PANDA EN DE GROTBOKSER
I
De kleren van de koningin
r
Bibina en de Bosmannetjes
E
Kil kon znn
wel aan
de kapslok
hangen
I
Hit !)f Mbfn fp
PARIJSE HAARMODE - PLAT EN
KORT - VLOOG NAAR SCHIPHOL
Het leven van Jezus
in „moderne versie"
Sorght dat ghy
erby komt
Schnitger-orgel terug
in Hamburg
MÉÉ
DINSDAG 21 MAART 1961
9
Colbert met thermostaat
1jTl^ mdelmiïisdi f
Eind van knipperbol- en B.B.-tijdperk?
solide
Geboorte in Bethlehem
Natuurreservaat
in de Eijel
De Kurfürstendamm
jubileert
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
Ongepoetste schoenen, afkeurende
blikken, slechte indruk weg
zelfvertrouwen! U kunt zich geen
ongepoetste schoenen veroor
loven. Daarom Erdal: in 1 minuut
een mooiere glans, dielanger blijft.
De beroemde Erdal-pelikaan
geeft goede raad
.C
poets uw schoenen
elke dag met Erdal
klaar in 1 minuut!
Schaakspel voor blinden
geleden
CO». WAlTtN TOONDtr
65. Er volgden een paar saaie ogenblikken; Joris
Goedbloed moest namelijk enige tijd scherp nadenken
over het vraagstuk, hoe hij een fortuin zou kunnen
maken door de holbewoner Blabla tegen de wereldkam
pioen te laten boksen. Maar ook Panda dacht eens
even goed na en hij was het, die de stilte verbrak.
„Nou," zei hij een beetje verdrietig, „dan is alles nu
geregeld, hè? Bla wordt wereldkampien, en jij zorgt
dan wel verder voor hem, en dan ga ik nu maar
eens opstappen. Ik moet een nette betrekking zoeken,
en iets gaan verdienen, en iets worden in de wereld
„Neen, o neen, vrindje!" riep Jris verschrikt. „Zou
niet ons eigenzinnig zorgenkind uw plannen en de
mijne de bodem inslaan door u slaafs te blijven
volgen? Trouwens wat bazelt ge over het vinden
van een betrekking? Ge hebt een betrekking, en welk
ene! Verzorgt gij niet de gééstelijke training van onze
wereldkampioen? Tut, tut, welk een verantwoordelijke
positie is dat niet! We mogen wel zeggen dat van u
alles afhangt. En dan denk eens aan uw geweldige
vooruitzichten! Een geestelijk trainer ontvangt stellig
een half.wat zeg ik? een half? neen, méér.
misschien wel een geheel procent van de opbrengst.
Een héél procent! Ach, wat benijd ik u. Dus draal
noch bazel verder. Laat ons samen de wereld ingaan
en Blabla opstuwen in de vaart der vuistvechters! On
derweg zal ik u van mijn plannen op de hoogte stel
len!"
Koningin Elizabeth van Engeland be
steedt op het ogenblik veel tijd aan het
zorgvuldig uitkiezen van de kleren die zij
bij haar staatsbezoek aan Italië, van 2 tot
5 mei aanstaande zal dragen. De kwes
tie is „van zeer groot belang", aldus ver
luidt in Britse hofkringen, omdat Italië op
het ogenblik als een der leidinggevende
landen op het gebied van de „haute cou
ture" geldt.
Niemand zal echter precies weten wat
de vorstin heeft gekozen tot zij de kleren
in Italië draagt. Daarom wordt haar gar
derobe als een „topgeheim" bewaard.
Heeft zij eenmaal iets gedragen dat als
een nouveauté wordt beschouwd, dan zul
len de confectie-fabrikanten over de ge
hele wereld zich ogenblikkelijk op massa
le reproductie ervan werpen.
Toen de Koningin tijdens haar bezoek
aan Parijs enkele jaren geleden een blauw
zijden mantel droeg, konden vrouwen in
Londen en New York de volgende dag
reeds eenzelfde mantel kopen.
De couturiers van Elizabeth zijn Nor
man Hartnell en Hardy Amies, die in
Londen hun salons hebben. Madame Clau
de St. Cyr, die samenwerkt met Hartnell,
ontwerpt sommige van de hoeden die de
Britse' vorstin draagt. Andere hoedjes wor
den geleverd door Aage Thaarup, een
Deen die in Londen een „boutique" heeft.
