Geestdrift voor NAVO-
kernmacht is bekoeld
1
ZWAARDEMAKER
Ridderlijk wandelen
Bonn is ongerust over nieuwe
Amerikaanse inzichten
WERELDNIEUWS
a
Fa. B. ENGELENBERG
Politieke beslissingen wachten op de
ontmoeting van Kennedy en De Gaulle
Amerikaanse
vergeldingsmacht
wordt minder kwetsbaar
raatótoel
Zware mensen
Op de
rr/ eea®!
DONDERDAG 6 APRIL 1961
neemt vaker
Minister Seebohm verlaat
Westduitse automobielclub
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
.FLEXA" ZIJDEGLANS VERVEN
OVER DE GOEDE TOON EN GLADSTONE
VOORNAAM EN AANGENAAM
Adenauer komt een dag eerder terug van vakantie
voor gesprek met Kennedy s raadsman Acheson
Theoreticus Soeslov naar
partijcongres in India
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. Het zou onjuist zijn te zeggen, dat het denkbeeld van een
kernmacht voor de Noordatlantische Verdragsorganisatie van de baan is, doch
het staat wel vast, dat het enthousiasme voor dat plan bij vele mensen van de
praktijk, zowel in de Verenigde Staten als in Europa, gaandeweg sterk is gedaald.
De suggestie, die de Amerikanen onder president Dwight D. Eisenhower hebben
gedaan, moet nog steeds in concreto door de NAVO worden besproken, maar de
realisten zien in, dat de enige vernieuwing, die op korte termijn verwerkelijkt
zou kunnen worden, bestaan zou in het bestemmen van een aantal Polaris-
onderzeeboten speciaal voor NAVO-gebruik, doch altijd nog onder Ameri
kaans commando.
Toen Gates, Eisenhowers minister van
Defensie, het voorstel had gedaan tot vor
ming van een NAVO-kemmacht, heeft
Herter, Eisenhowers minister van Buiten
landse Zaken, betrekkelijk kort daarop
doen uitkomen dat Gates slechts suggesties
had gedaan, waarover de NAVO-leden
zich maar eens moesten beraden. De re-
gering-Eisenhower had met die suggesties
een tweeledig doel: men poogde op die
manier het wantrouwen weg te nemen in
de NAVO-kring en bovendien hoopte men
zodoende te voorkomen, dat landen als
Frankrijk en eventueel West-Duitsland
eigen kernwapens zouden gaan fabriceren.
De Amerikaanse suggesties spraken wel
tot de verbeelding van vele Europeanen.
Zij waren onmiskenbaar aantrekkelijk
voor de grote massa. Zouden de Ameri
kanen niet bereid zijn hun kernwapens te
gebruiken ten bate van West-Europa, dan
zouden de Europese NAVO-leden niette
min een kernoorlog kunnen voeren, zo
redeneerde men en zo leek het althans.
De discussies in diplomatieke en mili
taire NAVO-kring hebben intussen echter
wel duidelijk gemaakt, dat de zaak niet
zo simpel is. De Amerikaanse suggestie is
thans nog steeds, dat Amerika Polaris-
onderzeeboten zou kunnen leveren voor
een NAVO-kernmacht, indien andere
NAVO-leden dan een gelijkwaardige kern
macht te land zouden opzetten en betalen.
Dat „betalen" klonk de niet-Amerikaanse
NAVO-leden niet aantrekkelijk in de oren.
Vandaar wellicht dat men een theoretische
discussie begon over het grote probleem
wie per slot van rekening de grote beslis
sing zou nemen dat kernwapens zullen
worden gebruikt. Hiervoor zijn verschei
dene theoretische oplossingen besproken,
doch tot een resultaat is men niet ge
komen.
Moe men de zaak ook draait, Washing
ton behoudt toch in feite een veto ten
aanzien van de grote beslissing. Indien
de Verenigde Staten openlijk zouden ver
klaren tegen het gebruik van kernwapens
te zijn, kunnen de andere NAVO-leden het
risico daarvan niet op zich nemen. De
NAVO-diplomaten en NAVO-militairen
hebben elkaar reeds enige mSlen de bal
toegeworpen. De organisatie van een
NAVO-kemmacht zou een politieke beslis
sing zijn, doch deze is op dit ogenblik niet
in zicht. Het enthousiasme ervoor is ge
daald, doch niet alleen aan Amerikaanse
kant. Ook sommige niet-Amerikaanse lei
ders in de NAVO zien in dat een NAVO-
kernmacht niet eenvoudig te verwezen
lijken is.
