Karakter van proces-Eichmann
is thans volkomen gewijzigd
Genadeloze ondervraging
door openbare aanklager
- SUNILDAG
SUNIL*
Bonn antwoordt Moskou
over Duitse kwestie:
WASDAG SUNILDAG
SUNIL
Groot wild sterft door
droogte in Oost-Afrika
Arrestaties in Soedan
Franse ambassadeur gaat
Den Haag verlaten
Frans leger verloor in
Algerije al 15.200 man
rra
MEEST
GEBRUIKTE
WASMUfi
MEEST
GEBRUIKTE
WASMIDDEL
DONDERDAG 13 JULI 1961
Twee werelden\
Steekspel
Crouy-Chanel de opvolger
van baron de Beauverger?
Politiek die geen rekening houdt met de eenheid
van het Duitse volk is niet realistisch
Gevecht in Ethiopië
eist 45 doden
(Van onze correspondent)
JERUZALEM. Eichmanns onder-
raging door de openbare aanklager, mr.
ndeon Hausner, heeft het karakte
even opwindend, even spannend, even
wreed. Het enige verschil is echter, dat
het nier niet om een onnozel beest gaat,
vraging door de openbare aanklager, mr. maar om een man, aan wiens handen het
Gideon Hausner, beeft het karakter van M°ed kleeft van zes miljoen menselijke
het proces volledig veranderd. In de w<^?er\s'
weken, die er a,„\oo„f singen, was ZTSUgS
de beschuldigde als getuige in eigen Men heeft een bezorgde wereld de verze-
zaak opgetreden, waarbij zijn raadsman kering gegeven dat Adolf Eichmann een
hem te voren overeengekomen "eer''jk proceszou krijgen. En als de
vragen stelde en de verdachte in ziin pr°cureur-generaal dan ook wat al te
g ae en of veraacnte in zijn scherp 1Si grlJpt president Landau rustig,
antwoorden zijn directe schuld aan het maar beslist in, waarbij hij het soms voor
hem ten laste gelegde ontkende. Het de beschuldigde opneemt. Rechter Raveh
was voor de leek op juridisch gebied een I z^n wu'vende haardos en zijn jongens
saaie belevenis Niet alleen nmdat achtls gezicht speelt de rol van de nieuws-
saaie belevenis. Niet alleen omdat gierige vorser en zijn collegd dr Halevi is
Lichmann tot in den treure dezelfde de man, die beide partijen er met zijn
argumenten te zijner verdediging aan- vragen toe dwingt de puntjes op de i te
voerde, maar ook, omdat de manier zetten-
waarop dr. Servatius het verhoor leidde, M ar teling
*een ruimte liet voor enig ander element
Jan het zuiver juridische.
Dat veranderde op slag, zodra het ogen-
Voor Eichmann zelf moet dit verhoor
een marteling zijn. Hij had het zich kun
nen besparen door zich met aan ondervra
blik voor Eichmanns krui'sverhoor door de I ging. du°°r „zjin_.rafdsman1 te._onderwerpen,
openbare aanklager was aangebroken. "J??
Servatius en Hausner staan 'niet alleen r.
qualitate qua lijnrecht tegenover elkander, If ol w- v,21'1" K u
het zijn ook volkomen verschillende ka- verkocht, al moest hij zich op bijna
rakters. De Westduitse jurist zoekt het in e] PUI\* gewonnen geven. Tegen de over-
nuchtere uiteenzettingen en op bijna som- fpende bewijzen, die de openbare aan-
bere toon gestelde vragen, die als het ware ^'a2er bracht, bleek nij niet bestand en te
de beschuldigde uitnodigen tot breedvoeri- gen °5,lca van. z' 'n woorden niet opge
ge antwoorden, waarin de Duitsers zo wassen. ™aar 'J verdedigde zich met
sterk zijn. Hausner, met zijn typisch jood-I ®ro en stoorde zich niet
se voortvarendheid maakt van dit vraag- j3n soms schampere opmerkingen van
en antwoordspel een dramatische-vertoning hf. Pr°cureur-generaal. Kaarsrecht stond
door op zijn kort gestelde vragen een bon- "'J ln zijn kogelvme glazen cel, achter
dig antwoord, bij voorkeur „ja" of „neen
te eisen. Hij probeert de verdachte met I
zijn scherpe opmerkingen langzaam maar
zeker in een hoek te drukken en hem ten
slotte met een bijna geraffineerde logica
murw te maken.
