Horen en zien
Krantentekenaars en cartoonisten
exposeren „In 't Goede Uur"
Componisten-intermezzo
Lessing's „MINA VON BARNHELM
KEIP
RIAS vijftien jaar
vertoond door Das Schauspiel" uit Retnscheid
DINSDAG 7 FEBRUARI 1961
4
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
mémmn*
OPTIEK
De Deense televisie- en
radiostaking
Hongaars dansechtpaar bij
Nederlands Ballet
Een Picasso gestolen
Poolse gastdirigent
bij het N.Ph.O.
Televisiereportage van
de zonsverduistering
Songfestival in San Remo
Rubrieken
Beeldschermer
Voetballer weigerde
„Dit is uw leven'
Uw bril spreekt
mee
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma
Hoewel „In 't Goede Uur" in Haarlem door de uitbreiding nu ook enige zaken
van groter formaat geëxposeerd kunnen worden zal het kleinere formaat er
moeten blijven gelden. Het zal er niet vervelend door worden, want Nederland
telt tóch wel een groot aantal tekenaars en grafici van kwaliteit, terwijl het naar
formaat kleinste werk van onze schilders vaak tot hun meest intense uitingen
behoort. „In 't Goede Uur" werd voornamelijk de aandacht gevestigd op de
„vrije kunstenaars" onder de tekenaars, of op de vrije uitingen van hen, die ook
op het gebied der gebonden kunsten werkzaam zijn. Nederland telt echter ook
een behoorlijk aantal tekenaars van kwaliteit, die vrijwel alleen werken voor
reclame, kranten, boeken en wat dies meer zij. En zo meende de heer Grommers
zo nu en dan eens een aardige afwisseling te kunnen brengen in zijn reeks expo
sities door aan laatstbedoelde tekenaars ook eens aandacht te besteden.
DE EERSTE KEER
viel dat wat tegen.
Fiep Westendorp
bleek over te weinig
werk te beschikken
om het hele zaaltje
te kunnen vullen en
bovendien was er
niet te komen aan
tekeningen heel
merkwaardige die
zij voor zich zelf
maakte. Die laatste
tekeningen zouden
zeker het interes
santste deel van de
expositie hebben ge
vormd. Onze voor
publiciteit werkende
tekenaars komen aan
vrij werk weinig toe
en in vele gevallen
kunnen zij het ge
drukte werk net zo
goed of soms beter
bewaren dan de ori
ginelen. Voor hen
geldt het resultaat.
Dat is de gedrukte
prent. En om hier toe
te komen moet in
vele gevallen aan het
origineel geschaafd
worden, waardoor
het wat betreft ma
terie meestal niet
fraaier wordt? Men
tekent veelal met het
oog op de reproduk-
tie. Sommiger origi
nelen hebben wel
soms een grotere frisheid. Dat in hun geval
iets daarvan bij de reproduktie verloren
ging behoeft niet zo bezwaarlijk te zijn als
het idee van de tekening, het onderwerp
bijvoorbeeld, voorop moet staan. En daar
van zien we deze maand „In 't Goede Uur"
iets.
ER BESTAAT in ons land al enige tijd
een vereniging van cartoonisten en kran
tentekenaars. Aan leden van deze ver
eniging is verzocht werk af te staan voor
een expositie „In 't Goede Uur". Een acht
tal tekenaars was hiertoe bereid. Van een
enkel lid werd mij verteld, dat hij beslist
niet meedeed, juist omdat zijn originelen
beslist veel minder charme hadden dan de
resultaten in de krant. Dat al het hier
geëxposeerde nu aantrekkelijker is dan het
in reproduktie mogelijk was kan niet ge
zegd worden. Als dat de bedoeling had
moeten zijn zou deze expositie ook mis
schien iets te weinig interessant geworden
zijn. Ik geloof dat bijvoorbeeld het werk
van een Herman Focke evengoed in repro
duktie te genieten is als op het origineel.