Het is nog niet geheel zeker, of de
NAVO-conferentie in Oslo begin mei zal
doorgaan. Heeft de conferentie plaats, dan
ziet het er niet naar uit dat daar spijkers
met koppen kunnen worden geslagen.
President Kennedy gaat pas einde mei
naar president De Gaulle en hun gesprek
zal van groot belang zijn voor de toekomst
van het bondgenootschap. Vóór de ont
moeting van deze twee leiders kan men
nauwelijks verwachten, dat het kern
machtprobleem wordt opgelost.
Sommigen te Washington propageren het
denkbeeld om Britse en Franse kern
wapens tezamen met de Amerikaanse bij
drage, ter beschikking van de NAVO te
stellen. Het zal niet eenvoudig zijn de Brit
ten en Fransen zover te krijgen, dat zij
hun kernmacht, waarvoor zij zoveel heb
ben uitgegeven, ter beschikking stellen
van een groep, waarin zij slechts een be
scheiden zeggenschap hebben. De ontwik
keling van een eigen kernmacht had im
mers ten doel een groter en niet een klei
ner nationaal gewicht in de schaal te leg
gen. Zouden de Verenigde Staten voor
stellen dat Groot-Brittannië en Frankrijk
hun kernwapens in een gemeenschappe
lijke NAVO-pot zouden stoppen, dan zou
Advertentie
De Gaulle welhaast zeker met het tegen
voorstel komen dat dan ook Groot-Brittan
nië en Frankrijk samen met de Verenigde
Staten een directoraat voor de NAVO moe
ten vormen.
Afgezien van speculaties voor de verre
toekomst, zou men op korte termijn eigen
lijk slechts één vernieuwing kunnen voor
zien: de Verenigde Staten zouden een aan
tal Polaris-onderzeeboten uitdrukkelijk
kunnen afzonderen voor NAVO-gebruik
(zoals bijvoorbeeld ons land een gedeelte
van het leger voor NAVO-gebruik heeft
bestemd). Deze onderzeeboten zouden dan
in het NAVO-gebied moeten blijven en de
opperbevelhebber van de NAVO zou bij
het opstellen van zijn plannen op deze
macht kunnen rekenen indien het tot een
grote oorlog zou komen.
LONDEN (Reuter) In de Britse hoofd -
stad verluidt dat het onderzoek in de
NAVO naar de vereiste strategie in de
jaren zestig thans reeds bij de feiten ten
achter is. Aangenomen wordt dat een van
de redenen is dat de Verenigde Staten het
aanbod van de regering-Eisenhower op
de jongste NAVO-conferentie te Parijs tot
het voorzien van de NAVO met. raketten
voor middelgrote afstand met kernlading
verder maar zullen laten rusten.
Verder werd vernomen dat plannen
makers van de NAVO waarschijnlijk voor
het najaar niet klaar zullen zijn met een
tussentijds rapport". Wel moet het mo
gelijk zijn voor de voorjaars NAVO-confe
rentie een „voorlopig tussentijds rapport"
klaar te hebben, maar alleen over tac
tische kernwapens.
BONN (AFP) De Westduitse minister
van Verkeer, Seebohm, schrijft in de brief
waarin hij meedeelt uit de Westduitse
automobielclub te treden, dat de maxi
mumsnelheid van vijftig kilometer per uur
voor auto's in de bebouwde kom sedert
1957 het leven van tienduizend personen
heeft gered.
De minister treedt uit omdat hij het niet
eens was met een communiqué van de ver
eniging tegen de maximumsnelheid.
WASHINGTON (Reuter) De Ameri
kaanse minister van Defensie, McNamara,
heeft dinsdag in de commissie voor de
strijdkrachten van de senaat gezegd dat
de Verenigde Staten militaire hervormin
gen invoeren om een groot-scheepse aan
val met intercontinentale raketten te kun
nen doorstaan. McNamara gaf achter geslo
ten deuren bijzonderheden over de herzie
ne defensiebegroting. De pers heeft een
overzicht gekregen van een aantal van
zijn opmerkingen in de commissie.
