Servatius wil een internationaal
tribunaal voor Eichmann
Hij zal de bevoegdheid van
Israëlisch hof betwisten
I
i
Kennedy pakt problemen van de
landbouw op nieuwe wijze aan
Gaullisten willen staatshoofd
door het volk laten kiezen
WERELDNIEUWS
r
1000 BROEKEN!
Van dag tot dag
raatótoel
Inspirerend?
0p de
Goed idee... nu zomerse Hero doperwtjes!
DINSDAG 21 MAART 1961
3
Dr. E. van Kaalte
Stafchef Duggins van het
Leger des LI ei ls overleden
ihl i i!
Groepen boeren zouden medezeggenschap krijgen
in de regelingen voor produktie en verkoop
Amerikaans voorbeeld zweeft de UNR voor ogen
F eestgericht
Floris Flaneur
NIET LANGER ZOEKEN!
i
Onzé eigen directeur-generaal van het
gevangeniswezen, mr. E. A. M. Lamers, is
op verzoek van de regering-Verwoerd naar
Zuid-Afrika gereisd voor een bezoek aan
de gevangenissen in dat land. Het lijkt ons
uitgesloten, dat de heer Lamers nog nooit
iets in zijn krant heeft gelezen over de
meer dan „soepele" procedure, volgens
welke onze gekleurde soortgenoten daar
van hun vrijheid worden beroofd. Wij
mogen evenmin veronderstellen, dat een
hoge Nederlandse ambtenaar de bezwaren
en gevolgen van de apartheidspolitiek als
een bagatel terzijde schuift. Daarom blijft
het verslag over mr. Lamers' reis, door een
A.N.P.-redacteur getrouwelijk opgetekend,
voor ons een onverteerbaar brok.
De directeur-generaal heeft namelijk als
voornaamste conclusie uit zijn bezoek
getrokken, dat „Zuid-Afrika een voor-
treffelijke oplossing heeft gevonden
voor het enorme probleem van de tewerk
stelling van de ongeveer 54.000 gevan
genen". Van dit respectabele aantal behoren
ongeveer 49.000 personen tot de gekleurde
bevolkingsgroepen. Aangenomen dat de
oplossing inderdaad voortreffëlijk zou
kunnen zijn wij menen daaraan te
mogen twijfelen zouden wij toch graag
in de uitspraken van de heer Lamers een
verwijzing hebben gezien naar de manier,
waarop de neger in Zuid-Afrika zonder
veel omhaal in de gevangenis kan ver
dwijnen. Nu mr. Lamers dit heeft nage
laten willen wij wel een greep uit de
mogelijkheden doen: wanneer de Afrikaan
bij de willekeurige inspecties niet in staat
is zijn pas te tonen, wanneer hij zonder
werk in de „blanke" zones verblijft, wan
neer hij omgang heeft met een blanke
vrouw (of een negerin met een blanke
man), wanneer hij zich verzet tegen de
apartheidswetten en de uitvoering daar
van. Uit deze opsomming blijkt wel, dat
mr. Lamers' suggestie als zouden al de
huidige gevangenen, naar onze maatstaven
gemeten, misdaden op hun geweten heb
ben, kant noch wal raakt. Bovendien mag
men niet vergeten, dat een groot aantal
Afrikanen tot criminele uitspattingen komt
als gevolg van de minderwaardige positie,
waarin zij verkeren.
Maar goed, de directeur-generaal zou
kunnen aanvoeren, dat hij slechts ge
ïnteresseerd was in de aard van het Zuid-
afrikaanse gevangeniswezen en niet in de
reden, waarom zovelen met deze „voor
treffelijke oplossing" mogen kennismaken.
Aangezien wij in ons land echter niet te
kampen hebben met een zelfgeschapen
probleem van een groot aantal min of
meer politieke gevangenen, lijk* het
onderzoek naar die aard voor de ontwik
keling en verdere modernisering van het
Nederlandse gevangeniswezen, dat prak
tisch uitsluitend voor criminelen in het
leven is geroepen en daarom op geheel
andere uitgangspunten moet zijn gegrond
vest, weinig waarde te hebben.
