20.20 Kamerork. en
solist. 21.25 Vragen van de oekumene (IX en slot),
lezing. 21.45 Gewijde muz. 22.15 Gram. 22.30 Nws.
22.40 Avondoverdenking. 22.55 Platennieuws. 23.55
—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00 Gymn. voor de
vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Godsdienst in de
20ste eeuw, lezing. VARA: 10.20 Voor de vrouw.
11.00 Lichte muziek. 11.30 Hammondorgelspel en
zang. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinbouw
meded. 12.33 Voor het platteland, lezing. 12.38 Pia
noduo. 13.00 Nieuws en tentoonstellingsagenda
12.20 Lichte muz. 13.45 Gesproken portret. 14.00
Gram. 14.10 Omr.ork. 15.00 Geschokte financiën,
lezing. 15.10 Voor de jeugd. 17.00 Hammondorgel
spel. 17.20 Lichte muz. 17.50 Regeringsuitz.: Emi
gratiepraatje van H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws
en comment. 18.20 Act. 18.30 Lichte muziek. 19.00
Voor de kinderen 19.10 Ik hoor de roep, toespr.
19.20 VARA-varia en gram. VPRO: 19.30 Cabaret.
VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Faust, opera (Om 21.50
—22.00 Zestig jaar levenservaring, lezing). 22.50
Nieuws. 23.00 Tussen mens en nevelvlek, lezing
23.10 Faust, opera (vervolg). 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. (Om 12.30 Weerber.).
12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Balletmuz. 14.00
Kamermuziek. 15.15 Schoolkoor. 15.35 Gram. 16.00
Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21. Symf.conc. 17.00
Nieuws. 17.10 Gram. 17.20 Toneelkron. 17.50 Boek-
bespr. 18.0 Lekenmoraal en filosofie. 18.20 Voor
de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.30
Vlaamse liederen. 20.00 Vlaanderen zendt zijn zo
nen uit. klankb. 20.30 Akademic des diskofielen.
22.00 Nieuws. 22.15 Voc. ens. 22.55—23.00 Nieuws.
Wünderlich (voor "de hoofdrolen Luise
Cramer (Voor de rol van Christ!). Een uit
stekend koor en het voortreffelijke orkest
van de Keulse Radio vertolkten de opge
wekte of gevoelige melodisch rijke muziek
onder leiding van de dirigent Franz Mars-
zolek. En in de vele scènes speelden uit
nemende acteurs en actrices, zoals Wera
Frydtberg, Ursula Herking. Gerhard Ried-
mann als de Vogelkoopman en Gerlinde
Locker als Christ! het spel met fraaie
decors als achtergrond en in 'n rijke kos
tumering. Talrijke vermakelijke taferelen
vormden een uitnemend gevonden tegen
wicht voor de spanning die de opvoering
telkens weer verkreeg. En bewondering
kan men krijgen voor de camera-regie, die
een logische beeldopvolging in vlotte gang
bewerkte.
De uitzending, die de K.R.O. in zijn
televisieprogramma had overgenomen,
werd op tweede kerstavond een ware ver
kwikking.
Beeldschermer
VOOR DINSDAG
NTS: 20 00 Journaal. 20.20 Film. 20.55 - 22 25 Le
oays d'oü ie viens. speelfilm.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 .Teugdjourn. KRO: 17.10—17.30 Voor
de kinderen. NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht.
VARA: 20.20 Achter het nieuws. 20.35 Kent gij
het land..?, reizen door Nederland. 21.00 Caba-
re'. 21.30 Forum.
Advertentie
Vergelijk en u kiest de CO-OP 1
In het Minerva-paviljoen te Amsterdam
is zaterdagmiddag het honderdste „Koek
en Ei"-programma opgenomen, dat don
derdagavond aanstaande wordt uitgezon
den. Eind september 1957 nam de „Familie
De Koning", voor het eerst hoorbaar voor
miljoenen landgenoten, plaats aan de ont
bijttafel. Karei Prior had toen, na een
studiebezoek van een A.V.R.O.-team in
mei van dat jaar aan de Verenigde Staten,
het lumineuze idee gekregen tussen borden,
kopjes en potjes ook enige microfoons op
tafel te zetten.
