PANDA EN DE GROTBOKSER
Zwarte „juju"-moordenares
zoekt bescherming bij politie
KONING BARBONIX I
Bronchi letten
Boekenhoekje
Bikini blijft troef
aan zomerstranden
Het AVRO-conflict
Toch Ió het zo
Strijd om een troon
in Rijnland
ES
Huid genezing
MAANDAG 16 JANUARI 1961
9
Het weekeinde
T elevisie programma
Italiaanse mode
Voorts wijde knieen
harembroeken
De radio geeft dinsdag
Jantjes maken weer
tocht naar Chatham
Wijzigingen van de
luistergeldbeschikking
Moord in de Parijse
onderwereld
TE GROTE
LITER
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
*7)
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
10. Nog steeds in de overtuiging verke
rend, dat het door hem gevelde monster
een voor-historische dinosaurus was, ver
diepte het holenwezen zich met innig ge
noegen in een verdere ontluistering van
de vrachtwagen. Hij wijdde zich daar zelfs
met zóveel overgave aan, dat hij geen
oog had voor de bestuurder van het voer
tuig, die zijn eerste verbijstering meester
was geworden en nu besloten had om door
middel van een zware schroefsleutel han
delend op te treden. Panda, wiens op
merkzaamheid inmiddels getrokken was
door de geluiden die de ontmoeting bege
leidden, begreep de voornemens van de
chauffeur wèl, maar de afstand was zó
groot dat hij niet tijdig tussenbeide kon
komen. Ikkie Blabla stelde juist vast, dat
een rubber-autoband niet de puur-natuur-
lijke smaak heeft die zo kenmerkend is
voor een verse dinosaurus-bout, toen de
schroefsleutel krachtig op zijn schedel be
gon te timmeren. Het hinderde hem een
beetje bij het proeven en keuren en hij
krabde zich dus op de geïrriteerde plek;
en toen Panda, onder het roepen van
„Houd op! Houd op!" ter plaatse aan
kwam, was dit deel van het meningsver
schil al achter de rug. De schroefsleutel
was namelijk ondeugdelijk geworden.
De K.R.O. heeft voor de zaterdagavond
op de televisie de geschikte formule ge
vonden. De rubriek „Brandpunt" is de
openingstreffer. De actualiteiten krijgen er
de gewenste vorm, kort, zakelijk, kernach
tig. Ditmaal sprak in dit programma zelfs
een Belgische minister over de staking en
de Waalse verlangens tot federalisme. Hij
waarschuwde tegen overdrijving. In Bel
gië wordt het federalisme voortdurend uit
gespeeld, nu eens door Walen dan weer
door Vlamingen. Over de lening van het
N.V.V. was hij minder te spreken. Een
beetje bedenkelijk vindt hij die geste wel
in.... Benelux verband. Voorts was er een
veelzeggend ir view met de rijkste man
ter wereld en >t een aardige reportage
van de wintersp^rtgenoegens fraai aan op
de uittocht van zovele Nederlanders naar
de eeuwige sneeuw.
„Zaterdagavondakkoorden" is langzamer
hand gegroeid tot een prima verstrooiings
programma met Teddy Seholten als groot
ste troef. Ditmaal was Frankie Vaughan
de voornaamste gast, maar wij zien toch
nog steeds Teddy het liefst. Haar natuur
lijke charme is de grote attractie van haar
verschijning op het scherm. Het filmpje,
dat onder leiding van Hitchcock werd ge
produceerd, b"d ditmaal eens geen crimi
nele inslag. Prompt werd het daverend
sentimenteel, maar dat mocht de pret van
de-zatérdagavond niet drukken.
De zondagavond werd in beslaggenomen
door Lou van Burg, die een succesnummer
onder zijn slachtoffers telt, namelijk een
rasechte Amsterdammer, in de wandeling
Theo, van wie het kijkerspubliek blijkens
de enquête niet genoeg kan krijgen. Hij
kwam dan ook gisteravond voor de derde
keer terug in het spel „Een kwartje per
seconde" en verdiende drie kwartjes per
seconde oftewel een slordige zevenhon
derd pop. Het was een gezellig en onder
houdend uurtje van jolijt en waterge-
knoéi, waaraan de meeste kijkers een on
schuldig genoegen hebben beleefd.
