PANDA EN DE GROTBOKSER
Wrak van koopvaarder uit
Bronstijdperk gevonden
KONING BAR BON IX I
GRIEP!
1000 BROEKEN!
Boekenhoekje
hefarme .4
©if bf bfrifbin fijb
Leken-genezers moeten
wettelijke kans krijgen
och ió het zo
DINSDAG 10 JANUARI 1961
Temperament
Beeldschermer
De radio geeft woensdag
Televisieprogramma
Agent verzaakte zijn plicht
om zijn zoon te sparen
OUDHEIDKUNDIG UNICUM
Schip is ruim 3000
jaar geleden vergaan
Fonds voor verspreiding
van het Joodse geloof
Prof. Van Bemmelen;
Staking bij het Newyorkse
vervoer te water
Hoe rond
is de aarde
H. Pétillon
NIET LANGER ZOEKEN
Willem van Maan en bij
VA RA televisiedienst
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
200 jaar
geleden
S. Panda keek het vanuit zijn schuil
plaats nog een poosje aan, maar toen de
holbewoner geen aanstalten maakte om
hem te bespringen, vermande hij zich.
Tenslotte wóónt die heer hier," dacht hij,
en ik kom hier als indringer binnen en
trap hem wakker. En al is het nu geen
knap iemand ik moet hem toch maar
mijn verontschuldigingen gaan aanbieden,
want ik heb tenslotte thuis mijn manieren
wel geleerd!" En dus stapte hij, een beet
je bang maar vastberaden achter zijn
rotsblok vandaan om een paar nette woor
den tot de holbewoner te kunnen zeggen.
Maar wie schetst zijn verbazing tóen deze
angstig verder tegen de wand aankroop en
een reeks rauwe, maar verdrietige gelui
den uitstootte, waar duidelijk angst in te
horen was! „Eh.neem me niet kwa
lijk. begon Panda; maar nu kreet de
holbewoner: „Niet slaan! Jij mij niet
slaan! Niet klap mij!!" „Wat is dat nou?"
vroeg Panda. Natuurlijk sla ik u niet!
Waarom zou ik u slaan?" „Jij zo sterk,
ik maar zo zwak.niet klap mij.
hakkelde het wezen in uiterste angst.
„Wat een onzin!" riep Panda ongeduldig
maar dat had hij niet moeten doen,
want op het horen van zijn boze toon
kromp de ander opnieuw bevreesd ineen.
„Nee, het is goed," zei hij dus haastig. „Ik
zal je heus niets doen." Nu richtte de hol
bewoner zich eindelijk op
Het internationaal journalistenforum
bleek in ongewijzigde samenstelling naar
de camera's te zijn opgerukt Wij werden
meer geboeid door het verschil in tempe
rament van de deelnemers dan door wat ze
te zeggen hadden over de democratie in
het algemeen en die in ons land in het
bijzonder. Het forum bleek onze democra
tie op prijs te stellen, na er vele prikjes in
te hebben gegeven die voorzitter Diepen
horst, met bekwame mildheid en acade
mische humor, van hun eenvoud wist te
ontdoen. Toch vragen wij ons af of de
spreekstijl van prof. mr. dr. I. A. Diepen
horst, met zijn typisch-wetenschappelijke
uitgespaarde humor, wel volledig in de
huiskamers tot zijn recht komt. In ieder
geval is het peil van het forum grotendeels
aan zijn knappe leiding te danken. Telkens
als hij de woorden ran een der forumleden
samenvat, blijken die tóch iets belang
wekkends te hebben bevat.Vooraf kon
men in „Van grote naar kleine K" twee
jonge tonelisten, Petra Laseur en Hans
Pauwels, gadeslaan in een beminnelijk, zij
het niet overdonderend optreden. De af
levering in de serie „Vader weet het beter"
schiep een raak getypeerde situatie, waar
uit de lachertjes opbloeiden.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw.
