DE DODENLIJST VAN
ADRIAN MESSENGER
Groen Co
PANDA EN DE MEESTER^OPHEFFER
PRIEGELTJES GROTE REIS
DRIJVEND EILAND
VAN HOOP
EN PLEZIER
Gewoon Columbus of Sint Christoffel?
Vo£g.ende week
m
Polle
Romeinen laten
Rome aan
de toeristen
VRIJDAG II AUGUSTUS 1961
9
PHILIP MACDONALD
Oorspronkelijke titel:
The list of Adrian Messenger
Maria Calias Medea
I Anderhalf van de twee
miljoen is vertrokken
Centrale Verwarming
Oliestook-installaties
Hoedje van papier
Onderwijs in ruimterecht
te
60. De kalme Zeerob echter, komt op de top van zijn eigen hoge golf aan
drijven, en landt zo veilig boven op het dek. Hij is nog steeds vast in slaap.
De bons waarmee hij op dek belandt maakt hem echter wakker. Nu zijn
we gelukkig weer allemaal bij elkaar, roept Polle, hoera jongens, de reis
kan nu echt beginnen! Een volgende golf spoelt Zeerobs tobbe van het
dek. Maar dat kan niemand wat schelen! Zolang ze de „Mary" hebben
komen ze waar ze wezen willen, want het is het aller-allerbeste schip dat
bestaat!
7)
„Ik kan zijn woorden die hij
zeer zorgvuldig koos citeren. Wat
hij vroeg was: „Wonen deze mensen
op deze adressen?" Voordien had hij,
dat moet ik u ook nog vertellen, erop
aangedrongen dat de navraag discreet
zou geschieden. Hij wilde niet dat de
gezinnen van deze mannen zouden
worden lastiggevallen door politie
mensen. Hij liet ook uitkomen dat hij,
als hij ongeveer twee weken later uit
Amerika terug zou komen, me waar
schijnlijk meer zou kunnen vertel
len."
Anthony trok zijn wenkbrauwen op
bij het bekijken van de lijst. „Een
merkwaardig stel," zei hij. „Tenzij
het zou gaan om een doorsnee-onder-
zoek van de Homo Brittanicus."
„Ik weet niet wie deze mensen
zijn," zei Firth, „of wat maakte dat
Adrian hen met elkaar in verband
bracht." Hij pauzeerde. „Maar ik
weet wel iets dat hem met hen zou
kunnen verbinden."
Hij maakte de portefeuille weer
open en haalde er nog een velletje
papier uit, dat groter was. Toen hij
het openvouwde kon men zien dat het
betypt was. „Hier is een uittreksel
uit de rapporten over zes van hen,
de namen kunt u op Adrians lijst con
troleren. De andere zijn nog niet bin
nen." Langzaam las hij voor: „Joshua
Braddock... John Maxwell Devitt...
Charles McGowan... Robert F. More-
ton... Arthur Thomas Paxton... Sir
Francis Pomfret."
Hij zweeg en Anthony glimlachte.
„U hoeft het niet te rekken, ik ben
een en al belangstelling."
„Ik ben er bijna." Firth glimlachte.
„Vrijdag had ik die lunch met Adrian.
Diezelfde middag begon ik met het
inwinnen van de door hem gevraagde
informaties." Hij praatte zeer lang
zaam en koos zijn woorden zorgvul
dig. „De dag daarop, zaterdag, kwam
Adrian om. En, bom of geen bom, ik
denk dat u zult willen toegeven dat
zijn doodsoorzaak omschreven moet
worden als bij een ongeluk omgeko
men."
Daarna viel een stilte.
Tenslotte zei Anthony tegen Lucas:
„Slaap ik, of droom ik, of heb je in
derdaad het woord toeval gebruikt?"
„Ben je het daar niet mee eens?"
Breng de zaak terug tot de grondslag
en wat krijg je dan: Een intelligent
man, die zich zorgen maakt om of
over tien andere mannen, vraagt een
bevriende politie-autoriteit navraag
naar hen te doen. De volgende dag
komt hij om bij een ongeluk en de
bewuste politie-autoriteit komt vervol
gens tot de ontdekking dat zes van de
tien mensen waarnaar hij navraag
moest doen op een soortgelijke wijze
aan hun eind zijn gekomen." Anthony
schudde zijn hoofd. „Zes van de tien,
Lucas! Dat is een te hoog gemiddelde
voor het Toeval. Dat is zo onwaar
schijnlijk, dat we zullen moeten han
delen alsof het onmogelijk was."