De koninklijke schoentjes worden door
Raynes met de hand gemaakt. Zij zijn
gewoonlijk voorzien van hakken van vijf
centimeter, omdat de koningin vindt dat
dergelijke schoenen het gemakkelijkst zijn
wanneer zij haar representatieve plichten
vervult.
De mensen die de Britse vorstin voor het
eerst zien worden vaak getroffen door
haar tengere, slanke, figuur en de soepel-^
heid van haar bewegingen. Haar kleren
accentueren deze charme, door heldere en
soms harde kleuren, aan donkere kleding
heeft zij een hekel. Abrikoos, geel, groen,
licht blauwe tinten, creme, beige, ivoor-
en bleekgeel zijn haar lievelingskleuren.
Andere eisen die zij aan haar gardero
be stelt zijn de volgende:
De halslijn moet eenvoudig zijn en zo
min mogelijk versierd, de mouwen moe
ten tot de pols reiken en gecompleteerd
kunnen worden door lange handschoenen.
De jasjes mogen soepel vallen of enigs
zins getailleerd zijn, maar de Koningin
Advertentie
Rijksstraatweg 145, Ostadestraat 7
Binnenweg 97
Geleerden van de Amerikaanse marine
hebben een kledingstuk ontworpen dat de
drager beschermt' tegen de koude der
Poolstreken en tegen tropische hitte. Het
is een air-conditioned pak, gemaakt van
een isolerend weefsel dat met een laagje
aluminium is bedekt. In dit pak wordt,
een behaaglijke temperatuur van ongeveer
26 graden Celsius in stand gehouden, on
geacht de buitentemperatuur. In het kos
tuum bevindt zich een thermo-elektriscb
element: wanneer de stroom in de ene
richting gaat heeft hij een koelende wer
king, gaat hij in de omgekeerde richting
dan is verwarming het resultaat.
- V
Op een Westduitse voorjaarsbeurs is
deze stationaire huiskamerfiets te zien,
die volgens de fabrikant uitstekende
diensten kan bewijzen „bij het stimu
leren van een gezonde bloedsomloop
ter voorkoming van vaat- en andere
ziekten". De weerstand van het trap-
mechanisme kan door middel van stel-
schoeven groter of kleiner gemaakt
worden.
zal nooit nauwe rokken dragen. Deze moe
ten integendeel lang en wijd genoeg zijn
om haar in staat te stellen zich overal gra
cieus te bewegen zonder dat teveel van
haar koninklijke „onderdanen" gezien
wordt. Meestal worden de rokken in de
zoom verzwaard opdat zij in de wind niet
kunnen opwaaien.
De hoeden mogen geen brede randen en
geen diepe bol hebben opdat zoveel moge
lijk mensen in menigten haar gezicht dui
delijk kunnen zien. Haar handtasje moet
klein en plat zijn en voorzien zijn van een
hengsel zodat zij het aan de arm kan han
gen om gemakkelijker vele handen te kun
nen drukken.
Overal waar de koningin heen gaat zor
gen twee kameniersters voor haar kleren.
Zij hebben speciale hutten op 't koninklijke
jacht, de Britannia, waarmee de konin
gin en prins Philip naar Napels zullen rei
zen voor hun bezoek aan Italië.
De eerste kamenierster is miss Marga
ret Macdonald, een Schotse vrouw van
middelbare leeftijd met kastanjebruin haar
die de koningin al sinds haar prille jeugd
dient. De tweede kamenierster is Peggy
Hoath, die in de ateliers van Hartnell is
opgeleid.
In München is een nieuwe bierkelder
geopend, waar de bezoekers via een
glijbaan hun entree kunnen maken.
De vreemde „attractie" maakt vooral
bij de jeugd veel opgang.
56-57 Bibina schrok heel erg, toen Grom-
gram plotseling naast haar stond. Hij pak
te haar stevig bij haar arm.
Zo, nou heb ik je! schreeuwde hij
nijdig. Ik heb je gewaarschuwd, dat je uit
mijn buurt moest blijven. Nou zal ik je
leren, nest!
O, laat me alsjeblieft los! zei Bibina
verschrikt. Ik had er geen erg in, dat ik
zo dicht bij je huisje was.Laat me
gaan!