Beeldschermer
VOOR MAANDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. VARA 20 20
Actueel progr 20.30 Film venster, 21.00 On the
Bowery, documentaire film.
VOOR DINSDAG
NTS 20ÓÓ Journaal. 20.20 Filmprogr. 20.30—22.05
Politie zonder wapens (The long Arm), speelfilm
Na de gezusters Fontana hebben zater
dag ook énkele andere Italiaanse mode
huizen hun voorjaarscollecties getoond.
Uit deze shows is gebleken dat er geen
sensationele nieuwe „lijnen" te verwach
ten zijn. De Italiaanse haute couture houdt
het wat de strandmode betreft voor de
aanstaande zomer op de bikini, maar men
zag ook kleurige wijde kniebroeken en
zelfs harembroeken.
De wijde kniebroeken, getoond door Bal-
dini en Falconetto, zijn van zijde of flu
weel, en gemaakt om in te lanterfanten.
Dat is ook het geval met de harembroe
ken die Falconetto voorziet van een bij
passende zijden trui.
Een van de voornaamste kenmerken
van de zaterdag getoonde collecties in
Florence was de verlengde tunieklijn.
Driekwart-tunieken, iets getailleerd, zijn
bestemd om gedragen te worden bij nau
we lange broeken, Bermuda-shorts, man
telpakjes en nauwsluitende japonnen.
Een opmerkelijk nieuw materiaal was
gemaakt van gebreide wol die op dure cor
duroy met brede ribbels lijkt. Met dit ma
teriaal kwam Avagolf uit Milaan, ver
werkt in mantels en jakjes. De kleuren
waren helder blauw en rood.
Hoeden: hoog
Cerrato uit Torino introduceerde voor-
jaars- en zomerhoeden in de stijl van de
kap van een imker. De top bestaat uit een
grote gestyleerde bloem die boven het
hoofd wordt gedragen, de voile van groene
tule, die rondom het hoofd tot even onder
de schouders neervalt.
De meeste hoeden zijn hoog, soms recht
boven het hoofd oprijzend, soms iets naar
achteren gedragen.
Groen is een populaire kleur, evenals
beige en helder oranje. Andere veel voor
komende kleuren waren zachtgele en roze
tinten.
De commissie van onderzoek, ingesteld
door de AVRO, heeft medegedeeld, dat
zaterdag een informatieve bespreking
heeft plaats gehad tussen de commissie van
onderzoek, ingesteld door de AVRO om
een onderzoek in te stellen betreffende de
grieven jegens de AVRO en haar bestuur-
deren geuit, en de gesprekscommissie die
als woordvoerster voor het actiecomité
van AVRO-vrienden optreedt.
Hierbij werd de gesprekscommissie in de
gelegenheid gesteld de geformuleerde
grieven nader toe te lichten. De sfeer,
waarin de bespreking werd gehouden, ken
merkte zich door openhartigheid en het
voornemen aan beide zijden om de be
langen van de AVRO te dienen.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Gram. 11.15 Voor de zieken .12.00 Pianoduo. 12.20
Regeringsuitz.: Voor de landbouw. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 Zang en orgel. 13.00 Nws.
13.15 Meded. en gram. 13.25 Beursber. 13.30 Lich
te muz. 14.00 Koorzang. 14.40 Schoolradio. 15.00
Voor de vtouw. 15.30 Pianorecital. 16.00 O. die
humeurtjes, praatje. 16.15 Gram. 16.30 Voor de
jeugd. 17.30 Amateursprogr. 18.00 Nieuws 18.15
Pianospel. 18.30 Lichte muz. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.05 Paris vous parle. 19.10 Gram. 20.00
Nieuws. 20.05 Quizprogr 22.00 Kamermuz. 22.30
Nieuws, beursber. van New York en meded. 22.45
Journaal. 23.00 Swing Expres. 23.30 Licht progr.
23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 700—24.00 KRO
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw.
9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. vooruit, lezing.
12.00 Middagklok - noodklok. 12.04 Ben je zestig
12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gram. 12.50
Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte
muz. 13.45 Gram. 14.10 Lichte muz. 14.35 Voor de
plattelandsvrouwen 14.45 Gevar. progr. (herh.).
