PANDA EN DE GROTBOKSER
Staan w
werkelijk zo machteloos
et Is
Bronchi letten
Nachtclubs met „attracties
Bibina eo de Bosmannetjes
ver
in roeni
i
p
Vakantietrein
krijgt dansrijtuig
13
GELUIDSHINDER ERNSTIG GEVAAR
VOOR GEESTELIJKE GEZONDHEID
Asmefa Stalen
Kantoormeubelen
DONDERDAG 23 MAART 1961
Firma M. H. Kaaks
H. T. Manrho
Prinses Margaret
gaat verhuizen
Vindersloon
99
door Radu Tudoran
Vertaling Margot Bakker
Robots met
slangarmen en
zuigmonden
67. „U moet weten," sprak Panda, „dat ik geestelijk
trainer ben van Grotbewoner Blabla, en.„O, wat
vervelend," viel Tarzan Stroop Bubbelbak hem in de
rede, terwijl hij zich weer ter ruste begaf; en Gil
Doordewinter vroeg scherp: „Wie is dat, die Grotdin-
ges Blabla? Nooit van gehoord! En wie is zijn mana
ger?" Zijn manager is Joris K. O. Goedbloed," ver
volgde Panda, die zijn boodschap ernstig opvatte. „En
méneer Goedbloed heeft me hierheen gezonden om eens
te kijken of die Tarzan Stroop nu eigenlijk wel goéd
genoeg is voor een gevecht tegen Blabla. Niet dat ik
persoonlijk nu zo erg op dat vechten gesteld ben.
Veel verder kwam hij niet. Blabla en Joris zaten
intussen buiten, in het portiek, verveeld te wachten
tot Panda terugkeerde van de boodschap waar Joris
hem op uit had gestuurd, en dat duurde gelukkig niet
lang ook al kwam Panda op een andere manier
terug dan ze misschien verwacht hadden. „Aha! Ziet
aan! Met lijfelijk geweld!" riep Joris verheugd. „Dat
is een schoon teken! De beste wijze om indruk te maken
is door ergernis te wekken irritate et impera, zoals
reeds de Klassieken terecht schreven! Met een gerust
hart brengen wij thans de tweede faze van het opera
tie-plan in werking!"
Cl
WELKE INVLOED heeft het lawaai op de geestelijke volksgezondheid? Dit vraag
stuk staat thans midden in de actualiteit. Duizenden mensen hebben tegenwoordig
te lijden onder een lawaaiige omgeving, met als mogelijke gevolgen concentratie-
stoornis, psychische vermoeidheid en nerveuze spanningen, die op hun beurt weer
leiden tot een vermindering van de werkprestaties en grotere onnauwkeurigheid.
Niet alleen in de fabriek, maar zelfs in zijn eigen woning is men niet veilig voor
lawaai. Voor duizenden mensen is dit een plaag geworden, waaraan zij nochtans
machteloos overgeleverd lijken te zijn. Welke maatregelen kunnen er genomen wor
den om ons althans tegen de ergste vormen van geluidshinder te beschermen?
Aan lawaaibronnen is in onze vertechni-
seerde maatschappij geen gebrek. In de
fabriek grommen de machines, op kantoor
ratelen de typewriters en langs de weg
snellen de auto's, door de romanschrijver
Bordewijk zo treffend als „knorrende
beesten" getypeerd. In onze woningen is
het verkeerslawaai als een ongewenste
gast binnengedrongen, maar ook is er ge
luidshinder van de buren. De klachten
zijn grotendeels van psychologische aard.
Men wordt nerveus, voelt zich geprikkeld
en kan zich niet concentreren, vaak zonder
te weten wat de oorzaak hiervan is. Want
het lawaai is in onze moderne samen
leving een zo „gewoon" verschijnsel ge
worden, dat velen zich er nauwelijks van
bewust zijn dat dit hen dit hun evenwicht
brengt.
Ook in het bedrijfsleven heeft men met
allerlei soorten lawaai te maken. Zelfs kan
hier gehoorbeschadiging optreden. Het la
waai is zo hard, dat, men er doof van
wordt, zo niet direct, dan toch op den
duur.
