Rome verliest Zuid-Tirol geen
ogenblik uit het oog
Zorgen over misleidende
berichten in buitenland
Alle gemeentegrond is
vrijwel volgebouwd
Amerikaans vredeskorps
wordt werkelijkheid
Repertoire van de
Haagse Comedie
Orgelbespeling door
Albert de Klerk
Practisch programma boet in aan
romantische aantrekkingskracht
MAANDAG 21 AUGUSTUS 1961
5
Auto met schilderijen
gestolen
Franse politie zou verdachte
van schilderijendiefstal
hebben aangehouden
Lachwekkend
Directeur Onderwijs
voor Scheepvaart
treedt af
Vreemd
Geluwd
Bekende Hilversumse
arts naar Hollandia
X
X
X
AMSTERDAMS ALLERLEI
75 dollar
Delegatie uit N.-Guinea
komt naar ons land
Het weekeinde
Beeldschermer
Belgisch-Nederlandse
week op Belgische t.v.
De radio geeft dinsdag
7 elevisipbroar-arvi'mQ,
Kerkelijk nieuws
(Van onze correspondent)
ROME Hoewel er op dit ogenblik din
gen aan de orde zijn, Tunis en Algerije,
die van meer onmiddellijk belang lijken,
is het toch goed de kwestie „Zuid-Tirol"
niet uit het oog te verliezen. Wij zouden
er de voorkeur aan geven verder aan deze
zaak geen aandacht meer te schenken,
omdat zij tamelijk simpel is en zeker ge
leidelijk tot 'n oplossing zou komen, waar
mee de plaatselijke bevolking tevreden
zou zijn, indien die oplossing maar niet
werd tegengewerkt door personen buiten
Italië. Zolang in bepaalde Oostenrijkse en
Duitse kringen tegen Italië wordt gestookt
blijft het „probleem" acuut. De Oostenrij
kers hebben van een binnenlandse Itali
aanse aangelegenheid een internationaal
vraagstuk gemaakt, door de UNO met die
zaak lastig te vallen. Verleden jaar heb
ben zij in New York hun zin niet gekregen
en nu brengen zij de zaak opnieuw op de
agenda. Het zonderlinge daarbij is, dat
het advies der UNO, dat uit twee punten
bestond, zelfs nog niet voor de helft is na
geleefd.
Punt één, onderling overleg, is niet af
gewerkt en de Italiaanse regering heeft
duidelijk te kennen gegeven, dat zij, mits
Oostenrijk de misdadige aanslagen op trei
nen en elektrische centrales met kracht
veroordeelt en meewerkt om herhaling
van die terreurdaden te voorkomen, be
reid is tot verder overleg, hetgeen bete
kent verdere concessies. Mocht overleg
niet baten, dan is er punt twee: het zoe
ken naar een andere vreedzame weg om
tot een oplossing te komen. En waar men
hier te doen heeft met een geschil over de
toepassing van een internationale overeen
komst, het „pact De Gasperi-Gruber" van
5 september 1946, lijkt de aangewezen weg
een beroep te doen op het Internationaal
Gerechtshof in Den Haag.
Het is verbazingwekkend hoeveel onjuis
te en vaak beslist misleidende berichten
er over deze zaak hun weg vinden ook in
de best ingelichte bladen. Zelfs de in Ita
lië gevestigde vertegenwoordigers der gro
te persagentschappen doen daar, al dan
niet bewust, aan mee. Zo heeft men ook
in ons blad kunnen lezen, dat de eerst aan
gehouden en thans gearresteerd (uit het
politiebureau naar de gevangenis overge
bracht) algemene secretaris van de Süd-
Tiroler Volkspartei, Hans Stanek, een Ti-
roler zou zijn, die in 1939 voor de Duitse
nationaliteit zou hebben gestemd en later
zou zijn teruggekomen. Was het maar zo!
Dit heerschap is een Sudetendeutscher,
geboortig uit een klein plaatsje in Tsje-
choslovakije. Tijdens de oorlog onderschei
de hij zich als officier van de SS en toen
in het najaar van 1943 geheel Alto Adige,
plus een flink stuk Italië, dat zelfs vópj-
1918 al Italiaans was, door Mussolini moest
worden afgestaan aan Duitsland en Hitier
een „Gauleiter" voor die nieuwe provincie
benoemde, werd Stanek tot burgemeester
van het stadje Bressanone (Brixen) aan
gesteld. Het is dus iemand die met „Süd-
Tirol" niets te maken heeft en het was al
weer de ongehoorde inschikkelijkheid van
het nieuwe, democratische Italië, dat men
zelfs deze SS-officier en vertrouwensman
van Hitier niet over de grens zette maar
zonder meer de Italiaanse nationaliteit
gaf. Hij toonde zijn erkentelijkheid door
jarenlang tegen Italië te ageren en werd
de meest invloedrijke man in het ganse
gebied, secretaris van de anti-Italiaanse
partij. In zijn woning werden grote pak
ken in Oostenrijk gedrukte de letter wijst
dit uit) pamfletten gevonden naar de po
litie kon vaststellen, met hetzelfde inhoud
als die welke de terroristen achterlieten
bij de aanslagen op de treinverbindingen.
