VAN DAG TOT DAG
Tijdelijk
m
HOORTOESTELLEN
Nederland betreedt de internationale arena
DOOR DR. R. VAN ECMOND
Wereldnieuws
r
Van Neerlands
stam
Hysterische
misslag
iOSRAM
LUNZENDE
Tijdelijk 1 tube
KEK Vlekkenpasta
voor slechts 49 ct
bij aankoop van PELI
Zelfglanzende was
Franse afdeling van de Intern. Commissie van Juristen rebelleert
aar
<^Praatótcel,
*»ieade Was
'Ms(a
I
0p de
DONDERDAG 26 OKTOBER 1961
V.
An 'L
êi a •sua imaged
"Hfrma
s;
(in bus a f 2.60 of flacon a f 1.35)
'n Erdal produkt, dus goed!
Premier Gerhardsen van
Noorwegen naar Israel
BONTEKOE - Heemstede - Spoerplein 4
Kruisweg 47-49 haarlem
Hoessein valt Nasser aan
Sporry
Namens „Die Johannesburgse ïmmi-
grantekomitee" storten Nederlanders in
Zuid-Afrika de fiolen van hun toorn uit
over de Nederlandse regering, die zich
verstout heeft „vuig verraad te plegen te
genover een stam-verwant, mede-westers
land", namelijk Zuid-Afrika, door als
„enigste westerse mogendheid" te stem
men vóór een UNO-motie die de rede van
de Zuidafrikaanse minister van Buiten
landse Zaken, Louw, over de apartheids
politiek afkeurde.
Het geschrift dat de Nederlandse immi
granten Damhuis en Bourquin (volgens
hun mededeling namens duizenden Neder
landers in Zuid-Afrika) toezonden
aan de hoofdredacteur der Neder
landse persorganen, is gesteld in enigs
zins onparlementaire, hier en daar zelfs
beledigende termen. „Ontstellende laf
heid", „gekonkel en gezwendel", „foei,
Luns!" „schandalig", „vuig verraad" en
dergelijke exclamaties maken de brief tot
een onaangenaam document en bederven
de goede smaak, al vóór men de feitelijke
inhoud heeft overwogen. Die overwe
ging echter maakt het geheel nog heel
wat erger, want ook als men geen acht
slaat op de enigszins kwajongensachtige
toon en de argumenten op zich laat in
werken, dan moet men dit geschrijf als
een zeer kwalijk en allerminst reukloos
stukje getypt fanatisme betitelen.
De Nederlanders in Zuid-Afrika zijn,
evenals de Zuidafrikaanse regering, woe
dend over de plotselinge kordaatheid der
Nederlandse regering in de voorste gele
deren der rassendiscriminatie-bestrijders
nadat diezelfde Nederlandse regering ja
renlang voorzichtig de achtergrond bezet
te. Daarover heeft een deel der Neder
landse pers zich eveneens geërgerd, doch
niet uit dezelfde beweegredenen als de
Zuid-Afrikaanse betrokkenen. Wij hebben
ons geërgerd over het feit, dat Neder
land in de UNO nooit een moedige, prin
cipiële politiek heeft gevoerd als conse
quentie van zijn overtuiging, dat de ras
sendiscriminatie bron van ernstig kwaad
is. Nu onze regering door de omstandig
heden gedwongen „kleur bekend" heeft
waarbij de kwestie Nieuw Guinea onge
twijfeld van invloed is geweest, kunnen
wij ons alleen maar verheugen over een
klaarblijkelijk veldwinnende, practische
overtuiging die reeds lang eerder tot
uiting had moeten komen.
Natuurlijk wordt in het bizarre ge
schrift uit Zuid-Afrika de apartheidspoli
tiek hemelhoog geprezen als een onder
deel van de strijd tegen het internatio
nale communisme. Het is bekend dat in
Zuid-Afrika „communisme" de stok is
waarmee de hond geslagen wordt. Doch
dat uit Nederland afkomstige mensen met
gezond verstand de enormiteiten voor hun
rekening wensen te nemen, waarmee het
fraais van de heren Damhuis en Bourquin
gevuld is, zou verbazingwekkend en te
leurstellend zijn.
„Het blanke ras, drager van de be
schaving" is in Zuid-Afrika „omringd
door wolven", zo heet het in de brief.
