PANDA EN DE GROTBOKSER
-■4
balastore
VoCg.en.de toeek.
Bibina en de
IV
Het brandende dal
ÏEit bp brrlfbrn Mjh
e 1
PER DAG BLIJFT EEN MILJOEN
BRITTEN THUIS VAN HET WERK
Nieuw brein
Elektrocutie van
insecten
Zeldzame vondst bij
opgravingen
Si
I
JAGO SHAWLS
Jonge Belgen komen
„smokkeldansen"
in Zuid-Nederland
VRIJDAG 17 MAART 1961
iiii
Betere arbeidsvoorwaarden en kortere tijden
zouden het absenteïsme kunnen tegengaan
UW SLAAPKAMER
BLIJFT FRIS EN KOEL
MET BALASTORE
Postaal probleem
15
Tijger in de scheerstoel
Prins Bernhard bezocht
„Bewogen Beweging
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
geleder
i
COP. MA*TfTOOKCÉJ
LONDEN (UPI) Het Britse bedrijfsinstituut heeft becijferd dat in Groot-Brittan-
nië per dag een miljoen mensen wegblijven van hun werk, een absenteïsme dat het
land „onberekenbare schade" berokkent van naar schatting een miljard pond sterling
per jaar. Dit cijfer betekent, aldus het bedrijfsinstituut, dat de gemiddelde Britse
werknemer elke drie weken gemiddeld een dag van zijn werk thuisblijft. Groot-
Brittannië heeft 23.682.000 in het arbeidsproces opgenomen mensen.
62. Toen Panda zag, hoe Blabla, die zijn bescherme
ling was, een zware klap kreeg van de beroepsbokser
Vlinderslag, begon hij het toch wel een erg ruw gedoe
te vinden en hij zei tegen Joris: „Ik vind dit toch wel
een beetje grof, hoor! Zou het nu écht niet beter zijn
als we Bla bij een banketbakker in de leer deden, of
zo?" „Stil, ventje ge begrijpt dit niet," antwoordde
Joris ongeduldig. „Wij staan aan de vooravond van gro
te zaken, want in ons zorgenkind ontwaakt het begrip
voor de beginselen der edele bokssport!" De oerfiguur
begon inderdaad in te zien, waar het in dit spel om ging.
Toevallig had intussen de heer Anthropus zich juist
weer eens opgericht uit de goot, waar hij voor de zoveel
ste maal in beland was; en de maatschappelijk werker,
in het minst niet uit het veld geslagen, richtte opnieuw
zijn schreden naar het Paleis der Sporten. „Ik móet die
vent spreken," mompelde hij op duistere toon. „Niets
kan mij tegenhouden." Zijn opvatting bleek echter te
optimistisch te zijn, nauwelijks had hij de deur van de
oefenzaal geopend, of Vlinderslag kwam hem tegemoet
vliegen en sleepte hem met grote snelheid mee naar
buiten. „Wat? Alwéér?!" riep Anthropus nog veront
waardigd maar dat kwam misschien ook omdat hij
niet had gezien dat de adjunct-directeur niet uit eigen
beweging, maar door een speels tikje van de holbewoner
tot dit optreden kwam.
De Italiaanse mode-pntwerper Emilio
Schuberth is naar Wiesbaden gevlogen
om daar zijn nieuwe voorjaars- en
zomercollectie te tonen. Schuberth in
het Kurpark van Wiesbaden met drie
van zijn mannequins. Zij tonen, van
links naar rechts, „Game", een middag
ensemble van witte katoen-„structuur"
afgezet met blauwe zijden banen;
„Rhapsody", een ruwzijden zomer
avondjapon; en „Harmony", een na
middag- of cocktailjurk va?i trevira
met bijbehorende mantel.
Advertentie
Met balastore ademt uw slaap
vertrek een sfeer van intimiteit.
Balastore zongordijnen koopt
u bij de woning-inrichter. Pas
klaar voor elk raam Zó op
gehangen. Duur Welnee 1
De Franse rekenkundige Marcel Loc-
quin heeft een elektronische rekenmachi
ne gebouwd welke hij „Eccetron" noemt.
Het apparaat heeft een geheugen waarin
2000 antwoorden liggen opgeslagen en kan
vragen beantwoorden in machineschrift
De machine kan „lezen" met een snelheid
van 10.000 woorden per sekonde. Het voor
deel van de Eccetron is, dat de antwoor
den niet door wiskundigen „vertaald" hoe
ven te worden. Over vier jaar kan de serie
produktie van de „Eccetron" beginnen.