10.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor
de jeugd. 17.40 Beursber 17.45 Regeringsuitzend.
Streekontwikkeling in Nederlands Nieuw-Guinea,
door S. van der Goot. 18.00 Lichte muziek. 18.20
Polit. lezing. 18.30 Voor de jeugd. 19.00 Nieuws.
13.10 Act. 19.25 Membjandum. 19.30 Gram. 20.30
Avondcollege. 21.00 De vrouw van de Pierrot,
hoorsp. 22.25 Gram. 32-30 Nieyw§. 22.40 Gehuwd
en ongehuwd, lezing. 22.55 Gram. 23.5524.00
Nieuws.
BRUSSEL. 324 m
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.15 Pianospel. 12.30
Weerber. 12.35 Pianospel, (verv.). 12.50 Koerëen.
13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45
Gram. 16.00 Koersen. 16.06 Duitse les. 16.21 Koor
en orkest. 17.00 Nieuws. 17.15 Zangrecital. 17.40
Boekbespr. 17.50 Voor de jeugd 18.20 Voor de
soldaten. 18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40
Gram. 19.50 Lezing. 20.00 Hoorspel. 21.05 Gram.
21.30 Jazzmuziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Pianorecital.
22.55—23.00 Nieuws.
De noodkist van Sint Servaas. De
noodkist van Sint Servaas, een middel
eeuwse reliekenschrijn uit de schatkamers
van de Sint Servaaskerk te Maastricht,
blijkt zeer ernstig door de tijd geleden te
hebben. De in koper en zilver gedreven
schrijn is vervaardigd tussen de jaren 1170
en 1180.
(Van onze correspondent)
De historische tocht naar Chatham van
admiraal De Ruyter in 1667 is een ge
beurtenis die voor altijd het Britse res
pect voor Nederland als zeevarende mo
gendheid heeft afgedwongen. Nu het com
mando van deze beroemde Engelse vloot-
basis op 1 april zal worden opgeheven
hoewel de uitgestrekte marinewerven daar
blijven bestaan heeft de Britse ma
rine als een gebaar van goodwill en ter
herinnering aan het aloude wapenfeit de
Nederlandse marine uitgenodigd om ter
gelegenheid van de sluitingsplechtigheden
op 24 maart een Nederlands oorlogsschip
naar Chatham te zenden, bij voorkeur
H. M. kruiser De Ruyter.
Dit schip is echter op het ogenblik niet
in dienst. Ilè rivier de Medway is bo
vendien niet geschikt voor grote moderne
kruisers. Vandaar dat waarschijnlijk een
van de jagers van de Frieslandklasse naar
Chatham zal gaan. Hierop komt mee de
commandant Zeemacht Nederland schout
bij nacht baron mr. A. N. de Vos van
Steenwijk.
Een Nederlands detachement zal deel
nemen aan de parade en de inspectie en
de „laying up of the queens colours".
Dit laatste is een oude traditie bij de op
heffing van militaire steunpunten, waar
bij de nationale vlag veilig wordt opge
borgen in de kerk.
Bezitters van radiotoestellen zullen er
voortaan voor moeten zorgen, dat de radio-
kaart die op hun naam is geregistreerd,
zich bij hun toestel bevindt, zodat deze
kaart ook aan de controlerende ambtenaar
kan worden getoond wanneer zij afwezig
zijn, bijvoorbeeld door de echtgenote of
een andere huisgenoot.
Deze maatregel is een van de wijzigingen
van de luistergeldbeschikking 1960, die in
de praktijk nodig zijn gebleken. De be
schikking van de staatssecretaris van O., K.
en W„ mr. Y Scholten, en de minister van
Verkeer en Waterstaat, waarin deze wij
zigingen zijn opgenomen, treedt vandaag in
werking.
In de nacht van zaterdag op zondag is
in de buurt van Place Pigalle door de Pa
rijse onderwereld opnieuw een rekening
vereffend. Het slachtoffer was ditmaal de
30-jarige Albert Marnetta, een man, die
zich „ontfermde" over op drift geraakte
en eenzame vrouwen.