De Nederlandse regering is „stekeblind"
en „voelt zich geroepen" de wereldpoli
tiek te laten „vervallen in de handen
der gekleurde volken", die volgens de
brief „onmondig en onkundig" zijn en
een „totaal gebrek aan ervaring en ont
wikkeling" hebben. „Volken die zich la
ten leiden door haatgevoelens jegens al
wat blank is" en op deze wijze werkt
Nederland mee aan „Der Untergang des
Abendlandes".
Deze schimpscheuten verder latend voor
wat ze zijn, zouden we willen besluiten
met de opmerking dat het geschrift zich
niet verdiept in beantwoording van de
vraag, of niet juist de Zuidafrikaanse
politiek jegens de kleurlingen oorzaak is
van „haatgevoelens jegens alles wat
blank is" alsmede van het feit dat de
kleurlingen „onmondig en onkundig zijn
en een totaal gebrek aan ervaring en
ontwikkeling hebben". Gebeurtenissen als
de moordpartij te Sharpville, waar kleur
lingen afgeslacht werden als argeloos vee,
de voortdurende terroristische ontrechting
waaraan de kleurling in Zuid-Afrika
blootstaat en de volkomen onrechtmatige
bestraffing van hulpeloze mensen onder
de valse beschuldiging van „communis
me" zijn dingen die de ondergang van
het avondland, de bakermat van bescha
ving, in sneller tempo dichterbij brengen
dan een UNO-motie, waarin een valse
voorstelling van de werkelijkheid wordt
veroordeeld.
De wekelijks in Washington verschijnen
de nieuwsbrief Human Events (Menselijke
gebeurtenissen) wil blijkbaar de Neder
landse adjudant van de marechaussee die
tijdens het incident op Schiphol met de
Russische ambassadeur Ponomarenko in
botsing kwam, wegens het toen gebeurde
een dollargeschenk aanbieden. Daartoe
heeft de redactie van de nieuwsbrief een
aanvang gemaakt met de vorming van
een fonds.
Nu moet het ons van het hart dat op
die wijze toch wel uiting wordt gegeven
aan een uitermate bedenkelijke geestesge
steldheid. Men begnjpe ons wel; het is
buiten kijf dat genoemde ambassadeur op
Schiphol zijn boekje geheel en al te buiten
is gegaan, want ook zijn diplomatieke on
schendbaarheid gaf hem waarlijk geen
vrijbrief om zich, en dat nog wel met ge
weld, aan de Nederlandse rechtsorde te
vergrijpen. Wij nemen hem dus, met be^
trekking tot wat hij toen heeft gedaan,
helemaal niet in bescherming.
De functionaris van de marechaussee
deed eenvoudig wat zijn plicht was. De
hoofdredacteur van „Menselijke gebeurte
nissen" vond het voorgevallene blijkbaar
nog niet sensationeel genoeg. Daarom
heeft hij er nu maar van gemaakt en
dit volkomen in strijd met de feiten
dat de adjudant van de marechaussee am
bassadeur Ponomarenko „een stomp in
het gezicht zou hebben gegeven".
Voor dit alleen maar in de fantasie
van bedoelde redactie bestaande voorval
wil zij nu dus deswege adjudant Velt'
man een cadeau doen toekomen.
Het moet ons van het hart dat dit
wel van buitengewoon slechte smaak ge
tuigt. Erger nog: dat het opkomen van
zo'n plannetje alleen maar mogelijk is
daar waar men zich al te zeer heeft
laten leiden door een zekere politieke
hysterie die zich dan richt tegen iemand
die in Nederland de diplomatieke verte
genwoordiger van communistisch Rusland
was.
Men kan nog zo anti-communistisch
zijn, maar dat behoeft toch niet tot een
dusdanige hysterische misslag te leiden
als die waaraan de nieuwsbrief „Mense'
lijke gebeurtenissen" zich thans heeft
schuldig gemaakt.
Wij kunnen daarin niets menselijks en
alleen iets zeer afkeurenswaardigs zien,
Advertentie
Advertentie
- t: -
*6
-,T :-ó'
s r 'Wt
:;.v'
PARIJS (Reuter) „Libre Justice",
de Franse afdeling der Internationale
Commissie van Juristen, heeft besloten
haar betrekkingen met de Britse voorzit
ter der Commissie, Sir Leslie Munro te
verbreken. Het besluit hiertoe is geno
men nadat een commissie van onderzoek
der Internationale Commissie van Juris
ten een rapport had gepubliceerd waarin
werd gezegd dat Franse parachutisten
tijdens de gevechten in juli tussen Franse
en Tunesische militairen om Bizerta
wreedheden hadden bedreven.
