ik zie meer in 'n aristona Het brandende dal KONING BARBONIX I I OSRAM Tot de dood ons scheidt PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER Tweede Evangelie van Marcus? Kraaykamp en lbo weer voor de televisie Lugubere grap? 7 TT 9 Zzvak van sfeer Hoofdcommissaris van New York in moeilijkheden Prinses Maria Gabriella moet kiezen Andere Hughes De radio geeft zaterdag T elevisieprogram ma door Radu Tudoran Moedige brandweerman voorkomt ramp VRIJDAG 30 DECEMBER 1960 61. Toen het deftige gezelschap vertrok ken xvas, overlegden Panda, opa en oude Sammy zorgelijk, wat hun nu te doen stond.. „Panda heeft ze duidelijk, gezegd, dat we geen deftige klanten willen," zei oude Sammy. „Dus misschien zien we ze niet terug." „Ze komen terug," zei opa beslist, „reken daar maar op. Mijn doch ter zit hier achter, weet je, en als dal verwende wicht iets in haar hoofd heeft, drijft ze het door. Ze heeft zich nu een maal voorgenomen, me te helpen met za ken doen en dan doet ze het ook, of ik het leuk vind of niet. Je zult zien, dat ze straks met de hele troep komt aanzetten." „Misschien kunnen we ze afschrikken door heel hoge prijzen te rekenen," zei Panda, „vr.aag driedubbele prijs voor de limona de enne.en laat de rest maar aan mij over." En op een groot bord schreef hij met vette letters: WIE HIER BINNEN WIL, MOET EERST EEN TIENTJE BE TALEN! „Ziezo, dat zal wel helpen," dacht hij, terwijl hij dit bord bij de in gang zette. „Dat was nog maar net op tijd, want daar komen ze al aan!" Inder daad naderde daar opa's dochter in gezel schap van een hoop deftige lieden, die zich voor deze gelegenheid in lompen had den gekleed; dat wil zeggen, in kleren, die zij voor lompen aanzagen Het. televisiespel van donderdagavond was een van die stukken, die handelen over een brok menselijk leed, veroorzaakt loor politieke tegenstellingen. Ditmaal "ing het om een Russische vrouw, na de or log getrouwd met een Amerikaans sol- laat. De soldaat wordt overgeplaatst, de vrouw mag niet uit Rusland weg en raakt "olfs in een concentratiekamp. Na vijftien ;aar kan ze plotseling gaan waar ze wil. Zo is haar man trouw gebleven, gaat naar Londen en roep de hulp van een krant in om haar echtgenoot terug te vinden. Dan blijkt dat de Amerikaan zich intussen heeft laten scheiden, is hertrouwd en va der is van twee kinderen. Hij wil de Rus sische niet terug zien. De goede bedoelingen van de kranten mensen ten spijt, besluit de vrouw terug te keren naar „huis". Alleen in haar va derland zal ze zich nog gelukkig kunnen voelen. Meestal hebben spelen met zo'n politie ke achtergrond een hypocritisch sentimen teel tintje. De auteur Iain MacCormick hield zich nogal op de vlakte en dat maak te zijn probleem-stelling en behandeling enerzijds voldoende boeiend om vooral de tragiek te doen uitkomen, anderzijds was de voorstelling vrij tam, waartoe de zwak ke sfeertekening van een groot Engels dagblad bijzonder bijdroeg. Regisseur Luc van Gent rnaakte er een klein Nederlands provincieblad van. Er zat geen tempo in, geen elan, geen bedrijvigheid. Ook zijn ac teurs verstoorden de illusie. Louis Borel beheerste bijvoorbeeld zijn tekst slecht en gaf de hoofdredacteur het aanschijn van een makelaar in effecten. De personen uit zijn redactiestaf kregen geen persoon lijkheid, slechts Jenny van Maerlant slaagde erin de scènes een natuurlijk ka rakter te geven, waarbij Han Rijnbeek als de Russische en Frits Butzelaar als de Amerikaan gelukkig niet achter bleven. Omdat dit drietal verantwoordelijk was voor de feitelijke uitwerking van het the ma kon de kijker nog vaak in gespannen aandacht toezien en meeleven. De per soonlijke spelprestaties maakten dus nog veel genietbaar. In de