T entoonstellingen in Amsterdam
Prijs voor het Kinderboek '61
uitgereikt aan Jan Blokker
IjHomiilligpiËnli
Chiel de Boer viert morgen
vijfenzestigste verjaardag
Z
HERENSCHOENEN
De negen muzen
Curacao hoorde
Scheveningen-Radio
DONDERDAG 26 OKTOBER 1961
17
&3Ë.
Korczak en de kinderen
Bob Buys
MODESCHOENEN
Nederlands Ballet moet
Haagse studio ontruimen
Een herberg halverwege
A A nnoriD/G/MGEfl eh BESCHOUW!nGEH
De radio geeft vrijdag
T elevisieprogramma
vj
Architect Slebos door
Amsterdam bekroond
ALS BELANGRIJKSTE VAN DE THANS in Amsterdam lopende exposities
mag wel die van de schilder Jean Pougny in het Stedelijk Museum genoemd
worden. Voor velen hier is hij vermoedelijk een onbekende. Franse vrienden
hebben me indertijd attent gemaakt op deze figuur, wiens naam sterk stijgende
is. Pougny dankt dit laatste zeker aan zijn kwaliteiten, maar ik vermoed dat het
ook door de verminderende faam van andere figuren is, dat hij nu aan zijn
verdiende trekken komt.
POUGNY'S ONTWIKKELING is een uit
zonderlijke te noemen. Zijn vroege werk
past in de sfeer van de Oosteuropeërs en
Duitsers van rond het begin der eerste we
reldoorlog. In 1917 ontstonden composities,
samengesteld uit plankjes en voorwerpen,
„kunstwerken", die het Stedelijk Museum
zo lief zijn. Maar in 1910 heeft Pougny al
een Vuïllard-achtig schilderijtje gemaakt.
We ontmoeten uit zijn vroege tijd kubisti
sche schilderijen, die even aan sommig
werk van Delaunay doen denken, een
werk, dat typisch Duits-expressionistisch
is te noemen met een lelijke kleur van
bessensap-roden; voorts kubistisch werk,
dat meer aan dat van bij voorbeeld
Braque herinnert. In 1921 exposeerde hij
met „Der Sturm" te Berlijn en ziet een
en ander er abstract uit. Hij lijkt ook
geraakt door het suprematisme van Male-
vitch. Met de Frans-kubistische invloed
was hij het mooiste in de kleur.
DAN GAAT POUGNY kleine, eerst wat
naïef aandoende, schilderijtjes maken,
waarbij we heel even kunnen denken aan
Utrillo, Ensor en bij de latere vooral aan
Vuillard; in diens richting ligt Pougny's
werk verder vastgelegd. Het zou een te
goedkoop argument zijn Pougny te gebrui
ken tegen de aanhangers van abstracte
kunst. De vaak zo gelijke onderwerpen,
die hij gebruikt zijn nuttig voor hem om
te komen tot schilderijen, op een wijze
als abstractwerkenden schilderen. Vóór al
les is het schilderij doel. Maar Pougny
kent toch minder de vreugde van het „uit
schilderen" van wat zijn ogen treft dan
een Vuillard. Bonnard en Vuillard deden
natuurlijk meer dan alléén maar uitschil
deren. Zij sublimeerden in schilderkunst!
ge zin hun sensaties. Zij maakten dan ook
veel gevarieerder werk dan Pougny. Poug
ny's onderwerpen zijn veelal verleden tijd.
Die van Bonnard en Vuillard waren voor
hen van „vandaag". Maar omdat de puur
schilderkunstige waarden, abstracte waar
den, in Pougny's werk zo gelden, kon dit
werk iets tijdeloos krijgen en ondervinden
wij het niet als „van vroeger". Nu kan
dit ten dele ook liggen aan het feit dat
hij zo herinnert aan Vuillard. Men zou hun
werk naast elkaar willen zien. Hoe dan
ook, alles is bijzonder fraai te noemen.
Er hangt nogal veel, maar de herhaling
hindert niet, omdat het werk zich niet op
dringt. (Tot 27 november).
