ik zie meer
in 'n aristona
Het brandende dal
KONING BARBONIX I
I OSRAM
Tot de dood ons scheidt
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
Tweede Evangelie
van Marcus?
Kraaykamp en lbo weer
voor de televisie
Lugubere grap?
7
TT
9
Zzvak van sfeer
Hoofdcommissaris van
New York in
moeilijkheden
Prinses Maria Gabriella
moet kiezen
Andere Hughes
De radio geeft zaterdag
T elevisieprogram ma
door Radu Tudoran
Moedige brandweerman
voorkomt ramp
VRIJDAG 30 DECEMBER 1960
61. Toen het deftige gezelschap vertrok
ken xvas, overlegden Panda, opa en oude
Sammy zorgelijk, wat hun nu te doen
stond.. „Panda heeft ze duidelijk, gezegd,
dat we geen deftige klanten willen," zei
oude Sammy. „Dus misschien zien we ze
niet terug." „Ze komen terug," zei opa
beslist, „reken daar maar op. Mijn doch
ter zit hier achter, weet je, en als dal
verwende wicht iets in haar hoofd heeft,
drijft ze het door. Ze heeft zich nu een
maal voorgenomen, me te helpen met za
ken doen en dan doet ze het ook, of ik het
leuk vind of niet. Je zult zien, dat ze
straks met de hele troep komt aanzetten."
„Misschien kunnen we ze afschrikken door
heel hoge prijzen te rekenen," zei Panda,
„vr.aag driedubbele prijs voor de limona
de enne.en laat de rest maar aan mij
over." En op een groot bord schreef hij
met vette letters: WIE HIER BINNEN
WIL, MOET EERST EEN TIENTJE BE
TALEN! „Ziezo, dat zal wel helpen,"
dacht hij, terwijl hij dit bord bij de in
gang zette. „Dat was nog maar net op
tijd, want daar komen ze al aan!" Inder
daad naderde daar opa's dochter in gezel
schap van een hoop deftige lieden, die
zich voor deze gelegenheid in lompen had
den gekleed; dat wil zeggen, in kleren, die
zij voor lompen aanzagen
Het. televisiespel van donderdagavond
was een van die stukken, die handelen
over een brok menselijk leed, veroorzaakt
loor politieke tegenstellingen. Ditmaal
"ing het om een Russische vrouw, na de
or log getrouwd met een Amerikaans sol-
laat. De soldaat wordt overgeplaatst, de
vrouw mag niet uit Rusland weg en raakt
"olfs in een concentratiekamp. Na vijftien
;aar kan ze plotseling gaan waar ze wil.
Zo is haar man trouw gebleven, gaat naar
Londen en roep de hulp van een krant in
om haar echtgenoot terug te vinden. Dan
blijkt dat de Amerikaan zich intussen
heeft laten scheiden, is hertrouwd en va
der is van twee kinderen. Hij wil de Rus
sische niet terug zien.
De goede bedoelingen van de kranten
mensen ten spijt, besluit de vrouw terug
te keren naar „huis". Alleen in haar va
derland zal ze zich nog gelukkig kunnen
voelen.
Meestal hebben spelen met zo'n politie
ke achtergrond een hypocritisch sentimen
teel tintje. De auteur Iain MacCormick
hield zich nogal op de vlakte en dat maak
te zijn probleem-stelling en behandeling
enerzijds voldoende boeiend om vooral de
tragiek te doen uitkomen, anderzijds was
de voorstelling vrij tam, waartoe de zwak
ke sfeertekening van een groot Engels
dagblad bijzonder bijdroeg. Regisseur Luc
van Gent rnaakte er een klein Nederlands
provincieblad van. Er zat geen tempo in,
geen elan, geen bedrijvigheid. Ook zijn ac
teurs verstoorden de illusie. Louis Borel
beheerste bijvoorbeeld zijn tekst slecht en
gaf de hoofdredacteur het aanschijn van
een makelaar in effecten. De personen
uit zijn redactiestaf kregen geen persoon
lijkheid, slechts Jenny van Maerlant
slaagde erin de scènes een natuurlijk ka
rakter te geven, waarbij Han Rijnbeek als
de Russische en Frits Butzelaar als de
Amerikaan gelukkig niet achter bleven.
Omdat dit drietal verantwoordelijk was
voor de feitelijke uitwerking van het the
ma kon de kijker nog vaak in gespannen
aandacht toezien en meeleven. De per
soonlijke spelprestaties maakten dus nog
veel genietbaar.