Hij zou tevens betrokken zijn bij 't smok
kelen van explosieve stof over de grenzen.
Wat moet men denken van de houding der
Oostenrijkse regering is een raadsel. De
Oostenrijkse minister van Buitenlandse
Zaken dr. Kreisky heeft in zijn persconfe
rentie gezegd dat zijn regering de extre
mistische groepen het zwijgen niet kan
opleggen, daar dit strijdig zou zijn met de
grondslagen van een democratisch land.
Het klinkt weinig overtuigend.
Italië is dan misschien wat minder de
mocratisch, maar hier wordt niet gedoogd,
dat bepaalde groepen systematisch jaren
lang hetzcampagnes voeren tegen een
bevriende mogendheid en nog veel min
der dat men aanslagen voorbereidt tegen
de spoorwegen of de elektrische centra
les van een nabuurstaat. Volgens Kreisky
zou het bewijs niet geleverd zijn, dat de
aanslagen op Oostenrijks gebied worden
voorbereid. Kennelijk neemt de regering
te Wenen geen kennis van de politierap
porten, die dagelijks in Bolzano worden
gepubliceerd. Er is tot nu toe ruim zes-
Vanmorgen vroeg is uit een garage in
Stockholm een auto gestolen waarin zich
kostbare schilderijen bevonden ter waarde
van 106.000 Zweedse kronen.
Het waren schilderijen van Claude Mon-
net, Maurice Utrillo en de Zweedse schil
der Marcus Larsson. Zij waren het eigen
dom van Villy Johansson uit Malmö. die
zijn auto in de garage had geparkeerd en
de sleutels erin had gelaten. In de auto
bevonden zich ook schilderijen van de
Zweedse schilders Albin Ameidn. Evert
Lundqvist en V. Aaltona.
De Franse politie heeft naar verluidt,
een verdachte aangehouden in verband
met de diefstal van acht kostbare doeken
van de Franse impressionist Cézanne, die
in het Pavillion Vendome in Aix-en-Pro-
vence waren gestolen.
De identiteit van de verdachte is niet
bekendgemaakt. De politie weigert zelfs te
zeggen of er een arrestatie is verricht.
Volgens de zegslieden werd de verdachte
gezien in de omgeving van het gebouw
waar werken van Cézanne werden ten
toongesteld, op de dag voor de diefstal
werd gepleegd.
tienhonderd kilo ontploffingsmiddelen aan
het licht gekomen en een oneindig groot
aantal horlogerieën om tijdbommen te
doen ontploffen. Al dat materiaal is van
Oostenrijkse en Duitse fabricage. Het is
dwaasheid te zeggen, zoals Kreisky bij
een vroegere gelegenheid heeft gedaan,
dat het om dingen gaat, die ieder in een
winkel kopen kan. Zulke hoeveelheden
ontplofbare stof kan men nergens ter we
reld zonder meer kopen.
Kreisky heeft ook nog verteld, dat Gae-
tano Martino dan toch heus wel een Itali
aanse extremist is. En daarmee heeft hij
heel Italië doen schudden van het lachen.
Martino, de bekende medicus, die als mi
nister van Buitenlandse Zaken meer dan
welke andere Europese staatsman ertoe
heeft bijgedragen, dat de Europese een
heidsgedachte weer enige inhoud kreeg
(bijeenkomst van Messina en verdragen
van Rome voor de EEG) en die liever van
daag dan morgen alle grenzen zou willen
afschaffen, wordt nu een „extremist".
Martino zelf geeft in het „Giornale d'Ita-
lia" van 23 juli in een „open brief aan mi
nister Kreisky" het passende antwoord:
„U heeft mij een der meest dolle extre
misten genoemd. En er zelfs aan toege
voegd: Meermalen heeft Martino ons be
ledigd door ons nazisten en antisemieten
te noemen. Ik zou u dankbaar zijn, mijn
heer de minister, indien u mijn geheugen
wat zou willen opfrissen. Ik herinner mij
werkelijk niet, dat ik ooit die beledigin
gen heb geuit noch aan uw adres, noch
aan dat van uw regering of van het Oos
tenrijkse volk. Het is mij bekend, dat u
een trouw lezer is van de Zweedse dag
bladen (mevrouw Kreisky is een Zweed
se. corr.) Kan het niet zijn, dat u onwille
keurig aan mij woorden heeft toegeschre
ven, die u in werkelijkheid heeft gevon
den in het Zweedse dagblad „Expressen",
dat enige dagen geleden Oostenrijk de
grootste centrale van het neonazisme en
van het meest venijnige antisemitisme
noemde van geheel Europa? Martino
wijst ook op het zeer ernstig vermaan,
De Haagse Comedie zal op 2 september
de première geven van „Het prieel" van
Alec Coppel en op 9 september die van
„Arme Bitos" van Jean Anoulh. Bob de
Lange zal over „Het prieel", door hem
vertaald, de regie voeren.
