Een kijkje in en op een nieuw
centrum in groeiend Beverwijk
Dierentemmers bij Boltini
(uxajlex
Tun
Liefde voor dieren
H. de Boer protesteert
tegen nationale planning
bij opening gymzaal
4
ZATERDAG 8 JULI 1961
"8É
Plastic regenjassen
in etui, alle maten,
slechts 2.98
Kustvaarder „Phecda"
aangevaren
PROTESTANTSE
BEGRAFENIS VERENIGING
lillilll
Kerkelijk nieuws
Directie koelhuis IJsvries
recipieerde in „Royal"
Leerlingen van Technische
School kregen diploma's
mm
wMwMÊlÊm.
snelle levering
deskundige plaatsing
MARKTPLEIN 29
O
8'* W&V
BiMMMMÉÉMh, ^WNÉIIfci
Nauwelijks zijn de gemeentelijke plannen voor de bouw van een tweede
torenflat annex stadhuis in het uitbreidingsplan Meerestein te Beverwijk ge
reed, of er worden reeds nieuwe plannen aan de openbaarheid prijs gegeven.
Hieruit blijkt in ieder geval dat men voortvarend is in de stad ten noorden van
het Noordzeekanaal.
plaatsen geprojecteerd. Van hier kan men
via onderdoorgangen in de winkelstraat
komen.
Advertentie
Advertentie
SPECIALE VAKANTIE-AANBIEDING
KLOOSTERSTR. 33-35 - BEVERWIJK
Tegen middernacht is de uitvarende Ne
derlandse kustvaarder „Phecda" van Van
Nievelt Goudriaan te Rotterdam op on
geveer drie mijl afstand van het licht
schip Goeree in aanvaring gekomen met
een Grieks schip. Als gevolg van de aan
varing liep het schip nogal ernstige averij
op. De aanvaring geschiedde nadat de
„Phecda" nabij het lichtschip machinescha-
de had opgelopen. Het werd aangevaren
door de „Anglia", een Grieks schip (3.000
ton) van de Hellenic Lines. Na de aanva
ring is de Griek doorgevaren
De „Phecta" is vanochtend op eigen
kracht de Nieuwe Waterweg binnengelo
pen.
Advertentie
AANSPREKER J MEIJER
Fazantenlaan 3 - tel. 4576 - IJmuiden-O.
Begrafenissen en Transporten
door het gehele land
Of echter al die plannen verwezenlijkt
zullen kunnen worden zal in grote mate
afhangen van de rijksgoedkeuring, die
vandaag de dag vereist is voor het bou
wen van allerlei objecten. In Beverwijk is
men optimistisch gestemd. Daarvoor is
dan ook een reden, want kortgeleden
kwam de premie af voor de bouw van 99
woningen in étagebouw. Deze woningen
worden in een torenflat ondergebracht. De
flat wordt dertien verdiepingen hoog. Daar
vlakbij komen dan in de toekomst nog
drie flatgebouwen, elk met acht verdiepin
gen. Ook komt er een winkelgalerij. Deze
gebouwen zullen het centrum zijn van de
nieuwe stadswijk. Dit centrum is te be
schouwen als een begin van de nieuwe
city in de IJmond-Noord.
Het nieuwe stadhuis (men ziet het op
de hierbij afgedrukte plattegrond, links
boven) komt te staan aan de Plesmanweg.
Het telt dertien verdiepingen met in to
taal 143 woningen. Het hoge gebouw zal
worden gebouwd door Bredero's Bouwbe
drijf uit Utrecht, dezelfde bouwonderne
ming. die de Humanitas-torenflat heeft ge
bouwd.
Het particulier initiatief speelt bij de
stedebouwkundige ontwikkeling van Be
verwijk een belangrijke rol. Dit blijkt ook
uit de thans bestaande plannen van Smits
Bouwbedrijf te Beverwijk om een winkel
galerij en drie negen-verdiepingen tellen
de flatwoningen te bouwen in het plan
Meerestein.