laatste aflevering van Vademecum schudde prof. W. Asselbergs alle bijzon- dexTieden uit zijn mouw, die Anton van Duinkerken bleken te interesseren waar het ging om de wensvervullingsfeesten. Wij moeten zeggen dat deze rubriek van Jan Willem Hofstra menigmaal een goede kwaliteit ten toon heeft gespreid en on derwerpen aansneed, die onze belangstel ling gaande wisten te maken. Beeldschermer Toch uitzending van „De Eenhoorn" Sinds de geschillen inzake het nationale feestprogramma van 5 mei jongstleden de den de geruchten de ronde, dat de heren Wim lbo en Johnny Kraaykamp door de omroep zouden zijn geboycot. De AVRO zelf heeft uitdrukkelijk verklaard dat van een boycot geen sprake is geweest. „Er deed zich alleen de toevallige omstandig heid voor dat men sindsdien deze arties ten niet in een programma nodig had". Zaterdag 21 januari zal Johnny Kraay kamp zijn rentree maken op de televisie, in het programma van Mies Bouwman „In de Hoofdrol". Daarna zal hij op 17 maart zijn eerste grote rol als televisie acteur spelen in de eenacter „Eenhoorn", die door de V.P.R.O. is uitgesteld omdat de andere omroepverenigingen bezwaar maakten tegen het optreden van Johnny Kraaykamp. Ook Wim lbo zal weer bij de televisie worden gecontracteerd. Hij heeft gedurende zijn boycot een studiereis gemaakt naar het buitenland en de „Fami lie Doorsnee"-uitzending voor radio Lu xemburg helpen voorbereiden. Beide ar tiesten willen zich overigens niet uitlaten over de moeilijkheden met de omroepver enigingen. Ook zij ontkennen dat van een officiële boycot kon worden gesproken. „Wij weten van niets", is het enige wat zij verder van deze kwestie zeggen. In het stedelijk ziekenhuis van Düren in de omgeving van Aken werd op Kerst avond vastgesteld dat twee lijken verwis seld waren, waarvan er één reeds was begraven. Vorige week woensdag overleden een 50- jarige horlogemaker in Langerwehr en een 60-jarige tuinman in Düren. De stoffe lijke resten zijn in het ziekenhuis op tot nu toe onverklaarbare wijze met elkaar verwisseld. De nietsvermoedende familie leden lieten de protestantse tuinman uit Langerwehr volgens de katholieke ritus begraven. Door toeval ontdekte men hier na de verwisseling. Zaterdag wilde de zoon van de tuinman zijn vader nog een keer zien. Men opende de lijkkist en de zoon kreeg de schrik van zijn leven. „Dat is mijn vader niet," riep hij uit. De hor logemaker is intussen in alle stilte begra ven. Het stoffelijk overschot van de tuin man werd opgegraven en weer naar Dü ren gebracht. Hier werd het dinsdag in het bijzijn van een dominee voor de twee de maal begraven. De ziekenhuisdirectie in Düren staat voor een raadsel. Men houdt het niet voor onmogelijk dat men hier met een sinistere grap te doen heeft. Met pink steren deed zich eenzelfde geval van lij kenverwisseling in hetzelfde ziekenhuis voor, maar toen werd een en ander geluk kig nog juist voor de begrafenis ontdekt. 2021. Toen koning Barbonix hoorde, wat de alchimist hem bracht, was hij opeens erg opgewonden. Breng hem terstond bij mij, beval hij. Mafala maakte een buiging, toen hij voor de troon stond, en toonde de fles. Hiervan, Majesteit, moet u een beker vol drinken, vóór hel slopen gaan. Vannacht zal het middel werken en morgenochtend zult u het resultaat ervan te zien krijgen! Koning Barbonix kon bijna niet wachten tot de avond viel. Maar zodra de zon onder ging schonk hij een roemer vol met de geheimzinnige drank en keek er aandachtig naar. Toen dronk hij het tot de laatste druppel uit en ging naar bed De hoofdcommissaris van de 23,500 man omvattende politiemacht in Amerika's grootste stad, Stephen P. Kennedy, is „minachting van het hof" verweten. Hij heeft tien dagen de tijd