Anti-Rijkens - groep begint
een nationale actie
EN OM HET BINNENHOF
PeekjCloppenburg
Geen ruilhandel met volken
Nederlandse zeeman
krijgt levenslang
Grafische Bond houdt
driedaags congres
SS SS
J toon
aangevend
8.95
Dakpannenfabriek door
brand deels verwoest
Vier doden in
het verkeer
Woensdag uitspraak in kort geding
over woningbeleid in Velsen
Steun uit de Kamer
voor L. Worms
i
HERENMODE-TIP
VRIJDAG 27 OKTOBER 1961
15
Moord op Engels meisje
Voorzitter acht verhoging
van huren niet nodig
harmonisch
deze zaterdag
MOHAIR
SHAWLS
'n Tip waarvoor
iedere man „warm
loopt". Modieus in
zijn prachtige kleu
ren - een streling
voor de hals door
zijn soepele kwa
liteit.
4 95
De schrootfraude
Dr. E. van Raalte
Kaarslicht...
levend ïlclit!
GOUDA KAARSEN
(Van onze Haagse redacteur)
Een groep Nederlanders prof.
moreel en materieel in hun ontwikkeling
te steunen. Zij denkt daarbij aan meer
onderwijs in Nederland voor de begaafden
G. en voorlichting op allerlei gebied in het
K r n T land zelf. Dit alles in samenwerking met
Gonggrijp, prof. mr. W. G. L. Lemarre, i betrokken organen van de Verenigde
Drof. dr. J. Prins, ds. J. H. Ritzema Bos Naties.
en de heer W. J. Leyds uit Naarden (se- in de verklaring wordt voorts de wens
cretariaat) - is een actie begonnen als geuit dat de regering de Papoea's ruim-
i i schoots de gelegenheid biedt op korte ter
tegenwicht tegen wat zij signaleert als I het buitenland hun zaak u;t te
de onder bepaalde invloeden in Neder- dragen^ zodat zij zich van de nodige steun
land groeiende mening dat Nieuw-Gui- kunnen verzekeren tegen alle ongerecht-
nea, ongeacht de wil van de Papoea's, vaardigde aanspraken op hun gebied.
aan Indonesië zou kunnen worden o\ er- Jn de verklaring wordt nadrukkelijk ge-
gedragen. Een in een verklaring vervat steld; dat de ondertekenaars waardering
protest daartegen, ondertekend door hebben voor de pogingen van de Neder-
240 Nederlanders, onder wie een veertig- landse regering het zelfbeschikkingsrecht
j. t, „i on Hpntal narle- van de bevolking van Nieuw-Guinea ook ïn-
tal hoogleraren en een tl P ternationaal veilig gesteld te krijgen. Op
mentsleden hebben zij aan minister Luns hun persC0nferentie voegden enigen hun-
overhandigd. De verklaring is voorts aan ner hieraan toe, dat huns inziens een ver-
de Nieuw-Guinearaad toegezonden. der om zich heengrijpen van de voorkeur
tot overdracht aan Indonesië in de publie-
De actie is een antwoord op die van on- ke opinie wellicht ook het parlement niet
deneer deTrU-Rïjkens en de boogie- I onberoerd zou laten
raren Duynstee en Röhling. De initiatief
nemers stellen als uitgangspunt hun „mo
rele verontwaardiging over het feit dat in
Nederland propaganda gemaakt kan wor
den voor het spelen met het lot van een
volk dat aan ons verbonden is geraakt,"
zo hebben zij op een in „De Kroon" in
Den Haag gehouden persconferentie ge
zegd. Zij herinneren aan de plechtige be
loften aan het volk van Nieuw-Guinea, dat
Nederland het zo snel mogelijk zal bren
gen naar het moment van vrije zelfbe
schikking.
Een verloochening daarvan zou volgens
hen in feite het volkenr^ht verzwakkem
Uitlevering van een volk aan derdra, zo I van de Raad van stat en dr. j.
Daarom ook willen
zij met hun actie een zo algemeen mo
gelijke meningsuiting van degenen die het
tegendeel zijn toegedaan de volksver
tegenwoordigers in hun huidige standpunt
schragen.