„Het vraagstuk van het afschrikken van
een algemene kernoorlog is veel ingewik
kelder geworden door de invoering van in
tercontinentale ballistische projectielen in
het arsenaal van onze grote tegenstan
der in een wereldoorlog", aldus de mi
nister. „Over een paar jaar zal de moge
lijkheid van een verrassende aanval met
grote aantallen intercontinentale ballisti
sche projectielen met kernlading de groot
ste zorg van de Verenigde Staten zijn."
Na een onderzoek van de positie van
Amerika in een eventuele wereldoorlog
heeft men besloten minder afhankelijk te
zijn van afschrikwekkende strijdkrachten
die zeer kwetsbaar zijn voor raketaanval-
len en alleen een kans hebben indien zij
na de eerste aanwijzingen van een derge
lijke dreiging in actie komen. In plaats
daarvan wil de Amerikaanse regering
meer nadruk leggen op minder trefbare
strijdkrachten.
Dit is de reden, aldus McNamara, dat de
regering de produktie van de vaste-brand-
stofraketten Polaris en Minuteman wil
versnellen ten koste van de aanmaak van
de Titan, een vloeibare brandstofraket.
Advertentie
V>v v I,'
Doclstraat 59 - Haariem - Tel. 15252
Advertentie
Als U, meneer, met een dame
wandelt - aan welke kant loopfc
U dan? Meestal aan haar
linkerzijde. Maar als het
trottoir niet breed is en het
verkeer raast rechts, dan kiesfc
U ridderlijk de kant van dat
verkeer! Bij het oversteken
blijft U ook de cavalier: U loopt
aan de kant waar het verkeer
vandaan komt; als U even kans
ziet wisselt U dus op het midden
van de straat. Een beetje won
derlijk? Ja, maar ook leuk
ouderwets ridderlijk! Later,
als U veilig ergens zit, biedt
U natuurlijk een sigaret aan.
Bij voorkeur Gladstone, want
Gladstone - met of zonder filter
- is de sigaret die iedereen
voldoening schenkt.
KING a s|ZE
STUKS F U'
(Van onze correspondent)
BONN. Het abrupt aangekondigde
officieuze bezoek van de vroegere Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken
Dean Acheson aan Bonn, en de met een
dag vervroegde terugkeer van bondskanse
lier Adenauer uit zqn Italiaanse vakantie
oord, zijn slechts twee symptomen van een
zekere nervositeit in de Westduitse hoofd
stad over een mogelijke Amerikaanse her
beschouwing van alle principes der kern
bewapening van het westelijke bondge
nootschap. Dr. Adenauer, minister Von
Brentano (Buitenlandse Zaken) en moge
lijk Strauss (Defensie) schijnen vastbe
sloten te zijn zondag tegenover Kennedy's
officieuze adviseur Acheson vast te houden
aan een pl»n om van de Noordatlantische
Verdragsorganisatie een vierde kernmo-
gendheid te maken. Maar ook in Bonn zjjn
de berichten doorgelekt, dat Acheson pre
sident Kennedy zou hebben aanbevolen
die plannen op de lange baan te schuiven
en dat Kennedy daar wel oren naar zou
hebben: ondermeer om eventuele ontwa
peningsgesprekken met de Russen niet van
te voren te belasten.
Westduitse woordvoerders zeiden dat
het voorstel om de NAVO tot een vierde
atoommacht te maken, bijvoorbeeld door
haar de beschikking te geven over een
groep onderzeeboten met Polarisraketten.
nog steeds ter tafel ligt en dat West-
Duitsland dit, mede door de NAVO-opper-
bevelhebber Norstad en onze NAVO-ver-
tegenwoordiger Stikker in de wereld ge
holpen plan, van ganser harte blijft steu
nen. Zij probeerden ook de komst van
Kennedy's raadsman te reduceren tot een
informatief zijsprongetje van de advocaat
Acheson, die een zaak voor het Interna
tionale Gerechtshof te Den Haag moet
regelen.
Dinsdag naar Washington
De besprekingen met Kennedy's adviseur
krijgen desondanks relief omdat Adenauer
dinsdag voor een tweedaags bezoek naar
Washington vertrekt, waar de hele kwestie
der kernbewapening van het Westen en
van de Bundeswehr zelf zeker op de
agenda zal staan, omdat het niet louter
een militair-technische aangelegenheid
betreft, maar een probleem dat alle poli
tieke strijdpunten binnen het westelijke
bondgenootschap, als ook de gehele Oost-
-West verhouding raakt.