Het spreekt vanzelf dat in deze opmerking
niets van critiek schuilt. Met het oog op
het origineel beseft men echter misschien
de kundigheid van de tekenaar meer dan
met de zo vanzelfsprekende reproduktie
voor zich. Als Focke een archeoloog een
uit scherven weer bijeengelijmd potje laat
opgraven dan lukt de mop pas als hij juist
die barstjes op dat hele kleine formaat in
zijn tekening weet waar te maken. Mooi
van zwart en wit dat malle huis van een
architect!
HET WERK van de Haarlemmer Leeg-
stra kan onze lezers bekend zijn daar het
met signatuur „Lee" regelmatig in onze
bladen verschijnt. Zijn kundigheid ligt
vooral in het weten te vinden van de meest
eenvoudige vormen. Men leest zijn teke
ningen niet, zij slaan direct toe.
Het was een collega van de vermoedelijk
welbekende en lang niet altijd beminde
Yrrah, de tekenaar Hugh Jans, die mij er
eefts op wees hoe bijzonder Yrrah's lijn
is. Men knikte dan welwillend maar met
te weinig ervaring in het bekijken van het
gedrukte resultaat ziet men dat niet zo
gemakkelijk. Yrrah's originelen maakten
mij direct de bewondering van zijn collega
duidelijk, een bewondering waarin ik mee
kan gaan. Irrah's schriftuur past ook zo
bij zijn humor. Men beseffe nu ook eens
dat een getekende grap als die van al die
pas getrouwde paren aan de ingang van
een hotel nooit zo lukt als er geen juist
perspectivisch verloop in de verzamelde
menigte zit. Niet altijd, maar zeker in het
geval van Yrrah, wordt voor de cartoon
een grote knapheid en zorgvuldigheid ge-
eist. Plezier aan het tekenen zonder meer
bewijst Yrrah met een gezicht op daken.
Zonder dat plezier zou het onze, indien
men met Yrrah's humor mee kan gaan, niet
zo groot zijn.
CARTOONISTEN en andere kranten
tekenaars hechten dan ook terecht in vele
gevallen aan hun originelen en kunnen
slecht te spreken zijn over de wijze, waar
op hun -produkten op redacties en cliché
makerij behandeld worden. Frits Müller
vertoont daarvan het resultaat in een en
kele tekening. Müller profiteerde van deze
expositie door hiervoor een paar cartoons
van groot formaat te tekenen. In ons land
bestaat nu eenmaal weinig gelegenheid
voor het plaatsen van grappen, die het bij
verkleining niet meer doen. Men moet bo
vendien al naar het buitenland kunnen
verkopen om als cartoonist van zijn werk
te kunnen leven. Daar Müller ook graag
ander werk blijkt te doen is dit voor hem
niet tragisch. Een enkele grote cartoon van
hem schonk hem tenminste het plezier in
een grafisch spel. Plezier in het maken
van een mooie tekening blijkt ook uit Mül-
lers vliegtuig met schietstoel.
Hoe moeilijk het is een grap waar te
maken voor een groter publiek kan mis
schien blijken uit een tekening van Buy-
tendijk, Buytendijk is trouwens voor alles
vrij schilder en tekenaar, wiens werk ik
nog naar aanleiding van de expositie van
Tekenaars in het Huis van Looy mocht
noemen. Buytendijk was echter ook een
van de tekenaars van de Mandril, het zo
vroeggestorven kleine broertje van de be
kende New Yorker. Buytendijk brengt
hier een getekende grap, die iedere teke
naar direct ziet: een aantal spoorwegarbei
ders slepen op hun schouder dwarsliggers
aan van een voor de perspectivische ver
korting in de tekening van de spoorweg
al klaargemaakt formaat. Ik vermoed dat
niet een ieder dat direct ziet en moge
lijk apprecieert en ik geloof dat het
idee ook heel moeilijk is waar te maken.
In Buytendijks geval zijn de ideeën af
hankelijk van zijn tekenwijze, die niet al
les toelaat. Misschien juist* door het feit
dat hij in de eerste plaats vrij schilder is.
Echt tekenplezier vertoont hij in zijn teke
ning van een moeilijk kind in een drie
voudig omheinde kinderbox.
