DE DODENLIJST VAN
ADRIAN MESSENGER
SLOBBERTRUI" BLIJFT FAVORIET
VOOR SPORTIEVE ZELFBREISTERS
Hit hr bprlphpn lijft
NOG DIT JAAR DRAAD-TV IN BELGIE?
Het Meheim van de vuurtoren
PANDA EN DE MEESTER43PHEFFER
X
Polle
Pmöo
EENVOUD KENMERK DER
BREIMODE 1961 -'62
Ernstige critiek in de pers op plannen van de regering
Ons vervolgverhaal
VRIJDAG 6 OKTOBER 1961
19
PHILIP MACDONALD
Oorspronkelijke titel:
The list of Adrian Messenger
99
Snelle dokters-ingreep
met gewoon zakmes
200 jaar
geleden
OJL
54)
Firth ging verzitten. „Ik weet dat
het belangrijk is dat we niet opvallen"
zei hij. „Maar zijn er wel genoeg men
sen ingezet voor de bewaking van dat
huis in Hampstead?"
Lucas zei: „Voor het ogenblik wel.
Ze zijn er eigenlijk alleen voor de goe
de orde. Ik moet toegeven dat de ma
nier waarop Gethryn die jongen daar
heen over heeft laten brengen het
voor Swaab onmogelijk maakt te we
ten waar hij is..En hij zal nu trou
wens toch nog geen aanslag op hem
plegen. Het is te kort na de dood van
zijn grootvader".
Anthony stond op. „Dat is prachtig",
zei hij tegen Lucas. „Maar vergeet
niet dat je voor het ogenblik hebt ge
zegd". Hij liep naar de stoel waarop
zijn hoed en jas lagen en vervolgens
naar de deur.
Op de drempel keerde hij zich om.
„Wat we niet moeten vergeten", zei
hij, „is dat Smith-Brown-Jones even
vrij is als voorheen. Dat betekent:
zo vrij als een vogeltje in de lucht".
Hij opende de deur. „Dat is geen
prettige gedachte", zei hijen was
verdwenen.
HOOFDSTUK 9
Wellington Lane is een door iepen
overschaduwde weg aan de meest
landelijke kant van Hampstead Heath
die leidt naar een eikenbosje en waar
langs een aantal fraaie landhuizen
ligt, met elk een twintig are eigen
grond
Wellington Lane nummer zeven was
het tijdelijke huis van de Camerons,
waar deze avond om elf uur in een
van de vijf slaapkamers Christopher
Derek Swabborn, de negentiende mar
kies van Gleneyre de diepe slaap sliep
van een vermoeide jongen, die een
vermoeiende dag heeft doorgebracht
bij nieuwe vrienden. Zijn oude vriend
Firbank, die aan het voeteneind sliep,
bewoog zich onrustig.
In de aangrenzende kamer stond
Jocelyn Messenger op het punt naar
bed te gaan. Ze was erg moe, maar
ze had een voorgevoel dat ze toch niet
gemakkelijk in slaap zou kunnen ko
men. En zo zat ze dus in haar nacht
japon in het haardvuur te staren. Haar
hoofd was vol door elkaar tuimelende
gedachten, ze rookte de ene smake
loze sigaret na de andere en ze luis
terde naar de rinkelende geluiden die
de ouderwetse met stoom werkende
centrale verwarming die de Came
rons gelukkig gemoderniseerd hadden
voortbracht.
Op de schoorsteenmantel stond een
luid tikkende klok, en iedere tik scheen
haar gedachten nog meer in de war
te brengen. Niet omdat er nu zoveel
wilde of beangstigende dingen waren
om over te denken, niet omdat ze
scheen te leven in een melodrama
waarin alles er veel te dik opgelegd
was, niet omdat een jongen van twaalf
jaar waar ze heel erg op gesteld was,
in gevaar verkeerde..
Nee, niet om een van deze nuchtere
en geldige redenen, maar alleen maar
omdat een man was weggegaan. Een
man nog wel, van wie ze zichzelf her
haaldelijk verteld had dat ze niets
meer met hem te maken wilde heb
ben.
