GULDEN/
miEUIM
Puzzel nummer 33
WOBBO EN DE HOED
De merkwaardigste spoorlijn
van Azië heeft 300 tunnels
Nozem-dominee" geeft het op
PANDA EN DE PLASTIC PLASTIEK
2?
Polle,
Pelïi en
PinMo
Ons vervolgverhaal
Zwartehandel
in kinderen
Naïuurügkbruin
^Hoe is het ontstaan?^
EDELRGG
ZATERDAG 27 MEI 1961
7
De levensroman van een Chinees meisje
door
Eén-aprilgrap werd
werkelijkheid
NIEUW!!!
VEEL LEKKERDER I
J9
veilig tegen zonverbranding
Dit woord:
VIEZE VAZEN
WMÊSi
ik Kosrre ouizewo
42)
H Ik heb me daarna dikwijls afge-
1 vraagd waarom hij, als de toestand
3 inderdaad zo hopeloos was, toch met
j| Susuki was meegekomen om met mij
H te praten, tenzij hij het uit louter
nieuwsgierigheid heeft gedaan om te
H kijken hoe ik eruit zou zien.
EE De volgende morgen vroeg kwam
Eddy vrolijk en wel met al de spul-
letjes aandragen die hij voor ons had
g gekocht. Ik vroeg hem of hij in het
S ziekenhuis iemand kende die mij zou
3 kunnen helpen daar werk te krijgen,
g Het salaris interesseerde me niet, ik
5 had slechts behoefte aan eten en vei-
3 ligheid en een plekje waar ik in vre-
g de zou kunnen werken en wonen. Als
g er geen verpleegster nodig was wilde
3 'k ook wel werkster aijn. Eddy ging
5 er onmiddellijk op uit en nog voor de
g dag om was keerde hij terug. Het
g scheen dat de geneesheer-directeur in-
s derdaag verpleegsters nodig had,
g maar hij wilde eerst een onderhoud
3 met me hebben. We spraken af dat ik
g de volgende dag direct na het ontbijt
3 het hotel zou uitglippen, op gevaar af
dat ik door de Japanners zou worden
g opgepakt. De Oes zouden we niets
vertellen.
Eddy was er de volgende morgen
3 met een door een paard getrokken
wagentje en door een grote omweg te
3 nemen naar het ziekenhuis zorgden
5 we ervoor dat we zo weinig mogelijk
g Japanners tegenkwamen. Op deze rou-
EE te kwamen we ook voorbij Alang La-
EE was, waar verscheidenen van mijn
g vriendinnen in de tuin liepen te wan-
5 delen. We wuifden naar elkaar en ga-
g ven door tekens te kennen dat alles in
EE orde was.
5 De geneesheer-directeur, een bleke,
3 vermoeid uitziende Nederlander, zei
g me na een kort gesprek dat ik elk
ogenblik dat mij schikte, zou kunnen
3 beginnen, maar hij kon me geen sala-
g ris in het vooruitzicht stellen. Ik ver-
3 telde hem toen mijn verhaal en zei te
hopen dat ik een officieel papier zou
kunnen krijgen met de verklaring dat
ik vrij was. Zodra ik dat had zou ik
g onmiddellijk met mijn werk beginnen.
3 Tegen de tijd dat we op het punt
g stonden het ziekenhuis weer te verla-
jf ten liep het daar vol Japanners van
allerlei rang. Ik hield mijn hoofd om-
3 laag en werkte me door de mensen
3 heen, terwijl Eddy mij op de voet >1 1
3 volgde, en tenslotte slaagden we erin
ongemerkt weg te komen.
3 Toen ik op mijn kamer terugkwam
zat Mao zoals altijd op de vloer noten
3 te kraken. Ze was werkelijk te benij-
s den, want uit haar doen en laten bleek
1 duidelijk dat ze zich hoegenaamd
3 geen zorgen maakte en ze volmaakt
tevreden was met haar toestand,
g Op dat ogenblik dacht ik er weer
3 aan dat Tjirt Hoe niets afwist van mijn
3 bezoek aan het ziekenhuis en daarom
g ging ik vlug naar hem toe om het hem
H te vertellen. In plaats van kwaad op
g me te worden omdat ik tevoren niets
g gezegd had, stelde hij voor dat ik op
de een of andere dag ook eens stiekem
3 weg zou glippen om zijn familie te be-
g zoeken, die een kilometer of drie, vier
g van het hotel woonae.