De P.T.T. in het Italiaanse plaatsje Cer
vignano heeft een probleem. Zakenlieden
hebben geklaagd, dat post van dit plaatsje
naar Muscoli, op nog geen twee kilometer
afstand, soms vier dagen onderweg was.
Toen de zaak werd uitgezocht, bleek dat
de brieven van Cervignan eerst naar Udine
gingen en vandaar via Strassoldo naar
Muscoli, een reis van ongeveer 70 kilo
meter.
1. Ongestoord
ongestoord kunt U overdag
een uiltje knappen.
Uw balastore beschermt U
tegen inkijk.
Filter
Balastore filtert het dag
licht tot rustig licht, dat
sluimeren mogelijk maakt.
3. Zo aangebracht
Een Balastore hangt in tien
minuten. U heeft er slechts
een schroevendraaier bij
nodig.
Onmisbare luxe voor uv» slaapkamer
Het Amerikaanse ministerie van land
ouw heeft meegedeeld, dat bepaalde soor-
m insecten, die in opgeslagen graan krui
en en daar grote schade aanrichten, door
niddel van hoogfrequente electrische
troom kunnen worden gedood, zonder dat
iet graan nadeel ondervindt van deze
„shocktherapie".
De tijd, dat de elektrische krachtvelden
moeten bestaan is afhankelijk van het
soort insect.
In West Friesland is bij opgravingen
naast een pas ontdekt skelet een kort bron
zen zwaard gevonden, aldus heeft dr. P.
J. R. Modderman, die de leiding heeft
bij dit werk, meegedeeld.
Het skelet moet van een man uit de
middenbronstijd, ongeveer de tiende eeuw
voor Christus, afkomstig zijn.
In die tijd gaf men de overledenen zei
den voorwerpen mee, zodat hier van een
bijzondere vondst gesproken mag worden.
Tevens is hiermee de ouderdom vastge
steld van twee menselijke skeletten, die
begin maart bij de egalisatie van een per
ceel grasland onder Zwaagdijk (Wervers
hoof) werden gevonden. De skeletten zijn
gevonden op slechts 500 meter van een
groep grafheuvels, die in 1941 door prof.
dr. A. E. van Griffen zijn onderzocht.
Op een ander punt van hetzelfde perceel
heeft men sporen van bewoning gevonden.
Verscheidene slootjes zijn teruggevonden
en op een hoger stuk is de aanwezigheid
van oud akkerland aan de hand van
ploegsporen vastgesteld. Er moeten ook
huizen gestaan hebben, aangezien de
plaatsen waar de palen in de grond ge
graven werden zijn teruggevonden. Het is
de eerste maal dat sporen van een neder
zetting uit deze tijd in West-Friesland zijn
ontdekt.
is het honderd jaar geleden (23
maart) dat in Londen de eerste
paardetrams op straat verschenen,
die in 1885 geleidelijk verdrongen
werden door de stoomtram, ruim
tien jaar later gevolgd door de eer
ste auto-„omnibussen" welke op
hun beurt werden opgevolgd van
1901 af door de elektrische trams,
die in 1952 uit het stadsbeeld ver
dwenen om plaats te maken voor de
moderne autobussen waaronder
de befaamde „dubbeldekkers"
van onze dagen.
is het 25 jaar geleden (24 maart)
dat „het grootste schip, ooit ge
bouwd," de „Queen Mary" van de
Cunard White Star Line (81.235 ton)
Afgezien van de achteruitgang in de pro
duktie, aldus het instituut, kan elke ab
sentie een extra uitgave van ninepence tot
15 shilling (een tot acht gulden) beteke
nen op de loonstaat van een bedrijf, als
gevolg van gedwongen wijzigingen op het
rooster of van overwerk voor andere werk
nemers. „Absenteïsme zal altijd voorko
men als gevolg van ziekte, bedrijfsonge
vallen, huiselijke omstandigheden enzo
voorts, maar er schijnt toch weinig twij
fel aan te bestaan dat voor vele gevallen
van absenteïsme in de industrie geen ver
klaring te vinden is," aldus het instituut.
Het instituut komt in zijn onderzoek tot
de conclusie dat vooral de jonge vrouw
in Londen gemakkelijk komt tot verzuim
van een dag of meer dagen. Vrouwen la
ten gemakkelijker verstek gaan dan man
nen. jonge mensen gemakkelijker dan
ouderen hoewel de ouderen gedurende
langere tijd vrij nemen Londenaars
vlotter dan werknemers in kleine steden.