Er was nog een blok over in de bak
naast het haardvuur en dat gooide ze
nu ook op de vlammen. Vervolgens
stak ze nog een sigaret op. Even la
ter kwam ze tot de ontdekking dat ze
doelloos de kamer rondliep, naden
kend over het gesprek dat zij met
Margaret gehad had twee dagen na
dat Derek en zij hier een week gele
den gekomen waren. Dat was dezelf
de dag dat ze ontdekt hadden dat Ra-
oul terugging naar Parijs omdat hij
was teruggeroepen voor een bespre
king met zijn hoofdredacteur. Zonder
dat er iets over gezegd was had ze
steeds aangenomen dat hij in de na
bijheid van het huis zou blijven, of
dat hij althans steeds bij de hand zou
zijn. Niet alleen als een geschikte be
waker voor Derek, maar ook mis
schien als een man die haar zou
kunnen overtuigen dat ze meer was
dan alleen maar een scalp voor zijn
collectie.
Dat woord had ze tegen Margaret
gebruikt: een „scalp". Ze herinner
de zich dat gesprek nog heel goed,
wat dat betreft was er geen verwar
ring. Het had plaatsgevonden vlak na
het gesprek dat zij voor hen had ge
arrangeerd met Anthony Gethryn, een
gesprek waarover ze allebei maar elk
op hun eigen wijze nogal opgewonden
waren geweest. Toen John hen na ver
loop van tijd alleen had gelaten, had
Margaret echter plotseling gevraagd:
„Waar is Beaucaire?" Ze had toen
moeten uitleggen dat Raoul opgebeld
had dat hij naar Parijs ging, waarop
Margaret had gezegd: „dat verbaast
me niets," en daarop was het begon
nen.
In vijf minuten had Margaret de
hele geschiedenis voor haar ontra
feld, en dat was een verhaal waaruit
duidelijk bleek dat zij niet zomaar nog
een scalp zou zijn geweest.
„Als je aan die pneumatische sirene
uit Sicilië denkt, ben je gek!" Marga
rets ogen stonden vol hoon. „Ik zou
liever een ei zonder zout hebben dan
een man zonder verleden!" „Maar hoe
moet ik weten of zij verleden is?" Ze
wist niet of ze moest lachen of boos
zijn. „En dan heb je ook nog die bal
lerina.
„Een krantefoto!" Margaret lachte
nu nog honender. „Hij had haar waar
schijnlijk nooit eerder gezien en zal
haar nooit meer zien. Wat verwacht
je dat die man doet als hij niet bij
jou is? Rondlopen in een sluier en een
lepra-bel luiden?" Jocelyn lachte, nu
ze zich de toon en de woorden herin
nerde. Op dat moment had ze niet ge
lachen, maar nu kon ze dat wel, zij
het een beetje berouwvol.
Ze hield plotseling op toen ze achter
de tussendeur naar Dereks kamer ge
krabbel en gejank hoorde. Ze liep
naar de deur en maakte hem open,
waarop Firbank te voorschijn kwam,
kwispelend met zijn staart en naar
haar kijkend met een verontschuldi
gende maar veelbetekenende blik.
Jocelyn zuchtte. Ze keek in de an
dere kamer, zag dat Derek vast in
slaap was en deed de deur weer dicht.
Ze keek naar Firbank, zuchtte weer,
pakte haar kamerjas van het voeten
eind van het bed en was even later
de kamer uit en op weg naai de trap.
Toen ze de werkkamer voorbijkwam
hoorde ze John en Margaret achter
de deur praten, en ze dacht er even
aan haar hoofd om de hoek van de
deur te steken, maar een nieuw ge
jank van Firbank overtuigde haar.
Ze nam hem snel mee naar beneden
naar de eetkamer en deed de open
slaande deuren open, waarop hij langs
haar heen schoot op weg naar zijn
lievelingsboom.