Ook in hun houding en voorkomen be
horen aanklager en verdediger tot twee
werelden. Servatius met zijn grijzend
haar en zijn vierkante gestalte, staat ach
ter zijn lessenaar als een rots in de bran
ding, onwrikbaar, vrijwel roerloos, als
een evenwichtige, niet uit zijn humeur te
brengen schoolmeester voor zijn klas. Van
dramatiek is bij hem geen spoor. Hij legt
het accent op vele passages in documen
ten, die zijn betogen steunen, maar doet
dat als het ware terloops en zonder zijn
stem ook maar even te verheffen.
Hausner is theatraal, niet opzettelijk
maar van nature. Zijn vragen zijn vlij
mend. Hij geeft de beschuldigde geen
kans een regelrecht antwoord te ontwij
ken. Hij staat hem niet toe zijn gelief
koosde redevoeringen Je houden, die ten
minste voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn.
Hij zet hem onder gestadige druk, daagt
hem, met iets van sarcasme, uit'zijn troe
ven op tafel te gooien en dwingt hem ten
slotte zich tegen te spreken.
Maar Hausner is niet alleen theatraal als
hij ondervraagt. Hij is het ook als hij
luistert naar de beide tolken, die zijn woor
den en die van de beschuldigde met grote
virtuositeit vertalen. Dan keert hij zich
half om naar publiek en pers, begraaft
zijn handen, terwijl hij zijn toga weg
schuift, in zijn broekzakken en staart, de
glimmende schedel met de krans van ra
venzwart haar, iets omhoog gewend, over
de hoofden van het publiek heen als een
mediterende kloosterbroeder. En de tolk
heeft nauwelijks zijn laatste woord gespro
ken, of Hausner raakt opnieuw tot leven
en valt de -gebrilde man met zijn donker
confectiepak je opnieuw aan met een nieu
we serie vragen, die eerst dan ophoudt,
als hij zich volkomen bloot heeft gegeven
en de feiten heeft voorgesteld, zoals zij
zich naar alle waarschijnlijkheid hebben
voorgedaan.
de tafel met netjes opgestapelde dossiers
en documenten, keek zijn ondervrager
recht in de ogen, ook als deze zijn wijs
vinger dreigend naar hem uitstrekte, en
zette zijn visie vrijwel zonder aarzelen
uiteen.
Hoe lang Hausner's geconcentreerd vuur
zal duren, is nog riet te zeggen. Maar
het tribunaal, en president Landau in het
bijzonder, houdt van opschieten en lijkt
vastbesloten het proces zo snel mogelijk
te beëindigen zonder daarbij afbreuk te
doen aan de rechten van alle partijen.
Servatius verleende daartoe zijn volle me
dewerking en zag tallcze malen af van het
bespreken van documenten, die hem voor
de verdediging van zijn cliënt niet onmis
baar toeleken. Hausner lijkt minder ge
neigd te zijn met tijdnood rekening te hou
den. Dit is tenslotte een „showproces", dat
de wereld een les meet leren. En de pro
cureur-generaal wenst klaarblijkelijk het
mensdom grondig in te lichten, al zou daar
mee ook wat extra tijd gemoeid zijn.
-•
NAIROBI, (UPI) Het grote wild van
Oost-Afrika lijdt ernstig onder de grote
droogte in dat gebied. Er hebben reeds
100.000 dieren het leven verloren in de bla
kerende noordelijke provincie van Kenya.
Kolonel Mervyn Cowie, directeur van de
koninklijke natuurreservaten van Kenya,
zei, dat ook acht rhinocerossen zijn omge
komen door dorst. De tonnenzware dieren
leefden in het Tsavo-park, tussen Nairobi
en Mombassa. Hij zei, dat alle grasgebieden
rond de waterplaatsen waren kaalgevreten
tot aan de „loopgrens". Dat betekent, dat
dieren óf kunnen drinken, en dan van hon
ger moeten omkomen, óf kunnen eten, en
dan van dorst moeten omkomen.