„Libre Justice" stelt dat in Tunesië
OSLO (UPI) De Noorse premier.
Einar Gerhardsen zal volgende maand
een bezoek aan Israel brengen, zo is
woensdag officieel te Oslo bekend ge
maakt.
De Noorse staatsman zal op 15 novem
ber in Jeruzalem aankomen en als gast
van de Israëlische regering een tocht
door het gehele land maken.
vertegenwoordigers van het Internationa
le Rode Kruis aanwezig waren, zodat de
Internationale Commissie van Juristen
het recht miste eigen gezag naar het
voorgevallene in de strijd om Bizerta een
onderzoek te doen instellen. Libre Jus
tice" is van mening dat Sir Leslie Munro
het besluit om een commissie van onder
zoek naar Bizerta te zenden, „met be
treurenswaardige overhaasting" heeft ge
nomen.
De Franse regering heeft, na de publi-
katie van het rapport der commissie van
onderzoek der Internationale Commissie
van Juristen verklaard dat er van Franse
zijde geen wreedheden in de strijd om
Bizerta zijn bedreven. Zij heeft hieraan
toegevoegd dat de commissie van onder
zoek zich bepaald heeft tot herhaling van
tevoren in de Tunesische pers versche
nen berichten over beweerde Franse
wreedheden.
Advertentie
DE NIEUWSTE TYPEN uit voorraat! leverbaar
AUDIUM - SIEMENS - WIDEX - OTIGON - PHILIPS - QUALITONE e.a.
(zijstraat van de Leidsevaartweg) Bus 3, halte station Heemstede
Telefoon 38099
Advertentie
AMMAN (Reuter) Koning Hoessein
van Jordanië heeft president Nasser van
Egypte ervan beschuldigd, dat hij een ti
ranniek bewind voert. Tot de afgevaardig
den van het Jordaanse volk verklaarde
de vorst, dat de revolutie in Syrië^ vele
voordelen voor „de Arabische natie" heeft
Opgeleverd.
Nederland is voor het inter
nationale voetlicht getreden
door de indiening bij de UNO
van wat men het plan-Luns is
gaan noemen. Van dit plan kan
men zeggen, dat het een uiter
mate vernuftige uitweg schijnt
te bieden aan de Nieuw-Gui-
nea-impasse, waarin Neder
land verzeild was geraakt. Het
is ook een plan, dat internatio
naal gesproken lang geen
kwaad figuur slaat in een tijd,
die iedere vorm van kolonialis
me veroordeelt. Het volle pond
wordt gegeven aan het zelfbe
schikkingsrecht van de Pa
poea's en ook aan de inter
nationale rechtsorde zoals die
is belichaamd in de Organisa
tie der Verenigde Naties.
Het is lofwaardig dat ook het
huidige kabinet nu streeft naar
een oplossing van het vraag
stuk dat, om het sprekende
beeld van een onzer rechtse
Kamerleden te gebruiken,
„hangt als een heet hangijzer"
boven ons aller hoofden. En
het is fraai dat het recht van
de Papoea's om over eigen lot
te kunnen beschikken, zo dui
delijk wordt onderstreept. De
Nederlandse liefde voor het
zelfbeschikkingsrecht van de
bevolking van Nederlands
Nieuw-Guinea is een nog wat
jonge liefde welke dateert van
na de soevereiniteitsoverdracht
en beslist niet van veel eerder
de G.G. in Buitenzorg had
er nooit veel hinder van dat de
Papoea's werden bestuurd door
de tussenkomst van de toch
wel Indonesische sultan van
Tidore maar een jonge lief
de kan daarom nog wel een
oprechte liefde zijn en een feit
is het, dat de Nederlanders er
in het algemeen bepaald niet
gelukkig over zouden zijn als
hun regering de Papoea's uit
zou leveren op genade of on
genade aan de Indonesiërs. Het
lot dat de Zuid-Molukken heb
ben moeten ondergaan nadat
de soevereiniteitsoverdracht
was geschied, ligt daarvoor nog
al te vers in het geheugen en
de vele tienduizenden Ambo
nezen die, hoe primitief ook
gehuisvest in ons onvriende
lijke klimaat, Nederland blij
ven verkiezen boven Indonesië
zijn een ander bewijs van de
betrekkelijke waarde van In
donesische verzekeringen, dat
de autonomie van volksdelen
die dit wensen, door de re
gering van Djakarta gewaar
borgd zal worden.