Ruime opzet
Het genoemde bouwbedrijf heeft aan de
Beverwijkse architect J. Bleeker en de
Haarlemse collega K. F. G. Spruit op
dracht gegeven een ontwerp te maken, dat
ge hier afgedrukt ziet. De drie blokken
tellen elk 72 woningen. Deze flatgebouwen
zijn onderling met elkaar verbonden door
een luifel. Hieronder zijn winkels gedacht.
Aah de overzijde is eehAvinkelgalerij ge
projecteerd met negentien winkels met bo
venwoningen. Dit- zijn koopwinkels. De
overige zijn huurwinkels.
Tussen de flatgebouwen zijn parkeer-
„Jongens, thee", klinkt een vrouwenstem. Vier kopjes worden doorgegeven
naar voren. Drie rode, één blauwe. „De blauwe is voor Cita, daar zit een poe
dertje in". Ze hebben het begrepen. Vier kopjes gaan omhoog, het blauwe in de
handen van Cita. Even later worden vier bedelende handen uitgestrekt. Er moet
meer thee komen. Een gulzigaard krijgt de ketel te pakken en neemt de rol
van inschenker maar over.
„Kijk zo'n aap nu eens aan" wordt er
gemompeld. Inderdaad, het is een aap,
want deze theeceremonie speelt zich dage
lijks enkele malen af bij Captain Lenz,
die eigenlijk gewoon de Amsterdammer
Willy Lenz is, en Jeanette, die vroeger
Touw heette, maar nu mevrouw Lenz is.
Hun vier chimpansees wekken elke dag
weer stormen van hilariteit in de grote
circuspiste van Boltini en niet ten on
rechte. Maar wie meemaakt hoe de apen
naar bed gaan amuseert zich nog meer
dan 'even tevoren in de tent.
Als kleine kinderen bedelen ze om nog
even op te mogen blijven. Als er een be
zoekster is springen zij haar om de nejc
en bedelen om een nachtzoen. Ze vra
gen nog een koekje en eisen nog wat
thee.
Dan sluit zich de deur van de slaap
kamer. Armen worden door de tralies ge
stoken. Als de bezoeker een hand uitsteekt,
wordt een apenhand met een flinke klats
er omheen gelegd. „Welterusten" schudt
de aap welsprekend met zijn hand.
Dan begint het knikkebollen. Citt, die
ziek geweest is, slaapt gauw in en Jan
volgt spoedig het voorbeeld. Maar Jim
my en George hebben het nog te druk.
Men hoort George mompelen. En dan
klinkt er ineens een schaterlach op. „Die
George" schijnt Jimmy te zeggen. George
is een echte grappenmaker en in bed
vertelt hij altijd nog even een mop.
Captain Lenz, die met zijn apen net
andernalf jaar in Amerika is geweest, is
als zestienjarige jongen begonnen bij
dresseur Wilke. Hij leerde de paarden-
dressuur en kreeg toen het berennummer.
Maar tenslotte zijn het de apen gewor
den, en hij is best tevreden over zijn
keuze. Goedkoop is het anders niet. De
apen eten voor vijf tientjes in de week
op: sinaasappelen, bananen, appels, liga
beschuiten. pinda's en nu speciaal
druiven voor Cita, die een half pond per
dag eet.
Apen kunnen oud worden, maar er
komt wel eens een moment, dat ze voor
circus niet meer bruikbaar zijn. Dan
gaan ze naar de dierentuin. In Amerika
wilde een koopman een aap, die boven
de tachtig pond aan gewicht was geko
men, overnemen om hem door te leve
ren als raket-aap. Maar de bevolking van
Ureka, Californië, die zoveel plezier met
de apen had gehad, bracht toen spontaan
de aankoopsom bijeen. En na die ene
aap zijn er meer gevolgd, zodat men nu
een heel dierenpark heeft.
Of apen intelligent zijn? Men heeft on
langs in Engeland een zoontje van Cap
tain Lenz in een intelligentietest tegen
een aap laten uitkomen.
De jongen won maar net.
„Ja, apen zijn intelligent" zegt de dres
seur, „en als je je de tijd geeft, kun
nen ze prachtige nummers opbouwen.
Dan is het alleen nog de kunst er voor
te zorgen, dat hij het nummer leidt en
niet de apen."
„Geduld, dat is inderdaad alles" zegt
ook Lenz's leermeester, de heer Wilke,
die in het circus „Opa" heet.
