Onder de gouden koepels van Zagorsk vormt
de Russisch orthodoxe kerk haar priesters
1 erwijl vrouwen zongen en huilden
bij het graf van de heilige Sergius,
vertrok ruimtestation naar Venus
Dr. Adenauer slaat twee
vliegen in één klap
Nieuwe Westduitse strijd
om snelheidsbeperking
Munttoren strooit jazzklanken
uit zijn carillon
A. R. de Boer
TOCHT NAAR
HET
EEUWIGE RUSLAND
Weer vijf executies
op Cuba
Bourguiba in mei naar
Washington genodigd
PATRICK HENRY NA 66 DAGEN
OPGEDOKEN IN HOLY LOCH
VRIJDAG 10 MAART 1961
23
Laten leven, laten sterven
Y
Vrouwen in Zagorsk
Hij maakt een eind aan de aanvallen op Willy
Brandt en pleit tevens dr. Hans Globke schoon
BONN CONTRA HESSEN
AMSTERDAMS ALLERLEI
REFORM VNR-artikelen
COR v. d. MEER
Onder traetor geraakt
en omgekomen
CONSTANT - VERLOVINGSRINGEN
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
ZAGORSK. Na het glas en graniet
van de Lenin-bibliotheek, de stenen -wo
ningblokken van Moskou-centrum ziet
men de eerste, oude houten buizen van
Moskou-Oost met opgetogenheid. Een
beetje scheef verzakt, de dikke bruinen
balken versierd met houtsnijwerk en vro
lijk geverfde kozijnen, staan zij in de
sneeuw en veinzen manmoedig de
bouwkranen en de geraamten van
nieuwe blokken, die achter bun rug ver
rijzen, niet te zien. Zo gauw die klaar
zijn moeten de bouten oudgedienden
verdwijnen: er blijven dan meteen gi
gantisch brede boulevards over. Vooruit
gang? Welzeker, maar de tocht van van
daag is er een naar het oude Rusland.
Meer gas dus, voorwaarts het verleden
in. Na tien kilometer zijn er al geen
woonblokken meer, in de dorpen drom
men de bouten huizen om de kerkjes met
een ui op de toren. Alleen de witte op
schriften op de rode borden van bet
„Agitpunkt" van de partij duiden op
verandering in het eeuwige Rusland.
Nog tien kilometer verder en bet land
schap begint te golven. In zijn be
sneeuwde onmetelijkheid staan dunne,
witte berken, liggen donkere, zware
dennebossen. ïn dit decor van Gogols
.Dode Zielen" wil het woord kilometer
niet meer over de lippen. Hier legt men
„werst" af op reis naar oompje en samo
var in de stad Z.
Hoewel „werst" nog naar Zagorskr'
De weg klimt een laatste heuvel op en
dan rijst uit de sneeuw een verbijsterend
complex van kerken op. Rood-witte to
rens dragen gouden bollen, uien van
blauw met gouden sterren, bronzen
klokken die de bevroren lucht open
breken met bun gebeier. Men gaat een
oude poort door en staat in de moeder
schoot van de Russisch-orthodoxe kerk.
tussen de kapellen, kerken, seminarie en
academie van Zagorsk. Men stoot zpn
voet aan een grote grafsteen: bier ligt
tsaar Boris Godounov. Men volgt een
pope - een bleek extatisch gelaat met
lang zijden haar onder de hoge zwarte
priesterboed - zijn weg wordt ver
traagd door gelovigen, die zijn handen
kussen, oude boerenvrouwen in omslag
doeken en gewatteerde jassen en vilt
laarzen, die over de aangestampte
sneeuw schuifelen.
De priester laat u door een kerkdeur
naar binnen. De deur valt dicht en sluit
de kou en het harde licht van Rusland
buiten. Hier is het warm en eerst nog
donker. Dan wennen de ogen aan de sche
mering en beginnen de ikonen te glanzen,
goud, bruin, purper, muren vol ikonen. in
de ruimte hangen oranje, rode en EU"®"®
lichtjes. Kransen van kaarsjes verlicht.n
een groep vrouwen in de hoek die om
een open graf drommen. Een pope bidt
voor. De vrouwen gaan door hun moede
knieën en kussen de grond. Dan staan
zij op en zingen en huilen aan het gial.
dat van de heilige Sergius is.
