Glorieus musiceren door het
kamerorkest van Moskou
Drie moderne nö-spelen
bij de toneelgroep Puck
t
Mariemma als kunstenares
van de Spaanse dans
EN
DE KONINGIN
DE REBELLEN"
Een plezierige
avond behoeft
niet bedorven
te worden door
hoofdpijnNeem
direct Rheumin
De negen muzen
voorjaars- en zemeriijn
MOLENDIJK
MAANDAG 26 MAART 1961
Roger Chailloux exposeert
in Boston
FILM EN FILMWERELD
Nederland op de tiende
plaats in het
Eurovisie-songfestival
De
winnaar
Feest
Zwakke opvoering door
Toneelgroep „Theater"van
De radio geeft dinsdag
Mooie vertolking door Caro van Eyck
T elevate pro gram ma
MA
a t
EEN AVOND WAAROP DE MUZIEK in al haar luister
aanwezig was; dat weten degenen die in de Grote Zaal van
het Amsterdams Concertgebouw zondagavond het optreden
hebben bijgewoond van het Kamerorkest van Moskou. Hoe
zelden maakt men zo iets mee, een dergelijke volstrekte
overgave, zulk een bezieling die gevoed lijkt te worden uit
het hart van de muziek-zelf. Men moet geluk hebben als
beroepsconcertbezoeker om eens per jaar zo'n avond te
kunnen beleven. Want dat dit een belevenis was, dat is nu
eens niet een opgeschroefde gemeenplaats. Tenslotte is
muziekmaken mensenwerk, en verreweg het meeste wat
men te horen krijgt draagt het stempel van plichtmatigheid
en routine, met af-en-toe een uitschieter als de geest vaardig
wordt. En hier werd, een hele avond lang, gemusiceerd in
een gestemdheid die men niet anders dan met het woord
„harmonieus" kan aanduiden, een natuurlijke bereidwillig
heid van ieder afzonderlijk om allen gezamenlijk het beste
te geven. „Staatsorkest van de U.R.S.S.", aldus mag dit in
1955 opgerichte ensemble zich noemen. Maar wat deze
veertien strijkers presteerden leek soms regelrecht uit het
paradijs te komen.
HET ZIJN MEEST jonge mensen, en het is opvallend welk een prachtige over
eenkomst zij hebben in de hantering van hun instrument. Men zou zeggen: het lijkt
wel alsof die acht violisten, drie altviolisten, twee cellisten en één bassist door één
enkele leraar geschoold zijn. De toon heeft over de hele linie dat heldere, opene, die
bewegelijkheid die van een grote warmte vervuld is, welke men hier al kent door
violisten als Cistrach en Kogan, en door de cellist Rostropowitsch. Nergens een
oneffenheid, niemand die maar een moment lukraak speelt, niets van de gemelijke
schnabbel-mentaliteit die zelfs de ijverigste orkestmusicvs wel eens overvalt, slechts
de absolute perfectie, in dienst gesteld van de volmaaktheid. (Want die twee zijn niet
hetzelfde, al meent helaas menig solist van wél).
DE INZET van Mozart's Symfonie nr.
29 in A: men moest wel van steen zijn om
hierdoor niet ontroerd te worden. Onmid
dellijk was de zaal helaas maar voor de
helft bezet doodstil: het was (ik her
haal 'mezelf) of die melodie met de twee
octaafbuigingen en, even, dat mineurglim
lachje, uit de hemel de zaal binnenkwam.
En dan het Andante, hoe werd de hoofdme
lodie in vertederende gratie uitgezongen,
zonder iets te forceren, zonder expressie op
te dringen, hoe heerste hier de eenvoud
van het ware. Eén naam kwam in de ge
dachte: Orpheus. Hoger lof kan men een
musicus niet toezwaaien.
Die lof komt dan voor een groot deel toe
aan de dirigent, Rudolf Barsjai. Wat moet
deze man werkelijk van muziek houden,
om zijn mensen tot een zo grote eensge
zindheid, tot een dergelijke collectieve vrij
heid te kunnen bewegen die alle persoon
lijke ijdelheidjes wegvaagt in het uur
der muziek. Want zelfs de fraaiste Itali
aanse ensembles („I Musici", de „Virtuo
si di Roma") kennen niet dit opgaan van
verfijning en virtuositeit in een speelsheid
die van iedere „glamour" verstoken is.