Hij werd in een circus geboren, in
Zwickau, waar zijn vader (dresseur) en
zijn moeder (voltige) toen optraden- Hij
was bij Krone en Williams, bij Strass
burger, eigenlijk bij alle grote circussen.
„Ik heb alles van kind af aan geleerd,
dat moet ook wel Eerst heb ik caout-
choucnummers gebracht, toen was ik
clown, daarna jockey. Toen ik driemaal
een arm en eenaal een been had gebro
ken ben ik gaan dresseren. Alle dieren
heb ik onder mijn hoede gehad. Zeeleeu
wen, buffels, bisons nijlpaarden, olifanten,
zebra's, kamelen, lama's. De bison was
het moeilijkst, maar we kregen hem toch
zover, dat er jongens voltige op konden
doen. Mooi was ook de dresseur van een
dwergnijlpaard."
Welk dier het ook is, één grondregel
blijft de zelfde volgens de heer Wilke:
het dier moet zijn plaats weten. Men
moet het dier handtam maken en zor
gen dat het dier onder appèl staat.
„Elk dier heeft zijn eigen krakter en
dat moet men aanvoelen. Daarom moet het
er van jong af aan inzitten."
De heer Wilke is niet enthousiast over
de jeugd. „Ze hebben geen geduld meer.
Wij stonden de gehele dag in de piste,
zij vinden een paar uur vaak genoeg.
Dacht u, dat ie tegenwoordig nog staljon
gens krijgt, die er wat voor over hebben?
Na drie dagen lopen ze weg en dan moet
je weer nieuwe zoeken."
Dressuur is een zaak van geduld, vindt
de heer Wilke. En dat geduld ontbreekt
tegenwoordig „Daarom sterft ons vak
uit," zegt hij, „aan de dieren ligt het
niet."
Dan vertelt hij een ongelofelijk staal
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Pernis vac. J. van der Sar)
(toez.): J. P. v. Roon te Ermelo; te Nieuw-
land en Oosterwijk C. J. van (jen Broek te
Ridderkerk; te Loppersum: dr. P. J. van
Leeuwen te Eelde. Aangenomen naar Loon
op Zand: J. Lekkei kerker te Bergambacht
Bedankt voor Gouda (vac. P. P. J. Mon
ster): L. Blok te Capelle aan de IJsel.
tje van paarden, die zo'n geheugen heb
ben. Hij had een nummer met 24 paar
den en moest ineens van de directie 16
paarden presenteren, iets dat hij vier
jaar geleden voor het laatst had gedaan
„Ik zocht er zestien uit, maar wist er
niets meer van. De paarden gingen lopen
en ze dedèn alles automatisch. Als er
een paard naar me toekwam en knielde
herinnerde ik me dat ook weer. Na vier
jaar, meneer, alles wisten ze nog."
De heer Wilke praat graag over paar
den, trouwens, over alle dieren. „De ba
sis is, dat je liefde voor de dieren hebt.
Die dresseurs, die denken, dat je het met
hardheid kunt bereiken, zijn geen dres
deurs."
De chimpansees krijgen hun laatste kop
thee. De heer Wilke bij zijn grote vriend,
het paard.
DE HEER H. OVERWATER, kampbe
heerder van het tentenkamp aan de wan
delweg naar het IJmuidense strand heeft
een paar nare dagen achter de rug. Het
ongeval dat woensdag het Duitse echt
paar Pelikan is overkomen leeft nog voort
in de herinnering van de kampbewoners
en ook de heer en mevrouw Overwater
praten er nog steeds over. Dit is het der
de seizoen dat de heer Overwater dit
kamp beheert en nog nooit is er zoiets
gebeurd. Hij vertelde: „Je moet zo oppas
sen niet die dingen en vooral als je er
geen ervaring mee hebt. Die Duitse me
neer had net de aardappelen gekookt en
bij het lager draaien van die vergasser
is het gebeurd: De benzine is eruit gelo
pen".
Voordat de heer Overwater, die nu 47
jaar is, als kampbeheerder ging optreden,
had hij een zaak in huishoudelijke artike
len in Amsterdam. „Maar de service
groeide mij boven het hoofd. Toen ben ik
eruit gestapt".