Zo zoekt de ziel van Rusland troost voor
eeuwen van pijn en nood, die in alle rim
pels op de gezichten van de vrouwen staan,
in Zagorsk, op 65 kilometer van de rode
sterren op het Kremlin die van een nieu
we wereld zonder God spreken. De partn
heeft zes miljoen leden, de kerk hoedt
vijftig miljoen zielen.
In een grote, lichte kamer geeft Kon-
stantin Roezhitsky, rector van semmarie
en academie van Zagorsk, tekst en uitleg
over de priesterscholing in de Unie van
Socialistische Sovjet-Republieken. Zijn
smalle gezicht heeft niet de gladde extase
van de monniken van Zagorsk. Hij
dorpspriester in de Oekraine geweest en
heeft er harde tijden gekend. Men ziet he
in zijn intelligente ogen. die in een gete
kend gezicht staan. Een grijze baard valt
ever zijn soutane, gesierd door een kruis
Hij heeft alle vragen al duizend maai ge
hoord en geeft er in een overzicht an -
woord op.
„Zagorsk heeft in seminarie en acade
mie 240 studenten in opleiding. De semina
risten beginnen op hun achttiende jaar en
hebben dan al een middelbare opleiding
achter de rug. Het peil van hun scholing,
is dus veel hoger dan vóór de revolutie
Het peil van de parochianen trouwens ook
nu het analfabetisme zo goed als verdwe
nen is. Er zijn acht seminaries en twee
academies in de Sovjet-Unie. Dat is ge
noeg om alle openvallende posten te be
zetten. Vergeet niet dat alle privé-kerken
van de landeigenaars gesloten zijn. Er
resten alleen de echte parochiekerken Er
zijn ook correspondentiecursussen voor
mensen die al priester zijn en die hun
kennis willen aanvullen.
De studenten, die vier jaar in seminarie
en vier jaar op de academie blijven, ki ij-
gen alles vrij: kleding, boeken, studie, zak
geld, onderkomen, vier maaltijden per
dag. Wie dat betaalt? De staat heeft al
leen de terreinen gratis ter beschikking ge
steld Verder bedruipt de kerk zichzelf uit
de bijdragen der gelovigen. De materiele
positie van de Russisch orthodoxe kerk is
zeer stevig".
„De studenten", zegt rector Koezhitsky.
„hebben een aangenaam leven. Zij hebben
hun hobbyclubs voor sport, fotografie,
schilderen en zij mogen uitgaan. Zij mo
gen ook trouwen, maar slechts één keer
en niet met een weduwe of een geschei
den vrouw. Er zijn vrij wat meisjes die in
die beperkingen juist een reden zien om
met een priester te trouwen, hoewel het
priesterleven niet gemakkelijk is".
Hoezo niet gemakkelijk. Zijn er moei
lijkheden met de staat? De rector blijkt
een meester in de omtrekkende beweging:
„De Sovjet-Unie is op mars naar de voor
uitgang. Maar in kerkelijke zaken heerst
nog veel conservatisme. Progressieve
priesters hebben moeilijkheden met be
houdzuchtige parochianen. Die willen niet
dat de priester over politiek of spoetniks
praat, maar wensen dat hij zich bij Chris
tus en de apostelen houdy. Rector Koe
zhitsky blijkt ook voorstander van een
kerkelijk streven naar goede externe be
trekkingen op ieder terrein. „Op kerkelijk
gebied zoeken wij veel contact. Onder an
dere met de Grieks-orthodoxe kerk en
vooral met de Anglicaanse, met wie wfj
een kerkhereniging nastreven. Wij voeden
onze seminaristen op in een geest van
grote verdraagzaamheid jegens alle reli
gies en ideologieën. De oude animositeiten
verdwijnen. Zelfs met de atheïsten heb
ben wij goede betrekkingen en levendige
discussies. Alle atheïstische publikaties
liggen voor onze studenten ter lezing in
de bibliotheek. Zeker is dat onze kerk te
genover een godloochenende wereldbe
schouwing staat. Maar de kerken in het
Westen moeten strijden tegen overschillig-
heid. De vraag blijft wat de moeilijkste
taak is".