Natuurlijk wordt niet ieder door geluids
hinder uit zijn concentratie gehaald. La
waai heeft meer invloed op intellectuele
werkers dan op handarbeiders. De boek
houder, wiens werkkamer grenst aan een
werkplaats waar machines draaien, heeft
het in dit opzicht moeilijker dan de man
die de machines bedient. Gezinnen, waar
de kinderen studeren, hebben de meeste
„geluidsklaehten" over de buren.
Sommige mensen zijn zeer gevoelig voor
lawaai, anderen nagenoeg niet. Bovendien
is lawaai een vaag begrip. Soms associeert
men lawaai met geluidssterkte, soms met
ongewenste geluiden. Wanneer men dage
lijks aan de machine staat, heeft men
veelal geen last van lawaai. Dwaalt men
echter tijdens de vakantie door de bossen,
dan kan één draagbare radio de rust al
verstoren.
Niet veilig in eigen huis
Het Instituut voor Gezondheidstechniek
T.N.O. heeft een onderzoek ingesteld naar
de geluidshinder in de woonsfeer. De resul
taten van dit onderzoek brengen onze ge
hele woningbouw in het geding.
Uit het onderzoek bleek, dat 80 percent
van de geënquêteerde gezinnen geluids
hinder ondervond van de buren. Het aan
tal klachten over boven- en benedenburen
was groter dan het aantal geluidsklachten
over de zijburen. Het trappenhuis bleek
een bron van grote geluidshinder te vor
men. Men ondervond veel last van het
verkêerslawaai. In gezinnen, waar ge
studeerd werd, trof men gemiddeld een
grotere gevoeligheid voor geluid aan.
Klachten zijn van groot belang, omdat
de huidige woningbouw hiermee tot dus
ver veel te weinig rekening heeft ge
houden. Wel wordt de betekenis van de
huisvesting voor de geestelijke en lichame
lijke gezondheid algemeen onderkend. Bij
de woningbouw houdt men met velerlei
factoren rekening, zoals een goede afvoer
van huisvuil, vrije toetreding van lucht
en licht enz. Maar de geluidshinder wordt
vrijwel over het hoofd gezien, hoewel door
de tegenwoordige woonconcentratie met
haar zo goedkoop mogelijk gehouden grote
huizenblokken en „gehorige" woningen het
aantal lawaaibronnen sterk is toegenomen.
Eigenlijk zijn die geringschatting voor de
geluidshinder en zijn nare psychische ge
volgen zo verwonderlijk niet. Men be
steedt in ons land nu eenmaal meer aan
dacht aan de gevaren, die het lichaam be
dreigen dan aan die welke de geest be
treffen. Dat is een probleem, waar onze
hele geestelijke volksgezondheid op het
ogenblik mee worstelt.
Wat kan er gedaan worden? Goede iso
latie en deugdelijke voorzieningen tegen
geluidshinder uit gemeenschappelijke
galerijen en trappenhuizen zijn een mo
gelijkheid. Belangrijk is ook een goede
indeling van de woning, waarbij vooral
gelet moet worden op de ligging van de
vertrekken ten opzichte van die der aan
grenzende woningen (geen slaapkamer
naast keuken!)
De geluidshinder in de woonsectör kan
ook consequenties voor het privéleven van
veel gezinnen hebben. Men heeft niet al
leen last van de buren, men durft zelfs
niet hard te praten. Menig spontane uiting
wordt onderdrukt. Als er een keer ruzie
in een gezin is geweest, durft men de
buren, die natuurlijk alles gehoord hebben,
vaak wekenlang niet onder de ogen te
komen. Dit werkt bijzonder frustrerend
op de ontplooiing van een persoon of een
gezin. Zelfs in de vakantieoorden, waar
men rust hoopte te vinden, wordt de at
mosfeer vaak vergiftigd door een teveel
aan lawaai. Het moderne verkeer is ook
een permanente bron van ergernis en
frustratie. Ook dit kan bestreden worden,
onder andere door de drukke verkeers-
Advertentie
Toonkamers:
Kinderhuissingel 14 - Telefoon 21649
Bureaux - Kantoorkasten
Foliokasten - Cantinemeubelen
wegen zoveel mogelijk om de wooncentra
heen te leggen. Het fabricageproces zou
er voor kunnen zorgen, dat de lawaaipro-
duktie van een vervoermiddel niet boven
een bepaald niveau uitkomt.