IETS VAN VERVELING voelde ik toch
wel bij de expositie van werken van Jo
seph Fassbender, hoogleraar aan een
Duitse academie. Tot 30 oktober kan men
deze zien in hetzelfde museum. Fassben
der heeft een uitzonderlijke smaak. Men
geniet zijn werken zeker, waarvan som
mige prachtige mogelijkheden bieden voor
wandtapijten. Fassbender toch ook stam
mend uit het expressionisme en daarvan
met een mooi portret getuigend, is het
gaan zoeken in meer symbolisch te noe
men werk, dat bij een meer algemene be
kendheid van zijn symboliek van verstrek
kender betekenis zou kunnen zijn. De ti
tels helpen ons weinig. Vergeleken met
Fassbender leert Pougny ons dan, dat het
niet onverstandig is wat meer in de na
tuur rond te kijken, omdat deze toch altijd
meer aanleiding tot gevarieerder werk of
variaties in één werkstuk levert dan de
mens zelf kan bedenken.
MAAR HOEVEEL aangenamer is het
stuk voor stuk rustgevend werk van een
Fassbender dan het meeste, dat de Liga
Nieuw Beelden ons van Nederlandse jonge
ren tot 6 november laat zien in het Stede
lijk. Dit soort exposities is na vele erva
ringen met dergelijk „modem" genoemd
werk even vervelend als tentoonstellingen
van meer conservatieve verenigingen. Bij
alle hang naar originaliteit komen velen
niet verder dan aftreksels van Appel. In
wezen verschilt men nauwelijks van ver
velende landschaps- of brave stilleventjes
schilders. Natuurlijk zal men in een stad
als Nijmegen, waar alles wat kalmer gaat
dan in Amsterdam, zich een enorme ke
rel voelen als men daar met werk gelij
kend bij voorbeeld op dat van Appel of
Wagemaker voor de dag komt. In Amster
dam vallen dergelijke profeten niet meer
op. De krachtpatserij hier maakt dat men
misschien aan een en ander van beschei
dener allure voorbij loopt. Ik denk aan een
schilderij van W. Voet, dat in dit kader
echter een niet geheel juiste indruk kan
geven van Voets persoonlijkheid, die men
moet leren kennen door meer werk. Van
een Jo van Dijk zou ik ook iets meer
willen zien. Mooi is te noemen het werk
van Molin en naast een aan werk van de
Belg herinnerend doek van Aat Verhoog en
plastieken van B. van der Weyer is hier
misschien nog meer te genieten, dat ech
ter zeker niet opvalt als men alles in het
Stedelijk Museum achter elkaar gaat zien.
Apart staat natuurlijk hier het werk van
jonge architecten.
OP WEG NAAR de nieuwe vleugel komt
men voorbij tekeningen van de bekende
Russische filmkunstenaar Eisenstein (1898-
1948), werk van een echte theaterman, in
teressant en een beetje geschiedenis. In de
nieuwe vleugel vindt men tot 13 november
de groep Stuwing, grotendeels eigenlijk een
voortzetting van wat Nieuw Beelden te
zien gaf. Schilderen lijkt steeds gemak
kelijker te worden. Een uitzondering vor
men in ieder geval het werk van Erik
Bauknecht, tekeningen van Pim van Box
sel en Hannie Terpstra, en een lief schil
derijtje van J. Schippers. Wat betreft de
schilder- en tekenkunst is de expositie van
de Amsterdamse Katholieke Werkgemeen
schap (ook in de Nieuwe Vleugel tot 13
november te zien) ook niet zo interessant.
Daar zijn het voornamelijk de beeldhou
wers, die de aandacht trekken. Het zijn
Brinkgreve, met legpenningen, Renze en
Auke Hettema, van wie de laatste ook zorg
de voor de meest aantrekkelijke tekenin
gen hier, Nic Jonk en Jacques Schutte,
voor mij een nieuwe naam. Berend Hen
driks exposeert ontwerpen voor mozaïe
ken, die ons nieuwsgierig maken naar de
Advertentie
ook in zéér grote maten
uitvoering. En natuurlijk houdt de schil-
der Fiedler het uit.
