PANDA EN DE GROTBOKSER
Chicago's beruchte „t.v.-
inbrekers"
fe-shr si afw» ts t=s
Jeugd in Zwitsers stadje moet
's avonds in huis blijven
Amerika gaat toeristen lokken
Met tien dollar per dag kan
men al aardig rondkomen"
KONING BARBONIX I
LfBeï'r^ :rs 6's^^*Sd,„ M1
rHoe is het ontstaan?^
Prinses Margaret
heeft griep
Autodief van 8 jaar
Schrootdief brak
Plakband vervangt
hechtingen bij
operaties
Oefenterrein voor
bommenwerpers
f POTTERS
.J-INIA'
WOENSDAG 8 FEBRUARI 1961
ACHTHONDERD „KRAKEN" IN EEN WEEK
FELISOL
écht kleurecht
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
En inderdaad liet Bocanu zich in de grote eetkamei ononttjlojte projectielen
op overeenkomstige wijze uit.
Dit woord: TOILET
50-66
30. Toen Joris Goedbloed van de door
de Steentijder veroorzaakte doorbraak ge
bruik maakte om de belendende cel te be
zoeken, was hij niet weinig verrast daar
zijn oude kennis Panda aan te treffen.
..Kijk, kijk, ei-ei," sprak hij getroffen.
„Wie zien we daar? Wel verbaasd! Daar
zien we mijn klein makkertje Panda!
Maar wat. is dat nu, ventje, dat ik u in
het cachot moet aantreffenHebt ge weer
niet goed opgepast? Wel foei!" Panda was
niet zo blij om Joris te treffen, want hij
had in het verleden wel eens minder goe
de ervaringen met hem opgedaan. „Ik
hoor hier helemaal niet," zei hij veront
waardigd, „maar jij wel! Het verbaast me
niet, dat jij hier zit„Tut-tut, vrindje
bedroef me niet met boze taal die u
niet voegt," sprak Joris. „Silentium juve
nilis delinquentum, naar ge zoudt weten
als ge uw Latijn vlijtig geleerd had! Ik
zie dat het tijd wordt dat ik uw opvoe
ding weer eens liefderijk doch streng ter
hand neem; en ik verzeker u dat ge het
dan ver zult brengen. Gelukkig mocht ik
u aantreffen in alleraardigst gezelschap
een robust, maar eerlijk karakter dat u
tot een deugdzaam voorbeeld zal strekken.
Laat ons allereerst de wat schuwe figur
in ons midden lokken!" Blabla de Steen
tijder aarzelde echter terug te keren, aan
gezien hij de geduchte heer Arthur An-
thropus nog steeds in de cel aanwezig zag.
De griep die in de afgelopen weken
enige honderden mensenlevens in Enge
land heeft geëist, heeft thans ook de Brit
se koninklijke familie getroffen.
In Kensington palace ligt zowel prinses
Margaret als haar tante, de hertogin Van
Kent met griep te bed.
De hertog en hertogin van Gloucester
hebben een aanval van de griep doorstaan.
De epidemie, die eind december in Bir
mingham begonnen i?, beperkte zich tot
nu toe in hoofdzaak tot Noord-Engeland.
(UPi) De Aziatische griep is thans
ook tot Italië doorgedrongen. In Treviglio
(Lombardije) waren twee kinderen van
respectievelijk zes en elf maanden de eer
ste slachtoffers. Uit San Gervasio is een
aantal ernstige gevallen gemeld, die even
eens uitsluitend kinderen betreffen. Als
voorzorgsmaatregel heeft het stadsbestuur
de plaatselijke speeltuin laten sluiten.