9.10 Gram. (9.35—9.4Q Waterstanden). VPRO: 10.00
Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00
R.V.U.: Suriname. 11.30 Gevar. progr. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 Voor het platteland. 12.38
Hammondorgelspel. 13.00 Nieuws en tentoonstel
lingsagenda. 13.20 Lichte muz. 13.45 Gesproken
portret. 14.00 Gram. 15.00 Hoe worden we gere
geerd?, lezing 15.10 Voor de jeugd. 17.00 Ham
mondorgelspel. 17.15 Dansmuz. 17.50 Regerings-
uitz.: Emigratiepraatje van H. A. van Luyk. 18.00
Nieuws en comm. 18.20 Regeringsuitz.Uitwisse-
lingsprogr. over de Philippijnen in samenwerking
met radio Nederland Wereldomroep. 18.30 R.V.U.:
Techniek in de samenleving: techniek en muziek,
I, door ir. H. H. Badings. 19.00 Voor de kinderen.
10.10 Kanttekeningen, praatje. 19.20 Actual, en
VARA-Varia. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA:
20.00 Nieuws. 20.05 Achter gesloten deuren, hoor
spel. 22.05 Gram. 22.20 Zestig jaar leyenservaring,
lezing. 22.30 Nieuws. 22.40 Strijkork. 23.05 Tussen
mens en nevelvlek, praatje. 23.20 Gram. 23.55—
21.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.35
Gram. 9.40 Gevar. progr. 10.10 Gram. 10.15 Mor
gendienst. 10.45 Gram. 11.00 De koperen helm,
hoorsp. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Gram. 12.53 Gram, of actual. 13.00
Nieuws. 13.15 Met PIT op pad, praatje. 13.20
Lichte muz. 13.50 Gram. 15.00 Schoolorkest. 14.45
Vierhandig pianospel. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Gram. 17.30 Idem. 17.40 Beursber. 17.45 Gram.
18.00 Kamerkoor en orgel. 18.20 Het spectrum,
lezing. 18.35 Gram. 19.00 Nieuws en weerbericht.
13.10 Op de man af, praatje. 19.15 Pianorecital.
19.30 Radiokrant. 19.50 Lichte muz. 2.15 Residen
tie-orkest en solist. Plm. 21.00 Het appèl van de
Pinksterbeweging, lezing. 22.00 Gram. 22.30 Nws.
22.40 Avondoverdenking. 22.55 Platennieuws. 23.55
—24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.30 Weerber. 12.35
Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Vrolijke
muz. 14.00 School radio. 14.45 Schoolradio. 14.45
Schoolkoor. 15.05 Pianomuziek. 15.51 Schoolkoor.
15.30 Vioolrecital. 16.0 Koersen. 16.06 Engelse les
15.21 Lichte muz. 16.45 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10
Vioolrecital. 17.50 Boekbespr. 18.00 Lekenmoraai
en -filosofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sport-
kron. 19.00 Nieuws. 19.40 Schoolkoor. 20.00 Nieu
we gram. 21.30 Omr.ork. 22.00 Nieuws. 22.15 Op
voedkundig praatje. 22.25 Lichte muz. 22.55 Nws.
23.00 Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS 20-00 Journaal. 20.20 Filmfantasir 20.30—
22.1? Speelfilm.
VOOR WOENSDAG
NTS. 17.00 Jeugdjournaal. VPRO: 17.00-17.40
VöOr de ieugd. NTS: 20.00 Journ. én weeroverz.
AVRO 20.20 Televizier. 20.40 Sportpanorama
21.10 Misschien hoor je mij, TV-spel. 21.5522.20
Gedachten wisseling.
De 43-jarige Robert Dennison Rackley,
die reeds veertien jaar in Southampton
politieagent is, heeft onlangs de meest
trieste ontdekking van zijn leven gedaan.
Hij bemerkte, dat zijn twee zoons, respec
tievelijk 11 en 12 jaar oud, dieven zijn. De
man verkeerde in een hevige tweestrijd.
Wat moest prevaleren, zijn vaderlijke ge
voelens of zijn plicht als politieagent? Hij
koos het eerste en dit besluit heeft hem
thans in de gevangenis gebracht.
De rechter bevond hem maandag schul
dig aan medeplichtigheid aan inbraak in
een winkel en aan diefstal. Hij werd ge
schorst, en tal waarschijnlijk zijn baantje,
zijn door de politie beschikbaar gesteld
huis en zijn rechten op pensioen verliezen.
