Nasser - met blindheid geslagen - had
geen oog voor Syrische vernedering
Coup m Damascus maakt einde
aan Arabische droom
A
Westduitse kabinetsformatie
in een beslissend stadium
Lof van Neue Zürcher Zeitung
voor Nederlandse regering
NEDO-MEX
■M
t
iOSRAM
Weer Amerikaanse basis
in Frankrijk
BOUMAN
Westberlijnse PTT
maakt overuren
„Aanslag tegen veiligheid van
West-Europa is mislukt
KLM-toestellen iets
meer radioactief
Amerikaans contact met
twee FLN-ministers
DONDERDAG 19 OKTOBER 1961
13
Gedeukt prestige
Persoonlijke magie
Damascus vandaag
Alle grenskwesties tussen
China en Nepal opgelost
tliii
COLBERT
PANTALON
NIEUWE STIJL STOF
MAN ABOUT TOWN
MEMBER OF INTERNATIONAL FASHION COUNCIL
Mende wekt groeiend verzet in liberale gelederen
<9*
A
MORGENAVOND
van 19-22 uur
MEUBELEN KIJKEN
BIJ BOUMAN
■T*
Te laat
Steeds meer
NIEUWE ZENDING
ONTVANGEN
AFFAIRE-GOL UB
lampen
van Ceta-Bever
V.N.-ontwikkelingshulp
boven 100 min.
Aan dat gemartel
Rennies nemen!
i
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
DAMASCUS, oktober. De Syriërs kijken nóg over hun schouder, voordat
zij een buitenlander antwoord geven. Het is alsof zij zich ervan willen ver
gewissen dat er niemand achter hen staat van de „Mahabes", de geheime politie
van kolonel Abdel Amid Serrazj. Maar de kille kolonel zit nu zelf achter de
tralies waarmee hij vier jaar lang de viereneenhalf miljoen Syrische burgers
van de Verenigde Arabische Republiek heeft bedreigd. Is die blik over de
schouders dan een gewoontegebaar, een Pavlov-reactie, geworden? Het neuro
tische Syrië is een broedplaats van staatsgrepen. Serrazj's geheime politie is twee
weken na de breuk met Egypte al door een nieuwe vervangen. Dr. Koezbari's
voorlopige regering prijst de democratie aan, maar er zitten weer stille mannen
in de hal van het hotel New Omayad. Zij kijken, registreren en telefoneren. Men
kan beter voorzichtig zijn. Dat vindt het regime, dat vinden de burgers.
Toch was de explosie van vreugde en
opluchting, die de bliksem-coup begroette
waarin zes Syrische officieren bij het och
tendgloren op 28 september de Arabische
echtscheiding bewerkstelligden, echt. De
Syriërs waren eigenlijk weer vergeten, dat
zijzelf in februari 1958 Nasser hadden ge
smeekt hen aan zijn brede borst te druk
ken. De Syrische politici, de Khaled el
Azms en Akram Houranys, hadden toen
met zoveel innig behagen het. westen op
de tenen getrapt, dat zij in een isolement
verzeilden waar Moskou hun wachtte: rest
te de noodsprong in de heilige Arabische
Unie. En zij telden niet de waarschuwin
gen van Nasser, die hen bezwoer dat zo'n
unie tussen twee niet aan elkaar grenzen-
den staten grondig voorbereid moest wor
den.
Nasser heeft meer gelijk gekregen dan
hij toen kon bevroeden en hij zelf betaalt
de rekening met een zware deuk in zijn j
prestige. Het is waar dat zijn Egyptische
gouverneurs en vooral zijn Syrische pro
consul Serrazj een proces van gelijkscha
keling, Egyptianisering zelfs, hebben wil
len forceren dat op weerstand moest stui
ten. Wat een unie had moeten zijn, werd
een inlijving. Syrische generaals hadden
te buigen voor Egyptische kolonels. De Sy-
rische politieke partijen werden ontbonden
en vervangen door een eenheidspartij naar
het model van Egypte's Nationale Unie.
