BERLIJN
In Berlijn is het Westen
in het nauw gedrongen
Waarom altijd haast
SM
'if
Verscherpte politiebewaking
in Franse hoofdstad
Ondersteboven
el V
y
W ereldnieuws
r
Van dag tot dag
Vergeten gebied
Dertig aanhoudingen na bomaanslagen
<~Praatatoel
BOUMAN
Op de
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1961
DE GAULLE'S MENING:
Met de FLN
OVER DE GOEDE TOOM EM GLADSTONE
'y.
Haast !s vaak een aanwensel
geduld daarentegen een ken
merk van distinctie- Dit merkt
U to.v. als D in Londen bent.
U kunt van de Engelsen zeggen
wat wilt (en dat doet TJ altijd
erg hoffelijk), maar hebt U ooit
een gentleman ziexi dringen,
echt dringen, bij een buffet, een
garderobe, tram of bus? Men
denkt er zelfs niet over. En ook
II als rechtschapen Hollander
denkt er niet over- Het zou in
strijd zijn met de goede toon.
Ieder op zijn beurt! Tot die
goede Hollandse toon
behoort ook dit: men presen
teert iemand bij voorkeur een
Gladstone - met of zonder filter
- de sigaret die iedereen
voldoening geeft.
VOORNAAM EN AANGENAAM
Ongecontroleerde kernstop
is een groot risico
Floris Flaneur
këur émèrnm
Op het ogenblik wordt in Rome, onder
auspiciën van de Verenigde Naties, een
conferentie gehouden die aanmerkelijk
minder in het licht der publiciteit treedt
dan ruimtevaartcongressen, prestaties van
argonauten en Berlijnse crises. En toch
is het onderwerp van de conferentie mis
schien veel belangrijker voor een groot
deel der mensheid dan alle vindingen op
raketgebied binnen afzienbare tijd kunnen
zijn. In Rome bespreken namelijk hon
derden experts uit de gehele wereld de
mogelijkheden om die energiebronnen wel
ke de mens voortdurend en in onbeperk
te mate ten dienste staan, met eenvoudi
ge middelen produktief te maken. Zon,
wind en water zijn onuitputtelijke kracht
bronnen waarover de mens, anders dan
over steenkool of olie, bijna overal ter we
reld kan beschikken.
Eigenlijk is het bevreemdend dat men
nu nog moet congresseren over de benut
ting van deze zo „primitieve" hulpbron
nen, in een tijd dat men tevens atoomcen
trales bouwt. Wat het dichtst bij en het
meest voor de hand ligt is dikwijls het
moeilijkst oplosbaar, ook al hebben wij
Nederlanders bijvoorbeeld wel wat erva
ring met het gebruik van windkracht.
Op het congres hoopt men nieuwe, goed
kope methoden te vinden om deze ener
giebronnen te exploiteren. Voor de econo
misch achtergebleven landen is dit immers
van het grootste belang. Daar zijn men
selijke en dierlijke energie in vele geval
len nog de voornaamste krachtbronnen en
daarmee kan men het vliegwiel der voor
uitgang moeilijk in beweging brengen.
Voor 'n snelle ontwikkeling en 'n bevrijding
uit de materiële ellende is het gebruik van
andere middelen noodzakelijk. Vooral de
opwekking van elektriciteit is van veel
betekenis en daarvoor kan men kolen en
olie gebruiken, doch als die niet ter plaat
se gevonden worden zijn zij voor deze lan
den vaak te duur. De bedoeling van de
conferentie is, deze volkeren mogelijkhe
den aan de hand te doen om zonne-ener-
gie of windkracht in elektriciteit om te
zetten zonder dure investeringen te moe
ten doen of een lange en moeilijke scho
ling te moeten doormaken.
Het gaat om de eerste stappen van een
volk op de weg naar technische en econo
mische vooruitgang en deze liggen altijd
op het terrein van de besparing van men
selijke energie, die dan voor andere doe
len vrijkomt en niet als „dommekracht"
in eentonige arbeid verloren gaat. Meer
energie maakt de arbeid lichtergde pro-
duktietijd korter en de opbrengst hoger.
