Loonsverhoging in ons land is
reële welvaartsvermeerdering
Geniet van Uw pijp met
eti
S. Carmiggelt voor de rechter
iSriir K0ELKASTEN
Delftse bioscopen wachten
nog op belastingverlaging
Ook in huur, reeds vanaf 1.50 per week
Gesprek met nieuwe voorzitter van
College van Rijksbemiddelaars
DOUWE EGBERTS
Begrafenisondernemers voelen zich
beledigd in verhaaltje uit
de hongerwinter
Werktijdregeling politie
nu in Staatsblad
Dierenbeschermer
mr. W. Hugenholtz
wordt gehuldigd
Leidse botanici beklom
men toppen van het
Cycloopgebergte
Man met hooivork na
ruzie doodgestoken
Ruim 350 jaar oude
boerderij afgebrand
Bioscoopbond ernstig ontstemd
AMC0 - BENDIX KOELKASTEN
100 liter ƒ348.-
WOENSDAG 26 JULI 1961
7
Ex-politiechauffeur krijgt
overuren niet betaald
Faillisementen
G.S. onthouden goedkeuring
aan plan voor slachthuis
in Den Helder
Weggestemd uit commissie
van Nieuw-Guinearaad
Toeriste raakte bontjasje
met sieraden kwijt
Baby huilde in de
Eerste Kamer
Autodief bekent ook
25 inbraken
Beheerder van loterijclub
kocht nooit loten
Examens
V J KRUISSTR. 5 HAARLEM TEL 11008-14689
(Van onze Haagse redacteur)
Misschien meer dan ooit tevoren is, sedert het invoeren van de „gedifferen-
tiéerde loonpolitiekde instantie die men kent als het College van Rijksbemidde
laars, in de publieke belangstelling komen te staan. Het scheen alsof een nieuwe
collectieve arbeidsovereenkomst die de goedkeuring behoeft van dit college,
reeds bij het begin van de onderhandelingen de aandacht vroeg van het publiek.
M el heel duidelijk was dat het geval bij het tot stand komen van de nieuwe
C.A.O. voor het bouwbedrijf, toen de opvatting van de staatssecretaris van
Sociale Zaken over het te voeren loonbeleid niet parallel liep met wat de Stich
ting van de Arbeid en het College van Rijksbemiddelaars als hun eigen verant
woordelijkheid beschouwden. De benoeming van mr. R. J. Erdbrink tot voor
zitter van het college was voor ons een welkome aanleiding om deze functionaris
te vragen ons iets te vertellen van het werk, waaraan hij thans leiding geeft.
Advertentie
ém
Mr. Erdbrink, wiens benoeming geacht
wordt te zijn ingegaan op 1 juli, bleek
reeds enige vergaderingen van het College
van Rijksbemiddelaars te hebben geleid,
toen hij ons op zijn kantoor aan het Em-
mapark in Den Haag ontving. Vreemd was
hem dat niet gevallen, want behalve een
korte tijd in het begin van de oorlog, heeft
hij van de her-instelling van het college
direct na de bevrijding af in verschillende
functies deel uitgemaakt van deze, in so
ciaal-economisch opzicht zo belangrijke in
stantie.
„Het is misschien goed er eens aan
dacht aan te geven, dat wij in Nederland
reeds sedert 1923 als uitvloeisel van
de Arbeidsgeschillenwet de functie van
rijksbemiddelaar kennen", zei de heer Erd
brink ons. „Er waren toen vier regionale
bemiddelaars, wier taak bestond uit het bij
eenbrengen van partijen werkgevers en
werknemers en te trachten geschillen
op te lossen teneinde conflicten te voorko
men".
