Aanklacht tegen Portugal
Ïïliii
<~eraatótael
Regering-Adenauer te lange
leste gereedgekomen
HOORTOESTELLEN
Brave
kinderen
lump*
J
Wereldnieuws
Bfonchiletien
OoJ—-jk
Brochure over terreur in Angola
Amerikaanse steun
voor Zuid-Korea
Westduits echtpaar te
Kiev gearresteerd
Zuidafrikaanse PTT liet
perstelegram niet door
DONDERDAG 16 NOVEMBER 1961
3
COLBERT
PANTALON
NIEUWE STIJL STOF
V/ MAN ABOUT TOWN
MEMBER OF INTERNATIONAL FASHION COUNCIL
Verdacht van spionage
0p de
i
Zestien christen-democraten en vijf liberalen
BONTEKOE Heemstede - Spoorplein 4
ma
Interview met Loethoeli
niet in Londense krant
Cri Stellweg
NAAIMACHINES
Qi alle merken
dus
De recente volgens officiële Portuge
se mededelingen inmiddels onderdrukte
opstand in het Zuidwestafrikaanse kust
land Angola heeft een aantal Nederlan
ders geinspireerd tot het publiceren van
een brochure, waarin zij stelling nemen
tegen „de afschuwelijke terreur, op het
Angolese volk toegepast". Aan de hand
van de ook door ons blad vermelde rap
porten van het Baptisten Zendingsgenoot
schap, alsmede door het citeren v.an tal
van persverslagen over de Portugese mi
litaire actie geeft de brochure een indruk
van de lijdensweg, welke het Angolese
volk in het afgelopen jaar heeft moeten
gaan. Daarnaast wordt in een gefundeerd
commentaar, waarbij ondermeer werd ge
put uit het door de Britse Observer gepu
bliceerde rapport-Galvao, onderstreept,
dat de opstand tegen het Portugese regi
me vooral is voortgekomen uit de enorme
nood, die door het koloniale systeem zelf
werd geschapen.
De Nederlandse onthouding bij een des
tijds in de UNO-Assemblee gehouden
stemming over een resolutie, waarin om
de instelling van een commissie van on
derzoek voor Angola werd gevraagd, is
voor de opstellers van de brochure voorts
een reden tot critiek geweest op het be
leid van de regering-De Quay in de on
derhavige kwestie. Inmiddels echter
schijnt de Nederlandse UNO-delegatie een
enigszins gewijzigde houding aan te ne
men. Sinds het begin van de huidige zit
ting van de UNO-Assemblee, waarin on
dermeer de kwestie-Nieuw-Guinea ter
sprake komt, stemt het Nederlandse be
leid meer overeen met de verschillende
Afro-Aziatische wensen. Dinsdag j.l. bij
voorbeeld stelde ons land zich in de UNO-
beheerschapscommissie achter het ver
zoek tot het horen van twee inwoners van
Portugees Guinea, die een getuigenis zul
len afleggen over de situatie in dat ge
bied.
Vluchtelingen
Een belangrijke bron van informatie
voor al degenen, die zich interesseren
voor de wijze waarop de Portugezen heb
ben gemeend de Angolese opstand te moe
ten neerslaan, zijn de naar schatting hon
derdduizend vluchtelingen geweest, die
hun heil over de grens met Kongo heb
ben gezocht. Daar hebben verslaggevers,
zendelingen en anderen uit de mond van
de slachtoffers zélf kunnen optekenen,
wat hen, die met de eigenlijke rebellen
groepen niets te maken hadden, door de
Portugezen is aangedaan. De Angolezen
waren dikwijls het levende bewijs van
hun beweringen: zij konden hun onder
vragers de wonden, veroorzaakt door na
palmbommen, kogels, granaten en bajo
netten, aan den lijve tonen.
Een van de meest aangrijpende getuige
nissen, die in de brochure is opgenomen
werd afgelegd door de Engelse journalist
John Starr.