3 Die avond gingen Mao en ik wat
buiten het terrein van het hotel wan-
g delen. We ontdekten toen tot onze ver-
rassing dat de zee slechts enkele hon-
derden meters van ons hotel verwij-
derd was. Er woei een heerlijk fris
3 windje en het deed ons plezier de gol-
5 ven op het strand te horen rollen. We
g verkeerden echt in een vrolijke en ge-
g lukkige stemming toen we opeens een
3 groep Japanse soldaten hoorden aan-
3 komen, die naar hun kamp marcheer-
g den. Binnen de korste tijd waren we
3 terug in onze kamer.
3 Ik had zo nif en dan nog eens ge-
g dacht aan de oude Maleier, die ik ge-
g zien had toen ik in de kloosterschool
3 geïnterneerd was en toen voor een
g appel en een ei edelstenen van vrou-
g wen opkocht. Ik had hem daarna nog
3 een paar keer gezien bij de ingang
3 van het hotel. Op een morgen stapte
hij 't hotelterrein op en kwaf op on-
3 ze veranda toelopen. Er speelde een
3 kwaadaardige grijns om zijn mond
3 toen hij me een papier liet zijn met
een Japanse stempel erop. Ik begreep
3 niet wat het voor een document was,
3 maar hij vertelde me dat het hem toe-
g stemming verleende mij als zijn vier-
de vrouw tot zich te nemen. Ik kon me
heel goed voorstellen dat de een of an
dere Japanner mij aan deze oude man
had verkocht en rende naar Tjin Hoe
om hem van mijn nieuwe zorg te ver
telen. Tjin Hoe plaagde mij er eerst
vreselijk mee dat ik de vierde vrouw
ging worden van Padangs meest be
kende juwelier. Maar tenslotte zei hij
„Janet, laat je niet van streek bren
gen door die oude man. Hij zal je geen
kwaad doen."
De oude Maleier kwam na enkele
dagen terug en bleef bij de ingang
wat rondhangen. Ik liep vlug naar
Tjin Hoe die direct naar buiten ging
en hem vroeg wat hij kwam doen. De
man zei dat hij gekomen was om een
zekere juffrouw Lim te spreken. Toen
vroeg Tjin Hoe hem of hij wel wist dat
juffrouw Lim onder bewaking stond
van de Kempetai. Dit was voor de
oude man voldoende om als een haas
er vandoor te gaan. We hebben hem
nooit teruggezien.
Niet lang daarna hielp Tjin Hoe me
er tussen uit te knijpen om zijn fami
lie te bezoeken. Het was heerlijk er
eens uit te zijn en, al was het dan
maar voor een poosje, tussen vrienden
te vertoeven. Ze hadden een verrukke
lijke lunch klaargemaakt en bij mijn
vertrek kreeg ik nog wat kleren mee.
Was het wonder dat ik het gevoel had
dat het leven tenslotte nog niet eens
zo moeilijk was?
Opnieuw kwam Eddy mij opzoeken.
Hij vertelde me dat er in het zieken
huis nog altijd een vacature was en
dat ik daar met mijn werk kon begin
nen wanneer ik wilde. Maar er be
stond niet het minste uitzicht op dat ik
uit het hotel kon wegkomen. Eddy gaf
me ook een briefje van de Britse
krijgsgevangenen. Het was de ontroe
rendste boodschap die ik ooit had ont
vangen. Er stond in dat ik me moest
blijven verzetten en de moed erin
moest houden. Zij zeiden met hun ge
dachten bij me te zijn. Ik huilde en
Eddy werd er verlegen onder, niet
wetend wat hij moest doen of zeggen.
Hij had de gevangenen voortdurend
op de hoogte gehouden van de wijze
waarop de Japanners mij probeerden
lastig te vallen en zijn verhalen had
den hen verschrikkelijk kwaad ge
maakt. Ze hadden gezworen dat ze
Hashimoto zouden vermoorden als ze
er maar even de kans toe zouden krij-
gen. Ik maakte me er bezorgd over
dat de Engelse jóngens veellicht tnder- j
daad hun dreigement dat ze de Kern- j
pétai-chef om hët leven zouden bren-
gen, in daden zouden omzetten, want i
dat kon alleen maar tot resultaat heb- j
ben dat ze nog zwaarder zouden wor- j
den gestraft en misschien voor een
vuurpeloton terecht zouden komen.La- i
ter zou ik horen dat de meesten van j
deze jongens in het kamp waren over-
leden.