Invloed van betaaldag
Het absenteïsme is volgens het instituut
een verschijnsel dat vooral voorkomt bij
grote bedrijven, die een voordelig ziekte
uitkeringsstelsel hebben. Het absenteïsme
is het geringst op betaaldag.
De maand februari levert het hoogste
percentage absenties op om aanvaardbare
redenen. In de klimatologisch plezieriger
maanden juli en augustus is dit percen
tage het kleinst.
Het absenteïsme onder mannelijke
werknemers is het hoogst in de mijnin
dustrie, de kleinhandel en de chemische
industrie. Voor vrouwen geldt dit voor de
voedsel,- drank- en tabaksindustrieën. Het
onderzoek van het instituut heeft uitge
wezen dat het absenteïsme een vijfde ho
ger is bij een werkweek van vijf en een
halve dag vergeleken bij een werkweek
van vijf dagen.
Een mogelijke verklaring voor het gro
ter percentage absenteïsme onder Londen-
se werknemers is volgens het instituut dat
iemand die licht ongesteld is zal opzien
tegen de lange reis die hij in vele geval
len van huis naar zijn werk moet maken.
Het instituut stelt als middel tegen het
absenteïsme voor verbetering van het mo
reel van" de werknemer door betere ar
beidsvoorwaarden en in bepaalde geval
len verkorting van de werktijd.
.50-51 's Avonds zaten de Bosmannetjes
bij hun lamp en rookten hun pijpje, ter
wijl ze luisterden naar het geweld van de
storm.
Wat zal het er morgeji uitzien! zei
den ze. Er zal heel wat op te ruimen
zijn, met die losse takken en blaren!
Ook 's nachts hoorden ze de wind nog
om hun schoorsteentjes loeien. Maar te
gen de ochtend ging de wind eindelijk lig
gen.
De volgende morgen scheen het zonnetje
weer vriendelijk door 't bos: het woei nigt
meer en alles was rustig. Maar de Bos
mannetjes, die uit hun huisjes kwamen
zagen wel dat er heel wat te doen was.
Advertentie
Toen de grote tijger de kapperszaak bin
nensloop, maakte het kappersmaatje dat
hij wegkwam. Toch kwam Sahbra, een
Mantsjoerijse tijger van 260 pond, alleen
maar om te ondergaan wat zijn baas onder
gaat wanneer hij in 'n kappersstoel plaats
neemt. Het gebeurde in het winkelcentrum
van Lochwood bij Dallas in Texas.
Sahbra dan had zich genesteld in de
stoel. Maar al gauw werd hij onrustig. Het
kan zijn dat het gezoem van het scheer-
apparaat hem prikkelde. In ieder geval
moest Sahbra's baas, kapitein Heinz Nau-
mann, zijn elleboog in de bek van de tijger
steken om te maken dat hij zich rustig
hield voor zijn eerste behandeling.
Het was alles omwille van de publiciteit.
Naumann, een vroegere Duitse onderzee
bootcommandant, is met vijf tijgers en een
leeuw naar Dallas gekomen om een show
te geven onder auspiciën van. de Kamer
van Koophandel van White Rock bij Dal
las, en om wat reclame te maken voor de
Duitse film „Hippodrome" die in Dallas is
gaan draaien.
Terwijl Sahbra zich liet bijknipen, ver
telde Naumann dat hij in 1943" was opge
bracht door de Amerikaanse marine en
dat hij twee jaar krijgsgevangen had ge
zeten in Utah. „En daar ben ik weer", zei
hij. Ook zijn vader was leeuwentemmer.
Prins Bernhard heeft donderdagmiddag
een bezoek gebracht aan de tentoonstelling
„Bewogen Beweging" in het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam. De Prins, die verge
zeld was door zijn particulier secretaris, dr.
F. A. de Graaff, verbleef een uur op de
tentoonstelling en bracht verschillende van
de aanwezige kunstwerken zelf in be
weging.
69)
„Ach ja", zei hij haastig, om van onderwerp te ver
anderen, „en dan ben ik in Baicoi de heer Dimopol ach
terop gereden".
Lipanescu beet op zijn onderlip. De bankier was de
enige die hij hier nu niet graag zag, maar hij had hem
toch wel moeten uitnodigen. „Tja, meneer Dimopol.
Daar doe ik al lange tijd aangenaam zaken mee", zei
hij bijna bedremmeld. „Maar laat ik u aan de dames
voorstellen".