Advertentie
LONDEN (Reuter) Het militaire be
wind in Soedan heeft zondag en maandag
vyftien vooraanstaande politici laten ar
resteren en scherpe maatregelen genomen
om ordeverstoringen te voorkomen. Open
bare bijeenkomsten zijn verboden. Presi
dent Ibrahim Abbsud verklaarde gisteren
in een radiotoespraak dat een groep Soe-
danezen hun ^igen belangen boven die
van de gemeenschap had geplaatst. Zij
verspreidden valse geruchten en gingen
ondanks een waarschuwing door, „omdat
zij- ons geduld voor zwakheid aanzagen"
Advertentie
met .alles in een sneltransport
2,8 lens en grote lijnkaderzoeker
met azuurcoating,
een jaar h m i
ILFORD garantie
Een ILFORD film -
in elke camera - altijd raak!
vanzelfsprekend
uitsluitend bij de
vakbekwame fotohanaei
Het heeft iets van een stierengevecht,
dit spel van vragen en antwoorden. Het is
Advertentie
(Van onze correspondent)
PARIJS. De huidige Franse ambassa
deur in Den Haag, E. baron De Beauver
ger, zal binnenkort, omdat hij de pen
sioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zijn
post verlaten. Als opvolger wordt in Parijs
genoemd de huidige Franse ambassadeur
in Wenen, Crouy-Chanel, vroeger direc
teur van de belangrijke afdeling politieke
zaken op het ministerie van Buitenlandse
Zaken aan de Quay d'Orsay te Parijs.
De wisseling in Den Haag maakt deel
uit van een aflossing van belangrijke di
plomatieke posten in vijf verschillende
Europese hoofdsteden. De directeur van
het kabinet van het staatshoofd, René
Brouillet, die in de vijfde republiek een
voorname vertrouwenspositie bezet, is al
benoemd tot toekomstig hoofd van de
Franse ambassade in Wenen, waarvan de
tegenwoordige functionaris binnenkort
naar Den Haag hoopt te vertrekken. Daar
naast zullen ook de Franse diplomatieke
missies in Oslo, Belgrado en Warschau
nieuwe ambassadeurs krijgen.
Nederland en de twee Duitslanden
Andermaal is het zomer en
andermaal hangt de Berlijnse
kwestie boven onze hoofden
als een heet hangijzer. En
achter de kwestie-Berlijn staat
de kwestie van de twee Duits-
landen. Het is misschien niet
overbodig om eens na te gaan
hoe deze beide verwante
kwesties zijn ontstaan, welke
mogelijke verantwoordelijk
heid Nederland daarvoor heeft
gehad of thans heeft, en om
dan tenslotte de vraag te stel
len waar het belang van ons
eigen land in dit netelige ver
band ligt.
De Duitse deling is een zaak
geweest van de grote geal
lieerden die op de conferenties
van Yalta en van Potsdam be
paalden wie welk deel van
Duitsland zou bezetten nadat
dit land eindelijk zijn verzet
opgaf. Het is sindsdien in de
wereld min of meer gebruik
geworden om het verre op
dringen van de Russen naar
het Westen, tot rondom en nog
een heel eind bewesten Ber
lijn, toe te schrijven aan de
lankmoedigheid van de weste
lijke geallieerden, met name
dus Amerika en Engeland; in
het bijzonder Roosevelt, die
kort voor zijn dood nog naar
Yalta kwam, is achteraf ver
weten dat hij niet op kon
tegen Stalin en dat hij het
derhalve geweest was, die op
dit zo belangrijke punt aan
de Russen had toegegeven.
In werkelijkheid echter wa
ren de beide conferenties van
Yalta en Potsdam niet anders
dan episodes, kort vóór en
kort na het einde van de gi
gantische strijd die door
Duitsland was begonnen in
1939 en die steeds weer door
dat land was uitgebreid totdat
het niet alleen bijna geheel
West-Europa had bezet doch
ook de Sovjet-Unie had aan
gevallen. Op Duitsland en op
geen ander land gaat de ver
antwoordelijkheid voor de
tweede wereldoorlog terug, en
Duitsland is het geweest dat,
ten koste van heel veel extra
ellende in de bezette landen
waaronder het onze, die strijd
heeft voortgezet tot in het
zinneloze en totdat inder
daad de Russische legers ston
den bij de Elbe.
Dat nadien Berlijn niet is
ingelijfd bij het gebied dat de
Russen bezet hielden, kan
veeleer worden gezien als een
overwinning van de Ameri
kanen en Engelsen op de Rus
sen dan als een concessie van
de eersten aan de laatsten; de
Duitsers, die vooraan in het
gelid staan om Roosevelt te
critiseren, zouden kunnen be-
denken dat z ij het waren die
de Russen zover lieten komen
doch dat achteraf de beide
grote landen van het Westen
voor Berlijn een speciale sta
tus hebben weten te bedingen
waardoor het grootste deel
van die stad later zou toe
vallen aan de Bondsrepubliek.