Het lawaaiprobleem in het werkmilieu
is tweeledig, namelijk medisch en psycho
logisch. Men kent het verschijnsel der
beroepsdoofheid, dat vooral optreedt in
bedrijven, waar het lawaai zeer intensief
is. Hiertegen kunnen maatregelen ge
nomen worden, onder andere door het
gebruik van gehoorbeschermers voor te
schrijven en door middel van akoestische
voorzieningen het lawaainiveau beneden
de grens van het „verdraagbare" te bren
gen. In bedrijven, waar de machines on
afgebroken brullen heeft men doorgaans
minder last van geluidshinder dan in be
drijven, waar slachts af en toe lawaai
wordt gemaakt, zo heeft de enquête uit
gewezen.
Lawaai kon ook zeer nadelig werken
op de prestaties van werkgroepen. Wan
neer er zoveel gedruis of gedaver is dat
de mensen elkaar niet meer kunnen ver
staan, komt de communicatie in het ge
drang. Men moet iets zeggen tegen de
ander, doch men houdt zijn mond omdat
de ander het toch niet kan' verstaan. In
sommige bedrijven kunnen de werk
nemers.zich alleen schreeuwende verstaan
baar maken. Het is zonneklaar dat hier
door het gehele arbeidsklimaat ongunstig
wordt beïnvloed en daarmee indirect ook
de produktie.
Het is echter heel moeilijk exact vast
te stellen in hoeverre de geluidshinder die
prestaties vermindert dan wel of er andere
factoren in het spel zijn. Arbeiders die
geen last van lawaai hebben, werken ook
wel eens onnauwkeurig
De lawaaibestrijding staat nog in een
beginstadium. In brede kring heeft men
nog te weinig oog voor de geestelijk-
hygiënische aspecten van lawaai, ook al
heeft bijna iedereen er last van. In weten
schappelijke kring hoopt men in de ko>
mende jaren aan dit vraagstuk meer aan
dacht te schenken en een alzijdige aanpak
van het probleem te stimuleren. En daar
voor kunnen wij de wetenschap niet dank
baar genoeg zijn.
Prinses Margaret en haar echtgenoot,
Antony Armstrong-Jones, gaan verhui
zen naar een grotere flat in het complex
van koninklijke residenties dat bekend
staat als Kensington Palace.
Een woordvoerder van Buckingham Pa
lace, het paleis van koningin Elizabeth in
Londen, heeft bekendgemaakt dat prin
ses Margaret en haar echtgenoot zullen
verhuizen „maar niet voor eind 1962".
Dit laatste werd eraan toegevoegd als om
speculaties omtrent uitbreiding van het
gezin Armstrong-Jones te voorkomen.
De woordvoerder deelde mede dat ko
ningin Elizabeth de prinses en haar man
de „grace and favour residence" een
koninklijk eufemisme voor een gratis wo
ning Kensington Palace no.la, heeft
aangeboden als permanent verblijf.
Het huidige adres van Prinses Marga
ret is Kensington Palace no.10.
No. 1 was de residentie van prinses
Louise tot haar dood in 1939. Het aparte-
ment werd toen verdeeld in twee flats,
maar nol a is nog nimmer bewoond ge
weest na de dood van prinses Louise.
Verwacht mag worden dat Tony Arm
strong-Jones, die naar men weet adviseur
is op het gebied van binnenhuis- en ten
toonstellingsarchitectuur, in de nieuwe wo
ning speciaal zijn scheppende talenten
zal kunnen ontplooien. Met de restauratie
zal ongeveer 700.000 gulden gemoeid zijn
Aangenomen wordt dat het echtpaar de
nieuwe woning modern zal inrichten.
„Nol" is een deel van het oorspronkelij
ke paleis, in baksteen ontworpen door de
beroemde 17de eeuwse bouwmeester Chris
topher Wren.
Advertentie
Hoestdrank in tabletvorm. 95ct
Douglas W. Johnson (50) de concierge
in Los Angeles, die onlangs een zak met
240.000 dollar vond, welke uit een pant
serauto voor geldtransporten was geval
len, heeft een beloning aangenomen van
10.000 dollar. Hij kon kiezen tussen dit be
drag en een vaste betrekking van 90 dol
lar per week als bewaker bij het geld-
vervoerbedrijf, plus een universitaire op
leiding voor zijn zestienjarige zoon.
Johnson zei, dat hij tevreden was met
de baan die hij had en dat hij liever het
geld had omdat hij het dan eerlijk kon
verdelen tussen al zijn kinderen. Zijn zes
tienjarige zoon, die bij een filmmaat
schappij werkt, verdient zijn lesgeld zelf.