Ze trok de deuren dicht en bleef er
bij staan, wachtend en naar buiten
kijkend. Een scherpe noordoostenwind
had de wolken uiteengejaagd en koud
maanlicht overspeelde de tuin, zodat
overal pikzwarte schaduwen van
steeds heen en weer bewegende
zwaaiende bomen en struiken ontston
den.
Nadat hij gedaan had wat hij moest
doen kwam Firbank braaf naar haar
terugdraven. Op dat ogenblik maakte
zich echter een kat los uit de duister
nis, een kat die tegelijkertijd zag en
gezien werd en die het volgende ogen
blik een grijs balletje was dat er van
door ging naar de dichtstbijzijnde
muur. Met Firbank als vurige maar
zwijgende achtervolger..
„Niet doen!" Jocelyn rukte de deur
open en rende het grasveld op, waar
de wind over haar losbarstte, scherp
als een scheermes en haar wanhopige
geroep „Firbank Firbank!" volko
men wegvagend. De kat vloog over
de meer dan een meter hoge muur
heen en vluchtte en Firbank ging er
achteraan met een onhandig maar
grimmig geklauter.
Ze was halverwege de muur toen ze
bedacht hoe zinloos haar achtervol
ging was en bleef staan. Ze zei „barst"
en kwam tot de ontdekking dat ze het
zo koud had dat haar tanden klapper
den. Ze maakte zich niet te veel zor
gen over Firbanks exodus hij was
er die week al twee keer vandoor ge
gaan en beide malen op korte termijn
en in goede orde teruggekeerd en
draaide zich dus om om terug te ke
ren naar het huis en de warmte.
Ze had pas drie stappen gedaan
toen ze in een ooghoek een beweging
zag bij de grote iep bij de hpek van
het huis. Ze bleef staan, bevangen
door een plotselinge angst die haar
bewegingloos maakte.
Wordt vervolgd)
DAT DE VROUWEN (bijna) dezelf
de rechten hebben als de man, weten
we nu zo langzamerhand wel. Dat ze
door „rattekopjes" en lange broeken ook
uiterlijk steeds meer op hem gaan lijken,
is ook al geen nieuws meer. Nieuws is
misschien wel, dat de breimode van dit
jaar het uiterlijk verschil tussen man en
vrouw nog wat verder wil vervagen.
Anders gezegd: de truien en vestjes die
het zwakke geslacht dit seizoen gaat
dragen, zijn bijna net zo royaal, ruim en
makkelijk zittend als de herentruien.
ZIJN WIJ VROUWEN dan zulke manne
lijke wezens geworden? Weineen, we heb
ben alleen wat meer zin in comfort gekre
gen. Hulpen in de huishouding zijn al in
geen 15 jaar meer te krijgen en we spoe
len onze vaat nu eenmaal niet 21 keer per
week in een middagjaponnetje of een cock-
taildress. In ons huishoudelijke werk wil
len we makkelijke kleren aan hebben. En
wat is er gemakkelijker dan een ruim ge
breid huistruitje of -vestje, dat nog kittig
en vlot staat bovendien?
Bobelinkleuren troef
Breit u zelf? En houdt u van die vlotte
stijl? Koop dan een Shetlandwol, dat zacht
ruige spulletje, dat voor een sportieve, wat
nonchalante stijl zo bijzonder geschikt is.
Loopt u met een sportief model niet zo
hard weg, koop dan een fijne, langvezeli-
ge wolsoort, bijvoorbeeld een zacht mari-
nowol. Dat is geen wolmerk, maar een
wolsoort. Ze geeft een truitje of vestje een
zacht-zijig en heerlijk soepel uiterlijk.
Wilt u meerkleurige breiwol kopen,
vraagt u dan naar Mouliné of Ombré. Hoe
die er uitziet? Wel, we zouden zeggen:
stapt u maar de eerste de beste breiwol-
winkel binnen en vraag de winkelier om
het u even te laten zien. U weet dan met
een of u het mooi vindt of niet.