De conferentie te Rome zal wel beslui
ten met heilzame aanbevelingen aan de
regeringen, en met het aanwijzen van
richtingen waarin een oplossing gezocht
moet worden. Als die regeringen het nu
maar niet zo druk hebben met raketten
en de exploratie van de maan, dat zij voor
dergelijke „achterlijke" hulpbronnen on
voldoende aandacht overhouden
(Vervolg van pagina 1)
Dat de succesvolle afloop van de gren
deloperatie de Sovjet-diplomatie op nog een
paar ideeën heeft gebracht, hoeft niet te
worden betwijfeld. Men gaf mij te verstaan
dat die actie de eerste en belangrijkste,
maar zeker niet de laatste stap zou zijn
in een procédé dat van het komende vre
desverdrag met Gost-Duitsland zelf niet
zoveel meer dan de bezegeling van een
bestaande toestand zal maken. Er is in
de internationale poliUek een stelregel, die
wil dat het onrecht van gisteren, vandaag
een de facto-situatie wordt die morgen zijn
de jure-erkenning zal vinden.Men liet uiter
aard na te specificeren met welke onaan
gename verrassingen het westen in de ko
mende maanden in Eerlijn te maken zal
krijgen. De nieuwe reisbeperkingen naar
Oost-Berlijn zijn er zonder twijfel een
van. Het zou mij verder niet verbazen
wanneer er beperkende maatregelen op
het civiele luchtverkeer naar Berlijn te
wachten staan. Met geallieerde rechten
zal men overigens voorzichtiger zijn dan
met Westduitse of Westberlijnse.
Voldongen feitjes
Zo ziet het er dus inderdaad naar uit
dat het Sovjet-blok in de Berlijnse kwestie
het salami-proces zal toepassen, het plak
je voor plakje afsnijden van de worst, tot
dat het overblijvende stompje de moeite
niet meer waard zal zijn. Men wil het
westen voor voldongen feitjes stellen door
stappen die stuk voor stuk niet een mili
tair antwoord waard zijn. Men ruimt zelfs
bereidwillig een aantal gewetensvragen
eenzijdig uit de weg en knipoogt begrij
pend wanneer het westen het dan bij een
protest laat.
Op een punt bleken mijn oostelijke ge
sprekspartners wel hogelijk geïnteres
seerd. Zij zeiden in feite: „Wij maken ons
niet druk over westelijke militaire tegen
acties in Berlijn. Wij weten dat Amerika
alleen oorlog zal voeren wanneer het aan
gevallen wordt, wanneer het werkelijk
meent te zullen worden aangevallen, of
wanneer West-Europa wordt aangevallen.
Daar is nu geen spreke van, maar wij
zijn wel benieuwd wat nu de werkelijke
minimum-eisen van het westen inzake
West-Berlijn zijn, waaraan wij eventueel
tegemoet zouden moeten komen."
Op een ander punt maakten zij zich ver
rassend weinig zorgen' het oordeel der
conferentie van de neutralen in Belgrado,
die op 1 september begint. Zij verwachten
nauwelijks een protest, wel een neutrale
aandrang tot onderhandelingen over Ber
lijn, die hun volstrekt niet ongelegen komt
Bovendien veronderstelden zij dat de kwes-
tie-Bizerta tenminste evenveel aandacht op
zou eisen. Men ziet, dat het het Sovjet
blok inzake Berlijn niet aan zelfverzekerd
heid ontbreekt.
(Van onze correspondent)
PARIJS Woensdagmorgen Is op het
Elysee in de Franse hoofdstad een minis
terraad gehouden, de eerste na drie we
ken vakantie. Generaal De Gaulle was
speciaal uit zijn landgoed in Colombey-
Les-Deux-Eglises naar Parijs overgeko
men. Er is zo lang gepraat, dat alle mi
nisters met de generaal de maaltijd heb
ben moeten gebruiken. Het na afloop uit
gegeven communiqué zegt over wat er be
sproken is echter niets. Het publiek hoor
de alleen, dat de minister van Buitenland
se Zaken een uiteenzetting had gegeven
over de toestand in Berlijn en Bizerta en
dat de minister van Openbare Werken had
gesproken over een tunnel onder of een
brug over het Kanaal als verbinding met
Groot Brittannië. Doch het valt niet aan
te nemen dat de generaal alleen maar
naar Parijs is gekomen om te luisteren
naar een tunnelplan, dat vaag in de lucht
hangt.