HET IS WEER FIEDLER, die de expo
sitie van de tweede groep leden van Arti
et Amicitiae (tot 13 november) helpt ver
dedigen. Het genootschap kan zich geluk
kig prijzen weer Jan van Herwijnen onder
de gelederen te tellen. Deze komt uit met
een hier ook naar kwaliteit dominerend
landschap en een van sentiment duide
lijke compositie van een moeder met
kind. Dat men bij Arti het sentiment niet
schuwt, is verheugend. Daardoor kon de
Brabantse schilder Jan Cuppen hier nu
mee doen. Vèrblijdend is een opleving van
Schram's kwaliteiten te mogen constate
ren. De meestal weinig opvallende en be
scheiden H. A. van der Wal had toch wel
recht gehad op een iets betere presentatie
van zijn werk. Onder de grafiek domineert
voor mij de inzending van de Haarlemmer
Damave. Een linoleumsnede van W. Zwiers
valt ook op. De beeldhouwers Dannen-
burg, Onkenhout, Theresia van der Pant
en Sterenburg zijn met klein, fijn werk
vertegenwoordigd, evenals de dit jaar
overleden en in 1876 geboren beeldhouwer
C. A. Smout.
IN DE KUNSTHANDEL M. L. de Boer
exposeert tot 4 november Jan van Heel
de reisschetsen van zijn laatste verblijf in
Spanje. Hoewel ik de streek, waar Van
Heel zich vooral bewoog (Castilië), niet
ken kwamen verscheidene zijner gouaches
mij direct al zeer vertrouwd voor door de
veelal honinggele kleur van het land
schap, waar Van Heel mee bezig is ge
weest. Met een nauwkeurig topografisch
juist portret zou hij minder van de geest
van dat landschap gegeven hebben dan
met zijn direct op enige abstractie afste
venende werken, in dit geval wel een nood
zaak om tot deze bewogen resultaten te
leiden. De directe aanraking met het ge-i donderdagavond 2 november zal in
geven verleende weer aan veel van dit I N.T S..programma het spel „Korczak
werk een authenticiteit, die moeilijk mee I dg kinderen>. van de Duitse auteur Er-
te geven is aan later naar dit soort schet Sylvanus worden uitgezonden. In de
sen te vervaardigen schilderijen, waartoe voorafgaande K.R.O.-rubriek
Van Heel zich overigens wel in staat I nn Trinet" 701 Hp auteur in een in
heeft getoond. En met dit laatste ^mlt L woonplaats Soest (Westfalen) gefilmd
We^^^iykt°™o^zee\nVan Heel vertrouwd I interview dit aangrijpende drama inlei-
is met de moeilijke en vaak, maar niet bij den-
hem, kalkerig wordende gouache, die hij
naast zwarte inkt voor deze kloeke schet
sen gebruikte.
„Spaans landschap", gouache van
Jan van Heel.
KRUISWEG 50 - HAARLEM
Vrij parkeren, ook zaterdag.
BEVERWIJK GOUDA
Foezie van Pasternak. Een verzame
ling gedichten van wijlen Boris Pasternak
met een oplage van 30.000 exemplaren is
in Moskou snel uitverkocht graakt. Voor
zijn roman dr. Zjivago kreeg Pasternak de
Nobelprijs voor Letterkunde. Op zijn poë
zie is in de Sowjet-Unie nooit politieke
critiek geoefend.
Pablo Casals' belofte. De befaamde
Spaanse cellist Pablo Casals zal een reeds
lang geleden uitgesproken belofte, dat hij
nimmer in het openbaar zal optreden in
de hoofdstad van een land, dat het Franco
regiem erkent, verbreken. Casals heeft een
dezer da-gen een invitatie van president
Kennedy aanvaard om in november in het
Witte Huis te Washington, in aansluiting
op een diner dat de Amerikaanse presi
dent aanbiedt aan de gouverneur van
Puerto Rico, Luis Munoz-Marinn een reci
tal geven. Casals woont in Puerto Rico.
De staatssecretaris van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, mr. Y. Scholten,
heeft gisteravond in de hal van zijn minis
terie de prijs voor het Kinderboek 1961
uitgereikt aan Jan Blokker voor diens
„Op zoek naar een oom".