De Kamerleden die de verklaring heb
ben ondertekend zijn: mr. C. Berkhouwer,
mr. D. J. van Bruggen, mej. mr. J. J.
Th. ten Broecke Hoekstra, J. H. Couzy,
dr. J. Meulink, J. Reijers, G. Ritmeester,
mr. K. van Rijckevorsel, J. H. Scheps
mr. B. P, van der Veen, M. Visser en dr,
M. van Heivoort. De ondertekenaars be
horen tot verscheidene groepen en standen
van de maatschappij. Onder hen bevinden
zich voorts nog dr. J. W. Meyer Ranneft,
voeren zij aan, betekent een miskenning
van het zelfbeschikkingsrecht als alge
meen aanvaard beginsel. Het zou een zeer
ernstige vorm van kolonialisme betekenen-
„Met volken mag geen ruilhandel wor
den gedreven," zo herinneren de initiatief
nemers aan de woorden van Wilson, en
zij concluderen ten aanzien van Nieuw-
Guinea: geen zakelijke of andere belangen
mogen de innerlijke kracht ondermijnen
van gegeven belofte en rechtsbeginsel.
De groep Anti-Rijkens-groep zou men
haar populairweg kunnen noemen is van
mening dat het onjuist is te denken dat
een onafhankelijke status voor Nieuw-
Guinea onmogelijk zou zijn. Uit haar mid
den werd naar voren gebracht dat vele
landen de laatste tijd hun onafhankelijk
heid hebben gekregen of die nog zullen
krijgen, die qua grootte, inwoneraantal,
staat van ontwikkeling en economische
mogelijkheden niet sterker staan dan
Nieuw-Guinea.
Moreel en materieel
De groep wil, hoe ook de toekomstige
status van Nieuw-Guinea op eigen beslis
sing van de bevolking zal uitvallen, een I
nationale actie ontketenen om de Papoea's
De 29-jarige Nederlandse zeeman die in
Chester (Noordwest-Engeland) terecht
heeft gestaan op beschuldiging van moord
op het 21-jarige Engelse dienstmeisje Mar
garet Hughes uit Menai Bridge in Noord-
Wales, is tot levenslange gevangenisstraf
veroordeeld. De zaak is behandeld door een
hof van assize; dit zijn zittingen die rond
gaande rechters ongeveer drie keer per jaar
houden. De zeeman, die uit Amsterdam
komt, heeft verklaard onschuldig te zijn.
De verdachte werd door de jury schuldig
bevonden, nadat zij 37 minuten had be
raadslaagd.
Rechter Hinchcliffe had verklaard dat de
werkwijze van de scheikundige Barton-
Wright bij het analyseren van verfsporen
„kortzichtig en dwaas" is geweest.
De rechter wees er de jury ook op dat
de verdediging ervan had afgezien de be
klaagde zelf als getuige te doen horen. In
dat geval zou de zeeman volgens de Britse
wetgeving aan een kruisverhoor zijn on
derworpen.
De rechter zei ook dat de verdachte geen
verklaring had kunnen geven voor hetgeen
hij op 30 juni na half twaalf 's avonds had
gedaan. Hij had evenmin kunnen verklaren
hoe het kwam dat in het huis van de dok
ter, bij wie het meisje in dienst was, vin
ger- en voetafdrukken van hem waren
aangetroffen.
Ook had hij geen verklaring kunnen
geven voor de inhoud van een (zelfbelas
van Baal, oud-gouverneur van Nederlands
Nieuw-Guinea.
Voorzitter A. M. van den Boogaart heeft
gisteren in het Rijnhotel in Rotterdam met
een rede waarin hij een overzicht gaf van
de gang van zaken in de afgelopen twee
jaren het negende congres van de Alge
mene Nederlandse Grafische Bond ge
opend. Hij beperkte zich niet tot een over
zicht van de gang van zaken sedert het
laatste bondscongres in 1959, maar viel
ook herhaaldelijk het beleid van de huidi
ge regering aan. Met name op het punt
van de huurverhoging, welke hij econo
misch niet noodzakelijk achtte en de loon
politiek, die naar zijn mening het uitbeta
len van zwarte lonen in de hand werkt.