Zijn zoons hadden in hun eigen school
ihgebroken. Ze ontvreemdden er een
schrijfmachine. Later stalen zij uit een
winkel twee windbuksen, na eerst een
etalageruit ingegooid te hebben. Toen de
vader achter de manipulaties van zijn
zoons kwam, gooide hij de schrijfmachine
in het water en borg hij de buksen op ach
ter slot en grendel.
Het oudste scheepswrak dat ooit gevon
den is, een houten vaartuig uit het Brons
tijdperk dat in de Middellandse Zee ver
gaan moet zijn, heeft de archeologen
bijzonder waardevolle gegevens ver
schaft over die verre periode der oude ge
schiedenis.
De Amerikaan George Bass, van het
museum van de Universiteit van Pennsyl
vania, heeft verslag uitgebTacht over het
lichten van het wrak aan het Amerikaan
se Instituut voor Archeologie. Het wrak
was ontdekt door een journalist uit New
York in 27,5 meter diep water bij Kaap
Gelidonië voor de kust van Turkije. Het
lag tussen kalkafzettingen. Alles wat er
nog over was van de romp waren ver
scheidene planken en een groot stuk hout,
dat waarschijnlijk een deel van de kiel
is geweest. Het schip was afkomstig uit
het oosten en met een Jading koper en
brons op weg naar het wésten.
Meer dan een ton metalen, merendeels
koperen staven, zijn in het wrak gevon
den, alsook een grote verscheidenheid
bronzen gereedschappen en wapens. De
aanwezigheid van tinoxide wijst er vol
gens Bass op, dat er aan boord een ke-
De oud-Nederlander, dr, Solomon Ema-
nuej Speelman, die in ^Amsterdam gebo
ren was en korte'tijd tfelédèn in Johan
nesburg op 80-jarige leeftijd overleed,
heeft het grootste deel van zijn nagelaten
vermogen bestemd voor de verspreiding
van het Joodse geloof in Afrika en Azië.
Van dit vermogen, dat ongeveer een mil
joen gulden bedraagt, is ruim 10.000 gul
den bestemd voor de armen van Amster
dam. Dit bedrag zal aan de burgemeester
van Amsterdam worden overgemaakt ter
verdeling.
Dr. Speelman liet zijn kostbare postzé-
gelverzameling na aan het Tel Aviv-mu-
seum in Israel en zijn bibliotheek- aan
de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.
Een deel van het Dr. SpeeUnanfonds
zal Joodse wezen in staat stellen aan de
Hebreeuwse Universiteit te studeren.
tellapper geweest is die op het schip brons
had gemaakt. Men heeft aan de gevonden
voorwerpen kunnen vaststellen, dat het
vaartuig uit de 13de eeuw voor Christus
stamt.
Voorts heeft men een schitterend be
waard gebleven „kebab"-braadspit gevon
den dat van dezelfde makelij is als de
spitten die nu nog in Turkije worden ge
bruikt. „Het is het eerste tastbare bewijs
dat wij hebben van een schip uit het voor-
homerische tijdperk," aldus Bass. Wij
hebben overblijfselen gevonden van het
voedsel van de bemanning, olijfpitten, een
bot van een schaap of een geit, visgraten,
en ook een vogelbot. Er waren Egypti
sche scarabeeën, een cylindervormig ze
gel, een pot met verschillende soorten gla
zen kralen, gepolijste stenen koppen van
scepters, schalen van steen en aardewerk
lampen en fragmenten van touw en mand
werk.
Bass verklaarde, dat volgens een zeer
ruime schatting dit schip ongeveer 1000
jaar ouder is dan enig ander scheepswrak
dat ooit onder water is gevonden. Het is
gezonken aan de voet van 'puntige rotsen,
waarschijnlijk in een hevige storm.
In „De Paranormale Genezer" het or
gaan van de Nederlandse federatie van pa
ranormale- en natuurgenezers, bespreekt
prof. mr. J. M. van Bemmelen de vraag
of er redenen zijn om wijziging van de
Wet op de Geneeskunde te overwegen.
Volgens hem moet het antwoord op deze
vraag bevestigend luiden.
Prof. Van Bemmelen bepleit wijziging
op grond van het feit, dat zijns inziens
de huidige regeling „indruist tegen de vrij
heid van keuze van geneeskundige behan
deling, de huidige regeling vrijwel geen
effect sorteert en zij grote rechtsongelijk
heid verwekt."