De belangstelling van de heer Lamers
zal dus wel een uitsluitend persoonlijk
karakter hebben gehad en dat >s dan wel
weer een zonzijde aan deze duistere ge
schiedenis; hoewel, een man met een der
gelijke vreemdgerichte belangstelling en
zulke juichende opvattingen over zo'n
verderfelijk systeem en dan op een hoge
post in ons goede vaderland...., wij vin
den het een onplezierige gedachte. Dit
temeer, omdat ook de „oplossing" minder
voortreffelijk is dan deze ambtenaar ons
zou willen doen geloven.
Wat houdt het Afrikaanse gevangenis
wezen volgens mr. Lamers in? „Onder vrij
geringe bewaking worden de gevangenen
dagelijks naar hun werk (in de agrarische
bedrijven) gebracht", zo vertelde hij aan
het A.N.P. „De gevangenissen zijn van een
open karakter; zij zijn speciaal in de Kaap
provincie voor deze tewerkstelling inge
richt. De boeren betalen voor leze werk
krachten aan de staat. Ze hebben er zelfs
geen enkel financieel voordeel van". De
staat echter wel, zo dachten wij, en het is
genoeg bekend dat de blanken in Zuid-
Afrika meer belang bij die staat hebben
dan de Afrikanen. Dit geeft de heer
Lamers overigens toe, want „het tekort
aan landarbeiders, dat na de laatste oorlog
tengevolge van de grote trek van de Ban
toes naar de steden is ontstaan, kan thans
worden weggewerkt. De gevangene, die
als geschoolde arbeider vrij komt, gaat
veelal niet terug naar de stad, waar de
mogelijkheden om opnieuw met de crimi
naliteit in aanraking te komen, veel groter
zijn". Zo lost de regering-Verwoerd dus
het tekort aan goedkope landarbeiders op;
de trek van de Bantoe's naar de steden
vloeit namelijk voor een belangrijk deel
voort uit het feit, dat de lonen daar aan
merkelijk hoger liggen. Deze kant van de
zaak laat de heer Lamers echter kennelijk
koud. Hij rept er tenminste met geen
woord over.
De dwangarbeid, zoals wij de „voortref
felijke oplossing" liever zouden willen
noemen, heeft echter ook nog onmense
lijker mogelijkheden. Men denke slechts
aan de afgrijselijke toestanden, zoals die
twee jaar geleden in het beruchte proces
in Pretoria bekend zijn geworden. Daarbij
stond de Afrikaander P. J. Potgieser
terecht, beschuldigd van moorden, dage
lijkse mishandelingen en mensonterende
behandeling van de hem door de regering
ter beschikking gestelde zwarte gevan
genen. Dit geval stond niet alleen Het
zal wel waar zijn dat, zoals mr. Lamers
verklaart, bij de vruchtenkwekers in
Georg in Kaapprovincie de dwangarbeiders
helemaal niet als slaven worden be
schouwd, de hel is niet overal even warm.
Maar begrippen als „voortreffelijk" en
„oplosing" hebben voor ons toch een zo
geheel andere inhoud dan dat wij ze met
betrekking tot het Zuidafrikaanse gevan
geniswezen om niet te spreken van het
gehele Zuidafrikaanse beleid zouden
willen gebruiken. Wij weten het echter
reeds, directeur-generaal Lamers heeft
hierover totaal andere gedachten. Hij vond
dat zijn bezoek „zeer inspirerend" heeft
gewerkt; onthullend, zouden wij willen
Zeggen en dit dan vooral met betrekking
tot de mentaliteit van mr. Lamers.
Gedurende een vakantie in Israel ontmoette ik in het hotel in Haifa, waar ik onder
dak geniet, een heel gezelschap dat daar eveneens verblijft. Maar niet voor hun
genoegen. Zij vertoeven daar omdat de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann tot
straks het proces in Jeruzalem zal beginnen ondergebracht is in een gevangenis
dicht bij Haifa. Het gezelschap in kwestie bestaat uit vijf personen. In de eerste
plaats de uit Keulen afkomstige advocaat dr. Servatius, die destijds ook bij de pro
cessen in Neurenberg een der verdedigers was. Dat kon hij alleen doen omdat hij
nooit of te nimmer deel had uitgemaakt van de nationa,al-socialistische beweging.
Hij is vergezeld van een jonge advocaat uit Miinchen, die tot een familie behoort
waarvan vele leden door de nazi's om het leven gebracht zijn omdat zij bij de samen
zwering tegen Hitler van 20 juli 1944 betrokken waren geweest. Verder genieten de
heren de bijstand van een bekoorlijke jeugdige Duitse secretaresse.
band met het proces heb ik een onderhoud
met hem gehad.