Op een dag vernam ik het gerucht
dat ik naar Bukit Tinggi zou worden
gestuurd, een stad die op ongeveer j
tachtig kilometer van Padang ligt, j
hoogstwaarschijnlijk om daar op te
treden als prostituée. Tjin Hoe had het j
ook gehoord. Onmiddellijk zond hij
een boodschap naar zijn zwager in
spe, die in Bukit Tinggi woonde. De- E
ze begreep het dringende karakter E
van de boodschap en zonder dralen
kwam hij naar het hotel De kwestie E
werd besproken en een plan werd op- E
gesteld. Ik zou braaf meegaan, maar j
na mijn aankomst moest ik de eerste
de beste gelegenheid aangrijpen om te E
ontvluchtten en een onderkomen zoe- j
Ken in de dichtstbijzijnde Chinese wo- E
ning, waar ik naar mijnheer Lim E
moest vragen. Bukit Tinggi is maar
klein en de mensen daar zouden wor-
den ingelicht dat ze goed voor me I
moesten zorgen. Maar de Japanners
legden hun plan nooit ten uitvoer; mis-
schien is het ook nooit meer dan een
gerucht geweest.
Ik maakte een dankbaar gebruik
van de naaimachine die Tjin Hoe me
had verschaft. Ik kon me er er ten- E
minste uitstekend mee bezig houden.
Op een keer was ik zo druk bezig
met het maken van een blouse, dat
ik niet eerder erg had in twee Ja-
panners voor ze de veranda op-
stapten. Geschrokken kwam ik over- E
eind en boog- Een van hen was in bur- 1
gerkleding. Ik herkende in hem de 1
man. die wij in het interneringskamp
gewoonlijk „Tomtit" noemden en die i
President van Padang was.
(Wordt vervolgd)
u
llllllllliimiiiiinillliiliiiiiiJliiiiiniillllllllliiimillliiliinwimniMmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitllilliilliliilllillllllillllliiiiiliiiiiillilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
3031. Ik geloof, dat ik in 't hooi lekker
slapen zal! dacht Wobbo. Het is zacht en
het kost niets!
Er stond een ruwhouten ladder tegen de
hooiberg; Wobbo dacht er niet lang over
na en klom naar boven. Daar, onder de
rieten kap, was ruimte genoeg over.
Tevreden legde Wobbo z'n fluit en tas
naast zich en toen strekte hij zich uit
op het geurige, zachte hooi. Ja, hij voelde
zich nu wel moe, na die lange tocht.
Hij maakte een holletje in 't hooi en
ging liggen. Even later was hij vast in
slaap.
PUZZEL 33
Horizontaal: 1. tocht te water, 5. wed
strijd, 10. vlaktemaat, 11. meer dan één
museum, 13. van Van Megeren of
15. te delen getal, 18. een zekere, 19. Hei
lige, 21. Duits geld, afk., 22. op de manier
van, 23. mijt, 25. lofgedicht, 26. zoon van
Adam, 27. niet gesloten, 30. te koop, 31. be
kend hogepriester (O. Test.), 32. r.-k. staats
man, 35. een ongenoemde, 36. „kaasstad",
37. onzin, 39. Ver. Naties, 41. stad in Bel
gië, 43. hert, 45. omroepver., afk., 48. jon
gensnaam, 50. levendigheid, 51. medicijn,
52. dunner, 53. -tor: wijs oud man, 54. Eng.
gewicht, afk., 56. v. h. gen. jaar (Lat. afk.),
58. God (Lat.), 59. hermiet, 62. verstop,
64. gemeente in N.-Brabant, 65. jongens
naam, 66. bloem, 67. gunstig verschil tussen
in- en verkoop.
Verticaal: 2. vochtmaat, 3. Griekse god
v. d. oorlog, 4. spleet, 5. gewicht, 6. een der
zonen van Jacob, 7. spreek lijzig, 8. warm-
te-eenheid, afk., 9. bekrompen, 12. door
gevangenen geroeid vaartuig, 13. verwer
ping, 14. werkelijk, 16. daag! 17. wartaal
uitslaan, 20. eveneens, 24. gewricht, 26. als
voren, 28. wijze, 29. gemeenteweide, 33.
bloedverwante, 34. vermoeid, 35. negen da
gen durende gebedsoefening, 38. bijvoeg
sel van ons blad, 39. verguld, 40. zinledige
uitdrukking, 42. deel v. d. hand, 44. plaats
in Drente, 46. wakker, levendig, 47. meis
jesnaam, 49. kneedhak, 54. truc, handig
heid, 55. hap, 56. stad op Sumatra, 57. ade
ren, 60. 12 gros, 61. voorzetsel, 63. ruiker.