Geen wezenlijke macht
Wezenlijke macht hadden deze bemidde
laars niet. Wat zij bereikten, was het resul
taat van hun persoonlijke invloed. Hoewel
het instituut van de rijksbemiddelaars tot
1942 in stand bleef toen kwam de „ge
machtigde voor de arbeid"! had de
verzoeningstaak, nadat in 1940 het oorlogs
geweld over ons land was gekomen, in
feite niet veel betekenis meer. De bezet
tingsautoriteiten lieten het ontstaan van
arbeidsgeschillen eenvoudig niet meer toe.
Korte tijd na de bevrijding kwamen de
rijksbemiddelaars terug, nu in de vorm
van een college van rijksbemiddelaars.
Professor Romme werd de eerste voorzit
ter van het college. Leden waren mr. J.
A Berger, mr. A. M. Joekes, prof. mr.
M. G. Levenbach, de heer J. Schouten en
dr. F. J. H. M. van der Ven.
Het (niet van de Duitsers afkomstige,
maar) reeds in Londen door de Nederland
se regering in het leven geroepen Buiten
gewoon Besluit Arbeidsverhoudingen werd
herzien en uitgebreid. In dat besluit werd
de loonpolitiek onder politieke verant
woordelijkheid van de minister van Socia
le Zaken in handen gelegd van het Col
lege van Rijksbemiddelaars. De minister
kan algemene aanwijzingen geven betref
fende de loonpolitiek. Het college kan rege
lingen van lonen en andere arbeidsvoor
waarden bindend voorschrijven en collec
tieve arbeidsovereenkomsten behoeven de
goedkeuring van het college.
„U ziet, het college heeft heel wat meer
bevoegdheid dan de regionale rijksbemid
delaars van de jaren twintig," zegt mr.
Erdbrink.
Twee nationaliteiten
Pas in 1919 kwam de heer Erdbrink naar
Den Haag. Hij is 24 maart 1914 in Enge
land geboren en zou dus aanspraak kunnen
maken op twee nationaliteiten. „Ik heb me
maar bij de nationaliteit van mijn ouders
gehouden," ze£t hij lachend. „Ik geloof
nog steeds dat dat zo'n slechte keuze niet
is geweest."
Zijn fechtenstudie volgde hij in Leiden.
In 1939 kwam hij in dienst vzn de Octrooi-
raad. In 1941 werd hij geplaatst op het
parket van de officier van Justitie bij de
rechtbank in Rotterdam. In maart 1942
kwam mr. Erdbrink in dienst bij het toen
malige College van Rijksbemiddelaars.
Het heeft geen zeven maanden geduurd
toen kwam de gemachtigde van de arbeid
en de 28-jarige jurist nam ontslag en aan
vaardde een functie bij de juridische afde
ling van de Centrale Dienst van deArbeids-
inspectie.
Een van de eersten die na de bevrij
ding het pand aan het Bezuidenhout 121
in Den Haag weer binnenstapten, waar
toen nog de rijksbemiddelaars waren ge
huisvest, was mr. Erdbrink. Hij kreeg on
middellijk een plaats als secretaris. Later
werd hij directeur-secretaris en in januari
werd hij lid van het college. Het grappige
geval deed zich toen voor, dat hij zijn
betrekking kwijt was: het lid-zijn van het
college van rijksbemiddelaars is geen offi
ciële baan. De leden krijgen dan ook geen
salaris, maar een „schadeloosstelling."
Eén uitzondering
„De differentiatie van de loner bracht
meer werk mee, dan wel eens gedacht
is," zegt mr. Erdbrink. „De algemene
aanwijzing van de staatssecretaris betref
fende de „nieuwe" loonpolitiek gaat uit van
het principe dat loonsverhoging slechts ge
geven mag worden, indien deze kan wor
den betaald uit de vergroting van de pro-
duktiviteit. Dit brengt met zich mee, dat
de loonsverhogingen niet meer in algeme
ne loonronden maar per bedrijfstak tot
stand komen. Op deze regel is slechts één
uitzondering geweest, namelijk de verho-
Verschenèn is Staatsblad no 209, besluit
tot wijziging van het ambtenarenregle
ment voor de gemeentepolitie en dat voor
het korps rijkspolitie.