Firth glimlachte in zichzelf, terwijl
hij weer ging zitten. Maar Lucas
glimlachte niet. „Keurig," zei hij te
gen Anthony. „Heel mooi allemaal.
Maar je kunt het ook op een andere
manier bekijken. Firth: vertel hem
eens wat dat voor ongelukken waren
en waar ze plaatsvonden."
Firth vouwde zijn papier weer open
en las voor:
„Braddoc - rijwielongeluk
Yorkshire.
Devitt - ongeluk met een lift -
Londen.
McGowan - auto-ongeluk - King-
ston-on-Thames.
Moreton - van spoorbrug gevallen
- Hampshire.
Paxton - verkeersongeluk - Bir
mingham.
Pomfret - bij het zeilen verdron
ken - Yarmouth."
„Dank je." Lucas sprak tegen
Firth, maar hield zijn ogen gericht op
Anthony. „En wat de data betreft:
ik geloof dat het laatste van deze
overlijdensgevallen ongeveer zeven
maanden geleden was, niet?"
„Acht," zei Firth. „Robert More-
ton."
„En het eerste was vier jaar gele
den."
„Bijna vijfzei Firth. „Sir Fran
cis Pomfret."
Lucas legde zijn sigaar voorzichtig
neer. „Luister nu eens naar mij, Ge-
thryn," zei hij. „Om te- beginnen la
ten de statistieken niet veel van je
theorie over. Deze zes overlijdensge
vallen hebben plaatsgevonden in een
periode van bijna vijf jaar en over
een gebied dat bijna heel Groot-Brit-
tannië beslaat. In verhouding tot het
totaal aantal dodelijke ongelukken in
die periode en over zo'n groot gebied
is dat nog niets eens zo heel onwaar
schijnlijk."
Hij scheen een antwoord te ver
wachten, maar kreeg het niet. Daar
om ging hij verder: „Je hebt het niet
durven zeggen, maar je vraagt me te
geloven dat er sprake is van een kom-
plot voor massamoord Zo veelomvat
tend, dat zelfs Hollywood het niet zou
accepteren. Zelfs niet als de schurken
communisten zouden zijn of een
naamloze vennootschap van moorde
naars!"
Firth ging verzitten. „Merkwaardig
dat je dat zegt. Adrian maakte na
melijk ook een toespeling op commu
nisten. Toen ik probeerde wat meer
uit hem te krijgen zei hij me er geen
belachelijke ideeën over een of ande
re samenzwering van communisten of
fascisten of wat-dan-ook-maar op na
te houden."
„Dat zei hij, hè?" De toon van
Anthony was scherp. „Nog meer in
die geest?"
„Zoals ik al gezegd heb zei hij dat
het „belangrijk" was. Maar hi.i ge
bruikte ook het woord „absurd Ik
had de indruk dat hij dacht dat nie
mand hem zou willen geloven tot hij
meer gegevens had."
„De arme duivel voorzag jouw be
zwaren, Lucas," zei Anthony. „Jij
met je statistieken en je zinloze groot
heden. Het enige wat je bedoelt is dat
je geen verklaring kunt vinden..."
„Jij dan wel? Lucas onderbrak hem.
„Nu nog niet. Maar ik wil het wel
proberen. Persoonlijk houd ik ervan
de staldeuren te sluiten voor alle paar
den er vandoor zijn."
„Spaar me," kreunde Lucas. „Ik
heb je verhandeling over de ware
taak van de politie eerder gehoord,
en ik weet er nu alles van!"
Firth zei plotseling: „O, Gethryn, er
was nog iets anders dat Adrian zei.
Nadat hij me gezegd had dat het
niet om de een of andere samenzwe
ring van communisten of wat dan ook
ging. maakte hij een heel vreemde
opmerking. Hij zei: „Het gaat om een
zonde die veel ouder is dan de poli-
tiek".