Professor Duynstee heeft
scherpzinnig opgemerkt, dat
het plan-Luns in wezen echter
geen volkomen zelfbeschikking
aan de Papoea's liet wijl deze,
eenmaal bekleed met de soeve
reiniteit over eigen gebied, in
feite de mogelijkheid misten
om te blijven wat zij nu zijn,
namelijk een kolonie van Ne
derland. Zij kunnen bij een
straks te houden volksstem
ming zich niet uitspreken voor
de status quo ante, dat is de
status die nu nog geldt doch
die dan ten einde zal zijn. De
Verenigde Naties immers zul
len dan tijdelijk die soevereini
teit voor de Papoea's uitoefe-
ging zou hebben om op de ba
sis van dit plan de kwestie-
Nieuw-Guinea op te lossen.
Maar zodra Indonesië het
plan-Luns ronduit verwerpt
(zoals het gedaan heeft) dan is
dit plan.in de Algemene Ver
gadering der Verenigde Naties
kansloos. Een resolutie moet,
om in de plenaire zitting te
worden aangenomen, een
meerderheid hebben van niet
minder dan tweederde van het
totaal aantal uitgebrachte
stemmen en op een dergelijke
meerderheid kan een nog altijd
als koloniaal aangemerkt land
als Nederland nooit of te nim
mer rekenen tenzij Neder
land het van te voren eens
mocht worden met Indonesië.
In dat laatste, helaas gans hy
pothetische geval, zou men
ook de gehele tussenkomst van
de Verenigde Naties, de grond
gedachte dus van het plan
zien zou het plan-Luns dan ook
een uitgangspunt kunnen bie
den om nu behoorlijke garan
ties op dit punt ten behoeve
van de Papoea's te verkrijgen
met daarnaast misschien
zelfs de toezegging van Indo
nesische zijde dat ook de Am
bonezen en overige bewoners
van de Zuid-Molukken een
dergelijke status alsnog deel
achtig zullen worden. Waar
aan de andere kant de Indone
sische regering steeds weer
heeft beweerd dat de naasting
van Nederlandse eigendommen
uitsluitend is geschied om Ne
derland te bewegen afstand te
doen van Nieuw-Guinea, zal in
geval van een overeenstem
ming over Nieuw-Guinea een
aanbod van een zekere com
pensatie voor deze naastingen
niet achterwege kunnen blij
ven. Ook Eugene Black, de
machtige, zeer bekwame pre
sident van de Wereldbank
nen, en het is evenmin denk
baar dat daarna de soevereini
teit naar Nederland terug zou
keren als het voorstelbaar is
dat Katanga eens weer een
Belgische kolonie zou zijn.
Een groter bezwaar tegen
het plan-Luns is, dat het aan
de ene kant Nederland min of
meer buiten spel zet (al blijven
wij bereid flink in de kosten
bij te dragen en onze ambte
naren ter beschikking te stel
len) doch dat het aan de an
dere kant Indonesië nergens in
de uitvoering betrekt. Het feit
alleen dat minister Luns niet
meer in New York was toen
diens collega Soebandrio zijn
reactie op het plan gaf in de
Algemene Vergadering spreekt
onmiskenbaar duidelijke taal.
Minister Luns wenste kenne
lijk niet, en verwachtte ook
niet, dat Indonesië zijn plan
zou steunen of althans de nei-
Luns, wel beschouwd kunnen
missen
Aan de andere kant heeft
het brengen van deze netelige
zaak in de Verenigde Naties
Nederland het voordeel ge
geven van het initiatief; de
eerste klap is een daalder
waard, heet dit in de volks
mond. En de tussenkomst van
de Verenigde Naties kan inder
daad voor de verzekering van
de bijzondere rechten van de
Papoea's straks binnen de In
donesische gemeenschap van
betekenis zijn. In ieder geval
heeft minister Luns dit met
zijn plan bereikt, dat thans
minister Soebandrio zich uit
put in verzekeringen dat de
Papoea's autonomie zullen ge
nieten binnen het Indonesisch
staatsverband een verzeke
ring welke in het verleden
nimmer is gegeven. Uit een
onderhandelingsoogpunt be-
die belangrijke kredieten te
vergeven heeft wees onlangs
de Indonesiërs op niet mis te
verstane wijze op hun grove
lijk verwaarloosde verplich
tingen jegens de onteigende
Nederlanders.