Maar Gromgram hield haar vast en
sleurde haar mee.
Niks te maken met je praatjes!
grauwde hij. Je was gewaarschuwd, nou
moet je 't maar weten!
(Van onze Amsterdamse redacteur)
In Schiphol's restaurant „Aviorama" za
ten wij tegenover de Parijse mannequins
Liliane en Monique op dat ogenblik de
enige twee vrouwen op Nederlandse bo
dem, die volgens de nieuwste mode waren
gekapt. „Audace" heet hun kapsel, dat
slechts enkele uren tevoren in Parijs werd
geopenbaard en volgens de haarkunste-
naars van het „Syndicat haute coiffure
Frangaise et coiffure Création" het grote
succes van deze zomer zal worden.
Het „Syndicat" heeft secties in vele
landen van de wereld. De leden-dames
kappers blijven echter anoniem. Nederland
telt 30 kappers, die tot dit genootschap van
werkelijke haarkunstenaars zijn toege
laten; zij zijn verspreid over het gehele
land en misschien behoort uw eigen kap
per wel tot hen.
Het kapsel Audace" is de 22ste
creatie van het „Syndicat". De presi
dent van de sectie Nederland heeft ons
de bijzonderheden verteld: „Kijk, de
proporties zijn zodanig, dat het haar
plat tegen het hoofd wordt gedragen.
We hebben gebroken met die onna
tuurlijke knipperbollen en van Bri
gitte Bardot moeten we ook niets heb
ben. Het zij- en voorgedeelte is uiterst
kort, van 1 tot 3 centimeter, van ach
teren varieert de lengte van 3 tot 6
centimeter en bovenop mag het zelfs
8 centimeter zijn om het haar naar
links of rechts te kunnen kammen.
Als het haar een natuurlijke, stevige
„body" heeft, is permanent niet nodig.
In andere gevallen kan men volstaan
met een lichte permanent".
In de Engelse stad Bristol is onder re
gie van een Presbyteriaanse dominee een
reeks voorstellingen begonnen van het le
ven van Jezus, getransponeerd in het te
genwoordige rock 'n roll- en calypsotijd
perk.
Dominee Ernest Marvin en zijn 25-jarige
mede-auteur Ewan Hooper, zeiden dat
zij met hun stuk willen bewijzen dat
„de verrezen Christus vandaag de dag nog
steeds gekruisigd wordt voor dezelfde zon
den der mensheid als die van tweeduizend
jaar geleden."
De scènes over de intocht in Jeruzalem
en de kruisdood werden door de in spij
kerbroek en nozemjacks gestoken acteurs
gespeeld tegen een achtergrond van mo
dern straatgewoel.
De verleiding van Christus in de woes
tijn werd verbeeld door filmfragmenten
van een zegevierende Hitier bij de Eiffel-
toren in Parijs.
Een soortgelijke produktie van dezelfde
auteurs onder de titel „een mens sterft",
heeft verleden jaar veel critiek te verdu
ren gehad van kerkelijke zijde in binnen-
en buitenland. De critiek varieerde van
„schandalig" tot „walgelijk" en „heilig
schennis".
Advertentie
De „Ligne Audace" vereist een grote
vaardigheid in het coupe-knippen, zo heb
ben wij begrepen. Een belangrijk voordeel
is dat het kapsel kort en stevig is, zodat
men ermee kan zwemmen en het daarna
met de vingers weer in de vorm kan
duwen.
Overigens is de Ligne Audace slechts
een basisvorm, waarop iedere kapepr zijn
eigen variaties zal maken, want men moet
deze modelijn zien als b.v. een Dior-crea-
tie, die zijn weg vindt naar de Neder
landse huisvrouw via de eigen interpreta
ties van de confectiefabrikanten.
De twin tig-jarige mevrouw Roger Jack
son uit Lincoln City in de Amerikaanse
staat Nebraska heeft dezer dagen in Bethle
hem een dochter gekregen, die de naam
Rosemary gekregen heeft. Mevrouw Jack
son had per vliegtuig de reis van 12.000
km. naar het heilige land gemaakt, nadat
zij vorige week had gedroomd dat haar
kind in dezelfde stad zou worden geboren
als Jezus.