De priester toont zich ook een diplo
maat: „De Sovjet-Unie is de leidende
kracht in het wereldvredestreven, de Rus
sisch-orthodoxe kerk doet daar van harte
aan mee. Ik zit zelf met vertegenwoordi
gers van de andere religies, maar ook met
mensen uit andere groeperingen, ook uit
de partij, in het vredescomité. Ik verschijn
daar altijd in priesterkleed. Nooit heeft
iemand daar een laatdunkende opmerking
over gemaakt. De staat laat ons ook onze
kerkfeesten vieren op de traditionele data
van de oude kalender.
Zelfs in een gesprek van vier uur lang
geeft rector Roezhitsky geen allesomvat
tend beeld van de positie van de kerk in
de Sovjet-Unie. Hij praat bereidwillig,
maar ontwijkt.sierlijk de principiële knel^
punten. Men móét doen. wa"t een intervie
wer eigenlijk behoort na te laten: een in
druk construeren uit hetgeen hij niet zegt,
een paar aanduidingen extra benadruk
ken. Onder dat voorbehoud volgt deze hy
pothese:
De partij, die met alle mogelijke mid
delen geprobeerd heeft de kerk en het ge
loof te vernietigen, is daar niet in ge
slaagd. Maar, zelf niet meer bedreigd,
voelt de partij zich nu sterk genoeg om
het motto „leven en laten leven" of liever
gezegd „laten leven, laten sterven" toe te
passen. Met andere woerden: te wachten
tot kerk en geloof met de oudere genera
tie. die nu de kerken vult. uiteindelijk
ten grave gedragen zullen worden, al
maakt zij zich zorgen over een herleving
der religieuze gevoelens bij de jeugd, zelfs
bij de leden van de Komsomol.
In ruil daarvoor eist zij van de kerk
maatschappelijke en politieke loyaliteit. De
kerk is inderdaad bereid gebleken tot alle
concessies die miet op het essentiële ter
rein van haar apostolische taak liggen.
Zelfs daar is zij tot een voorzichtige en
wat passieve rol gekomen, want haar al-
leressëntiëelste taak ziet zij in haar voort
bestaan. Op basis van dit stilzwijgende de
facto concordaat wachten kerk en partij
de ontwikkeling af. De partij steunend op
haar inzichten omtrent de onvermijdelijke
ontwikkelingsgang van de historie. De
kerk in haar vertrouwen op de eeuwig
heid.
Als rector Roezhitsky ons uitlaat, valt
de schemering over de blauwe en gouden
koepels van Zagorsk. Weer gaan de oude
vrouwen over de besneeuwde paden naar
't licht en de troost in de kerken. Er wordt
gebeden en gezongen. Als wij zwijgend
naar Moskou teruggereden zijn, besluiten
wij langs het telegraafkantoor te rijden
om te zien of er nog nieuws is. Binnen
werken de buitenlandse correspondenten
als razenden. De Sovjet-Unie heeft een in
terplanetair station het heelal in gezonden:
het zal in mei bij Venus zijn....
HAVANA (UPI) De executiepelotons
van premier Fidel Castro van Cuba heb
ben gisteren weer vijf Cubanen terechtge
steld die waren beschuldigd van contra
revolutionaire activiteiten tegen zijn be
wind. De executies, die werden uitgevoerd
bij het aanbreken van de dag, brengen
het aantal Cubanen, dat sinds 1 januari
voor het vuurpeloton is gestorven, op ne
gentien. Castro schijnt ze te willen ge
bruiken als middel om de rebellen tegen
zijn bewind in het binnenland van Cuba
te intimideren.
AROSA (Zwitserland) Een woord
voerder van de Tunesische president Ha-
bib Bourguiba, heeft medegedeeld dat het
staatshoofd op uitnodiging van de Ameri
kaanse president een bezoek aan Washing
ton zal brengen. Het bezoek is vastgesteld
op 3 mei.
Hij zal zijn vier weken durende bezoek
aan Zwitserland eind van deze week be
ëindigen. Voor zijn vertrek zal hij zater
dag door de Zwitserse regering in Bern
worden ontvangen.
(Van onze correspondent)
BONN In de Westduitse Bondsrepu
bliek bestaat sedert enkele weken een
nieuwe, felle controverse over de vraag
of snelheidsbeperking in het algemeen
leidt tot meer of mindere veiligheid. Mi
nister van verkeer Seebohm staat lijn
recht tegenover de minister van verkeer
van de deelstaat Hessen, Franke, en wel
over de snelheidsbeperking tot 100 kilo
meter op de „Autobahn" Frankfort-Mann
heim.