Lucas pakte zijn Sigaar weer op.
„Kan het niet zijn dat Messenger zijn
fantasie op de loop liet gaan?'
„In plaats van haar in statistieken te
smoren?" Anthony grinnikte. „Maar,
waar je zo op cijfers gesteld bent, zal
ik je er nog wat meer geven. Voeg
Messenger zelf toe en we hebben ze
ven op elf mensen, die bij een onge
luk zijn doodgegaan. Dat is meer dan
drieënzestig procent, mijn waarde. Ik
vraag hoeveel meer je wenst voor je
bereid bent dit serieus te nemen. Stel
bijvoorbeeld eens dat wanneer Firth
de overige rapporten krijgt, blijkt dat
er nog meer van deze mensen bij on
gelukken zijn omgekomen? Hoe zou je
je dan voelen? Of ben je zo'n perfec-
lionist dat je honderd procent wilt of
niets?"
Firth begon te lachen, maar hij be
dwong zich toen hij tot zijn verbazing
zag dat Sir Egbert Lucas bloosde.
Van zijn onverstoorbare kin tot zijn
grijsgevlekte Olympische slapen. „Laat
me eens kijken," zei Sir Egbert Lucas
langzaam. „Eén meer zou het drieën
zeventig procent maken..." Hij zweeg
een ogenblik. „Ik denk dat als we er
nog een krijgen, wat ik zeker niet ver
wacht neem me niet kwalijk ik
me aan jullie kant zal scharen.."
Hij trok aan zijn sigaar en hulde
zichzelf wederom in rook, terwijl hij
zijn stoel achteruit trok. „Laten we
van onderwerp veranderen," zei hij.
„En van verblijfplaats. De cognac is
boven minstens even goed."
Ze liepen de lange eetzaal van Chat
ham door naar de lobby. Toen ze de
noodzakelijke bocht om het massale
beeld van William Pitt jr. namen,
mompelde Firth: „Gaan jullie maar
alvast- Ik kom zo," en verdween.
Het duurde echter vijf minuten voor
hij zich weer bij hen voegde op hun
plaats voor het grote raam in wat
de Melville-kamer wordt genoemd.
Hij ging in een stoel zitten, accepteer
de een cognac, en wachtte rustig tot
Lucas klaar was met een anekdote.
Toen zei hij:
(Wordt vervolgd)
De Sopraan Maria Callas is vorige
week met het jacht „Christina" van de
Griekse reder Onassis aangekomen in
de Griekse haven Epidaurus. In Grie
kenland gaan geruchten, dat het paar
in het geheim getrouwd zou zijn. Maria
Callas zingt in het 24 eeuwen oude
theater van Epidaurus de „Medea"
van Cherubini tegen een honorarium
van 17.500 gulden per voorstelling. Na
de galapremière poseerde een opge
wekte Maria Callas met een jongen,
die de rol van Medea's zoon speelt,
voor de fotografen.
ROME (UPI) De inwoners van Rome
hebben in grote getale hun stad verlaten
,om elders vakantie j.e houden. ,Zij laten
daarmee „de eeuwige stad" over aan d*
toeristen. «w> „ia,
Voor vele Italianen is augustus de va-
kantie-maand. In plaats van vakantie
spreiding toe te passen, sluiten de Italia
nen eenvoudigweg hun kantoren en win
kels en gaan met vakantie. Het resultaat
is een massa-exodus naar de strandbaden
en de bergen.
Deze uittocht echter laat aan de andere
kant veel plaats voor de twintig miljoen
toeristen, die, naar verwacht wordt, een
bezoek aan Italië zullen brengen.
Volgens een opgave van de Italiaanse
spoorwegen zijn 125.000 inwoners per trein
uit Rome vertrokken. Ten minste het dub
bele aantal heeft per autobus of particu
liere wagen de stad achter zich gelaten.
Men schat, dat anderhalf miljoen in
woners van Rome op vakantie is gegaan.
De stad heeft een bevolking van iets meer
dan twee miljoen.