In de laatste aflevering van Vademecum
schudde prof. W. Asselbergs alle bijzon-
dexTieden uit zijn mouw, die Anton van
Duinkerken bleken te interesseren waar
het ging om de wensvervullingsfeesten.
Wij moeten zeggen dat deze rubriek van
Jan Willem Hofstra menigmaal een goede
kwaliteit ten toon heeft gespreid en on
derwerpen aansneed, die onze belangstel
ling gaande wisten te maken.
Beeldschermer
Toch uitzending van „De Eenhoorn"
Sinds de geschillen inzake het nationale
feestprogramma van 5 mei jongstleden de
den de geruchten de ronde, dat de heren
Wim lbo en Johnny Kraaykamp door de
omroep zouden zijn geboycot. De AVRO
zelf heeft uitdrukkelijk verklaard dat van
een boycot geen sprake is geweest. „Er
deed zich alleen de toevallige omstandig
heid voor dat men sindsdien deze arties
ten niet in een programma nodig had".
Zaterdag 21 januari zal Johnny Kraay
kamp zijn rentree maken op de televisie,
in het programma van Mies Bouwman
„In de Hoofdrol". Daarna zal hij op 17
maart zijn eerste grote rol als televisie
acteur spelen in de eenacter „Eenhoorn",
die door de V.P.R.O. is uitgesteld omdat
de andere omroepverenigingen bezwaar
maakten tegen het optreden van Johnny
Kraaykamp. Ook Wim lbo zal weer bij
de televisie worden gecontracteerd. Hij
heeft gedurende zijn boycot een studiereis
gemaakt naar het buitenland en de „Fami
lie Doorsnee"-uitzending voor radio Lu
xemburg helpen voorbereiden. Beide ar
tiesten willen zich overigens niet uitlaten
over de moeilijkheden met de omroepver
enigingen. Ook zij ontkennen dat van een
officiële boycot kon worden gesproken.
„Wij weten van niets", is het enige wat
zij verder van deze kwestie zeggen.
In het stedelijk ziekenhuis van Düren in
de omgeving van Aken werd op Kerst
avond vastgesteld dat twee lijken verwis
seld waren, waarvan er één reeds was
begraven.
Vorige week woensdag overleden een 50-
jarige horlogemaker in Langerwehr en
een 60-jarige tuinman in Düren. De stoffe
lijke resten zijn in het ziekenhuis op tot
nu toe onverklaarbare wijze met elkaar
verwisseld. De nietsvermoedende familie
leden lieten de protestantse tuinman uit
Langerwehr volgens de katholieke ritus
begraven. Door toeval ontdekte men hier
na de verwisseling. Zaterdag wilde de
zoon van de tuinman zijn vader nog een
keer zien. Men opende de lijkkist en de
zoon kreeg de schrik van zijn leven. „Dat
is mijn vader niet," riep hij uit. De hor
logemaker is intussen in alle stilte begra
ven. Het stoffelijk overschot van de tuin
man werd opgegraven en weer naar Dü
ren gebracht. Hier werd het dinsdag in
het bijzijn van een dominee voor de twee
de maal begraven. De ziekenhuisdirectie
in Düren staat voor een raadsel. Men houdt
het niet voor onmogelijk dat men hier met
een sinistere grap te doen heeft. Met pink
steren deed zich eenzelfde geval van lij
kenverwisseling in hetzelfde ziekenhuis
voor, maar toen werd een en ander geluk
kig nog juist voor de begrafenis ontdekt.
2021. Toen koning Barbonix hoorde, wat de alchimist hem bracht, was hij opeens
erg opgewonden.
Breng hem terstond bij mij, beval hij.
Mafala maakte een buiging, toen hij voor de troon stond, en toonde de fles.
Hiervan, Majesteit, moet u een beker vol drinken, vóór hel slopen gaan. Vannacht
zal het middel werken en morgenochtend zult u het resultaat ervan te zien krijgen!