De voornaamste wijzigingen welke dit
staatsblad brengt, zijn de volgende: er
wordt een gewijzigde overwerkregeling
ingevoerd, zoveel mogelijk aangepast aan
de voor de overige rijksambtenaren gel
dende overwerkregeling, maar waarbij re
kening is gehouden met c.e specifieke be
langen van de politiedienst.
Een tweede wijziging van belang is dat
de arbeidstijd wordt verkort en wordt ge
bracht van 48 op 46 uur per week, met
vijf werkdagen van 9 uur en 12 minuten
Ingaande 1 januari 1962 wordt de werk
week 45 uur met 5 werkdagen van 9 uur.
ging voor de algemene huurcompensatie in
april van het vorige jaar. Bovendien geldt
en ook dat staat in de aanwijzing
dat de loonsverhoging niet mag worden
doorberekend in de prijzen.
Het is van groot belang er de aandacht
op te vestigen dat deze aanwijzing niet
zo maar door de overheid is voorgeschre
ven, doch dat zij tot stand is gekomen in
overleg met het georganiseerde bedrijfsle
ven. Het is dan ook vanzelfsprekend dat
het college zich strikt houdt aan hetgeen
in de aanwijzing is neergelegd. De prin
cipes daarvan leiden ertoe, dat de loons
verhoging zich uit de verhoogde produkti-
viteit als het ware zelf betaalt. Conse
quente toepassing ervan moet tengevolge
hebben dat de welvaartsvermeerdering ook
reëel is en dat een loonsverhoging niet
zoals elders nog te dikwijls het geval
is slechts tot een schijnbare verbetere-
ring van de welvaartspositie van de werk
nemers leidt.
„En.hoe zal het nu gaan met de lonen
in het bakkersbedrijf?" vragen we.
„Het is u ongetwijfeld bekend, dat we
bij de laatste bespreking de vertegenwoor
digers uit het bakkersbedrijf de raad ge
geven hebben zich met de plannen die er
nog zijn, te wenden tot de Stichting van
de Arbeid. Deze kan ons dan adviseren,
waarna wij onze beslissing kunnen nemen.
Ik meen dat er woensdag een bespreking
met de Stichting zal zijn."
„En welke bedrijfstak komt nu het eerst
aan de orde?"
„Op het ogenblik zijn er nog onder meer
voorstellen van de spoorwegen, de zee
vaart en de rijnvaart in behandeling of in
aantocht. Maar na deze zullen er weer
nieuwe volgen. Er is hier altijd werk. Ge
lukkig is de samenwerking intern uitste
kend en laten de verhoudingen met het
georganiseerde bedrijfsleven niets te wen
sen. En vooral dat laatste dat zijn uit
drukking vindt in de samenwerking met
de Stichting van de Arbeid acht ik zeer
belangrijk. Het onderlinge goede begrip
voor elkaar en het samenspel tussen de
overheid en een centraal orgaan van het
bedrijfsleven waarin de werkgevers en
werknemers gezamenlijk optreden is een
gunstige omstandigheid waarop het buiten
land zelfs Engeland jaloers is," al
dus besluit mr. Erdbrink.
De Centrale Raad van Beroep in Utrecht
heeft uitspraak gedaan in de zaak van de
gewezen politie-chauffeur C. van H. uit
Amsterdam, die het college van B. en W.
uitbetaling van de door hem gemaakte
overuren in de jaren 1945 tot 1957 had ge
vraagd.
Het Ambtenarengerecht in Amsterdam
had deze eis reeds afgewezen, onder meer
op grond van de te late indiening van de
vordering. De Centrale Raad heeft zich
met deze zienswijze verenigd.