Volgens de politie zou de vermoorde
Marnetta zich reeds als zestienjarige knaap
op het pad van de misdaad hebben bege
ven.
In de nacht van zaterdag werd Marnetta
toen hij een restaurant in Montmartre ver
liet door een onbekende man gevolgd. Bui
ten loste deze een aantal schoten op Mar
netta. Met twee kogels in de borst en een
derde in zijn linker arm viel deze neer.
Hij werd naar een ziekenhuis vervoerd,
waar hij korte tijd later overleed.
Hebben we de vorige maal gezien dat de
maat, waarvan de meter oorspronkelijk is
afgeleid (nl. 1/10.000.000 deel van 1/4 aard-
meridiaan), aan schommelingen onderhevig
is, zodat de standaardmeter iedere grond
slag miste, nog vervelender werd het, toen
de astronoom Beasel met de gloednieuwe
gestandaardiseerde meter de meridiaan
eens ging nameten en tot de ontdekking
kwam dat 1/4 deel van de meridiaan niet
10.000.000 meters lang was maar 10.000.856
meters! De meter was dus te klein ge
nomen en had een lengte van 99.99144 per
cent van wat men zich eigenlijk had voor
gesteldzodat iedereen op aar-
de een paar duizendste milli
meter te kort wordt gedaan.
Maar goed, wanneer ieder
een in gelijke mate te weinig
krijgt is dat helemaal niet erg,
de meter bleef dus gehand
haafd en tenslotte werd als
eigenlijke standaard gelijk
wij reeds verteld hebben de golflengte
van de rode cadmiumlijn genomen. En een
ieder is daar volkomen tevreden mee.
Zoals de meter de grondslag is voor onze
maten, zo is het daarvan afgeleide kilo
gram dit voor ons gewichtssysteem. Want
de kubieke decimeter water, gewogen bij
bepaalde temperatuur en druk, zou het
kilo leveren, waarvan uiteraard eveneens
een standaardgewicht van platina werd
vervaardigd. U ziet, niets werd aan het
toeval overgelaten en tot zover was dus
alles weer dik in orde.
Maar de wetenschappen schreden steeds
verder en op een kwade dag kwam iemand
tot de ontstellende ontdekking dat ondanks
alle precisie-metingen en ondanks alle
voorzorgsmaatregelen die bij de vaststel
ling van het standaardgewicht in acht wa
ren genomen, een kubieke decimeter wer-
kelijk zuiver water minder weegt dan het
standaardgewicht aangaf. Dat leek een
beetje tegenstrijdig, want dat standaard
gewicht was toch immers bepaald naar
het gewicht van een kubieke decimeter
zuiver water? Zodat de eindconclusie zou
zijn dat een kubieke decimeter zuiver wa
ter minder weegt dan een kubieke deci
meter zuiver water!
Toch kwam het daar op neer. Want tóen
het standaardgewicht werd vastgesteld
was het nog niet mogelijk water volkomen
van lucht te zuiveren, waardoor bij de
weging steeds een tikkeltje lucht was
meegewogen. Nu, we moeten
toegeven, véél kan het nooit
geweest zijn. En inderdaad,
toen men door gestage labo
ratoriumproeven er dan ein
delijk in slaagde volkomen
zuiver en van lucht ontdaan
water te verkrijgen, bleek
een kubieke decimeter van
dit water 999.972 gram te wegen, inplaats
van 1000 gram. Het standaardgewicht was
dus te zwaar en dientengevolge heeft ook
de litermaat een te grote inhoud. De rela
tieve fout bedraagt 0.000.028 en iedereen
die zgn. de juiste maat en het juiste ge
wicht ontvangt, krijgt desondanks méér
dan oorspronkelijk de bedoeling was.
Het zou ons geenszins verbazen, indien
u zich over een dergelijke fout niet kunt
opwinden. Met ons is het al niet beter ge
steld. Maar wanneer de wetenschap zo
slordig te werk zou gaan als wij en de
cijfers na de derde decimaal zou hebben
verwaarloosd, zou dit nadelig zijn geweest
voor de verlichting in uw huiskamer.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
Op de redaktiekantoren van de Lagos
Daily Express in Lagos, Nigeria, is een
19-jarig meisje binnengewandeld met de
mededeling „Ik ben een heks en ik heb
geholpen bij het doden van 68 mensen."