DE VOOR BEPAALDE details aan de
dag gelegde zorgvuldigheid gaven ook aan
sommige tekeningen van Van Wessum hun
eigen charme. De tekst op de voorgevel
van een operagebouw speelt mooi mee in
het geheel en zonder dat zou de grap weer
minder geslaagd zijn. De lijnvoering van
een Catrinus geeft hier en daar ook stof
uitdrukking. Men moet kunnen tekenen
om de grap van de pianist met een de zaal
reflecterend autospiegeltje aan zijn instru
ment te kunnen waarmaken! In Catrinus'
tekening van een paar biljartspelers, als
op een tennisveld omgeven door een muur
van gaas, vertoont een structuur, waarmee
abstracten alleen al tevreden geweest zou
den zijn. Die structuur is overigens gevolg
van een logisch brengen van het onder
werp en niet om het affect gezocht, al
werkt het alleszins mee aan een opvallen
de tekening. Het is als bij de grote kunst,
het middel gaat ons pas intrigeren als het
resultaat ons weet te pakken; doel mag
het nooit worden. In ovaaltjes vertoont Ca
trinus een fijn gevoel voor compositie, te
vergelijken even met dat van porselein
schilders.
PETER VAN STRAATEN is de geboren
illustrator en verslaggever in dit gezel
schap. Hij moet over een uitstekend ge
heugen en een goed voorstellingsvermo
gen beschikken. Knap is hij in het bijeen
zetten van vele mensen. De blijkbaar be
staande behoefte aan zijn werk in kran
ten bewijst weer dat het nonsens is te
zeggen dat de fotografie naturalistische of
realistische teken- (en schilderkunst) over
bodig gemaakt zou hebben.
Ter gelegenheid van het vijftigjarig
bestaan van het Genootschap van
Nederlandse Componisten is in de
Kleine Zaal van het Concertgebouw in
Amsterdam gisteren een concert ge-
gegeven door het Radio- Filharmonisch
Sextet. Er werden werken uitgevoerd
van Pijper, Seidel, Suzato, Guillaume
Landré, Oscar van Hemel en Hans
Kox. De laatstgenoemde drie (v.l.n.r.)
Vandaag viert Rias zijn vijftiende ver
jaardag. Rias is de door Amerikanen ge
leide radio-omroep in West-Berlijn, die
zijn uitzendingen richt tot de Duitsers in
de Sovjetzone. Toen Berlijn door de vier
mogendheden werd bezet weigerden de
Russen hardnekkig Radio Berlijn, die in
de oostelijke sector was gevestigd, samen
met de drie andere mogendheden te ex
ploiteren, zoals in onderlinge overeenkom
sten was bepaald.
Radio Berlijn begon anti-Westerse pro
paganda te spuien en aangezien hij de
enige omroep was in geheel Berlijn, had
den de geallieerden geen afweer daartegen.
Op 7 februari 1946 opende generaal Lu
cius D. Clay, de toenmalige Amerikaanse
militaire gouverneur het radio-station Rias
Radio in American Sector. Rias werd de
populairste radio-omroep in Oost-Duitsland
met een gehoor van naar schatting 12 mil
joen, tweederde van de Oostduitse bevol
king. Ondanks stoorzenders bereikt Rias
alle delen van Oost-Duitsland met zijn
zeven golflengten. Voor de Oostduitsers
is Rias een deel van hun dagelijks leven
geworden. Het is hun belangrijkste ver
binding met het vrije deel van het ver
scheurde Duitsland en de rest van de vrije
wereld.
De omroep wordt bediend door Ameri
kanen die grote ervaring in het radio-be
drijf hebben. Zij weten dat het dagelijkse
leven der Oostduitsers gevuld is met pro
paganda, dat de Oostduitsers eraan wil
len ontsnappen en er niet nóg meer van
willen hebben. Dus zorgt Rias voor een
volledig programma van sport, populaire
en klassieke muziek, ontspanningsprogram
ma's zoals andere radio-omroepen in het
westen.
De nieuwsdienst is een model van ob
jectiviteit en in de twee programma's die
Rias dagelijks uitzendt, zijn vijfentwintig
nieuwsuitzendingen opgenomen.