Zelfs Nassers trouwste volgelinge, de so
cialistische Ba'ath-partij werd door Ser
razj de grond ingestampt. De economie
van het handelsland Syrië werd onderge
schikt gemaakt aan het zich industrialise
rende en socialiserende Egypte, een over
bevolkte boerenstaal Er werden landher
vormingen en nationalisaties ingevoerd,
die een klakkeloze kopie waren van de
Egyptische. De totale economische inlij
ving dreigde met de invoering van de
Egyptische dinar in de Syrische provin
cie; Syrië's goud en deviezen zouden dan
automatisch naar Cairo's centrale bank
verdwijnen. De Syriërs die daar vandaag
luidkeels over klagen, vergeten dat zij om
die unie hadden gevraagd, dat die unie een
eenheidsstaat zou worden en dat in die een
heidsstaat 23 millioen Egyptenaren zwaar
der wegen dan vierenhalf millioen Syri
ërs. Zelfs al beschouwen die laatsten zich
zelf als de echtste, onvervalste, blankste
Arabieren en de Egyptenaren als halve
zwarten. De persoonlijke betrekkingen wa
ren er dan ook naar.
En daarbij kwam dat over het hele pro
ces van inlijving de zweep lag van de on
verbiddelijke Serrazj, wiens Mabahespoli-
tie methodes gebruikte, die Europa beter
kent dan het Nabije Oosten. Een kind kan
begrijpen dat men in een vreemd land niet
de rijken hun geld, de soldaten bun eer
en het volk zijn persoonlijke veiligheid kan
afnemen, zonder een vloedgolf van natio
nalisme op te roepen. Heeft Nasser dat
Onze reisredacteur, W. L. Brugsma,
begint vandaag uit Damascus met een
reportage over de achtergronden en de
gevolgen van Syrië's afscheiding uit de
Verenigde Arabische Republiek. Na de
betrekkelijke stabiliteit die het Nabije
Oosten sinds 1958 heeft gekend, dreigen
nieuwe storingen in dit gevoelige ge
bied op een moment waarop de inter
nationale toestand al ernstig genoeg is.
Deze nieuwe, grote reportage die wij
vandaag beginnen te publiceren, voert
onze reisredacteur via Beiroeth naar
Cairo voor een onderzoek naar de ge
volgen, die de nieuwe situatie kan heb
ben voor de positie op het nationale en
het internationale vlak van Egypte's
president, Gamal Abdel NaSser.
Syriërs manifesteren met de oude vlag
groen-wit-zwart met drie rode
sterren hun eensgezindheid met de
militaire revolutie, die Syrië losmaak
te van de Verenigde Arabische
Republiek.
PARIJS (Reuter) De Verenigde Sta
ten zal de luchtbais Chaumont in Oost-
Frankrijk weer in gebruik nemen, zo heeft
de inlichtingendienst van de Amerikaanse
luchtmacht in Parijs bekendgemaakt.
Twaalfhonderd man personeel zal er voor
het eind van het jaar worden gestatio
neerd.
Welke vliegtuigen er gebruikt zullen
worden werd niet bekendgemaakt. De ba
sis Chaumont is een van de bases die
werden gesloten toen de Verenigde Sta
ten de F-100 jachtbommenwerpers uit
Frankrijk terugtrokken. Deze vliegtuigen
kunnen kernbommen vervoeren. De Fran
se regering wilde destijds geen Ameri
kaanse kernbommenwerpers in Frankrijk
toestaan wanneer Frankrijk er geen me
dezeggenschap over zou krijgen.
PEKING (Reuter en AFP) Alle grens
kwesties tussen China en Nepal zijn tot
tevredenheid van beide partijen opgelost,
aldus staat in een communiqué dat bij het
einde van het bezoek van Koning Majen-
dra aan China in Peking is gepubliceerd.
President Lioe Sjao Tsji en premier Tsjoe
En Lai hebben een uitnodiging van Koning
Majendra, een bezoek aan Nepal te bren
gen, aanvaard.
Beide landen zullen de economische
samenwerking, in het bijzonder op indus
trieel gebied en op het terrein van de
wegenbouw en verbindingen, uitbreiden.
Nepal steunt de „wettelijke rechten" van
China in de UNO.