Een Brits infanterieregiment zal de
volgende maand de klok 200 jaar terug
zetten bij een poging om mijnwerkers
in Yorkshire warm te maken voor de
militaire dienst. Een officier, een ser
geant en een trompetter, in scharlaken
rode uniformen en met pruiken op van
het model dat men in 1755 placht te
dragen, zullen te paard door de mijn
werkersdorpen trekken om kandidaat
beroepssoldaten te werven.
De historische uniformen, bandeliers
en antieke wapens zijn beschikbaar
gesteld door een legermuseum. Men is
tot deze „drastische stap" overgegaan
omdat werfacties met normale middel
in deze streek geen resultaat oplever
den.
Advertentie
Een gebied van ongeveer duizend vier
kante kilometer, gelegen in de noordelijke
Eifel tussen Kronenburg, Langerwehe,
Zingsheim en Roetgen in West-Duitsland
is tot natuurreservaat verklaard. Zij, die
rust zoeken, zullen haar hier kunnen vin
den. Het complex is, op enkele hoofdwegen
na, verboden voor alle motorverkeer.
De Kurfürstendamm, de vermaarde
wandelboülevard van West-Berlijn, be
staat 75 jaar. Ooorspronkelijk was het een
zandweg ,maar in het jaar 1886 werd deze
herschapen in een veertig meter brede
straat met twee rijwegen en twee voet
paden. Weldra kwamen er winkels, koffie
huizen en restaurants langs de ongeveer
drie en een halve kilometer lange allee,
die Berlijn en Charlottenburg met de
nieuwe villabuurt Grünewald verbond
en het centrum van het uitgaansleven
werd. Thans liggen aan de Kurfürsten
damm 102 restaurants, koffiehuizen en
vermaaksetablissementen. De Amerikaan
se dichter Thomas Wolfe heeft de „Damm"
eens „Het grootste koffiehuis van Europa"
genoemd. Men vindt op de Kurfürsten
damm twee dozijn bioscopen en twee
schouwburgen.
Het brandende dal
72)
„Ja, opper."
Brebeanu stapte weg, bleef dadelijk weer staan en
sloeg zich voor het voorhoofd. „Wel verdraaid, en dan
moet ik morgen ook nog de veertigdaagse mis voor
de oude man laten lezen. Hoe moet dat nu?" Hij kal
meerde evenwel vlug en sloeg de weg naar Runcu in,
met opeengeklemde kaken en het geweer onder de arm.
Een ossekar kwam met piepende wielen over de onge
lijke weg aanrijden. Het vervoerde het verkoolde lijk
van een man. Een jonge en een oude vrouw liepen
erachter en sloegen zich huilend met de vuisten tegen
het hoofd. Brebeanu onderdrukte een rilling van ont
steltenis en liep langzamer door. De brand nam nog
steeds in omvang toe, vlammen verhieven zich als kron
kelende slangen ten hemel en er werden zware roet
wolken uitgestoten. Langs de zwartgeblakerde wanden
van de barakken dansten rode vonken en de weg gloeide.
Op de huismuren dansten de schaduwen van de veran-
dapalen als dronken heen en weer, naderden elkaar en
weken weer uiteen, en het leek alsof de daken nu
speodig zouden instorten, omdat de palen immers niet
vast meer stonden. Aan weerskanten van de weg leek
alles de vaste grond onder zich te hebben verloren.
Bomen, boortorens, loodsen en reservoirs gingen heen
en weer alsof zij op de wankelende aarde wilden vallen.
Brebeanu legde weer zijn hand op zijn zak: hij was
tegen de verleiding niet opgewassen. Hij was op zoek
naar een verborgen plekje, waar niemand hem kon
zien en waar hij het geld rustig kon tellen. Hij herin
nerde zich niet meer hoeveel hij ongeveer van de lok
kende glanzende hoop goud had weggenomen: een hand
vol, of driemaal een handvol? Het speet hem achteraf
dat hij zich niet langer in het huis van de winkelier
had opgehouden en met meer overleg te werk was ge
gaan. Hij had even goed al het geld kunnen meene
men. En als hij huiszoeking had gedaan zou hij mis
schien nog meer zakjes met geld hebben gevonden.