„Als vierde argument zou men," aldus
prof. Van Bemmelen, „de resultaten be
haald door de besten onder de onbevoeg
de genezers, kunnen aanvoeren. Daarte
genover moeten echter onmiddellijk de on
gelukken, veroorzaakt door beunhazen en
kwakzalvers, als keerzijde worden gesteld.
Wat dit argument betreft moet niet het
belang van de (kleine) groep genezers de
doorslag geven, maar het belang van het
grote publiek."
Wil men de vrijheid om genezing te
zoeken bij wie men wil, handhaven, dan
bepleit prof. Van Bemmelen invoeging
van een nieuw artikel onder de categorie
„misdrijven" waarbij met gevangenisstraf
van ten hoogste zes jaren wordt bedreigd
de genezer wiens behandeling de dood van
een patiënt tengevolge heeft. Indien zwaar
lichamelijk letsel het gevolg is, zou de
schuldige gestraft moeten kunnen worden
met gevangenisstraf van ten hoogste vier
jaren. Indien de behandeling schade heeft
toegebracht aan de gezondheid met gevan
genisstraf van ten hoogste twee jaren of
geldboete van ten hoogste tienduizend gul
den. Schuld zou niet bewezen moeten wór
den, doch alleen het causaal verband vast
gesteld.
Prof. Van Bemmelen wil aldus volledi
ge vrijheid van keuze van geneeskundige
behandeling handhaven met invoering van
een artikel, dat de gelegenheid opent bij
misbruik van die vrijheid de genezer stren
ger te bestraffen dan volgens de huidige
bepalingen mogelijk is.
NEW YORK (UPI) —De bemanningen
van de sleepboten en ponten in de haven
van New York zijn vanmorgen in staking
gegaan, zodat een dertigduizend forensen
uit New Jersey te laat op hun werk in New
York kwamen. Het betreft hier eefi ge
schil tussen drie vakbonden en elf spoor
wegmaatschappijen die schepen in de ha
ven in dienst hebben. De spoorwegmaat
schappijen hadden de bemanning van de
sleepboten van vijf op drie man willen
brengen, wat volgens de vakbonden ernsti
ge gevaren voor de veiligheid met zich
mee zou brengen.
38—39. Aan je spijt hebben wij niets! sprak koning Barbonix woedend. Zorg, dat
die stekels verdwijnen van ons gèlaat, of je zult streng gestraft worden!
Mafala boog nederig en haastte zich naar huis, waar hij druk in z'n geleerde boeken
zocht naar een beter recept. Aha, ik geloof, dat ik het gevonden heb, zei hij.
En terstond begon hij opnieuw met het mengen en afwegen van allerlei vloeistoffen;
in een vijzel stampte hij verschillende gedroogde kruiden en noten tot een fijn poe
der, dat ook door de drank ging
Aan de hand van sprekende voorbeelden
moeten we ons zélf steeds weer voor hou
den, dat de aarde toch wel een zeer grote
bol is, zó groot, dat een volkomen natuur
getrouw model van de globe ter grootte
van een appel ons een volkomen glad op
pervlak zou laten zien. Zelfs de hoogste
bergtoppen en de peilloze diepten der ocea
nen vallen volkomen in het niet in ver
gelijking met de afmetingen van de aard
bol en zij zouden op de appelschil dan ook
op geen enkele wijze op schaal weer
gegeven kunnen worden. Ook van Neder
land ware op deze schil weinig te bespeu
ren, want ons land omvat ter
nauwemood éénveertiendui-
zendste deel van die schil.
Eén plekje, dat hoogstens met
een speld valt aan te wijzen,
want de punt van het vruch
tenmesje is er reeds te grof
voor. Bekijken we die spelde-
prik, dan kunnen we ons niet
voorstellen dat dit stipje op merkbare
wijze zou mee-welven met de kromming
van de schil en, indien dit tóch het geval
mocht zijn, dan zou die welving o.i. toch
hoogstens in onderdelen van millimeters
zijn uit te drukken. Bij de appel is dat in
derdaad het geval, maar op het aardopper
vlak krijgen we werkelijk verbazingwek
kende getallen.