Sprekende over het werk van de vakbe
weging merkte hij op dat het de taak van
deze is de gemeenschap als geheel te die
nen. Het gaat er niet om alleen de be
langen van de aangesloten werknemers te
behartigen met voorbij zien van de belan
gen van andere groeperingen: De vakbe
weging dient het algemeen belang, aldus
de heer Van den Boogaart.
Hij wees er op, dat sedert 1959, met uit
zondering van enkele incidentele gevallen,
geen werkloosheid meer in de grafische
bedrijven is voorgekomen. Sprekende over
de belangrijke investeringen die zijn ge
daan wees hij op de noodzaak vooral daar
bij aandacht te besteden aan de vervan
ging van verouderde machines en materia
len, aandacht dus voor wat men pleegt te
noemen diepte investeringen. De ontwikke
ling van de bedrijfsschappen in de grafi
sche sector ging spreker te traag. Hij
kondigde aan dat binnenkort een pensioen
regeling tot stand komt voor het adminis
tratieve personeel in de dagblad- en licht-
drukbedrijven. In het algemeen behoort
de pensioenregeling verbeterd te worden
aldus spreker die er echter ook op
wees dat betere pensioenen hogere pre
mies vragen.
Het ledental van de A.N.G.B. omvat
thans 58 percent van allen in deze be
drijfstak georganiseerde werknemers.
Advertentie
IN SMAAK,
AFWERKING
EN VERPAKKING
in doosjes van 10
Advertentie
Mohair de
Luxe
MohairSuper
Een felle brand heeft vannacht een groot
gedeelte van de dakpannenfabriek van de
firma gebroeders Laumans in Tegelen in
de as gelegd. De brandweer van Tegelen
moest machteloos toezien hoe het gebouw
tot de grond toe afbrandde.
Behalve de stookinrichtingen gingen ook
de droogkamer, waarin ondermeer hon
derdduizenden dakpannen lagen opgesla
gen, geheel verloren.
De schade, die zeer aanzienlijk is, is nog
niet bij benadering te schatten.
De produktie van de fabriek zal vermoe
delijk voor een groot gedeelte enige tijd
tijd stop gezet moeten worden.
De schade die de brand heeft veroor
zaakt zal ook in de bouwindustrie doorwer
ken. Deze kampt namelijk toch al met een
groot tekort aan dakpannen en de leve-
ringstijd bedraagt soms enkele maanden.
Schoenenfabriek uitgebrand
Een felle brand heeft een schoenenfa
briek in Tilburg volledig in de as gelegd.
De schade bedraagt vele tienduizenden
guldens.
Bij het blussingswerk zijn twee brand
wachten gewond doordat een vier meter
hoge muur waarop zij stonden, instortte.
Na onderzoek en behandeling in het zieken
huis werden zij naar huis vervoerd.
De 72-jarige mevrouw IJ. Rozenberg uit
Katlijk bij Heerenveen is in haar woon
plaats om het leven gekomen nadat zij
was aangereden door een bestelauto.
Zij liep met haar man langs de kant
van de weg en werd geraakt door de
achterop komende auto. Mevrouw Rozen
berg werd in een sloot geslingerd en
is vermoedelijk verdronken. Haar man
werd zeer ernstig gewond naar het zie
kenhuis in Heerenveen overgebracht.
De zesjarige Johannes Kapello uit Goes
is op de rijksweg in zijn woonplaats te
gen een rijdende bromfiets opgelopen.
Kort daarna overleed hij in het zieken
huis. De jongen was op weg naar school
en stak onverwacht de weg over.
Op de Rozengracht in Amsterdam -s
de 61-jarige heer F. H. F. Dissen, die
ter hoogte van de Tweede Bloemdwars-
straat wilde oversteken, aangereden door
een trambus. Bij aankomst in het Wil-
helminagasthuis bleek hij te zijn over
leden.