„Goededag opper!" groetten de mensen hem, als zij
langs hem heen naar de brand renden. Geschrokken
trok hij zijn hand weer van zijn zak en keek hen wan
trouwend en zonder hun groet te beantwoorden na. Jam
merklachten kwamen hem tegemoet. Het schreien leek
op de andere helling een echo te vinden en met het
opvlammen en doven van de brand toe en af te ne
men. Hier en daar reed knarsend een ossekar de heuvel
af en de wielen zonken diep in het stof. Kinderen en
vrouwen volgden de kar en hielden zich jammerend
aan de planken vast, alsof zij de dode niet wilden
prijsgeven. Mannen met sombere gezichten liepen met
de zweep omlaag naast de ossen. En de ossen stapten
gewillig verder en strekten moedeloos de hals onder
het juk.
„Goede dag, opper," Een ossedrijver groette hem,
nam de hoed af, maar keek niet op.
De vrouwen gilden, „Kijk toch eens, opper, dat is
mijn man. Dat is alles wat er nog van hem over is!"
En zij gingen verder, zich steeds maar aan de kar
vasthoudend en jammerend. „Kijk eens, dat is mijn
man, die daar op de wagen!".
Met de ossekarren daalde de lucht van verkoold men
senvlees de heuvel af. Deze hete lucht vermengde zich
met de gewone stoflucht. Brebeanu kneep zijn neus
dicht en huiverde.
„Wat een elledig beroep!" zei hij hardop en de ver
leiding besloop hem, rechtsomkeert te maken. De
zwaarte van het geld in zijn zak bemoedigde hem even
wel weer. Hij wist nu wat hij zou doen, hij kon zijn
eigen lot in handen nemen. In april, als zijn diensttijd
om was, zou hij zich niet weer voor vier jaar binden.
Hij wilde niet langer de slaaf van het politieapparaat
zijn. Het werd tijd dat hij een badhuis bouwde, waar
hij in wit hemd en witte broek achter de kassa zou
zitten om de dames, die zonder hun mannen kwamen
baden, kaartjes te verkopen.
Het was de enige droom van zijn leven. Maar hij
had niet verwacht deze droom ooit in vervulling te
zien gaan.
„Ik zal ervoor zorgen, dat geen zoon van mij ooit
bij de politie komt!" verzekerde hij zichzelf nors, ter
wijl hij de heuvel begon te beklimmen. Toen hij boven
stond week de rij mensen uiteen om hem door te
laten.
„Goede dag, opper".
Brebeanu voelde tussen de mensen door de gloeien
de hitte op zich afkomen. Hij sloeg de handen voor
het gezicht. „Hebben jullie niets beters te doen dan
hier te staan kijken?" vroeg hij, om zelf op verhaal
te komen.
De boorarbeiders gaven hem geen antwoord. Met
starre blik staarden zij het dal in, waar de broeders
verkoolde lijken uit de poelen op de kant trokken. Een
van de mannen schudde het hoofd.
„Wat valt hier nog te doen?" vroeg hij nuchter.
Op enige afstand verhieven de boortorens zich. De
brandweerlieden deden wat zij konden om het vuur op
een atstand te houden. De ijzeren dakplaten sisten on
der de waterstralen. Zodra de slang zich evenwel op
een ander doel richtte verdampte het water weer, de
platen waren in een paar tellen droog en begonnen
opnieuw te gloeien. De mannen aan de pompen waren
niet te zien, die stonden aan de andere kant van de
kam. Af en toe moesten zij een ogenblik ophouden om
kracht te verzamelen. „Doorgaan, doorgaan, schurken!"
bulderde een bedrijfsleider, die radeloos heen en weer
rende, met opgedroogd speeksel in zijn mondhoeken en
het haar verward over het voorhoofd.
Uit een koude greppel kwam het hoofd van de kleine
te voorschijn. Brebeanu zag dat, haar haren in het
licht van de vlammen rood leken. „Wat heb jij hier
te maken?" riep hij dichterbijkomend, met de arm
voor het gezicht, ter bescherming tegen de hitte. De
kleine staarde wezenloos in de vlammen en voelde geen
hitte. De vlammen trokken haar aan als door een wre
de betovering. Het rode schijnsel deed haar gezicht
smaller lijken en maakte het doorschijnend, alsof het
elk ogenblik als een geestverschijning kon vervluchti
gen. Dadelijk na middernacht al, toen zij de sirenes
had gehoord en de vlammen door haar raam had ge
zien, was zij gekomen. En nog altijd had zij niet weg
kunnen komen uit die greppel. Zij lag op haar knieën,
met de vingers in de verbrande bodem geklauwd, en
had niet de kracht zich te bewegen. Vlak bij haar
kromde een ander meisje zich in de greppel en rukte
zich de haren uit het hoofd „Heilige Moeder Gods,
help ons toch!". De kleine kon de indruk niet van
zich afzetten, dat zij dit schreeuwen tot aan het eind
van haar leven zou moeten horen, slapend en wakend,
in dit en zelfs in het volgend bestaan.