Advertentie
BLOEMENDAAL
TELEFOON 54855
De meest gevreesde gevangenis van In
donesië zal worden omgetoverd in een
lustoord voor toeristen en vakantiegan
gers. Het eiland Noesa Kambangan was
reeds in de koloniale tijd een gevangenis
waar zeer zwaar gestraften werden opge
borgen. De Japanse bezetters richtten er
later een gevangenenkamp in en de Indo
nesische autoriteiten gaven het weer de
bestemming die de Nederlands-Indische
bestuurders er aan hadden gegeven.
De Javaanse vissers noemden het eiland
Noesa Kambangan ofwel „drijvend
eiland". Door de sterke zeestroming in de
nauwe straat tussen het eiland en de
zuidkust van Midden-Java lijkt het name
lijk of het eiland van positie verandert.
Vele malen worden vissers door de stroom
volkomen uit de koers gedrukt. Bovendien
leven er in dit water talloze krokodillen.
Zowel de stroom als de reptielen maak
ten het de gevangenen onmogelijk te ont
snappen. Het waren de gevangenen en de
door de Japanners geinterneerde Europea
nen die het eiland de naam „eiland van
wanhoop" gaven.
Nu heeft mevrouw Soemari aangekon
digd, dat het een eiland van hoop en ple
zier zal worden. Mevrouw Soemari is lid
van het Indonesische parlement. Zij ver
telde, dat plannen om een toeristen cen
trum te vestigen op Noesa Kambangan in
een vergevorderd stadium verkeren. Als
de plannen in uitvoeringen zullen worden
genomen moeten de gevangenen op het
eiland de rubberbossen hun werkterrein
in de steek laten. Zij zullen dan wor
den overgebracht naar andere gevange
nissen. Het plan heeft reeds de goedkeu
ring van de raad voor toerisme en het
parlement.
Op Noesa Kambangan zullen de toeris
ten de gelegenheid krijgen kennis te ma
ken met tal van zeer zeldzame planten,
die daar nog veel voorkomen. Over het ge
heel genomen heeft het eiland een prach
tige zeer woeste natuur, die eeuwenlang
de bescherming schijnt te hebben geno
ten van de grimmige rotskust, de verra
derlijke zeestroming en het legioen kroko
dillen tegen de vernielende werking van
de beschaving.
VATICAANSTAD (UPI)
Er schijnt één obstakel
te zijn op de weg naar hei
ligverklaring van de ont
dekker van Amerika,
Christoforus Columbus:
vrouwen.
Honderdtien jaar lang
heeft de kerk van Rome er
serieus aan gedacht Colum
bus, wiens Godsvertrouwen
uit zijn scheepsjournalen
spreekt, tot de eer der al
taren te verheffen. En vol
gens Vaticaanse kringen
studeert men nog steeds op
zijn leven. Maar zeer opti-
Mi'stlsetf is-ntën 'niet; want
daar^is de kwestie van de
zoon van Columbus die on
wettig zou zijn geweest.
Volgens de meeste deskun
digen was Columbus' twee
de zoon, Ferdinand, ge
boren uiteen verbintenis
met de Portugese Beatrice
Enriquez. En hoewel Co
lumbus weduwnaar was, is
hij niet met de Portugese
hertrouwd.
Een tweede Beatrijs in
het leven van Columbus,
was Beatriz de Peraza, de
vrouw van de gouverneur
van Gomera op de Cana-
rische eilanden. Volgens
bepaalde bronnen was de
zeevaarder en ontdekkings
reiziger zo door deze
m>uw gefascineerd, dat hij
sr zijn tweede expeditie
naar Amerika enkele we
ken voor uitstelde.
Het zijn deze escapades
die de ontdekker van de
nieuwe wereld het aureool
van heiligheid zouden
kunnen kosten.
Het is met dat al bij
zonder moeilijk om aan
betrouwbaar feitenmate
riaal over Columbus te
komen. Eeuwige strijdvra
gen zijn ook of hij Genuees,
dus Italiaan, of Spanjaard
was, en waar hij werd be
graven.
Dn italia'neh" ëisërr Co-
lbmbüs uiteraard vtsor zich
op, de Spanjaarden wijzen
op de glorierijke bladzijden
die Columbus aan hun ge
schiedenis heeft toege
voegd.