Als de 52-jarige bendeleider Hugh Plin- maar minder in het openbaar, veiligheids
ei uit Chicago over zeven jaar uit de
gevangenis komt, waarin hij dezer dagen
s opgeborgen, gaat hij een weinig roos
kleurige toekomst tegemoet. Zeven jaar
zijn genoeg om de bende, die hij leidde,
uiteen te doen vallen en daarbij komt nog
voorzieningen getroffen
Alarminstallaties: het einde
Vele huizen, die op de nominatie van
de bende zouden kunnen staan, werden
van een of meer alarminstallaties voor
zien. Het werkte. Bij een fabrikant van
huishoudelijke apparaten, Huston, trad het
alarmsignaal in werking toen de familie
dat Plincel na zijn arrestatie dermate uit naar een spannend stuk zat te kijken, een
de school geklapt heeft, dat zijn collega's stuk merkwaardigerwijze, dat een bankroof
alle waarschijnlijkheid wel een nart,*
woordje met hem zullen spreken als hu enkele ieden van Plincels bende op de
weer vrij komt. eerste etage aan het werk waren geweest
Diezelfde openhartigheid echter heeft de zelf ook de alarmbel hadden gehoord en
d'HrVuVS SfKJïUE opzienbarende bendelid, da, deze a»o„d deb",eerde, lie,,
*nn nnn dollar aan sieraden geroofd Ro- zich achter het bad te verstoppen maar
fil hon^mfnteïs kost- toen de zoon des huizes met een revolver
\endien we n _ntipk waardevolle verscheen, was het pleit spoedig beslecht
baar Porcele.n en n k waardevolle nadeel van de debutant. Het was
kunstvoorwerpen en tapijten gestolen. plincel het beg-n yan
De affaire werd steeds op de volgende het eindeEnkele dagen later deed een
In Engeland werd maandag een s.o.s.-
bericht omgeroepen. De vermiste werd be
schreven als iemand, die hield van een
pijp, van sigaren en van autorijden. Tot
zover niets bijzonders. De vermiste had
bovendien moeilijkheden met de justi
tie. Ook dat was niets ongewoons voor
de luisteraars. Het werd pas interessant
toen de leeftijd bekend werd: acht jaar,
De vermiste werd daarop snel gevonden
Hij zat in een legerkamp in het wacht
lokaal naar de televisie te kijken Hij was
daar heengereden in een gestolen auto
Verdacht van diefstal van twee auto's is
de knaap voorlopig ingesloten.
manier voorbereid. Mejuffrouw Susy Huly
een 34-jarige dame van opmerkelijk fy
siek en vriendin van de „baas", belde bij
een goed gesitueerd gezin aan met de
woorden: „Ik kom van Smith en Smith.
Wij hebben een geheel nieuw televisietoe
stel ontwikkeld, met allerlei verbeteringen
en een zodanige storingsvrijheid
Vaak werd ze dar. in de rede gevallen
meer geroutineerd lid van de bende een
dergelijke ervaring op, toen hij een villa
binnengedrongen was. Hij was nauwelijks
binnen toen een alarminstallatie in wer
king trad. De man wist niets beters te
doen dan onder het bed te gaan liggen
in een kamer, die hij in grote haast was
binnen gerend. Het was het bed van de
twintigjarige dochter des huizes, die kor
j v.,,;,-- rrf wip haar te -tijd later ter ruste ging. De man bleef
door de vrouw j er iiggen tot het meisje, naar zijn over-
maar te woord tuiging, in slaap was gevallen. Toen hij
wu nebben net een meuw toestel en w j probeerde de kamer uit te sluipelli werd
Dafwas profes, wat de bende moest het meisje wakker en gilde het hele huis
weten: er was dus een televisietoestel in bij elkaar. Aangezien ieder de alarmstem-
huis het was in orde en er werd gekeken, ming nog in de botten zat, was Pa in min-
luffroiTw Susy was overigens slechts een der dan geen tijd met een jachtgeweer
VanhedteoorlLSegin1eenalS "acqulsitrice" I ^elirfg gaT cfe ?nbrXr°S*cho™r. Het
°PIndien deze dames hadden uitgezocht, grootste deel van de bende, deleider in
hoe het met de situatie in de huizen stond, cluis, zit nu achter slot en grendel. W
die als plaats van handeling waren uitge- oog op vrije voeten is, zal of het doel