Advertentie
SIMCA
RUSH
MOTOR
5 x
GELAGERDE
KRUKAS
IN ALLE SIMCA
ARIANE EN ARONDE MODELLEN
Dl 10LI be,an9r'ik meer vermogen bij aanzienlijk minder ver-
rcuon bruik - olie verversen om de 4.000 km
MOTOR Simca - van f 6295.- af bij uw Simca dealer?
SIMCA AMSTERDAM - N.V. Smelt - 020-947252
SIMCA AMSTERDAM - v. d. Gun's Autobedr. N.V. (Agent) - 020-722622
SIMCA BLOEMENDAAL - A. J. Rotteveel's Autom.bedr. - 02500-57500
SIMCA HEILOO Alkmaar's Automobielbedrijf C. Rijke - 02200-5364
Het nachtleven van Leopoldstad zal door
Parijs moeilijk als concurrentie kunnen
worden opgevat, maar onder de gegeven
omstandigheden een chronisch gebrek
aan vrouwelijk schoon en drank heb
ben de nachtclubdirecteuren de beschikba
re middelen goed toegepast. Als tegen
tien uur in de avond de thermometer 80
graden (Fahrenheit) in de schaduw aan
wijst begint het nachtleven óp gang te ko
men.
Het meest in trek is „Danny's Bar",
aan de rand van de negerwijk. Behalve
onvoorstelbaar grote malariamuskieten en
anti-malariapillen, die de directie zijn
klanten gratis ter beschikking stelt, zijn
er ook enkele mondaine attracties. Jonge
negers komen in keurige blauwe kostuums
de dansvloer op, die van cement is en ze
na een kwartier tot ligplaats dient, want
de tam-tam waarop zij dansen zweept de
jongelieden zo op dat zij in een kwartier
behalve hun kleding en hun vemisje van
beschaving, ook dikwijls het bewustzijn
verliezen.
De „Jungle Bunnies", zoals de Ameri
kanen ze noemen, komen dan verder dan
sen. Het zijn negermeisjes die zich uitste
kend vermaken bij het aanschouwen van
transpirerende blanke UNO-functionaris-
sen die hun wilde cha-cha-cha slechts met
moeite kunnen bijhouden.
60-61. Gromgram wreef tevreden in zijn
handen, terwijl hij gemeen grijnsde.
Ziezo, die zit goéd opgesloten! mom
pelde hij. Die zal me niet meer voor de
voeten lopen!
Hij had het roepen en kloppen van de
arme Bibina wel gehoord; maar hij dacht
er niet over, haar vrij te laten.
Jawel, klop en bons maar, zo hard je
wilt' Ik houd je toch lekker een tijd ge
vangen. Dan zal je wel leren, nooit meer
in mijn buurt te komen!
In het donkere hok zat het elfje nu te
huilen. Ze was zo bang en voelde zich zo
ongelukkig.
Het brandende dal
In „La Piroque" treden blanke „strip-
tiseuses" op, die plaatselijk bekend staan
als „het uitschot van Brazzaville". Het
zijn uitgerangeerde meestal al wat over
rijpe „dames", die via Noord-Afrika en
Brazzaville in Leopoldstad terecht geko
men zijn. Zij kunnen op de maatschappe
lijke ladder niet verder omlaag, maar in
Leopoldstad, waar vrijgezellen de meer
derheid vormen, worden ze nog wel geac
cepteerd.
Wat de drank betreft: „c'est difficile",
dat is moeilijk, zeggen de Kongolezen.
Dankzij de UNO vindt echter toch een
niet geringe hoeveelheid sterke drank zijn
weg naar de etablissementen van Leopold
stad. Men vraagt er niet om whiskey en
water, omdat de whiskey toch al versne
den is. Er gebeuren wel meer van die din
gen in Kongo. De bewaking van de UNO
heet scherp te zijn, maar 's nachts wordt
er uit Brazzaville het een en ander naar
Leopoldstad gesmokkeld.
De slechte rijstwijn van Leopoldstad
wordt vrijwel alleen gedronken door wan
hopige Europeanen die vernomen hebben
dat zij worden overgeplaatst naar Stanley-
stad, waar de handlangers van wijlen Pa
trice Loemoemba nog heer en meester zijn.