De Westduitse woordvoerders zwakken
bun verklaring, dat Kennedy het Polaris-
voorstel niet van tafel zou hebben gescho
ven, zelfs af, door er aan toe te voegen:
„de Amerikanen hebben de hele kwestie in
studie en hebben nog geen beslissing ge
nomen". Die afzwakking lijkt waarschijn
lijker dan de eerste uitspraak. Zal Ken-
nedy tijdens zijn besprekingen met Ade
nauer een beslissing nemen? Dat lijkt
hoogst onwaarschijnlijk: tenslotte gaat de
Amerikaanse president op 31 mei naar De
Gaulle, die voor Frankrijk een eigen kern
macht en ook nog een Frans-Brits-Ameri
kaanse leiding in de NAVO verlangt. Ver
moedelijk zullen pas in Parijs compromis
sen en beslissingen tot stand komen.
Bonn, dat met moeite zijn teleurstelling
verbergt over het feit dat Adenauer naar
Kennedy gaat, maar Kennedy naar De
Gaulle, lijkt te vrezen dat Kennedy uit zijn
besprekingen met Adenauer voornamelijk
een paar zelfzuchtig-Amerikaanse troeven
wil halen om in Parijs uit te spelen. Ade
nauer heeft voor de Frans-Westduitse ver
broederingsgedachte veel kunnen over heb
ben, zoals persoonlijke vernederingen door
De Gaulle, omdat hij zich verzekerd wist
van de onvoorwaardelijke steun van Eisen
hower. Als de harde Kennedy, minder
gelovend aan Westduitse onmisbaarheid
en bovendien nog rekening houdend met
de Russen, nieuwe wegen gaat inslaan, dan
zal het om de oude heer in Bonn zeer een
zaam kunnen worden. Dat zou dan de
hartelijkste ontvangst in Washington op
den duur niet kunnen verhullen.
Morgen naar Nederland
Acheson komt morgen per vliegtuig naar
Nederland, waar hij de regering van Cam
bodja zal vertegenwoordigen in een zaak
aanhangig gemaakt tegen de regering van
Thailand voor het Internationale Gerechts
hof. Beide landen maken aanspraak op
een oude boeddhistische tempel in het
grensgebied. In het Cambodjaans wordt
de tempel Preaj Vihar genoemd. De naam
voor het heiligdom in het Thais luidt: Kjao
Pjr Witjan. De enige weg naar de tempel
in de grensstrook tussen beide landen leidt
over het grondgebied van Thailand.
NIEUW DELHI, (Reuter) Mikhail
Soeslov, een vooraanstaande theoreticus
der Russische communistische partij, die
als Stalinist bekend staat, is uit Moskou
in Nieuw Delhi aangekomen, op doorreis
naar Vijajawada, in het zuiden van India,
waar vrijdag een congres van de Indische
communistische partij begint.
Het is de eerste maal, dat de Sovjet-
Unie een belangrijke afvaardiging stuurt
naar een bijeenkomst van de Indische com
munistische partij, waarop politieke richt
lijnen worden vastgesteld.
Waarnemers te Nieuw Delhi achten dit
een veelbetekenend feit, daar men op het
congres te Vijajawada strijd verwacht tus
sen de Moskou- en de Peking-gezinde par
tijvleugels.
Als domme dieren...
De hele wereld behalve een paar dui
zend miljoen halve garen, die een voetbal
wedstrijd, Marilyn Monroe, de nieuwe Ci
troen, en nog een stuk of vijfhonderd on
belangrijke aangelegenheden, belangrijker
vinden zit in angst om wat er uit Laos'
chaos kan voortkomen. En hoe angstiger
zij zijn, hoe beslister zij zich uitlaten over
de zekerheid dat er géén wereldoorlog uit
zal losknallen: „Kroesjtsjev zou wel gék
zijn; zonder oorlog win ik het óók, denkt-
ie." „Op z'n ergst een plaatselijke oor
log, maar een wereldoorlog? Man, daar
waagt zich immers niemand meer aan
„Het is allemaal bangmakerij; let op
m'n woorden; 't blijft bij dreigen."
„Rusland is ommers véél te bang voor wat
China zou gaan doen „Dacht je nou
heus, dat Rusland zó stom zou wezen?"
Intussen zitten wij allemaal als domme
dieren bij elkaar en vragen wij ons af,
waar dit allemaal toe zal leiden.