WOORDEN ZIJN ONTOEREIKEND in
zo'n uitzonderlijk geval. Ik moet mij be
perken, en noem enkel nog de interpreta
tie van het Adagio uit Bartók's Diverti
mento. waarin de pianissimi van oneindige
afstand leken te komen, hoewel toch ook
het eerste deel genoemd zou moeten wor
den om een gespierdheid die tegelijk ele
gant was. Dat is wat ik in het begin van
deze bespreking aangaf met het woord
„harmonieus", dat spelenderwijs opheffen
van de tegendelen in een nieuwe harmonie,
hetgeen misschien het sterkst tot uiting
kwam door de sereniteit die zelfs aan de
dramatische passages in dit Divertimento
zo'n evenwicht verleende.
Na de pauze hoorde men een Prelude
en Fuga van Sjostakowitsj, door de diri
gent uit de oorspronkelijke piano-versie
bewerkt voor strijkers. Voorts het Concer
to Grosso in d van Vivaldi (uit „L'Estro
Armonico"), waarin de grote kwaliteiten
van de concertmeester E. Smirnow op
vielen. Een programmatisch werkje van
Boccherini, dat een ronde van de militai
re wacht door Madrid „schildert," vorm
de een charmant slot van dn avond.
HET SLOT? Gelukkig dacht niemand er
nog aan om naar huis te gaan. Havdn's
Serenade in C eigenlijk een deel uit een
strijkkwartet wie dit hoorde weet wat
het woord „lieflijk" betekent. Uiteraard
begaf niemand zich naar de vestiaire. De
dirigent keerde terug met een fluitist, die
de gehele avond onzichtbaar geweest was.
Men riep: Bravo! en er klonken twee de
len uit de Orkestsuite in b van Bach. Men
had het hele werk wel willen horen! Er
volgden nog twee toegiften, waaronder
een deel uit één van de „Kammermusi-
ken" van Hindemith. En zelfs dat was een
lentebriesje!
Het Kamerorkest van Moskou treedt he
den, maandagavond, in Den Haag op, in
het Gebouw voor Kunsten en Wetenschap
pen.
Sas Bunge
DE TONEELGROEP „PUCK" die
zich met ingang van het volgende seizoen
als teken van volwassenheid „Centrum"
gaat noemen heeft de letterkundige en
japanoloog dr. Jef Last drie uit een reeks
van vijf moderne nö-spelen van Yukio
Mushima laten vertalen. De première van
deze interessante trits heeft deze maand in
het benauwde Hypokriterion te Amsterdam
plaatsgehad. Het is bijzonder jammer, dat
men voor de pogingen tot doorbreking van
het commercieel gestandaardiseerde re
pertoire op een dergelijke broeikas is aan
gewezen. Deze stukken verdienen zowel
een ruimere accommodatie als een ruime
re bekendheid.
Marie-José Nyst.en, Walter Kous en
Nell Knoop in „De honderdste nacht"
van Y. Mishima.
In kunstzaal Hoye in Boston (V.S.) wordt
één tentoonstelling gehouden van etsen en
aquatinten van de 30-jarige oud-Haarlem
mer Roger Chailloux. Hij geeft volgens
kunstcritici blijk van een „grote vaardig
heid in de verschillende technieken. Zijn
onderwerpen behandelt hij op een merk
waardig symbolische wijze; het uitgebeel
de geeft een vertolking van de organische
vormen zonder deze nochtans uit te
beelden".
Advertentie
Terug uit Parijs brengen wij u de
nieuwste
Haute coiffure - Salon de beauté
Saunabaden
Santpöorterplein 1 - Haarlem
Tel. 60643
Buslijn 2 - indirect 3-4-8
In totaal 29 landen zullen deelnemen aan
het veertiende internationale filmfestival
van Cannes met een vijftigtal inzendingen.
Aan het festival, dat van 3 tot 18 mei
zal worden gehouden, zullen tal van ac
teurs, producenten en regisseurs luister
bijzetten. Er zijn al enige landen, die naar
prijzen zullen meedingen, bekend. West-
Duitsland komt met „Der letzte Zeuge",
Engeland met „The mark", Noorwegen
met „Linie", Japan met „Ototo" en Ne
derland met „Het mes". Polen zendt in
„Moeder Joanna van de engelen", een
film die in het land zelf op heftige kri
tiek is gestuit van de zijde van de katho
lieke kerk.