In „Arme Bitos" speelt Paul Steenber
gen de titelrol en maken Mia Goossen en
Jan van Ees hun entree. De regie en de
vertaling zijn van Joris Diels.
Naast „Een mal meisje" van Marcel
Ac-hard, waarvan op 19 augustus een serie
voorstellingen is begonnen, blijven op het
repertoire gehandhaafd „De kardinaal van
Spanje" van Henry de Montherlant met
Albert van Dalsum in de titelrol en Ida
Wasserman als Johanna de Waanzinnige.
„Heeft Constance gelijk?" en Heria's „Fa
miliegenoegens". De voorstellingen van
Anton Tsjechovs „De Kersentuin" zullen
in november worden hervat. Peter Scha-
roff zal enige weken in Den Haag vertoe
ven om de voorstelling te „retourcheren".
In de tweede helft van oktober kan de
première worden tegemoet gezien van ,A
taste of honey". Verder ligt het in de be
doeling met het oog op de december-
feestdagen „Home and beauty", een blij
spel van Somerset Maugham op het reper
toire te nemen.
Traditiegetrouw wordt op 1 januari één
van Shakespeare's werken uitgebracht. Dit
jaar is de keuze gevallen op „Antonius en
Cleopatra" dat nog niet in het Nederlands
is opgevoerd. De vertaling is van Joris
Diels.
Voor de tweede helft van het speel
seizoen staat het repertoire nog niet geheel
vast. Vrijwel zeker kan de première wor
den verwacht van „Don Gil met de groene
broek" van Tirso de Molina, in de ver
taling van Dolf Verspoor
De werkgroep van de Haagse Comedie
zal met het abelspel van „Esmoreit" haar
seizoen beginnen Zij is voornemens deze
voorstelling ook te geven voor de leer
lingen van de middelbare scholen.
Ondanks de dringende verzoeken om
vaste orodukties voor de t.v. te verzorgen,
ziet de leiding van de Haagse Comedie
"een mceliikheid hieraan te voldoen zon
der de voorbereidingen van haar toneel
voorstellingen te schaden. Zij poogt nu.
naast de individuele medewerking van
haar leden aan de t.v -uitzendingen, tot
twee t.v.-uitkopen te komen in perioden
die het schema van repetities niet ver
storen De onderhandelingen hierover zijn
in een vergevorderd stadium. Het betreft
stukken uit het repertoire van vorige sei
zoenen.
De directeur van het Koninklijk Onder
wijsfonds voor de Scheepvaart, de heer
A. A. Kleijn, zal op 1 september zijn func
tie neerleggen wegens het bereiken van
de pensioengerechtigde leeftijd. Hij heeft
deze positie ruim twaalf jaar vervuld, een
periode waarin hij ook hoofdredacteur van
het blad „De Binnenvaart" was.
Vóór zijn benoeming tot directeur van
het Koninklijk Onderwijsfonds was de heer
Kleijn onder meer vijf jaar chef van de
gemeente- en districtsarbeidsbeurs in Dor
drecht, vijf jaar adjunct-directeur van het
gewestelijk arbeidsbureau in dezelfde
plaats, drie jaar directeur van het geweste
lijk arbeidsbureau in Delft en, tussentijds,
langdurig directeur van de schippersvak-
school (binnenvaartschool) in Dordrecht.
Hij is auteur van „De atlas voor de Rijn"
en de „Gids voor de Rijnvaart" en gaf via
de radio gedurende enige jaren een cursus
over het Rijnvaartpolitiereglement en de
Rijnvaart.
De heer Kleijn zal op 25 augustus in
Rotterdam aan boord van de „Pieter Ca-
land" een afscheidsreceptie worden aan
geboden.
dat de Frankfurter Allgemeine Zeitung
tot Oostenrijk heeft gericht.
Heel vreemd zijn weer de verklaringen
van de Oostenrijkse minister van Justitie,
Broda, die zich heeft willen verweren te
gen de beschuldiging van laksheid der Oos
tenrijkse politie. Volgens hem zou er maar
één concreet geval zijn aan te wijzen van
een Oostenrijker, die deel heeft gehad in
de aanslagen. Dat is het geval van de
journalist Pfaundler te Innsbruck, die van
zijn woning een soort wapenarsenaal had
gemaakt. De minister vertelde er niet bij,
waarom dat geval zo lang verheimelijkt
werd. Aanleiding om Pfaundler te arreste
ren bestaat volgens de minister niet. In
tegendeel, hij is nog altijd verbonden aan
de „afdeling Zuid-Tirol" der gewestelijke
regering van Innsbruck, precies als me
vrouw Stadlmayer, tegen wie in Italië een
strafzaak hangende is. Minister Broda ver
wierp een voorstel om te geraken tot sa
menwerking tussen de Italiaanse en de
Oostenrijkse politie ter bestrijding van de
terreur. De Italianen zijn gelukkig niet zo
onbesuisd en hebben bovendien wel wat
anders aan het hoofd dan de opgeblazen
„Zuidtiroolse kwestie"; maar toch vraagt
men zich af, wat er zou gebeuren indien
in Italië groepen samenzweerders zich zou
den gaan bezighouden met aanslagen op
de Oostenrijkse spoorwegen en industrieën.