De „Neue Zürcher Zeitung" herinnert
aan een een-april-mop, die een harer me
dewerkers zich onder de veelzeggende
naam „S. Ch. Windier" (voor „Z. Wende-
laar") 75 jaar geleden veroorloofde, met
een fantastisch artikel over de geprojec
teerde aanleg van een spoorlijn naar de
Jungfrau. Er werd hartelijk om gelachen,
maar hetzelfde artikel bracht de Zwitser
se industrieel Adolf Guyer-Zeller tot na
denken. Van dat ogenblik af reisde hij ve
le malen naar het Jungfraugebied om de
eventuele uitvoeringsmogelijkheden van
een dergelijk plan te bestuderen en tien
jaar later kon inderdaad met de aanleg
van de Jungfrauspoorweg op de Kleine
Scheidegg begonnen worden. Steeds dieper
drong men het binnenste van de berg Eiger
binnen totdat in 1912 de plaats waar het
eindstation Jungfraujoch op 3457 m boven
de zeespiegel zou komen, was bereikt. Tot
op dit oge .blik is Jungfraujoch nog steeds
het hoogste punt in Europa, dat men over
rails kan bereiken.
Inzenden voor donderdagochtend uit
sluitend per briefkaart.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
OlKXlR
L AIA'N
Prijswinnaars: 7,50: J. Wiedijk, Riouw-
straat 33. Haarlem; 5: J. v. Donselaar,
Delftlaan 349 p, Haarlem; 2.50: G. Schut
ter, Wijkeroogstraat 176. Velsen-Noord.
Ergens in Midden-China (het zwarte vierkantje
op de overzichtskaart) is onlangs een nieuwe
spoorweg gereedgekomen, die zich als een slang
door en om gebergten kronkelt en een totale lengte
heeft van 670 kilometer, terwijl zijn beide eind
punten de steden Tsjengtu en Paoki hemels
breed gemeten slechts een goede 300 kilometer van
elkaar verwijderd zijn. Met de aanleg van deze
spoorlijn werd in 1952 begonnen en het gehele kar
wei heeft dus ruim bijna negen jaar gevergd. Bijna
duizend bruggen moesten voor deze spoorbaan
worden gebouwd en meer dan driehonderd tunnels
in de rotsen uitgehouwen; op vele plaatsen heeft
men rivieren moeten omleiden en dorpen doen
ontruimen. Tienduizenden tonnen rots werden op
geblazen voor de bouw van de tunnels, van welke
de grootste de Tsinlingtunnel een lengte van
2,5 kilometer heeft. Op sommige plaatsen heeft
men het tracée met een grote boog om uitstekende
rotsformaties heen moeten leggen, zodat het ge
beuren kan, dat de trein plotseling naar het zuiden
afbuigt om na vele tientallen kilometers een rivier
te kunnen oversteken, waarna men vrolijk weer
naar het noorden rijdt. Na een uur of twee is men
dan aan de overkant van de rivier weer op het
zelfde punt aangeland, waar men de „uitwijk
manoeuvre" begonnen is. Op één punt in het
bochtige tracée kruist de trein zelfs zijn eigen
baan, na een rondje te hebben gemaakt om een
alleenstaande bergtop, teneinde een hoogteverschil
van enkele honderden meters tussen twee smalle
ravijnen te kunnen overwinnen. De aanleg van
deze spoorweg is uiteraard enorm kostbaar ge
weest, ook al had men de beschikking over zeer
goedkope arbeidskrachten. Deze zouden namelijk
in hoofdzaak gerecruteerd zijn uit de lokale be
volking die, naar in rood-China gebruikelijk is,
gedurende een bepaalde periode voor een soort
„arbeidsdienst" kan worden opgeroepen.
Om economische redenen was het echter
dringend nodig, dat dit gebied ontsloten
werd en dus hebben de communistische
machthebbers de grootste spoed betracht
SOVJET-UN IE
ongolië
0 Formosa
NDIA
spoorlijn
belangrijkste
tunnels
q belangrijke
spoorbrug
FbokL
Kialingbrug
Ikm
Tsjengtu
Tsinling
tunnel
2,5 km.
bij de aanleg van deze railverbinding, die
zo niet de duurste, dan toch de merkwaar
digste spoorlijn van Azië is.