DE Nö-SPELEN kwamen tot artistieke
rijpheid in het feodale Japn van de veer
tiende eeuw vooral door toedoen van Kwa-
nami en dienst zoon Zeami, welke laatste
men op grond van zijn theoretische be
schouwingen wel de Stanislavski van het
Verre Oosten heeft genoemd. Vormen en
materiaal van deze lyrische, ten dele ook
gedanste toneelkunst werden in hoofdzaak
aan tempelritueel en mythologie van het
boeddhisme ontleend. Er zal wel samen
hang bestaan tussen de hernieuwde be
langstelling voor het Japanse theater en de
thans wijdvertakte interesse voor de zoge
heten „zen"-cultuur. In tegenstelling tot de
klassieke eigenaardigheden van het wester
se drama gaat het in de nö-spelen niet
om het wekken van medeleven of medelij
den met persoonlijke avonturen of lotge
vallen, doch om dichterlijke abstracties.
Grenzen van ruimte en tijd vervagen in een
schemerachtig gebied, waar goden en de
monen in menselijke verschijningsvormen
hun vernederende of verheffende strijd om
bestemming in de eeuwige orde beslechten.
Dit verfijnde vermaak (in de hoogste en
diepste zin van dat woord) geraakte gelei
delijk via decadentie tot verval als curiosi
teit met niet veel meer dan museumwaar-
de. Pas in -de twintigste eeuw werden po
gingen tot herstel van dit traditionele gen
re ondernomen.
AAN YUKIO MISHIMA komt de ver
dienste toe een aansluiting te hebben ge
vonden, die met behoud van oorspronkelij
ke kwaliteiten de moderne mens wezenlijk
bereikt. Het „vreemde" in deze allegori
sche verbeeldingen van erotiek en doods
drift, demonie en droom, is als het ware
overgebracht naar een grensdomein van
ons waarnemingsvermogen door de vage
gelijkenissen met uitkomsten van parapsy
chologische verkenningen.
In de nö-spelen van Mishima (geboren
te Tokio in 1925) zijn de mythologische ge
gevens verder verweven met invloeden van
westerse litteratuur. Het contemplatieve
en transcendentale van de oorspronkelijke
voorbeelden de thans vertoonde stukken
zijn alle bewerkingen, of liever transposi
ties, van door genoemde Zeami nagelaten
teksten komt nu voort uit geestverwar
ring en eenzaamheid tussen leven en dood.
Het zijn transformatiescènes in een meer
voudige betekenis: in een vlak met ver
schuivingen van heden, verleden en toe
komst doorlopen mensen in veranderlijke
gedaanten verschillende fasen van werke
lijkheid. Van het gekozen drietal is de su-
pranormale „Droom van Aoi" (in 1956 ook
tot opera bewerkt) waarschijnlijk het
meest in staat ons gevoelsleven te raken.
Dankzij het optreden van Diny Sprock en
Karin Haage kwam men er, hoe moeilijk
het ook was bij gebrek aan zuurstof in de
zaal zijn aandacht op iets anders dan het
verschiet van frisse lucht te richten, inder
daad van onder de indruk. Meer bevredi
ging nog schonk „De honderdste nacht"
door het fascinerende toedoen van Nell
Knoop in de rol van fatale vrouw. „De flu
welen trom" daarentegen bleek ondanks de
goedgerichte aanpak hachelijk experiment
door misplaatste bezetting.
HET IS TE HOPEN, dat men zich door
de moeilijke woorden in deze recensie niet
van een bezoek laat afschrikken. De ken
nismaking is stellig de moeite waard, in
dien deze althans onder aangenamere om
standigheden dus in een gewone schouw
burg kan geschieden. „Puck" heeft de
regie van deze nö-spelen aan Bob Ver-
straete, Ab Abspoel en Theo Kling toever
trouwd. De moeilijk te beoordelen resulta
ten bewijzen in ieder geval smaak en zorg
vuldigheid.
David Koning
Het Eurovisie-songfestival van dit jaar
is zaterdagavond gewonnen door Luxem
burg met een liedje van Maurice Vidalin
en Jacques Datin, „Wij Geliefden". Het
werd gebracht door Jean-Claude Pascal,
en haalde 31 punten.
„Are you sure" van het Engelse duo
Johnny en Bob Allison werd tweede met
28 punten.
3. Zwitserland, 16 punten; 4. Frankrijk,
13; 5. Denemarken, Italië. 12; 7. Noorwegen.