Ondertussen is de zaak luwende. In het
gebied zijn nu de „caribinieri", aangeko
men, die zoals steeds veel beter en met
meer tact optreden dan de gewone politie.
Er zijn tot nu toe ongeveer honderd per
sonen aangehouden en vijftig gearres
teerd; die laatsten zullen dus voor de
rechter moeten komen. In verscheiden ge
vallen hebben zij bekend in Oostenrijk een
„opleidingscursus" voor aanslagen te heb
ben gevolgd. Minister Fanfani heeft ver
klaard, dat het allerminst de bedoeling is
de goede burgers te laten boeten voor de
schuld 'der slechte. Dit betekent dus, dat
de nieuwe wet, waarbij aan personen, die
niet door geboorte maar bij wetsbesluit de
Italiaanse nationaliteit verwierven deze
ontnomen kan worden, wanneer zij zich
schuldig maken aan handelingen tegen de
onschendbaarheid van de staat, alleen zal
worden toegepast tegen elementen, die
zich als vijanden van Italië gedragen. Hij
verklaarde tevens, dat men de Oostenrijk
se vriendschap op hoge prijs stelt, maar
dat de nationale veiligheid natuurlijk de
voorrang heeft. Italië zal voortgaan alles
te doen teneinde de Duitstalige Italianen
ervan te overtuigen, dat zij allerminst
burgers van de tweede rang zijn.
De Hilversumse huisarts dr. D. Uitter-
dijk is met zijn gehele familie naar Nieuw-
Guinea vertrokken. „Er moeten veel meer
artsen naar Nieuw-Guinea gaan. Ik hoop
dat mijn voorbeeld door vele collega's ge
volgd zal worden", zei dr. Uitterdijk, die
tot „de grote drie" van de ruim vijftig
Hilversumse huisartsen werd gerekend bij
zijn vertrek van Schiphol. Zijn 3000 Neder
landse patiënten gaat hij ruilen voor meer
dan 3000 papoea's.
Als kind droomde dr. Uittendijk al van
de tropen, die hij gedurende zijn militaire
dienst voor het eerst zag. Twee jaar werk
te hij er als militaire arts en in die tijd
kreeg hij het gevoel dat de inlandse be
volking medische hulp meer nodig heeft
dan de mensen in het gezonde Nederland.
„Ik houd ook van ruimte en dat is het waar
schijnlijk geweest wat me steeds heeft
getrokken. Ruimte vind je hier in Hol
land bijna niet".
Terwijl de dokter een vliegverzekering
afsloot namen zijn drie dochters Marja,
Hellie en Hanneke (16, 14 en 13 jaar) en
zijn vrouw in de vertrekhal afscheid van
de talloze familieleden die het doktersge
zin een goede reis en veel succes toewen
sten.
Het programma van het orgelconcert
door Albert de Klerk, in het kader van
de gemeentelijke orgelbespelingen, op
dinsdag 22 augustus van 20-21 uur, luidt
als volgt:
Jean Frangois Dandrieu (1684-1740):
Magnificat a. Gravement; b. Duo; c. Trio;
d. Basse et Dessus de Trompète; e. Flütes;
f. Dialogue; César Franck (1822-1890):
Deuxième Choral Si mineur; Olivier Mes-
siaen (geb. 1908): L'Ascension a. Majesté
du Christ demandant sa gloire a son
Père, Père, l'heure est venue, glorifie
ton Fils, afin que ton Fils te glorifie; b.
Alléluias sereins d'une ame qui désire le
ciel, Nous vous en supplions, Dieu,
faites que nous habitions aux cieux en
esprit; c. Transports de joie d'une ame
devant la gloire du Christ qui est la sien-
ne, Rendons graces a Dieu le Père, qui
nous a rendus dignes d'avoir part a
l'héritage des Saints dans la lumière,
nous a ressuscités et fait asseoir dans les
cieux, en Jesus Christ; d. Prière du Christ
montant vers son Père, Père,j'ai mani
festé ton nom aux hommes Voila que
je ne suis plus dans le monde; mais eux
sont dans le monde, et moi je vais a toi;
Jehan Alain (1911-1940) Litanies.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Amsterdam is vol. Binnen enkele jaren
kunnen er zelfs geen huizen meer binnen
de gemeentelijke grenzen worden gebouwd.
Een gevolg van dat gedrang op Amster
dams terrein is, dat de grond duur is ge
worden. Wie op het ogenblik een terreintje
in de Kalverstraat zou willen kopen, moet
er zeker 2.000,- per vierkante meter voor
betalen. Als op zo'n terreintje een huis
staat, waarvan de bewoner aanspraak
maakt op bedrijfsschadevergoeding, stijgt
die prijs nog aanmerkelijk. In de Wees-
perstraat, die op het ogenblik wordt ge
saneerd, heeft de gemeente bij de ontei
geningen zeer hoge sommen moeten be
talen. In één geval moest zelfs 5.000,-
per vierkante meter worden uitgetrokken.