Het Westduitse reizende toneelgezelschap „Das Schauspiel" uit Remscheid,
dat nu al voor de vijfde keer onder auspiciën van het W.I.K.O.R. een tournee
door ons land maakt, heeft gisteravond in de Haarlemse Stadsschouwburg voor
leerlingen van middelbare scholen een goed-verzorgde voorstelling gegeven van
Lessings blijspel „Minna von Barnhelm'Dit blijspel (dat we tegenwoordig eer
der een „komedie" zouden noemen, want het weerspiegelt Lessings mening
dat „men ook lachend ernstig kan zijn") kan men, bijna tweehonderd jaar nadat
het werd geschreven, nog altijd wel waarderen als een tijdbeeld van het Duits
land uit de periode vlak na de zevenjarige oorlog.
MEN ZIET ER IN hoe de Pruisische
militaristische geest, waarvan onze eigen
generatie de tragische verwording heeft
meegemaakt onder Frederik de Grote
is ontstaan uit romantisch-idealistische op
vattingen van eer en plicht; en men ziet
tevens hoe een Lessing zelfs toen al kri
tisch stond tegenover de overdreven door
voering van die levensopvatting. Tegelijk
karikaturiseert Lessing in de herbergier
de toen zo veel voorkomende serviliteit
van wat nu de middenstand zou heten,
en solt hij via de figuur van Riccaut de
la Marlinière met het toenmalige modieu
ze respect voor alles wat Frans was (Min
na's opmerking „In Frankrijk wil ik wel
Frans spreken, maar waarom zou ik het
hier doen?" kan menig Nederlander, die
in eigen land zo graag zijn Engels en
Duits lucht, zich in de oren knopen). En
ten slotte getuigt het stuk van de zoveel
ongecompliceerder, warmbloediger en har
telijker Saksische levenshouding, die de in
Saksen geboren schrijver met onverbloem
de voorkeur tegenover de Pruisische stelt,
daarmee voor de hedendaagse toeschou
wer wel heel duidelijk makend dat de
geest van Pruisen oorspronkelijk bepaald
niet de geest van heel Duitsland was.
Traditionele speelstijl
AL DEZE, OOK VOOR onze tijd nog in
teressante aspecten van de periode van
Frederik de Grote kregen in de opvoe
ring door het gezelschap uit Remscheid
alle gewenste nadruk. Maar overigens
had de regisseuse Blanca Blacha (die zelf
heel sober de „Dame in de rouw" speelde)
zich wel sterk geconformeerd aan de tra
ditionele speelstijl waarmee de Duitse
klassieken in Duitsland behalve een en
kele keer door een revolutionair-geaard
regisseur voor het voetlicht plegen te
worden gebracht. Deze regie scheen er
vóór alles op gericht te zijn, elke rol haar
door de traditie geijkte gestalte te geven,
elk stukje dialoog zó te laten brengen als
dat sinds jaar en dag in Duitsland ge
woonte is, en bij de opvoering zodoende
het volle pond aan Lessing, maar nog
geen half ons aan individuele en eigen
tijdse regie-denkbeelden te geven. Dat de
spelers zich hierbij met hun dictie volko
men aanpasten maar in beweging en ge
baar toch wel lieten blijken uit een mo
dernere school te komen, veroorzaakte een
zekere stijl-disharmonie, die echter aan
het didactische karakter van de voorstel
ling, waaraan bij dit gezelschap uiter
aard veel belang wordt gehecht, geen af
breuk deed.
Jeugdig publiek genoot
DE TITELROL werd gevoelig gespeeld
door Elisabeth Trebitz. Van de andere
medewerkenden onderscheidden zich voor
al Arnim Servaes als Werner, Günter
Stellmacher als de waard, Wilhelm Mi
chael Mund als Riccaut en Henny Esser
als Franziska. Manfred Idem stond voor
de moeilijke opgave, de starre en vrijwel
ongenuanceerde rol van Von Tellheim enig
leven in te blazen, waarvoor zijn krachten
echter te kort schoten.