Er is dan ook natuurlijk gepraat over
Berlijn. Naar verluidt heerst in Franse
regeringskringen ongerustheid over de ont
wikkeling van deze crisis, vooral na de
bepaling, dat West-Berlijners voortaan een
vergunning moeten hebben voor Oost-Ber
lijn. De Gaulle voelt zich daardoor ge
sterkt in zijn overtuiging, dat voorlopig
niet met de Russen moet worden onder
handeld, zoals de Amerikanen en de En
gelsen dat willen.
De generaal verlangt eerst een alge
mene ontspanning, want als alleen maar
ovër Berlijn wordt gepraat, staan de wes
telijke drie volgens De Gaulle met de rug
tegen de muur. Of zij zullen moeten capi
tuleren, of het op een oorlog met Rusland
laten aankomen. Wanneer daarentegen
pver alle problemen tussen oost en west
met de Russen wordt onderhandeld, zijn
concessies over en weer mogelijk, die
kunnen uitlopen op een aanvaardbaar
compromis. Tevoren wil De Gaulle boven
dien een topconferentie tussen de Weste
lijke grote drie om Ie voorkomen dat zij
tegenover de Russen een onderling ver
schillend standpunt innemen. Aan die wes
terse solidariteit ontbreekt het op het
ogenblik, volgens de generaal, volkomen.
Als bewijs voor zijn stelling verwijst hij
naar de jongste verklaringen van Ameri
ka en Engeland in de UNO-Assemblee,
volgens welke beide landen zich bij de
stemming over de Afro-Aziatische Bizerta-
motie zouden onthouden. Weliswaar staat
De Gaulle op het bekende standpunt dat
hij ieder besluit van Veiligheidsraad of
Assemblee naast zich neerlegt, maar de
houding van Washington en Londen heeft
hem diep teleurgesteld, zo niet geërgerd.
En van die ergernis heeft hij uiting ge
geven in de ministerraad van woensdag
morgen.
'sMiddags werd eveneens onder voor
zitterschap van generaal De Gaulle lang
gesproken over Algerije. Men houdt het
nog steeds hij het plan om nog voor het
referendum over de zelfbeschikking een
voorlopige Algerijnse regering te vormen,
in meerderheid bestaande uit Mohamme
danen. Terwijl eerste minister Debré dit
plan wil doorzetten zonder de F.L.N.,
hoopt De Gaulle echter nog altijd de op
standelingen voor zulk een voorlopige re
gering te kunnen winnen. Want de gene
raal ziet zeer wel in dat zonder de F.L.N.
geen enkele Mohammedaan bereid zal
zijn in die voorlopige regering zitting te
nemen, uit vrees door de terroristen uit
de weg te worden geruimd. Vandaar de
wens van De Gaulle het alsnog met
Ferhat Abbas te proberen. Zou dat luk
ken overigens zeer onwaarschijnlijk
dan zouden volgens De Gaulle vooraan
staande Mohammedanen bereid zijn voor
lopig als minister op te treden in afwach
ting van de volksstemming.
De Gaulle heeft zich later nog apart on
derhouden met de ministers Rochereau,
Michelet, Lecourt en Terrenoire, die in
aanmerking komen om door andere per
soonlijkheden te worden vervangen. Het
geval Lecourt is het moeilijkst en heeft
aanleiding gegeven tot strubbelingen tus
sen eerste minister Debré en de katholieke
fractie van de M.R.PDebré wil minister
Lecourt (M.R.P.) kwijt en hem vervan
gen door Maurice Schumann (eveneens
M.R.P.) waartoe de genoemde partij, die
zich in toenemende mate van de regering-
Debré gaat distancieren, niet bereid is.
Woensdagavond ging in Parijs het gerucht
dat de wijzigingen in de regering reeds
vandaag hun beslag zouden krijgen.
Na de sluiting van de sectorgrens in
Berlijn is op de Potsdamer Platz een
lichtkrant in gebruik genomen. De
Oost-Berlijners kunnen nu dus kennis
nemen van nieuwsberichten uit het
vrije Westen.