Franke behoort tot de grote groep van
Westduitsers die snelheidsbeperking bui
ten de kom der gemeenten nutteloos en
zelfs gevaarlijk vindt. Hij geldt daarbij
als een verkeersexpert daar hij de enige
Westduitse minister van verkeer is die
zelf zijn auto rijdt!
Bekend is ook, dat hij menig pleidooi
heeft gehouden voor een soepele houding
ten aanzien van de snelheidsbeperking in
de bebouwde kom (50) kilometer).
Franke gaat nu tekeer tegen Seebohm's
„snelheidsstop" op de snelweg Frank
fort-Mannheim tijdens de pinksterdagen
van 1960. Het aantal ongelukken aldus be
toogde minister Franke, is daardoorl niet
gedaald. In 1959, toen er geen snelheids
beperking tot 100 kilometer was, kwamen
er op de snelweg Frankfort- Mannheim
1078 ongelukken voor, waarbij 25 mensen
om het leven kwamen. In 1960, toen op
deze autobahn de maximum snelheid 100
kilometer per uur bedroeg, kwamen er
1444 ongelukken voor, waarbij 38 mensen
het leven verloren. In diezelfde periode
1959/1960 nam de verkeersdichtheid op
deze autobahn met 20 procent toe, het aan
tal doden evenwel met 52 procent en het
aantal ongelukken met 34 procent.
Nuttig effect
Volgens Franke leidt snelheidsbeperking
op de snelwegen tot colonnerijden, dus
tot grote kans op kettingbotsingen. See
bohm meent echter dat Franke het volko
men mis heeft: het aantal ongelukken
met materiële schade neemt weliswaar
toe bij snelheidsbeperkingen, maar het
aantal doden en gewonden pleegt af te ne
men. En alleen dit is toonaangevend bij
de beoordeling van het nuttige effect van
snelheidsbeperkingen. Franke evenwel
stelt daar tegenover dat het aantal auto
mobilisten, dat op „zijn" Autobahn con
stant harder dan 100 kilometer per uur
pleegt te ï'ijden, niet meer dan 1% a 2
procent van alle autorijders uitmaakt. Het
aan banden leggen van de werkelijke snel
le rijders kan zijns inziens leiden tot ern
stige gevaren, ondermeer tot colonnerij
den.
Hamburgs experiment
Ook in de grote Westduitse steden wordt
heftig gedebateerd over de huidige snel
heidsbeperkingen. In Stuttgart wil men
de maximum snelheid in de bebouwde
kom graag verhogen van 50 tot 60 kilome
ter per uur teneinde het verkeer de gele
genheid te geven vlotte» dan thans en met
minder verkeersopstoppingen, door te stro
men. Men wijst ten deze op ervaringen die
in Hamburg zijn opgedaan. In 16 drukke
autowegen van Hamburg met een totale
lengte van 52 kilometer, heeft men de
maximum snelheid verhoogd tot 60 ki
lometer per uur. Het gevolg was dat het
aantal ernstige ongelukken sterk afnam.
Overigens houdt de Hamburgse politie
daarbij zeer scherp de hand aan de 60 ki
lometer-grens. Wie op normale Hamburgse
stadswegen 55 kilometer rijdt, wordt niet
bekeurd. Wie echter op de bovengenoem
de wegen, waar men maximaal 60 kilome
ter per uur mag rijden, 65 rijdt, krijgt di
reet een boete variërend van 60 tot 100
markt! Een eerste vereiste voor de
uitbreiding van het aantal straten met
maximum-snelheid van 60 kilometer
is volgens de Hamburgse politie een
duidelijk met voorrangs- en stopbor-
den en zebrastrepen markeren van de zij
straten. En uiteraard dient in de steden
het aantal voorrangswegen te worden uit.
gebreid. Het domweg handhaven van de
stelregel „rechts heeft voorrang", acht
men uit den boze.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'
BONN (DPA-UPI) Bondskanselier
Adenauer heeft tijdens het Bondsdagdebat
over de begroting ondubbelzinnig zijn res
pect uitgesproken voor alle emigranten die
uit eerbare beweegredenen handelden en
voor allen die om gelijke motieven bin
nenslands verzet tegen Hitier hebben ge
boden.