gekregen om zich neer te leggen bij een vonnis, om zijn mannen niet langer gespecialiseerde ta ken te laten vervullen zonder hun de daar mee corresponderende bevordering in rang toe te kennen. Kennedy's agenten arresteren elk jaar ruim 175,000 mensen voor uiteenlopende vergrijpen, en delen een miljoen bekeurin gen op de weg uit. Rechter Arthur G. Klein van het ge rechtshof van de staat New York, had Kennedy „opzettelijke en weloverwogen ongehoorzaamheid aan een gerechtelijke uitspraak" verweten. Leden van de Newyorkse politiemacht hadden erover geklaagd dat zij aan bij zondere taken gezet werden zonder daar voor compensatie in de vorm van promo tie te krijgen. Kennedy reageerde op de uitspraak van het hof door 82 van 131 van dergelijke gespecialiseerde taken onge daan te maken. Klein complimenteerde Kennedy voor zijn inzicht in wat voor een efficiënte wer king van een politie-apparaat nodig was, maar legde er de nadruk op dat de uit spraak van het hof nageleefd moet worden. Prinses Maria Gabriella van Savoye zal binnen zes maanden dienen te beslissen met wie zij in het huwelijk wil treden: met de Spaanse kroonpretendent Juan Carlos van Bourbon of met de Italiaanse graaf Giovanni Volpi di Misurata, zo is donder dagavond in Milaan vernomen. Volgens het Italiaanse weekblad „Oggi" was de termijn van zes maanden in een bijeenkomst van de familie Van Savoye in het Stuyvenbergkasteel bij Brussel op 13 december vastgesteld. Uit betrouwbare bron zou volgens het blad zijn vernomen, dat ex-koning Umber- to van Italië en zijn echtgenote, Marie- José, prins Juan Carlos als de meest ge schikte kandidaat beschouwen. Volgens „Oggi" zou Prinses Maria Ga briella echter een ..buitengewone genegen heid" hebben opgevat voor de knappe graaf Volpi di Misurata, erfgenaam van een fortuin, dat op enkele miljoenen dol lars wordt geschat. Prinses Maria Gabriella bekwaamt zich op het ogenblik in Parijs in de lithogra fie. Haar leermeester is de Schotse schilder Mac Avoy. Op kerstavond hadden familieleden van de 64-jarige mevrouw Mary Hughes in Manchester, de droeve plicht, haar op de hoogte te stellen van het overlijden van haar man, die in een ziekenhuis verpleegd werd. Mevrouw Hughes, die door dit treurige nieuws diep geschokt was, begaf zich de volgende morgen naar het ziekenhuis om de formaliteiten te vervullen voor de ter aardebestelling van haar man. Groot was haar verbazing en verrassing, toen zij in het ziekenhuis haar doodge waande echtgenoot levend aantrof. Hij was danig uit zijn humeur, omdat niemand hem op kerstavond een bezoek had gebracht. De vergissing was ontstaan, doordat op kerstavond in het ziekenhuis een andere John Hughes was overleden. Men had per vergissing de verkeerde familie Hughes gewaarschuwd. Advertentie Advertentie 'n schoolvoorbeeld van technisch vernuft L hoeft geen onderwijzer te zijn om zoiets te constateren. ARISTONA is een schoolvoorbeeld in beeld, geluid en vorm. Maar bovendien in sublieme service! In 'een ARISTONA ziet iederéén meer! grammofoons - recorders Donderdag werd in Cleveland in de Amerikaanse staat Ohio Jim Diakandru begraven. Zijn dood maakte een einde aan een van de zonderlingste veten, die de Amerikanen ooit hebben gezien. Er bestaat in Amerika een oude onge schreven wet onder Griekse emigranten, dat zij nimmer tegen elkaar zullen con curreren. Als b.v. in een bepaalde stadswijk een Grieks restaurant staat, zal geen andere Griek het in zijn hoofd halen, een restau rant te openen in diezelfde wijk. De enige uitzondering op deze stelregel was in Cleveland. Daar bestond een res taurant dat „The old transfer lunch" heet te. Vrijwel er tegenover was een ander eethuis dat zich „The new transfer lunch" noemde. De