1961: de eerste mens
ALS EEN MODERNE COLUMBUS zal in de komende twaalf
maanden een zekere mr. Schirra of Slayton of een ander van het
zevental Amerikaanse astronauten en vroeger of later ook kame
raad X, een nu nog naamloze Sovjet-burger, het aluminium-
glanzende ruimtepak aantrekken om een reis te ondernemen,
waarvan volgens een groot deel van de mensheid een behouden
terugkeer uitgesloten lijkt. In de eerste helft van 1961 hebben
de Amerikanen namelijk de lancering van hun eerste bemande
satelliet van het type Mercury geprojecteerd en het is nog een
open vraag of zij daarmee werkelijk het spits van de menselijke
ruimtevaart zullen afbijten. Er moet wel degelijk rekening mee worden gehouden, dat de Russen, die
totnogtoe de primeur van alle opzienbarende lanceringen hebben gehad, er eerder in zullen slagen een man
in een baan om de aarde te brengen, een onderneming die de Amerikanen pas voor het komende najaar op
hun programma hebben staan. Want de eerste Mercurv-satelliet met een astronaut aan boord zal slechts
een korte tocht van vijftien minuten in een halve boog over de Atlantische Oceaan maken. Maar welke van
de beide grote mogendheden op aarde dan ook de première zal mogen en kunnen opvoeren van dit staal
van wetenschappelijk en technisch kunnen, het staat vast dat het jaar, welks intrede over enkele uren op
de traditionele wijze zal worden gevierd, een historisch feit zal boekstaven, dat zijn gelijke in de geschiedenis
der wereld niet kent: een poging (geslaagd of niet) om een mens te doen doordringen in een gebied, dat
tot voor enkele jaren bijna alom als ontoegankelijk voor ieder aards leven werd beschouwd. Of een man
in een baan om deze planeet en straks wellicht een groep mensen in een baan om de maan en misschien
nog later een retourvlucht aardè-maan met een landing op deze niet door mensenhanden vervaardigde en
daardoor langzamerhand in een uitzonderingspositie verkerende satelliet zal bijdragen tot het heil dei-
mensheid? Het is een vraag die bij elke uitvinding of nieuwe onder
neming weer kan worden gesteld, maar zelden beantwoord en daardoor
slechts voor de passief toekijkende mensenscharen van belang blijft.
Ons beperkend tot het Amerikaanse Mercury-project, omdat van de Rus
sische plannen en vorderingen op dit punt zo weinig bekend is, kunnen
wij zeggen, dat over een aantal maanden een kleine groep ingewijden,
verspreid over vrijwel het gehele aardoppervlak, maximaal vijftien
minuten in angstige spanning zal leven over het lot van de eerste
Binnen enkele maanden
zullen in Cape Canave
ral in Florida (V.S.)
twee mannen zich op weg
begeven naar een stel
lage, die wordt bekroond
door een tolvormig voor
werp. Tot vlak voor de
lancering van de eerste
bemande Mercury-satei-
liet, waarvan het proef
model enige weken ge
leden zonder een mens
aan boord een geslaagde
tocht maakte, zulleii
namelijk twee astronau
ten zich voorbereiden
alsof zij beiden de eerste
ruimtereizigers zullen
zijn. Pas op het laatste
moment doet een van
hen de stap, waarvan
een terug slechts na een
geslaagde landing moge
lijk is.
Na de lancering zal de
eerste ruimtemens in de
Mercury-satelliet door
een Redstoneraket bui
ten de dampkring wor
den geslingerd tot op
een hoogte, die voor het
ultra-moderne, super
sonische Amerikaanse
vliegtuig X-15 onbereik
baar is. Gaat er in de
eerste minuten iets mis,
dan zal de astronaut nog
de ontsnappingsraket
kunnen gebruiken. Bij
het vorderen van de reis
echter zal dit mechanis
me ongebruikt van de
satelliet gescheiden wor
den, gevolgd door de uit
gewerkte Redstone. Tij
dens de vlucht draait de
Mercury zich, zodat de
stompe kant voor komt.
Zodra de daling inzet
ontplooien zich Achter
eenvolgens twee para
chutes, die de snelheid
afremmen tot twintig
mijl per uur. Na de lan
ding op zee kan de be
houden teruggekeerde
ruimtevaarder in de
drijvende cabine blijven
of van een vlot gebruik
maken totdat hij door
opsporingsschepen word
ontdekt.
dringt wereldruimte binnen
HÉT BEELDVERHAAL VAN 1961: de eerste tocht door
de wereldruimte van een Amerikaanse astronaut in zijn
Mercury-satelliet. Binnen enkele maanden kan dit werkelijk
heid zijn.
1. Afscheid van Moeder Aarde; op de achtergrond de
parachutes die een veilige terugkeer moeten waarborgen.
Een lang verbeide wens gaat in vervulling.
Uiterste concentratie voor de stoutmoedigste reis, ooit
2.
3.
4.
5.
6.
7.
begonnen.
Grimmig moment bij de start van een angstaanjagende
onderneming.
De satelliet gaat draaien om zijn as en ondergaat een
temperatuur van 2600 graden.
De eerste mens bevindt zich werkelijk in de ruimte.
Behouden terugkeer, het bericht waarop ieder zal hopen.
De zeven tot het uiterste getrainde en op hun toekomstige
taak voorbereide Amerikaanse ruimtevaarders. Het zijn van
links naar rechts: Schirra, Slayton, Grissom, Cooper, Carpen
ter, Glenn en Shepard; tenslotte kameraad X, d,e nu nog
onbekende Sovjet-astronaut.
astronaut, die op een hoogte van 160 mijl met een snelheid
van 4000 mijl per uur zal voortsnellen. Anders dan Colum
bus, die op aandrang van zijn bemanning, beangst als deze
was in het westen van de (platte) aarde te zullen varen, zijn
schip 's nachts liet stilliggen, kan de Mercury-ruimtevaarder
na de lancering van de satelliet weinig meer aan zijn lot
veranderen. En dat is dan wel, zo dachten wij, het aspect
aan deze zaak dat menigeen bij voorbaat de adem zal doen
stokken: weggeschoten te worden in een projectiel, dat een
menselijk wezen met onvoorstelbare snelheid op nimmer
bereikte hoogte alle records zal doen breken, of jammerlijk
met hem ten onder gaan.