kozen ging men over tot een intensieve de tactiek wel wijzigen. En wie weet, laat
Kozen, gi ïg M voor men zijn gedachten al eens gaan over de
d^eerstkomende tijd. Aan Plincel was dan samenstelling van een comité van ont-
hetlaatste woord; als hij uitmaakte, dat vangst voor Plincel, als deze na zeven
een detective °pel dat op een bepaalde Jaren meditat e in de strafgevangenis
avond zou worden uitgezonden, spannend weer zal zijn losgelaten
genoeg was, -betekende dit, dat die avond de
slag geslagen zou worden. Van alle te be
zoeken huizen waren valse sleutels ver
vaardigd en als de deuren aan de binnen
kant gegrendeld waren, wist de bende
nauwkeurig, waar de minder beveiligde
toegangen tot het huis zich bevonden. Dun
ne handschoenen en sokken over de schoe
nen terwille van de geluiddemping
vormden de voornaamste uitrustingsstuk
ken van de inbrekers.
Een hele tijd ging het goed, maar toen
kwam het einde. Nadat er in één week
tijds niet minder dan 811 van deze „tele-
visi-inbraken" waren gepleegd, werd het
de politie te gortig. Er werd zoveel mo
gelijk publiciteit aan de tactiek van de he-
A rlnertpnlic
Let op, mevrouw!
Textielgoederen met
het FELISOL-etiket
zijn kleurechtl
Let U dus voortaan
op FELISOL.
In Biasca, een stad in Tessin, het Zui
den van Zwitserland, zijn bioscopen, dan
cings café's met televisie en zelfs de
avondlijke straten verboden gebied ver
klaard voor de jeugd.
In een poging „om lawaaimakerij in het
openbaar te bestrijden en sommige geva
ren die de jeugd bedreigen, weg te ne
men," hebben de gemeentelijke autoritei
ten en de schoolbesturen de volgende
maatregelen afgekondigd:
Kinderen beneden de 15 jaar zullen na
acht uur 's avonds niet zonder geleide op
straat mogen.
Schoolkinderen moeten na hun schooltijd
langs de kortste weg en zo snel mogelijk
naar huis gaan.
Kinderen onder de 16 jaar mogen met
in bioscopen worden toegelaten.
Kinderen onder de 16 jaar moeten ca
fé's en andere openbare gelegenheden
waar de televisie aanstaat uiterlijk om
acht uur 's avonds verlaten.
Wanneer een t.v.-programma „alleen
voor volwassenen" is "en overdag wordt
getoond, moeten caféhouders en exploitan
ten van andere openbare gelegenheden
met t.v. kinderen onder 16 jaar onmid
dellijk wegsturen. De café-houders zijn
persoonlijk verantwoordelijk voor de na
koming van deze bepaling.
Kinderen onder de 16 jaar mogen niet
tot danszalen worden toegelaten.
Meisjes van 16 jaar en ouder mogen
een dancing alleen onder geleide van een
„volwassen naaste bloedverwant betre
den.
De politie, leerkrachten en gemeente
ambtenaren zullen er nauw op toezien dat
de bepalingen worden toegepast
99
De Amerikaanse reisverenigingen en transportorganisaties gaan „iets nieuws"
ondernemen. Zij gaan het toerisme in en naar de Verenigde Staten aanmoedigen. Tot
nog toe concentreerde men zijn activiteiten op het naar Europa „bemiddelen van
groepen Amerikanen, die veel dollars bij zich hadden. Nu wil men groepen Euro
peanen en Aziaten naar de Verenigde Staten halen. De nieuwe campagne van de
Amerikaanse ondernemingen zal van de grond af opgebouwd mofeten worden. Er
was tot nog toe niets dat de Amerikanen noopte, toeristen te lokken. Geen particu
liere maatschappij deed er iets aan en de Amerikaanse regering hield zich op dit
punt ook niet onledig. Het enige wat de Amerikaanse regering wel deed, was het
aanbieden van reisjes door „the states" aan buitenlandse gasten. Maar dit kostte
eerder geld, dan dat het dollars in het laatje bracht. Toen president Eisenhower te
kampen kreeg met een „vlucht" van geld uit de Verenigde Staten, ging men aan het
zoeken naar „dollarverdieners" en „dollarbespaarders". Het aantrekken van toerisme
bleek een verwaarloosd terrein te zijn.