De staatssecretaris had voor hij de prijs
uitreikte gewezen op de veelzijdigheid van
de auteur. Herinnerend aan het congres
over kinder- en jeugdboeken dat dit voor
jaar in Amsterdam is gehouden toonde hij
zich verheugd over de belangstelling, die
er voor de problemen van de jeugdlectuur
bestaat. Hij prees de boekhandel om de
culturele taak, die men jegens het
kind vervult zonder dat het materieel ge
win op de voorgrond staat.
Het welkomstwoord werd gesproken
door de heer G. Lubberhuizen, voorzitter
van de commissie voor de Collectieve Pro
paganda van het Nederlandse Boek, die
naar aanleiding van zijn bezoek aan de
Frankfurter Buchmesse moest constateren
dat Nederland op het gebied van het kin
derboek nog een achterstand heeft in te
halen. Vaak worden boeken zonder vak
manschap gemaakt.
De bijeenkomst werd opgeluisterd met
enkele balletten, waaronder „Op zoek naar
een oom", naar het boek van Jan Blokker
uitgevoerd door de balletklas van Nel
Roos en een inleiding door prof, dr. J. G.
Bomhoff over het kinder- en jeugdboek
Hij viel onder meer het bekroonde boek
aan „omdat het teveel wil" en grote-
mensenaardigheden bevat, die het kind
slechts onzeker maken. Zo zullen alleen
dochtertjes van concierges iets kunnen be
grijpen van kantooremployés, die voor
straf in de prullemand moeten staan als
zij te laat komen. Prof. Bomhoff conclu
deerde hierop, dat niets voor een volwas
sen schrijver zo moeilijk is als kinderen
serieus te nemen.
Het juryrapport, op grond waarvan Jan
Blokkers „Op zoek naar een oom" zeer
verzorgd bij de Bezige Bij uitgegeven
werd bekroond, is in tegenstelling tot vo
rig jaar zeer te spreken over de kwaliteit
van de verschenen kinderboeken cn noemt
naast dat van Blokker nog werk van Jean
Twee Picasso's geveild. Op een veiling
te New York hebben twee schilderijen van
Picasso uit het begin van deze eeuw samen
147.000 dollar opgebracht, ieder 10.000 dol
lar minder dan aanvankelijk was verwacht
De schilderijen maakten deel uit van de
verzameling van de New Yorkse indus
trieel Adolphe A. Juviler. De hoogste prijs
101.000 dollar, werd betaald voor een doek
van Bonnard. de hoogste prijs die ooit voor
een werk van deze schilder is betaald.
Sylvanus schreef het spel op de grond
slag van authentieke gegevens over leven
en dood van een integere Poolse kinder
arts die het laatste dilemma van zijn
praktijk in het getto van Warschau oplost
door samen met de aan zijn bescherming
toevertrouwde Joodse weeskinderen vrij
willig de gaskamers in te gaan. „Korczak
en de kinderen" wordt opgevoerd door de
toneelgroep „Centrum" in een toneelregie
van Egbert van Paridon en onder T.V.-
regie van Frits Butzelaar. Egbert van Pa
ridon speelt de rol van verteller. Ab Ab-
spoel is de eerste toneelspeler, comman
dant van de Wehrmacht. Jan Hundling
ziet men in de rol van de tweede toneel
speler, dokter Korczak. De andere spe
lers in dit stuk, dat al geruime tijd door
Centrum" met groot succes wordt opge
voerd, zijn Karin Haage en Marie José
Nysten.
Het gemeentebestuur van 's-Gravenhage
heeft het bestuur van de stichting „Het
Nederlands Ballet" de huur opgezegd van
de hal en twee lokalen, die tot balletstu
dio zijn verbouwd, van het schoolgebouw
Koningstraat 118a. Deze opzegging is ge
schied naar aanleiding van het feit, dat
de stichting „Het Nederlands Ballet" de
huur heeft opgezegd van een toneelzaal in
de Maasstraat, die tot voor kort bij deze
stichting in gebruik was als opslagplaats
voor decors en rekwisieten en deze ma
terialen heeft overgebracht naar de stu
dioruimte aan de Koningstraat.