Advertentie
KINS SIZE
fw
20 STUKS FU
(Van onze correspondent)
PARIJS Na de bomaanslagen in de
nacht van dinsdag op woensdag in Parijs
hebben hoofdinspecteurs van politie in de
Parijse prefectuur een vergadering gehou
den sommigen spreken van een oorlogs
raad over de maatregelen tegen het ter
rorisme van de O.A.S. (het geheime leger
voor Frans Algerije). Met ingang van gis
teravond is de politiebewaking in Parijs
verscherpt. In de vroege uren van woens
dag, toen nog geen enkele dader gearres
teerd was, heeft de politie 75 huiszoekin
gen verricht en dertig personen in voor
lopige bewaring gehouden om nader te
worden ondervraagd. Uit een onderzoek is
gebleken, dat de O.A.S.-terroristen ditmaal
geen plastic maar T.N.T. hebben gebruikt.
Dit materiaal heeft, evenals plastic, de
vorm van een brood, maar het wordt tot
explosie gebracht door middel van een
lont, terwijl plastic met een automatische
ontsteker explodeert. Dft klopt met verkla
ringen van getuigen, die verdachte elemen
ten hard hebben zien weghollen.
De bomaanslagen hebben zich intussen
niet tot Parijs beperkt. Ook in de provin
cie, speciaal in het zuidwesten van Frank
rijk, zijn in verscheidene steden bommen
gegooid. Nergens vielen gewonden, maar
de schade is zeer groot. In Algerije telde
men van dinsdagavond tot woensdagavond
27 bomaanslagen, ongerekend de aansla
gen van Algerijnse terroristen.
f -;J1
WASHINGTON, (AFP) Geen enkel
land dat vastbesloten is de vrijheid van
zijn volk te beschermen, kan voor onbe
paalde tijd het risico op zich nemen zich
te onthouden van proeven met kernwa
pehs, zonder de zekerheid te hebben dat
de Sovjet-Unie haar proeven heeft ge
staakt. Dit staat in een document dat
woensdag door het Amerikaanse ministe
rie van Buitenlandse Zaken is gepubli
ceerd.
Dit wordt een héél moeilijk
stukje werk. Het is best mo
gelijk dat het te moeilijk zal
blijken om gedrukt te worden
en in dat geval zal vandaag
deze plaats in de krant worden
ingenomen door een eenvoudig
leesbaar artikel uit het gewone
nieuws, bijvoorbeeld een ver
handeling over „Engeland en
de E.E.G." Dat wil er altijd
wel in en daar hebben we nog
een flinke voorraad van.
Maar ik wil het toch probe
ren- Tenslotte is vandaag de
zon weer gaan schijnen en dat
schept verplichtingen, ook
voor journalisten. Een van die
langverwachte zonnestralen
viel vanmorgen op een stukje
nieuws uit Amerika, dat be
scheiden tussen de lange lap
pen van de Berlijnse crisis
verscholen lag- Het was de
enigszins ontstellende mede
deling van de Amerikaanse
Raad van Advocaten, dat bin
nenkort de verhouding tussen
de aantallen Amerikanen in en
buiten psychiatrische inrich
tingen het punt van één op
twaalf zal bereiken. Het tem
po. waarin de cijfers van de
patiënten-opneming stijgen,
begint de Amerikaanse statis
tici zeer bezorgd te maken.
Eén op de twaalf! Het is
inderdaad iets om even bij
stil te staan. Maar als men er
over gaat nadenken, is het
misschien bpter om toch maar
door te lopen. Nadenken is
immers een van de doeltref
fendste manieren om uit de
normale circulatie te worden
genomen en met een zoet lijn
tje naar een oord van stilte en
therapie te worden geleid. Na
denken is een van de gevaar
lijkste liefhebberijen die een
mens van onze tijd erop kan
nahouden en ik moet daarbij
nadrukkelijk verwijzen naar
de tragische geschiedenis van
de wegens te snel rijden ver
oordeelde automobilist, die
van de rechter de vaderlijke
vermaning meekreeg: „Denk
er eens over na, waarom u
eigenlijk altijd zo hard rijdt."
Vijf jaar later maakte de rech
ter een excursie in het kader
van de vereniging van balie
juristen naar een aantal psy
chiatrische inrichtingen. In
één daarvan werd de magi
straat op de schouder getikt
en toen hij omkeek, zag hij het
droevige gelaat van de auto
mobilist. die hem toefluister
de: „Ik heb er over nagedacht,
maar ik kom er niet uit."
Aangezien wij, die immers
ook nadenken over de vele
raadselen des levens, nog steeds
in vrijheid loslopen, kunnen
we bij elk nieuw ochtendkrie
ken onszelf dankbaar toefluis
teren: „Wat een geluk, dat ik
niet ben als deze."