Tot goed begrip van een en ander dienen
we voor ogen te houden dat landopper
vlakten sterk aan hoogteverschillen onder
hevig zijn, zodat daarbij van een welving
moeilijk kan worden gesproken. We dienen
ons dus te houden aan oppervlakten die
vrijwel waterpas liggen en dat zijn dan de
zeeën en oceanen.
Welnu, Op een stukje zee ter lengte van
1 km is de kromming van de waterspiegel
nog maar zeer gering, t.w. niet meer dan
2 cm. Maar bij 4 km bedraagt de welving
reeds 31 cm, bij 6 km 71 cm en bij 10 km
2 m. Zouden we met het oog vlak langs de
waterspiegel kunnen kijken, dan is door
de kromming van het wateroppervlak een
tor na 1 km achter de horizon verdwenen,
een mens na bijna 10 km. Het zal u dan
ook niet verbazen te vernemen dat bij
grote afstanden van bijvoorbeeld ruim
110 km reeds een welving wordt bereikt
van ongeveer 1 km. Zou Nederland vol
komen vlak zijn (waarbij we afzien van
de afplatting van de aarde) dan zou het
midden van ons land een wel
ving vertonen die ongeveer
1000 meter verschilt met de
de uiterste N. en Z. grenzen,
waardoor bijv. een toren van
1 km hoogte in Den Helder
aan het oog der Maastrichte
naren zou worden onttrokken.
Op nog veel groter schaal is
deze welving gemeten op het grootste meer
op aarde, t.w. de Kaspische Zee. In het
midden van dit meer (of binnenzee, wat u
wilt) bedraagt de welving ten opzichte van
de uiterste oevers niet minder dan 28 km.
Dat wij zulke grote waarden vinden is niet
een bewijs van de geringe afmetingen van
de aarde, maar van de kleine meeteen-
heden welke wij gebruiken.
Ja, over die maten en gewichten zouden
we nog wel iets willen zeggen, want de
meter is eigenlijk de standaard niet meer,
het kilogram is te zwaar en wie een liter
uitschenkt geeft te veel.
Daarover een volgende keer.
(Nadruk verboden)
Advertentie
Keuze uit meer dan
OOK VOOR JONGENS
Gen, Crenjéstraat 40 - 44 Haarlem
Telefoon 54679
De VARA heeft Willem G. van Maanen
benoemd tot regisseur-producer voor docu
mentaire televisieprogramma's. Willem
van Maanen, die vooral als auteur bekend
heid heeft gekregen zijn roman „De
onrustzaaier" werd in 1955 bekroond met
de Van der Hoogtprijs is op het ogen
blik verbonden aan de Wereldomroep als
regisseur van klankbeelden. Hij is destijds
zijn loopbaan begonnen in de journalistiek
en heeft ö.a. ook gewerkt bij de Radio
nieuwsdienst.
Als regisseur-producer voor amuse
mentsprogramma's is voorts bij de VARA
Nico Knapper benoemd, een jonge caba
retier, die in enkele jaren tijds naam heeft
gemaakt. Hij is begonnen in de gezel
schappen van Wim Sonneveld en Toon Her
mans, vormde daarna te Parijs, waar hij
een Frans meisje huwde, met zijn vrouw
een cabaretnummer, Nico et Janine. Met
hun Franse volksliedjes, die zij zelf op gi
taar en blokfluit begeleidden, hadden ze
veel succes te Parijs en later tijdens een
tournee van een jaar door de Verenigde
Staten, waar Nico Knapper de Amerikaan
se televisie goed leerde kennen. Het duó
zal nu nog een tournee van vijf weken
door Canada maken en daarna treedt Nico
Knapper bij de VARA in dienst.
Het brandende dal
12)
Toen koning Carol de boórterreinen 66fis bezocht bleek
het heel moeilijk Bocanu duidelijk te maken dat de vorst
daarvoor niet de toestemming van Bocanu nodig had.
Niets was meer in staat hem in verbazing te brengen
en hij keek naar de werklui alsof het mieren waren.
Het Casino evenwel en allereerst de blinkende spie
gels brachten hem tot nadenken. Want tot dusver was
alles, wat men gebouwd had, goor en vettig geweest.
Niets had glans of luister bezeten.