Koning Barbonix kon bijna niet wachten tot de avond viel. Maar zodra de zon onder
ging schonk hij een roemer vol met de geheimzinnige drank en keek er aandachtig
naar. Toen dronk hij het tot de laatste druppel uit en ging naar bed
De hoofdcommissaris van de 23,500 man
omvattende politiemacht in Amerika's
grootste stad, Stephen P. Kennedy, is
„minachting van het hof" verweten. Hij
heeft tien dagen de tijd gekregen om zich
neer te leggen bij een vonnis, om zijn
mannen niet langer gespecialiseerde ta
ken te laten vervullen zonder hun de daar
mee corresponderende bevordering in rang
toe te kennen.
Kennedy's agenten arresteren elk jaar
ruim 175,000 mensen voor uiteenlopende
vergrijpen, en delen een miljoen bekeurin
gen op de weg uit.
Rechter Arthur G. Klein van het ge
rechtshof van de staat New York, had
Kennedy „opzettelijke en weloverwogen
ongehoorzaamheid aan een gerechtelijke
uitspraak" verweten.
Leden van de Newyorkse politiemacht
hadden erover geklaagd dat zij aan bij
zondere taken gezet werden zonder daar
voor compensatie in de vorm van promo
tie te krijgen. Kennedy reageerde op de
uitspraak van het hof door 82 van 131 van
dergelijke gespecialiseerde taken onge
daan te maken.
Klein complimenteerde Kennedy voor
zijn inzicht in wat voor een efficiënte wer
king van een politie-apparaat nodig was,
maar legde er de nadruk op dat de uit
spraak van het hof nageleefd moet worden.
Prinses Maria Gabriella van Savoye zal
binnen zes maanden dienen te beslissen
met wie zij in het huwelijk wil treden: met
de Spaanse kroonpretendent Juan Carlos
van Bourbon of met de Italiaanse graaf
Giovanni Volpi di Misurata, zo is donder
dagavond in Milaan vernomen.
Volgens het Italiaanse weekblad „Oggi"
was de termijn van zes maanden in een
bijeenkomst van de familie Van Savoye in
het Stuyvenbergkasteel bij Brussel op
13 december vastgesteld.
Uit betrouwbare bron zou volgens het
blad zijn vernomen, dat ex-koning Umber-
to van Italië en zijn echtgenote, Marie-
José, prins Juan Carlos als de meest ge
schikte kandidaat beschouwen.
Volgens „Oggi" zou Prinses Maria Ga
briella echter een ..buitengewone genegen
heid" hebben opgevat voor de knappe
graaf Volpi di Misurata, erfgenaam van
een fortuin, dat op enkele miljoenen dol
lars wordt geschat.
Prinses Maria Gabriella bekwaamt zich
op het ogenblik in Parijs in de lithogra
fie. Haar leermeester is de Schotse schilder
Mac Avoy.
Op kerstavond hadden familieleden van
de 64-jarige mevrouw Mary Hughes in
Manchester, de droeve plicht, haar op de
hoogte te stellen van het overlijden van
haar man, die in een ziekenhuis verpleegd
werd.
Mevrouw Hughes, die door dit treurige
nieuws diep geschokt was, begaf zich de
volgende morgen naar het ziekenhuis om
de formaliteiten te vervullen voor de ter
aardebestelling van haar man.
Groot was haar verbazing en verrassing,
toen zij in het ziekenhuis haar doodge
waande echtgenoot levend aantrof. Hij was
danig uit zijn humeur, omdat niemand hem
op kerstavond een bezoek had gebracht.
De vergissing was ontstaan, doordat op
kerstavond in het ziekenhuis een andere
John Hughes was overleden. Men had per
vergissing de verkeerde familie Hughes
gewaarschuwd.
Advertentie
Advertentie
'n schoolvoorbeeld van technisch vernuft
L hoeft geen onderwijzer te zijn om zoiets te constateren.
ARISTONA is een schoolvoorbeeld in beeld, geluid en vorm.
Maar bovendien in sublieme service! In 'een ARISTONA
ziet iederéén meer!
grammofoons - recorders
Donderdag werd in Cleveland in de
Amerikaanse staat Ohio Jim Diakandru
begraven. Zijn dood maakte een einde aan
een van de zonderlingste veten, die de
Amerikanen ooit hebben gezien.
Er bestaat in Amerika een oude onge
schreven wet onder Griekse emigranten,
dat zij nimmer tegen elkaar zullen con
curreren.
Als b.v. in een bepaalde stadswijk een
Grieks restaurant staat, zal geen andere
Griek het in zijn hoofd halen, een restau
rant te openen in diezelfde wijk.