eigenaars van deze restaurants waren beiden Grieken, Jim Diakandru en Tom Petrolpoulos. Wie van hen de oude traditie overtreden heeft, weet niemand meer. want de vete heeft twintig jaar geduurd. Steeds als een van hen een bij zondere aanbieding bracht, deed de andere er nog een extra schepje op. In 1941 had Petrolpoulos er genoeg van. Hij huurde in het geheim het gebouw waarin zijn vijand als onderhuurder zijn restaurant had en weigerde triomfantelijk diens huur te verlengen. Tot zijn grote schrik echter bleek, dat Diakandru op zijn beurt het gebouw gehuurd had. waarin hij HILVERSUM I. 402 m. 7.00 KRO. 0.30^-2.00 NCRV. KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vróuw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.35 Chansons. 11.00 Voor de zieken. 12.00 Middagklok noodklok. 12.04 Promenade-ork. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz. 13.50 Voor de jeugd. 14.00 Amateursmuz. 14.20 Lichte muz. 15.10 Gram. 15.30 Vaticaanse act. 15.45 Gram. 16.00 Gregoriaanse zang. 16.30 Klass. muz. 16.50 Sport- uitz. 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Gram. 19.00 Nws. I.7.10 Spieghel historiael 1960, klankb. 20.00 Licht progr. 21.00 Gram. 22.30 Nieuws. 22.40 Gevarieerd progr. 23.40 Gram. 23.50 Gebed voor oudejaars avond en Te Deum. 24.00 Toespraak. 0.05 Gram. NCRV: 0.30 Toespr. 1.00 Gram. 1.30—2.00 Gram. HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA. 0.30—2.00 AVRO. VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le zing. 9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing. 10.05 Morgen wijding. VARA: 10.20 Gevar. progr. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Ham mondorgelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 VARA-varia. 13.20 Sportuitz. 13.45 Gram. 14.00 Voor de jeugd. II.35 Omr.ork. (Om 15.30—15.50 Boekbespr.). 16.45 Vragcnbeantw. 17.00 Gram. 17.15 Zestig minuten 1960, klankb. 18.15 Nieuws. 18.30 Lichte muziek. VPRO: 19.00 Actie Toltèn. 19.30 Kerkdienst. 20.45 Dit jaar, lezing. 20.55 Nieuws. VARA: 21.00 Oude- jaarsavondprogr. 22.00 Gram. 23.00 Nieuws. 23.15 Gevar. muz. 23.45 Uren, dagen maanden, jaren.. 24.00 Klokgelui. 0.01 Nieuwjaarstoespr. 0.10 Gram. AVRO: 0.30 Nieuwjaarstoespr. 0.32—2.00 Gram. BRUSSEL. 324 m. 12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muz. 12.30 Weerber. 12.35 Gesproken aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gevar. muz. 14.30 Gram. 15.00 Accordeon- niuz. (Om 15.15 Gram.). 16.00 Liedjes. 16.30 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en lit. kal. 17.20 Liturg, gezangen. 17.30 Volsliederen. 17.45 Engelse les. 18.00 Balletmuziek. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nieuws. 19.40 Dansmuz. 20.00 Orkestconcert. 21.15 Amus.ork. 22.00 Toespr. en nieuws. 22.15 Gevar. muz. 23.00 Nieuws. 23.05 Gevar. muz. 24.00 Nws. 24.05—1.00 Gevarieerde muziek. VOOR VRIJDAG NTS: 20.00 Weekjourn. en weeroverz. AVRO: 20.30 Blik in het nieuwe jaar, lezing. 21.00 Flits. 21.30 Perry Como-show. 22.10—22.15 Met het oog VOOR ZATERDAG NCRV: 17.00—17.30 Voor de kinderen. 20.30 Ca- baretprogr. NTS: 21.00 Jaaroverz. NCRV: 21.35 Film. 21.45 Filmprogr. 22.00 Jaaroverzicht. 22.10 Zwaan kleef aan, TV-musical. NTS: 23.05 Bin nenlands jaaroverzicht. 23.35 Muzikaal program ma. 0.00—0.15 Pauze. 