Waar helaas het plan-Luns,
naar ons voorkomt, geen rede
lijke kans maakt in de Alge
mene Vergadering (tekenend is
dat er uit Washington nog geen
woord van goedkeuring of
waardering is gekomen),is t on-
zes inziens volkomen begrijpe
lijk dat van niet-officiële Ne
derlandse zijde gestreefd wordt
naar een andere, meer met de
realiteit in overeenstemming
zijnde oplossing van het
vraagstuk-Nieuw-Guinea.
De hysterie rondom de zo
genaamde groep-Rijkens lijkt
ons dan ook weinig gemoti
veerd, de aanprijzing van on
democratische middelen om de
leden van die groep de mond
te snoeren nog minder passend.
De heer Rijkens zelf is een
bijzonder verdienstelijk Neder
lander en wanneer hij in iets
mocht slagen wat de regering
tot dusverre niet gekund heeft
namelijk het herstellen van
een redelijke verstandhouding
met Indonesië dan kunnen
wij hem alleen maar verplicht
zijn daarvoor. En lukt het hem
niet, dan heeft Nederland nog
niets verloren, ook geen pres
tige; alleen de heer Rijkens
heeft dat dan gedaan.
Wat de vice-president van
de K.L.M. betreft, het is na
tuurlijk wèl een enigszins
eigenaardige figuur dat iemand
met een positie van gezag in
wat vrijwel een staatsbedrijf
is, dingen doet «f beweert die
onze regering niet aangenaam
zijn en die haar bedoelingen
doorkruisen. Maar vergeten
wij niet dat het voor de K.L.M.
een uiterst belangrijke zaak is,
bevrijd te worden van de In
donesische boycot waaronder
dit bedrijf, met zo vele andere
Nederlandse ondernemingen
(men denke bijvoorbeeld ook
aan onze rederijen) sinds jaren
lijdt.
Wanneer het plan-Luns de
motor zou zijn die nieuwe on
derhandelingen met Indonesië
op gang brengt, dan zou de op
stelling van het plan inderdaad
een daad zijn van grote ver
dienste. Maar wordt door de
Nederlandse regering niet dat
gebruik gemaakt van het plan-
Luns, dan is het slechts een
ij del gebaar dat in werkelijk
heid niets zal bijdragen tot
oplossing van de Nieuw-Gui-
nea-crisis.
Niks nieuws
U hebt kunnen lezen dat men zich zor
gen maakt over het onderwijs in de ge
schiedenis, dat verwaarloosd en lichtelijk
achtergesteld zou zijn. Mijns inziens vol
komen terecht. Het is schrikbarend hoe
weinig de doorsneeburger weet van de we-
reldgescheidenis van laten we zeggen vóór
onze eeuw.
En wat missen we daardoor een massa!
Want wie de historie niet kent, is maar
al te geneigd om alle verworvenheden,
goed en kwaad, van onze tijd te beschou
wen als iets dat we helemaal zelf bedacht
hebben. Niets is echter minder waar. Om
maar eens een paar voorbeelden te noe
men.
Wij worstelen met het verkeer, dat wij
graag de moloch van onze tijd noemen.
Toch is diezelfde moloch al akelig oud.
Wist u dat men ook in Pompéi éénrich
tingsverkeer had? Wij kermen over de
brozem" die op zijn ellendige bromfiets
ons het leven vergalt. Maar in Pompéi
hadden ze de „pozem" die met zijn paard
en karretje de brave burger de dampen
aandeed met veel te hard en gevaarlijk
rijden. Een listig man verordonneerde
toen voor de voetgangers (ook toen reeds
een diep verachte kaste!) de verhoogde
stapstenen dwars over de verkeersweg.
Daarmee sloeg men twee vliegen in één
klap. De voetganger kon rustig oversteken
en de „pozem" had de handen vol aan
zijn paard en rijtuigje dat hij tussen die
stenen moest doormanoeuvreren (Is dit
niet iets voor ónze binnenstad?
Dan zijn er onze eigentijdse kunstenaars.