Deze vertelt over een 22-jarige Ango
lees. die zich in het dorp Kisengele be
vond, toen zeven vrachtauto's met Portu
gese soldaten door het gehucht reden. Zij
waren op zoek naar een groep rebellen,
welke zich in die streek ophield. Starr's
zegsman werd met een aantal anderen ge
vangen genomen en naar een nabijliggen-
de rivier gevoerd. Daar werd hij, op zijn
knieën liggend, tot twee keer toe met een
bajonet doorstoken en vervolgens in het
water geworpen. De jonge Angolees over
leefde het drama, doordat hij zich aan
een overhangende tak kon vastgrijpen. La
ter is hij door vrienden naar een zieken
huis te Kimpese in Kongo gebracht. De
bajonetsteken hebben hem een zijner nie
ren gekost. Meer nog dan de andere ge
tuigenissen is dit verhaal een aanwijzing
voor de volkomen zinloze wreedheden,
waartoe de Portugese soldaten klaarblij
kelijk in staat zijn. Het is overigens eni
germate te verklaren, dat lagere officieren
en manschappen tot dergelijke daden
overgaan, wanneer hun superieuren door
middel van de beruchte napalm-bombar
dementen hele woongemeenschappen ple
gen uit te roeien.
Slavernij
Over de knechting van de inheemsen
door hun Portugese meesters de eigen
lijke oorzaak van de Angolese opstand
vertelt de Zweedse journalist Sven Oste
het een en ander. Hij vermeldt het vol
gende relaas van een Angolese vluchte
ling: „In mijn district in Noord-Angola
was de gang van zaken heel eenvoudig:
wanneer er een blanke immigrant aan
kwam, maakten de plaatselijke autoritei
ten uit, dat een of meer Afrikanen hun
grond moesten afstaan. Hun werd aan het
verstand gebracht, dat zij niet bij machte
waren het land op efficiënte wijze te be
bouwen. Zij kregen daarop bevel voor de
nieuwe landeigenaar te blijven werken.
Op die wijze werd de Afrikaan slaaf op
wat eens zijn eigen koffie-plantage was
geweest. Aan het eind van zijn periode
van slavernij kreeg hij 500 escudos on
geveer zestig gulden maar wanneer de
belasting en andere verplichte kortingen
daarvan waren afgenomen, bleef er per
jaar niet meer over dan geld voor een
overhemd of een broek."
Nu als gevolg van de „stilte des doods",
die over Angola en zijn bevolking is ge
vallen, de toeschouwer in het ongewisse
blijft over de verdere ontwikkeling van
deze tragedie, lijkt het ons een goed ding.
dat via de hier besproken brochure nog
eens de aandacht wordt gevestigd op de
in dit gebied kennelijk nog steeds in
zwang zijnde „bestuurs" methoden. Het
is bovendien een verdienste van de op
stellers, dat zij de westelijke en vooral
Britse lankmoedigheid ten opzichte
van de Portugese daden aan de kaak heb
ben gesteld. Juist nu tengevolge van de
uitslag van de zondag j.l. in Portugal ge
houden verkiezingen het Salazar-regime
op het binnenlandse front steun heeft ge
kregen, zullen het in de eerste plaats Por
tugal's bondgenoten moeten zijn, die dit
land en zijn regering ervan moeten over
tuigen, dat het koloniale tijdperk voor
goed tot het verleden behoort, zeker wan
neer het zich manifesteert zoals nu in An
gola.
De Angola-brochure is ondertekend door drs.
S. Bosgra, dr. J J. Buskes, A. Dijk prof. dr. G
J Geers. Margrit de Sablonière. dr. K Strijd,
mr. J. in 't Veld en C. G. van Voorst en uitge
geven door het Actiecomité Angola, Elckerlijc-
straat 36 II, Amsterdam.
WASHINGTON (UPI) President Ken
nedy heeft in een gezamenlijk communiqué
met hoofd van de Zuidkoreaanse regering,
generaal Tsjoeng Hee Park, een waar
schuwing gegeven aan communistisch
China, dat Amerika tot de strijd zal
overgaan als de communisten de oorlog
in Korea zullen heropenen. Kennedy gaf
uitdrukking aan de vastbeslotenheid van
de Verenigde Staten terstond en op doel
treffende wijze alle mogelijke bijstand te
verlenen aan de republiek Korea.