Nu opeens kreeg hij het gevoel om de tuin te zijn
geleid. Voor het eerst begon de machinerie, die zijn
brein was, twijfel voort te brengen. Waarom, had hij
nauwelijks kunnen zeggen, maar die vele grote spiegels
boezemden hem angst in. „Kijk me dat nu eens, kijk
me dat nu eens!" mompelde hij. Hij stapte het Casino
binnen, viel uit tegen een arbeider die hem niet eens
kende en hield op slag zijn mond weer toen zijn blik
op de glimmende parketvloer viel. En niet alleen de
vloer ook de wanden glansden en blonken".
„Kijk nu toch eens aan".
Hij zag hoe zijn benen zich in het spiegelende par
ket krom en log verdubbeleden en kreeg een gevoel
van duizeligheid.
„Bevalt het u, Meneer Bocanu?" vroeg de employé
met de roodbruine laarzen, die toezicht hield bij het
lossen van de wagens en het plaatsen van de spie
gels.
„Hm, hm! Of het mij bevalt? Hoe moet ik dat we
ten?"
Pas toen hij weer in de buitenlucht kwam hervond
hij zijn evenwicht en spuwde op de stoep.
„Wat een casino, meneer Chivu!" zei de „hond" en
het klonk haast spottend.
„Die vervloekte bloedzuigers!".
Op het plein dromden de arbeiders samen, de sirene
voor de middagschaft had geloeid. Over de hoofden
van de mannen heen hoorde Bocanu muziek.
„Wat zou dat zijn?"
„Misschien een bruiloft".
„Jij sukkel", zei Bocanu. „Op donderdag en in het
middaguur?" De muziek kwam uit het salon-restaurant,
waarvoor vele toeschouwers zich nieuwsgierig verdron
gen. Zij maakten ruimte toen Bocanu woedend dichter
bij kwam.
„Wat moet die muziek!" riep hij en stapte de treden
op. Het restaurant was bijna leeg. Een paar kelners
dekten de tafels. Zodra zij Bocanu in het oog kregen,
bleven zij verschrikt staan. De muziek zweeg plotse
ling.
Gogoi, die zich een stuk in zijn kraag had gedron
ken en aan het dansen was geweest, verstarde, de ar
men half geheven.
„Speel toch door zigeuners", riep hij, nijdig met
zijn laars stampend. Gogoi was een kleine gedrongen
man, hij droeg de witte broek van de streek, die hij
in zijn laarzen had gestopt, en een zwart colbertjasje.
„Wat moet dat?" riep Bocanu.
Gogoi keerde zich om.
„Neef Chivu, ik heb de duivel bij de staart gepakt!
Hoera!" Hij kwam dichterbij dansen.
Zij hadden dezelfde grootvader en waren beiden uit
de bossen afkomstig. Bij de verdeling van de erfenis
had Gogoi alleen land aan de andere kant van de heu
velrug gekregen, terwijl zijn woonhuis naast dat van
Bocanu stond.
„Nu ben ik ook binnen, neef Chivu! Had je soms
gedacht dat jij alleen wat kreeg?".
Toen men aan de andere zijde van de bergrug, bij
Runcu, was gaan boren had Gogoi gemeend nu ook
spoedig in het goud te zwelgen. Het geld, dat hij voor
de eerste concessie had ontvangen, zette hij in de tijd
van enkele weken in drank en plezier om. Daarna leek
alle hoop te verdwijnen: men vond op zijn grond al
leen modder en water, maar geen olie. Twee lange
jaren had hij heen en weer geslingerd tussen hoop en
wanhoop, moeten wachten voor men nu een rijke
olieader op zijn bezit had ontdekt.
In de afgelopen nacht was tegen zonsopgang de
bron gevonden. En de boormeester van de nachtploeg
was dadelijk weggedraafd om Gogoi het heuglijk nieuws
te brengen, in de verwachting, dat zijn gedienstigheid
ruimschoots beloond zou worden. Het had overigens
moeite gekost Gogoi te vinden. Die was naast het hak
blok voor de slagerswinkel in slaap gevallen, nadat
hij veel gedronken had.