In de Dominicaanse Re
publiek is een monument
aan Columbus gewijd, en
men beweert dat zijn stof
felijk overschot daar rust.
Maar dit wordt door tal
van Columbuskenners weer
sproken. Een groep Spaan
se vorsers heeft onlangs in
een kerkgebouw in Sevilla
een tombe met beenderen
gevonden, die toebehoord
zouden hebben aan de zee
vaarder.
Het denkbeeld dat Co
lumbus wellicht ten voor-
beeld aan de mensen zou
kunnen worden gesteld
door zijn onwankelbaar ge
loof, werd in 1851 geopperd
door Paus Pius IX. Hij had
toen juist Columbus' bio
grafie van de Franse graaf
Roselly de Lorgues ge
lezen. De zaak werd in be
handeling genomen en in
tensieve studies van het
leven van de ontdekkings
reiziger volgden.
In de tweede helft van
de negentiende eeuw wer
den de pogingen Columbus
heilig te doen verklaren,
steeds intensiever. Maar de
tegenstanders hamerden op
de kwestie van Columbus'
„onwettige zoon", en dat
was voor de Vaticaanse
autoriteiten voldoende om
de zaak telkens weer uit te
stellen.
Sinds die tijd is het, on
eerbiedig gezegd, touw
trekken gebleven tussen de
voor- en tegenstanders. Het
zou nog wel eens heel,
heel lang kunnen duren,
voordat de legendarische
Sint Christoffel wiens
bestaan in twijfel wordt
getrokken vervangen
zou kunnen worden door de
St. Christoffel die Amerika
heeft ontdekt.
is het twintig jaar geleden dat de
Duitse zender te Belgrado voor het
Afrika-korps van Rommel de eerste
maal een grammofoonopname uit
zond van Lili Marlen (18 augustus).
De uitzending werd ook opgevangen
door Montgomery's soldaten, zodat
het liedje zowel bij de legers der
Asmogentiheden als bij de geal
lieerde troepen populair werd. Het
gedichtje werd in 1923 gemaakt op
een meisje uit het Noordafrikaanse
dorpje Heghazi door de Hamburger
Hans Liep. De muziek werd gecom
poneerd door de Berlijner Nor bert
Schulze en de cabaret-artieste Lale
Andersen verwierf er wereldfaam
mee. In 1951 werd het verhaal van
het liedje verfilmd.
- is het veertig jaar geleden dat de
Londense Times de beruchte Proto
collen van de Wijzen van Zion als
een verdichtsel ontmaskerde. The
Times publiceerde (16,17 en 18 augus
tus), naast elkaar, lange uittreksels
uit de Protocollen en uit de satire
Dialogue aux Enfers entre Montes
quieu et Machiavel (1864), die de
Fransman Maurice Joly had ge
maakt tegen keizer Napoleon III.
De vorm van de Protocollen gehei
me samenkomsten van de Oudsten
van Zion is ontleend aan een thril
ler van de Duitse auteur Sir John
Redcliffe (Herrmann Goedsche). De
Protocollen behelsden een verslag
van 24 zittingen, waarin de groot
meesters van de Joodse loges een
program ontwikkelden ter verkrij
ging van de wereldheerschappij on
der een Joodse Koning.
- is het vijftig jaar geleden dat Ko
ningin Wilhelmina de eerste steen
legde voor het Tehuis voor Blin
den" te Wolfheze in Gelderland (19
augustus), dat in 1912 werd geopend.
Het gebouw, dat ontworpen was door
architect Corn. L. Aekering, werd
op 17 september 1944 door een bom
bardement verwoest en in de jaren
1948-1949 herbouwd.