„Koek en Ei" werd het ontbijt van Jo
(Conny Stuart), haar man Albert de Ko
ning (Ko van Dijk), dien vader (Joop Dode-
rer) en opa Spruit (Johan Kaart). Oor
spronkelijk was het de bedoeling dit pro
gramma 's morgens om half acht uit te
zenden, maar al ras bleek dat de luisteraars
er liever „echt eens voor wilden gaan zit
ten". Daarom besloot men de ontbijttafel
,'s avonds te dekken.
Keer op keer wisten tekstschrijvers Jan
Moraal en Geert Elfferich een appetijtelijk
menu samen te stellen. Honderd maal
„Koek en Ei" dus. Maar niet alle keren met
Ko van Dijk aan tafel. Enny Mols-De
Leeuwe kreeg de moeilijke taak na zijn
vertrek naar „Paremelaribo" het gezel
schap te completeren. Zij deed hel voor
treffelijk. Bij de honderdste uitzending was
Ko van Dijk aanwezig. Helemaal uit „Zure-
name" was „Allebert" even overgekomen.
Uit het klaterend applaus bleek wel dat het
publiek het bijzonder gezellig vond hem
weer aan tafel te zien plaats nemen Voor
Karei Prior was het een afscheid van de
familie; hij gaat bij de televisie werken.
Zijn taak wordt overgenomen door Flip
van der Schalie.
Advertentie
Alleen de CO OR -reeft DIVIDEND
Omstreeks middernacht, in de nacht van
zaterdag op eerste kerstdag, is Hengel
Gualdi, de vermaardste klarinettist van de
Italiaanse lichte muze, bij de San Giorgio-
gevangenis te Lucca in Italië verschenen
om er, dichtbij het raam van de cel waar
in Chet Baker zit, kerstliederen en blues
te spelen.
Chet Baker is gearresteerd wegens het
gebruik van verdovende middelen en zit
nu in de San Giorgio zijn straf uit. Gualdi
liet een nachtclub in Reggio Calabria in
de steek, waar hem een groot publiek en
een idem honorarium wachten om
naar de gevangenis te rijden. Hij begon
zijn „optreden" met een kerstlied. Daarna
schakelde hij over op blues. Hij speelde die
zoals Chet Baker, een man van de trom
pet, ze ook graag speelt.
De bewakers hebben Gualdi een uur
lang laten begaan, misschien omdat zij zelf
de muziek van de klarinettist wel waar
deren konden. Maar er is ook zoiets als
ordeverstoring en Gualdi moest er ten
slotte aan geloven. Enkele cipiers kwamen
naar buiten, bedankten hem mede namens
Chet Baker en verzochten hem, de klarinet
nu maar weer in te pakken. Hetgeen ge
schiedde.
Een club van amateur-coureurs van het
Maelerdal in Midden-Zweden had toestem
ming gekregen om in 't lunapark van het
dorpje Krylbo een kerstfeest te organi
seren voor .hotrodders", jongelui van het
nozemtype die een oude auto ombouwden
tot een racewagen.
Het begin liep prima, maar toen de
stemming er eenmaal in was als gevolg
van een uitgebreid genot van alcoholische
dranken liep het de organisatoren toch
uit de hand.
De politie werd gealarmeerd.Zij vonden
een park vol oude auto's, met daartussen
kluwens vechtende jongelieden. Vele spij
kerbroeken waren aan flarden en meisjes
met B.B.-haartooi zonden doordringende
kreten ten hemel omdat heur haar en heur
kledij door beschonken nozems belaagd en
beschadigd werden.
Slechts nadat de politie versterking had
laten aanrukken kon de orde hersteld
worden. Tien vechtersbazen werden mee
genomen naar het politiebureau. Zij zijn
gisteren weer vrijgelaten met de boodschap
dat zij er verstandig aan zouden doen zich
nooit meer in Krylbo te vertonen. De rest
van het feest is op de ochtend van tweede
kerstdag als een nachtkaars uitgegaan Een
karavaan van opmerkelijke auto's, met erin
nog opmerkelijker mensjes, keerde la-
waaiierig maar triest naar de grote steden
terug.