TOKIO (UPI) Communistisch China
heeft Nepal's aanspraak op tenminste
9,694 meter van 's werelds hoogste berg,
de Mount Everest, in een grensverdrag
erkend, zo verluidt in de Japanse hoofd
stad.
Advertentie
Advertentie
Fabriekstoonzalen
ROTTERDAM - IJsselmondse
laan 175 (Kralingseveer)
AMSTERDAM-Willem Leevend-
straat 30 (bij station Sloterdijk)
meubelen met
BERLIJN (Reuter) De Westberlijners,
die sinds 13 augustus hun familie in Oost-
Berlijn niet meer hebben kunnen opzoeken
hebben zich tot het schrijven van brieven
en het zenden van pakjes gezet, zo heb
ben Westberlijnse P.T.T.-functionarissen in
Berlijn gezegd. Iedere dag worden 24.000
pakjes uit West-Berlijn naar Oost-Duits-
land gezonden, wat alleen in de periode
voor Kerstmis I960 werd geëvenaard. Da
gelijks worden bovendien 80.000 tot 100.000
brieven uit West-Berlijn naar Oost-Duits-
land gezonden.
Het is Oostduitse artsen voortaan verbo
den geneesmiddelen voor te schrijven die
niet in Oostduitse apotheken zijn te krij
gen. Oostberlijnse artsen schreven particu
liere patiënten vaak medicamenten voor,
die alleen in West-Berlijn te koop zijn, zeg
gend dat deze beter zijn dan de Oostduitse
geneesmiddelen. Volgens het decreet waar
bij dit nu verboden is, heeft de regering
deze maatregelen genomen om de bevol
king te behoeden tegen „het gevaar van
het gebruik van medicamenten die niet on
der staatstoezicht staan."
niet begrepen? Zijn persoonlijke magie,
zijn aureool als leider van de Arabische
renaissance maakten van ieder van zijn
reizen naar Syrië een persoonlijke triomf.
Het vernederde, verbitterde Damascus
rees op in jubel voor de onvergelijkelijke
Gamal, symbool van een ander nationalis
me, het Arabische. Het hoopte dat Nasser
naar zijn regionale klachten zou luisteren.
Maar Nasser luisterde naar de ovaties.
Het moet voor zijn Egyptische hofhouding
en voor Serrazj gemakkelijk zijn geweest
hem ervan te overtuigen, dat de klachten
slechts van een handvol mopperaars kwa
men.
De verrassing is voor Nasser bitter en
totaal geweest, vooral omdat hij zelf de
sluisdeur geopend heeft waardoor de gol
ven van ontevredenheid, die nog jaren
hadden kunnen voortkolken, doorbraken.
Hij ontbond de Syrische provinciale rege
ring, stuurde zijn rechterhand maarschalk
Amer naar Damascus en promoveerde Ser
razj weg naar Cairo als vice-president van
de Verenigde Arabische Republiek. Was
het om aan de ontevredenheid tegemoet te
komen, of had hij gehoord dat de grenze
loos ambitieuze Serrazj tegen hemzelf
complotteerde? Hoe het zij, hij haalde de
spin uit het web. De super-intrigant, de
man die alles wist en die het apparaat be
heerste, dat iedere coup kon voorkomen,
werd uit zijn macht gezet, de „Mabahes"
werd onthoofd. Maarschalk Amer was
geen partij voor de Syrische officieren als
kolonel Nahlaoui, die hem binnen een
week omsponnen met een web van geniale
intriges en een staatsgreep prepareer
den waarvan Amer pas de lucht kreeg,
toen zijn hoofdkwartier omsingeld was
door Syrische troepen en zes officieren van
het revolutionaire commando hem hun
eisen presenteerden.