Onomwonden stelde hij op de voorgrond,
vast te vertrouwen dat het Gerechtshof in
Jeruzalem alles zal doen om de beschuldi
ging te vermijden dat de beklaagde door
zijn rechters niet op behoorlijke wijze be
handeld is. Toch schijnt dr. Servatius van
plan te zijn, vóór alles te stellen, dat een
Israëlisch tribunaal in dit geval niet be
voegd is tot berechtiging van Eichamnn en
dat ook de verwijzing door Israël naar de
desbetreffende Israëlische wet volkenrech
telijk geen steek houdt. Een langs inter
nationale weg in het leven geroepen Hof
zou hier zijns inziens op zijn plaats ge
weest zijn.
Verkeerd acht Eichmann's verdediger
het ook, dat het proces in Israël wordt ge
voerd. „Gesteld eens, dat ik als verdediger
getuigen uit Duitsland voor en door de
rechters verhoord zou willen hebben. Er
bestaat dan grote kans dat juist zulke ge
tuigen, zouden zij hierheen komen, arresta
tie zouden moeten vrezen op grond van de
zelfde Israëlische wet volgens welke Eich
mann terecht staat." Aldus ongeveer dr.
Servatius over deze zijde van de opzet van
het proces. Verder verheelde hij niet, in
Eichmann zeker van een rechtsstand-
punt uit bekeken slechts een werktuig te
zien van hen, die de plannen tot vernieti
ging van de Joden bedachten en daartoe
de bevelen uitvaardigden. En dan volgt in
deze gedachtengang ik geef hier uitslui
tend weer, wat de theorie schijnt te zijn
van Eichmann's verdediger, zonder daar
op van mijn kant nader in te gaan dat
men van een zo ondergeschikte ambtenaar
als de beklaagde indertijd was, niet had
kunnen verwachten dat hij tegen zijn
chefs in verzet zou zijn gekomen.
Tegen televisie
Tot de bezwaren van dr. Servatius tegen
de door Israël verleende toestemming om
de rechtszittingen voor de televisie te laten
opnemen tussen twee haakjes: in Israël
zelf bestaat nog geen televisie bleek te
behoren dat hij het gevaar aanwezig acht
Dr. Benjamin HaJ.evy, president van de
arrondissementsrechtbank te Jeruzalem.
De Israëlische regering acht het zaak zo
veel mogelijk zorg te dragen voor de vei
ligheid van deze drie Duitse gasten. De
mogelijkheid bestaat immers altijd, dat
een van de honderdduizenden verbitterde
vijanden, die Eichmann begrijpelijkerwijze
juist in Israël heeft, uit het oog zou verlie
zen, dat ook de grootste misdadiger in on
ze samenleving recht op juridische verde
diging heeft en bijvoorbeeld de advocaat
Servatius te lijf zou willen gaan, ook al
doet deze niets anders dan hetgeen tot de
plichten van zijn beroep behoort en al ver
afschuwt hij zelf wat de nazi's misdreven
hebben. Kortom, voor speciale bescher
ming van dr. Servatius en zijn naaste me
dewerkers bestaat ongetwijfeld goede re
den. Vandaar, dat zich in hun omgeving
voortdurend twee ambtenaren van de Isra
ëlische veiligheidsdienst bevinden. Wan
neer Servatius, de jonge advocaat en de
secretaresse gaan eten, dan ziet men ook
hun „beschermers"- aan een tafeltje naast
hen inde eetzaal plaats nemen:
Een dier beide Israëliërs had mij ver
teld dat dr. Servatius, die ook uiterlijk
iets gemoedelijks heeft, een aangename
man is om mee te praten. Welnu, dit laat
ste heb ik zelf ondervonden. Want over
verschillende belangrijke kwesties in ver-
Mosje Landau, lid van het Gerechtshof.
dat men in het buitenland een en ander zal
vertonen met invoeging van filmbeelden,
die op zichzelf niet onmiddellijk betrek
king hebben op de beklaagde, maar die het
geheel van wat er straks elders op het
beeldscherm zal worden gebracht wat „le
vendiger" zullen maken. „Men moet wel
bedenken, dat de terechtzittingen zelf in
het algemeen al heel spoedig vervelend
zullen zijn en dat daar allerlei (dikwijls
ook nog vrij ingewikkelde) ondergeschikte
puntjes ter sprake zullen komen, die het
grote publiek geen belangstelling zullen
inboezemen. Dat heeft men destijds ook in
Neurenberg ondervonden. En wanneer dan
tussen de televisiebeelden wat filmpjes
worden ingevoegd, die in wezen niet de
persoon van Eichmann betreffen maar wel
pakkend zijn en onwillekeurig tegen
iemand van zijn slag nog verder stemming
kunnen maken, leidt dat tenslotte tot een
aantasting van wat rechtens ook de ergste
beklaagde toekomt.