Wij komen er immers dage
lijks uit. Wij hebben iedere
avond de oplossing onzer pro
blemen netjes ingevuld in het
diagram der vierentwintig
uren en leggen het hoofd ge
moedelijk te ruste in de over
tuiging. dat het leven ons geen
onoverwinbare raadselen heeft
gesteld. Wij varen de koers
van ons gezonde verstand,
zonder ons te laten verwarren
door het dwaze geschreeuw en
het doelloze gestreef om ons
heen. Wij hebben een vast en
ideëel levensdoel, waarop onze
daden en gedachten conse
quent en onwrikbaar zijn ge
richt. Wij staan met beide voe
ten op de rots onzer zekerheid
en zeggen fier: „Ze kunnen
me nog meer vertellen."
Die „ze" hebben geen vat op
ons. Het zijn de mode- en ma
nie-ontwerpers, de leuzen-
schreeuwers, de reclame-psy
chologen. de fantasten en fa
natici, de politieke drijvers en
de heilstaatverkondigers, de
aanbidders van de techniek en
de economie, de vereerders
van het vocale en lichamelijke
schoon, de slaven der gram
mofoonplaat en de dienaren
der snelheid, de knechten der
sport en de juichers rondom
de podia- Temidden van die
doelloze, verdwaasde menigte
staan wij nadenkend en anali-
serend. wikkend en wegend,
en wij doorgronden de waar
heden die ons lichtend voor
gaan op ons rechte, goede pad.
Dat kan zijn. Maar aange
zien men nooit hélemaal zeker
van zichzelf kan wezen, vraag
ik me wel eens voorzichtig af
of ons wonderbaarlijke succes
bij het vermijden van die twee
alternatieven: de stompzinnig
heid of de psychiatrische in
richting, toch niet voorname
lijk te danken is aan een han
dige stopzetting der gedachten
op het punt waar de proble
men beginnen. Ik denk na
over de netelige vraag, of ik
wel genoeg nadenk.
Maak u geen zorgen, Ik kom
er wel uit. Maar toch rijst in
mij de neiging om de dingen
door elkaar te halen: zou het
niet zo kunnen zijn, dat. van
die twaalf lieden uit de sta
tistiek er elf doelmatig ver
doofd zijn en die twaalfde on
tijdig wakker is geworden?
Het is namelijk zo vreemd,
dat een psychiatrische inrich
ting altijd gelegen is in een
pastoraal landschapsschoon,
als een oase van stilte en roer
loze kleuren, afgesloten van
alle normale rumoer des le
vens, bezonken tot een oord
van stilstand en tijdeloosheid.
Lommerrijke dreven en sier
lijk buigende paden doorsnij
den groene vlakten, paviljoens
liggen bescheiden weggedoken
achter weelderige ranken van
klimplanten en milde heesters.
Een langgame. vriendelijke
wolk wandelt statig door het
blauw boven de gazons en
zelfs de regen lijkt er geruis
lozer en beter gehumeurd dan
in de stad.
In dit oord van bezonnen
heid en bezonkenheid wordt
aan de genezing van de lijder
«gewerkt door de therapie van
de ongehaaste, vrijgekozen ar
beid der handen, die de ge
dachten niet verwarten slechts
de natuurlijke vermoeienis als
een lafenis toelaat. Ieder gras
sprietje, iedere krakende voet
stap op het grint, iedere adem
van de wind nodigt de lijder
uit tot denken: denken, maar
dan zonder dwang, zonder
jachten, zonder noodzaak tot
snelle oplossing van in elkan
der hakende raadsels. De nor
male wereld is verzonken tot
zo diep in het ravijn daarbui
ten, dat men haar klaaglied
niet hoort en nog minder haar
lokkende roep tot de jacht
achter het doelloze. En de
wereld der abnormalen is zo
stil, zo zeker, zo oersterk en
rotsvast, dat geen storm hem
verwarren kan.
Daar leeft een mens in vrije
bezigheid aan wat hem boeit,
en in vrije geestvervoering
over dingen die hem vreemd
waren. Daar geneest de mens,
doordat hij zichzelf terugvindt
in zijn eenvoudige betekenis
als schepsel in een eeuwige
wereld-
Maar als hij beter is, moet
hij terug.