Vergelijk
Advertentie
en u kiest de CO-OP
Er bestaat een zuigworm die zijn prille
jaren doorbrengt in de voelhoorns van de
Amberhorenslak, maar op latere leeftijd
moet deze parasiet terecht komen in de
ingewanden van zangvogels om tot een
goed ontwikkelde worm op te groeien. We
kunnen deze verwisseling van gastheer
omslachtig en onbegrijpelijk vinden, maar
daar wordt niet naar gevraagd; het feil
ligt er nu eenmaal dat de hier besproken
worm de slak en de vogel voor zijn ont
wikkeling nodig heeft.
Maar hoe komt de worm vanuit de voel
spriet van de slak in het vogellichaam
terecht? Een dergelijke ver-
huizing zou alleen kunnen
plaats vinden, wanneer de
vogel de slak met voelspriet
en al oppikt, hetgeen een vrij
zeldzame geschiedenis zou
worden. De worm voelt zich
daarom instinctief geroepen
deze gang van zaken in de
hand te werken en te bespoedigen. Zij legt
het er dus op toe, te worden opgegeten.
In haar beginstadium heeft de worm een
buisachtig lichaam dat aan de voorzijde
voorzien is van helder gekleurde bruine,
bruinrode, witte en groene strepen, welke
kleurencombinatie op zichzelf reeds zó
aantrekkelijk is, dat het de aandacht van
de op prooi beluste vogels trekt. Maar dit
is nog niet alles, want er voltrekken zich
nog enkele andere vreemdsoortige gebeur
tenissen. Zoals u weet, houdt een slak zich
bij voorkeur in het duister op, waardoor
het effect van de helder gekleurde voel
sprieten verloren zou gaan. Want wat heeft
het nu voor zin met dergelijke, de aan
dacht trekkende voelsprieten in het ver
borgene te leven? Geen vogel die naar je
kijkt! Maar ook hiervoor is een oplossing
gevonden. Want door tot nu toe onopge
helderde oorzaken gevoelt een slak, die
zulke wormen in de voelhorens heeft, zich
geroepen dat duister te verlaten en naar
het licht te kruipen. Geheel tegen haar ge-
woonte in zit de slak dan onbeweeglijk in
de zon!
Maar de veelkleurige wormpjes in de
voelsprieten van de slak vinden de moge
lijkheden om door een vogel te worden op
gemerkt, nog niet voldoende. Zij trekken
zich regelmatig samen met een snelheid
van wel 70 maal per minuut en veroor
zaken door hun veelkleurig
heid op deze wijze een kleu
rige schittering die de op
merkzaamheid van langs-
vliegende vogels wel móét
trekken. Wellicht houdt de
vogel dit kleurige, beweeglijke
geval voor een vliegenlarve,
of voor een ander lekker
hapje, maar hoe het ook zij, hij pikt er
naar en amputeert aldus de voelhoren van
de slak. Daarmee is de opzet bereikt van
de worm, die in het vogellichaam tot ver
dere ontwikkeling moet komen.
Maakt u zich geen zorgen over de voel
horens van de slak, want er groeien weer
nieuwe aan, waarin vanuit cle kop en uit
andere delen van het slakkenlichaam weer
nieuwe wormpjes binnentrekken, zodat het
spelletje weer van voren af aan kan be
ginnen. Arme Amberhorenslak!
En laten we het nu eens over amber
hebben, een hooggewaardeerde stof, die
door ziekteverschijnselen ontstaat.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden
De eigenaar van een restaurant in de
Amerikaanse stad Miami is in een rechts
geding verwikkeld geraakt, omdat hij de
naam „roquefort kaas" op zijn menu heeft
gezet, terwijl hij niet altijd de echte roque
fort serveert. Het Franse plaatsje Roque
fort heeft de restaurateur nu een proces
aangedaan en een schadevergoeding van
l.OOÖ dollar geëist.
De gemeente Roquefort stelt, dat Roque
fort geen roquefort is tenzij deze kaas van
schapenmelk is vervaardigd en tot rijpheid
is gebracht in de kalkstenen kelders van
Roquefort. Herbert B. Shapiro, die als
advocaat voor het Franse kaasstadje op
treedt. heeft er op gewezen, dat de ge
meente Roquefort Amerikaanse patent
rechten bezit, die in 1953 werden toege
wezen, en dat restaurateur Gordon inbreuk
op dat patent heeft gemaakt.