De Arrondissements-Rechtbank te Haar
lem heeft op dinsdag 25 juli 1961 geen
faillissementen uitgesproken.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst is op 22 juli 1961 ge
ëindigd het faillissement van: B. Jansen,
van beroep koopman, wonende te Wijk aan
Zee, gemeente Beverwijk aan de Tappen-
beckstraat 25-achter, uitgsproken bij
vonnis dd. 2 februari 1961. Rechter-Com-
missaris: mr H. J. M. Cokart. Curator: mr.
A. A. M Leesberg, advocaat en procureur
te Beverwijk aan de Vondellaan 20.
(Van onze Haagse redacteur)
Sinds de Delftse bioscooptheaters op 10
maart weei voor het publiek werden open
gesteld, waarvnee een einde kwam aan een
sluiting van negen weken als protest tegen
de veel te hoge vermakelijkheidsbelasting,
is er al weer een lange periode verstre
ken. Een periode waarin de twee partners
in dit conflict het gemeentebestuur van
Delft en de Nederlandse Bioscoopbond, op
tredend namens de Duitse exploitanten
met elkaar aan de tafel gingen zitten om
van gedachten te wisselen over verlaging
van de tarieven. Begin mei werden deze
onderhandelingen afgesloten met een voor
beide partijen bevredigend resultaat.
Overeenstemming werd bereikt over een
tarief van 25 percent voor de gewone we
kelijkse films en vijftien percent voor de
culturele voorstellingen, percentages die
ongeveer gelijk liggen met het landelijke
gemiddelde. Van de zijde van het gemeen
tebestuur werden de eerste mededelingen
over de overeenstemming pas gedaan vijf
weken later, waarbij echter de percentages
niet werden genoemd.
Aanvankelijk wilde het gemeentebestuur
het tarief voor de culturele films nog hand
haven op twintig percent, maar toen van
de zijde van de exploitanten werd aange
voerd dat een zo gering verschil met de
overige films voor hen geen enkele aan
trekkelijkheid inhield om nog culturele
programma's te brengen, werd een percen
tage van vijftien percent overeengekomen.
Bij het afsluiten _van de onderhande
lingen is er van dé zijde van de exploi
tanten op aangedrongen de tariefswijzi
ging nu snel in de raad te brengen, zo mo
gelijk reeds in de vergadering van eind
Op 26 augustus welke dag tot „Die
renvriendendag" is geproclameerd zal
mr. dr. W. Hugenholtz, de bekende die
renbeschermer, in hotel Oud-Leusden te
Leusden worden gehuldigd. Hierbij zullen
onder meer aanwezig zijn leden van de
Nederlandsche Vereniging tot Bescherming
van Dieren, van de Sophia-Vereniging, van
de Anti-Trekhondenbond, van het Jack-
Londonverbond, van de Anti-Vivisectie
bond, van de Politiebond ter Bescherming
van Dieren, alsmede georganiseerde en on
georganiseerde dierenvrienden uit alle de
len des lands. Het initiatief tot deze huldi
ging is genomen door de heer L. Fokke-
ma, industrieel te Driebergen, die reeds
lang een grote bewondering koestert voor
het werk op dierenbeschermingsgebied,
dat mr. Hugenlïoltz nu al veertig jaar
lang geheel belangeloos verricht.
Hij riep de Mr. Dr. Willem Hugenholtz-
stichting in het leven, waarvan de statu
ten onder meer bepalen, dat de revenuen
van het stichtingskapitaal elk jaar zullen
worden besteed voor dierenbescherming in
de ruimste zin des woords.
In de tweede plaats nam de heer Fokke-
ma het initiatief voor de huldiging op 26
augustus. Mr. Hugenholtz zal een beschei
den herinneringsgeschenk worden aange
boden.
Zoals indertijd reeds is bericht zal mr.
Hugenholtz wegens zijn overdrukke advo
catenpraktijk op 21 oktober het voorzitter
schap van de Nederlandsche Vereniging
tot bescherming van Dieren in een kader
bijeenkomst in Utrecht neerleggen.