De journalisten, die in deze negerrepu
bliek toch wel iets gewend zijn op dit ge
bied gingen er even voor zitten en no
teerden zorgvuldig het verhaal van Lydia
Abodunde. Lydia komt uit het westelijk
deel van het dorp Somoloe, een stad in
het grensgebied van West Lagos, die een
centrum van de z.g. Juju-riten zou zijn.
Lydia was de lieveling van haar groot
moeder, voor wie zij met koopwaar vent
te. Toen haar grootmoeder stervende was,
werd Lydia aan haar bed geroepen en
4849. Mafala was nauwelijks gevlucht uit z'n huis eti de stad, toen daar reeds dè
soldaten van de koning aankwamen. Ze bonsden op de deur, maar kregen geen gehoor.
Dan trappen we de deur maar in! zeiden ze.
En dat deden ze. Met hun zware laarzen trapten ze tegen de planken, die spoedig
loslieten; krakend zakte de deur in elkaar.
Zo was dus de alchimist nog maar op 't nippertje ontkomen; anders hadden de sol
daten hem gevangen genomen, en dan had het er slecht voor hem uitgezien
ingewijd in de geheime cultus. Dat was
vier jaar geleden.
Conflict met „hogepriesters"
Tot drie maanden terug maakte Lydia
deel uit van een Juju-groep in Gbongan.
Elke negen dagen was er vergadering,
waar men feesten en plundertochten or
ganiseerde. De cultus gebruikte drie din
gen om mensen te doden: een hangslot,
een sleutel en een dolkvormige stok, de
sleutel en het hangslot dienden om de
slachtoffers bewusteloos te maken en de
stok om te doden.
Het meisje, dat vrijdag bij de redaktie
kwam, vertelde ook, dat zij een conflict
had gehad met de „hogepriesters" die op
dracht hadden gegeven haar tante te do
den. Zij hield van deze tante en bood
daarom in haar plaats tante's dochter aan.
Daarmee gingen de priesters akkoord en
dat regelde het conflict.
Doodvonnis uitgesproken
Het meisje vertelde vervolgens, dat de
toverkracht van de Juju de slachtoffers
„als een rookwolk om het hart sluit, zo
dat de geest verdoofd wordt."
Drie maanden geleden was zij onder in
vloed gekomen van de grote stad, en lang
zaamaan was zij de cultus ontgroeid. Ze
had besloten een beter leven te-: beginnen,
maar de priesters hadden daar protest te
gen aangetekend en haar ter dood veroor
deeld. Het vonnis zal volgens het meisje
voltrokken worden op 3 april. De politie
in Lagos heeft een onderzoek ingesteld,
maar weet verder ook niet wat er voor
stappen genomen moeten worden.
Er zijn vele moorden-door-toverkracht
gerapporteerd bij de politie, maar Lydia's
verhaal is het eerste van een „erkende"
heks, die zichzelf bovendien schuldig vér-
klaart aan de dood van vele mensen.
Advertentie
Hoestdrank in tab let vorm. 95 ct
Het brandende dal
Sedert jaren deed hij niets anders meer. En dat was
vreemd, want overigens gedroeg hij zich heel ver
standig, praatte gewoon en met de wijsheid van de
oude dag over alles wat er voorviel. Pas als iemand
hem vroeg wat het doel van zijn snijwerk was werd
hij zwijgzaam, zette de kaken op elkaar en trok zijn
wenkbrauwen samen.
's Morgens ging hij met de bijl onder de arm de
deur uit. Aan de bosrand bleef hij naar het boorter-
rein staan kijken, zonder de moed te hebben de bescher
ming van de bomen te verlaten. Als hij zich in het
bos terugtrok lag er een trek van verbittering op
zijn gezicht. Hij liep tussen de stammen door. steeds
maar omhoogkijkend, op zoek naar takken die hij
voor zijn doel kon gebruiken. Als hij er een zag klom
hij met onverwachte behendigheid de boom in en sloeg
de tak met een paar goed geplaatste bijlslagen af. Na
het middageten trok hij zich in zijn kamer terug, sloot
de deur en schilde op zijn bed zittend, de ene tak na
de andere.