Westdtiils burger
Hetzelfde geldt met betrekking tot de mo
gelijkheid, dat de beeldvertoningen nog
lang na afloop van het proces en van de
omtrent Eichmann gevallen beslissing kun
nen blijven voortgaan en herhaald wor
den. Dat ware dan in beginsel een straf,
boven de straf welke de rechters zouden
uitspreken. Nu is het waar dat het Israëli
sche Hof in zijn beslissing, toestemming te
geven tot het opnemen voor de televisie,
zich het recht heeft voorbehouden ingeval
van bepaalde misbruiken in te grijpen. Dit
zou het in de praktijk echter alleen kun
nen doen als het zou gaan om voorstellin
gen binnen Israël. De Israëlische rechters
zullen niet bij machte zijn om afdoende
maatregelen te treffen tegen misbruiken
die zich eventueel in het buitenland voor
doen."
f
Gideon Hausnerprocureur-generaal
(openbare aanklager).
Isaak Raveeh, rechter van de Arrondis
sementsrechtbank van Jeruzalem.
Vermeld zij nog dat onbetwistbaar vast
staat, naar ik van dr. Servatius vernam,
dat Eichmann burger is van de Westduitse
Bondsrepubliek. Zijn verdere familie heeft
zich destijds in Oostenrijk laten naturali
seren, doch met hem is dit niet het geval
geweest. De Westdutise Bondsrepubliek zou
aldus dr. Servatius, onder deze omstan
digheid verplicht zijn harerzijds de kos
ten van de verdediging van een van haar
burgers door een Westduitse advocaat op
zich te nemen. Volgens mijn zegsman
tracht de regering in Bonn echter en dit in
hoofdzaak om thuis zekere politieke ge
voelens te ontzien aan die verplichting te
ontkomen. Het in deze bevoegde admini
stratieve tribunaal in Keulen zal hierom
trent nog moeten beslissen. Intussen staat
vast dat, indien Bonn het advocatenhono
rarium niet zou betalen, de Israëlische
regering dit zal doen. Het was mij echter
heel duidelijk, dat dr. Servatius zelf wei
nig bewondering kon koesteren voor de
in deze tot dusverre weigerachtige hou
ding van de zijde der Westduitse Bondsre
publiek.
PAISLEY, (Schotland) (UPI) Com
missioner Norman Duggins, stafchef van
't Leger des Heils is maandag in de Schot
se plaats Paisley overleden. Hij werd 58
jaar. Duggins was de plaatsvervangend
wereldleider van de organisatie. Hij was
een inwoner van Bromley (Engeland)
Hij was juist bezig aan zijn eerste reis
naar Schotland sedert hij zes maanden ge
leden voor zijn hoge functie werd geroepen
Toen hij zondag een menigte toesprak in
de Cotton Street Citadel zakte hij in elkaar
Advertentie
Van onze correspondent)
WASHINGTON, Sedert de tweede
wereldoorlog is geen Amerikaanse rege
ring erin geslaagd een oplossing te vin
den voor het landbouwprobleem. Presi
dent Kennedy gaat het nu langs een an
dere weg proberen: het departement van
Landbouw zal trachten met de producen
ten van een bepaald landbouwprodukt een
regeling op te stellen voor produktie en
verkoop. De voornaamste landbouwwetge-
ving wordt aldus onttrokken aan het Con
gres. Huis en Senaat zouden als Ken
nedy's plan doorgaat alleen veto-recht
krijgen over de maatregelen, waartoe de
partement en boeren hebben besloten. Dat
veto-recht zou binnen twee maanden ge
bruikt moeten worden.