10; 8. Joegoslavië, 9; 9. Spanje, 8; 10. Mo
naco, Oostenrijk. Finland, Nederland. 6;
14. Duitsland, 3; 15. Zweden, 2; 16. Bel
gië, 1.
Jean Claude Pascal, die voor Luxem
burg de zege uit het vuur sleepte op
het Eurovisie songfestival.
ALS IEMAND ZICH de opvolgster [positie aan het Teatro de la Zarzuela,
van de legendarisch beroemde Ar gen- I geveer een jaar geleden vormde zij op- I zêkeTnieTdeTwaTiteitèn die"het^in^intêr-
Het Europese Song-Festival heeft een
overwinning opgeleverd van Luxemburg,
dat zijn vertegenwoordiger Jean-Claude
Pascal met het gevoelige en navrante lied
„Nous les amoureux' op einigszins verras
sende wijze in puntenaarital zag klimmen
boven het aanvankelijk favoriete „Are you
sure" uit Engeland.
Ofschoon de kwaliteit van de liedjes, die
op het festival meedingen, meestal niet
indrukwekkend is. gaf het festijn ditmaal
toch een genietbare selectie te horen. De
voordracht was vaak zeer zwak, doch dat
was juist niet het geval bij Jean-Claude
Pascal, die zijn niet zeer melodieuze stem
de entourage van een voortreffelijke voor
dracht gaf. Wat onze Nederlandse verte
genwoordigster betreft, Greet je Kauffeld
heeft zich ongetwijfeld tot het uiterste ge
geven en daaraan heeft het dan ook niet
gelegen dat ze zo laag geklasseerd werd.
Het gaat hier trouwens in de eerste plaats
om het lied. Dat lied „Wat een Dag" had
nieuw een eigen gezelschap. Zij is nu een
maal een soliste, die in dienstbaarheid
aan haar kunst haar unieke persoonlijk-
heid tot gelding moet brengen.
MARIEMMA HEEFT voor haar derde
bezoek aan Nederland een bijzonder fraai
programma samengesteld, waarin zowel
tina mag noemen, dan is het zeker de
thans veertigjarige Mariemma, die ge
durende de tweede helft van deze maand
een tournee door ons land maakt met
een klein ensemble. Vrijdag trad zij op
voor maar liefst twaalfhonderd toe
schouwers in het Concertgebouw in I de hoofse als de regionale stijl tot uiting
liefhèbberÏ'jof bSer gezègdfde bewon- ^-Te^ngrijk^ I "óndeTvóorzmerschap"van Karei
debars) van Spaanse danskunst zij mee-
nationale kring waardering konden bezor
gen. Een zwak lied, zowel wat muziek als
tekst betrof, zwakker dan de meeste an
dere en niet geschikt om de handicap on
zer taal te overwinnen.
De zaterdagavond was met dit zangfes
tijn, dat voortreffelijk was georganiseerd,-
voor de televisie in ieder geval een spe
ciale avond geworden. Dat daarbij ook
nog de interessante talaria „Hou je aan je
LA ARGENTINA heeft tal van oude I
Spaanse volksdansen aan de vergetelheid
ontrukt door deze in zeer persoonlijke be
werkingen voor het toneel geschikt te ma-
gedeeld. dat men haar op 23 maart in b.epk,endte .litterat?ren tebekÜ
Leiden en op 29 maart in Diligentia in raken. Deze opzet blijkt ook uit de keuze avn„<t
Den Haatr kan zien van soortgelijke ambities verradende mu
I ziek als een deel uit de suite „Iberia" van
Albeniz en „Aiborado del grazioso" van
Ravel, door pianist Enrique Luzuriaga
aanmerkelijk gelukkiger verklankt dan de
asonate van Scarlatti, die als muzikaal in-
ken. Zij werd daardoor de gangmaakster I tfrmezz° diende. Dit streven naar speci-
van de renaissance der folklore van het f'eke expressiviteit moet men waarderen
Iberische schiereiland. Haar stijl werd ge- a's een verheffing boven het gemakkelijke
kenmerkt door een synthese van expres- succ?s- Artistiek gesproken moet men de