De verklaring van Adenauer volgde na
een pleidooi van de socialistische woord
voerder Erler om bij de berichtgeving
over het proces-Eichmann duidelijk te
doen uitkomen dat Hitier en Eichmann
niet met Duitsland vereenzelvigd moeten
worden. Bij het noemen van Hitier en
Eichmann werd de naam „Brandt" geroe
pen. Erler drong er toen bij Adenauer op
aan zich te distanciëren van alle persoon
lijke aanvallen op de socialistische kan
didaat voor het bondskanselierschap Wil
ly Bramdt, de burgemeester van West-Ber-
lijn, vanwege het feit dat deze geduren
de de oorlog buitenslands had vertoefd.
Adenauer zei ook dat het Duitse volk
eensgezind was in zijn veroordeling en af
schuw van Eichmann en diens misdaden.
In alle partijen, aldus Adenauer, zijn er
mannen en vrouwen geweest die conse
quent tegen het nazidom gestreden heb
ben en in de concentratiekampen terecht
zijn gekomen. Niemand, die uit persoonlij
ke of politieke beweegredenen emigreerde,
niemand die gebleven was en op zijn post
verzet had geboden, kon een verwijt wor
den gemaakt wanneer zijn motieven en
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Volgende maand.zal in Enkhuizen een
forum van beiaardiers van gedachten wis
selen over het beiaardspel en in het bij
zonder over spelen van populaire melo
dieën, die in de categorie „lichte muziek"
thuishoren. Over het beiaardrepertoire
heeft men wel meer gesproken, maar nu
de voormalige bioscooporganist Bernard
Drukker op de Amsterdamse Munttoren
boogie-woogie speelt, is het onrustig ge
worden in de kleine gemeenschap van
klokkenspelers. De meerderheid van de
beiaardiers is gekant tegen het invoeren
van tophits en schlagers in het repertoire.
Zij menen, dat er nog zoveel goede
beiaardmuziek van grote componisten is
en dat naast de „zware kost" van 17de en
18de eeuwse componisten of van de mo
derne, zoals Pijper en Badings, nog tal
van vrolijke oud-vaderlandse liedjes ten
gehore kunnen worden gebracht. Maar
misschien is het toch wel eens goed, dat
de beiaardiers zich gaan beraden over de
vraag, waarom zij bijvoorbeeld in Am
sterdam met zijn vele zingende torens zo
weinig contact met de bevolking hebben,
terwijl „beunhaas" Bernard Drukker
meteen in de roos heeft geschoten. Er zijn
carillonconcerten die op hoog peil staan,
maar die door slechts weinigen worden
gehoord. Sinds Bernard Drukker zijn vlot
te, goed in het gehoor liggende melodie
tjes uit de Munttoren strooit, heeft hij hon
derden mensen blij gemaakt, de kantoor
meisjes in de omgeving, de slenteraars in
de lunchpauze en de zieken in het nabij
gelegen Binnengasthuis. Het is natuurlijk
niet de bedoeling van de Amsterdamse
carilloncommissie om straks het carillon
van de Westerkerk Elvis Presley-liedjes te
laten tingelen. De Munttoren is echter
geen kerktoren, maar een overblijfsel van
een oude stadspoort en men kan dus niet
stellen, dat de lichte muziek in strijd zou
zijn met de waardigheid van het gebouw,
Bernard Drukker zal wel geen revolutie in
het klokkenspel veroorzaken, maar hij
heeft Amsterdam een nieuwe attractie ge
geven. Wij zijn overigens benieuwd welk
geluid straks het beiaardiersforum zal la
ten horen.
Niet dempen
Wat iedere Amsterdammer had ver
wacht is gebeurd: het genootschap Amste-
lodamum heeft zich in een brief aan B
en W. gekeerd tegen de suggestie van de
Commissie Verkeer en Vervoer om de
'Lijnbaansgracht te dempen ten behoeve
van een verbreding van de Marnixstraat.
De Lijnbaansgracht, althans het voor dem
ping voorgedragen gedeelte, is een van de
lelijkste grachten van Amsterdam. Zodra
zich echter maar één ambtenaar over een
gracht buigt, zetten de besturen van de
oudheidkundige verenigingen zich aan de
schrijftafel om hun protest tegen even
tuele demping voor te bereiden. Het is in
derdaad zo, dat Amsterdam in het verle
den teveel en op verkeerde plaatsen heeft
gedempt. Iedere schep zand die in een
gracht wordt geworpen, moet dan ook zeer
goed worden overwogen. De laatste nota
van de Commissie verkeer en vervoer is
er een waarover de minnaars van oud-
Amsterdam zich niet mogen beklagen.