Als onze wereld normaal
was, zouden de psychiatrische
inrichtingen moeten daveren
van de jazz-muziek. trillen
van technische monsters, be
ven van redevoeringen en sid
deren van oorlogsvrees Want
zij zouden de mens moeten
wennen aan de wereld. De pa
tiënten zouden er moeten wor
den geoefend in het wegsprin
gen voor razende auto's, in het
aanschouwen van bloedige
botsingen in het doorleven van
atoombomgevolgen, in het af
dekken van de natuurlijke
aardbodem door lagen asfalt
en beton, in het eten van pas
klare blikmaaltijden en het
onophoudelijk vastschroeven
van één moertje op één
schroefje. En ook in het aan
horen van oorverdovend
radiolawaai, uitlaatgeknetter
en sirenegeloei. En vooral in
het lezen van politieke crises,
doodsbedreigingen van volken
tegen volken, en in het stre
ven naar méér en béter dan de
buren. En tenslotte zouden ze
moeten worden geoefend in de
overtuiging, dat dit alles het
doel van het leven is en dat
het grootste menselijke geluk
ontwijfelbaar zeker ligt in het
materiële bezit van nét iets
méér dan een ander heeft.
Als ze die therapie zouden
hebben verwerkt, zouden ze
genezen zijn van hun onvol
maakte denken en volkomen
geschikt zijn om hun taak in
de razernij naar behoren te
vervullen.
Wij mogen echter niet twij
felen aan de vraag, of de psy
chiatrie het wel bij het rechte
eind heeft. Het is een gerust
stellend idee. dat de genezing
van de verbijsterde mens
nog steeds gezocht wordt in
het frisse water van de bron
der natuur, dicht bij de naakte
aarde, in de sussende armen
van de oorspronkelijke schep
ping. bij de muziek van de
wind en de regen, bij de kleu
ren van de hemel en de ge
wassen. in de stilte van de
bossen en de grasperken, en
in de woorden van 't eeuwige
sprookje dat geluidloos wordt
verteld: het is alles ijdelheid,
wat niet leeft en groeit uit
ziohzelve.het is alles nut
teloos. wat niet geschapen is.
Het is alles vergankelijk, wat
niet des geestes is. Het is de
eenvoud, die overblijft als de
kermis voorbij zal zijn.
Eén op de twaalfWe
moeten er nu verder maar niet
over nadenken. Het is té moei
lijk. zoals ik u al voorspelde.
En het is inderdaad zoals u al
vreest: de psychiatrische in
richtingen nemen
géén vakantiegasten
aan
Beter dan vroeger?
Het leven is niet meer wat het vroeger
was en ik doe niet mee met de mensen
die zeggen dat er heel veel verbeteringen
ook zijn te constateren als je maar goed
kijkt en dat je bovendien bij het bekijken
van de wereld zoals die geworden is niet
moet uitgaan van hoe je het zelf vroeger
hebt gehad en zoals je het zelf nu hebt,
maar dat je het moet bekijken uit het ge
zichtspunt van andere mensen die ten
slotte toch ook mensen zijn, da's nou maar
gekheid die het tegenwoordig beter heb
ben dan vroeger en die zelfs een klein
autootje hebben en met vakantie naar
Spanje gaan en zich niets aantrekken van
het feil dat uw grootmamma, die waar
achtig toch heel wat meer centjes in de
melk te brokkelen had dan zij, in haar tijd
nooit verder dan Parijs is geweest en dat
nog maar éénmaal, op haar huwelijksreis
en verder kwam zij nooit verder dan het
Badhotel in Domburg en zij heeft zich
daar nooit over beklaagd.
Ze w o u niet eens naar de Costa Brava,
want de mensen waren vroeger veel te-
vredener dan tegenwoordig, of dacht u dat
al die mensen die het zoveel beter hebben
dan hun ouders en grootouders het gehad
hebben, met hun televisie en hun scooters
en hun noemt u het allemaal maar op,
gelukkiger zijn dan die vorige gene
raties; kom nou, ze zijn veel ongelukkiger,
want die vorige generaties wilden niks en
tegenwoordig willen ze alles met wasma
chines en ijskasten en alles en kopen op
afbetaling, vooruit maar jongens, je kunt
op je vingers natellen dat alles mis moet
lopen, daarom ben ik geabonneerd op het
weekblad Burgerrecht, dat in alles pre
cies zo denkt als ik.