De opsteller van de plannen om het ten een A°r^®n^Hij jtel
toerisme te stimuleren is Warren Kra
mer, vice president van het Newyorkse
kantoor van de S.A.S. (Scandinavian Air-
gen, onder welke de „Greyhound bus
maatschappij staan achter zijn project.
En zelfs tot in diverse parlementaire
commissies wordt al druk gediscussieerd
over deze „nieuwe vorm van dollars ver-
dienen".
Engelse wenken
In Engeland heeft dit streven van de
Amerikanen allerwege grote belangstel
ling gewekt. De Britse bladen verschijnen
regelmatig met diverse goed- of olijk be
doelde tips aan het adres van Uncle Sam,
zoals: „De hotelbedienden in Amerika
zouden de buiten de kamers geplaatste
I schoenen ook inderdaad moeten poetsen
en niet stelen".
„De centrale verwarming zou moeten
i verdwijnen uit alle huizen, kantoren, taxi's
bussen en spoorwegstations Britten konden
wel kou lijden".
„Stappen moeten worden genomen, om
I herhaling te voorkomen van het incident
waarbij een Engelse ongetrouwde dame
op jaren betrokken was. Zij stond
bloot aan een kruisverhoor op een Ame-
rikaans consultaat, waar men haar er per
se van wilde verdenken, naar Amerika
lines System). Hij belegde een conferen
tie met vooraanstaande zakenlieden en
kwam op de proppen met een „Kom in
1961 naar Amerika" plan. Kramer begreep
heel goed, dat de kosten van een derge
lijke reis voor niet Amerikaanse toeris-
SS89. Koning Barbonix boog zich vriendelijk lachend voorover en zowaar hij
klopte de beduusde Mafala op de schouder.
Jaja, waarde Mafalanu heb je ons dan toch eindelijk het goede middel ge
geven. Zie je, wat 'n mooie baard wij hebben gekregen?
Ja, Mafala zag het. Hij begreep het niet goed, maar hij zag het toch zelf duidelijk
voor ogen.
Wij hebben ons vergist, toen wij bevalen, dat je gevangen genomen moest worden,
zei koning Barbonix. Later bleek het, dat onze baard in enkele uren ging groeien. Sta
op, waarde Mafala, wij zijn u dankbaar voor dit wondermiddel. Bij deze verlenen
wij u de titel van Opperhof-alchimist en Baardbewaarder!
de een onderzoek in naar de werkelijke te willen gaan met onzedelijke voorne^
feiten en kwam tot de ontdekking, dat mens".