Zijn tentenkamp heeft heel wat te lijden
gehad van de werkzaamheden rondom de
verlenging van de pieren. Nadat „Ons
Buiten" was ontruimd werd een heel stuk
van zijn kampeergrond, die hij telkens
voor een jaar van de gemeente pacht,
eveneens gevorderd en nu is er alleen nog
maar dat stukje heuvelachtig terrein over,
dat iedere bezoeker van het strand wel
eens heeft zien liggen.
Er kan nog heel wat worden gedaan aan
dit terrein, zoals het planten van bomen,
maar de heer Overwater is een beetje
huiverig voor investeringen.
„Ik zou het graag doen", vertelde hij,
„maar je hebt helemaal geen zekerheid.
Rijkswaterstaat kan de grond ieder mo
ment nodig hebben en je pacht het tel
kens maar voor een jaar. Als het nu voor
tien jaar was, dan zou het wel beter gaan".
Hoewel men op het terrein wel stromend
water heeft, is er tot nu toe geen elektrici
teit. Met deze klacht staat de heer Over
water overigens niet alleen. Ook de win
keliers aan het strand moeten het nog
steeds zonder de noodzakelijke elektrici
teitsvoorziening stellen.
Binnenkort komt er echter een „lijntje"
naar de kramen aan het begin van de
wandelweg, maar dan nog ziet de heer
Overwater zich voor de moeilijkheid ge
steld om het kamp op dit lijntje aan te
sluiten.
„Ik heb nog voor een goeie honderd me
ter draad en palen. Maar dat is niet ge
noeg. Bovendien moet ik toestemming
hiervoor hebben en misschien is alles voor
niets geweest als de pacht volgend jaar
niet meer doorgaat".
Op het terrein, waar ongeveer zeventig
tenten kunnen staan, mogen geen cara
vans worden toegelaten. En ook dit werkt
terug op de inkomsten.
De heer H. Overwater
Als tegen het einde van september alle
gasten weg zijn („Het zijn bijna allemaal
vaste klanten. De meeste zijn Duitsers")
gaat de heer Overwater samen met zijn
nu reeds door de zon gebruinde vrouw
de boel opruimen en dan
Dan pakt het echtpaar de caravan en
trekt het weg naar zonniger streken.
Overal waar ik kom bekijk ik de cam
pings, om eens te zien hoe ze het daar
doen. Daar leer je van", verklaarde
kampbeheerder Overwater.
Gedurende enige wintermaanden laat hij
zijn geboorteplaats IJmuiden achter zich;
met het keurig ingerichte strandhuisje
waarin hij nu woont en met de beslom
meringen die het beheren van een kam
peerplaats met zich mee brengt. Och,
sommige mensen maken van de nacht
een dag, waarom zou hij dan niet van de
winter een zomer maken?
De directie van het n.v. Koelhuis IJs
vries heeft vrijdagmiddag, wegens het
vijftigjarig bestaan van dit bedrijf, ge
recipieerd in hotel „Royal" te IJmuiden.
Velen kwamen de directieleden met dit
jubileum gelukwensen. Onder hen bevon
den zich de directeur van het Staatsvis'
sershavenbedrijf de heer J. R. van Eerde,
de directeur van het rijksinstituut voor
visserij-onderzoek prof. dr. P. Korringa,
en de heren F. J. Strijbosch, W. C. Meij
boom en E. H. M. Heurkens. Dr. J. J. Beyes
van het laboratorium voor bloembollen-
onderzoek in Lisse en de heren R. Verbeek
(wethouder van de gemeente Velsen) en W.
Sepp (commissaris van politie in Velsen)
waren eveneens aanwezig. Voorts gaven
de heren B. Meyboom van het Instituut
voor Visserijprodukten T.N.O. en drs. D. J.
van Dijk van het Produktschap voor Vis
en Visserijprodukten van hun belangstel
ling blijk.