In Best is de 22-jarige W. van den
Biggelaar op een niet beveiligde over
weg met zijn motor tegen een trein ge
botst. Hij was op slag dood.
„De woning Bloemstraat 67 in oud-IJmuiden is door de gemeente Velsen op
zettelijk onttrokken aan de woningvoorraad. Het is de bedoeling deze woning
in het kader van een in voorbereiding verkerend saneringsplan af te breken. Het
weer opknappen van deze woning zou economisch niet verantwoord zijn. Dat
was de mening van mr. F. van der Goot, die het standpunt van de gemeente
Velsen verdedigde in de zaak, die de heer C. Nap in kort geding tegen deze
gemeente had aangespannen, omdat zijn woning Sirenestraat 24 door de ge
meente is gevorderd.
Punt voor punt volgde mr. Van der
Goot vanmorgen tijdens de zitting voor
de president van de Haarlemse arrondis
sementsrechtbank de „dagvaarding met
46 aangeziens" van de heer C. Nap, die
werd bijgestaan door mr. J. W. Crefeld
uit Velsen.
De heer Van der Goot betoogde, dat
men het gezin B, dat nu in het perceel
Bloemstraat 67 te IJmuiden woont, en uit
zes personen bestaat, meer centraal dient
te stellen.
Het perceel Sirenestraat 24 is geschikt
voor B, die uit de Bloemstraat moet ver
dwijnen, omdat dit pand wordt afgebro
ken in de naaste toekomst. Er zitten nu
nog maar twee slaapkamers in de wo
ning, maar dat komt doordat de heer
Nab een wand heeft doorgebroken.
De heer Van der Goot zag niets wille
keurigs in de houding van de gemeente,
die een woning heeft gekocht, niet „om
huisjes te melken", maar om de woning
een bestemming te geven in het kader
van de sanering van Oud-IJmuiden.
Oud-IJmuiden is een buurt, die zijn tijd
heeft gehad" zei de heer Van der Goot.
„De gemeente heeft er al negentien wo
ningen in eigendom verkregen, om straks
tot sanering te kunnen overgaan. Het is
niet alleen de taak van de gemeente om
woningen te verdelen, de gemeente moet
ook met de tijd meegaan".
De heer Van der Goot wees er op, dat
in het voorstel aan de raad tot aankoop
van de woning was vermeld, dat men de
woning voor samering in aanmerking wil
de doen komen.
Volgens een rapport van openbare wer
ken zal het achtduizend gulden kosten om
het perceel op te knappen. Dit is econo
misch niet verantwoord voor een pand,
dat toch moet worden afgebroken in de
nabije toekomst.
De heer Van der Goot bestreed de me
ning van de heer Nab, dat de woning geen
constructiefouten vertoont.
Kwestie van beleid
„Het gaat er hier niet om of de ge-
„Het kan verkeren"
Kort geleden heeft minister Luns een
treffend bewijs gegeven van zekere over
eenstemming tussen hem en de dichter Uit
het eind van de zestiende, het begin van
de zeventiende eeuw, Bredero. Toen Ne
derlands minister van Buitenlandse Zaken,
de vorige week, na eerst in de West te
hebben vertoefd, nog te New York was in
verband met de algemene vergadering van
de Verenigde Naties, zeide hij met Brede
ro: „Het kan verkeren."
Nauwelijks toch waren er twee weken
verlopen sinds het algemene politieke de
bat in de Tweede Kamer, of minister Luns
zorgde voor de zoveelste nieuwigheid met
betrekking tot het Nieuw-Guineabeleid.
BMaar natuurlijk heet het ook nu we
tende) brief, die hij aan zijn vrouw had derom, dat er van nieuwigheid geen sprake
geschreven. is. Dat liedje hebben wij in de tijd van
In zijn motivering van de veroordeling ruim een jaar bij herhaling, ja bijkans tot
tot levenslange gevangenisstraf verklaarde vervelens toe, onder meer en in het bij-
rechter Hinchcliffe dat de beklaagde
„schuldig is bevonden aan de meest wrede
en ruwe moord op een jong, bescheiden en
fatsoenlijk meisje".