Het probleem nu, hoe Ber
lijn te blijven bereiken, is een
probleem dat naast de Bonds
republiek de bezettende mach
ten van het Westen, in casu de
Verenigde Staten, Engeland en
Frankrijk interesseert. De
Bondsrepubliek mag zich ge
lukkig prijzen dat zij in de
evenmin voor wat zich daar
nadien heeft ontwikkeld. Het
is toegetreden tot het NAVO-
verdrag dat een garantie moet
bieden in geval van een Rus
sische aanval op het Westen,
maar het is ook daarmee niet
geworden tot één van de par
tijen van Yalta of Potsdam.
Nederland heeft er oprecht
naar gestreefd, normale en
zelfs vriendelijke betrekkingen
te onderhouden met de sedert
dien ontstane Bondsrepubliek
een streven dat nu en dan
nogal eenzijdig van aard lijkt
te zijn want de Bondsrepu
bliek laat zich aan Nederland
niet buitengewoon veel ge
legen liggen, evenmin als de
Duitslanden van vroeger dat
ooit plachten te doen. Neder
land, dat natuurlijk even goed
handel moet drijven met het
Duitsland van Pankow als met
dat van Bonn, heeft omder-
wille van de goede betrekkin
gen met Bonn nagelaten. Pan-
situatie. Dienaangaande valt
allereerst op te merken dat
een verder opdringen van de
Russen en de onder hen staan
de communistische regeringen
naar het Westen zeker zou in
druisen tegen zeer wezenlijke
Nederlandse belangen en dat
wij uit dien hoofde moeten
hopen dat de status quo ge
handhaafd blijft. Aan de an
dere kant behoeven wij óók
niet te verlangen naar de dag
waarvan men in Bonn droomt:
die van de hereniging van de
beide Duitslanden. Alleen
reeds hierom niet, omdat die
hereniging wel nimmer gerea
liseerd zal kunnen worden
zonder een nieuwe oorlog. Wij
behoeven ons zeker niet der
mate solidair te gevoelen met
de Duitsers van de Bonds
republiek, dat wij samen met
hen gaan jammeren over iets
wat Duitsland aan zichzelf te
wijten heeft: dat het de Rus
sen zo ver heeft laten opruk-
(Van onze'correspondent) (sluiten van een vredesverdrag te bepalen,
aldus het memorandum, dat een afzonder-
BONN Ondanks alle gebeurtenissen lijk vredesverdrag met beide delen van
ten gevolge van de tweede wereldoorlog Duitsland een verkrachting van het zelf-
bestaat het Duitse volk als eenheid voort beschikkingsrecht noemt,
en daarom is elke politiek die tracht de De Bondsregering neemt ten slotte stel-
Duitse kwestie op te lossen en die dit feit ling tegen de beschuldigingen in de Russi
niet onder ogen ziet, niet realistisch. Deze sche tekst van februari, waarin Bonn werd
zin is de kern van het memorandum, dat verweten een gewapende oplossing van de
de Westduitse Bondsregering gisteren in Duitse vraagstukken na te streven. Onze
Moskou heeft laten overhandigen. De on- politiek is volkomen vredelievend, zo zegt
bevredigende toestand dat de Duitse kwes- het memorandum, de Duitse troepen zijn
tie na zestien» (jaren nog niet uit de wereld geheel geïntegreerd in de Noordatlanti-
is kan pas een einde vinden als aan het sche Verdragsorganisatie, die een defensie-
Duitse volk de uitoefening van het zelfbe- ve opzet heeft, en er zijn geen kernwa-
schikkingsrecht wordt toegestaan, zo ver- pens in Duitse handen. Ook wordt de Rus-
volgt het memorandum, dat een antwoord sische regering erop gewezen dat de kwes-
is op de Russische nota aan Bonn van tie-Berlijn vanzelf uit de wereld zou zijn
17 februari. in een vrij en herenigd Duitsland, omdat
de stad dan de normale functie van Duitse