Zijn vrouw was jaren geleden gestorven. Als hij zich
goed herinnerde was zij voor de grote oorlog al dood
geweest. Hem had zij met het meisje van 'n paar
maanden achtergelaten. Dit kind was geboren toen zij
beiden al vrij oud waren en de vrouw zich al ge
schikt had in de gedachte dat zij kinderloos zou
blijven. Het meisje' was in de wildernis opgegroeid,
had aan de uier van een geit leren drinken en was
al heel vroeg zelfstandig en onhandelbaar geworden.
Zij leefden van een lapje bosgrond, dat zich van hun
huisje tot aan de heuvelkam uitstrekte. Een kleine
ondernemer, die op elke cent beknibbelde en traag
van betalen was, had zich het recht verworven jaarlijks
een paar bomen te kappen. Omdat hij nu eenmaal
geen grote ondernemer was schikte het hem wonder
wel zaken met deze verwilderde bosbewoners te doen
en hier en daar tegen schappelijke prijs een twintig
tal stammen op te kopen. Voor het geld, dat de bos
bewoners pas in de herfst ontvingen, hoewel het hout
al in de zomer werd gekapt, kochten zij in de stad
een paar zakken maismeel en ook een paar zakken
ongemalen mais, om een varken te kunnen mesten of
kippen te kunnen houden. Sommigen hadden een schaap
of een geit en een enkele bezat zelfs een koe. De
tocht naar de stad maakten zij nogal eens, bijvoor
beeld als zij petroleum voor de lamp nodig hadden
of een paar meter katoen.
Velen wachtten nog altijd op het ogenblik, waar
op de oliemaatschappij ook op hun grond olie zou
vinden. Het boorterrein was nu al tot aan de bos
rand opgerukt, was daarna evenwel van richting gaan
veranderen. De boortorens stonden op zo geringe af
stand dat de oude man dag en nacht het doffe zoe
men kon horen. Vaak ging hij 's nachts rechtop in zijn
bed zitten, drukte zijn oor tegen de muur en voelde
het trillen van de bódèm. Elke boring leek de grond
onder zijn huis te ondermijnen en hij was bang, dat hij
en zijn dochter nog eens onder de muren bedolven
zouden worden. Dan liep hij in zijn nachthemd en op
blote voeten naar buiten en dwaalde als een spook langs
de bosrand.
„Ophouden! Ophouden!" schreeuwde hij het dal in.
Maar het zoemen van de motoren overstemde zijn broos
geluid.
Als evenwel de dichtsbijliggende putten het werk had
den gestaakt en alleen uit de verte een vaag geruis
tot hem doordrong meende hij te horen hoe de olie
ondergronds dalwaarts stroomde. Het boorterrein was
immers tot op luttele meters van zijn huis gevorderd
en hij kon zich niet indenken dat er onder zijn grond
geen olielaag aanwezig was. Hij liet zich vallen, drukte
zijn oor tegen de grond en hoorde de donkere golven
ruisen.
„Neem me mijn olie niet af, dieven!" riep
hij dan. „Jullie stelen mijn olie!"
Enige tijd hadden de putten gezwegen. Maar sedert
Lipanescu het terrein had aangekocht werd er met
verdubbelde inspanning gewerkt.
„Waar is de kleine?" vroeg Motoaka.
De oude man had zijn dochter pas laat laten dopen,
niet voor hij met haar naar de pope te Telega
had kunnen gaan. En voor de pope haar een passende
naam op de kalender had kunnen uitzoeken waren
alle bekenden al gewend haar „de kleine" te noemen.
„Ach, die is zeker al gaan slapen", zei de oude man.
„Je moet beter op haar passen!" zei Motoaka, hem
van opzij aankijkend. Hij stond op.
„Ga je al weer weg, Jonica?"
„Ja, ik moet eens kijken hoe de zaken thuis staan.
Ik ben de hele dag wegegeweest".
„Hoe gaat het met je vader?"
„Die zit maar in zijn stoel te roken".
Óp de veranda bleef Motoaka even staan, want zijn
ogen moesten aan de duisternis wennen.