Advertentie
£iivi&U
MOSKOU (Reuter-AFP) De Russische
regering heeft bij de Westduitse ambassa
de in Moskou geprotesteerd tegen het be
drijven van spionage door een Westduits
echtpaar, Adolf en Hermina Werner, dat
op 2 september bij Kiev is gearresteerd
in de nabijheid van een militair object.
Volgens de Russische radio had het echt
paar kijkers en fototoestellen bij zich. Er
zijn veel films op hen gevonden waarop
geheime objecten voorkomen, aldus de ra
dio. De Werners zijn op 19 augustus als
toeristen per auto het land binnengeko
men.
In het Russische protest wordt gespro
ken van spionage door Westduitse toeris
ten voor de Amerikaanse geheime dienst.
De Westduitse ambassade te Moskou
heeft meegedeeld dat de Russische pro
testnota is gevolgd op een Westduits ver
zoek om inlichtingen over het echtpaar
Werner. Relaties van de Werners hadden
de ambassade om inlichtingen verzocht
over het echtpaar dat in augustus naar
de Sovjet-Unie was gegaan. In Westduitse
diplomatieke kringen heeft men nog geen
commentaar willen geven op de arrestatie.
Waarnemers te Kiev hebben erop gewe
zen dat het echtpaar Werner drie dagen
voor de bekendmaking van de aanhouding
van de Nederlanders Reydon en De Ja
ger in hechtenis was genomen. De twee
Nederlanders zijn veroordeeld tot dertien
jaar vrijheidsstraf wegens spionage voor
de geheime dienst van de NAVO.
Verder zei men dat de omstandigheden
waaronder de Werners zouden zijn aange
houden, zeer doen denken aan wat de Rus
sische autoriteiten over de arrestatie van
de twee Nederlanders hebben gezegd. Ver
wacht wordt dat ook het echtpaar voor
de rechter zal worden gebracht.
(Van onze correspondent)
De Westduitse Bondsrepubliek heeft
te lange leste weer een regering. In de
bondsdag werd het nieuwe kabinet-Aden-
auer door Bondsdag-president Gersten-
maier beëdigd, hetgeen niet zonder inci
denten verliep, want de socialistische frac
tie liep voor de beëdiging de zaal uit, uit
protest tegen Gerstenmaiers weigering de
socialist Mommer het woord nog vóór de
plechtigheid te laten voeren. Op Mommers
tong brandde critiek over het uitblijven
van een regeringsverklaring. Hij moest
Advertentie
Advertentie
DE NIEUWSTE TYPEN uit voorraad leverbaar
AUOIUM - SIEMENS - WIDEX - OTICON - PHILIPS - QUALITONE e.a.
(zijstraat van de Leidsevaartweg) Bus 3. haite station Heemstede
Telefoon 38099
die nu inslikken, want na afloop van de
beëdiging, toen hij wel de kans kreeg het
woord te voeren, bleek hij geen belang
stelling meer te hebben om dit punt naar
voren te brengen.
Tot op de laatste minuut was er onze
kerheid in de Bondsdag hoe het nieuwe
kabinet eruit zou zien. De laatste dagen
is er nog druk over de samenstelling van
de regering onderhandeld tussen de chris
ten-democraten en de liberalen. Het eind
van het liedje is nu, dat de Christen-de
mocratische Unie nog twee extra minis
ters in het kabinet heeft weten te krijgen.
In de eerste plaats mevrouw Schwarz-
haupt in het ministerie voor Gezondheid,
een concessie van Adenauer aan de vrou
wen in zijn partij die er al jaren op vlas
sen dat een van hun sexe-genoten minis
teriële bevoegdheid krijgt, en voorts oud
fractieleider Krone als minister voor Spe
ciale Taken, een post die sinds 1953 be
staat. Krone is pas na langdurige over-,
reding door Adenauer bereid gevonden in
het kabinet te treden. Adenauer hecht veel
waarde aan Krone, omdat hij hoopt dat
deze beminnelijke en tactvolle man kans
zal zien de coalitie met liberalen in rus
tige banen te leiden. Zonder Krone, zo
Advertentie
Hoestdrank in tabletvorm. 95ct
gen we elke twee weken een regerings
crisis.