Het heeft vele leden van de vaste
commissie voor Justitie uit de Tweede
Kamer getroffen, dat de officier van
Justitie te 's Gravenha'ge in zijn requisi
toir tegen de schroothandelaar L. Worms
(in een beledigingszaak) heeft medege
deeld, dat de heer Worms, na op juiste
wijze zijn burgerplicht tot het ontmaske
ren van de schrootfraudes te hebben ver
vuld, aan ondervindingen heeft blootge
staan die beschamend zijn voor onze
rechtsorde.
Deze vlek op onze rechtsorde had,
zonder door minister Luns horen aanhef
fen. Elke keer, dat er in werkelijkheid
wèl iets nieuws aan de hand is, zijn hij
en zijn mede-leden van het kabinet-De
Quay er op uit hun uiterste best te doen
om het te laten voorkomen alsof er niets
nieuws en niets bijzonders aan de hand
zou zijn. Gemakkelijk is dat echter dik
wijls niet en dus zegt of doet men vandaag
precies het tegenovergestelde van wat men
gisteren had verkondigd. Als er dan een
Kamerlid is, dat, gelijk mr. Burger bij
het algemeen debat deed, deswege van
dubbelhartigheid gewaagt, krijgt men ter
stond de poppen aan het dansen.
Terugkerende tot Bredero's en tot Luns
„Het kan verkeren" breng ik in herinne
ring wat er zich in de eerste week van
oktober in de Tweede Kamer afspeelde.
Namens het gehele kabinet gaf de aan
voerder van de ploeg, minister De Quay,
een schets van het door Nederland bij de
Verenigde Naties ter tafel gebrachte voor'
stel inzake Nieuw-Guinea. Dat was, in ver
gelijking tot een nog slechts heel jong ver-
naar het oordeel van deze leden, alleen leden, een ommekeer van betekenis, al
kunnen worden uitgewist door een voort- mocht dat met zo gezegd worden. In sep-
varende vervolging van de schrootfraudes tember 1960 kreeg de minister-president
en haar criminele annexen. De al jaren
durende gedachtewisseling tussen de mi
nister en verschillende leden van de Ka
mer heeft niet kunnen voorkomen, dat
een officier van Justitie op 29 septem
ber 1961 tot vorengemelde qualificaties
meende te moeten komen. Is de minister
bereid uitvoerige inlichtingen te verstrek
ken over de stand van zaken met de
schrootfraudes?" aldus het voorlopig ver
slag op de begroting 1962 van Justitie.
een geduchte veeg uit de pan van minis
ter Luns, aangezien eerstgenoemde op een
cocktail met de buitenlandse pers had dur
ven beweren, dat internationalisering van
het vraagstuk Nieuw-Guinea aanbeveling
zou verdienen. Volgens de minister van
Buitenlandse Zaken zou dat onmogelijk
kunnen. Thans echter had deze met zijn
medewerkers een heel plan in elkaar ge
zet, dat beoogde aan de hele wereld dui
delijk te maken, dat Nederland aan het
koloniale bestaan van Nieuw-Guinea een
eind wil maken. Zulks door de Papoea
bevolking zelf, onder internationaal toezicht
alsook beheer over het eigen lot te doen
beslissen. Dusnu wel internationalise
ring. Prachtig, zo zeiden begin oktober de
woordvoerders van de in de Tweede Ka
mer zittende „regeringspartijen". En al
maakte de voorzitter van de sterkste oppo
sitiegroep, mr. Burger, nog wel een enkel
voorbehoud, duidelijk was toch, dat ook de
Partij van de Arbeid vond, dat de Neder
landse regering nu, eindelijk, de goede weg
insloeg. Intussen bleek bij een van de frac
ties, welke nauw verwant zijn met het ka
binet, te weten, bij de anti-revolutionairen,
toch geenszins onbeperkte geestdrift over
het plan-Luns te bestaan. O ja, men kon
er wel mee akkoord gaan, maar.het be
vatte een leemte. Dit, doordat het er veel
van weg had, alsof Indonesië er in feite
geheel en al buiten gehouden moest en kon
worden. Dr. Bruins Slot, de leider van de
anti-revolutionaire fractie, trok toen de
stoute schoenen aan. Hij wees er op, dat
het toch wenselijk kon zijn, dat het op een
bepaald ogenblik tot een gesprek tussen
Nederland en Indonesië zou komen. Och
arme, wat kreeg die afgevaardigde daar
op de wind van voren. Van alle kanten,
ook onder meer van mr. Burger, moest hij
bij wijze van kritiek vernemen, dat iets
dergelijks uitgesloten was. Ten slotte ver
klaarde niemand minder dan minister De
Quay, dat zijns inziens „een gesprek zon
der basis", dat wil zeggen, zonder een vas
te grondslag of uitgangspunt, „zoals de ge
achte afgevaardigde Bruins Slot stelde
moeilijk denkbaar" was.