De enige uitzondering op deze stelregel
was in Cleveland. Daar bestond een res
taurant dat „The old transfer lunch" heet
te. Vrijwel er tegenover was een ander
eethuis dat zich „The new transfer lunch"
noemde. De eigenaars van deze restaurants
waren beiden Grieken, Jim Diakandru en
Tom Petrolpoulos. Wie van hen de oude
traditie overtreden heeft, weet niemand
meer. want de vete heeft twintig jaar
geduurd. Steeds als een van hen een bij
zondere aanbieding bracht, deed de andere
er nog een extra schepje op.
In 1941 had Petrolpoulos er genoeg van.
Hij huurde in het geheim het gebouw
waarin zijn vijand als onderhuurder zijn
restaurant had en weigerde triomfantelijk
diens huur te verlengen. Tot zijn grote
schrik echter bleek, dat Diakandru op zijn
beurt het gebouw gehuurd had. waarin hij
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 KRO. 0.30^-2.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de
vróuw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.35
Chansons. 11.00 Voor de zieken. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.04 Promenade-ork. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws.
13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz. 13.50 Voor
de jeugd. 14.00 Amateursmuz. 14.20 Lichte muz.
15.10 Gram. 15.30 Vaticaanse act. 15.45 Gram. 16.00
Gregoriaanse zang. 16.30 Klass. muz. 16.50 Sport-
uitz. 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Gram. 19.00 Nws.
I.7.10 Spieghel historiael 1960, klankb. 20.00 Licht
progr. 21.00 Gram. 22.30 Nieuws. 22.40 Gevarieerd
progr. 23.40 Gram. 23.50 Gebed voor oudejaars
avond en Te Deum. 24.00 Toespraak. 0.05 Gram.
NCRV: 0.30 Toespr. 1.00 Gram. 1.30—2.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00
VARA. 0.30—2.00 AVRO.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le
zing. 9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing. 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Gevar. progr. 12.00 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Ham
mondorgelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 VARA-varia.
13.20 Sportuitz. 13.45 Gram. 14.00 Voor de jeugd.
II.35 Omr.ork. (Om 15.30—15.50 Boekbespr.). 16.45
Vragcnbeantw. 17.00 Gram. 17.15 Zestig minuten
1960, klankb. 18.15 Nieuws. 18.30 Lichte muziek.
VPRO: 19.00 Actie Toltèn. 19.30 Kerkdienst. 20.45
Dit jaar, lezing. 20.55 Nieuws. VARA: 21.00 Oude-
jaarsavondprogr. 22.00 Gram. 23.00 Nieuws. 23.15
Gevar. muz. 23.45 Uren, dagen maanden, jaren..
24.00 Klokgelui. 0.01 Nieuwjaarstoespr. 0.10 Gram.
AVRO: 0.30 Nieuwjaarstoespr. 0.32—2.00 Gram.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muz. 12.30 Weerber.
12.35 Gesproken aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Gevar. muz. 14.30 Gram. 15.00 Accordeon-
niuz. (Om 15.15 Gram.). 16.00 Liedjes. 16.30 Gram.
17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en lit. kal. 17.20
Liturg, gezangen. 17.30 Volsliederen. 17.45 Engelse
les. 18.00 Balletmuziek. 18.30 Voor de sold. 19.00
Nieuws. 19.40 Dansmuz. 20.00 Orkestconcert. 21.15
Amus.ork. 22.00 Toespr. en nieuws. 22.15 Gevar.
muz. 23.00 Nieuws. 23.05 Gevar. muz. 24.00 Nws.
24.05—1.00 Gevarieerde muziek.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekjourn. en weeroverz. AVRO:
20.30 Blik in het nieuwe jaar, lezing. 21.00 Flits.
21.30 Perry Como-show. 22.10—22.15 Met het oog
VOOR ZATERDAG
NCRV: 17.00—17.30 Voor de kinderen. 20.30 Ca-
baretprogr. NTS: 21.00 Jaaroverz. NCRV: 21.35
Film. 21.45 Filmprogr. 22.00 Jaaroverzicht. 22.10
Zwaan kleef aan, TV-musical. NTS: 23.05 Bin
nenlands jaaroverzicht. 23.35 Muzikaal program
ma. 0.00—0.15 Pauze. 0.15—1.00 Nieuwjaarsprogr.