De Amsterdamse grond wordt met het jaar
duurder. Niet alleen de industrieën heb
ben voor hun uitbreidingen steeds meer
grond nodig, maar vooral de woningbouw
vraagt grote oppervlakten. In de woon-
w noj!
hno<>
WASHINGTON (UPI) - Het Amerikaanse vredeskorps is bezig werkelijkheid
te worden. Zes maanden geleden was het nog slechts een frase, die Kennedy's
democratische aanhangers in de verkiezingscampagne hadden gebruikt. Vier
maanden geleden stond het nieuwe project op papier, toen Kennedy er een presi
dentieel besluit aan had gewijd en zijn zwager Sargent Shriver er het hoofd van
had gemaakt. Thans is het vredeskorps gestart. Het heeft een hoofdkwartier met
f™ var' lo° mensen in een kantoorgebouw, dat een paar stappen van het
Witte Huis ligt. Maar wat belangrijker is: er zijn tweehonderd jonge Amerikanen
in het korps opgenomen die thans een opleiding krijgen in Texas. Californië en
New Jersey. Zodra zij daarmee klaar zijn, worden zij naar onderontwikkelde
gebieden uitgezonden. Volgende maanden zullen er nog enige honderden vrij
willigers worden geselecteerd en naar trainingskampen gezonden en in sep
tember reist de eerste groep af.
Tot dusver zijn er vijf projecten voor het
vredeskorps. In Ghana, de Philippijnen,
Colombia en Chili en op het Caraibische
eiland St. Lucia. Projecten in India, Pakis
tan, Siam en Nigerië zijn in voorbereiding.
Volgens een officiële schatting zullen er te
gen het eind van dit jaar ongeveer duizend
vredeskorpsleden ofwel onderweg zijn
naar hun bestemming of reeds aan het
werk zijn in de landen, waarvoor zij wer
den uitgezocht.
Gedurende de afgelopen maanden is er
heel wat aan de oorspronkelijke plannen
veranderd Het is iets minder romantisch
geworden, maar in de ogen van Congres
leden en regeringsambtenaren heel wat
practischer. Men praat niet meer over een
leger enthousiaste jongelieden, die in ar
me, onderontwikkelde gebieden in lemen
hutten zouden gaan wonen en op het veld
zouden gaan werken, zonder er voor be
taald te worden. Het vredeskorps zal om
te beginnen een kleine organisatie worden
met niet meer dan drieduizend leden tegen
eind 1963. Bovendien heeft men heel goed
ingezien, dat een warm hart en een vaar
dige hand weliswaar heel nodig zijn, maar
lang niet voldoende. De achtergebleven
gebieden van de wereld hebben genoeg ar
beiders. Wat zij nodig hebben is vaklieden
en die wil het vredeskorps proberen te le
veren. Vaklieden, die op school kunnen on
derwijzen, kippen kunnen fokken, wegen
kunnen aanleggen en huizen kunnen bou
wen.
De vredessoldaten zullen een heel wal
minder gemakkelijk leven hebben dan wat
zij thuis gewend zijn, maar met wonen in
lemen hutten heeft het toch niets te ma
ken. De algemene richtlijn is, dat elk lid
genoeg geld ontvangt om op gelijk niveau
te leven als zijn tegenhanger in het land,
waar hij werkt. Zo zullen bij voorbeeld de
driehonderd Amerikanen, die naar de Phi
lippijnen gaan om onderwijs in het Engels
te geven, ongeveer zo leven als de Philip-
pino-onderwijzers en niet zoals de primi
tieve mensen van de Bantok-stam ergens
in de bergen. Naast geld voor levensonder
houd krijgt elke vrijwilliger 75 dollar per
maand. Dat geld wordt in Amerika voor
hem vastgehouden en hij kan het opnemen
nadat zijn dienstperiode van twee of drie
jaar is afgelopen. Dat bedrag is echter
slechts een fractie van wat deze jonge
mensen zouden kunnen verdienen, indien
zij in hun land bleven. Men heeft het met
opzet zo laag gesteld om het soort mensen
aan te trekken, dat dit werk uit idealisme
doet, uit een drang om minder bevoorrech
te mensen te helpen een beter bestaan op
te bouwen.
Meer dan elfduizend jonge Amerikanen
hebben zich tof dusver als vrijwilliger op
gegeven en er komen er dagelijks ongeveer
honderd bij. Shriver, die de hele organisa
tie in handen heeft, ziet daarin een duide
lijke weerlegging van de veelgehoorde cri-
tiek, dat de jongere generatie in Amerika
eerst en vooral materiële zekerheid zoekt
en „verburgerlijkt" is.
Dankzij dit grote aantal vrijwilligers is
men in staat er de besten uit te kiezen.
De criteria bij die selectie zijn physieke
gehardheid en een evenwichtig karakter.
De korpsleden moeten geestelijk rijp zijn
en voldoende competent om Amerika waar
dig te kunnen vertegenwoordigen.