Hout u van een glansgarentje in uw
breiwol? (U moet het natuurlijk zelf leuk
vinden). In ieder geval is breiwol met een
glansgarentje meestal een metaaldraad
je op het ogenblik een mode-artikel en
dus zeker een half jaar lang verkrijgbaar.
Wat de kleuren betreft, ook daar zien we
tijdelijke mode-invloeden meespelen. Dit
jaar zijn de kleuren van oude wandtapijten
favoriet: muskaat bijvoorbeeld (donker
blauw met een groenig waasje), brons
met een gele schemer, warm Bokhara-
rood (Bokhara is een Oosterse tapijtsoort)
gobelinblauw (een blauw dat wat aan de
grijzige kant is, maar toch heel warm van
toon).
WAT LEVENDIGE dessins betreft, daar
zal de Nederlandse vrouw ook dit jaar niet
zo happig op zijn. Ze geeft de voorkeur
aan uni eenvoudig dus. Misschien in een
Boven links: Een pullover van klas
sieke snit uit een zuivere merinowol.
Daarnaast een grofgebreide sjaal met
bijpassend mutsje. Rechts: Sporttrui
uit Shetlandwol, met een „Noors" des
sin. Midden: Een licht vestje, afge
biesd in een contrasterende kleur. Ge
breid uit een tweekleurige wol. Onder
links: Trui en rok uit zgn. Ombré-wol.
Hoge rolkraag van een anderkleurige
en andersoortige wol gebreid. Daar
naast (voor de tieners) een Michel-
(of slippenmuts) met gebreide wollen
kousen in hetzelfde dessin. Onder
rechts: Een heerlijk geval uit een
zacht-ruige Shetlandwol, kraag in een
veel wijdere steek gebreid, Parijs'
accentje door verlaagde rugceintuur.
aparte steek, maar toch niet verbreid tot
ingewikkelde meetkundige vormen of
Noorse dessins in allerlei kleurstellingen.
Wat niet wegneemt, dat er ook in dit op
zicht te kust en te keur te krijgen is.
De tegenwoordige modellen zijn ruwweg
in twee groepen te verdelen: de heel wij
de, eigenlijke vormloze modellen, waar de
jonge vrouw steeds meer de voorkeur aan
geeft en de modellen van de „gulden mid
denweg": niet te wijd en niet te lang.
Een ander kenmerk van de breimode van
nu is de voorkeur voor contrasten: bij
voorbeeld kraag en manchetten van een
andere wolsoort (èn kleur) dan de rest.
Soortgelijke contrasten gaan we maken
want we willen allemaal wat aan de mo
de doen met gebreide mutsjes, sjaals,
sokken en zelfs („tieners" opgelet!) kou
sen. Aan de slag dus maar!
Op de trappen van een Londens zieken
huis hebben dokters voorlopig het leven
gered van een vrouw op leeftijd, die daar
een familielid kwam bezoeken en plotse
ling een hartaanval kreeg.
Zij zeeg op de stoep ineen. Een ijlings
gealarmeerde dokter constateerde dat het
hart niet meer klopte. Hij riep om een
mes. Een verpleegster snelde naar bin
nen om een operatiemes te halen, doch
de dokter die niet zo lang kon wachten ge
bruikte het gewone zakmes, dat de por
tier hem gaf. om de borstwand om het hart
van de vrouw te verwijderen. Dit geschied
de zonder verdoving aangezien de dood
eigenlijk al was ingetreden en de patiënt
niets meer kon voelen. De arts begon on
middellijk het hart te masseren, terwijl
de portier hielp met kunstmatige adem
haling. Spoedig kwam het hart weer in
beweging en keerde het leven terug.