Die eisen betroffen niet een volledige
breuk met Egypte, wel een aantal hervor
mingen en grotere autonomie voor de Sy
rische provincie. Had Nasser toege
stemd, dan zou er veel te redden zijn ge
weest. Maar de slecht-geïnformeerde dic
tator dacht dat hij met een handvol ver-
radelijke officieren en feodalen te doen
had en probeerde tijd te winnen om een
militaire tegenactie te ondernemen. Bin
nen enkele dagen vielen hem de schellen
van de ogen: het hele Syrische leger en
bijna het hele Syrische volk stond achter
de revolte. Toen was het al te laat. Met
voor het eerst een gebroken stem waarin
tranen klonken legde Gamal Abdel Nas
ser, de man die nog geen enkele politieke
nederlaag had gekend, zich in een radio
rede bij het onvermijdelijke neer. Hij
zij„Dit is het lot.inch'allah.als god
het wil". En zelfs zijn Syrische tegen
standers die naar hem luisterden hadden
tranen in de ogen, want ergens in hun hart
voelden zij de tragiek van deze onvermij
delijke breuk, die misschien de doodssteek
heeft toegebracht aan het ongrijpbare ide
aal dat tussen Casablanca en de Perzische
Golf achter de horzon blijft zweven: de
Arabische eenheid.
Niet voor niets hebben Syrië's revolutio
naire commando en voorlopige regering,
nog voordat zij goed en wel erkend waren,
een nieuw plan voor de Arabische eenheid
opgesteld. Het zal evenmin worden uitge
voerd als de beloftes van sociale gerech
tigheid en vrije democratie die men zich
gehaast heeft te doen. Men wast zich bij
voorbaat schoon van beschuldigingen met
plannen en woorden, zoals men zich schoon
wast met zand voor het gebed, waartoe
de muezzins veelstemmig oproepen wan
neer het licht van de ochtend valt over
de blanke stad Damascus, die als een prin
ses ligt in haar groene oase der zeven ri
vieren in de rose woestijn. Pas als het
werkelijk licht is geworden* ziet men de
Syrische politici alweer dringen naar nieu
we macht, de rijken naar meer geld, de
nieuwe geheime politie naar meer verden
kingen. Er verandert niet veel, alleen een
droom is gevlucht. Een Engelse vriend
schreef eens: „Arabieren zijn mensen, die
in een cloaca zitten en vandaar naar de
hemel staren."
Advertentie
Anegsng 38/ 40
HAARLEM
BONN De kabinetsformatie in Bonn
is in een beslissend stadium gekomen,
sinds bondskanselier Adenauer gisteren
met de liberale partijvoorzitter Mende een
gesprek heeft gevoerd over de bezetting
van de ministerszetels en vooral over de
vraag, wie het kanselierschap in de nieu
we regering op zich zal nemen. Eigenlijk
is dit laatste meer een vraag naar het
„hoe" dan naar het „wie".
De christen-democraten en hun partij
voorzitter staan erop dat de nieuwe kan
selier weer Adenauer zal zijn. De liberalen
willen dat eventueel wel slikken, maar
eisen dat Adenauer dan zal beloven vóór
het voorjaar van 1963 af te treden. De
85-jarige voelt daar echter niets voor en
heeft, als enige concessie, verklaard dat
hij niet de volle vier jaar, tot de volgende
verkiezingen zal aanblijven, maar wel tij
dig het veld zal ruimen zodat zijn opvol
ger tijd genoeg krijgt zijn politieke stijl te
tonen voor de volgende gang naar de stem
bus. Wellicht dat Mende met deze,conces
sie tevreden zal zijn, indien hij zijn ande
re wensen, namelijk de ministeries van
Financiën, Justitie en Verkeer, vervuld
zou zien.
Langzaam maar zeker begint nog een
ander element groot belang te krijgen: de
weerstand binnen de liberale partij tegen
Mende's ommezwaai, tóch met Adenauer
in zee te gaan. In de verkiezingsstrijd
hebben de liberalen steeds duidelijk ge
zegd dat zij voor Erhard als kanselier wa
ren. Zij suggereerden steeds dat Aden
auer hun stemmen niet zou krijgen als hij
als kanselier zou worden genoemd door
de bondspresident, die tot taak heeft het
parlement een nieuwe kanselier voor te
stellen. Na het verkiezingssucces van 17
september legde Mende er in zijn zege-
roes nog een schepje bovenop door te zeg
gen: „met Adenauer nooit". Een overmoe
dige uitlating, die hij in recordtempo in
slikte toen Adenauer alleen maar het ge
zicht trok eventueel wel met de socialisten
i in zee te willen gaan.