0.15—1.00 Nieuwjaarsprogr. Vertaling Margot Bakker 3) Ook achter het rijtuig sloot de tunnel zich weer, alsof zij de reizigers het doel niet wilde laten bereiken, maar hun tevens wilde beletten op hun uitgangspunt terug te keren. De weg naar de hel misschien. Schichtig trok hij zich weer onder de kap terug. Na enige tijd klonk er door het ratelen van het rijtuig heen evenwel een geluid uit de richting waarin zij reden. Het deed aan doffe klokken fluiten en stampen denken. Het zonderling geluid werd krachtiger, maar bleef moeilijk te verklaren, zodat ook Anghelina zich nieuwsgierig naar buiten boog. Motoaka alleen lette niet op het rumoer. Ht scheen hem vertrouwd te zijn als het kloppen van zijn hart, waarop hij immers ook niet opzettelijk lette. Omdat hij even wel al een hele tijd niets gezegd had voelde hij zich ver plicht zijn reisgenoten enige uitleg te geven. Hij wendde zich het eerst met een glimlach tot Anghelina. „En wat zegt u ervan? Bevalt het u bij ons?" De vrouw gaf geen antwoord, maar Lipanescu brom de iets, Motoaka keek hem aan en ging verder. „Ja, mijn waarde Enachitza, zoals hier was het tot voor kort overal in deze streek. Niets dan bos en rivier tjes tenminste dat zeggen de ouderen, want ik heb bet al niet meer meegemaakt. Ossewagens kwamen hier tot voor enkele jaren niet eens. Er liepen alleen smalle voetpaden door het bos. Muildieren in de heuvels mis schien, die de lasten droegen, maar dat was alles. En als men de aardolie niet gevonden had zou het nu waar schijnlijk nog zo zijn." De paarden zetten opeens de hoeven schrap in het leem van de weg. De inzittenden van het rijtuig werden naar voren geslingerd. Ergens in het dal aan hun rechterkant spoot een stoomzuil omhoog, alsof er een reusachtige waterleidingbuis was gesprongen. En tegelijk klonk er ook een fabriekssirene. Dalen en bossen kaatsten een overweldigende echo terug, zodat Anghelina de handen tegen de oren hield. „Het is zeven uur", zei Motoaka voldaan. „De ploegen wisselen nu. Verdraaid, daar hebt u toch geen last van?" Hij probeerde de paarden gerust te stellen, die nu met kleine behoedzame passen de heuvelrand begonnen af te draven. Andere sirenes antwoordden in een onwellui dend concert. En zonder enige waarschuwing kregen zij plotseling uitzicht op het dal beneden. Weer bleven de paarden staan. „Mijn waarde", zei Motoaka „we zijn er". Beide passagiers keken verbijsterd om zich heen. Een ovaalvormig dal strekte zich in het ï-ossig-grauwe licht voor hen uit. De heuvelwanden, die het van alle kanten insloten, gingen onder dichte bossen schuil. Het dal leek een grote wind in de onafzienbare wildernis, alsof een zoutzuurregen hier alle vegetatie had verschroeid. De riveirtjes, die vroeger onder de begroeiing verbogen wa ren geweest, deden nu aan als brutale etterbanen in een verworden orgaan. Overal boortorens zonderlinge zwarte steriele bomen. Daartussen, halfingegraven, la ge reservoirs. Donkere vettige strepen liepen erlangs omlaag, vormden op de grond kleine modderpoelen en verbonden de reservoirs onderling met een afzichtelijk netwerk. De weg liep in brede kronkelingen door naar beneden en verdween op de tegenoverliggende wand uit het gezicht. Aan weerskanten stonden lage gebouwtjes, sommige niet meer dan hutten, andere langwerpig als kazernes en met roodgeverfde plaatijzeren daken. Vrij wel midden in het dal kruisten verscheidene wegen el kaar en op de verbreding aan dit kruispunt krioelde het van mensen. Bijna allen leken zij op weg te zijn naar de winkels aan beide kanten, want het kruispunt leek wel een marktplein in een provinciestad. Langs de andere we gen, die tussen de boortorens liepen stonden ook win kels, maar dit waren houthandels met lange planken- schuren, werkplaatsen met wanden en daken van ge golfd plaatijzer, met talrijke kleine raampjes en schoor steenpijpen waaruit donkere rook naar buiten golfde; een smederij, een gieterij, smeltovens. Rookpluimen waren overal te zien. Het rumoer leek niet uit afzonderlijke geluiden te bestaan, maar diep uit de aarde zelf te komen. Het sloot, alles in en liet niets uit zijn greep