Neem nou bevobbeld de tegenwoordige
woningtoestanden, als je ziet hoe mijn
ouders woonden in een huis met achttien
kamers, wat nog helemaal niks was ver
geleken met Britse lords en Tsjechische
en Poolse landedelmannen, die er soms
tweehonderd hadden en dan reken ik de
bad- en provisiekamers nog niet eens mee,
terwijl ze nu al een gat in de lucht sprin
gen als ze een vierkamerflat kunnen krij
gen, al geef ik toe dat tweehonderd ka
mers wel wat moeilijk is met het oog op
twee maal in de week een werkster, al
kun je twee van die vier kamers nauwe
lijks zo noemen, want het zijn gewoon
hokkies; bij mijn ouders thuis zat Sientje
de verstelnaaister, die drie maal in de
week de boel kwam verstellen, in zo'n
hokkie, dat ze tegenwoordig „kamer" noe
men; hoe hebben ze het lef, denk ik wel
eens, want iedereen doet net of hij het al
lemaal heerlijk vindt, maar ondertussen is
het allemaal minder geworden, als je al
leen maar eens het eten bekijkt met al
dat spul uit blik en uit tubes; neem alleen
maar het verschil tussen de Hollandse ge
rookte zalm van vroeger en het ontvroren
spg! dat je nu krijgt voorgezet.
Nee, geeft u mij toch maar liever
vroeger, zonder al dat geëet op straat
en zonder dat iedereen alles zou hebben
en op vakantie gaan naar Italië, wat er
in mijn tijd niet bij was omdat wij al heel
blij waren met twee weken in Nunspeet,
waar ik nog veel mser over zou kunnen
zeggen, wat ik niet doe, omdat het zo op
schepperig klinkt, en ten slotte is Berlijn;
veel belangrijker dan gerookte zalm.
Zoveel sociaal medegevoel heb ik nog
wel en tweehonderd kamers klinkt tegen-
wpordig ook wel vreemd, hetgeen ik vol
mondig mag toegeven.
Advertentie
Fabriekstqonzalen
ROTTERDAM - IJsselmondse
laan 175 (Kralingseveer)
AMSTERDAM-Willem Leevend-
straat 30 (bij station Sloterdijk)
meubelen met
Redelijk verlangen. Vooraanstaande bur
gers uit het plaatsje Moscow in Texas
wensen dat de Russen de naam van hun
hoofdstad veranderen, omdat dit teveel
lijkt op de naam van hun plaats. De di
recteur van de plaatselijke P.T.T., W. C.
Fancher, heeft hiertoe een petitie gezon
den aan de Verenigde Naties. Het argu
ment: Moscow in Texas werd gesticht in
1835, lang voordat de Sovjet-Unie werd
gesticht!
Grapjas. De verdwijning van het door
Goya geschilderde portret van de Her
tog van Wellington heeft sommige Lon-
denaars verleid tot grappen, die door de
politie niet altijd op prijs worden gesteld.
Zo liep er woensdagmorgen over Trafal
gar Square een jongeman met de kraag
van zijn colbertje omhooggeslagen en zijn
hoed diep in de ogen. Onder zijn arm
droeg hij een pak, waar een vergulde
lijst en een stuk van het portret van de
Hertog van Wellington uitstaken. Hij
slaagde erin de aandacht van twee re
chercheurs te trekken, die hem onder
vroegen. De jongeman zei dat hij het
portret dat hij onder zijn arm had zelf
die dag had geschilderd.
Dichtbij. Cardosa, een Cubaanse matroos
die een week geleden in de Verenigde
Staten asiel heeft gevraagd, heeft woens
dag meegedeeld, dat op het eiland Caryo
Largo op ongeveer 40 km. ten zuiden
van Cuba een straaljagerbasis wordt aan
gelegd onder toezicht van Tsjechische
constructeurs. Het eiland is al eerder
genoemd als mogelijke basis voor Rus
sische onderzeeboten. Over de landings
terreinen zei Cardoso: „Ik heb ze met
eigen ogen gezien, evenals de straalja
gers, Russische migs."
Botsing. Boven Schotland zijn woensdag
twee Britse straaljagers van het type
Hunter met elkaar in botsing gekomen.
Een der piloten kwam om het leven, de
andere wist zich met zijn valscherm in n
veiligheid te brengen.
I