„Als het om dames gaat ben ik altijd van de partij
Nadat ook' de andere gasten waren aangekomen gin
gen op een wenk de schuifdeuren op de achtergrond open
en nu kon men in de nog enigszins schemerige eetzaal
de reeds gedekte tafel zien staan. Uit die deuren kwa
men verscheidene kelners met grote zilveren bladen te
voorschijn. Voor men aan tafel ging werden er in de sa
lon kleine hartige voorgerechten rondgediend: dunne
sneetjes wittebrood met kaviaar, olijven of sardines en
kleine brosse baksels naar een recept van Anghelina.
Andere kelners serveerden dranken: tzuika, Griekse
matsica en vermouth voor elke drank was een apart
model glas beschikbaar.
Een ober schoof tenslotte de zware portières geheel
open en kondigde met onbewogen gezicht aan:
„Er is opgediend".
Terwijl Lipanescu haastig toeschoot om zijn gasten
in gepaste volgorde naar de hoefijzervormige tafel on
der de protserige kristallen kroon te begeleiden hoor
de hij iemand zeggen, „Gelukkig dat het zover is. Mijn
maag rammelt".
Anghelina was temidden van een paar dames blijven
zitten en trachtte zich te verzetten toen Lipanescu haar
naar de haar toegedachte plaats wilde begeleiden.
„Ik wil toch een dame van je maken!" zei hij onder
drukt maar krachtig. „Je moet niet bij die koopmans
vrouwen blijven zitten. Daqrvoor heb ik niet zo hard
gewerkt!"
De kelners hadden de eerste gang al opgediend toen
eindelijk ook Dimopol verscheen. Lipanescu wilde hem.
nu er tussen de aanzienlijkste gasten geen plaats meer
was, zijn eigen stoel aanbieden, maar Dimopol maakte
er geen gebruik van en ging tussen de kooplui en hande
laars aan het uiteinde van de tafel zitten. Vele belangen
bonden hem aan deze mannen en zij voelden zich ver
eerd, nu hij aan hun gezelschap de voorkeur gaf. Hij
kende hen allen van naam en wist met ieder een pas
sende opmerking te wisselen.
De kelner haastte zich hem nog te bedienen. „Alstu
blieft, meneer Dimopol".
Dimopol draaide zich om, schijnbaar aangenaam ver
rast bij het horen van een bekende stem. „Ach, ben jij
het Jancu?"
Hij stak de kelner als een vriend zijn hand toe. De
man kreeg een kleur tot achter zijn oren. terwijl Di-
mopol het beste van de schaal op zijn bord legde, ge
heel overtuigd dat deze kelner hem gedurende lange tijd
beter zou bedienen dan anderen. Niet lang wisten zijn
tafelburen en de diverse gerechten overigens zijn aan
dacht vast te houden. Hij lachte weliswaar en deelde
links en rechts hoffelijke complimenten uit, maar zijn
blikken zwierven speurend door de zaal en taxeerden
wat hij zag op de prijzen. Zeven boogramen gaven uit
zicht op de tuin, waar kleurige lampen brandden. De
toegang naar de salon werd door zware koffiebruine
portières afgesloten. De wanden waren tot aan een hoog
te van twee meter met bewerkt .eikenhout gelambri-
zeerd. Het bovenste deel van de wanden was vrijwel
tot aan het plafond met een eveneens koffiebruin ma
teriaal bekleed, dat zijde kon zijn maar ook wel pa
pier. Dimopol greep de eerste gelegenheid tot opstaan
aan, om die wanden onopvallend eens van dichtbij te
bekijken. Zodra hij de zaal verliet om ook in de andere
vertrekken alle bijzonderheden nader te beschouwen
stootte Anghelina haar man aan. „Enache, ga eens kij
ken wat die bankier in zijn schild voert." Dimopol
had wanden, meubels, vloer en wanden van de salon
al spoedig op de juiste waarde getaxeerd. Nu liep hij
in de vestibule rond. Hij was op het oorlogspad. Ach
ter een zware draperie ontdekte hij een opgang naar
de bovenverdieping. Hier leek alles al minder weelderig
dan in salon en eetzaal en de trap was niet eens goed
schoon Toen hij boven kwam kon hij zijn ogen met ge
loven De ruimte, die zich hier voor hem opende, werd
door een noodlampje maar nauwelijks verlicht. De
wanden waren nog niet eens gewit. Zijn voetstappen
werden gedempt door een laag zand en cement, hij
stootte zich aan planken en stellages, zoals die in nieuw
bouw worden aangetroffen. Een van die planken vorm
de een soort brug naar het enige vertrek op deze ver
dieping dat al voltooid was: de slaapkamer van het
echtpaar. Dimopol verloor zijn goede humeur en rende
door het stof en vuil in de grote overloop van de ene
deur naar de andere: overal onvoltooide vertrekken,
overal kale wanden en zonderlinge gaten. Alleen de rui
ten waren ingezet en achter elk raam brandde een
lampje, dat naar buiten de indruk van rijkdom en weel
de moest versterken.