ontsnappen. Voortgestuwd door het lawaai schoven wagens met witte planken, latten, spoorrails, rollen draad en buizen door het koffiebruine stof de heuvelwand op. Aan de andere kant van de open plek reden twee trekkers, die hun aanhangwagens ergens gebracht hadden, vlug naar hun garages terug. Op zo grote afstand viel hun logge bouw niet op; zij leken jonge onhandige dieren, die nauwelijks alleen konden lopen maar elkaar wel achterna zitten. Om deze tijd werd in de werkplaatsen de arbeid beëin digd en bij de boortorens kwam de nachtploeg in dienst. Als mieren krioelden de mensen door het dal. Sommi gen verdwenen in de bossen onderweg naar hun hui zen in de naburige dorpen. Anderen draafden naar de kazernachtige woonbarakken en voor de deuren bleven zij in groepjes staan. Er waren er ook die zich naar hun zelfgebouwde lemen hutten begaven, die in de heu velwanden pas opvielen als de deuren opengingen. An ders leken zij een geheel met de aarde te vormen. Uit de lagere schoorstenen begon nu witte rook op te stijgen; de arbeiders waren bezig hun avondmaal tijd te bereiden. Hier en daar werd zelfs voor de deu ren van de lemen hutten een vuur aangelegd. Deze onverwachte bedrijvigheid deed Lipanescu en ook Anghelina verstommen. Om de volgende bocht in de weg kwam een troepje arbeiders te voorschijn. Of schoon zij de twee reizigers niet kenden namen zij bij wijze van groet de petten af. Motoaka tikte, uit de hoogte en collegiaal tegelijk, met twee vingers tegen zijn eigen pet en zei: „Prettige avond, jongens!" De arbeiders, die doorliepen, droegen ten dele stads en ten dele plattelandskleren. Vol olie zaten zij alle maal. De meestcn hadden een bundel in de hand met een zwartberookte pan, waarin zij hun eten mee naar het werk hadden genomen. Uit sommige bundels stak bovendien de hals van een fles, die met een van kor rels ontdane maiskolf was afgesloten, in plaats van met een kurk. Achter hen volgde een troepje jonge meisjes verge zeld door een aantal opgeschoten jongens. De meisjes hadden een doek om het haar geknoopt, droegen grijs katoenen jurken en liepen op blote voeten door hel stof. Het was hun aan te zien, dat zij niet met de olie omgingen. Waarschijnlijk werkten zij ergens in de buitenlucht, waar zij de aarde moesten voorbereiden om terrein voor nieuwe boortorens te verschaffen. „Alles komt tegenwoordig maar op de boortorens af", zei Motoaka. „Alsof ze thuis in hun dorpen niets meer te doen hebben. En eerlijk, mijn waarde, als het hier nu goud regende!" Lipanescu had er geen flauw besef van waar zijn boortorens zich bevonden. Er viel geen peil op te trek ken; elke meter grond leek hier sprekend op alle an dere. Daardoor werd de trots in zijn hart evenwel niet onderdrukt, die zich nu, na de aanvankelijke verbijste ring, met verdubbelde kracht deed gelden. Hij wist niet waar de zijne stonden maar toch; vijf van die zwarte monsters daar in de laagte waren zijn eigendom. En on der die torens waren vijf boorputten, waarin buizen tot diep in de aarde staken. Zijn bezitterstrots kreeg nieuw voedsel. Haast met een gevoel van extase bedacht hij, dat hij het was die zijn wortels zo diep in de bodem sloeg en daar een haast absoluut contact kreeg in alle richtingen en in alle dimensies met de aarde die hem toebehoorde. Zodra hij aan Anghelina dacht werd zijn gevoel weer aardser van instelling. Trots en ontroerd keek hij haar aan, greep haar hand en fluisterde haar in minder terwille van haar als om zijn eigen voldoening te kun nen uiten: „Ik zal de deftigste dame uit de streek van je ma ken!" Hij kon zijn ongeduld nauwelijks meer bedwin gen, hij moest naar zijn boortorens, hij moest zich in al dat lawaai en krioelen storten. Op raadselachtige