Men heeft hierin alle heilige huisjes voor
zichtig omzeild en het resultaat is dan
ook, dat er geen oplossing is gevonden
voor het verkeersprobleem. Ook het ge
nootschap Amstelodamum is van mening,
dat er wel iets moet worden gedaan.
Daarom stelt het voor in plaats van het
dempen van de Lijnbaansgracht een aan
tal bruggen en kruisingen te verbreden.
Men mag aannemen, dat deze voor de
hand liggende oplossing ook is bestudeerd
door de deskundige commissie, maar dat
deze als onvoldoende is verworpen.
Parkeernarigheden
De parkeernarigheid tijdens de autoten
toonstelling in het nieuwe RAI-gebouw
heeft zijn nasleep gehad in de gemeente
raad, waar B. en W. thans op vragen uit
de raad hebben toegezegd, dat de 3000 par
keerplaatsen die reeds zijn aangelegd, zul
len worden uitgebreid tot 10.000 zodra de
in aanleg zijnde Europaboulevard gereed
is. Wel zullen vele automobilisten ook in
de toekomst blijven proberen in de straten
nabij het gebouw een plaatsje te vinden
opdat zij minder ver behoeven te lopen
dan van de verste gedeelten van de par
keerterreinen. B. en W. voorzien dit ook
en daarom hebben zij een plagerijtje ach
ter de hand: overwogen wordt om een in
gewikkeld eenrichtingverkeer in te voeren
voor de omliggende woonstraten. De be
woners zelf zullen wellicht spoedig van de
situatie op de hoogte zijn, maar de RAI-
bezoeker, die van elders komt, zal zo wor
den afgeschrikt door zo'n doolhof, dat hij
maar liever rechtstreeks naar het par
keerterrein rijdt.
Woningruilgids
De Amsterdammers, die hun woning
voor een andere willen ruilen, moesten tot
voor kort maar zien, dat zij via adverten
ties een ruil-partner vonden. Het Centraal
Bureau voor Huisvesting bemoeide zich er
niet mee en beperkte zich uitsluitend tot
het verstrekken van de woonvergunningen
als de ruilkandidaten aan de voorschriften
voldeden. Met ingang van deze maand is
er een nieuwe regeling gekomen. Het bu
reau heeft een woningruilgids samenge
steld en in de eerste uitgave hebben 700
mensen tegen betaling van een tientje hun
naam met omschrijving van de woning en
hun wensen laten afdrukken. Het ligt in
de bedoeling deze gids om de maand te
laten verschijnen. Reeds is gebleken, dat
deze ruilbemiddeling, die naar voorbeeld
van de landelijke woningruilcentrale te
Utrecht wordt verleend, op hoge prijs
wordt gesteld.
zijn optreden zelf achtenswaard waren ge
weest.
Namens de christen-democraten zei dr.
Jager dat er geen emigranten-hetze in
West-Duitsland en zeker niet in de C.D.U.
bestaat. „Wij verwijten Brandt niet dat
hij, om zijn leven te redden, het land uit
is gegaan." Niet dat wat Brandt vóór
1945 had gedaan was van beslissend be
lang maar veel interessanter was het, al
dus Jager, dat hij de politiek van de so
cialistische partij tegen het communisme
na 1946 te hard had genoemd. Onder de
emigranten waren er ook die voor het
bolsjewisme en daarmee voor een andere
soort totalitarisme hadden gestreden. Met
de vinger naar de oppositie wijzend riep
Jager uit: „Bij velen onder u is het ver
leden erg rood, het heden zeer ondoor
zichtig en de toekomst zeer donker".
Adenauer drong er bij zijn verklaring
op aan de verkiezingsstrijd zakelijk en op
politieke punten te voeren. Hij noemde de
aangeroerde kwestie brandend actueel.
Duizenden vluchten maandelijks uit de Rus
sische zone, honderdduizenden blijven op
de plaats waar het lot hen heeft neerge
zet en bieden in hun functie, hun beroep,
hun godsdienstige gemeenschap taai ver
zet tegen Ulbrichts systeem, zo zei hij.