Woedend en tevens verbijsterd ging de bankier naar
de trap terug, sloeg het stof van schoenen en kleren
en zocht de benedenverdieping weer op. In de vestibu
le stuitte hij op Lipanescu, die hem overal had gezocht.
Een paar tellen keken zij elkaar doordringend aan.
Zoekt de bankier soms iets" fluisterde Lipanescu
scherp Dimopol verborg zijn woede achter de van zijn
voorouders geleerde hoffelijkheid. Niet voor mets waren
zij adviseurs aan vorstelijke hoven geweest. Hij zag
in dat het geen zin had een woordenwisseling te ont
ketenen. Zijn trekken werden zachter en er verscheen
een milde glimlach om zijn lippen. „Mijn beste Lipa
nescu", zei hij, „ik heb uw kasteel bezichtigd. Omdat
u het druk had met uw aanzienlijke gasten ben ik maar
alleen gegaanLipanescu keek hem aan zonder goed
te weten/wat hij ervan denken moest.
Maar opeens zette hij de met onderscheidingen ge
tooide borst op. „Dan hebt u dus gezien waartoe ik in
staat ben! Laat iemand nog eens beweren dat er in
ons land geen mensen zijn die hun eigen toekomst kun
nen maken!" Dimopol nam hem bij de arm en samen
gingen zij naar binnen. Marsmuziek en lachende stem
men ontvingen hen.
„Hebt u de commissaris al gesproken?" vroeg Lipa
nescu trots.
„Zeer zeker. Het doet me genoegen tezamen met hem
uw gast te mogen zijn, mijn waarde."
„Kom. kom," weerde Lipanescu af, „u bent zelf toch
ook een man van aanzien!" In de salon gekomen wilde
Lipanescu dadelijk doorlopen naar de eetzaal. Dimopol
kon de verleiding niet weerstaan. Hij weerhield hem.
„Vriend, ik wil u er liever niet schriftelijk aan herin
neren, maar denkt u er aan, dat aanstaande zaterdag
de volgende termijn vervalt."
„Ja, ja," zei Lipanescu ongeduldig.
„En als ik u een raad mag geven," zei Dimopol hof
felijk en welwillend, „laat u dan niets onvoltooid. Dat
is niet goed. Wat men begint moet men beëindigen.
Anders vergeet men het, of er doen zich andere moei
lijkheden voor.i"
Lipanescu staarde hem verbluft aan.
„Ik bedoel," ging Dimopol verder, met de wijsvinger
discreet naar het plafond wijzend, „dat daar boven..
Lipanescu kreeg een kleur van woede. Zelf wilde hij
er niet eens aan denken dat de werkzaamheden op de
bovenverdieping nog nauwelijks begonnen waren. En
Dimopol herinnerde hem er opzettelijk aan!"
„Wat hebt u met mijn kasteel te maken? Ik voltooi
de bouw wanneer ik dat wil. En als ik het niet wil
laat ik alles liggen zoals het ligt. Desnoods steek ik
er de brand in. Laat u mij met rust."
„Oho!" riep de bankier met ernstig en afkeurend
gezicht, daartoe hebt u het recht niet, waarde vriend."
„En waarom niet, Griekse indringer?" schold Lipa
nescu, beide handen in de zijden zettend.
Omdat Dimopol merkte, dat Lipanescu rijkelijk veel
gedronken had, bleef hij bedaard en merkte nuchter op.
„Omdat een klein gedeelte, van dit alles nog altijd mijn
eigendom is, waarde vriend. Eer u me mijn geld tot
de laatste cent terugbetaald hebt, kunt u op eigen mi
tiatief niets ondernemen. Ziet u dat alstublieft toch in'
Lipanescu dreigde zijn laatste zelfbeheersing te verlie
zen. Maar voor hij antwoord kon geven hoorde hij in
de eetzaal door verscheidene stemmen zijn naam roe
pen. Hij rukte de portière opzij en ging naar binnen.