Als de Russische regering dit zelfbeschik- I hoofdstad zou terugkrijgen,
kingsrecht, dat in het UNO-Handvest is De Duitse hereniging en de Duitse kwes-
vastgelegd en dat door de Sovjet-Unie juist tie waren gisteren ook de belangrijkste on-
de laatste maanden is opgeëist voor aller- derwerpen van het gesprek tussen bonds-
lei volken, ook zou willen toestaan aan het kanselier Adenauer, die een bezoek aan
Duitse volk, dan zou een blijvende basis West-Berlijn brengt, burgemeester Brandt
voor een Duits-Russische vriendschap ge- en de minister van hereniging Lemmer,
legd zijn. De Russische regering wees in Volgens een communiqué, dat gisteren na
haar nota van februari op de noodzaak van afloop van de besprekingen werd uitgege-
het sluiten van een vredesverdrag met ven, bestaat er volledige overeenstemming
Duitsland, zo gaat de Duitse tekst verder, over het tegenover de Russen in te ne-
QiUi%-ecbfq^,eas mogqjijk al^-pep bapeje- men standpunt in deze kwesties. Er werd
lingsbekwafne, door een democratisch be- ook nog gesproken over het plan in West-
sluit van het Duitse volk tot stand geko- Berlijn een volksstemming te houden,
men, regering gevormd is. Daar een der- waarbij de bevolking zich zou kunnen uit-
gelijke regering pas tot stand kan komen spreken over de Russische voorstellen tot
als Moskou het Duitse volk het zelfbeschik- de vorming van een „vrije stad" West-
kingsrecht toestaat is het geheel in han- Berlijn. Als datum voor deze stemming
den van de Sovjet-Unie het tijdstip van het werd 17 september genoemd, de dag waar
op de gehele Westduitse Bondsrepubliek
naar de stembus trekt om een nieuwe
Bondsdag te kiezen,
Adenauer maakte gisteren een rijtoer
van een uur door West-Berlijn om alle nieu
we gebouwen in ogenschouw te nemen. Op
deze tocht werd hij grotendeels door bur
gemeester Brandt, die tevens socialistisch
kandidaat voor het Bondskanselierschap is,
vergezeld. Fotografen van de socialistische
partij maakten van de gelegenheid gebruik
tientallen plaatjes te maken van de twee
kandidaten voor het kanselierschap. Er is
de socialisten veel aan gelegen door foto's
waar beiden opstaan Brandts gelijkwaar
digheid aan Adenauer voor de kiezers dui
delijk te maken.
kwestie-Berlijn zulke mach
tige en standvastige medestan
ders heeft in de regeringen
van deze drie landen.
En Nederland? Nederland is
in geen enkel stadium van de
onderhandelingen met het in
eenstortende Duitse rijk bij
deze onderhandelingen be
trokken geweest behalve
dan bij die besprekingen,
welke uitsluitend de vrijma
king van het toen nog bezette
eigen grondgebied betroffen.
Evenmin heeft het deel gehad
aan enig overleg dat toen tus
sen de grote westelijke landen
en de Russen is gevoerd over
de voorlopige status van
Duitsland, die van Berlijn in-
kluis.
Nederland, dat meer dan ge
noeg heeft aan de eigen ver
antwoordelijkheden, in ons
land, met de E.E.G., in de
West, op Nieuw-Guinea, is
niet verantwoordelijk voor
wat er onmiddellijk na de oor
log in Duitsland is gebeurd en
kow te erkennen terwijl Bonn
zelf een geheel ministerie
heeft met geen andere taak
dan om zijn betrekkingen met
Pankow te regelenHet zij
zo; van de twee Duitslanden
waaraan de wereld thans ge
wend is geraakt, staat de
Bondsrepubliek ons, ondanks
het verleden en ondanks haar
veelal eigenaardig en nogal
laatdunkend gedrag, veel en
veel nader dan de communis
tische Deutsche Demokratische
Republik.