een toerist in Amerika voor tien dollar Achter deze wrange suggesties schuilt
per dag aardig rond kan komen. Daar- een feit dat weinig Europeanen proberen
voor kan hij een hotelkamer met bad, te verhullen: zij kunnen zich de in Ame-
drie goede maaltijden en zelfs enkele in- rika gevraagde prijzen niet veroorloven
teressante excursies in de directe omge- en zoeken liever goedkoper vakantieoor-
ving bekostigen. den in Italië, Engeland, Scandinavië, Frank
Volgens Kramer hebben Europese toe- De Engelsen hebben enig recht vai
risme deskundigen deze berekeningen met spreken als het gaat om het aantrekken
ongeloof bejegend. Maar hij houdt vol, van toeristen. Alles in Engeland is erop
dat het geen „lokmiddeltje" is. Vijf dol- gericht om het de buitenlandse bezoekers
lars kost de hotelkamer met bad en vijf naar de zin te maken. Ook de politie is
dollar is uitgetrokken voor voedsel en ex- opgedragen, tegenover hen extra hoffelijk
tra's te zijn. Geen douane-ambtenaar voorts is
Er zullen in Europa instituten worden zo voorkomend als juist de Engelse. Uw
opgericht, waar in de eerste plaats voor- correspondent keerde eens in Engeland
lichting zal worden gegeven aan functio- terug met enkele geschenkflessen cognac
narissen van reisbureaus. De Amerikanen en de bereidheid om er invoerrechten
hopen, dat deze reisbureau-functionarissen voor te betalen. Een fles bleek te zijn
dan zelf wel belangstelling zullen kweken gebroken. De douanier wilde weten of de
bij de reislustigen. reis plezierig was geweest. Ja. Ook goed
De aandacht van de reisbureaus zal eerst weer gehad? Ja. Toen, met een knikje
gericht moeten worden op mensen, die naar de tas met flessen: „U hebt een
beroepshalve belangstelling voor Amerika ongelukje gehad, zie ik". ..Ja"- „Jammer,
hebben. Artsen, juristen, vakbondsmensen, Hennessey?" „Nee, Martell „Hoeveel
enzovoorts, die naar de V.S. willen om
daar congressen of conferenties bij te wo
nen, zullen „georganiseerd" worden tot
groepen, die in de V.S. inderdaad het
evenement gaan bijwonen, waar hun be-
flessen?" „Vijf". „Hoeveel zijn er gebro
ken?" „Eén". „Hoe kwam dat". De kruier
liet de tas vallen bij het uitladen". „Zor
geloos van hem, nietwaar?" „Heel zorge
loos". „Hebt u de cognac gekocht of ge-
langstelling op gericht is. Daarna zullen kregen?" „Gekregen". „Gaat u hem door
zij een privé-reisje kunnen maken, op de verkopen?" „Nee".
goedkope basis die Kramer heeft uitge- Een korte pauze, en toen zette de man
dokterd. het magische krijtteken op de tas, wat
Kramer gelooft dat zijn actie succes betekende dat voor hem de zaak afge-
zal hebben, omdat de welvaart in Europa I daan was. „Meneer, u hebt vandaag al
steeds groter wordt en vele toeristen genoeg pech gehad. Proost, meneer!"
daardoor een- ruimer budget voor hun va
kantie kunnen opstellen dan voorheen
Kramer's plan heeft in de Amerikaanse
toeristenindustrie veel bijval gekregen. De
organisatie van „Sheraton"-hotels doet met
hem mee. Diverse transportondernemin-
brandende dal
37)
„Benone," zei Dimopol, „kom eens hier. Ik wil je
aan meneer Bocanu voorstellen, de bekende petroleum-
ondernemer".
„Wie is die jongen?" vroeg Bocanu.
„Mijn zoon. Hoe vindt u hem?"
t.Kl„ „la„ut„4i i „Nou ja. Het is te zien dat u hem goed gevoerd
ren gegeven en alle potentiele slacnto hebt„_ De jongeman stak een hoofd boven zijn vader
fers werden gewaarschuwd. Er werden,
Advertentie
MCNTH0LPEL1ETS
Teden hoest en Keelpiir
Uitwerking frappant
uit. Hij studeerde al jaren rechtswetenschappen te Boe
karest, vertrok 's morgens naar de hoofdstad en kwam
laat in de middag of 's avonds weer thuis. Examens
deed hij nauwelijks, want al zijn belangstelling ging
naar de voetbalsport uit en hij speelde in het eerste
elftal.
„Gaat u zitten. U zult wel trek hebben."