sieve oosterse en klassieke westerse ele- resultaten vergelijken met de balletten uit
menten. In haar voetsporen, zich evenzeer c'e achttiende eeuw in Europa, toen men
onderscheidend door uiterst verfijnd castag- er onder voorbeeldige leiding van Noverre i f
nettenspel, zich zorgvuldig houdend buiten toe overging passen en gebaren in dienst ?e be«inneTm^
gebieden v.» ,ho„ me. erotieehe effee- bestudeerd, h.rts.oebten .e „ellen. „7e7kan Teheiden
ten. beweegt Mar™ „eb. B„ Ru,„- PARADOXAAL BIJNA blijkt de eigen- «MM™* voor de NCRV alten
zij zich in de bewegingstechniek van het H'jke kunstzinnigheid van Mariemma veel Pb„eld
academische ballet. Ter afwisseling van overtuigender uit de gracieuze verfijning, vroUw een uit™«ktP 7a^ H- b
haar tounées vervulde zij hoofdrollen bij waarmee zij eenvoudige volksdansmotie- L Ap? nnnffertn rf Tl
de opera's te Madrid, Parijs, Rome en Mi- Ye? uitwerkt en opnieuw verbindt. Haar et®arvnmenfpn j m^er dat
laan, in 1958 maakte zij een choreografie ;J?ta Navarra is een licht en schitterend voor
voor het programma van de Markies de kleinood, te vergelijken met een variatie I tensConflict mo^t tracht t we
- - - wereldtentoon- ult een romantisch ballet. In de uit twee I moet trachten op te lossen zon
de
avond helemaal goed. En tot overdaad
kwam er dan nog de spannende serie „Het
is zover" bij.
David Koning's televisiebewerking van
een novelle door Marianne van Noortwijk-
Colijn heeft ons er zelfs zondagavond niet
van kunnen overtuigen dat dit verhaal ge
noeg dramatische kwaliteiten bezit om een
t.v.-uitzending te rechtvaardigen. Het is
een bijna ononderbroken alleenspraak, die
de overwegingen van een jonge vrouw
weergeeft als zij voor de keuze is gesteld
Cuevas op de Brusselse
stelling. Nadien vervulde zij een leidende
r. - e - -. >:?-;■
UGO BETTI, die wel eens de belang
rijkste Italiaanse toneelschrijver sedert
Pirandello wordt genoemd, is door de Ne
derlandse toneelgezelschappen pas laat
ontdekt. Bij zijn dood, in 1953, was er hier
nog nooit een stuk van hem opgevoerd,
en daarna is men in ons land zijn werk
in anti-chronologische volgorde gaan spe
len: eerst zijn laatste stuk, „Het geiten
eiland", daarna het voorlaatste, "De
vluchtelinge", en nu „De koningin en de
rebellen", dat nóg een jaar ouder is en van
1951 dateert. Het is moeilijk te zeggen
wat de oorzaak is van deze late belang
stelling voor een auteur die men beter in
vrede zou kunnen laten rusten. Want Bet-
ti's werk was eigenlijk al verouderd toen
het geschreven werd. Het behoort naar
zijn aard tot de dramatische school van
de jaren twintig en het is danook boorde
vol van Pirandello (die toen triomfen vier
de) en van Kafka op wie toen aandacht
begon te vallen). Maar het zijn onvolle
dig verwerkte invloeden gebleven en Ugo
Betti heeft nooit het formaat van Piran
dello of de diepte van Kafka bereikt. Als
hij inderdaad de belangrijkste Italiaanse
toneelschrijver sedert Pirandello was, dan
zou men daaruit alleen kunnen conclude
ren dat er sedert de dood van Pirandello
geen belangrijke toneelschrijvers in Ita
lië zijn geweest.
Toch is „De koningin en de rebellen"
ook buiten Betti's vaderland nogal eens
gespeeld en verscheidene grote actrices
hebben aan de vrouwelijke hoofdrol hun
krachten gegeven. Maar dat zal dan we!