In het algemeen stelde Adenauer dat
men een verleden alleen kan toetsen aan
de vraag of de motieven en daden van
zijn bezitter eerbaar waren. „Een groeps-
veroordeling zou even vals zijn als een
groepsbeoordeling". zei Adenauer.
Zijn verklaring was ook voor de C.D.U.
niet van belang ontbloot. In de eerste
plaats is daar Hans Globke, zijn staats
secretaris die in het Duitse ministerie van
Justitie ten tijde van de nazi's een hoge
post bekleedde. Volgens de christen
democratische partij bleef hij op post om
tegen de nazi's te kunnen ageren, volgens
zijn tegenstanders heeft hij de jurisdictie
bij de Neurenbergse rassenwetten op sta
pel gezet en een interpretatie van deze
wetten geschreven. Nu Adenauer voor
Brandt moest opkomen deed hij het mede
voor Globke en nu heeft de C»D.U. de vin
gerwijzing gekregenwaaraan, volgens
neutrale waarnemers, al maandenlang
dringend behoefte bestóndT
De verklaring van Adenauer zal ver
moedelijk een eind maken aan de C.D.U.-
hetze tegen Brandt. Wellicht staken de so
cialisten nu hun agitatie tegen Globke.
Maar niemand in Bonn durft geloven dat
Adenauer nu ook een streep heeft kunnen
zetten onder de campagne dié buiten West-
Duitsland tegen Globke gevoerd wordt.
Advertentie
Zoutarme en suikervrije dleet-artikelen
KENNEMERLAAN 131 - TEL. 5386
Het bekende adres, ook voor Helderse taal
De 50-jarige J. Lodries uit Kruisland
(N.B.) is bij het werk op een akker in Din-
teloord onder een tractor geraakt en om
gekomen. Hij was met zijn zwager met
twee tractoren het land aan het eggen.
De voertuigen waren aan elkaar verbon
den. De eerste tractor die werd bestuurd
door het slachtoffer kreeg plotseling te
veel tegenkracht en werd achterover ge
trokken.
Amateuravond in Heemskerk
De Hervormde Instuif „De Magneet"
houdt op zaterdag 11 maart in zaal Nij-
man te Heemskerk een amateuravond.
Hieraan kunnen deelnemen zowel musici
als zangers.
Advertentie
ALLE MODELLEN
LANGE NIEUWSTRAAT 413
TEL. 6321
DUNOON (Schotland) (UPI) De Ame
rikaanse kernonderzeeboot „Patrick Hen
ry" is na een patrouilletocht van 66 dagen
en 22 uur onder water woensdag aangeko
men op de Clyde, en Holy Loch binnenge
varen. De „Patrick Henry", welke zes
tien „Polaris" raketten alsmede de hier
voor te gebruiken kernwapens aan boord
heeft, werd de eerste kernonderzeeboot
welke gebruik maakt van de basis in Ho
ly Loch. De basis omvat het Amerikaanse
onderzeebootschip „Proteus", het voorraad-
schip „Betelgeuze" en enkele kleine hulp
vaartuigen welke over de Atlantische
Oceaan gebracht zijn aan boord van de
beide grote schepen.
Toen de „Patrick Henry" langszij de
„Proteus" meerde stoven vier motorbo
ten van de Britse marine op een kano af.
Daarin zat Laurens Otter, een onderwij
zer met een baard, die pamfletjes aan
boord van de Patrick Henry wilde bren
gen om de opvarenden te overtuigen van
de dwaasheid van kernwapens. Een der
motorboten voer zo dicht langs de kano,
dat deze door de golfslag omsloeg.
Een kikvorsman dook in het water om
de schoolmeester te redden. Druipnat werd
de man aan boord van een der marine
bootjes gehesen. De pamfletjes dreven
weg.
De commandant van de „Patrick Henry"
verklaarde dat zijn schip met zijn 66 et
malen en 22 uren onder water een nieuw
record heeft gevestigd. Op een diepte van
doorgaans meer dan 150 meter varend
heeft het vaartuig meer dan 11.000 zee
mijlen afgelegd.
Desgevraagd zei de gezagvoerder dat
aan boord alles gereed was om de kernwa
pens gereed te maken en de raketten te
lanceren. „We zijn op elk ogenblik pa
raat", merkte hij op.
i