De rechter zal later uitspraak doen.
PROF. WATSUJI OVERLEDEN
Te Tokio is in de leeftijd van 71 jaar
overleden prof. Tetsuro Watsuji, die onder
meer veel bekendheid heeft verworven als
filosoof. Tetsuro Watsuji was van 1934 tot
1949 hoogleraar in de filosofie aan de uni
versiteit van Tokio. In 1949 werd hij tot
lid van de Japanse Akademie beno'emd.
1415. De Palimoniërs hoorden het bevel des konings voorlezen, en men praatte er
druk over.
Dat is niet zo mooi, zeiden ze. Stel je voor, dat niemand een haargroeimiddel voor
onze koning kan vinden.dan zullen wij allemaal onze mooie baarden moeten missen!
Het idee al gaf hun kippevel. Geen baarden meerdaar moest je niet aan denken.'
In het hele land begonnen de dokters en geleerden wanhopig te zoeken in boeken
en oude papieren, of ze ergens een goed recept konden vinden. Maar de tijd verstreek
en geen van die knappe bollen wist er iets op te vinden
56)
„Ik wilde het eerst bij mevrouw Trefusis zijn. Ik wilde
haar vragen of zij haar verhaal wilde verkopen, als
het Nieuws er haar een behoorlijk bedrag voor bood.
Dat wilde zij natuurlijk niet en achteraf had ik het
toch niet kunnen schrijven en aan de krant verkopen.
Maar ze lachte me gewoon uit en ze heeft me op mijn
woord geloofd, toen ik zei, dat haar mededelingen bij
mij veilig waren. Ik had ook zonder meer weg kunnen
gaan. maar ik wilde zekerheid hebben. Begrijp je me
nu? Ik wilde jou kunnen aantonen, dat ik ook behooiTijk
kon zijn. Je ziet, dat ik in jou ook geen onbeperkt ver
trouwen had". t
„Ja", zei Valentine. „Dat zou je inderdaad niet gelukt
zijn als ik erbij was geweest en je steeds maar tot
betere gedachten had willen brengen. En toen ben je
ervandoor gegaan om dadelijk je ontslag aan te vra
gen".
„Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik had op je
moeten wachten. Nee, dat was nu een van die vele
fouten van mij, zie je".
„Maar wat heb ik niet tegen je gezegd! Je doet net,
alsof het allemaal aan jou heeft gelegen".
„Je hebt me stellig diep gekwetst. En dat was erg
voor me, maar geen verontschuldiging voor het feit, dat
ik je op die manier achtergelaten heb. Maar zo ben ik
altijd geweest. Als iets me niet aanstond bemoeide ik
me er niet meer mee".
„Ik ben heel anders", zei Valentine. „Als ik iets on
aangenaams beleef is het, alsof ik het mijn leven lang
moet meeslepen".
Zij lachte even.
Opeens bracht zij de wagen tot staan. „Kijk daar
eens!"
Zij hadden de smalle weg met de hoge hagen achter
zich en reden vlak terrein op, met heide begroeid. Aan
de voet van een brede en met stenen bezaaide heuvel-
wand strekte de zee zich uit. De branding ging schuil
onder steile rotsen. Dichtbij verhief zich indrukwekkend
een hunebed, grauw temidden van de bruinachtige
heide.
Zij hoorde de zeebries door de heide strijken toen
Paul aan zijn kant het portier opende. Zij stapte uit. De
wind kreeg vat op haar haar en blies het tot over haar
ogen, terwijl zij om de wagen heen Paul tegemoet liep.
Hij strekte zijn armen al uit en ving haar op. Zij
sloeg haar armen om zijn hals en leverde zich over,
niet aan gevangenschap maar aan vrijheid, toen zij
elkaar ontmoetten in een kus, die van twee mensen
een maakte.