In politieke kringen is men hierover op
gelucht, want algemeen werd gevreesd, dat
Amerika een ware horde onervaren en vrij
nutteloze, van geestdrift blakende jongelie
den de wereld in zou sturen, die zodoende
alleen maar schade zouden toebrengen aan
het prestige van hun land.
De oefenperiode is vastgesteld op twee a
drie maanden. De vrijwilligers leren de be
ginselen van de talen der gebieden, waar
heen zij worden gezonden. Zij worden
voorts voorgelicht over de plaatselijke ge
woonten en bovendien krijgen zij een her
halingscursus in hun speciale vak. Het
werk van het vredeskorps is overigens ge
heel verschillend van de arbeid, die ver
richt wordt door de specialisten van het
„point four programme". Dit laatste pro
ject, dat jaren geleden door de UNO werd
opgezet, voorziet in het verlenen van zeer
gespecialiseerde hulp op hoog niveau. Zij,
die voor dit project worden uitgezonden,
adviseren de plaatselijke regeringen over
nationale problemen of hebben de super
visie over de uitvoering van grote werken.
De vredeskorpsleden werken zelf en wel op
een veel lager niveau. Zij moeten een vak
kennen en er genoeg van afweten om het
ook aan anderen te leren.
Men is bij de opzet van het vredeskorps
overigens op een onverwachte moeilijkheid
gestuit. Shriver ging uit van de gedachte
ongeveer de helft van de projecten, die het
korps ter hand zou nemen, onder het be
heer van particuliere genootschappen te
stellen. Enige protestantse en Joodsse kerk
genootschappen protesteerden echter daar
tegen op grond van de traditionele schei
ding in Amerika tussen kerk en staat. Shri
ver heeft geprobeerd aan die bezwaren te
gemoet te komen door te stipuleren, dat
kerkelijke organisaties, die fondsen of le
den van het vredeskorps ontvangen, zich
ertoe moeten verplichten leden van alle ge
zindten te aanvaarden en zich te onthou
den van elke vorm van „bekeringswerk."
Het is echter nog steeds de vraag, of
hiermee aan de kerkelijke bezwaren is te
gemoetgekomen.
wijken van Oud-Zuid werden destijds 200
woningen op één hectare gebouwd. In de
nieuwe tuinsteden staan er slechts 40 op
een hectare. Per woning is daar dus vijf
maal meer grond nodig, ook door aanleg
van plantsoenen en brede straten. Wie in
Amsterdam een woning wil bouwen, kan
van de gemeente geen grond kopen. Het
gemeentebestuur verkoopt slechts aan gro
te bedrijven, kerken en andere instellin
gen, maar niet aan particulieren. Deze
zijn aangewezen op erfpacht, volgens ve
len een akelig systeem, omdat men de
grond nooit in eigendom krijgt en jaar
lijks een flinke pachtsom moet blijven be
talen. Aan de andere kant is het de vraag
of er veel mensen zullen zijn, die bereid
zijn de enorm hoge koopprijs te betalen.
Erfpacht
Ten zuiden van Amsterdam groeit de tuin
stad Buitenveldert. De weilanden zijn des
tijds door de gemeente Amsterdam aan
gekocht voor gemiddeld een rijksdaalder
per vierkante meter. Wie daar thans één
van de in rijtjes gebouwde huisjes koopt,
krijgt de grond in erfpacht tegen een ge
middelde van eveneens een rijksdaalder
per vierkante meter per jaar. Wie er vijf
tig jaar blijft wonen, zal dus vijftig maal
de prijs hebben betaald waarvoor de ge
meente destjids de grond in eigendom
kreeg. Maar na die vijftig jaar betalen zal
men nog steeds geen eigenaar zijn van
hetjterrein, waarop zijn huis is gebouwd.
Een woekerprijs? Geenszins, want als
ftïétvde kosten berekent van het bouwrijp
maken van de weilanden, het aanleggen
van rioleringen, gas-, water- en elektri
citeitsleidingen, straatverlichting, wegen,
trottoirs, kinderspeelplaatsen, siervijvers
en plantsoenen, dan zou de verkoopprijs
van een vierkante meter grond wellicht 200
gulden bedragen. En welke spaarder die
in een eigen huisje wil wonen kan zo'n be
drag opbrengen? Toch blijft dat erfpacht
systeem een nadeel, al was het alleen
maar omdat lang niet alle banken bereid
zijn een hypotheek te verstrekken op een
huis dat niet op eigen grond is gebouwd.
Aan de andere kant is de vraag naar erf
pacht groter dan het aanbod en zolang
dit zo blijft, zal de grondpolitiek van de
gemeente zich wel niet wijzigen.
Geen ambachtslieden
Amsterdam is een van de eerste steden
ter wereld geweest, die nieuwe wijken vol
gens een tevoren goed uitgedacht plan
liet verrijzen. Men heeft door de jaren
heen dus heel wat ervaring opgedaan.
Buitenlandse stedebouwkundigen komen
dan ook dikwijls een kijkje nemen. De
nieuwe tuinsteden mogen gezien worden.