De samenstelling van het kabinet,
waarin 21 ministers zitting hebben, twaalf
voor de Christen-Democratische Unie, vier
voor de Beierse Christelijk-Sociale Unie en
vijf voor de liberale Freie Demokratische
Partei, is als volgt:
Bondskanselier: Adenauer (CDU), vice-
kanselier en Economische Zaken: Erhard
(CDU), Buitenlandse Zaken: Schroder
(CDU), Binnenlandse Zaken: Höcher (CSU),
Justitie: Stammberger (FDP), Finan
ciën: Starke (FDP), Voedselvoorziening:
Schwarz (CDU), Arbeid: Blank (CDU),
Defensie: Strauss (CSU), Verkeer: See-
bohm (CDU), Posterijen: Stücklen (CSU),
Woningbouw: Lübcke (CDU), Verdreve
nen: Mischnick (FDP), problemen betref
fende heel Duitsland: Lemmer (CDU),
Bondsraad: Von Merkatz (CDU), Familie
zaken: Würmeling (CDU), Kernenergie:
Balke (CSU), Economische samenwer
king: Scheel (FDP), Gezondheid: Elisa
beth Schwarzhaupt (CDU), Speciale Ta
ken: Krone (CDU), Schatkist: Hans Lenz
(FDP).
Het Russische persbureau Tass zegt in
een beschouwing over het nieuwe West-
dutise kabinet dat dit „bestaat uit de meest
reactionaire politici van de Bondsrepu
bliek, die de belangen van grote monopo
lies vertegenwoordigen en van wie vele
Brabants dorp
Mijn dorp in het hartje van Brabant
heeft een uitgesproken gespleten persoon-
lijkheidje. Ik hoef niet eens uit mijn huis
te komen om dat te constateren, ik kijk
alleen maar uit het raam.
Aan de linker-overzijde staat een oud
boerderijtje, met melkbussen 's morgens
en 's avonds, een geit aan een paaltje en
een hooischelf (of hooimijt, in ieder geval
een ding om hooi in te doen). Daarnaast
een oud huisje waarin zich een winkelbe
drijfje verscholen heeft. Zo'n winkeltje
met een tingelingelingbel, twee kleine ven
stertjes en een steekraampje in het ge
fronste dak daar pal boven. Boerderij en
winkeltje maken een zorgelijke, bejaarde
en gelooide indruk. Dan komt er een stuk
braak, waar alleen van tijd tot tijd een
verwaarloosd ponypaard de benen strekt
en dan
Dan komst de andere dorps-persoonlijk
heid in de gedaante van rijen, uniforme,
moderne eengezinswoningen. Netjes.
Nieuw. In groepjes van zes. Glazen voor
deur, brede vensters en allemaal een fi
cus op 't kozijn.
Ik sta voor mijn raam en zie wat langs
komt. Een kind met een schortje en op
klompjes. Dan een mevrouw, op de brom
mer, met de hoge hakken en de kreukher-
stellende plissérok aan. Er komt een auto
langsgedeind. Zo'n grote, met vinnen, veel
chroom en een dure zonnebril aan het
stuur; maar er komt ook een platte wagen
vol landbouwwerktuigen, geleid door een
persoon in overall en kleppet. Dan twee
paarden, de manen tot kunstige knoestjes
verwerkt langs de hele nekwervelkolom;
en een puber in leren jekker, een sjeuiige
militair, zwaaiend met een stokje en een
oud manneke, zó uit de vitrine van een
streekmuseum: Oude Boer In Daagse
Dracht.
Achter mijn huis zijn tuinen, nog meer
moderne eengezinswoningen met ficus
sen en kreukherstellende mevrouwen en
dan een spoordijk. Via deze spoordijk be
weegt zich het beneden-de-Moerdijkse-
treinverkeer en zoiets heeft heel wat voe
ten in de aarde, wielen in de rails, dat
kan ik U verzekeren. Kijkend uit mijn
slaapkamerraam krijg ik een aardig over
zicht van wat de N.S. zoal aan rijdend ma
terieel in voorraad heeft. Alle mogelijke
kleuren, afmetingen kruissnelheden bolde
ren voorbij en achter al dat gemechani
seerde staal staat het Brabantse vee.