- is het zestig jaar geleden, dat Gus-
tave Whitehead te Bridgeport in de
Amerikaanse staat Connecticut als
eerste opsteeg met een motorvlieg
tuig (14 augustus). De Amerikaanse
journaliste Stella Randolph be
schreef deze vlucht in Lost Flights
of Gustave Whitehead, waarin zij
het bewijs leverde dat de gebroe
ders Wright niet de eerste lucht-
vaarders met een motortoestel wa
ren geweest. Orville en Wilbur
Wright maakten hun eerste vlucht op
17 december 1903 te Kitty Hawk in
de Amerikaanse staat Noord-Caroli-
is het honderd jaar geleden dat
onze derde Militie-(dienstplicht) wet
tot stand kwam, waarbij de sterkte
der jaarlijkse lichting werd gesteld
op elfduizend man (19 augustus).
is het honderdvijftig jaar geleden,
dat bij keizerlijk decreet van Napo
leon I in Nederland het kiezen van
een vaste familienaam binnen een
jaar verplicht werd gesteld. (18 au
gustus). Bij decreet van l7 mei 1813
werd dezè termijn verlengd tot 1 jar-
jïuari 1814 en bij Koninklijk Éesluit
van 5 november 1826 werd het be
vel onder strafbedreiging en met be
paling van een termijn van zes
maanden nog eens herhaald.
18. Deurwaarder Wrongelsma was naar „Props Ver-
huurderij" gekomen om streng maar rechtvaardig zijn
plicht te doen en enkele lang-achterstallige rekeningen
te innen, maar het was zoals we gezien hebben
heel anders uitgepakt. Achtervolgd door de woedende
genootschapspresidente vluchtte de geld-inner geschokt
het gebouwtje uit; en misschien moeten we het toeschrij
ven aan zijn ontwrichte geestesgesteldheid van dat
ogenblik, dat hij geen aandacht schonk aan een toeval
lig naderende vreemdeling. Deze verklaarbare onoplet-
letendheid werd hem noodlottig. De elegante wandelstok
van de nieuw-aangekomene geraakte verwonderlijker -
wijze tussen zijn benen en al even later was dus de be
zochte Wrongelsma in stortvlucht op weg naar het pla
veisel, terwijl ook zijn onbetaalbare rekeningen en
dwangbevelen het luchtruim kozen. Niemand was ech
ter meer ontdaan over het ongelukkige voorval dan de
riante vreemdeling, die het veroorzaakt had. „Neen,
neen, mijn beste, verontschuldig u toch niet!" kreet hij,
nog voordat de gedachte aan verontschuldigingen zich
bij de deurwaarder had opgedaan. „Ik bid u, laat mij
u behulpzaam zijn! En aj! Aj! Wat zie ik daar, in dit
fladderend papiergedwarrel? Gij zijt een deurwaarder!
Neen, maar! Dat verdubbelt mijn leedwezen. Gij im
mers, mijn brave, gij hebt tóch al zo'n zwaar en zorge
lijk bestaan; onbegrepen en verguisd gaat gij door het
leven, plichtsgetrouw het gejouw der wanbetalers trot
serend en juist u bracht ik ten val! Wee mij!"
Deze pop krijgt een hoedje van papier,
met zorg uitgeknipt en geplakt door
dit meisje, een van de deelneemster-
tjes aan de door het vakantiecomité
in Deventer uitgeschreven wedstrijd
voor de jeugd om poppen voor een
poppenspel te maken. Alle tien speel
tuinen van Deventer doen hieraan
mee, elke dag één.
De leeropdracht van mr. D. Goedhuis,
buitengewoon hoogleraar aan de Rijksuni
versiteit te Leiden, die totnutoe het geven
van onderwijs in het luchtrecht inhield,
is veranderd in een leeropdracht „lucht
en ruimterecht". Een desbetreffende be
schikking van de minister van Onderwijs.
Kunsten en Wetenschappen is in de Staats
courant opgenomen.
4121 Priegeltje scheen z'n nieuwe huis
je wel leuk te vinden. Hij lachte eens vro
lijk, toen kroop hij door de opening naar
binnen.
Zie je wel, lachte de professor. Hij
vindt het wel in orde, geloof ik. Het lijkt
ook wel op de hutten, die ze bij zijn stam,
de Kakoewoebimi's bouwen. Nu zal hij
zich wat meer bij ons thuis voelen!
En zo bleek het ook te zijn. De profes- I
sor had in het kartonnen huisje ook eenl
soort slaapbankje gemaakt; en toen ze
naar binnen keken om te zien wat hij
deed, zagen ze, dat hij tevreden op die
slaapbank gaan liggen