De huuropzegging motiverend voert de
gemeente 's-Gravenhage aan dat de ruim
ten in de Koningstraat niet meer overeen
komstig de bepalingen in het huurcon
tract worden gebruikt. Zij zijn verhuurd
als kantoor- en oefénruimte en worden ge
bruikt als opslagplaats. Volgens de bepa
lingen in het contract heeft de gemeente
Dulieu en C. Wilkeshuis. „Op zoek naar I het recht van opzegging, indien dit het ge-
een oom" kreeg tenslotte met algemene val is. De opzegging is geschied met in
stemmen de prijs van de jury, die bestond gang van 15 november,
uit de dames Miep Diekmann, mej. C. J.
H. van Reenen en de heren Aart Romijn,
A. Lens en A. Welling. Over het boek zegt
de jury: „De jury heeft waardering voor
Jan Blokkers zwierige en tegelijk exacte
taalbehandeling, zijn speelse fantasie, zijn
warme toon en de ontwapenende wijz
waarop hij nuchtere werkelijkheid en
sprookjeselementen tot een overrompelend
geheel heeft gecombineerd. Zijn humor tion Schevenmgen-Rad.o met schepen te
boeit kinderen èn volwassenen en de moei- horen geweest. Men hoorde hoe de mar-
teloze voortgang van het achteloos begon- conjst van dd station met een Deens schip
nen verhaal wijst op een opmerkelijk com Nederlands schip sprak,
positair vermogen. Zijn verteltrant is B
luchtig, maar juist door die luchtigheid Ook zenders van schepen, die op de Noord-
slaagt de schrijver er in vele positieve zee voeren, waren op Curacao te horen
gedachten spelenderwijs naar voren te evenajs de Engelse kustradiostations Lands
brengen. Zijn verhaal krijgt daardoor ook
in pedagogische zin meer betekenis, dan I Enti en North
men spontaan zou vermoeden en het is juist Hoewel de marconist van Curagao-Ra-
deze niet opzettelijke, vanzelfsprekend po- djo onmiddellijk Scheveningen-Radio op-
sitieve benadering, die naar het oordeel kwam er geen antwoord,
van de jury voor een goed kinderboek on- I ^g ^elefoniezenders van Schevenin-
misbaar is. Zij acht Jan Blokkers „Op ggn-Radio en de scheepszenders op Cura-
zoek naar een oom een specimen van Q korerl zijn geweest is vermoede-
een geslaagd modern kinderboek dat ook lijk tQe te schri-ven aan reflectie van de
de vergelijking met goede buitenlandse radiogolven door de wolk van koperen
boeken kan doorstaan. naajdjeS) dje Amerika in de ruimte heeft
Staatssecretaris Scholten en gebracht.
schrijver Jan Blokker.
De N.C.R.V.-televisie zendt op zondag
29 oktober weer een spel uit van de Haar
lemse journalist P. W. Franse, getiteld:
„Een herberg halverwege". De herberg,
die hier bedoeld wordt is die uit de gelij
kenis in Lukas 10, het verhaal van de
barmhartige Samaritaan. Onderweg van
Jeruzalem naar Jericho wordt een reizi
ger door rovers zodanig toegetakeld, dat
hij meer dood dan levend langs de weg
blijft liggen. Een priester en een Leviet
letten nauwelijks op het slachtoffer en ver
volgen hun weg, alsof er niets aan de hand
is. Maar een Samaritaan wordt „met ont
ferming bewogen" en verzorgt de gewon
de zo goed als hij kan. De herberg, waar
in de beroofde en gewonde reiziger wordt
ondergebracht heeft de schrijver geïnspi
reerd tot zijn spel. „Een herberg halver
wege" wordt geregisseerd door Max Dou-
Op Curacao zijn radiotelefonische ge
I sprekken tussen het Nederlandse kuststa-
ÏJWPR?
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
19.30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
8.18 Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram.
9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. VPRO: 10.00 In
zicht en uitzicht, lezing. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Voor de kleu
ters. 11.15 Zangrecital. 11.40 Orgelspel. AVRO:
12.00 Jazzmuz. 12.20 Regeringsuitz.Voor de land
bouw. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Sport
en prognose. 12.50 Pianospel. 13.00 Nieuws. 13.15
Meded. en gram. 13.25 Beursber. 13.30 Lichte muz.