Vertaling Margot Bakker
3)
Ook achter het rijtuig sloot de tunnel zich weer, alsof
zij de reizigers het doel niet wilde laten bereiken, maar
hun tevens wilde beletten op hun uitgangspunt terug te
keren. De weg naar de hel misschien. Schichtig trok hij
zich weer onder de kap terug. Na enige tijd klonk er door
het ratelen van het rijtuig heen evenwel een geluid uit
de richting waarin zij reden. Het deed aan doffe klokken
fluiten en stampen denken. Het zonderling geluid werd
krachtiger, maar bleef moeilijk te verklaren, zodat ook
Anghelina zich nieuwsgierig naar buiten boog.
Motoaka alleen lette niet op het rumoer. Ht scheen hem
vertrouwd te zijn als het kloppen van zijn hart, waarop
hij immers ook niet opzettelijk lette. Omdat hij even
wel al een hele tijd niets gezegd had voelde hij zich ver
plicht zijn reisgenoten enige uitleg te geven. Hij wendde
zich het eerst met een glimlach tot Anghelina.
„En wat zegt u ervan? Bevalt het u bij ons?"
De vrouw gaf geen antwoord, maar Lipanescu brom
de iets, Motoaka keek hem aan en ging verder.
„Ja, mijn waarde Enachitza, zoals hier was het tot
voor kort overal in deze streek. Niets dan bos en rivier
tjes tenminste dat zeggen de ouderen, want ik heb
bet al niet meer meegemaakt. Ossewagens kwamen hier
tot voor enkele jaren niet eens. Er liepen alleen smalle
voetpaden door het bos. Muildieren in de heuvels mis
schien, die de lasten droegen, maar dat was alles. En
als men de aardolie niet gevonden had zou het nu waar
schijnlijk nog zo zijn."
De paarden zetten opeens de hoeven schrap in het leem
van de weg. De inzittenden van het rijtuig werden naar
voren geslingerd. Ergens in het dal aan hun rechterkant
spoot een stoomzuil omhoog, alsof er een reusachtige
waterleidingbuis was gesprongen. En tegelijk klonk er
ook een fabriekssirene. Dalen en bossen kaatsten een
overweldigende echo terug, zodat Anghelina de handen
tegen de oren hield. „Het is zeven uur", zei Motoaka
voldaan. „De ploegen wisselen nu. Verdraaid, daar hebt
u toch geen last van?"
Hij probeerde de paarden gerust te stellen, die nu met
kleine behoedzame passen de heuvelrand begonnen af
te draven. Andere sirenes antwoordden in een onwellui
dend concert. En zonder enige waarschuwing kregen
zij plotseling uitzicht op het dal beneden. Weer bleven
de paarden staan.
„Mijn waarde", zei Motoaka „we zijn er".
Beide passagiers keken verbijsterd om zich heen. Een
ovaalvormig dal strekte zich in het ï-ossig-grauwe licht
voor hen uit. De heuvelwanden, die het van alle kanten
insloten, gingen onder dichte bossen schuil. Het dal leek
een grote wind in de onafzienbare wildernis, alsof een
zoutzuurregen hier alle vegetatie had verschroeid. De
riveirtjes, die vroeger onder de begroeiing verbogen wa
ren geweest, deden nu aan als brutale etterbanen in een
verworden orgaan. Overal boortorens zonderlinge
zwarte steriele bomen. Daartussen, halfingegraven, la
ge reservoirs. Donkere vettige strepen liepen erlangs
omlaag, vormden op de grond kleine modderpoelen en
verbonden de reservoirs onderling met een afzichtelijk
netwerk. De weg liep in brede kronkelingen door naar
beneden en verdween op de tegenoverliggende wand uit
het gezicht. Aan weerskanten stonden lage gebouwtjes,
sommige niet meer dan hutten, andere langwerpig als
kazernes en met roodgeverfde plaatijzeren daken. Vrij
wel midden in het dal kruisten verscheidene wegen el
kaar en op de verbreding aan dit kruispunt krioelde het
van mensen.
Bijna allen leken zij op weg te zijn naar de winkels
aan beide kanten, want het kruispunt leek wel een
marktplein in een provinciestad. Langs de andere we
gen, die tussen de boortorens liepen stonden ook win
kels, maar dit waren houthandels met lange planken-
schuren, werkplaatsen met wanden en daken van ge
golfd plaatijzer, met talrijke kleine raampjes en schoor
steenpijpen waaruit donkere rook naar buiten golfde;
een smederij, een gieterij, smeltovens. Rookpluimen
waren overal te zien.