Succes van dr. Bruins Slot
De geachte bewindsman blijkt nu echter
al te veel buiten de waard, in de persoon
van minister Luns, gerekend te hebben.
Want deze heeft wel degelijk, en dat nog
geen twee weken na de hier aangehaalde
woorden van de minister-president, een ge
sprek zonder basis gevoerd met een der
Indonesische afgevaardigden te New York,
vergezeld door de Indonesische ambassa
deur bij de Verenigde Naties, zulks in te
genwoordigheid van de Nederlandse am
bassadeur bij die organisatie.
Men begrijpe mij wel: op zichzelf was
het heel verstandig van minister Luns, dat
hij het Indonesische verzoek voor een der
gelijk gesprek niet van de hand wees
Maar onbegrijpelijk is, waarom hij niet
ronduit heeft willen erkennen, dat hij ten
slotte nuttig oordeelde dat gesprek te doen
plaats vinden. Nu heeft hij er op een even
lachwekkende als trieste wijze omheen ge- der Veen (Pacifistisch Socialist) de hele
Kamer geen woord gekikt. Blijkbaar over
heerste de opvatting, dat men de commu
nist niet de „eer" wilde aandoen, verder
op zijn interpellatie in te gaan. In meer
dan een opzicht acht ik het door al de ove
rige Kamerleden, de heer van der Veen
daargelaten, in acht genomen stilzwijgen
bepaald een fout. In de eerste plaats reeds,
omdat minister Beerman waarlijk wel
eens iets meer had mogen zeggen over de
vraag, of nu werkelijk van Nederlandse zij
de voortaan niet nog meer takt in acht
genomen zou kunnen worden, als er zich
soortgelijke verwikkelingen mochten voor
doen met een buitenlands echtpaar waar
van de ene helft zegt behoefte aan asiel
hier te lande te hebben, de andere helft
daarentegen beweert naar huis te willen
terugkeren en dan de diplomatieke verte
genwoordiger van het land, waar dat echt
paar thuis hoort, er zich mee wil gaan be
moeien. Kennelijk staarde bijkans de ge
hele Kamer zich blind op de gedragingen
van de Russische ambassadeur op Schip
hol en ontbrak het daardoor aan het be
sef, dat zich ook wel met onderdanen van
andere landen moeilijkheden als die van
het echtpaar Goloeb kunnen voordoen. Met
andere woorden, taak van de dames en
heren op het Binnenhof zou geweest zijn
om wat verder te kijken dan hun in het
bijzonder anti-communistische neuzen lang
zijn.
praat door te vertellen, dat het wel meer
gebeurt, dat men ter gelegenheid van bij
eenkomsten van de Verenigde Naties ten
minste sociale contacten heeft, ook met
vertegenwoordigers van een staat, waar
mee men overigens gelijk hier het ge
val is geen diplomatieke betrekkingen
onderhoudt. Ik heb te veel eerbied voor
de mij onbekende tante van minister Luns
om op te merken, dat hij dit verhaaltje
zijn tante moet wijs maken, nu er in wer
kelijkheid, naar de feiten onomstotelijk
aantonen, bepaald heel wat meer en heel
wat anders aan de hand was dan een zo
genaamd „sociaal" contact.