Het landbouwprobleem in Amerika is
nog altijd ernstig. De inkomsten van de
boer zijn beslist te laag. De controle van
produktie en prijs is nog altijd onbevredi
gend. Nieuwe methoden maken Je opbreng
sten van het land overdadig groot. De dis
tributie van de produkten laat te \yensen
(Van onze correspondent)
PARIJS De Unie voor de Nieuwe Re
publiek, die in het Franse parlement te
genwoordig de grootste politieke partij is,
heeft het afgelopen week-einde in Straats
burg een congres gehouden om in het bij
zonder de premier Michel Debré en de Ka
merpresident Jacques Chaban Delmas ge
legenheid te geven een uitvoerige balans
der activiteiten van het gaullistische be
wind op te maken. Debré, die twee volle
uren aan het woord was nam de grondwet
van de vijfde republiek, die hij indertijd
dan ook zelf ontworpen had, in bescher
ming en ontkende dat het parlement tot
een te bescheiden plaats zou zijn terugge
drongen. Over Algerije wilde hij weinig los
laten om, zoals de premier zei, de taak
van het staatshoofd in de beslissende fase
die nu aan zal breken, niet te bemoeilijken.
Uiterste discretie blijft dus ons devies, zo
herhaalde Debré.
Chaban Delmas, die juist was terugge
keerd van een reis door de Verenigde Sta
ten, waar hij langdurig met president Ken
nedy had gesproken, herhaalde dat 'n ont
moeting van het Amerikaanse staatshoofd
met generaal De Gaulle op vrij korte ter
mijn in de lijn der verwachtingen ligt. Van
zo'n gesprek tussen De Gaulle en Kennedy
zou men, zo voorspelde Chaban Delmas, nu
Frankrijk zich zo opzienbarend heeft her
steld, slechts gelukkige resultaten mogen
verwachten.
Over de mogelijkheid van een grond
wetsherziening, waarover in politieke krin
gen al maanden wordt gesproken, liet Cha
ban Delmas zich maar heel voorzichtig uit.
Herhaaldelijk is de wenselijkheid ter spra
ke gekomen, een post van vice-president,
volgens het Amerikaanse voorbeeld, te
scheppen, waarvan de titularis het staats
hoofd mettertijd dan automatisch zou kun
nen opvolgen. Het is eveneens bekend dat
de 46-jarige Chaban Delmas, die het nooit
aan ambities heeft ontbroken, zich als vice-
president ook wel graag tot officieel
„dauphin" zou laten uitroepen, doch zover
schijnt De Gaulle voor het moment nog al
tijd niet te willen gaan. Ook de officiële
proclamatie van een presidentieel regime.
dat in de praktijk al tenminste een jaar
bestaat en waarvoor de grondwet in
grijpend zou moeten worden herzien,
schijnt, volgens de uitlatingen van de
voornaamste U.N.R.-woordvoerders nog
niet aan de orde te zijn.
Wel maakte Chaban Delmas een toespe
ling op de wenselijkheid de procedure te
wijzigen voor de verkiezing van het staats
hoofd. Volgens de huidige grondwet wordt
de president der republiek door een uitge
breid college van kiesmannen aangewezen.
In de toekomst zou de staatschef, net als
in Amerika, door het hele volk gekozen
kunnen worden. De Kamerpresident ver
onderstelde dat De Gaulle zich dan wel be
reid zou tonen zich opnieuw kandidaat te
stellen. Het enige resultaat van deze be
scheiden grondwetscorrectie zou dan dus
zijn. dat de twee jaren, die generaal De
Gaulle nu in het Elysée zetelt, niet zouden
meetellen en hij voor een nieuw septenaat
zou kunnen tekenen.
over en de kosten van de landbouw stij
gen steeds.
De regering probeert reeds jaren de land
bouw voor het ergste te behoeden door een
deel van de produktie op te kopen. Alleen
op die manier kan men de marktprijs op
eén redelijk peil houden. Dat opgekochte
regeringsgoed moet echter worden opge
slagen en die opslag kost op het ogenblik
1.4 miljoen dollar per dag.
Voedsel voor vrede
De nieuwe regering wil trachten de con
sumptie van landbouwprodukten op te
voeren door van het overtollige voedsel
een beter instrument te maken in de bui
tenlandse politiek. Binnenkort zal Ken
nedy zijn „Voedsel voor vrede"-programma
bekend maken.
Alle tot dusverre genoemde manieren
om het overschot weg te werken zijn reeds
in praktijk gebracht door vorige regerin
gen, alleen niet op zulk een grote schaal
als thans wordt overwogen.