Het voorzitterschap van de door hem in
1950 opgerichte Wereldfederatie tot Be
scherming van Dieren, legde hij in 1958
om dezelfde reden neer. Van deze orga
nisatie is hij thans ere-voorzitter.
Gedeputeerde Staten van Noordholland
hebben hun goedkeuring onthouden aan
een oesluit van de gemeenteraad van
Den Helder tot de bouw van een open
baar slachthuis. Tegen de voorgestelde
plaats van het slachthuis bestonden in
Den Helder grote bezwaren, omdat het
volgens de plannen zou komen te liggen
op een plaats in de onmiddellijke omgeving
van de openbare Jac P. Thijsseschool. Tot
de protesterende:1 behoorden onder meer
de negen plaatselijke predikanten en de
leraren van de kweekschool voor onder
wijzers.
G. S. hebben eerder reeds gelegenheid
gegeven de bez «varen mondeling toe te
lichten. Namens de predikanten geschiedde
dit door ds. J Berghardt. Wethouder P S.
van ier Vaart vraedigde het standpunt
van de gemeenteraad.
G. S zeggen ter motivering van hun
thans genomen besluit, dat de voorgestelde
plaats voor het slachthuis in strijd is met
het algemeen belang
In de Nieuw-Guinearaad is een motie
van wantrouwen tegen de leden De Rijke
en Jouwe van de huishoudelijke commissie
aangenomen. Wat de heer Jouwe betrof
13 leden hadden geen vertrouwen in hem
en 11 wel. Er was één blanco-stem. Wat
mr. De Rijke betrof, de stemming viel
met 11-12 in zijn nadeel uit. Er waren twee
blanco-stemmen. Er zullen nu twee nieu
we commissieled ;n worden benoemd.
mei. Immers, na de goedkeuring van de
raad moet het besluit nog naar Gedepu
teerde Staten ter bestudering, waarna het
met een advies wordt doorgezonden aan
de Kroon ter vaststelling. Daar hiermee
nog geruime tijd gemoeid zou zijn en de
exploitanten er, zoals tijdens de onderhan
delingen werd gezegd, niet op mochten re
kenen dat de verlaagde tarieven met te
rugwerkende kracht zouden worden inge
voerd, werd op spoed aangedrongen.
Van de zijde van de gemeente werd
hiervoor de nodige medewerking toege
zegd, maar getwijfeld werd of men nog
eind mei het betreffende voorstel aan de
raad kon doen toekomen. Die twijfel bleek
werkelijkheid te zijn.
Echter ook in de vergadering van eind
juni kwam de tariefswijziging niet ter spra
ke en op de raadsagenda voor woensdag
komt ze evenmin voor. In augustus komt
de raad in verband met de vakanties al
leen voor zeer dringende zaken bijeen, zo
dat op zijn vroegst de behandeling kan
worden verwacht in de raadsvergadering
van eind september. Wanneer het stand
punt dat aan de tariefsverlaging geen te
rugwerkende kracht kan worden verleend,
wordt gehandhaafd, dan zal de inwerking
treding pas tegen het einde van het jaar
kunnen worden verwacht.
Naar ons ter ore komt is de Nederland
se Bioscoopbond over deze gang van za
ken ernstig ontstemd, temeer ook omdat
de Delftse bioscopen al ongeveer vijf jaar
worstelen met een tarief dat aanzienlijk
hoger ligt dan het landelijke gemiddelde.
Toen er overeenstémming was bereikt
had men mogen verwachten dat nu snel de
noodzakelijke procedure zou worden afge
handeld. Dit was overigens ook toegezegd
in de laatste week van het conflict.
Een 35-jarige Amerikaanse toeriste uit
Baltimore, die een vakantie van anderhal
ve maand in ons land doorbrengt, kwam
dezer dagen tot de ontdekking, dat zij haar
kostbare mink bontjasje, dat een waarde
van zes mille heeft, miste. Zij heeft aan
gifte van de vermissing gedaan bij de po
litie in Amsterdam.