Er wordt veel geld uitgegeven, maar
wat moet men anders doen met goedkoop
geld dat elk ogenblik gedevalueerd of he
lemaal ongeldig verklaard kan worden?
Levendige sluikhandel
Dan is er de „Champs Elysées", waar
sinds vorig jaar juli avond aan avond
jazz wordt gespeeld. Hier komen de sol
daten van de UNO-politiemacht. Maar aan
gezien er na 1 juli vorig jaar geen enkel
nieuw melodietje is ingestudeerd, neemt
de aantrekkelijkheid van deze plaats af.
Daarom is de band thans bezig aan zijn
vijfde versie van de „onhafhankelijkheids-
cha-cha-cha".
Een nachtclub serveerde vroeger als
extraatje anti-Belgische pamfletjes. Tegen
woordig komt het voor dat de bezoekers van
deze gelegenheid een doosje in handen ge
stopt krijgen van iemand die naar de bar
schuifelt. Wie er prijs op stelt zo'n doosje
te openen men doet er verstandig aan,
hier niet mee te beginnen zal er ruw
goud of ruwe diamanten in vinden, af
komstig uit de mijnen van Kasai, te koop
voor bespottelijk lage prijzen. Vele Kon
golezen hebben in de mijnen gestolen en
deze „belegging" meegenomen naar Leo
poldstad. Dat ze hun gestolen goed ten
slotte te gelde willen maken vindt zijn
oorzaak in het feit dat zij werkloos zijn.
Want tallozen die een baantje in Leopold
stad kwamen zoeken wachten al vele
maanden op werk.
Advertentie
74)
Motoaka ging de veranda op en drong zich tussen
de mensen door. Hij sloeg de blik niet op en gaf
geen antwoord. Voorzover hij in zijn eerste verbazing
kon zien lag alles in huis overhoop: kisten, kasten en la
den waren omgekeerd, doeken waren van de wan
den gerukt, vensterbanken waren afgeslagen en de vloer
was opgebroken. De vrouw stoof op hem af en liet
het klagen aan de andere vrouwen over.
„Jonica, waar is zijn geld?" vroeg zij, terwijl zij
hem bij de jas greep.
„Hoe moet ik dat weten, tante Filoftea?" zei de
jongeman onthutst. „Het zal wel ergens in huis zijn."
„Jullie vervloekte dronkenlappen!" schreeuwde de
vrouw. „Ik heb overal gezocht. Niets dan drinken heb
ben jullie gedaan. Maar mijn dak hebben jullie niet
klaargemaakt en licht hebben jullie me ook niet laten
aanleggen. Jonica, lieve jongen, zeg me nu toch waar
zijn geld is. Waar heeft hij het verstopt? Ik overleef
het niet, als ik het niet vind. Ik kan hem niet eens
laten begraven. God moge hem in zijn graf genadig
zijn!"
„Geen godslastering, anders zul jij voor eeuwig bran
den!" riep een van de andere vrouwen vermanend.
„Dan moet het vuur me maar verteren, zoals het
hem verteerd heeft. En hij zal ook daarboven geen
rust vinden, omdat hij mij zonder geld in de wereld
heeft achtergelaten. Geen doodkist krijgt hij."
Het paard in de stal hinnikte rusteloos. Dat herin
nerde de vrouw aan zijn bestaan en woedend rende zij
naar buiten, nam een stok en sloeg het paard driftig
op de kop. Het paard trachtte zijn ketting los te ruk
ken om een schuilplaats te zoeken. De neusgaten za
gen rood en de ogen fonkelden van angst.
„Jij ellendig beest. Je zult het weten, dat ik voor
jou armoe geleden heb! Paard van een dronkenlap."
„Sla dat beest toch niet," zei Motoaka mat.
De vrouw hoorde hem niet eens, maar ze liet het
paard met rust om een steen van de grond op te rapen
en die tegen de lamp te smijten.
„Zo! Jij moest natuurlijk elektrisch licht hebben,
maar ik kon het met petroleum doen!"