Als redeloos vee.
Alles wordt gedaan en gezegd zonder
ons, over ons, bij ons; maar „ons" heeft
voor geen half ons macht in z'n handjes,
om er ook maar iets aan te veranderen.
Zelfs de burgemeester van Haarlem zou er
niets aan kunnen doen en ik vrees zelfs de
commissaris der Koningin niet.
Op dit punt zijn wij allemaa, zoals wij
in de trein of het café de huiskamer of de
bus, onze angst voor wat komen kan, ach
ter loze praat zitten te verbergen, gelijk
in onze machteloosheid om op het podium
der allerhoogste wereldpolitiek ook. maar
het kleinste duwtje te geven.
Op dit puni zijn wij allemaal, zoals wij
in de trein of het café, de huiskamer of de
treft) is uw melkbezorger precies even
veel waard en net zo invloedrijk als u zelf.
Ik ben bang, dat als er iets verschrikke
lijks zou gebeuren, zelfs alle lappen-van-
advertenties van de heer Buchman en zijn
morele ontwapenaars vergeefs zouden blij
ken te zijn.
Wij hebben de mond vol van „democra
tie", de regering des volks, maar heeft het
volk ook maar iets te zeggen over zijn
lot in hoogste instantie?
„Door zijn hoge vertegenwoordigers,
ja" hoor ik u blijmoedig zeggen.
Mag ik daarop met „O ja, is dat zo?"
antwoorden? Ik heb er, in het verleden en
na twee wereldoorlogen, niets van be
merkt.
Het is allemaal erg droevig.
Laat ons maar liever onze gedachten be
palen bij de voetbalpool. Daar kunnen we
ook niets aan duwen of richting geven.
Elias
Advertentie
polyester
polyester
„Onwettig". In Katmandoe zijn vijf meis
jes veroordeeld tot anderhalf jaar ge
vangenisstraf omdat zij meegedaan heb
ben aan betogingen tegen het bewind
in Nepal. Negen personen zijn tot acht
tien maanden veroordeeld wegens „on
wettige verspreiding van vlugschrif
ten".
Lawine. Zesentwintig Japanners zijn om
het leven gekomen bij lawines die gis
teren op drie verschillende plaatsen op
het Japanse noordelijk gelegen eiland
Hokkaido naar beneden zijn gekomen.
De meeste doden vielen bij de bouwupt
van een dam in het dorp Niikappoe.
Aan hen voor wie het nog
steeds een boeiend raadsel is
waarom van al die miljoenen
hemellichamen, die hun ron
dedans maken in de ruimte,
juist enkel de aarde geschikt
is om de mens levensmogelijk
heden te bieden, moge hierbij
gezegd zijn dat ook de aarde
er ongeschikt voor is: Aange
zien ook hier alle mensen
doodgaan.
Het valt niet te ontkennen
dat op onze wereld enige ver
blijfsduur voor levende we
zens te bespeuren is, doch ge
rekend naar de menselijke
levensidealen en verwachtin
gen is die duur bar kort uitge
vallen. Nauwelijks is men de
wankele wieg ontvlucht of
men kan zich reeds mistroos
tig voorbereiden op de ver
pulvering van het vege lijf.
Nauwelijks heeft men de hel
ling naar de lonkende top des
levens bestegen of men daalt
weer aan de andere kant om
laag, naar het donkere dal
van het bejaardentehuis.
Volmaakt geschikt om het
leven te dragen kan men onze
planeet dus zeker niet noe
men. Men houdt het er even
uit, doch spoedig doen de
kwalijke invloeden van buiten
zich gelden op de ontloken
krachten van het lichaam en
als men tenslotte zijn leven
overziet, is het niet meer dan
een voorzichtig en moeizaam
sprongetje van geboorte naar
dood.
Met de ruimtevaart is men
op het ogenblik zo ver, dat een
zorgvuldig ingepakt en herme
tisch opgeborgen mens een
dergelijk sprongetje maken
kan, waarvan de boog hem
voert door de grensgebieden
van de atmosfeer. Los van
zijn aardse bodem komt hij
nauwelijks, ook al klinken de
getallen der bereikte hoogten
indrukwekkend. Het is en
blijft een sprong, het is geen
vlucht of verlossing. Hij komt
neer op dezelfde aardkorst
vanwaar hij wegsprong en
wanneer men zijn tocht illus
tratief uitzet op de omvang
der aarde, is ook het hoogste
punt van zijn sprong niet in
drukwekkend meer.