Advertentie
Hofleverancier
De Amerikaanse Episco-
iaalse predikant Malcolm
Boyd, de zogenaamde
„Beatnik aalmoezenier"
(nozem-dominee) wacht cp
een nieuwe taak. Anderhalf
jaar is Boyd geestelijk
leidsman geweest van ae
Epicopaalse studenten aan
de universiteit van de staat
Colorado. Maar zijn veel-
beproken „gspresso nights"
voor de studenten en zijn
bezoeken aan hen in bars
hebben tot een conflict ge
leid met zijn bisschop, Jo
seph Minnis. Het gevolg is
dat Boyd per 31 juli .be
schikbaar gesteld is voor
ander werk".
Het is niet de eerste keer
dat de knappe Malcolm
Boyd in het nieuws is. Tien
jaar geleden baarde hij op
zien in Hollywood door een
veelbelovende loopbaan ais
film- en televisieproducent
annex-schrijver op te ge
ven en dominee te worden.
,Ik ben ervan overtuigd
dat Christus de beatniks
even lief heeft als de ge
zeten burgers op de voorste
banken in 't kerkgebouw",
zegt Boyd.
Bisschop Minnis criti-
seerde zijn aanpak indirect
in het kerkblad van zijn
diocees. „Baetniks zijn lie
den met verwarde haren,
ongewassen lichamen en
vuil ondergoed", schreef de
bisschop, „en in die staat
kun je je onmogelijk be
schouwen als een geliefde
zoon van God".
De fiiósöfre van Boyd is
opgeworpen als „Welke
weg gaan wij?" en „Wat
doen we eigenlijk?"
Ds. Boyd las voor uit het
evangelie van Johannes, en
ook uit het „evangelie van
de beat generation", Jack
Kerouac's „On the road".
„Mijn programma was
religieus georiënteerd", ai-
dus Bqyd, „maar wij zeg.-
;en dat niet met zoveel
ue liiosotie van Boyd is gen dat niet met zoveel
dat gëéstélijkeii uif'fflÖëten Wóórden. Wat we proberen
gaan tot hen die zij niet in
hun kerken aantreffen en
de godsdienst moeten uit
dragen, zo nodig op een
onorthodoxe manier. Om
deze reden organiseerde hij
zijn espresso-avonden, in
formele bijeenkomsten van
studenten en andere jonge
mensen die volgens Boyd
„meer belangstelling voor
godsdienst zouden hebben
wanneer hun die in wat
aantrekkelijker vorm werd
gepredikt".
Op Boyd's avonden werd
wat op de bongodrums ge
speeld, espressokoffie ge
serveerd en avantgarde-
poëzie voorgedragen. Daar
tussen door werden vragen
is de stemming te kweken
om de studenten aan het
denken te zetten over be
langrijke vragen in het
leven".
Bisschop Minnis had zich
al eerder aan de activitei
ten van Boyd gestoten. Dat
was toen Boyd tijdens een
bezoek aan de Lehigh-
univeristeit in Bethlehem,
Pennsylvania, „pastorale
raad" ging brengen aan
studenten in een plaatselijk
café. Bisschop Minnis
noemde dit „biecht af
nemen" en verzette zich
*3gen het „toedienen van
de sacramenten" aan men
sen die hadden gedronken.
(UPI)
CO». MAtTfN TOONOÏI
■ifrVi* vv,
17. Zodra de machine stil stond, haalde Panda het
beeldje er uit, dat tot zijn grote opluchting nog onge
schonden was. „Dat was weer eens op het nippertje",
zei hij tegen Joris. „Waarom trok je me weg, toen ilc
het redden wilde?" „Maar manneke!" riep Joris, „dat
deed ik immers, omdat ge zelf in gevaar verkeerdet!
Hoezeer het mij ook zou smarten indien dit meester
werk, dat ik met hand en brein heb gewrocht, vernie
tigd zou worden, toch wil ik niet, dat gij u teveel in
gevaar begeeft. Maar gelukkig is thans alles goed af
gelopen. Geef Pompo maar gauw weer aan mij". „Nee",
zei Panda, „ik houd hem nu zelf. Je bent er veel te
slordig mee. En als er iets met Pompo gebeurt zou
het jou niet alleen smarten, maar ook de verzekerings
bank, die jou dan een miljoen zou moeten uitbetalen".