Volgens de vrouw zaten in de zakken
van haar bontjasje twee gouden oorbellen
met drie kleine parels (waarde 500) plus
een dubbel snoer parels ter waarde van
1500.
De vrouw, die inmiddels in verschillende
hotels heeft gelogeerd en diverse amuse
mentsgelegenheden bezocht, weet niet
waar zij het jasje heeft achtergelaten. Ver
moedelijk is dat gebeurd in een hotel, een
café of een taxi.
De botansche exploratiegroep van het
Rijksherbarium te Leiden is erin geslaagd
de hoogste toppen van het Cycloopgeberg-
tt nabfj Hollandia op Nederlands Nieuw-
Guinea te bestijgen. De groep bestaat uit
dr. H. Sleumer, dr. P. van Royen en een
ambtenaar bij het boswezen, de heer J.
Dijkstra.
Voor zover kan worden nagegaan is dit
de eerste keer dat deze toppen zijn be
klommen. De hoogten boven de zee zijn op
kaarten als 2160, respectievelijk 1900 me
ter opgegeven.
Er werden twee bestijgingen verricht, de
eerste op 23 juni, waarbij alle drie deel
nemers met enige inheemse gidsen en dra
gers de top bereikten. De tweede bestij
ging was op 4 juli, waarbij dr. Van Royen
en de heer Dijkstra, in gezelschap van twee
militairen van de Koninklijke Luchtmacht,
de andere top beklommen.
Na een woordenwisseling is de 28-jarige
gehuwd Anne van der Wijk in Trimunt
(gemeente Marum) door de landbouwer
W. van der V. met een hooivork dood
gestoken.
De ruzie tussen beide mannen ging over
het gebruik van een weg tussen twee
landerijen. Het slachtoffer slaagde er nog
in een boerderij te bereiken, waar hij later
overleed. De dade- is gearresteerd door
de rijkspolitie uit Grootegast.
Volgens Van der V. heeft Van der Wijk
hem eerst met een stok geslagen, waar
door hij zo kwaad is geworden, dat hij zijn
tegenstander met een hooivork aanviel. Het
slachtoffer was vader van twee kinderen.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Heeft de schrijver Simon Carmiggelt op
zettelijk de begrafenisondernemers bele
digd? Over deze vraag zal de waarne
mend president van de Amsterdamse
rechtbank, mr. C. H. Plug, op 1 augustus
uitspraak doen in het korte geding dat
dinsdag is behandeld. Het is aanhangig ge
maakt door de Amsterdamse Centrale in
het Begrafenisbedrijf naar aanleiding van
een op 1 juni in het dagblad ,.Het Parool"
verschenen cursief je onder het kopje „Bon
nen" De heer Carmiggelt haalde hierin
een herinnering op uit de hongerwinter
van 1944 en vertelde van een „trucje" met
distributiebonnen, dat begrafenisonderne
mers in die dagen wel toepasten.
Hij schreef onder meer: „Als iemand
bijvoorbeeld op de 7e van de maand was
gestorven eisten ze in een sterfhuis de res
terende bonnen op, die het lijk immers
niet meer kon gebruiken. Ze zeiden, dat
het een voorschrift van de overheid was.
Misschien wel terecht, want de overheid
was er ruimschoots gek genoeg voor,
maar in elk geval staken ze de opgevor
derde bonnen grotendeels in eigen zak".
Het stukje vertelde voorts over het over
lijden van een oom en beschreef hoe in
het sterfhuis de begrafenisman arriveerde,
„Een schrale veinzer met een voorkeur
voor krachtige handdrukken. Vóór deze
man over de bonkaarten kon beginnen
werd hij door een potige buurman hard
handig het huis uitgezet".