Valentine had er geen besef van hoe lang zij daar
bleven staan, terwijl de wind langs hen heen streek,
maar hen nauwelijks leek te raken, en in de verte vaag
de branding ruiste. Zij wist alleen dat wat zij nu onder
ging nieuw voor haar was. Tegenstellingen, waarheid
en droom, opwinding en rust, Pauls voortvarendheid en
haar eigen achterdocht, leken te versmelten.
„Je moet jezelf in Londen de nodige verwijten heb
ben gemaakt", zei zij, toen hij haar eindelijk losliet.
„Net als jij hier", zei hij dadelijk. „Maar gelijk heb
je. Ik heb een ellendige week achter de rug. Ik kon het
nergens vinden en ik had telkens maar hoofdpijn".
„En kom je die nu laten behandelen?"
„Graag", zei hij. „Graag, Valentine". Het bleef even
stil.
„Zullen we in april naar Oostenrijk gaan?" vroeg hij
toen.
„Ik lean me niets beters voorstellen".
„Jloe lang krijg jij vakantie?"
„Zes weken nee, vijf, tenzij ik de volgende week
geen vakantie neem".
„Dat zou ik wel doen", zei hij lachend. „Ik stel me
daar heel wat van voor".
„Zei je niet, dat je in een hotel logeerde?"
„Ja. daardoor wilde ik laten zien, dat ik je patiënt
niet meer ben, liefste".
„Het meest overtuigende bewijs", zei zij. „Zeg, kun
nen wij dat betalen, vijf weken in Oostenrijk? Veel be
zit ik niet, en misschien zal ik Joe moeten helpen".
„Ik zou het wel denken. En ik verwacht een reeks
artikelen over Oostenrijk te schrijven niet over
politiek en economie en dergelijke, maar over de ge
wone mensen, in de plaatsen waar we zullen logeren"
„Dat zou je vast goed kunnen", zei zij. Zij greep
zijn hand en legde er als een poes haar wang tegen.
Zij lachte tegen hem.
„Jij hebt de helderste ogen, die ik ooit heb gezien",
zei Paul verbaasd.
„En jij hebt de zwartste die ik ooit heb gezien", zei
Valentine.
„Het zal heerlijk zijn in Oostenrijk, Paul. Ik houd
van bergen".
„Het is een van de mooiste landen die ik ken", zei
hij. „En we kunnen er van elkaar houden zoveel we
willen, zonder dat vriend Deryk telkens aan de telefoon
staat en jij voor dag en dauw naar het ziekenhuis
moet".
„Ja, wat doe ik met mijn baan. Paul?"
Hij begon te lachen.
„Het is een vreemde situatie", zei hij. „Jij hebt een
baan en ik niet. Daar praten we nog wel over, als we
eenmaal aan het leven met elkaar gewend zijn. Dan
kunnen we alles beter beoordelen".
„Ik vind het best".
„Ik was eigenlijk van plan in de free lance journa
listiek te gaan."
„Hoe lijkt je dat?"
„Reusachtig, daar deug je voor".
„Ik hoop het. Het zal wel gaan. dunkt me. Ik heb
naam gemaakt in perskringen, hoe dan ook. En dit heb
ik altijd graag gewild. En kunnen we in Falzawn
blijven wonen? Ik ben aan het huis gehecht geraakt.
En aan de streek nog meer".
„Ik zou niet graag verhuizen", zei Valentine. Zij liet
haar hoofd tegen zijn schouder rusten en staarde naar
het eeuwenoude monument en de zee op de achtergrond.
„We komen hier vast nog wel eens terug", zei zij
peinzend.
„Ja, zodra je vakantie hebt".
„Zodra ik vakantie heb tenminste als we hier ooit
weer weg komen".
„De weg loopt ginds weer door", wees Paul haar.
„En eens zal er toch wel een zijweg naar links komen
„Dat denk ik ook - wel. En moeten we nu niet eens
gaan? Als de duisternis invalt, spookt het hier vast nog.
Ga je mee naar huis? Het wordt een koude maaltijd
overigens, want Nannie is er vanavond niet".
„Nee. je gaat met mij in het hotel eten". Hij liet
haar los. „In het Witte Hert, nauwkeuriger gezegd".
„Dat meen je niet!"
„Hoezo?"