De maan was nog niet boven het bos gekomen en
uit de andere huizen in de omtrek kwam geen licht
meer naar buiten. De hond jankte nog, misschien ver
dreef hij er alleen de tijd mee.
Op de drempel kuchte de oude man.
„Dus Gogoi is er bovenop?"
„Die is er bovenop. Ga nu slapen, oudje, het is laat".
Zodra hij de bosrand had bereikt zag hij het licht
van een zaklantaren langs de Verlaten weg naar boven
gaan. Hij bleef staan om te weten te komen wie er
zo laat nog van het boorterrein naar de bossen ging.
Stappen hoorde hij niet, maar even later scheen iemand
hem in het gezicht en begon te schateren
„Ben jij het kleine?" vroeg hij woedend. „Wat voer
jij hier midden in de nacht uit? De oude man dacht
dat je allang sliep".
De kleine knipte de lantaren uit en kwam dichter
bij Ze was bijna even groot als hijzelf.
„Beter dat hij dat denkt", zei zij bedaard.
„Hoe kom jij aan die batterij?"
De kleine lachte kwajongensachtig.
„Raad eens! Van de allerhoogste".
„Van welke?"
„Van de ingenieur".
„Wat heb jij met die ingenieur uit te staan?"
„Met hem niets en met anderen ook niet. Ik mag
graag naar hen luisteren. Zij weten zo veel en zij
kunnen het zo mooi zeggen".
„Als de oude man het hoort slaat hij je dood".
„Kan me niet schelen, het bos is groot genoeg."
„Je wordt tamelijk brutaal."
„Is ook zo. En dat vind ik leuk. Ga toch mee naar
beneden. Ik wil zwemmen. Maar alleen is het zo ver
velend."
„Je gaat dus in het reservoir zwemmen?"
„Natuurlijk. Als ik daar zin in heb doe ik dat".
„Ben je niet bang voor de monteur?"
„Die hoort me toch niet".
Aan het eind van de Verlaten weg zoemde in een
boortoren de motor. Achter de barak glinsterde in een
groot koelbekken het water, dat warm uit de buis
stroomde en aan de lucht moest afkoelen. Alle putten,
die niet elektrisch werden gedreven, hadden dergelijke
koelbekkens. De kleine kende ze stuk voor stuk en kon
ze 's nachts met gesloten ogen vinden. Zij nam in het
donker graag een bad in het warme water. Nadat zij
door de prikkeldraadomheining waren gekropen gaf zij
Motoaka de lantaren en de doek, die zij als een stads
meisje om de hals droeg.
Als dat geen zijde is, zei hij, de stof betastend, „Hoe
kom je daaraan?"
„Stil toch! Moet de monteur ons horen? Houd je
mond en pas op mijn spullen."
Motoaka ging in het gras zitten. Hij zag de kleine
naakt tegen het reservoir opspringen en hoorde even
later de plons van haar lichaam in het water. Daarna
dacht hij weer aan Gogoi, die er nu bovenop was. De
eerste put had de overvloed nog niet verminderd toen
men al een tweede boring kon doen. In allerijl werden
er in het hele Runcu-dal nieuwe torens gebouwd. Ook
daar zou het bos dus gerooid worden. Hij vroeg zich
af, wie eigenlijk de verliezer was, als de een of ander
rijk werd. Verder wist zijn brein evenwel niet door te
denken. Toen de kleine terugkwam snoof hij de geur
van parfum op, die uit het haar opsteeg.
„Waar heb jij je geparfumeerd?"
„O, ergens."
Hij haalde de schouders op; hij had nog andere dingen
aan zijn hoofd. Pas toen hij haar voor de deur van
haar huisje afleverde, vroeg hij: „En hoe oud ben je
nu?"
„Zestien geworden."