De Amsterdamse begrafenisondernemers,
in het rechtsgeding vertegenwoordigd door
mr. J P. Engels, achten dit een onjuiste
voorstelling van zaken, die beledigend zou
zijn voor alle begrafenisondernemers.
Toen het dagblad weigerde op hun verzoek
tot rectificatie over te gaan, maakten zij
het korte geding aanhangig, waarin op
straffe van een dwangsom van 10.000,-
verbod van herhaling wordt geëist, alsme
de publikatie van het vonnis.
Namens de gedagvaarde partijen,, de uit
geefster van het dagblad, de hoofdredac
teur en de heer Carmiggelt, vroeg mr. J,
W. Witsen Elias, of de president het stuk
je eens uit de mond van de schrijver zelf
wilde horen?
„Dat lijkt me een bijzonder aantrekke
lijk voorstel. Die kans krijg ik niet veel",
vond mr. Plug, die bovendien dankbaar
een boekje accepteerde „om zich te oriën
teren omtrent de stijl van de schrijver".
„Het is eigenlijk een heel droef stukje",
begon de heer Carmiggelt op de droge
manier, die velen van zijn radio- en t.v.-
voordrachten zullen kennen. Terwijl de
president met een onbeweeglijk gezicht
toeluisterde, werd de geschiedenis opge
haald van de oom, die op de tweede van
de maand was gestorven „hetgeen distri
butie-technisch gezien heel gunstig was"
en van de zuster van tante, die de familie
waarschuwde voor de praktijken van de
begrafenisondernemers.
Er werd in het stuk.ie ook gesproken over
„kraaien", maar volgens een arrest van
de Hoge Raad uit 1902 is deze betiteling
van begrafenislieden niet beledigend. Mr.
Engels haastte zich dan ook om te verzoe
ken deze in de dagvaarding gelaakte term
te doen vervangen door de in het stukje
gebezigde uitdrukking „een schrale vein
zer", want een veinzer is een huichelend
persoon.
Mr. Witsen Elias meende, dat het geens
zins de bedoeling van de schrijver is ge
weest de begrafenisondernemers „zwart"
te maken, maar om te laten zien hoe een
mens door de honger kan worden gedre
ven. Voorts is slechts de mening van „de
zuster van de tante" weergegeven en ten-
In de plechtige zittingszaal van de
Eerste Kamer heeft dinsdagmiddag
een baby gehuild, zo luid dat de sena
toren hartelijk begonnen te lachen, ter
wijl de gegeneerde moeder snel met
haar spruit van de publieke tribune
verdween.
Het geschrei, een wel zeer ongewoon
geluid in deze zaal, weerklonk toen de
senatoren zouden stemmen over een
begrotingswijziging, waarbij 300.000
beschikbaar wordt gesteld voor voor
malige leidsters van het bijzonder
kleuteronderwijs die geen of slechts
een gering pensioen genieten.
Wellicht huilde de baby van blijd
schap over het wetsontwerp, dat de
Kamer, nadat de rust was weergekeerd,
zonder hoofdelijke stemming aan
vaardde.
Een 19-jarige Amsterdamse stempelma-
ker, die zondag door de Amstelveense po
litie werd aangehouden wegens diefstal
van een auto, heeft thans tegenover de
Amsterdamse politie bekend in de afgelo
pen maanden 25 inbraken te hebben ge
pleegd.
Onder meer ontvreemdde hij geld uit de
r.k. kerk in het Geuzenveld, een bioscoop
en een hotel. Voorts klom hij door de bo
venlichten van talrijke winkels. Totaal
heeft hij 3000 en een aantal goederen ge
stolen.