Maar men kan nóg zoveel plannen maken,
de mens laat zich niet dwingen. Zo staat
men thans voor het feit, dat de bewoners
in die tuinsteden vaak grote afstanden
moeten afleggen om iemand te vinden,
die een nieuwe ruit inzet, een timmerman,
die een paar kastplanken maakt, of een
loodgieter, die een verstopte gootsteen
moet doorsteken. In de tuinsteden hebben
zich namelijk vrijwel geen ambachtslie
den gevestigd De plannenmakers hebben
dit onderdeel van de samenleving echter
niet vergeten: zij lieten mooie werkplaats
jes bouwen. Maar omdat er geen gegadig
den kwamen kregen deze een andere be
stemming, bijvoorbeeld als confectie-ate-
lier. Het probleem is inmiddels een onder
werp van studie geworden. Zowel de mid
denstandsorganisaties als gemeentelijke
ambtenaren hebben rapporten uitgebracht,
waaruit voor de toekomst lering kan wor
den getrokken.
Meer ziekenhuizen
Amsterdam zal over enige tijd een aan
tal nieuwe ziekenhuizen tellen. Het Wilhel-
minagasthuis wordt aanmerkelijk uitge
breid, de bouw van het academisch zieken
huis van de Vrije Universiteit vordert snel,
in Buitenveldert komt binnenkort de Pie
ter van Foreestkliniek, het Diaconessen-
huis krijgt een nieuwe vestiging nabij de
R.A.I en thans is bekend geworden, dat
de stichting St. Lucas-Ziekenhuis wil bou
wen aan de rand van tuinstad Slotermeer.
Dit katholieke ziekenhuis zal 450 bedden
tellen, waarvan er 200 zijn bestemd voor
revalidatie van chronische zieken. Voorts
komen in het ziekenhuiscomplex drie ver-
pleegstershuizen, een psychiatrische in
richting en een klooster.
De delegatie uit de Nieuw-Guinea-raad,
die een werkbezoek aan Nederland zal
brengen, vertrekt vandaag uit Biak. Zij
bestaat uit de heren Maturbongs, Walab,
Meset. Kaisiepo. Suwae, Gosewisch. Ra-
manday. Tanggahma, Van Zeeland en
Bonay.
In de samenstelling van de delegatie is
in zoverre verandering gekomen dat in
plaats van mevrouw Tokoro de heer Bonay
naar Nederland reist.
A A ItKOHDIGIIiCE/i enBESCHOUWIHGEII
Zaterdagmiddag was er gedurende ruim
een uur een uitzending te zien van de vijf
de en laatste testmatch in Londen. Deze
eerste directe uitzending van cricket duur
de twintig minuten korter dan voorzien
was oorzaak een fikse regenbui, waar
door de wedstrijd onderbroken werd en
de reportage voortijdig afgebroken
maar betekende voor de kenners een unie
ke gebeurtenis, voor de leken een uiterst
plezierige kennismaking met de „King of
sports". Vooraf gaf commentator Frans
Henrichs bij een verhelderend filmpje dui
delijke uitleg van spel en spelregels. Deze
cricketreportage werd gevolgd door een
uitzending van de zwemwedstrijd tussen
Nederland en de Verenigde Staten in Zwol
le, waarbij Piet Mulder rustig commenta
rieerde bij goede beelden.
Het weekeinde bood verder diverse ge
zellige programmapunten, afgewisseld door
„tweedehands" artikelen die zowel wat
beeldkwaliteit als inhoud betreft weinig
voldoening gaven. Als we volstaan met
het noemen van de „gezellige" dingen,
doen we dat alleen omdat een televisie
rubriek nu eenmaal tot de tradities wenst
te worden gerekend. Eigenlijk zouden we
er beter helemaal het zwijgen toe kunnen
doen, want ook de op te sommen evene
menten wogen niet zwaar genoeg voor
een ernstige analyse. De zaterdagavond on
besproken latend, stuiten we op een ern
stig bezwaar in het overigens welverzorg
de V.P.R.O.-programma van zondag: in
„Drieluik", een driedelige kunstrubriek,
ontpopte Simon Vinkenoog zich al een hin
derlijk „gespreksleider", die niet alleen de
arme kunstschilder Ed Dukkers van het
scherm probeerde te praten maar boven
dien diens aarzelend doch zorgvuldig ge
formuleerde uitspraken volkomen onderste
boven herhaalde. De t.v. behoede ons voor
taan voor „gesprekleiders" van dit kali
ber! Jules de Corte, een van onze beste
minstrelen, volgde in dit programma als
no. 2, helaas een wat al te korte de Cor
te, want het blijft altijd een dierbaar ge
noegen zijn komisch-meewarige en in we
zen zielsontroerende fijnzinnigheid in pun
tige, muzikaal zeer sierlijke vorm aan te
mogen horen. En no. 3, de Catalaanse dans
groep „Santiago", was een hoogtepunt:
boeiend, foutloos, hoge cultuur.