Zo is er dus een duidelijke
parallel tussen het menselijk
levensavontuur en zijn groot
se technische wensen. De
ruimtevaart is ongetwijfeld
symbolisch voor de gigantische
idealen waarmee de jonge
mens als een raket los
schiet op zijn toekomst. De
mogelijkheden lijken hem zo
oneindig ver en hoog doch
als hij neerkomt en zijn zwak
ke lichaam bijeenraapt in een
leunstoel aan de kachel, be
seft hij nauwelijks meer hoe
hoog en hoe ver hij geleefd
heeft.
Wat heeft hij gehoopt te
vinden? Welke vreemde we
relden heeft hij verwacht te
zullen betreden onbeken
de stranden met interes
sante mensen, overweldigende
vriendschappen, hartverhef
fende liefdes, schokkende
avonturen, vonkende beleve
nissen, elektriserende aandoe
ningen, duizelingwekkende
successen, opwindende roem,
onvergankelijke verdiensten.
En wat vindt hij?
Hoogten in suizelende stil
te, waar niemand hem volgen
wil bergtoppen in sneeuw,
waar het leven in armoe en
kou bevroren ligt te wachten
tot het eindigt. Dalen vol
krioelende menigten, achter
elkander jagende mensen,
poelen van modderig amuse
ment vol klakkeloze lieden, en
hier en daar tegen een helling
een snel verwelkende bloem,
of een speling van de zon op
het bergkristal. De roem
druipt tussen zijn vingers
door, het succes balanceert op
het ongeluk van anderen, de
verdiensten worden niet er
kend noch gezien, de avontu
ren zijn eentoniger dan de
woestijnen. De vriendschap
pen overweldigen niet, zij
verzwakken en vergaan. De
liefdes soms zouden zij
kunnen reiken tot de hemel,
doch de menigte is daarvan
niet gediend en kwetst hen
met conventie en fatsoen. De
afbraak is een dagelijkse be
zigheid. En aan vreemde
stranden wonen dezelfde
mensen als in de eigen straat,
kleine denkers, kleine wroe-
ters, lopend op de rails der
gewoonten en hun weg kie
zend via de seinlichten der
saaie openbare orde.
Zo eindigt de ruimtevlucht
in een oase van verloren span
ningen, op het strobed der
moeheid, in de klare lucht van
gezuiverde zorgen, die idealen
zijn geweest. Er is geen nieu
we wereld ontdekt. Er is geen
voet aan land gezet op een
nieuwe planeet, waar onver
moede wonderen langs de we
gen groeien. Er is niets ge
beurd dan een overmoedige
sprong, omhoog, omlaag.
Onze ruimtevaarders heb
ben ook hun idealen. Zij wil
len het niet bij het springen
laten en hopen onbekende we
relden te betreden, waar
vreemde wezens hen begluren
vanachter bizarre groeisels.
Of in ieder geval werelden,
die in hun absolute dood der
verstening nog nieuws vertel
len. De discussie over de le
vensmogelijkheid daarginds
gaat op aarde onbekommerd
voort. De kansen van het le
ven in de dorre verten van
verstofte hemellichamen wor
den laag gehonoreerd. Doch de
planeten wier gestalte verne
veld hangt in dampen boeien
meer. Achter de sluiers der
dampkringen kan het leven
zich verbergen. Want daar is
water, plantengroei, zuurstof
misschien.
Zuurstof! Water!
Merkt ge nu de eeuwige, on
verwoestbare conventie onzer
gedachten, die zelfs in de on
eindigheid slechts leven ver
moedt waar de aardse con
ventionele situatie zich voor
doet? De aardse mens met zijn
zuurstof- en waterzucht kan
zich niet verheffen tot het
ongekende, volkomen nieuwe,
absolute vreemde. Terwijl hij
van zijn eigen leven wonderen
verwacht, redeneert hij de
wonderen der ruimte weg. Hij
beseft niet, hoe zijn eigen be
staan in het geheel der aardse
omstandigheden is opgegroeid
als een kuiken in zijn ei. De
wereld was klaar toen hij
kwam hij kwam omdat de
wereld klaar was op hém na.