De directeur van de Technische School
in Velsen, de heer P. L. Hubbeling, heeft
vrijdagavond in het IJmuidense Patro
naatsgebouw aan ongeveer 130 leerlingen
diploma's uitgereikt. Dit gebeurde nadat
de voorzitter van het schoolbestuur, de
heer J. H. Smidt van Gelder, tijdens een
kort toespraakje erop had gewezen dat het
behalen van dit diploma slechts de eerste
stap is op de lange weg naar het meester
schap. De heer Hubbeling liet de diploma
uitreiking vooraf gaan door een toespraak
waarin hij de nadruk legde op de verant
woordelijkheid van de jeugd.
De wethouder van onderwijs in de ge
meente Velsen, de heer H. de Boer, en
verschillende leerkrachten woonden deze
diploma-uitreiking bij.
Advertentie
„Er is ergens iets mis met de nationale
planning. Om d rrop de nadruk te leggen
besteden we zoveel aandacht aan de ope
ning van de nieuwe Duinwijk-gymnastiek-
zaai". Dit zei wethouder H. de Boer vrij
dagmiddag in het Cultureel Centrum te
IJmuiden, waar de Duinwijkzaal officieel
werd geopend.
„Terwijl er prachtige kantoorgebouwen
verrijzen, kunnen er geen gymnastiekza
len worden gebouwd. De grote bedrijven
kunnen miljoenen uittrekken voor hun
fiaaie kantoren, er verrijzen kostbare win
kelpanden.
Een oorzaak is ook, dat sommige ge
meenten prachtige sportzalen bouwen,
waardoor de bouw van vele andere goed
kope gymnastiekzalen wordt verhinderd.
Door het overtrekken van de eisen krijgen
tienduizenden kinderen geen gymnastiek
onderwijs. De lichaamsbouw van de kinde
ren in Nederland geeft dan ook te denken".
De wethouder signaleerde, dat er in Vel
sen zelfs al schriftelijk gymnastiekles
wordt gegeven, omdat er geen gymnastiek
zalen genoeg zijn. Bij de laatste twaalf
scholen in Duinwijk kon geen gymlokaal
worden gebouwd.
Hij signaleerde ook bij het zwemmen
een onrustbarend verschijnsel, want ook
daar streeft men weer naar prachtige
zwembaden, compleet met instructiebad,
waardoor anderen geremd worden in hun
pogingen een eenvoudig zwembad te bou
wen.
„Men moet rekening houden met het be
schikbare en dan eerlijk delen" zei de
heer De Boer, die zei, dat Velsen overi
gens op zwemgebied in een benijdenswaar
dige positie verkeert in tegenstelling tot
de positie op het gebied van gymzalen.
Vrije zaterdag
De oorzaak van de vernielingen door de
jeugd zocht hij ook in een gebrek aan
ruimte. „We houden de vrije zaterdag op
de scholen niet tegen" zei de wethouder,
„maar dan moeten we ook de gymlokalen
en de schoolpleinen open kunnen gooien
voor de jeugd. Er zou een algemeen post
dienst vrijetijdsbesteding moeten komen
om de schade te kunnen opvangen."
De heer H. Hol, rijksinspecteur lager
onderwijs, meende, dat het onderwijzend
personeel vaak niet volledig zijn best
doet als het om gymnastiekonderwijs
gaat. En de gemeentelijk consulent, de
heer A. H. Wedemeyer, meende ook dat
hier nog wel eens wat fout gaat.
Als de kinderen straf krijgen vervalt de
gymnastiekles. Er blijkt nogal eens een
gymles door de docenten te worden ver
zuimd. Maar hij meende, dat de leerkrach
ten er vaak te weinig van afweten. Zij
moeten geholpen worden.
De heer Bolland, namens de vakleraren
sprekend, wees er in dit verband op, dat
de lichamelijke opvoeding een moeilijk vak
is en dat zeer veel leerkrachten toch echt
heel erg hun best doen om het zo goed
mogelijk te onderwijzen. In twintig jaar
tijds is het onderwijs in de lichamelijke
opvoeding in Velsen sterk vooruitgegaan.
Toen was er één vakleraar, nu zijn er vele.
Nadat nog namens Volksonderwijs was
gefeliciteerd bezichtigde men de nieuwe
zaal, waar Klaas Boot en zijn mannen de
trampoline demonstreerden.