„Dat heb ik zeker. Maar waar is die boekhouder
van mij?" De „hond" had de heer Lacke alleen in
het kantoor laten zitten en zwierf door de stad. Nadat
hij aanvankelijk openhartig met zijn vroegere school
makker had gepraat en hem veel over zijn tegenwoordig
bestaan had verteld had hij de verleiding, de oude
plekjes nog eens te bezoeken, niet kunnen weerstaan.
Links en rechts kende hij alle huizen. Toen hij bij het
ziekenhuis was gekomen ging hij langzamer lopen. Hier
begon de wijk, die de Kolonie genoemd, waarin de zi
geuners en veekooplui woonden. Het tweede huis in de
I van zijn ouders geweest.
r Zijn vader was destijds hoofdconducteur bij de spoor-
V£»ftpPrQhri1{T fit wegen. Hij kende hem alleen als een oudere man, die
VCIJVCtlOUi M-A f altijd, zweette, moeizaam ademhaalde en in verband
met zijn doorlopend opgezette voeten met losgeknoopte
C c+nnltio ftphnnnrPPrdl boenen en loshangende veters liep. „Vader mais"
Sterk StüQltJC genonoi cel 11 noemden de mensen hem, omdat hij van de boeren ook
«I pf nee en maanden cel wel maismeel als betaling aannam wanneer zij het
mei negen rnuunuvr kaartje niet konden kopen. Zo lang vader leefde hadden
wiiiiam Tpasdalo is in de En- zij het niet slecht. Als hij thuiskwam had hij altijd
James Wi ham TeasdaleL^' tot negen wel iets bij zich, een eend, een paar haantjes, een zakje
gelsei stad bonen of wat mais. In zijn grote kaartjestas van de
maanden vond Stojan soms eieren, appels, kweepe-
wegens diefstal van een stalen verK g]les tegeiijk. Vaak zat zijn nikkelen fluit vol
br£g' a 1 h«,ft de hrue met een snij- tarwe- of maismeel. Als hij dan met gewichtig gezicht
Teasdale heeft de brug met een snij fluiten kwam er niets dan een soort gereutel.
brander op zijngemaktot opdehc g broers gingen achtereenvolgens de deur uit, door
demonteerd vooidat een argwanend g moeder nagevloekt. Zij lieten niets meer van zich
meenteambtenaar eens ging con^ horen Tenslotte zwollen vaders voeten zo erg op, dat
of zijn mededeling, dat hij er toestem g zelfs in de grootste schoenen met meer pasten en
voor had, wel op de hp^ TeaSdale geen hij stierf. Het pensioen was klein en niemand gaf hun
Het bleek dat de he er'Tewdale ig'een J J Qf maismeel stojan bekeek met spijtige
oestemming had;H„wa„ de brug, a etalage van een bakkerswinkel. Nu kwam hij
wer een spoorbaan lag en al jar zoveel iaren thuis en hij bracht niet eens een klei
niet meer gebruikt werd, zomaar gaan a - d mge had niet genoeg geld op zak 0m een
'oreken. Hij zal het geld dat hijdoosje lucifers te kopen. Zijn loon over vier jaren had
reeds verhandelde schroot g hji 7:jn werkgever in bewaring gegeven om duidelijk
heeft, aan de gemeente moeten geven en 1 _1 g njgt verkwistend was. Zijn moeder
bovendien 700 pond sterling moeten be 'laatste iaren van hem al evenmin iets gehoord
len om de brug weer begaanbaar te bfsd deSande^ zoons Hij verlangde plotseling zo
ken.
sterk naar haar dat het hem bijna pijn deed, maar
hij kon het niet over zijn hart krijgen met lege handen
thuis te komen.
Op zestienjarige leeftijd was hij van huis gegaan,
nadat hij vier klassen van de handelsschool had door
lopen. In zijn verbeelding zag hij zijn moeder weer
voor zich zoals zij er destijds uitgezien had mager, met
kortgeknipt haar en oude kleren, die haar veel te klein
waren geworden. Hij liep met zware kasboeken onder
de arm en ging verbitterd van de ene zaak naar de
andere.