Het stuk werd gespeeld in één decor,
dat er aardig uitzag maar geen enkel ka
rakter had, en met slechts één onderbre
king, waardoor de drie aaneengevoegde
bedrijven vóór de pauze wel wat lang vie
len. Niettemin heeft het jeugdige publiek
zeer genoten van de vertoning en daar
van aan het slot op onmiskenbare wijze
blijk gegeven.
Simon Koster
De Federatie van Deense Journalisten
heeft besloten de boycot van de Deense
acteurs tegen de radio en televisie in De
nemarken te steunen. Aan de leden zal
worden verzocht niet vaker dan noodzake
lijk is aan uitzendingen mee te werken.
De boycot der acteurs is op 1 februari be
gonnen. Al eerder hadden vele andere or
ganisaties hun steun toegezegd.
JAZZMUSICUS PICOU OVERLEDEN.
Te New Orleans is na een langdurige
ziekte overleden de 82-jarige neger-clari-
nettist Alphonso Picou. Picou heeft in som
mige van de vroegste jazz-orkesten ge
speeld,in 1894 al. Zijn clarinetsolo in het
oude jazznummer „High Society" is klas
siek geworden. Hij componeerde de Chat
tanooga en New Orleans „stomps", die door
King Oliver beroemd zijn gemaakt. Picou
begon zijn eigen band in 1897. Het laatst
was hij in Papa Celestin's Band, die hij
soms leidde na Celestins dood. Hij speelde
in het Lyre Club Symphony Orchestra,
Excelsior Brass Band, Tuxedo Brass Band,
Wooden Joe Nichol's Camelia Band en vele
andere,
woonden het concert bij en werden
tijdens een genoeglijk intermezzo ge
fotografeerd.
Maandag 20 februari zal bij het Neder
lands Ballet in Den Haag arriveren het
Hongaarse dansechtpaar Ernö Vashegyi
en Vera Pasztor, dat na de opstand in
1956 uit Hongarije vluchtte en nadien in
tal van Europese landen is opgetreden.
Ook hebben zij bij verschillende groepen
nieuwe balletten ingestudeerd. Enkele ja
ren geleden studeerden zij met de leden
van het Nederlands ballet „De Wonder
baarlijke Mandarijn" in, een ballet dat
nadien herhaalde malen is vertoond.
Thans ltomen Ernö Vashegyi en Vera
Pasztor „De houten Prins", op muziek
van Bela Bartók, instuderen. Dit ballet zal
in het komende Holland Festival in pre
mière gaan.
Uit de universiteit van Pittsburgh is een
schilderij van de Frans-Spaanse schilder
Pablo Picasso gestolen, dat een geschatte
waarde heeft van 10.000 dollar. De dief
stal van het doek, dat getiteld was „Fi
guur, 1918", Werd ontdekt door een stu
dent. Het hing op het ogenblik van de
diefstal op èen tentoonstlling in de stu
dentensociëteit De universiteit van Pitts
burgh had het schilderij in bruikleen van
de Guggenheimstichting in New York.
Het zesde concert van de vrijdagserie
op 10 februari a.s. van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest zal worden ge
leid door de Poolse dirigent Karol Strijja.
Strijja is eerste dirigent en artistiek lei
der van de Staatsphilharmonie te Kato
wice en tevens leider van de dirigenten
klasse aan het Conservatorium aldaar.
Voor zijn verdiensten op artistiek gebied
werd hij onderscheiden met het ridder
kruis „Polonia Restituta" en de muziek
prijs van de stad Katowice.
Het concert wordt geopend met het Di
vertimento voor strijkorkest van de Pool
se componist Janiewicz (1762-1848) in een
bewerking van zijn landgenoot Panufnik.
Theo Bruins is solist in het 2e pianocon
cert van Saint Saëns. Het concert wordt
besloten met de 7e symfonie van Beetho
ven.
THEO BRUINS werd in 1929 te Arnhem
geboren. Zijn eerste opleiding ontving hij
te Arnhem, daarna studeerde hij bij Jaap
Spaanderman aan het Amsterdams Mu
zieklyceum. Op 18-jarige leeftijd debuteer
de hij bij het Utrechts Stedelijk Orkest
en in hetzelfde jaar bij het Concertge
bouworkest o.l.v. Eduard van Beinum
Theo Bruins is tevens componist en intro
duceerde zijn pianoconcert in het Amster
dams Concertgebouw.