Enkele uren later al kon de ingenieur schatten, dat
de boring vijf wagons per uur, dus meer dan honderd
per dag zou leveren. Volgens het contract kreeg Gogoi
zeven procent van de produktie als zijn aandeel uitge
keerd. Hij kon niet alles begrijpen wat de boormees
ter hem vertelde. Maar toch: zeven wagons per dag
voor zijn rekening dat was tweehonderdduizend lei,
twee miljoen in tien dagen, zes in een maand.
„Ik ben er bovenop, neef Chivu! Geld als water. Hoe
ra!"
De kelners gluurden naar Bocanu en waren blij, dat
er nu iemand was die hem de voet dwars durfde te zet
ten. Bocanu kon geen woorden vinden. Na het gebeur
de met de spiegels leek het brutale optreden van Ggoi
de druppel die de emmer deed overlopen. Hij bedwong
zich, nam zijn kleine neef van top tot teen op, alsof hij
nog nooit zo'n idioot had gezien en keerde hem de rug
toe.
„Kom, Stojan!"
Terwijl zij de houten trap afliepen begon er tussen de
nieuwsgierigen iemand te blaffen. De „hond" kreeg er
een kleur van woede.
Hij schreeuwde een verwensing,
„Hoe doet de hond dan? Waf waf!" hoonde dezelfde
stem weer. „Brave hond, hoor!" Achter hen verscheen
de dronken Gogoi in de deuropening.
„Is die waterwagen klaar?" riép hij tegen de voerman
die schrijlings op het vat zat en er de laatste kruiken
wijn in leeggoot. „Ja, we zijn klaar, meneer Gogoi!"
Zijn de hengsten ook zover?"
„Wees maar gerust!"
Er verdrongen zich steeds meer nieuwsgierige Opgewon
den mensen om de kar. Zij keken geboeid naar het reus
achtige vat en de kist met bekers ernaast. Tussen het
publiek ontdekte Gogoi ook Motoaka.
„Ik ben er bovenop, mijn beste neef!" riep hij, dich
terbij komend. „Kom, ik ga mijn miljoenen goed beste
den. Jij krijgt er ook wat van!" Tegen de omstanders
riep hij, „Wie wil iets van me drinken?"
Een paar mannen verdrongen elkaar al bij het vat.
„Motoaka, jij bedient de kraan!" beval Gogoi. Zelf nam
hij een glas in de hand, hief het en ging naar de paar
den voor de wagen. De wagen zette zich in beweging en
met een beker in de hand volgde ieder de rijkelijk vloei
ende kraan.
Voor de paarden uit liepen de vioolspelende zigeuners.
Aan weerskanten van de weg werden de ramen open
gerukt en uit de deuren kwamen meer dorstigen naar
buiten, die zich bij de stoet aansloten. Onderweg liet
Gogoi bij de boorputten stilstaan en bood de arbeiders
een dronk op zijn welzijn aan. In hun besmeurde
overalls kwamen zij naar de wegen Cn de gezichten
straalden van genoegen. Motoaka vulde alle glazen,
zonder een woord te zeggen.
Naarmate zij verder reden verrezen er minder boor
torens langs de weg. Hier was de heuvelwartd nog be
dekt met bomen en groenende weilanden, die een onbe
holpen poging leken te doen de mensen te laten zien, hoe
ook die andere plekken geweest waren voor de aardolie
alles goor en vettig maakte. Boven op de heuvel graas
den zelfs koeien met zacht luidende belletjes. En toen
zij zelf bijna boven waren begon er een dof dreunen tot
hen door te dringen, dat nauwelijks van de andere kant
van de berg leek te komen, maar meer uit de aarde
zelf. De bodem leek te trillen. De paarden bleven staan
en spitsten de oren. De mensen vergaten te drinken,
gooiden de bekers weer in de kist en draafden de wa
gen vooruit. Langs de bospaden zagen zij anderen lo
pen: sommigen kwamen van de boorterreinen, de ande
ren waren uit de naburige dorpen afkomstig. Vrouwen
meisjes en een groot aantal kinderen trachtten zich ach
ter de bomen te verschuilen en hun nieuwsgierigheid te
verbergen.
„Hoera!" schreeuwde Gogoi tegen de koetsier. „Kom
me met het vat na! Alleen heb ik het lef niet verder
te gaan!"