Voor een paar centen hield hij de boekhouding voor
de winkeliers in de naaste omgeving bij. Hij schreef in
keurige letters de cijfers in en maakte op hun aanwij
zingen de fouten, waarmee zij de belastingambtenaren
om de tuin leidden. En de winkeliers keken hem over
de toonbanken altijd even nijdig aan. Dronken veekoop
lui, die hij voorbij moest, staken een been uit en lachten
als hij op zijn neus viel.
„Hier scharminkel, drink een glas wijn!" zeiden zij
dan soms, als om hem duidelijk te maken dat het niet
zo kwaad bedoeld was geweest. En noodgedwongen
moest hij op zijn nuchtere maag wijn drinken. Als hij
het glas niet tot op de bodem leegde werden zij woe
dend. „Voel je je te goed om met ons te drinken?"
Dan grepen zij hem en knepen en stompten waar zij
hem konden raken.
De paardekopers met de zwarte snorren en groene
gordels staken zodra zij hem zagen de straat over en
probeerden met hem aan het bakkeleien te raken.
„Waarom ga je niet opzij, lummel, als wij er langs
moeten!" riepen ze, een aanleiding zoekend om hem
af te ranselen. Achteraf kon hij niet meer zeggen of
het de armoe of die ruwe kerels waren geweest, die
hem uit de stad hadden verjaagd. Ook toen hij al in
Boekarest woonde en voor een armzalig loon in allerlei
kantoren papieren invulde en rekeningen uitschreef, had
hij het gevoel gehouden dat alle ruwe kerels uit de
kolonie hem nog achtervolgden. Steeds was hij erop
bedacht, dat zij uit de volgende kroeg of zijstraat te voor
schijn konden schieten. De ontroering die hem van
daag naar de oude omgeving had gedreven, verdween
geleidelijk naarmate de overbekende gezichten en be
levenissen hem weer te binnen schoten. Nog altijd stond
hij voor de bakkersetalage, maar van medelijden met
zijn moeder was geen sprake meer. Een golf van mach
teloze haat sloeg over hem heen. De tijd voor thuis
komen was nog niet aangebroken.
„Nee, moeder," zei hij langzaam in zichzelf, „je ziet
me later wel eens." Hij liep met vlugge stappen naar
het centrum van de stad terug. Lacke stond in de gang
al op hem te wachten.
„Schiet een beetje op. Anders krijg je er straks van
de baas van langs."
De „hond" zette.nijdig de tanden op elkaar en zei
onderweg geen woord. Toen zij bij de villa waren ge-
Een geheel nieuwe toepassing van plak-
band, namelijk voor het hechten van
operatiewonden, is onlangs in Amerika ge
vonden. Reeds bij ruim 300 patiënten werd
in plaats van de z.g. hechtingen een nieuw
soort plakband toegepast, ontwikkeld en
in de handel gebracht door een Ameri
kaanse firma, waarmee men de wonden
eenvoudig dichtplakte. Het experiment
bleek een succes te zijn. Het stevige, po
reuze. waterbestendige band bleek de huid
niet te irriteren, het gevaar voor infectie
komen nam Lacke hem mee naar de personeelsingang,
waardoor zij naar binnen moesten.
Voor de boekhouder was er in het kleine eetkamertje
naast de keuken gedekt. Hij at daar meestal alleen te verminderen en vee] geringere littekens
en de keukenmeid schepte hem rechtstreeks uit de pan- na te laten. Met name voor de plastische
nen op. Was de huisvrouw op reis en Benone te Boe
karest dan kwam Dimopol wel eens op de beneden
verdieping bij Lacke in het eetkamertje aan tafel.