Acht maanden gevangenisstraf, waarvan
drie voorwaardelijk, eiste de officier van
Justitie bij de Utrechtse rechtbank tegen
een 66-jarige Amersfoortse rentenier die
zich had te verantwoorden wegens bedrog
en verduistering- Hij had een loterijclubje
opgericht, waarvan de leden voor 80 per
man en per lot konden deelnemen aan de
trekkingen van de staatsloterij. Hij kocht
echter voor de gestorte bijdragen geen
loten en gaf aan de deelnemers gefingeer
de lotnummers op. In ruim een half jaar
tijd had hij op deze manier 30.000 in zijn
eigen zak gestoken. De zaak kwam uit toen
op een van de gefingeerde nummers een
hoge prijs viel en de deelnemers de beheer
der vergeefs maanden, het geld aan hen
uit te betalen.
slotte is er geen sprake van materiële
schade als gevolg van een eventuele bele
diging.
De voor de begrafenisondernemers plei
tende mr. Engels zei: „Ik heb in het stuk
je serieus naar de humor gezocht, maar
ik heb deze met betrekking tot de begra
fenisondernemers niet kunnen ontdekken".
Waarop mr. Plug uitriep: „Maar ik geloof
ook niet dat dit de bedoeling was
Mr. Engels vond echter dat in het stukje
is geschreven over een voorgenomen mis
drijf het verduisteren van distributie
bonnen en dat de schrijver zich daarbij
niet heeft beperkt tot de „schrale veinzer".
De schade was volgens pleiter wel de
gelijk aanwezig, want men zou zich kun
nen voorstellen dat men kan besluiten nu
maar vier inplaats van twaalf dragers te
bestellen. Mr Engels had als afgevaardig
de van de begrafenisondernemers iemand
meegebracht, die een heleboel zou kunnen
vertellen over het zeer zware werk van
de begrafenisondernemers tijdens de be
zetting en over luchtaanvallen waaraan zij
hebben blootgestaan.
De president wilde er niet van horen.
Hij vroeg de heer Carmiggelt: „Zijn er nog
meer ooms van u overleden in de bezet
tingstijd?"
„Ja", beaamde de heer Carmiggelt,
„maar het ligt niet in mijn bedoeling dat
allemaal te gaan beschrijven". Tenslotte
verzuchtte hij: „Als ik veroordeeld word
kan de Bond van Werknemers in de Han
del, Mercurius, wel een geding aanhangig
maken tegen Shakespeare wegens diens
„Koopman van Venetië"....
In Wateringen heeft een uitslaande brand
in nog geen uur tijds twee hooischelven,
een stal, een schuur en het woonhuis van
de familie H. S. van Vliet aan de Noord-
weg, in de as gelegd. De uit 1594 dateren
de boerderij kon, ondanks het harde wer
ken van de vrijwillige brandweer van Wa
teringen, later bijgestaan door enkele mo
torspuiten uit Der. Haag. niet worden be
houden.
Aangezien de boerderij enkele honder-
de meters van de weg af ligt. hadden de
brandweerlieden grote moeite met de wa
tervoorziening. Een inderhaast ontboden
waterwagen met een inhoud van 20.000 li
ter, bracht uitkomst.
Met. schuimblusapparaten wist de brand
weer een doorgang te banen door een gor
dijn van vuur, doch de varkens, die men
op die manier had willen redden, bleken
reeds zozeer door het vuur te hebben ge
leden, dat ze moesten worden afgemaakt.
De oorzaak van de brand moet zeer
waarschijnlijk worden gezocht in het aan
steken van een hoop afval, die precies in
de windrichting van de hooischelven lag.
Enkele vonken ontstaken het kurkdroge
hooi en in enkele minuten laaide het vuur
zo hoog op, dat aan behoud van de oude
boerderij niet meer viel te denken. De in
boedel ging vrijwel geheel verloren.
De schade wordt geschat op tien
duizenden guldens. De eigenaar, die een
half jaar geleden naar Wateringen kwam,
is tegen brandschade verzekerd.
AMSTERDAM. In Amsterdam is ge
slaagd voor het examen tolk-vertaler
Engels de heer O A S- Gorissen (Benne-
broek).
Advertentie