De R.A.F. en de B.B.C. zullen trachten
een „live"-televisiereportage te maken van
de zonsverduistering, die zich 15 februari
zal voordoen, zo heeft het Britse ministe
rie van Luchtvaart bekend gemaakt. Een
speciaal daartoe uitgerust vliegtuig zal de
eclips op de filmband opnemen en vervol
gens uitzenden naar een B.B.C.-station. Dit
station zal de reportage dan weer doorzen
den op Eurovisie. Het vliegtuig zal vliegen
op een hoogte van ruim drieduizend meter.
Er zullen ook R.A.F. vliegtuigen geduren
de eclips over de golf van Genua en Zuid-
Frankrijk vliegen, om proefnemingen te
doen met navigatie.
„Al di la", een liedje waarin de Italiaan
se heer G. Donida het romantische ele
ment vermengd heeft met de luidruchtig
heid van de muziek-voor-teenagers, heeft
op het liedjesfeest (songfestival) van San
Remo de eerste prijs gekregen. Het liedje
kreeg 706.104 stemmen van de drie mil
joen Italianen die ondanks de slechte pers-
critieken en de bijtende kommentaren hun
ner liedjesschrijvers aan het feest meede
den. „24.000 acci" kreeg de tweede plaats
met 679.175 stemmen en „II Mare ne Cas-
setto" (de zee in een lade) kreeg de derde
met 648.776 stemmen. Domenico Modugno
en Renato Rascel, die in 1958, 1959 en 1960
in San Remo de eerste plaats wonnen, de
den dit jaar niet mee.
Een niet ernstige ooraandoening van
Hans Kaart verhinderde diens optreden in
het NCRV-programma van maandagavond,
waarvoor in de plaats Henk van Ulsen
met liedjes de tijd kwam korten. En hij
deed het zo goed, dat zijn optreden niet de
toets van een „noodvoorziening" droeg.
Memo, de actualiteitenrubriek van Dick
van Bommel, viel onbetekenend uit door
kennelijk gebrek aan actualiteiten. Het
„internationaal Journalistenforum"
waarvan wij reeds meermalen hoopten dat
het zou verdwijnen blijft hardnekkig
optreden en deze keer zelfs als een soort
orakel over de waarde van de Neder
landse pers. Het lichte gewicht van het
merendeel der forumleden komt echter
telkens weer zo duidelijk aan het licht,
dat onze hoop op verdwijning van deze
vorm van autoriteitsvertoon blijft voort
bestaan. „Vader weet het beter" gold ook
ditmaal als voorbeeld van datgene, wat
Amerikaanse vaders beter weten van
Amerikaanse kinderen in Amerikaanse
gezinnen, en dan nog in Amerikaanse ge
zinnen die zijn samengesteld uit ouwelijke
kinderen en kinderachtige volwassenen.
Waardeloos als didactiek en enkel aan
vaardbaar als symptoon van t.v.-amuse-
ment in de States.
Voor het eerst in de geschiedenis van
de Britse televisie heeft iemand geweigerd
medewerking te verlenen aan het totstand
komen van het programma „Dit is uw
leven". De weigeraar was de 35-jarige
Britse voetballer Danny Blanchflower, een
van de halfspelers van Tottenham Hot
spur. Blanchflower was naar de studio ge
lokt onder het voorwendsel, dat hij eens
de installaties mocht komen bekijken.
Toen men hem zei, dat hij de hoofdper
soon moest zijn in het programma „Dit
is uw leven" zei hij: „Nee, dank je wel"
en liep weg. Een van de mensen die het
programma had voorbereid gaf als com
mentaar: „We zouden er niet aan denken
om iemand te dwingen tegen zijn zin mee
te doen." Blanchflower zei later: „Ik heb
er mijn redenen voor. Ik vertel ze u ech
ter ^iet, want dan had ik evengoed in de
studio kunnen blijven." De B.B.C.-televisie
bracht een ander programma, dat reeds
vorige maand was opgenomen.