Stojan ging moedeloos achter zijn dampend bord soep
zitten. Het was vette kippesoep met zachte balletjes
Nadat zijn vader was gestorven had hij dergelijke soep
op stadsmanier niet meer gegeten. In het huis van
Bocanu was ook de soep grover en dikker. Hij be
dacht, dat de oude man deze soep, waarin niets te I jy J temidden VOll de
kauwen vie), wel niet lekker zou vinden. \1\ Omaatn ICIUlUUen uun uc
„Zijn er niet een paar groene paprika's of zoiets
in huis?"
Nadat hij zijn soep met de rode en groene pepers
had gekruid slurpte hij met een kleur van genot en
hitte zijn bord leeg. Ook de deftigheid eet niet kwaad'
chirurgie opent deze nieuwe toepassing
grote perspectieven.
Dc nomadenbevolking van het Austra
lische Quail-eiland, 65 kilometer ten noor
den van Darwin, huist temidden van on-
ontplofte bommen. Een krokodillen,jager
die het eilandje bezocht, zag hoe een aantal
dacht hij. Het drankglaasje was evenwel, nadat hij het kjnderen probeerdc een' niet ontplofte bom
tweemaal leeggedronken had, met de fles door het meis-
je weggehaald. Hij schaamde zich het weer op te eisen
en zijn humeur daalde. Voorlopig wachtte hij af of het
meisje de fles nog terug zou brengen. De borden wer
den afgeruimd en de heren moesten wachten. Dat stond
hem niet aan, hij was het thuis anders gewend, daar
hij met de eerste gang nog niet klaar was als Lina
de volgende al binnenbracht.
De heren leunden achterover in hun stoelen en alleen
de handen bleven op de tafel rusten. Wat zijn jullie
voor kerels schold Bocanu in zichzelf.
„En hoe gaat het met uw dochter?" vroeg Dimopol,
alsof dit het ogenblik was voor een gesprek.
„Hè?"
„Hoe gaat het met uw dochter? Goed gezond? Mon
ter? Ik heb sedert lang eigenlijk niets meer over
haar gehoord."
„Ja, dank u. Natuurlijk gezond. Ze werkt in de huis
houding."
De blik van de bankier verschoof van Bocanu naar
zijn zoon alsof hij de jongen iets aan het verstand
wilde brengen. Bocanu merkte niets, die wachtte maar
op het dienstertje en dacht narrig: van praten alleen
kan ik niet verzadigd worden.
Eindelijk werd de volgende gang opgediend.
„Ik hoop, dat u zich niet aan een bepaald dieet be
hoeft te houden, geachte vriend?"
„Wat?"
„Mag u alles eten?"
„Wie zou me dat beletten? Als er maar iets te eten
is. Mogen zal wel gaan."
(Wordt vervolgd)
van 25 kilo te verschuiven. Het eiland
doet dienst als oefenterrein voor bommen
werpers. Als er oefeningen worden gehou
den, worden deze in het plaatselijk blaad
je aangekondigd. De inboorlingen kunnen
echter niet lezen.
Het Franse woord toile betekent lin
nen. Toilette is dus: linnen lap. Aan
vankelijk gebruikte men een toilet om
er nieuwe stukken stof of kledingstuk
ken in te wikkelen ter bescherming.
Ook werd toilet gebruikt voor de doek
die op de tafel werd uitgespreid om er
benodigdheden ter verzorging van het
uiterlijk op te plaatsen. Zo kreeg toilet
de betekenis: kaptafel. Daarna ging
men het woord ook gebruiken voor de
handeling van het kleden en het ver
zorgen van het uiterlijk. Nog zegt men:
toilet maken. Dan gaat toilet de kleding
zelf aanduiden en betekent het: japon.
Uit de samenstelling toiletgelegen
heid: plaats waar men zich kleedt en
verzorgt, is het woord toilet ontstaan
li in de zin van: privaat, w.c. J
I yeeawKsor- -mm~ -inesweat -.—w»