Vindt u Bernard Buffet ook zo erg mo
dern? Dan zoudt u eens moeten gaan kij
ken in de tombe van farao Toetmoses III
in Thebe Daar wandelen de Buffets van
1448 voor Christus langs de wanden van
de diepe grafkamers. En onze dichters en
schrijvers, die zulke doodsombere dingen
neertikken over onze tijd en voor ons die
daarin leven! Maar ook zij hadden hun
voorgangers honderden, duizenden jaren
geleden, toen beatniks en modernisten ook
meenden, het leven niet meer aan te kun
nen omdat hun voorvaders (die het altijd
gedaan schijnen te hebben) alles in de pu
ree hadden gedraaid. En zelfs de ver
schrikkelijke wapens, die voorbestemd le
ken een einde te maken aan het mense
lijk bestaan op aarde, ook die werden
steeds weer uitgevonden. De ijzeren wa
pens van de Assyriërs, toen iedereen nog
met brons en koper werkte. De slinger
werktuigen der Romeinen. Het buskruit
van de Chinezen. De paarden van Cortès
bij de verovering van Mexico. De mecha
nisch gespannen boog van de Spanjaarden
bij hun tocht langs de Amazone onder Pi-
zarro.
En last but not least o jeetje nee!)
is er onze sportaanbidding. Nou, daarin
konden de oude Romeinen ons menig aar
dig voorbeeldje geven. Brood en spelen,
u weet wel! En al zeggen we nu: vrije
zaterdag, tv en sport, het principe blijft
gelijk. Maar wat een geluk dat het bij ons
nog niet zo ver is dat de Peulewijkers en
de GBSWOKHZX-Boys een opstand ontke
tenen, die de regering op haar grondves-,
ten doet wankelen. Want dat deden de
Groenen en de Blauwen uit het amphi
theater van het zesde-eeuwse Byzantium.
Maar de bikini dan? horen we u triom
fantelijk krijten. Die hebben wij bedacht!
Ja, dat dacht u! Niks hoor! De Romeinse
dames droegen die ook, compleet met
strikjes, in de termen.
U moet toch echt weer eens een goed
geschiedenisboek opslaan. U zult wellicht
een wat andere kijk op onze tijd krijgen.
En, wie weet ook weer een beetje moed.
De mensheid heeft heus wel vaker in zeer
benarde omstandigheden verkeerd (denkt
u maar eens aan de Ijstijd en aan de
volksverhuizingen!). En toch kwam ze er
altijd weer bovenop. Omdat we tenslotte
MENSEN zijn...ti
Kabinetsformateur. President Sjehab van
Libanon heeft oud-premier Rasjid Ka-
rame uitgenodigd een nieuw kabinet te
vormen. Karame leidde de oppositie te
gen de dezer dagen afgetreden rege
ring, onder Saeb Salam. Deze oppositie
was de laatste tijd zo sterk geworden
dat Salam slechts een nederlaag in het
parlement kon ontgaan door heen te
gaan.
Illegaal. Volgens het Israëlische blad
Aariv is de opperrabijn van Bulgarije,
dr. Asher Hananel, in Sofia gearres
teerd op de beschuldiging van illegale
deviezentransacties tijdens reizen naar
het buitenland. De Bulgaarse auto
riteiten zouden een publikatieverbod
voor deze zaak hebben ingesteld.
Erkenning. De Ghanese regering heeft
besloten de centrale Kongolese regering
onder premier Adoela te erkennen. Na
de dood van Loemoemba ging Ghana
over tot erkenning van het bewind van
Gizenga in Stanleystad.
Midas. De Amerikaanse Midas-satelliet
die eind vorige week 350 miljoen kope
ren naaldjes in de atmosfeer strooide,
heeft de dinsdagavond verrichte lance
ring van de Titan-raket geregistreerd.
Van officiële zijde in Cape Canaveral
werd meegedeeld, dat de Midas de Ti
tan anderhalve minuut na de lancering
waarnam. De Midas is uitgerust met
infra-rode apparatuur, die reageert op
de uitlaatvlam van een raket. Men
heeft met de lancering van de Titan ge
wacht tot de Midas in een positie was
dat zij de raket kon waarnemen. Het
is de bedoeling in de komende jaren een
net van deze spionage-satellieten rond
de aarde te leggen.
Levenslustig. De politie te Napels heeft
een 13-jarige jongen uit het hondehok
bevrijd waaraan hij door zijn moeder
was geketend. De aandacht van de poli
tie werd gewekt toen zij uit het honde
hok scheldwoorden hoorden komen die
gericht waren aan het adres van de 46-
jarige Filomena Palomba Graviglia. In
het hok vonden zij haar zoon, de jonge
Crescenzo. De vrouw verklaarde dat zij
haar levenslustige zoon niet meer in de
hand had. Het had haar daarom maar
het beste geleken de jongen een hals
band om te doen en hem vast te ketenen
aan het hondenhok.