De heer Virgilica was van zijn stoel opgestaan en wil
de een toast uitbrengen, maar kon niet beginnen voor de
gastheer aanwezig was. De gasten klapten luidruchtig
in de handen toen Lipanescu binnenkwam. Deze storm
achtige ontvangst vaagde alle woede uit zijn gedachten
weg. Hij rende naar zijn plaats. „Daar ben ik al, me
neer Virgilica."
(Wordt vervolgd)
Foto uit 1936: De „Queen Mary"
nadert haar voltooiing.
zijn maiden voyage van Schotland
naar Southampton maakte, van
waar het op 27 mei 1936 zijn eerste
reis over de Atlantische Oceaan
aanving.
.is het 250 jaar geleden dat de
Engelse scheikundige William
Brownrigg, die vele belangrijke
ontdekkingen deed (o.a. van het
element platina) doch die zo be
scheiden was dat vele van zijn
ontdekkingen pas na zijn dood be
kendheid kregen, in High Close
Hall in Cumberland geboren werd.
(24 maart).
.is het 150 jaar geleden dat de Duitse
dichter, roman- en toneelschrijver
Karl Óutzow, wiens boek „Wally
die Zweiflerin" de eerste mo
derne Duitse vrouwenroman
„wegens te grote zinnelijkheid en
pijnlijke vrijzinnigheid" hem drie
maanden celstraf opleverde, in
Sachsenhausen werd geboren (19
maart)...
is het tien jaar geleden dat de eer
tijds wereldvermaarde Nederlandse
dirigent van het Concertgebouw
orkest, dr. Willem Mengelberg, in
Engadin (Zwitserland) overleed
(22 maart):
(BRUSSEL) De tieners uit de stre
ken ten noorden van Antwerpen hebben
een nieuw woord voor een nieuw ver
maak bedacht: smokkeldansen. Het is
minder tegen de wet dan men zou denken
en zeker niet tegen de Nederlandse wet.
In België mogen lieden onder de 18 ech
ter niet in die gelegenheden komen waar
wordt gedanst. Dat is het gevolg van een
wet die verleden jaar van kracht is ge
worden. Zelf worden zij bij overtreding
niet beboet, maar wel de exploitanten van
de etablissementen, waar de dansende min
derjarigen worden aangetroffen. In de
Antwerpse polder de streek tussen Ant
werpen en de Brabantse grens is on
langs de eigenaar van een café waar, ove
rigens heel onschuldig, jongeren toch een
dansje maakten, tot 14 maal 1000 Belgi
sche franks boete veroordeeld, omdat 14
dansende tieners bij hem werden aange
troffen. Dat heeft er de schrik een beetje
ingebracht bij de Belgische caféhouders,
maar het heeft de vindingrijkheid van de
tieners uit Het Antwerpse en van de Ne
derlandse exploitanten aan onze kant van
de grens verhoogd. Iedere zaterdag- en zon
dagavond worden er thans in grensgemeen
ten als Putte, Ossendrecht, Hoogerheide en
zelfs in Bergen op Zoom in tal van gele
genheden bals gegeven en daarheen trek
ken de Belgische minder dan 18-jarigen nu
met stromen. Zij noemen het „smokkel
dansen". Met fietsen, brommers en trams
komen zij naar de Nederlandse grens.
Daar staan autobussen klaar die hen tegen
middernacht ook weer prompt terug bren
gen. Het succes van de onderneming is zo
groot, dat in verscheidene gemeenten
langs de grens de laatste maanden nieu
we danszalen zijn geopend en waar die al
le onder de Nederlandse wet vallen, is ,er
voor de ouders van de jonge mensen uit
het Antwerpse, die daar hun vermaak zoe
ken. ook geen reden tot ongerustheid.
Oprechte Dingsdagse Haerlemse Courant
den 17 Maart 1761
advertentie:
Ouders of Voogden, genegen zijnde een
jonge Dochter (van de Pro
testantse Religie) in een
BEDDE-WINKEL te be
steeden, in of buyten de
Kost, addresseere zig by
J. Stanhoffius Boek
en Papierverkoper in de
Nes t'Amsterdam by wie
thans uytgegeeven word: Lyst der SURI-
NAAMVAARDERS (zo die t'Amsterdam
als Rotterdam en in Zeeland t'huys be-
hooren) en zig behelzende de Naamen der
Schippers, der Schepen en der Heeren
Boekhouders, voor 't jaar 1761, a 3 Stuy-
vers.