„De Nederlandse regering heeft met het
voorbeeld van vastberadenheid dat zij bij
de behandeling van het geval Ponomaren-
ko gaf, Europa een grote dienst bewezen",
aldus schrijft de gezaghebbende Neue
Zürcher Zeitung in een hoofdartikel, ge
wijd aan de gebeurtenissen rondom het
Russische echtpaar Golub op Schiphol.
In het conflict dat door het gewelddadige
optreden van het Russische ambassade
personeel werd veroorzaakt, stond meer
dan alleen de diplomatieke verhouding tus
sen Den Haag en Moskou op het spel, zo
vervolgt het artikel. De gebeurtenis kan,
hoewel zij een toevallige oorsprong had en
uiterlijk ook vandaag nog op zich zelf staat
niet losgemaakt worden van het algemene
beeld: de acute crisis om Berlijn en de
zenuwenoorlog van Moskou tegen het
Westen. In een situatie, waarin de
Sovjets het gewicht van hun mili
taire macht direct of indirect ter inti
midatie van West-Europa in de waag
schaal werpen, moet iedere communisti
sche overval, moet in ieder geval een ge
welddaad zoals het optreden op Schiphol
als een uitdaging tot een krachtproef wor
den opgevat. En aangezien Kroesjtsjev op
hetzelfde ogenblik, waarop hij van Rome
en Londen hulpdiensten voor zijn „vredes
offensief" verwachtte, in cynische woor
den te verstaan gaf, dat Groot-Brittannië,
Italië en Frankrijk voor de Sovjet-Unie
niets anders zijn dan „gijzelaars", hebben
middelgrote en kleine Europese staten een
dubbele reden om voor actieve manifes
taties van het communistische machtsbe
wustzijn op hun hoede te zijn.
Scherp inzicht
De Nederlandse regering heeft het kri
tieke karakter van de zaak-Golub met
scherp inzicht herkend, op de inbreuk op
de soevereine rechten zonder aarzelen en
met alle beslistheid gereageerd, dwang
maatregelen tegen leden van de Sovjet'
ambassade genomen en de diplomatieke
missie van Ponomarenko in Den Haag ten
einde gebracht, doordat zij hem tot perso'
na non grata verklaarde.
De houding van de Nederlandse rege
ring was juist en versterkt haar positie
ook voor het geval dat Moskou, dat de
uitwijzing van Ponomarenko niet kan weg
cijferen, door het afbreken van de diplo
matieke betrekkingen een conflict mocht
teweegbrengen. Dit risico heeft de rege
ring in Den Haag bij haar beslissingen
ingecalculeerd en als een kleiner euvel op
de koop toegenomen.
Inkonsekwentie zou ernstiger dingen
tot gevolg hebben. Onzekere reactie en een
negeren van de uitdaging die in de schen
ding van de diplomatieke regels door de
Sovjet-ambassade lag, zouden door Mos
kou als tekenen van zwakte zijn opgevat
en zó uitgelegd dat de demonstratieve ver
heerlijking van de communistische macht
reeds haar intimiderende invloed uitge
oefend had.
De Sovjetrussische politiek zou daarin
een uitnodiging hebben gezien de kaart
van de militaire dreigingen en haar wa-
pentechnische triomfen in de zenuwenoor
log tegen West-Europa voortaan naar haar
vermogen uit te spelen.
Psychologische schok
Zou onder deze en zelfs nog verhoogde
druk der Russisch-communistische macht
ooit een zich bedreigd voelend lid van de
NAVO zich een flagrante schending van
zijn soevereine rechten door Sovjetrussi
sche organen laten welgevallen en zich uit
vrees voor een diplomatiek conflict met
een slechts symbolisch protest tegenover
Moskou zou tevreden stellen, dan zou dat
zoalniet een politieke inbreuk, dan toch een
hevige psychologische schok tot gevolg
hebben. Door de uitwerking van deze schok
zouden tenminste de Europese partners
Maar wat Mende heeft ingeslikt ligt een
groot deel van de partij nog op de tong.