gebeurd zijn omdat deze rol nu eenmaal
een kolfje naar de hand van grote actri
ces is, en niet omdat het st.uk zo belang-
enhnl;
zelfs dé dood voor het vuurpeleton voor
over heeft natuurlijk is het een verlei
delijke opgave voor een bekwame actri
ce om uit deze gegevens een indrukwek
kende levende figuur te scheppen. En
daarin is Caro van Eyck ook stellig wel
geslaagd, vooral in de tweede helft van
het stuk als men de slet Argia geleidelijk
naar de statuur van koningin toe ziet groei
en. De actrice bereikte daarbij (ondanks
een af en toe onduidelijke dictie) ontroe
rende hoogtepunten en zij riep innerlijke
vormen samengestelde Malaguena heeft „er J11? p, v®n ^.hen geboden. Helaas nam
de armvoering (het is een lelijk woord ïe,,far §een enkele litteraire
maar ik ken geen beter) dat onvergelijk- v,ucht behalve bij een beschrijving van
bare in de interpretatie van wat traditio- m"^reSen die zonder bronvermelding was
neel is voorgeschreven, dat haar tot de an^leencl aan Hans Andreus. Bovendien is
exclusieve klasse van een Anna Pavlöva vo° uren m°eten luisteren naar
doet behoren. Voor eert ander h-dögtépfthf ,p Mïsgesprisken gedachten een weinig
kan ik naar de kernachtige gratie van -.de ,e??e A Ibn.eeJervarin.g-j vporal niet in
bergdans uit Santander verwijzen te- cor dat het twijfelachtige mid-
vens omdat daardoor het gemis van Bas- m? c tussen realisme en typering,
kische voetvaardigheidsproeven letterlijk ?s Snijders slaagde erin. dit zwakke
en figuurlijk wordt opgeheven. fpei' e yuui' en te zwaard" geheten, ge-
Conchita Fernandez levert aan dit reci- l0°twaardigheid te verlenen door het strak
tal enkele bijdragen als een leerlinge met en ln§et°gen te spelen, noch te vurig,
veel talent. Paco de Ronda is een be- 2.° zwaar, Vooraf werd de prachtige
kwame maar nogal slordig met de eisen Disney-natuurfilm „Robbeneiland" ver
van vakmanschap omspringende danser. [0°ncl en speelde het Radio-Bachorkest op
Verder werken mee Nino de las Cabezas teierecorc*lnë een Mozartsymphonie.
(zang) en Luis Pastor (gitaar). n
Deelaschermer
David Koning
Nederlandse zangeres won
concours in Parijs
De Utrechtse zangeres Maria Johanna
Boender is, samen met de Franpaise Du-
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening AVRO: 8.00 Nieuws 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij-
spanningen op die het stuk bijzonder ten I chier als winnares uit de strijd getreden £jnB: 955 ,P?Jknespr 10 00 Gram- 10.50 Voor de
goede kwamen. Het is danook bepaald wel bij het concours Noëmi Perugia, dat za-
zo, dat de schrijver in dit geval meer terdag in Parijs gehouden werd. De beide
steun kreeg van de hoofdrolspeelster dan prijswinnaressen zal nu de gelegenheid ge
boden worden in Parijs een openbaar con-
I eert te geven. De welbekende liedzangeres
Noëmi Perugia organiseert sinds enkele
jaren ook in Noordwijk aan Zee zomer
cursussen waaraan een concours verbon-
Maria Boender had zich vorig jaar in
zij van hem.
DE OPVOERING ALS GEHEEL was
echter een bedroevend allegaartje. Ri
chard Flink, die voor de regie tekende en
die volgens het programma de rol van
commissaris Amos had moeten spelen,
was als acteur afwezig en van zijn regie I Noordwijk al als een der twee laureaten
(die anders zo uitstekend kan zijn) viel onderscheiden. Van de jury van het Pa-
ook weinig te bespeuren; de voorstelling rijse concours maakten zaterdag de be-
rammelde hevig en was in menig opzicht roemde zangeressen van de Parijse Ope-
de Toneelgroep „Theater" onwaardig. Men ra Germaine Lubin en Martinelli, de di-
kan het van een groot en royaal gesubsi- recteur van het Musicologisch Instituut
dieerd gezelschap niet aanvaarden, dat Jacques Chaillv en de muziekcritici Jac-
het bijvoorbeeld een groep reizigers, die ques Bourgeois en Frank Onnen deel uit.
vóór de pauze door de revolutionairen
worden aangehouden, na de pauze ongegê- I
neerd opnieuw ten tonele voert, nu als.
^rs' Pianospel. 11.15 Voor de zieken.
12.00 Zang en piano. 12.20 Regeringsuitz.Voor de
landbouw. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Lichte muz. 13.00 Nieuws, meded. en beursber.
13.30 Promenade-ork. 14.00 Gram. 14.40 School
radio 15.00 Voor de vrouw. 15.30 Kamermuz. 16.00
Voordr. 16.15 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.20
P„eJifTrenwereld en wiR tezing. 17.30 Lichte muz.