Nieuw zou zijn de boeren zelf in het ver
volg een belangrijke stem te geven bij de
beslissing over hun produktie-regeling en
verkoopmethode. Men heeft al wel eens
een poging in die richting gedaan, maar
het Congres heeft er zich tot dusverre te
gen verzet 'n groot deel van de landbouw-
wetgeving in feite over te laten aan de
uitvoerende macht en de boeren. Dat ver
zet zal stellig weer naar voren komen en
daarom moet men nog maar afwachten,
wat er van Kennedy's suggesties zal wor
den verwezenlijkt.
Het plan is echter, dat een commissie
van de producenten van een bepaald pro-
düktlaten 'we zéggen van de tarwevet-
bouwers têzaïrieiÜ' rhèt het departement
van Landbouw een regeling zal opstellen
voor produktie en prijzen. Nadat alle tar
weboeren zulk een regeling met een meer
derheid van twee derden hebben aanvaard,
krijgt het Congres gedurende zestig dagen
de kans een veto uit te spreken. Is het
plan in die periode niet door Huis of Se
naat verworpen, dan heeft het wetskracht.
Als men opschiet zouden de tarweboeren
de gelegenheid kunnen krijgen om voor
het jaar 1962 nog een controleprogramma
op te stellen. Men kan zich echter wel
voorstellen, dat Congresleden uit de' land
bouwgebieden zich zeer in aanzien voelen
dalen, wanneer zij niet langer een belang
rijke rol kunnen spelen in deze kwesties.
De strijd in het Congres over Kennedy'
plannen onlangs in een boodschap aan
gekondigd zal dan ook fel worden.
Hoe veélvuldiger ik, vanwege mijn zich
steeds verhogende status en sociale wel
levendheid, aan eetpartijen moet deelne
men, hoe meer ik mij erover verwonder,
dat daar nu niet eens wat anders op ge
vonden wordt. Hoe meer lunches en diner-
tjes ik meemaak, hoe groter bezoeking zij
voor mij zijn.
Er zitten allerlei nare kanten aan deze
conventie.
Eén ervan is, dat, of ge nu met zes of
met zeshonderd mensen tafelt, ge dit in
feite altijd maar met twee doet: de da
me of heer die rechts van u zit en de
dame of heer die te uwer linkerzijde zit
te happen. Met alle anderen „rond de dis"
is contact onmogelijk. Dit komt er dus op
neer dat ge even goed alleen met deze
twee zoudt kunnen gaan zitten eten. Het
komt er ook op neer, dat ge meestal wordt
gedwongen van voorgerecht tot koffie
(voor deze gelegenheid mokka" geheten)
u met twee wildvreemden te onderhouden,
die u (meestal) voor de eerste en de laat
ste maal in uw leven ontmoet; een ontmoe
digende, want zeer nutteloze, situatie zon
der enige zin of betekenis.-
Wanneer de eterij te noen plaats vindt,
vormt, dit een van de grootste inconveniën-
ten van de verdere dag. De obligatie
sherry begint reeds na het eerste halve
glas haar slaapverwekkende invloed te
doen gelden; de wijn en de likeur komen
de deur dicht doen althans: dit is bij mij
het geval. Die glazen alcoholica in de mid
dag breken mijn voor de verdere dag be
nodigde activiteit. En wie gewend is zijn
noenmaal tot twee sneetjes brood te be
perken, geraakt bovendien van slag, om
dat hij nu vier gangen moet verstouwen.
De grote ellende van het feestdiner is
niet alleen, dat het slechts bij uitzondering
iets feestelijks bezit, doch vooral dat het
u uw enige vrije avond in de week kost:
ge hadt nu eens lekker naar de bioscoop
of de schouwburg kunnen gaan, of het boek
kunnen lezen, waar ge maar niet toe hebt
kunnen komen. In stede waarvan ge uw
prietpraat moet zeggen en die der anderen
moet aanhoren.
Men geraakt tenslotte zeer blasé van de
eterij zelve. Het vettige mayonaise-hapje,
de (liefst kangoeroestaart) soep; het on
der sjampinjons of ananas en een dikke
saus onherkenbaar geworden vlees en het
ijsje toe, wéét ge nu langzamerhand wel.
De (altijd) slecht-gebakken aardappelen
of slappe frites en het stukkie fruit zijn
u evenzeer welbekend.
Is hier nu werkelijk niets aan te doen?
Moet het altijd prikken, happen, kauwen,
slikken zijn en blijven?