Hoe het zij, sneller nog dan men een
paar weken geleden had kunnen dromen
is door niemand minder dan de minister
van Buitenlandse Zaken zelf gedaan, het
geen door de heer Bruins Slot bepleit,
maar door de minister-president „ondenk
baar" was genoemd.
Werkelijkheidszin vereist.
Wat nu overigens de zaak zelf aangaat,
dat wil zeggen, de vraag hoe men de ver
wikkelingen tussen Indonesië en Nieuw
Guinea nog tot een zo goed mogelijke op
lossing zou kunnen brengen, geloof ik, dat
men op en om het Binnenhof er bepaald
verstandig aan zou doen meer dan tot nu
toe het geval is geweest de ogen wijd te
openen voor de nuchtere werkelijkheid en
zich vooral niet in slaap te laten wiegen
met behulp van het refrein, dat het Ne
derlandse plan toch zoveel sympathie ont
moet. De nuchtere werkelijkheid eist om
na te gaan, of het inderdaad voldoende bij
val zal vinden en om tevens bedacht te
zijn, op wat men van Nederlandse zijde
nog wel zou kunnen doen, ingeval het
voorstel van Nederland niet de onontbeer
lijke meerderheid van twee derden zou
verkrijgen. Ook hier geldt, dat regeren
vooruit zien is. Daarom zal hei kabinet-
de Quay er voor moeten zorgen tijdig van
een vooruitziende blik inzake de verdere
gang van zaken met betrekking tot Nieuw
Guinea blijk te geven.
Te grote zwijgzaamheid.
Ter gelegenheid van de interpellatie van
de communistische afgevaardigde de heer
Bakker over het voorgevallene op Schip
hol, toen er zich moeilijkheden voordeden
in samenhang met de wens van mevrouw
Goloeb, die, anders dan haar man, naar
haar vaderland Rusland wilde terugkeren,
heeft met uitzondering van de heer van
Kortzichtigheid.
Bovendien schuilde er, dunkt me, be
paald .wel. iets van betekenis in de opmer
king van de heer v. d. Veen, dat niet
slechts ten opzichte van onderdanen van
de Sovjet-Unie maar ook tegenover men
sen uit geheel andere landstreken, die ver
klaren behoefte aan asiel in Nederland te
hebben, bereidvolle welwillendheid tot
asielverlening geboden kan zijn, iets waar
van nu juist in verschillende andere geval
len niet bepaald blijk is gegeven. Hoezeer
men ook bezwaren kon koesteren tegen
wat de heer Ponomarenko en diens staf op
Schiphol gedaan hebben, dit kon toch nooit
rechtvaardigden, dat men heeft nagelaten
de minister van Justitie met betrekking
tot zijn anders veelal verre van royaal
asielbeleid eens nader aan de tand te voe
len. Werkelijk, het nu in acht genomen
stilzwijgen valt allerminst te loven en ge
tuigt veeleer van een bedenkelijk verzuim
als gevolg van een te kort aan breedheid
van inzicht.
meente zelf wel de zorg aan een woning
besteedt die men ook van anderen eist
Het is hier een kwestie van een beleids
vraag. Daarom was het aanbod van de
heer Nab de woning te kopen en zelf op
te knappen onaanvaardbaar. Het zou al
leen maar zonde van het geld zijn, want
de bedoeling is juist dat de woning ver
dwijnt."
Hoeveel van de negentien gekochte
woningen in Oud-IJmuiden staan al
leeg?" vroeg de president. „Sommige
zijn afgebroken, maar precies weet ik het
niet" zei de heer Van der Goot. „Maar
ik wel" viel mr. Crefeld onmiddellijk in
de rede. „Ze worden allemaal opgeknapt
voor tien jaar".
De heer Van der Goot betoogde verder,
dat er wel degelijk nog woningen worden
verdeeld. In 1961 zijn 219 gezinnen gehol
pen in de premievrije sector, 267 gezinnen
in de woningwetsector.