18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 R V U.: Tech
niek en structuur van de samenleving: Het plat
teland, lezing door prof. dr. Sj. Groenman. 19.00
den pleegt te worden. De jonge zangeres v°or de kleuters. 19.05 Paris vous parie. io!iö
Advertentie
rijk of zo belangwekkend werd geacht.
Want het drama als zodanig is beslist be
neden de maat gebleven. Men zou er diep
zinnige beschouwingen aan kunnen wij
den, des te gemakkelijker omdat het dooi
de auteur diepzinnig is bedoeld; maar zul
ke beschouwingen zouden er slecht aan
zijn besteed, want het stuk mist het aller
voornaamste element dat elk toneelwerk
dient te bezitten: de levensadem. Het is
maakwerk gebleven, een levenloze con
structie van ontegenzeglijk nobele gedach
ten, van morele verontwaardiging over
het onrecht dat de menselijke samenle
ving beheerst, van deernis met de onschul-
digen die zich in een schuldige omgeving
niet kunnen handhaven; maar de schrij
ver heeft die ideeën geen levende gestalte
kunnen geven. Zijn toneelfiguren zeggen
alleen maar de lesjes op, die Ugo Betti
het publiek wil leren. Dat is moordend
voor het toneel, ondanks de ongetwijfeld
edele bedoelingen van de auteur. Maar
ja, ook Betti's landgenoot Brutus was „an
honourable man"..
EN TOCH, DIE HOOFDROL, die actri
ces als Edwig Feuillère, Irene Worth, en
nu in ons land Caro van Eyck heeft aan
getrokken, die hoofdrol biedt ongetwijfeld
grote speelmogelijkheden. Een meisje van
de straat, dat voor een voortvluchtige ko
ningin wordt aangezien en dat, na al haar
vroegere vernederingen, in deze „rol" een
gelegenheid vindt om eindelijk haar men
selijke waardigheid te herwinnen en daar
leden van een revolutionaire jury! En de
geluiden van een joelende volksmenigte
en van vuurgevechten op het dorpsplein
waren op het belachelijke af, evenals de
schertsfiguur die een strijdlustige schild-
wacht voorstelde.
Men had het blijkbaar zelfs onnodig ge
vonden. het publiek mee te delen dat de I
rol van de commissaris (de voornaamste
mannerol nog wel!) in afwijking van het
programma niet door Richard Flink maar
door Bernard Droog werd gespeeld
een handelwijze die al even onhoffelijk j
was tegenover de toeschouwers als tegen
over de twee betrokken spelers.
Rheumin - tabletten helpen snel,
zeker en bovendien veiligOok
door de gevoelige maag uitstekend
te verdragen. 20 tabletten 63 ct
Een Brocades - product, dus:
vertrouw er op I
DROOG HAD ZEKER wel verdiend dat
de aandacht op deze wijziging in de rolver
deling was gevestigd, want hoewel een
fanatieke figuur als deze Amos, die aan
wijlen Visj!nskv van de Russische zuive
ringsprocessen herinnert, hem toch niet
bijzonder ligt, wist hij met de hem aan
geboren natuurlijkheid en zuiverheid van I zen daarentegen speelde met veel toewij-
toon niettemin gestalte aan de rol te ge- ding en concentratie de monotone rol van
ven. Behalve Richard Flink was ook Wim de opgejaagde „echte" koningin en slaag-
Hoddes uit de oorspronkelijke bezetting de er in daaraan toch tal van gevoelige en
verdwenen; de laatste was en dit ver- ontroerende accenten te geven,
meldde het programma wél vervan- De Haarlemse Stadsschouwburg was za
gen door Piet Kamerman, die van de rol terdagavond zeer slecht bezet. De weini-
van generaal Biante niets wist te maken, ge toeschouwers gaven aan het slot ech
De revolutionair-uit-opportunisme. Raim, ter wei en terecht uiting aan hun
Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 Amus.progr. 21.05 Lit
teraire quiz. 22.00 Kamermuziek. 22.30 Nieuws.
£?H£sXer' van New York meded. 22.45 Journ.
23.00 Gram. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voorde jeugd.
Gram. 7.45 Morgengebed en overweging 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.40
Schoolradio. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Licht
baken, lezing. 10.25 Gram. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Gram. 11.50 Volaan.. vooruit, praatje. 12.00
Middagklok - noodklok. 12.04 Ben je zestig? 12 30
Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gram. 12.50 Act.