14.00 Kinderkoor. 14.15 De kinderboekenweek
1961, lezing. 14.35 Beiaardconc. 14.45 Gram. 15.00
Licht progr. VARA: 16.00 Gram. 16.30 Voor de
zieken. 17.00 Tijd voor teenagers. 17.50 Act. 18.00
Nieuws. 18.15 Lichte muz. en zang. 18.50 De punt
jes op de i, praatje. 19.00 Voor de kinderen. 19.10
Jazzmuz. VPRO: 19.30 De stad nu, lezing. 19.45
VPRO-nieuws. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespr.
20.10 Nederl. geloofsbelijdenis 400 jaar (II) le
zing. 20.25 De dichter Maurits Mok, lezing. 20.35
Declamatie. 20.50 De wereld vergadert, lezing.
VARA: 21.00 Gram. 21.30 Vaderlandsliefde en
koopmanschap, gesprek. 22.00 Lichte muz. 22.15
Buitenl. weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO: 22.40
Wat maken wij van ons huwelijk?, gesprek.
VARA: 23.00 Soc. nieuws in Esperanto. 23.10 Ver
gelijkenderwijs, muz. discussie. 23.5524.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40
Schoolradio. 10.01 Gram. 11.00 Voor de zieken.
11.40 Gram. 11.50 Als de ziele luistert, lezing. 12.00
Middagklok - noodklok. 12.04 Gram. 12.30 Land
en tuinbouwmeded. 12.33 Licht muz. 12.50 Actual.
13.00 Nieuws. 13.15 Nieuwe gram. 13.20 Dansork.
13.45 Voor de vrouw. 14.00 Gram. 15.00 School
radio. 15.30 Voor de zieken. 16.30 Gram. 17.00 Voor
de jeugd. 17.15 Kinderkoor. 17.40 Beursber. 17.45
Amateursprogr. 18.20 De maatschappelijke oriën
tering van het hoger onderwijs, klankbeeld. 18.50
Regeringsuitzend.: 25 jaar zeemanswelzijn. 19.00
Nieuws. 19.10 Herdenking van de Hongaarse op
stand. 19.25 Boekbespr. 19.30 Polit. lezing. 19.40
Verz.-progr. voor de soldaten. 20.30 Voor de jeugd.
20.50 Lichte muziek. 21.30 Gevar. muz. 22.20
22.30 Nieuws. 22.40 Wij en de wereld, lezing. 22.50
Gram. 23.5524.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.02 Gram. 12.30 Weerber. 12.35
Gram. 12.50 Beursber. 13.00 Nieuws. 13.15 Gevar.
progr. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Beurs
ber. 16.06 Gram. 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte muz.
17.45 Duitse les. 18.00 Vlaamse liederen. 18.20 Voor
de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.40
Lichte muz. 20.00 Ork.conc. 21.30 De zeven kun
sten. 21.45 Zangrecital. 22.00 Nieuws. 22.15 Jazz
muziek. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal. VARA: 20.20 Achter het
nieuws, NTS: 20.35 Oom Wanja, toneelspel.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. KRO: 20.20
Gevar. muz. 20.45 Sportprogr. 21.10 Filmverslag.
21.50 Avondcollege Nederuands.
,De aether vergif-
igen", zegt tandarts
cabaretier Chiel de
Boer ten onrechte
als hij het heeft over
zijn optreden voor
de radio. Hij wordt
orijdag vijfenzestig
jaar oud en de tijd
dat hij te beluisteren
was voor de radio
ligt al weer vier jaar
achter ons. Want in
1957 schakelde hij
geheel over op het
beroep van school
landarts. Aanvanke
lijk was het de be
doeling dat hij er
cabaretier bij zou
blijven, maar dat
ging niet door. „Ik
vond, het niet leuk
meer", zegt hij. „]e
werkt een tijd lang
erg hard voor een
adioprogramma in
het besef dat er nie
mand naar luistert.
Wie luistert er
tegenwoordig nog
naar de radio? 't Is
allemaal televisie te
genwoordig. En als
je dan later toch nog eens een reactie
krijgt op je optreden dan zegt het je
niets meer. Dan is het net of een dame
van zestig jaar zegt je aardig te vinden.