manier voelde hij zich hier geen vreemde meer. „Vooruit, Motoaka, vooruit! Zeg dat hij vlugger moet rijden" riep hij naar de bok omhoog. „Dit hier is het oude terrein", zei Motoaka. „Hier hebben ze voor het eei-st olie gevonden". Aan weerskanten van de weg zagen zij nu de putten van vroegere boortorens, sommige waren nauwelijks door roestig draad, stenen omheiningen of doornstrui ken afgesloten. Hier en daar was nog een oude boor put in bedrijf. Een paard liep in kalme gang rond en bracht de hefboom in beweging, die de kabel met de emmers op en neer deed gaan. Zodra een emmer de bovenrand had bereikt en tegen de hefboomstangen vast liep bleef het paard staan, draaide rustig en bedaard de kop om en wachtte tot een man de emmer leegge goten had. Dan draaide het zich om en liep de cirkel in tegenovergestelde richting terug. (Wordt vervolgd) gevestigd was en ook zijn huur opgezegd had. De dubbele uitzettingsdag werd door beide restaurants gevierd met gratis maal tijden voor alle gasten. In optocht, met behulp van de gasten en „partisanen". gin gen de leden van de ene partij, de armen vol serviesgoed en pannen, naar het an dere gebouw, aan de overkant, terwijl de stamgasten van de andere kant hetzelfde deden. De beide Griekse aanvoerders keur den elkaar geen blik waardig. Toeschou wers op straat stonden er juichend bij te kijken. In het geheim kocht elk der twee riva len het gebouw waarin de ander gevestigd was en het feest begon opnieuw. Beide Grieken maakten bij de diverse rechtban ken tegen elkaar in totaal 27 zaken aan hangig. Niemand weet nu nog hoe de zaken in de strijd precies staan. De mannen hielden elkaar nauwlettend in het oog, ook toen beiden gelijktijdig met „half pen sioen" gingen. De vete bleef toen op een laag pitje sudderen, totdat maandag Jim Diakandru overleed. Ondanks alles was hij 72 jaar geworden. De commandant van de brandweer van Bayonne in de Amerikaanse stad (New Jersey) heeft donderdagnacht een ramp voorkomen nadat zich op het terrein van een gasfabriek een reusachtige ontploffing had voorgedaan, waarbij zes mensen wer den gewond. De 38-jarige John Brennan, die twee maanden geleden commandant is geworden van de plaatselijke brandweer, kroop onder een vuurzee door om de hoofdkraan van een gashouder te sluiten toen de vlammen een tiental olietanks bedreigden. Brennan kroop daartoe onder een grote brandende propaangastank door onder dekking van waterstralen en sloot de kraan, zodat er geen gas meer kon ontsnappen en de brand spoedig bedwongen kon worden. De ont ploffing ontstond doordat een wolk pro- paangas ontsnapte uit een lekke leiding en met een vonk in aanraking kwam. Adnertevtie Talm niet langer, grijp dadelijk in! Bestrijd kinderhoest met KINDER HONING SIROOP NEW YORK (AFP) Professor Mor ton Smith die geschiedenis doceert aan de Columbia universiteit, heeft op een bij eenkomst van de vereniging voor bijbelse geschiedenis te New York een kopie over gelegd van een oud manuscript waarin melding wordt gemaakt van een tweede Evangelie van Marcus. Professor Smith zei dat er alle aanlei ding is te geloven dat het. origineel tussen 180 en 202 is geschreven door Clemens van Alexandrië. Hij deelde me,e de kopie twee jaar geleden in het klooster van Mar Saba bij Jeruzalem te hebben gevonden. Zij zou uit de zeventiende of achttiende eeuw dateren. In het manuscript wordt gesproken over het wonder van Jezus die Lazarus'uit de dood opwekt. Dit .wonder wordt alleen ver meld in het evangelie van Johannes. In dien vaststaat dat het document echt is, moeten, aldus professor Smith, bepaalde theorieën over de Evangeliën worden her zien.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1960 | | pagina 9