(WOrdt vèrvolgd)
(Van onze correspondent)
BONN In het Duitse Rijnland heerst
allerwegen ontstemming over het besluit
van de wijze Raad van Elf van de Düren-
se carnavalsvereniging, die een 21-jarig
meisje heeft gekozen tot „Prins Carnaval"
in de stad Düren. De acht onderafdelingen
van de carnavalsvereniging in de Duitse
stad hebben allen hun fiat aan dit besluit
gegeven. Met dit besluit is een 125-jarige
traditie in Rijnland, dat slechts jongeman
nen tot heerser over het schertsrijk kun
nen worden, gebroken. De jonge prins (zij
zal prins Arni worden genoemd, en niet
prinses) is Arnoldine Seekircher, de doch
ter van een groothandelaar in geestrijke
dranken. Of het beroep van haar papa
iets uitstaande heeft met deze uitverkie
zing, kan niet worden achterhaald
Thomas Liessel, de president van het
Keulse camavalsrijk, die tevens de gro
te baas is van een overkoepelende carna
valsorganisatie in geheel Rijnland, heeft
woedend de president van de Dürense
vereniging, Walter Dürbaum, naar Keulen
geroepen en hem meegedeeld dat Düren
uit de organisatie zal worden gestoten als
men daar zaterdag aanstaande prins Arni
definitief de scepter over het rijk van
maskers en" confetti in handen geeft.
Advertentie
Huidzuiverheid-HuiJJL J
jezon
dhe
„OOST-AZIë IN GEVAAR" door Lorenz
Stucki (Het Spectrum, Utrecht) „Oost-
Azië moet voor zijn problemen eigen op
lossingen vinden en moet' eigen wegen
gaan, die voortkomen uit de eigen geschie
denis en het eigen karakter. Als het dat
kan zal het niet slechts de rest van de
wereld cultureel en geestelijk en mis
schien zelfs politiek steeds meer kunnen
geven, het zal ook zó de tragedie kunnen
ontlopen, waarin twee grote cultuurvolken,
Rusland en China geraakt zijn, toen zij
met de duivel het pact tegen hun oude
goden sloten om zich ten koste van alles
te moderniseren."
Deze regels vormen niet alleen de slot
alinea van het boek „Oost-Azië in ge
vaar", geschreven door de Zwitserse jour
nalist Lorenz Stucki, maar geven ook dui
delijk de gedachtengang weer, waardoor
de schrijver zich heeft laten leiden. Stucki
adviseert de Oost-Aziaten dan ook in zijn
boek zich niet te laten verleiden noch door
communistisch noch door Amerikaans
materialisme, maar op hun eigen cultuur
en geschiedenis voort te bouwen en een
gevoel van eigenwaarde en zelfvertrou
wen te ontwikkelen. In een lange reeks
worden in dit boek de verschillende facet
ten van deze oude wereld, die zich mo
menteel inspant voor een verjongingskuur,
ten tonele gevoerd: Thailand, dat nooit
een kolonie is geweest en daarom niet
hoeft te worstelen met een anti-kolonialis
tisch haatcomplex; Viet Nam, levend van
de Amerikaanse economische injecties;
Indonesië, gebukt gaand onder inflatie,
corruptie en rebellie; Honkong, de stad
die volgens de schrijver een toonbeeld is
van positief kolonialisme; de Zevende
Vloot, de grootste zeemacht van alle tij
den tegelijkertijd het argument dat vele
Oost-Aziaten zich aan de zijden van de
V.S. doet scharen; tenslotte Japan, com
munistisch China welk land de schrij
ver overigens slechts van buitenaf heeft
kunnen observeren en de Philippijnen.
Dit bijzonder vlot geschreven en zeer
actuele boek geeft een uitstekend over
zicht van de ontwikkeling in de afgelopen
jaren in dit deel van de wereld en de
gevaren, maar zeker ook de mogelijkhe
den die er voor de westelijke positie be
staan. Voor een journalist uit een neu
traal land, dat bovendien geen koloniale
geschiedenis heeft, toont Lorenz Stucki
hier en daar een opmerkelijk begrip voor
het standpunt der ex-koloniale mogendhe
den, waarbij naar onze smaak de werke
lijke gang van zaken in het Oost-Azië van
vlak na de Tweede Wereldoorlog soms in
het gedrang dreigt te komen. Zo lijkt het
ons iets te boud opgemerkt dat de voor
malige koloniën na de Japanse overheer
sing de onafhankelijkheid in de schoot
kregen geworpen zonder dat vrijheid werd
bevochten vanuit het volk zelf.