Dat had ze veertig jaar geleden moeten
zeggen".
Er meest een eind aan komen, vond
Chiel de Boer. Ook aan het reizen met
zijn gezelschap van vereniging naar ver
eniging door het hele land. Hij begon het
een groot bezwaar te vinden dat de pro
gramma's die hij dan bracht „voor elk
wat wils" moesten zijn. De betere grapjes
gingen onder in onbegrip, de betere lied
jes zong hij niet. „Je kreeg het gevoel
een manager te zijn", zegt hij.
Er is echter nog geen definitief eind ge
komen aan het cabaretierswerk van Chiel
de Boer. Hij heeft uit liefhebberij een twee
uur durend programma in elkaar gezet,
dat hij op tien avonden voor vijfhonderd
vrienden en kennissen ten gehore heeft ge
bracht. In dat programma geeft hij een
spits commentaar op een groot aantal ge
projecteerde „human comedie"-foto's, gro
tendeels vervaardigd door fotograaf Bert
Hartkamp. Dat commentaar wemelt van
woordspelingen en dubbelzinnigheden. Het
is een „glimlachprogramma", een pro
gramma vol verlate lachreacties en eist
zoveel van het concentratievermogen van
toehoorders en kijkers dat het zeer ver
moeiend is.
Chiel de Boer brengt dit programma bij
zich thuis, waar een groot vertrek met een
podium, een vleugel en exotische wandver
sieringen in een oogwenk kan worden om
getoverd tot een studiozaaltje. Voor liefda
dige doelen treedt hij ook nog wel op.
„Voor alles wat mijn sympathie heeft",
zegt hij. De radioprogramma's werden ook
opgenomen bij hem thuis, 's Ochtens vroeg
kwam de omroep al. Van 10 tot 16 uur
werd er voorbereid en gerepeteerd en om
vier uur kwam het publiek en werden de
opnamen gemaakt. „Dat waren de leukste
dagen", zegt hij. „Het schrijven van de
tekst, de regie. En de uitvoering was heer
lijk, hoewel je wist dat er niemand zou
luisteren. Ja, die gezellige dagen mis ik
wel. Vaak bleef iedereen eten".
Chiel de Boer had in de oorlog veel suc
ces met illegale, fel anti-Duitse program
ma's. In 1946 werd hij „beroeps" en ging
hij wonen in Aerdenhout, Zandvoorterweg
60. In 1957 nam hij de schooltandartsen-
praktijk weer op, een werk dat hij niet
meer zou willen ruilen voor dat van be-
roepsartist.
Chiel de Boer heeft de „pensioengerech
tigde leeftijd" bereikt maar is nog niet
van zins het kalmer aan te doen. In tegen
deel, onlangs heeft hij zijn „wijk" ver
groot door er Hoofddorp ook nog in op te
nemen. Hij noemt de gebitjes van de kin
deren uit Haarlem en omstreken erg
slecht. Slechte kindergebitjes door ver
keerde voeding vormen trouwens een lan
delijk verschijnsel. Druk heeft Chiel de
Boer het wel. „Er blijft geen tijd meer
over om te schrijven". Dat betreurt hij
zeer. Toch blijft hij zoeken naar bijzonde
re foto's voor een eventueel nieuw pro
gramma. „Als u er nog eens een
heeftGevraagd naar zijn mening
over de t.v. hij was zelf ook wel op
het beeldscherm te zien zegt hij: „Heel
goed en heel slecht doorelkaar".
Chiel de Boer is niet van plan morgen
een daverend feest te geven. Hij denkt
aan een rustig avondje met enkele vrien
den.
Burgemeester en Wethouders van Am
sterdam hebben op het advies van de jury
voor de architectuurprijs 1961 van de ge
meente Amsterdam besloten deze prijs toe
te kennen aan de architect D. Slebos en de
dienst der Publieke Werken van de
hoofdstad voor het wissel wachtershuis je
dat onder architectuur van de heer Slebos
door de dienst op het Stationsplein is ge
bouwd. De jury werd gevormd door de
heren R. Blijstra, A. Elzas, Aldo van Eyck,
A. Komter en H. Salomonsen. Deze prijs
wordt eenmaal in de drie jaar toegekend.