De toestand van de vrouw is nog ernstig.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 8 October 1761
Advertentie: Een of twee ordentelyke Juf
frouwen of Voogden voor
Minder jaarige Kinderen
(mits van de Gereformeer
de Religie) genegen zynde
een Voor- of Achter Kamer,
waarvan de laatste een
vermaakelyk Uytzigt heeft
over de Tuynen, gelegen in
't best van de Stad Amsterdam, te huuren,
en in de Kost te zyn by fatzoenlyke Lie
den, adresseere zig by Jacobus Sanhoffius,
Boek- en Papierverkooper in de Nes by
de Naardersteeg t' Amsterdam.
9 fV
2829. Nou, de stormkegel was niet voor
niets gehesen! Aan het eind van de mid
dag was de wind aangewakkerd tot 'n
flinke stormkracht. De golven rolden
schuimend tegen het strand op; de lucht
was donker en dreigend.
Dolf en Ben waren in de duinen, toen
de storm in z'n volle kracht losbarstte. Ze
hadden zelfs wat moeite om tegen de har
de vlagen in vooruit te komen.
Nounouf zei Dolf. Dat wordt nood
weer, hoor!
Ze moesten hun ogen dichtknijpen voor
het scherpe duinzand, dat opwoei en hun
gezichten striemde. Toen zagen ze een
oude schuur, aan de voet van een duin
De plannen van de Belgische regering om nog voor het einde van dit jaar een
concessie te verlenen aan een particuliere maatschappij voor de exploitatie van t.v.-
distributie heeft in industriële kringen in Brussel en in de Belgische pers ernstige
critiek ontmoet. Een speciaal daarvoor opgerichte maatschappij, waarin behalve be
staande instellingen voor radiodistributie ook enkele buitenlandse ondernemingen
geen Nederlandse zijn vertegenwoordigd, zal door de Belgische regering volgens
de bestaande plannen worden gemachtigd, de t.v.-distributie te verzorgen. Voor
waarde van de Belgische regering, die zelf bij deze distributie geen rol zal spelen en
daarbij ook niet financieel zal zjjn betrokken, is onder meer, dat de maatschappij
geen eigen programma mag samenstellen en ook geen reclame mag uitzenden. Deze
laatste voorwaarde geldt ook voor de eventuele overname van buitenlandse pro
gramma's. Overigens is het betreffende Koninklijk Besluit bijna gereed en de publi-
katie ervan kan binnen enkele weken worden verwacht.
De critiek in de Belgische pers en
met name in de „Gazet van Antwer
pen" richt zich in de eerste plaats op
de wijze, waarop de regering de plan
nen heeft voorbereid. De regering werd
geadviseerd door een commissie, bestaan
de uit technische ambtenaren, afgevaar
digden van de Belgische radio en tele
visie, van het ministerie van Culturele
Zaken, van een commerciële onderneming
en van de nieuwe maatschappij, die de
concessie zal krijgen. In deze commissie
zoekt men tevergeefs naar vertegenwoordi
gers van de Belgische industrie en van
de kleinhandel. „Wetende, dat het juist
de belangen van de industrie en de klein
handel zijn die door deze plannen in het
gedrang komen, is het hoogst bevreem
dend te noemen dat beide groeperingen
van deelneming aan de werkzaamheden
van de commissie werden uitgesloten",
aldus de „Gazet van Antwerpen".
Het blad wijst er voorts op, dat bij
de distributie slechts een „half toestel"
nodig zal zijn, dat vrijwel alleen de
beeldbuis en de kanaalkiezer zal bevat
ten. De nieuwe maatschappij zal zelf
direct of indirect deze apparaten gaan
leveren.