„Het toevluchtsoord van dokter Smith? Hij zou het
overigens heel aardig vinden ons er aan te treffen"
„Waarom denk je dat?"
„Omdat ik bij hem uitgehuild heb, zie je".
„Hoe kon je dat doen?" zei Paul. „Zo'n cynicus! Je
moet het wel erg te kwaad gehad hebben".
„Maar hij is nu juist geen cynicus".
„Ook dat nog", zei Paul. „Ik vraag me af. of ik toch
nog niet een onthullend artikel over hem ga schrijven".
„Hij had iets boeiends te vertellen, weet ik nu!" Valen
tine lachte Paul in zijn gezicht uit.
„Dat neem ik aan. Ik had er al een idee van. Maar
nu heb jij me de pas afgesneden. Ik kan hem niet meer
uithoren en over hem schrijven".
„Voel je dat als een belemmering. Paul?" vroeg
Valentine, met een laatste rest angst.
„Nee", zei hij, „als een bevrijding". Hij gaf haar
een kus. „Ik ben mijn hele leven nog niet zo vrij
geweest".
Zij stapten in en zochten het begin van de weg, waar
van zij het einddoel niet kenden.
EINDE
Advertentie
(Van onze correspondent)
LONDEN Sir Winston Churchills eer
ste kleinkind is vorige week in 't huwelijk
getreden. Het is zijn 21-jarige kleindoch
ter Edwina Sandys, die getrouwd is met
Pierson Dixon, de zoon van de bekende
Britse diplomaat Sir Pierson Dixon, jaren
lang Britse vertegenwoordiger bij de UNO
en thans ambassadeur te Parijs. Edwina
is de dochter van Duncan Satidys, die thans
minister voor de betrekkingen met het Ge
menebest is, en de actrice Diana Churchill.
Haar ouders zijn in april van dit jaar ge
scheiden.
Vele leden van dp regering woonden de
huwelijksreceptie bij. Alvorens de huwe
lijksreis te aanvaarden begaf het bruids
paar zich naar de woning van Sir Winston
om diens gelukwensen in ontvangst te ne
men.
Sir Winston moet nog steeds rust hou
den wegens zijn rugblessure, welke hij
vijf weken geleden bij een val opliep.
Advertentie
Alleen de CO-OP geeft u DIVIDEND I
In ons nieuwe feuilleton „Het bran
dende dal" van de Roemeen Radu Tu-
doran speelt een dal gelegen aan de
rand van de Karpalhen ivaar aard
olie gevonden wordt, de hoofdrol.
De boeren en andere bewoners van
het wereldvreemde dorpje verliezen
door hun nieuwe rijkdom weldra hun
traditionele levenshouding, wanneer op
hun akkers olie wordt gevonden. Wie
dit materiële geluk niet ten deel valt,
wordt een prooi van jaloezie en onzalige
lust naar bezit.
De uit de steden toestromende inge
nieurs, technici en ondernemers bren
gen een nieuwe gemeenschap tot leven.
De oude patriarchale samenleving
wordt wreed verstoord. Slechts twee
mensen gaan onberoerd en onveranderd
hun weg door de heksenketel en blijven
hun eenvoudige wezen trouw: Moloaka,
die zich verbaasd en arm verre houdt
van alle woeste en speculatieve activi
teiten, en de „kleine", de dochter van
een zonderlinge bosbeivoner. die met
een betoverende naïveteit mensen en
dieren haar tederheid schenkt. Het ver
haal wordt verder beheerst door enkele
scherp getekende figuren, die zich voort
haasten, ieder met zijn eigen, zelfzuch
tig doel voor ogen, tot de grote brand
uitbreekt en van alle nieuwe rijkdom
slechts verbrande puinhopen overlaat
Het dal raakt ontvolkt en alle over
levenden van de ramp trekken achter
hun visioen aan. Maar de „kleine" en
Motoaka blijven achter.
Door het tragische drama heeft hun
leven zin gekregen: samen willen zij
hun geboortegrond trouw blijven en zijn
wonden helen.
Het brandende dal" is meeslepend
en met vaart geschreven en schildert
op onthullende wijze tot welke ellende
plotselinge ongekende rijkdom kan
leiden.