Het rumoer leek niet uit afzonderlijke geluiden te
bestaan, maar diep uit de aarde zelf te komen. Het
sloot, alles in en liet niets uit zijn greep ontsnappen.
Voortgestuwd door het lawaai schoven wagens met witte
planken, latten, spoorrails, rollen draad en buizen door
het koffiebruine stof de heuvelwand op. Aan de andere
kant van de open plek reden twee trekkers, die hun
aanhangwagens ergens gebracht hadden, vlug naar hun
garages terug. Op zo grote afstand viel hun logge bouw
niet op; zij leken jonge onhandige dieren, die nauwelijks
alleen konden lopen maar elkaar wel achterna zitten.
Om deze tijd werd in de werkplaatsen de arbeid beëin
digd en bij de boortorens kwam de nachtploeg in dienst.
Als mieren krioelden de mensen door het dal. Sommi
gen verdwenen in de bossen onderweg naar hun hui
zen in de naburige dorpen. Anderen draafden naar de
kazernachtige woonbarakken en voor de deuren bleven
zij in groepjes staan. Er waren er ook die zich naar
hun zelfgebouwde lemen hutten begaven, die in de heu
velwanden pas opvielen als de deuren opengingen. An
ders leken zij een geheel met de aarde te vormen.
Uit de lagere schoorstenen begon nu witte rook op
te stijgen; de arbeiders waren bezig hun avondmaal
tijd te bereiden. Hier en daar werd zelfs voor de deu
ren van de lemen hutten een vuur aangelegd.
Deze onverwachte bedrijvigheid deed Lipanescu en
ook Anghelina verstommen. Om de volgende bocht in
de weg kwam een troepje arbeiders te voorschijn. Of
schoon zij de twee reizigers niet kenden namen zij bij
wijze van groet de petten af. Motoaka tikte, uit de
hoogte en collegiaal tegelijk, met twee vingers tegen
zijn eigen pet en zei: „Prettige avond, jongens!"
De arbeiders, die doorliepen, droegen ten dele stads
en ten dele plattelandskleren. Vol olie zaten zij alle
maal. De meestcn hadden een bundel in de hand met
een zwartberookte pan, waarin zij hun eten mee naar
het werk hadden genomen. Uit sommige bundels stak
bovendien de hals van een fles, die met een van kor
rels ontdane maiskolf was afgesloten, in plaats van met
een kurk.
Achter hen volgde een troepje jonge meisjes verge
zeld door een aantal opgeschoten jongens. De meisjes
hadden een doek om het haar geknoopt, droegen grijs
katoenen jurken en liepen op blote voeten door hel
stof. Het was hun aan te zien, dat zij niet met de
olie omgingen. Waarschijnlijk werkten zij ergens in de
buitenlucht, waar zij de aarde moesten voorbereiden
om terrein voor nieuwe boortorens te verschaffen.
„Alles komt tegenwoordig maar op de boortorens
af", zei Motoaka. „Alsof ze thuis in hun dorpen niets
meer te doen hebben. En eerlijk, mijn waarde, als
het hier nu goud regende!"
Lipanescu had er geen flauw besef van waar zijn
boortorens zich bevonden. Er viel geen peil op te trek
ken; elke meter grond leek hier sprekend op alle an
dere. Daardoor werd de trots in zijn hart evenwel niet
onderdrukt, die zich nu, na de aanvankelijke verbijste
ring, met verdubbelde kracht deed gelden. Hij wist niet
waar de zijne stonden maar toch; vijf van die zwarte
monsters daar in de laagte waren zijn eigendom. En on
der die torens waren vijf boorputten, waarin buizen tot
diep in de aarde staken. Zijn bezitterstrots kreeg nieuw
voedsel. Haast met een gevoel van extase bedacht hij,
dat hij het was die zijn wortels zo diep in de bodem
sloeg en daar een haast absoluut contact kreeg in
alle richtingen en in alle dimensies met de aarde
die hem toebehoorde.
Zodra hij aan Anghelina dacht werd zijn gevoel weer
aardser van instelling. Trots en ontroerd keek hij haar
aan, greep haar hand en fluisterde haar in minder
terwille van haar als om zijn eigen voldoening te kun
nen uiten:
„Ik zal de deftigste dame uit de streek van je ma
ken!" Hij kon zijn ongeduld nauwelijks meer bedwin
gen, hij moest naar zijn boortorens, hij moest zich in
al dat lawaai en krioelen storten. Op raadselachtige
manier voelde hij zich hier geen vreemde meer.