66. Ook de inspecteur was nu weer bij zinnen en hij
nam vastberaden opnieuw de leiding op zich. „Draag
zorg voor de gevangene!" sprak hij tot zijn beide on
dergeschikten. „Laat de boevenwagen komen, dan kan
hij naar de gevangenis worden gebracht voor inbewa
ringstelling in een mooie, ouderwetse, stenen cel. We
zullen dat ventje leren!" Het zag er voor Panda akelig
uit, want hij begreep best dat dit geen gevangenis van
bordpapier zou zijn; en er was niemand die luisterde
naar zijn betuigingen van onschuld. Ze hadden het trou
wens allemaal heel druk, want de inspecteur en de
heren Nagelbeen en Wrongelsma bespraken nu, hoe ze
de verdere achtervolging van Joris Goedbloed zouden
inkleden. Zij werden het er over eens, dat hij nog niet
ver weg kon zijn en dat de beste tactiek zou zijn om
hem door het gat in het decor te volgen. De agenten wis
ten intussen ook wat zij te doen hadden; terwijl de
ene Panda in bedwang hield, verliet de andere het
gebouw om de boevenwagen te halen. Het was nu heel
rustig op straat; er liep geen levende ziel, behalve een
enkele boom, waar de ordebewaker geen aandacht aan
schonk omdat hij door de uitvoering van zijn taak ge
heel in beslag genomen werd.
De te-distributie wordt afgeschilderd
als het ideaal. Men zou de beelden kun
nen ontvangen op een plat scherm, dat
aan de muur kan hangen. Het hoeft ech
ter geen betoog, dat voor de teledistri-
butie geen speciale beeldbuizen zullen
worden gemaakt en dat zij dus niet
platter zullen zijn dan in een gewoon
toestel. De abonnementen zouden een enor
me besparing betekenen voor de kijkers,
waarbij echter wordt vergeten dat de
abonnee zijn hele leven moet blijven be
talen. Men spreekt van een gegaran
deerde ontvangst van Vlaamse, Waalse,
Franse, Nederlandse, Duitse en Engelse
zenders, zonder rekening te houden met
de waarheid.
Nog afgezien van de auteurerechten, die
bij het reelren van buitenlandse pro
gramma's meespelen, kan elk distributie
net alleen die zender doorgeven, die nor
maal ter plaatse kunnen worden ont
vangen, niet meer en niet minder", al
dus de Antwerpse krant.
„Verdachte snelheid
De „Gazet" noemt het voorts „ver
dacht", dat het koninklijk besluit „met
in regeringszaken zelden geziene snelheid"
is voorbereid. Er is een t.v.-distributie-
maatschappij opgericht, die zal werken
met een kapitaal van 1,3 miljard frank
(bijna 100 miljoen gulden). „Het is be
kend, dat er buitenlandse belangen mee
gemoeid zijn, maar gezien de haast die
achter het project wordt gezet, mag men
de vraag stellen: welke andere belangen?
Het is opvallend, dat de nationale belan
gen over het hoofd zijn gezien. Noch
de industrie, noch de kleinhandel werden
geraadpleegd en deze vertegenwoordigen
tienduizenden arbeiders en ruim 6.000
middenstanders."
Het blad noemt tenslotte de risico's
aan de onderneming verbonden groot. De
Belgen zijn een volk van individualisten
Dat is bewezen door de radiodistributie
met zijn 112.000 abonne's tegenover 2,7
miljoen gezinnen met een eigen toestel.".
„De Belgische tv-industrie heeft het nooit
gemakkelijk gehad. Het duurde (onder
meer door de afwijkende systemen van
de Vlaamse en Waalse uitzendingen) voor
sommige ondernemingen jaren, voordat
een behoorlijk toestel op de markt kon
worden gebracht. Nu zou de vrucht van
jaren met één pennesteek ongedaan
worden gemaakt en één maatschappij een
werkelijk monopolistische positie verkrij
gen. Wat denkt de minister van Midden
standszaken en zijn collega van Econo
mische Zaken over deze troebele zaak",
aldus vraagt het blad zich tenslotte af.
48. Ondertussen ontstaat er op de oever van het meer een hele kuil! Steeds
dieper moeten de vriendjes naar heneden voor de klei! Pingo zoekt zo
ijverig naar klei in Pelli's snavel, dat hij ook de zaag weer tegenkomt. „Ik
zal hem netjes terugleggen, hoor", belooft hij. Langzamerhand wordt de
muur van het huisje zo hoog, dat Polle best een ladder zou kunnen ge
bruiken! Het wordt zo een hele klauterpartij!
t