En waarom zouden in vreem
de werelden geen mensen als
sluitstuk der geëvolueerde om
standigheden tot leven kun
nen zijn gekomen? Zonder
lucht, zonder water, zonder
groen en zonder alles wat ons
hier op aarde het korte en ein
dige bestaan veroorlooft? Van
waar komt toch dat eigenaar
dige geloof, dat onze aarde
ideaal is voor het bestaan des
levens? Eigenaardig, omdat al
le leven hier doodgaat in deze
ideale situatie, na langere of
korte strijd.
Wellicht vinden onze ruim
tevaarders de planeet, waar
slechts leven en geen dood is.
Men zou kunnen zeggen dat
wij mensen eigenlijk voor die
planeet geboren zijn. Want
onze verwachtingen en plan
nen zijr gebaseerd op een on
afzienbaar bestaan, waaraan
het einde slechts als een ver
perspectief van vervulling
verbond is.
Wij worden niet geboren
voor een sprongetje, maar
voor een ruimtevlucht in on
bezwaarde vrijheid naar on
vergankelijke verten, waar
wij van ons leven datgene ma
ken kunnen wat wij in onze
jeugd als een bereikbare rea
liteit zien.
Wat stuwt ons zo veder
licht; ons zware, ge
bonden mensen?
Hongerstaking. Circa tweeduizend politie
ke gevangenen in Griekenland hebben
een hongerstaking van drie dagen ge
houden om hun eis voor een algemene
amnestie kracht bij te zetten. Dit staat
in een telegram dat uit Griekenland
naar Londen is gesmokkeld. Het tele
gram was getekend door zeven perso
nen, onder wie de voormalige verzets
strijder Manolis Glezos en een leider
van het vakverbond van zeelieden, An-
tonis Ambatielos.
Explosies op tankschip. Bij drie explosies
welke zich kort na elkaar hebben voor
gedaan aan boord van het tankschip
Kaung Lung in de haven van Kaoshiung
op Zuid-Formosa, zijn de kapitein en
twaalf opvarenden om het leven geko
men. Drie mensen worden vermist,
ruim dertig zijn gewond geraakt. Na
de explosies ontstond een brand, welke
het schip geheel vernielde. Half gezon
ken ligt het aan de kade.
Irak. Reizigers die woensdag uit Bagdad
te Beiroet zijn aangekomen, hebben
meegedeeld dat tijdens de staking van
taxichauffeurs vorige week in Irak ne
gentien studenten zijn omgekomen en
veertig gewond doordat het leger het
vuur opende. De studenten zijn woens
dag naar de collegezalen teruggekeerd
na een proteststaking van een dag op
de zevende dag na de bloedige inci
denten.
Douaniers staken. De drie grote Franse
vakbonden hebben de douaniers opge
roepen voor 24 uur in staking te gaan
om hun looneisen kracht bij te zetten.
De actie betreft zowel het douaneperso
neel aan de grenzen als op de vlieg
velden en stations.
Levenslang. Dr. Bernhard Finch en zijn
vroegere vriendin Carole Tregoff, die
schuldig zijn bevonden aan moord op
mevrouw Finch, zijn woensdag te Los
Angeles tot levenslange gevangenisstraf
veroordeeld. De jury had de keuze tus
sen het uitspreken van een doodvonnis
of levenslange gevangenisstraf, zoals
die in Califomië geldt. De beide ver
oordeelden gingen onmiddellijk in be
roep.
Zuid-Vietnam. Op 23 maart en 3 april jL
zijn ten zuidwesten en ten noorden van
de Zuidvietnamese hoofdstad Saigon
hevige gevechten geleverd tussen pro-
communistische opstandelingen en een
heden van het Zuidvietnamese leger.
Ongeveer 1000 opstandelingen zouden
aan de gevechten hebben deelgenomen.
De verliezen van beide partijen bedra
gen naar verluidt vierhonderd man aan
doden en gewonden. Sinds jaren is het
in Zuid-Vietnam niet tot botsingen op
zo'n grote schaal gekomen.
Spionage. Het Britse Socialistische blad
Daily Herald bericht, dat steeds meer
Oosteuropese trawlers langs de Noorse
kusten varen om spionage te bedrijven.
„Poolse en Oostduitse vissersschepen
doen Noorse havens aan en varen ver
volgens langs de Noorse kust, terwijl
zij allerminst de juiste viswateren kie
zen," aldus het blad.