Motoaka ging weg zonder nog eenmaal om te kij
ken. Onderweg haalde hij zijn horloge te voorschijn,
maakte het deksel open en bekeek het lange tijd. Daar
na liep hij door naar het grote plein, maar steeds dicht
langs de gevels, alsof hij zich voor iemand moest ver
bergen. Op het plein stond de politieagent nog op zijn
post. Hij wachtte nieuwe opdrachten van zijn meerde
re af. Niemand had hem nog verteld wat er was ge
beurd. Thuis wachtten hem zijn zusters dicht bijeen
op de veranda. Hij liep hen zwijgend voorbij en haal
de een paar oude planken uit de schuur. „Waar is
de oude man?" vroeg hij. Tegelijkertijd hoorde hij zelf
het droge hoesten al. Hij legde de planken neer en
ging nog eens naar de schuur, nu om timmergereed
schap te halen. „Vader, kom eens hier!" riep hij. En
toen de oude man hoestend de trap afkwam liet hij
hem de zaag opnemen.
„Ja, wat moet ik zagen?"
„Een doodkist. Dat zul je toch nog wel kunnen?"
De meisjes begonnen te huilen, zij voelden wat er
gebeurd moest zijn. Motoaka viel woedend uit: „Gaan
jullie naar je kamer! En zoek bij elkaar wat er voor
een sterfgeval nodig is." Hij ging naar zijn vader
terug. De zaag gleed gemakkelijk door het dunne ver
weerde hout. De zusters liepen hem op een rij voorbij
en gingen huilend naar binnen. „Als je klaar bent kom
je me na, vader," zei Motoaka. Hij haalde een schop
uit de schuur en verliet het erf, op weg naar de bosrand.
Achter zich hoorde hij de meisjes nog huilen.
Mpt de schop zette hij een rechthoek af en begon
te spitten tot het zweet hem van het voorhoofd liep.
Om hem heen vielen de gele blaren neer. Hij ging
op de rand van het graf zitten en staarde voor zich
uit. Aan de kleine moest hij denken en aan haar
lach, die de bovenste helft van haar gezicht vrolijk
maakte, terwijl de onderste helft verdrietig leek te blij
ven. In het dal regeerde overal de dood en het lachen
van de kleine was het enige, dat nu nog het hele
leven in zich borg, zijn leven en haar leven.
Toen de herfstregens begonnen te vallen brandde het
boorterrein nog altijd. Het was alsof alle oliestromen
in de aarde door de duivel werden gelokt om hier als
vuur ten hemel te stijgen. Talloze mannen kwamen
uit Ploesjti, Boekarest en andere plaatsen om de brand
te blussen. Sommigen namen geweldig grote klokken
mee, die zij met behulp van zware kranen over de
brandende boorputten trachtten te zetten. Anderen lie
ten duizenden zakken cement van de heuvelwanden neer
om het vuur te doven. Maar de brand bleef de sterk
ste. Men groef tunnels om de olie af te voeren. Maar
het binnenstromend gas raakte ook hier in brand en
er kwamen weer mensen om het leven. De ingangen
van de tunnels omringden de grote brand met een
kanten rand van kleinere branden.
Overdag verhief er zich een hoge rookkolom, die
men tot voorbij Ploesjti nog kon zien. 's Nachts was
de gloed tot op veel grotere afstand te onderscheiden:
water, straten, daken van huizen weerkaatsten een rood
schijnsel.
De mensen waren aan het vuur gewend geraakt: de
nachten waren nu rood in plaats van zwart. Nergens
was weldadige duisternis te vinden. De vuurgloed drong
de huizen binnen en deed het kruis van een raam als
een beweeglijk patroon langs de wand dansen, speelde
door de geraamten van woonbarakken en verlaten boor
torens. Alles lag gevangen in deze rode gloed, die de
schaduwen langer deed lijken dan anders. Voorbijgan
gers leken wezens van een onbekende planeet. Als het
regende spiegelde het vuur zich in de neerdalende drup
pels alsof de lucht een brandende zee was.
De aardoliemaatschappij had zich teruggetrokken
en het terrein aan het vuur prijsgegeven. Op het kan
toor zat alleen Telengescu nog, die de laatste rekenin
gen afwikkelde. In de gang stond zijn bagage al klaar.
Hij wachtte nu op de auto die hem naar Moreni zou
brengen. De maatschappij wilde de pijpleiding niet meer
in bedrijf houden voor de paar boringen, waaruit maan
delijks omstreeks vijf tot zés wagons vervuilde olie naar
boven kwamen.