De heer Van der Goot verweet de heer
Nab ook, dat hij zich nooit op de lijst van
woningzoekenden heeft laten zetten. „Als
iedereen ging doen als de heer Nab werd
het een wildernis. Iemand, die kapitaal
heeft, koopt dan maar een huis en gaat
daar in wonen. Maar het is nog altijd zo,
dat men toestemming van het college van
Burgemeester en Wethouders moet hebben
om voor woonruimte in aanmerking te ko
men en deze te betrekken".
Over tien jaar pas
Mr. Crefeld stelde daar tegenover, dat
de gemeente de eerste tien jaar nog niet
gaat saneren in de Bloemstraat. De pan
den Bloemstraat 25, 27, 29, 31, die in
maart 1960 zijn gekocht, verkeren in
slechte staat, zoals in de raadsvoor
dracht was te lezen. Toch gaf de raad
een krediet van 19.000 om ze op te
knappen. Hetzelfde zou voor Bloem
straat 67 dienen te gelden, dat in dezelf
de staat verkeert.
Mr. Crefeld legde foto's over, die moes
ten aantonen, dat het huis geen krot zou
zijn. Hij zei, dat bij de andere panden
duidelijk is gesteld, dat sanering nog tien
jaar uit zal blijven. Waarom dan dit pand
afbrGkcn?
Mr. Crefeld zei ook, dat een goed beleid
zou eisen, dat men eerst vervangende wo
ningen bouwde en dan pas woningen ging
opruimen.
Hij memoreerde, hoe de secretaris van
de Vereniging van Huiseigenaren te Vel
sen, de aannemer Van der Plas, heeft ge
zegd, dat het huis sterk is als een fort.
Dit gewezen huis van de reder „Rijke
Pieter" is gebouwd van stenen, die er nu
niet meer zijn. Er zijn aannemers ge
weest, aldus mr. Crefeld, die het belache
lijk vinden, dat dit huis wordt afgebroken.
„Openbare werken heeft gehandeld als
een burger. Men heeft geknepen op de
koopsom, getuige het eigen rapport, dat
het huis 4290 waard achtte. Men kwam
tot 3000, omdat het herstel zo duur zou
zijn, namelijk 6500. Maar waar blijft nu
het herstel?"
Mr. Crefeld zei een hele morgen te heb
ben gesproken met de wethouder van
openbare werken om een schikking te vin
den. De heer Nab zou zelfs hebben aan
geboden pensionkosten voor het gezin B
te betalen in de tijd, dat Bloemstraat 67
moest worden opgeknapt. De wethouder
zei, dat de gemeente een voorbeeld moet
geven in het opknappen van huizen en dat
het daarom te duur zou worden. Toen heb
ik gezegd: „wethouder, geef dat voorbeeld
dan en knap het huis op!"
„Hoe liep het gesprek af?" wilde de
heer Van der Goot weten. „Als u het
vraagt zeg ik allés" riep mr. Crefeld uit.
„Hij heeft beloofd naar de burgemeester
te zullen gaan, maar die was de hele dag
weg. Toen is de gemeentesecretaris ge
beld, die zei, dat de stukken al tegen
twaalf uur de deur uit waren gegaan. De
heer Nab kreeg ze om drie uur, half vier!
Dan heeft de secretaris me verkeerd in
gelicht, zei wethouder Verbeek toen".
Mr. Crefeld betoogde, dat het gezin B
met zijn zes personen het pand Sirene
straat 24 stuk zal wonen ten koste van
zijn cliënt. „Het is te klein voor zes per
sonen".
„Hier wil men doelmatig verdelen door
te slopen. Het is beslist waar, dat er in
Velsen alleen een woning wordt verdeeld,
als iemand dood gaat. In de verdelings
commissie heeft wethouder Maas om een
woning gevraagd voor een woning voor
iemand, die uit zijn huis gezet zou worden
wegens huurschuld. Er was geen woning
beschikbaar en alleen doordat de notaris
wilde betalen en ik uitstel verleende kon
de zaak worden opgelost, althans tijdelijk.
Zo staat het in Velsen met de woning
nood."
Advertentie