Keip biedt U keus,
pasvorm en service.
Keus uit alle soorten
brillen van de dege
lijke conservatieve mo
dellen tot de moderne
mode-monturen. Bij
Keip kunt U passen,
proberen U krijgt
vakkundig advies wel
ke bril 't beste bij Uw
persoonlijkheid past.
Elk Keip montuur is
geprijsd.
Haarlem
Gr. Houtstr. 137
tel. 11640
Beverwijk
Breestraat 118
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00 - 24.00 VARA
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. en
act. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00 Gymn.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gevar.
progr. 12.00 Orgelspel. 12.30 Land- en tuinbouw-
meded. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gram.
13.00 Nieuws en tentoonstellingsagenda. 13.20 Roe
meens ork. 13.45 Gesproken portret. 14.00 Gram.
15.00 Op reis door de wereld, praatje. 15.10 Voor
de jeugd. 17.00 Hammondorgelspel. 17.20 Lichte
muz. 17.50 Regeringsuitz.: Emigratiepraatje van
H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws en comment. 18.20
Regeringsuitz.: Uitwisselingsprogr. over Ceylon,
in samenw. met Radio Nederland Wereldomroep.
18.30 Lichte muz. 18.50 Act. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.10 Kanttekeningen, praatje. 19.20 VARA-
Varia en gram. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA:
20.00 Nieuws. 20.05 Promenade-ork. en solist. 20.50
Vpftien bewogen jaren, klankb. 21.15 Lichte muz.
21.45 Muzik. lezing. 22.20 Zestig jaar levenserva
ring. lezing. 22.30 Nieuws. 22.40 Kamermuz. 23.05
Tussen mens en nevelvlek, lezing. 23.30 Gram.
23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws en S.O.S.-ber. 7.10 Gram. 7.30
Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00
Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.35 Gram. 9.40 Voor de vrouw. 10.10 Gram.
10.15 Morgendienst. 10.45 Gram. 10.50 Twee oude
dames openen het vuur hoorsp. 12.15 Gram. 12.30
Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Meisjeskoor en
instr. kwintet. 12.53 Gram. of act. 13.00 Nieuws.
13.15 Musette-ens. en sol. 13.40 Gram. 13.45 Idem.
15.00 Schoolork. 15.45 Vierhandig pianospel voor
de jeugd. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.40
Beursber. 17.45 Gram. 17.50 Kamerkoor. 18 20
Vraaggespr. 18.35 Gram. 19.00 Nieuws en weerber.
13.10 Op de man af, praatje. 19.15 Pianorecital.
19.30 Radiokrant. 19.50 Blaasork. 20 15 Bij de gra
tie Gods, klankb. (3). 21.45 Gram. 22.00 Koorzang.
22.30 Nieuws. 22.40 Avondoverdenking. 22.55 Pla-
tennieuws. 23.55 —24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.30 Weerber. 12.35
Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws en weerber,
13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 14,45 Koorzang.
15.30 Gram. 16 00 Koersen. 16.06 Engelse les. 16 21
Lichte muz. 16.45 Gram. 17.00 Nieuws en weerber
17.15 Kamermuziek. 17.50 Boekbespr. 18.00 Leken-
moraal en filosofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50
Sportkron. 19.00 Nieuws en weerber. 19 40 Vlaam
se liederen. 20.00 Gram. 20.30 Akademie der dis-
kofielen. 22.00 Nieuws. 22.15 Praatje. 22.25 Ethni-
sche muziek in Zuid-Afrika. 22.55 Nieuws. 23.00
Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 Int agrarisch nieuws 20.00 Journ
20 20 Documentaire film 20.30 Idem 21.00 22 20
Speelfilm.
VOOR WOENSDAG
NCRV: 17.00 Voor de jeugd. NTS: 17.3017.40
Int. jeugdjoum. 20.00 Journ. en weeroverz. VPRO'
20.20 Documentair progr. 20.40 Balletprogr. 21.10
Cabaretprogramma en gesprek. 21.55 Oude films.