Het liberale partijbestuur van Sleeswijk-
Holstein heeft zich al officieel uitgespro
ken tegen samenwerking met Adenauer,
onder welke omstandigheden dan ook.
Hamburg is daarin gevolgd. In Hessen en
Neder-Saksen aarzelt men nog en in
Noord-Rijnland Westfalen, tot nu toe het
bolwerk van Mende's macht, dreigt ook
een meerderheid te ontstaan tegen een
coalitie onder Adenauer.
Zaterdag komt het landelijke bondsbe-
stuur van de liberale partij bijeen om een
beslissing in de kwestie te nemen. Valt
die uit tegen Adenauer, dan is de formatie
weer op het nulpunt teruggekeerd en kan
Erich Mende zijn koffers wel pakken.
De critiek op Mende komt overigens van
alle kanten. Ook de christendemocraten,
wier wensen hij toch steeds vervult, zijn
langzamerhand gebeten op hem, omdat hij
zijn beruchte woordenvloed geregeld over
de politieke dijken laat spoelen. Zo schijnt
hij tegen een Noorse correspondent te
hebben gezegd, dat hij nog steeds tegen
Adenauer is omdat die dezelfde leeftijd
heeft als president Hindenburg in het be
gin der dertiger jaren, toen deze het Duit
se volk met de rijkskanselier Hitier op
knapte. Het is begrijpelijk dat Mende's
christendemocratische onderhandelings
partners ietwat verbijsterd waren over deze
vergelijking, vooral als men bedenkt
dat Hindenburg destijds voor volslagen
seniel doorging en dat is Adenauer zeker
niet.
Men wrijft zich dagelijks de ogen uit
als men ziet hoe het hem steeds weer
gelukt zijn tegenstanders te overtroeven.'
De hele christendemocratische fractie
staat eigenlijk achter professor Erhard.
Dat blijkt altijd weer uit het frenetieke
applaus dat de vice-kanselier oogst, maar
toch ziet Adenauer kans zich naar vo
ren te schuiven. Zelfs minister van De
fensie Straus-s, zonder twijfel de intelligent
ste man van het kabinet en de enige, die
naar de macht streeft zonder zich te for
ceren, lijkt tegenover „der Alte" het lood
je te leggen. In ieder geval is Strauss'
gekonkel achter de rug van Adenauer om
Erhard op de troon te takelen, op een
mislukking uitgelopen.
De hele kabinetsformatie geeft niet be
paald een verheffende aanblik. Ronduit
kras is het dat noch liberalen, noch chris
ten-democraten ook zelfs maar gepoogd
hebben met de socialisten te praten over
hun denkbeelden over een kabinetsvor
ming. De SPD vertegenwoordigt toch 36
percent van de kiezers en haar denkbeeld
om een regering van alle drie partijen
te vormen, met het oog op de internatio
nale spanning, lijkt voor ieder welden
kend mens toch enige overweging waard
Maar dat vindt men in Bonn niet. Daar
spelen alle gesprekken zich nu al weken
af tussen de sluwe Adenauer en de ze
nuwachtige Mende, die al een keer bijna
wenend heeft verklaard dat hij zo moet
oppassen omdat hij anders er weer tus
sen wordt genomen. Neen, Mende is als
politicus tot nog toe geen succes. Zijn
sterkste kant blijkt toch wel te liggen in
die verbijsterende stroom van holle
woorden, die de socialist Kurt Schuma
cher eens van hem deed zeggen: „Van de
twee Goebbelsen geef ik de voorkeur aan
de hinkende".
Advertentie
van de atlantische alliantie rechtstreeks
worden getroffen. Bij het terugwijken van
een Europese regering zou het Kremlin
zijn eisen tegenover alle anderen verhogen
Met de dramatische demonstratie, zo be
sluit het artikel, dat de Sovjet-Unie in
West-Europa onder bescherming van de
diplomatieke onschendbaarheid over stoot
troepen beschikt en op Schiphol zelfs niet
voor een gewelddadig optreden tegen de
Nederlandse politie is teruggedeinsd, is de
beoogde demoraliserende invloed ten dele
bereikt.