„Vooruit, Motoaka, vooruit! Zeg dat hij vlugger moet
rijden" riep hij naar de bok omhoog.
„Dit hier is het oude terrein", zei Motoaka. „Hier
hebben ze voor het eei-st olie gevonden".
Aan weerskanten van de weg zagen zij nu de putten
van vroegere boortorens, sommige waren nauwelijks
door roestig draad, stenen omheiningen of doornstrui
ken afgesloten. Hier en daar was nog een oude boor
put in bedrijf. Een paard liep in kalme gang rond en
bracht de hefboom in beweging, die de kabel met de
emmers op en neer deed gaan. Zodra een emmer de
bovenrand had bereikt en tegen de hefboomstangen vast
liep bleef het paard staan, draaide rustig en bedaard
de kop om en wachtte tot een man de emmer leegge
goten had. Dan draaide het zich om en liep de cirkel
in tegenovergestelde richting terug.
(Wordt vervolgd)
gevestigd was en ook zijn huur opgezegd
had.
De dubbele uitzettingsdag werd door
beide restaurants gevierd met gratis maal
tijden voor alle gasten. In optocht, met
behulp van de gasten en „partisanen". gin
gen de leden van de ene partij, de armen
vol serviesgoed en pannen, naar het an
dere gebouw, aan de overkant, terwijl de
stamgasten van de andere kant hetzelfde
deden. De beide Griekse aanvoerders keur
den elkaar geen blik waardig. Toeschou
wers op straat stonden er juichend bij te
kijken.
In het geheim kocht elk der twee riva
len het gebouw waarin de ander gevestigd
was en het feest begon opnieuw. Beide
Grieken maakten bij de diverse rechtban
ken tegen elkaar in totaal 27 zaken aan
hangig.
Niemand weet nu nog hoe de zaken in
de strijd precies staan. De mannen hielden
elkaar nauwlettend in het oog, ook toen
beiden gelijktijdig met „half pen
sioen" gingen. De vete bleef toen op een
laag pitje sudderen, totdat maandag Jim
Diakandru overleed. Ondanks alles was
hij 72 jaar geworden.
De commandant van de brandweer van
Bayonne in de Amerikaanse stad (New
Jersey) heeft donderdagnacht een ramp
voorkomen nadat zich op het terrein van
een gasfabriek een reusachtige ontploffing
had voorgedaan, waarbij zes mensen wer
den gewond.
De 38-jarige John Brennan, die twee
maanden geleden commandant is geworden
van de plaatselijke brandweer, kroop onder
een vuurzee door om de hoofdkraan van
een gashouder te sluiten toen de vlammen
een tiental olietanks bedreigden. Brennan
kroop daartoe onder een grote brandende
propaangastank door onder dekking van
waterstralen en sloot de kraan, zodat er
geen gas meer kon ontsnappen en de brand
spoedig bedwongen kon worden. De ont
ploffing ontstond doordat een wolk pro-
paangas ontsnapte uit een lekke leiding en
met een vonk in aanraking kwam.
Adnertevtie
Talm niet langer, grijp dadelijk
in! Bestrijd kinderhoest met
KINDER HONING SIROOP
NEW YORK (AFP) Professor Mor
ton Smith die geschiedenis doceert aan de
Columbia universiteit, heeft op een bij
eenkomst van de vereniging voor bijbelse
geschiedenis te New York een kopie over
gelegd van een oud manuscript waarin
melding wordt gemaakt van een tweede
Evangelie van Marcus.
Professor Smith zei dat er alle aanlei
ding is te geloven dat het. origineel tussen
180 en 202 is geschreven door Clemens
van Alexandrië. Hij deelde me,e de kopie
twee jaar geleden in het klooster van Mar
Saba bij Jeruzalem te hebben gevonden.
Zij zou uit de zeventiende of achttiende
eeuw dateren.
In het manuscript wordt gesproken over
het wonder van Jezus die Lazarus'uit de
dood opwekt. Dit .wonder wordt alleen ver
meld in het evangelie van Johannes. In
dien vaststaat dat het document echt is,
moeten, aldus professor Smith, bepaalde
theorieën over de Evangeliën worden her
zien.