De Romeinen maakten er tenminste nog
wel eens een orgie van. Die „lagen aan"
(zoals de schoolboekjes vertellen), maar
vraag niet hoe en met wie. Zij kenden geen
kaas, maar zij hadden die er wél van ge
geten.
Ik zou willen voorstellen het in die rich
ting te zoeken.
Daar komt dan meestal wel verval des
rijks van, maar dan heb je er tenminste
je plezier aan beleefd.
Advertentie
Keuze uit meer dan
OOK VOOR lONGENS
Gen. Cronjéstraat 40 - 44 - Haarlem
telefoon 54479
Sharpville herdacht. Afrikaanse vrijheids
strijders, voor het merendeel vluchte
lingen uit Zuid-Afrika, gingen gister
avond vooraan in een grote processie
met kaarslicht door Accra, de Ghanese
hoofdstad. Het was de herdenking
van het bloedbad van Sharpeville waar
vorig jaar tenminste 69 Afrikanen wer
den doodgeschoten en enige honderden
gewond raakten.
Ambassadeur. De aanstaande ambassa
deur van de Verenigde Arabische Re
publiek in Londen, Mohammed Awed
Lel-Kouni, is maandag in de Britse
hoofdstad aangekomen om, voor het
eerst sinds de Suez-crisis, zijn land bij
het hof van St. James te vertegenwoor
digen. Lel-Kouni is de laatste vier jaar
ambassadeur van de Verenigde Arabi
sche Republiek te Moskou geweest.
Advertentie
Vandaag de zomer op tafel met
zomerse vitaminenrijke Hero
doperwtjes. Proef en geniet!
Kijk en kies... uit de 3 popu
laire sorteringen in grootte:
extra fijn, zeer fijn en fijn. De
kwaliteit? Altijd topkwaliteit!
de kroon op uw kookkunst:
Hero Conserven
Heroïne. De Parijse politie heeft met de
arrestatie van twee mannen een einde
gemaakt aan een bloeiende handel in
heroine. Het zijn Antonin Gravil, 59
jaar, en Alfred Atlan, 46, beiden uit
Parijs. De Franse politie ontdekte eni
ge tijd geleden dat nieuwe en grote hoe
veelheden heroine op de Parijse onder
wereldmarkt werden aangeboden. De
„groothandelsprijs" van de heroine be
droeg 8.500 nieuwe frank per kilogram,
terwijl de „detailprijs" voor de liefheb
bers dertig nieuwe frank per gram be
droeg.
Ontvoering Graeme Thorne. Een diepbe
droefde moeder heeft gisteren voor dé
rechtbank te Sydney tijdens de eerste
dag van 't proces tegen de man die ervan
verdacht wordt haar zoontje, Graeme
Thorne, te hebben ontvoerd en ver
moord, haar zelfbeheersing verloren.
Zij riep huilend: „Het kan me niet
schelen wat er ook gezegd wordt, maar
dit is de man die mijn jongen vermoord
de." De verdachte is de Hongaarse im
migrant Stephen Leslie Bradley. Hij
werd vorig jaar te Colombo, Ceylon,
gearresteerd, toen hij met zijn vrouw
en drie kinderen op weg was van Aus
tralië naar Engeland.
Extra krediet. President Kennedy heeft
maandag het Amerikaanse Congres ge
vraagd om een aanvullend krediet van
1,5 miljoen dollar. Met dit geld wil dé
Amerikaanse regering in 1961/1962 de
opening van een veertiental nieuwe am
bassades in Afrika mogelijk maken.
Brug ingezakt. Zondag zijn 22 personen in
de Nijl verdronken doordat een oude
brug, waarop driehonderd mensen ston
den, inzakte. Het ongeluk deed zich
voor op ongeveer dertig kilometer ten
noorden van Cairo tijdens plaatselijke
feestelijkheden.
Adenauer en Fanfani. De Westduitse
bondskanselier, dr. Konrad Adenauer,
die zijn vakantie doorbrengt in Como
in Italië, zal vandaag een gesprek heb
ben met premier Amintore Fanfani van
Italië ter bespreking van een aantal
Europese problemen. Fanfani zal ver
gezeld zijn van Antonio Segni, zijn mi
nister van Buitenlandse Zaken en enke
le andere politici. Het bezoek dient
vooral om Adenauer een inzicht te ge
ven in Italiaanse standpunten in ver
band met het gesprek dat Adenauer
met president Kennedy zal hebben.