Beneden lag, niet ver verwijderd van de opening
van de brandende boring, tussen de andere lijken een
man, die zij aan zijn kleren had herkend. Naast hem
had zij in het felle licht van het vuur een rode pijp
gezien. Niemand anders zou daar wel erg in hebben,
maar zij herkende die pijp zo goed alsof zij haar in
de hand hield. Zelfs meende zij, dwarts door de lucht
van verbrand vlees, nog de geur van de tabak te
ruiken, die altijd haar verlangen wekte.
Op de tegenoverliggende heuvelwand kon zij de smeu
lende resten van de hut onderscheiden. Het paard had
in de stal moeten verbranden, niemand had eraan kun
nen denken het los te laten.
„Doorgaan, doorgaan, schurken!" schreeuwde de be
drijfsleider, van de ene boring naar de andere rennend.
Rechts beneden haar werd een man zichtbaar, die
doornat was van zweet en de brandslang moe achter
zich aan trok.
„Wat doe jij daarboven?" riep hij tegen de kleine.
De kleine staarde over de vlammen heen naar de
verbrande hut, naar de man die naast de vlammen lag
en naar de kleine gloeiende pijp op de grond. Haar
blik dwaalde heen en weer. Ook nu kon zij zijn ge
zicht niet onderscheiden en de gedachte, dat zij voor
taan zijn ogen nooit meer zou zien, brandde feller dan
de gloed van de vlammen voor haar ogen. In de diepte
trachtten de broeders met hun brancards onder be
schutting van gebouwen en stellages de lijken te be
naderen. De kleine voelde haar hart tot as verbranden.
„Hé, meisje," riep de man, die nu de slang op het
dak van de boortoren richtte. „Maak dat je daar weg
komt: Je staat ons in de weg! Of ben je levensmoe?"
De kleine bewoog zich niet en keek de brancards na
Misschien was zij werkelijk levensmoe en misschien
niet eens sedert vanavond, wie weet hoe lang al. Maar
dat was niet de reden waarom zij bij de brand bleef
(Wordt vervolgd)
Na een afwezigheid van bijna twintig
jaar is het kostbare orgel van de orgelbou
wer Arp Schnitger naar Hamburg terug
gekeerd en in de St. Jacobikerk geplaatst.
Dit zeldzaam fraaie produkt van Noord-
duitse orgeibouwkunst werd in 1693 ver
vaardigd. Het bezit 60 registers en 3500
pijpen, waarvan de oudste tussen 1512 en
1516 zijn gemaakt. Johann Sebastian Bach
heeft op dit orgel in de St. Jakobikerk ge
speeld. In de Tweede Wereldoorlog werd
het orgel in veiligheid gebracht, maar toch
een weinig beschadigd. Met een reeks con
certen is het orgel weer in gebruik geno
men.
In het Tehuis voor Blinden te Meschede
in Westfalen wordt van de 25 maart tot
4 april een internationaal schaaktournooi
voor blinden gehouden.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 19 Maart 1761
advertentie:'Het Engels SNUYF POEDER,
waardoor Hoofd-Pynen,
Zinkingen, Quade Oogen,
Doofheyd, Huyg in de Keel
en meer andere Quaalen in
't Hoofd worden genezen,
het heeft ook een byzon-
dere werking op de Maag,
Long en Zenuwen en meer
andere Quaalen in het Lichaam onder
hevig (breeder by 't Biljet) word hierdoor
genezen gelyk by attestatie kan worden
getoond. Dit onwaardeerlyk Middel word
verkocht by Pieter Corbeau, Car
gadoor op 't Bolwerk by de Boompjes te
Rotterdam. Tot gerief kan men krygen
Doosjes van 6 Gulden en pakjes van ƒ1-
10 en van 12 Stuyvers.
i