13.00 Nws. 13.15 Zonnewijzer 13.20 Platennieuws.
13.40 Da namuz: 14,05 Schoolradio. 14 35 Voor de
plattelandsvrouwen. 14.45 Gram. 15.30 Klassieke
muz. 16.00 Voor de zieken. 16.30 Bidstonde voor
de Vasten. 17 00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber.
17.45 Regeringsuitz.: Een functie van het bestuur
m Nederlands Nieuw-Guinea, door Sj van der
Goot. 18.00 Lichte muz. 18.20 Gram. 18.30 Voor de
jeugd. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Vastenmedi
tatie. 2000 Gram. 20.30 Avondcollege. 21.00 Don
Giovanni, opera 22.25 Voetbalrep. Nederland B-
België B. 22.30 Nieuws. 22.40 Gehuwd en onge-
2255 Cabaretprogr. 23.25 Gram.
23.5524.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
,^120?nÜJifuws 12 03 Gram- 1215 Pianorecital.
!Pm 1? 0 Weerber.). 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws.
13.15 Gram. 14.00 Operettemuz. 14.35 Gram 15 00
j Spaanse muz. 16.00 Koersen. 16.06 Duitse les. 16.21
Gevr progr. 17.00 Nieuws. 17.15 Kamermuz. 17.10
Boekbespr. 17.50 Voor de jeugd 18.20 Voor de
soldaten. 18.50 Sportkroniek 19.00 Nieuws 19 40
Gram. 19.50 Lezing. 20.00 Hoorsp. 21.30 Jazzmuz
-00 Nieuws. 22.15 Gram 22.45 Orgelconc. 22.55-
23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS' 20.00 journ en weeroverzicht KRO 20 2u
Document orogr 21 35 Avondcollege Nederlands
22.00 Epiloog
VOOR DINSDAG
fiimT*20.45 SpeelfilmVPR°: 2°'2°
Passiespelen in Durban De passie
spelen van Oberammergau zullen in de
paasdagen van 1962 achttien keer in Dur
ban en daarna iedere vijf jaar in deze stad
opgevoerd worden. Toestemming hiervoor
is van de burgemeester en inwoners van
werd gespeeld door Coen Flink, die zijn I waardering voor hetgeen Caro" van Eyck door heVnlfrha?/<5^
onbetwistbaar groot talent (men denke (die ook bloemen kreeg) en Bernard Droog onder lljdino van h! m a Stadsorkest
aan Het v,Hden"ii in 4... „ni nnn„»..nt I hadden aenvecteend onaerleiding van de in Nederland gebo-
Simon Koster worden"860' Schuurman verzQr^
aan „Het Zuiden"!) in deze rol angstval- hadden gepresteerd,
lig verborgen hield. Annet Nieuwenhuy
DE
maatsc
pieren
gewjjd
gepubl
volgen
Aan
komsti
waar r
ken zi:
derbou
Tuss
wordt
gestort
aan de
heen.
krijger
waarv:
kg we,
deze
strueei
deze 01
sa van
men v
waarti
mét m
rander
bouwd
stuk v
van bi
blijver
met st
dekt 1
van 1-
kern
De 1
len ui'
blokke
Per w:
ken w
De
overal
staan
kers t
Greno
Het
slakke
deze 1
minste
tetrapi
langs
kistini
van 01
De 1
lijk b<
beton
deze 1
zal hi
Voo
nog ei
ken n
mente
gelegd
pier i
Harin.
gebrei
den a
de ba.
Het
joen 2
ring
1964 g
Ind:
zullen
van d
te IJr
ners 1
nen t<
bedrij
De kc
van c
gen f
kredif
Zate
van P
IJsselt
Kingsl
Annie
sus, Pi
CapelL
Pernis
Zone
Rotteri
burg;
Rijnsti
burg;
vertje,
Aruba
Morbil
Hoogo
ton Rc
Maai
Lónde:
lulose
Stella
mouth
sand;
Zate
stroorr
des, A
penhaj
chas,
holm;
burg;
man 1
Libra,
quelin
grachl
Corvu
roads,
Linges
Tallin.
Zont
Stettii
Hamb
Hoogo
van E
Maa
Hoege
Sannii
(Ind
van h
duidir
naar i
Öndt
wen!
Zit i
tot
niet