Wanneer eenmaal is vastge
steld, dat de verdeling van
Duitsland aan het eind van de
tweede wereldoorlog een zaak
is waarvoor Nederland geen
enkele verantwoordelijkheid
draagt (en ook niet achteraf
heeft aanvaard), dan rest nu
de vraag, welk belang Neder
land heeft bij het al dan .niet
voortbestaan van de huidige
ken, en dat het thans in
tweeën gedeeld is. Wat ook de
nadelen van die toestand mo
gen zijn, zij zijn in onze ogen
zeker geen verwoestende oor
log waard. En trouwens, deze
nadelen hebben ook nog wel
een goede kant; wie, buiten
Duitsland zelf, het Duitsland
ongeveer in de omvang van
1939 terug zou wensen, die be
denke dat dit Duitsland niet
alleen naar de vorm, maar ook
naar de geest, zeer wel zou
kunnen gelijken op het eens
zo oppermachtige land dat
straffeloos Oostenrijk en
Tsjechoslowakije kon overval
len en vervolgens eerst Polen,
toen Denemarken, Noorwegen,
Nederland, België, Luxemburg
en Frankrijk kon overmees
teren. Een secundair voordeel
van het' voortbestaan van de
huidige deling is ook, dat
daarmee de Oder-Neisse-
grens tussen Polen en Duits
land niet opnieuw in het ge
ding komt en een casus belli
kan worden. Voor 't Deutsch-
tum is die grens weliswaar
niet te verteren, en inderdaad
ligt ook zij ver naar het Wes
ten. maar de Polen hebben het
in de loop van de geschiedenis
óók niet zo best gehad en wat
ons betreft, wij danken mede
aan de Polen onze bevrijding
en dat is meer dan wij van het
Deutschtum kunnen zeggen.
De conclusie uit dit alles is,
dat de status quo voor ons in
allerlei opzicht het beste is.
Dit betekent echter geenszins
dat Nederland zich ook on
verplicht ervoor zou moeten
inspannen die status quo te
helpen verdedigen met kracht
van wapenen zo het ooit mocht
zijn dat de westelijke bezet-
tingsmogendheden zich ge
drongen zouden gevoelen met
dit doel naar de wapenen te
grijpen. Het NAVO-verdrag is
voor een dergelijke eventuali
teit niet geschreven en iedere
poging van de grote westelijke
bondgenoten om zich te doen
substitueren door de NAVO
zou door Nederland, met een
klaar en helder beroep op de
teksten en op wie verantwoor
delijk zijn voor de status quo
in Duitsland, van de hand ge
wezen kunnen worden. Wij
hopen dat ook onze regering
dit zo ziet en dat zij, zo zij
voor deze eventualiteit werd
geplaatst, niet zou bezwijken
voor de neiging, de flinke
kleine bondgenoot uit te han
gen. Het verleden biedt meer
dere voorbeelden van een zo
danig flink doen, zodat wij
helaas ook op de toekomst niet
geheel gerust zijn. Maar juist
daarom willen wij erop wij
zen, dat de wereld ons nog
nimmer ook maar de gering
ste beloning heeft gegeven
voor een dergelijk onverplicht
vlijtig gedrag terwijl die zelf
de wereld ons zonder enige
twijfel alleen laat staan wan
neer wij in bepaalde .onszelf
in de eerste plaats aangaande
moeilijkheden zouden geraken,
bijvoorbeeld in de kwestie
van Nieuw-Guinea. En met
nog groter nadruk willen wij
er de aandacht op vestigen dat,
in een zaak als deze, nimmer
omderwille van het flinke fi
guur gespeeld mag worden
met de allerhoogste belangen
van Nederland.
Advertentie
o
8
PARIJS (Reuter-UPI) Zes jaar ver
bitterde strijd in Algerije, heeft het Franse
leger r>uim 15.200 man aan doden en
23.200 geworiden gekost, terwijl een (niet
genoemd) aantal door de Algerijnse op
standelingen werd gevangen genomen.
Dit is deze week onthuld door de
Franse minister van Defensie Pierre
Messmer. De minister sprak niet over het
aantal gevangenen - geloofd wordt dat
het aantal gevangenen in handen der re
bellen klein is en evenmin repte hij van
de tienduizenden burgers die in die jaren
gewelddadig omkwamen.
De minister deed zijn onthullingen over
de verliezen tussen 1 november 1954
het oegin van de oorlog en eind de-
dember 1960, in antwoord op een schrifte
lijke vraag van het communistisch parle
mentslid Pierre Villon. Messmer zei dat
10.200 officieren en manschappen in de
strijd sneuvelden en 5.000 omkwamen bij
ongelukken in actieve dienst.
Volgens berichten die te Nairobi (Ke
nya) zijn binnengekomen, zijn 45 perso
nen gedood tijdens ongeregeldheden tus
sen Ethiopische politie-eenheden en leden
van opstandige stammen. De Britse con
sul in Mega verklaarde dat leden van de
Hammercoche-stam de laatste tijd aan
vallen haddAi gedaan op dorpen in de
omgeving van Goru. De oorzaak van de
gevechten is niet bekend.