Mislukt is de aanslag tegen de veiligheid
in West-Europa zelf. Dat is in de eerste
plaats aan het scherpe inzicht, de vastbe
radenheid en het resolute handelen van de
Nederlandse regering te danken die een
wegkwijnen van het vertrouwen van het
begin af hebben tegengewerkt. Aldus de
Neue Zürcher Zeitung.
Een lichte toeneming van de radioacti
viteit, speciaal op het voorgedeelte van
de vleugels en in de motoren van DC
8-toestellen is gedurende de afgelopen
maanden geconstateerd, zo heeft een
woordvoerder van de K.L.M. verklaard.
Enige maanden geleden is op grond
van een betrekkelijk zeer kleine toene
ming van de radioactiviteit op onze hoog
vliegende toestellen besloten een dagelijk
se controle met Geigertellers te laten
uitvoeren. Bij deze controle is een lich
te niet belangrijke verhoging geconsta
teerd. Binnen in de toestellen is geen
enkele afwijking gevonden.
Na overleg met T.N.O. en de arbei
dersinspectie is echter aan de monteurs,
die belast zijn met het onderhoud en de
reparatie van de toestellen, het advies
gegeven vaker de handen zorgvuldig te
wassen. Verdere maatregelen worden op
dit moment niet nodig geacht. (UPI).
TUNIS (Reuter-AFP) De Amerikaan
se onderminister van Buitenlandse Zaken
voor Afrikaanse aangelegenheden, Mennen
Williams, heeft dinsdag in Tunis geluncht
met de Tunesische minister van Buiten
landse Zaken Sadok Mokkadem en de mi
nisters van Buitenlandse Zaken en van
Voorlichting van de Algerijnse regering in
ballingschap Saad Sahlab en Mohammed
•Jazid. Williams is zondag voor een bezoek
van vier dagen in Tunis aangekomen. Hij
heeft dinsdag een ontmoeting gehad met
president Bourguiba.
Williams heeft volgens een officieel com
muniqué gedurende drie uur „niet-proto-
collaire besprekingen" gevoerd met Jazid
en Sahlab, wier functies niet werden ge
noemd.
PARIJS (AFP-UPI) De Franse mi
nister voor Algerije, Louis Joxe, heeft ont
huld dat president De Gaulle in juni 1960
drie Algerijnse commandanten van het ver
zet, Si Salah, Si Mohammed en Si Lakdar
heeft ontvangen. Deze wilden de strijd sta
ken en vrede sluiten. De bijeenkomst is
destijds geheim gehouden, maar nu de drie
leiders allen zijn omgekomen kan dit voor
val openbaar worden gemaakt, aldus Joxe.
Advertentie
Transparante kleurlak
Vierenzeventig leden van de Verenigde
Naties hebben toegezegd een bedrag van
97.685.000 dollar beschikbaar te stellen
voor hulpverlening aan ontwikkelingsgebie
den. Men verwacht dat het totaal der
tig landen hebben hun toezegging nog niet
gedaan de 100 miljoen dollar te boven
zal gaan, tegen 90 miljoen dollar vorig
jaar. De directeur van het speciale fonds
van de V.N., Paul Hoffman, heeft echter
meegedeeld dat een bedrag van 150 mil
joen voor het speciale fonds en het pro
gramma voor technische bijstand tezamen
beslist noodzakelijk is. De Verenigde Sta
ten zijn bereid hun bijdrage van veertig
tot zestig miljoen dollar te vergroten, op
voorwaarde dat het Amerikaanse aandeel
niet meer dan veertig percent van het to
taal bedraagt.
De Nederlandse regering heeft voor 1962
een bijdrage van 5.400.600 gulden aan het
uitgebreide V.N.-programma voor techni
sche bijstand toegezegd, alsmede een be
drag van 9.272.400 gulden voor het specia
le fonds. Deze bedragen zullen in volledig
converteerbare valuta beschikbaar worden
gesteld.
Advertentie
met brandend maagzuur
moet D 'n einde maken.
En vandaag ermee beginnen. Dan geen zorg
meer over pijnen door overtollig maagzuur.
U blust die brand met Rennies prompt. Mak
kelijk in te nemen en nog smakelijk óók.
Vraag ze bij uw apotheker of drogist.