Volgens zijn horloge was het nu zeven uur. Telen
gescu had zijn boeken op de tafèl gelegd. Hij moest
zijn beddelinnen, zijn radio, zijn grammofoon en enke
le andere kleinigheden nog bijeenpakken. Hij keek de
kamer rond, trok zijn jas uit en het huisjasje aan, waar
op hij nog altijd trots was, al had hij het al een jaar.
Hij ging voor de spiegel staan, poederde zich en kam
de zorgvuldig zijn haar in een middenscheiding. Daar
na nam hij de parfumverstuiver en verspreidde de kos
telijke geur door het hele vertrek. Met genoegen snoof
hij de lucht op. Ook nu moest alles verzorgd zijn.
Om half acht trok hij zijn regenjas over het huisjasje
en ging de deur uit. Sedert enige dagen regende het
niet meer en het slijk droogde in brokken op. Zover hij
bij het icht van de brand kon zien bewoog er zich niets
meer op het olieterrein. Hier en daar zoemde nog een
motor, als het ware bang voor zijn eigen eenzaamheid.
Lang duurde het niet voor Telengescu Niculina langs
de Verlaten weg zag naderen. Hij drukte zich tegen
de omheining en wachtte af. „Je hebt je verlaat", zei
hij beminnelijk verwijtend, zodra zij voor hem stond.
Hij greep haar verkleumde handen.
„Ja, ik heb immers geen horloge. En bovendien ben
ik bang dat Jonica ergens te voorschijn komt Ik weet
niet waar hij is."
„Kom binnen," Hij nam haar bij de arm en trok
haar met zich in huis. Een paar tellen later verscheen
Motoaka's hoofd van achter een waterreservoir. Hij
had vermoed dat Niculina wilde uitgaan, want zij had
zich sterk geparfumeerd. Hij was haar nageslopen.
„Goed, meneer Telengescu", zei hij in zichzelf.
Hij hield zich nog enige tijd in zijn schuilplaats op,
maar toen ging hij op zijn tenen naar het verlichte
raam. Het overgordijn bleek niet goed gesloten.
Niculina zat op een stoel met haar rug naar het
raam. Telengescu stond voor haar en zei iets, dat hem
zelf machtig veel genoegen leek te doen. Onder zijn
huisjasje zag Motoaka het oranje zijden hemd met het
hagelwitte boord. Wat er gezegd werd kon hij niet ver
staan; hij zag hen alleen bewegen, als in een stomme
film.
Niculina had beschaamd het hoofd gebogen. Telengescu
haalde van achter zijn radio een doos pralines te voor
schijn. Nadat hij rode likeur in twee glazen had ge
schonken klonk zij met hem.
Motoaka trof onder het raam een mand met wilgetenen
aan en zocht er een aantal stevige uit.
(Wordt vervolgd)
Een toekomstvisioen? Een
leger van een miljoen robots
neemt bezit van een stad
en zuigt met begerige zuig
monden alles naar zich toe.
Gelukkig nemen die monsters
U niet de kaas van het brood.
Hun honger is te stillen met
stof en vuil... Want die robots
met slangarmen en zuigmon
den zijn de honderdduizenden
Ruton stofzuigers, die de af
gelopen dertig jaar de fabriek
verlieten.
Meer dan een miljoen stof
zuigers heeft Ruton al ge
bouwd. Bij elke stofzuiger die
afgeleverd werd, groeide da
ervaring van Ruton. En Ruton
biedt U alles wat elke goede
stofzuiger U kan bieden, maar
daarbij nog een ietsje meer.
Dat ietsje meer is de onbe
twistbare ervaring waarmee
Ruton bouwt. Ervaring die tot
uitdrukking komt in door
dachte constructie en gemak
kelijke hanteerbaarheid.
Een Ruton of Rutonnette is
Uw trouwe strijdmakker in de
oorlog tegen het stof. Vraag
de vakman eens zijn mening
over de Ruton stofzuiger.
Ook hij zal U verzekeren dat
Ruton -een bovenste beste,
gegarandeerde stofzuiger is.
't was Ruton - 't Is Ruton
't blijft Ruton
RADOMA N.V. AMSTERDAM
In de speciale treinen van de Dolomie
ten-express, die in de Paasweek zal gaan
rijden tussen Stuttgart en Merano, zal een
rijtuig worden opgenomen dat een dans
vloer heeft. Zo zal men dansend naar het
zonnige zuiden kunnen reizen.
J