Van de uitgeverij Stols/Barth in Den
Haag ontvingen wij de zevende bloemle
zing in de reeks „DICHTERS OMNIBUS",
vervaardigd in opdracht van Esso-Neder-
land n.v. die bij elke jaarwisseling haar
zakelijke relaties verrast met deze bundel
hedendaagse poëzie. De oplage bedraagt
thans reeds 17000 exemplaren, waaruit
blijkt hoe groot het succes is van dit mece
naat, dat zakelijke en culturele belangen
op zo'n voorbeeldige wijze weet te vereni
gen. De uitgever wijst er weer op dat de
maatstaf van de keuze niet uitsluitend een
litteraire kan zijn, omdat de Omnibus in
de eerste plaats bestemd is voor lezers die
niet regelmatig met poëzie verkeren en
dus vooral gebaat zijn met vrij directe
verstaanbaarheid. Nu sluit dat laatste een
litteraire maatstaf niet uit, natuurlijk; dat
blijkt ook wel uit de over het geheel wel
aardige keuze. Die is weliswaar een beet
je losvast en lukraak maar heeft een ple
zierige variatie. Hiér wordt een jonge
dichter gestimuleerd, daar een oude dich
ter niet gepasseerd; hiér een versje van
een relatie, daar een versje voor een re
latie. Dat kan allemaal bij „Dichters Om
nibus", die er ons dan ook niet minder
sympathiek om is.
DE POLITIEKE WERELDATLAS van
S. A. Leeflang is bijgewerkt in een twee
de druk verschenen bij J. H. de Bussy.
De opzet van dit boekje is niet gewij
zigd, een kaart en een bladzijde tekst
naast elkaar, handig en overzichtelijk.
Voor een mogelijk volgende druk hebben
wij enkele verlangens. Ten eerste: een
heid in spelling tussen kaartjes en tek
sten, zodat men niet meer behoeft te kie
zen tussen Rhodesia en Rhodesië, Sta Lu
cia en St. Lucia, Swasiland en Swaziland.
Fout is nog altijd Equador voor Ecuador,
Litauen voor Litouwen, San Tomé en San
Tomé. Verder gaat onze voorkeur uit naar
Birma voor Burma, NAVO voor NATO,
ZOAVO voor Seato. Dan missen we de
Portugese Principe-eilanden, Afrika, de
Britse Turks en Caicos-eilanden (West-ln-
dië), de Franse eilanden Wallis en Fu-
tuna in de Stille Oceaan, de Australische
Norfolk-eilanden en het Nieuwzeelandse
Cook-eiland. Bij Spaans Guinea hadden
we graag de Spaanse benaming Rlo Muni
vermeld gezien. Ook is het ons niet dui
delijk waaróm bij Algerije wel wordt ge
zegd dat dit gebied door Frankrijk als
een provincie wordt beschouwd en niet bij
de Portugese bezittingen in Afrika dat ook
deze gebieden als Portugese gewesten te
bóek staan. Overigens is het een zeer
nuttig boekje.
Advertentie
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en doen wonderen I
4 geneesmiddelen, elk afzonderlijk al
wereldberoemd. Tezamen in één tablet
verenigd, ondersteunen zij bovendien el-
kaars werking, waardoor deze nóg krach
tiger is dan kon worden verwacht. De
combinatie Chelarine „4" doet werkelijk
wonderen en brengt vaak baat waar
andere middelen falen
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chefaro*.
20 tabl. f 0.80. Voordelige gezinsverpakking 100 tabl. f3.50
Oprechte Saturdagse Haerlemse Courant
den 10 January 1761
Luyk, den 2 January 1761, Maandag ten
3 uuren is een der Toorens
van 't Paleys in 't Oude
Quartier tegen Piereuse
gantsch onverwacht inge
stort waardoor onder ande
ren de Quantiteyt van 20
Karren Puyn in het Cabi
net van onzen Prins Bis
schop sloeg, en daarbinnen de heerlyke
Tapyten, twee kostelyke uyt Engeland ge-
komene Bureaux, uytmuntende Marbere
Tafels, groote Spiegels, Balusters en eene
(Wordt vervolgd) Menigte van allerley fraaye Porceleynen
gescheurd en verbryzeld heeft.