Joris wilde nog een tegenwerping maken, maar nu
bemoeide Pat O'Nozel zich ermee. De grote detective
had oplettend toegeluisterd en was tot de scherpzinni
ge conclusie gekomen, dat Panda het hoogverzekerde
beeldje op het nippertje had gered. „Panda draagt het
beeld", besliste de bankdetective, „en, ik zal opletten
of Panda het goed doet. De verzekeringsbank en cliënt
Goedbloed kunnen dan gerust zijn dat er geen onge-
lukkens zullen gebeuren" Toch scheen Joris niet hele
maal gerust te zijn. Hij keek zelfs bedrukt toen hij
Panda en Pat volgde.
NEW YORK (UPI) De Amerikaanse
Justitie heeft een complot ontdekt en op
gerold, dat zich bezighield met het ver
kopen van Italiaanse kinderen aan Ameri
kaanse echtparen. De groep die zijn hoofd
kwartier in Brooklyn had, was sinds 1957
werkzaam en had kinderen, in leeftijd va
riërend van negen maanden tot vijf jaar,
uit weeshuizen in Italië voor prijzen tot
750 dollar per kind verkocht aan kinder
loze echtparen in de Amerikaanse staten
Pennsylvania, New Jersey, Connecticut
en New York.
De enige tot dusver gearresteerde ver
dachte is Peter C. Giambalvo, een advo-
kaat te New York, tegen wie door een
„grand jury" een vijftien punten tellende
beschuldiging is ingebracht. Giambalvo
zou onder meer hebben samengewerkt
met advokaten in Napels, Rome, Florence
en Palermo. De Italiaanse regering werkt
mee aan het onderzoek.
Volgens de Amerikaanse Justitie zijn
enkele „adoptiegevallen" verlopen over
eenkomstig de bepalingen van de Italiaan
se wet, maar in andere.gevallen was dui
delijk sprake van onwettige handelingen.
De officier van Justitie in Brooklyn
heeft gezegd dat de kinderen, die „door
bemiddeling" van Giambalvo cum suis in
Amerikaanse gezinnen terechtgekomen
waren, niet door de Justitie zouden wor
den teruggehaald de kinderen mogen
bij de pleegouders blijven.
Kinderhandel is in de Verenigde Staten
een lukratieve bezigheid. In 1959 kwam
aan het licht dat een voormalig rechter
weeskinderen uit Griekenland verkocht
aan Amerikaanse gezinnen. In dit geval
besliste een rechter uiteindelijk dat de
Griekse wetten of bepalingen in geen enkel
geval geschonden waren en dat hij daar
om afzag van strafvervolging tegen zijn
voormalige collega.
Noch de rechter, noch de gearresteerde
advokaat trad op als vertegenwoordiger
van enige officieel erkende instantie.
Advertentie
Pigmaderm. Tube 2.95-Fiacon 7.50 en 2.95
Viezevazen zijn grillen, kuren. Het
woord is samengesteld uit vies in de
betekenis van vreemd, grillig (in het
zuiden des lands spreekt men nog van
vieze grillen voor rare streken) en
een vorm van een oud werkwoord v a-
z e n dat: beuzelen, verward praten,
dwaasheden uithalen heeft betekend.
Soms komt het woord voor in de be
tekenis: praatjes voor de vaak. bijvoor
beeld in de Camera Obscura. Elders
betekent het: zorgen. Men zegt: zet
die viezevazen toch uit ie hoofd. Ook
komt de uitdrukking voor: veel vieze
vazen hebben in de betekenis: veel no
ten op z'n zang hebben. Als met meer
zulke woorden het geval is. is de be
tekenis vrij vaag. juist doordat men er
geen bekende elementen in ziet.
44-17
44. Polle heeft de grootste moeite, Pingo tegen te houden! Nu hij water
ziet, is hij niet te houden, met al die familie om hem heen! Wacht nu
even, Pingo!, roept hij, dan doe ik mijn zwembroek aan en ga met je meel
- Vergeet dan met, ]e muts af te zetten, zegt Pingo. Pingo duikt als een
volleerde zwemmer in het water. Polle wil eigenlijk liever eerst zijn tenen
eens erin steken, om te proberen, hoe koud het is.