Een uitstekende filmpersiflage op de zich
ontspannende Parijzenaar sloot de avond.
Tijdens de week van 9 tot en met 17 sep
tember aanstaande zal de Belgische tele
visie een Belgisch-Nederlandse week hou
den. Tijdens deze periode zullen talrijke
programma's worden uitgewisseld en wor
den uitgezonden over de Nederlandse en
over de Belgische Nederlandstalige tele
visie. Er komen onder andere program
ma's als: Hoe denkt de Belg over de Ne
derlander en hoe denkt de Nederlander
over de Belg? Daarin zullen bekende fi
guren en ook de zogenaamde man in de
Straat w.orden,, geïnterviewd. Belangrijk
zullen zeker uitzendingen zijn, zoals die
met de Nederlandse professoren Stuive
ling en Van Duinkerken en hun Vlaamse
collega's Westerling en Weissgerbaer, die
het over de Nederlandse letteren zullen
hebben, of het bezoek ten huize van prof.
Geyl. Behalve enige uitzendingen van
films (onder andere de drie jaar oude
Nederlandse speelfilm „Jenny" van Willie
van Hemert, de Belgische documentaire
„De ondergang van de African Queen",
Haanstra's „Panta Rei" en Van der Vel-
des „De tros") komen er ook amuse
mentsprogramma's. Veelbelovend is het to
neel vertegenwoordigd: Gosol's „Trouwen"
in een t.v.-bewerking van David Koning,
een gezamenlijke produktie van N.C.R.V.
en B.R.P.. de een-acter „Verticaal" van
Tone Brulin, gespeeld door Nederlandse
acteurs onder regie van de schrijver, ter
wijl ook de A.V.R.O. met een een-acter
zal komen.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgengebed
en overweging 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw.
9.35 Waterst. 9.40 Voor de jeugd. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram.
10.50 Idem. 11.30 Idem. 11.50 Volaan vooruit,
praatje. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.04 Ben
je zestig? 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Gram. 14.00 Idem. 14.35 Voor de plattelandsvrou
wen. 14.45 De fatale 7 dagen, hoorsp. 15.30 Gram.
16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor
de jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitzend.
Veranderend Curasao, d. Frank Martinus Arion.
18.00 Gitaarspel 18.20 Regeringsuitz.: Reisindruk
ken over het onderwijs in de nieuwe Staten van
West-Afrika, I, door mr. H. G. Quik, directeur
van de Stichting voor Internationale Samenwer
king der Nederlandse Universiteiten en Hoge
scholen (Nuffic). 18.30 Voor de jeugd. 19.00 Nws.
19.10 Act. 19.25 Gram. 20.30 Idem. 20.55 Concert-
gebouw-ork. en soliste. 21.40 Tenor en piano. 22.00
Gram. 22.20 Letterkundige persoonlijkheden, die
ik gekend heb, lezing. 22.30 Nieuws. 22.40 Gram.
23.00 Idem. 23.30 Idem. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO. 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek-
bespr. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Pianospel. 11.15 Voor de zieken. 12.00 Hammond
orgel en trombone. 12.30 Land- en tuinb.meded
12.33 Lichte muz. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded en
gram. 13.25 Beursber 13.30 Lichte muziek 14 00
Radio-filharm.ork. 14.50 Voordr. 15.00 Lichte muz
15.30 Helpers in den vreemde, gesprek. 15.45 Ka-
mermuz. 16.15 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.30
Gram. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 Metro-
pole-ork. en solist. 19.00 Gram. 20.00 Nieuws 20 05
Gevar. orogr. 21.00 De ballade van Tim de forel-
lenvisser, hoorsp. 22.20 Gram. 22.30 Nieuws, beurs
ber. van New York en meded. 22.45 Act. 23.00
Gram. 23.5524 00 Nieuws
BRUSSEL. 324 m
12.00 Nieuws. 12.02 Gram. 12.30 Weerber 12 35
ram. 12.50 Beursber. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte
muz 14.00 Operettemuz. 15.00 Musette-ens 15 15
Balletmuziek 16.00 Beursber. 16.06 Zang 16 15
Lichte muz. 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte muz 17 40
Boekbespr. 17.50 Lichte muz. 18.20 Voor de sold.
18.50 Gram. 19.00 Nieuws. 19.40 Jazzmuziek 19 50
Lezing. 20.00 Gram. 21.00 Ork.conc. 22.00 Nieuws
22.15 Gram. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. NCRV- 20 20
Actueel progr. 20.30 Film. 20.55 Licht progr 21 15
Documentaire film. 22.10 Dagsluiting.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. 20.20 Film. 20.40 Film 21 10—
22.20 Speelfilm
Geref. Kerken
Beroepen te Tiel: C. M. J. Steen te Mark
nesse (N.O.P.) Bedankt voor Rotterdam-
Hillegersberg (vac. E. A. van Es): B. G.
Mees ten Oever te Wageningen.
Baptisten Gemeenten
Beroepen te Hengelo (O.) (2de pred.pl.):
H. ,T Stukker te Vriescheloo.