Als Brabant de vinger op mijn voordeur
bel legt, word ik helemaal doordrongen van
haar gespletenheid. De ene keer sta ik na
melijk neus aan neus met een keurige
hoededrager die mij in beschaafd en kei
hard Hollands toespreekt en een half uur
later staat op dezelfde plaats iets oubolligs
met een pet dat vele „widde" en „hedde"
en „dieë" uit de mond laat rollen, en dat
met de Brabantse gemeenzaamheid
„daaaag daaag" roept bij het hek alsof
we de vorige avond nog samen hand in
hand in de bioscoop zaten. Soms komt er
een nationaal-gelijke P.T.T.-beambte en
soms een onverstaanbare boer met een
mandje zelf geraapte eieren.
Mijn dorp in het hartje van Brabant is
een boeiend dorp. De ene kant is zomaar
„aardig", de tweede „schilderachtig"
maar het is de combinatie van die twee
die de zaak pas „boeiend" maakt.
schijnt Adenauer gezegd t.e hebben, krij- voormalige actieve nazi's zijn".
DURBAN (Reuter) De Zuidafrikaan
se posterijen hebben geweigerd een tele
gram met een verslag van een onderhoud
dat een buitenlandse correspondent van
de Londense Daily Express met de Afri
kaanse Nobelprijswinnaar Albert Loethoe
li heeft gehad, naar zijn bestemming door
te sturen.
De correspondent, McGeachie, heeft
meegedeeld maandag van het postkantoor
in Durban bericht te hebben ontvangen
dat het telegram niet was overgeseind.
Het hoofd van het postkantoor in Durban
vertelde hem dat het telegram was vast
gehouden op last van de PTT-directie in
Pretoria. Een reden werd niet opgege
ven.
Terwijl de tulpen- en narcis-
senbollen in perken en plant
soenen de grond ingaan, om
voor ons allen in de donkerte
van de gesloten grond een
nieuw jaar uit te broeden,
wankelt de wereld langs zijn
smalle baan naar oud en
nieuw: vol bange verwachtin
gen, huiveringwekkend dicht
bij de afgronden die wij in
twintig eeuwen van spitsvon
digheid voor haar gegraven
hebben.
Zo zou men de inspanning
der mensheid op eenvoudige
wijze kunnen samenvatten:
het graven van diepe kloven
en het opwerpen van hoge
wallen, waartussen het leven
zich voortrolt, terwijl de men
sen bidden dat het zich niet
te pletter zal lopen of vallen.
Er is geen euvel in onze be
schavingsgeschiedenis uitge
graven, dat niet in andere
vorm naast het gat als een
berg verrees. Wie een kuil
graaft, moet ergens met het
zand blijven. Wie een hinder
nis omverhakt, moet ergens
de brokken kwijt. En eeuwen
lang is onze wereld zo groot,
zo onmeetbaar geweest, dat het
niet moeilijk was de rommel
te bergen buiten het oog van
de nette, fatsoenlijke samen
leving: voor het welvarend ge
dijen der Europese bescha
ving kon zonder terugslag de
rest van de wereld als vuilnis
belt voor de afval der proble
men worden gebruikt. Wat
hebben onze voorouders gezel
lig en gemakkelijk geleefd op
dat kleine, begenadigde, blan
ke plekje aarde aan de Noord
zee, wier golfslag de rijkbela-
den schepen binnendroeg in
de nijvere havensteden! Zij
hebben de wereld laten wor
stelen met haar volken en be
grippen, met haar revoluties
en tirannen, met haar ideolo
gieën en waandenkbeelden,
terwijl zij de hemel gedurig
dankten voor de rust en de
vrede in hun Oudhollandse
stadjes, waar de gezapigheid
en de welgedaanheid van het
Ik zich weerspiegelde in de
grachten. Het Ik liep daar in
de stille morgens over de hoge
bruggen in de gezeefde zonne
schijn, of in de drukke mid
dagen tussen sleperskarren en
schreeuwende knechten, maar
altijd als het ene Ik dat enkel
voor zichzelf te zorgen had.
Zelfs in de eerste wereld
oorlog bleven de grachtjes en
de bruggetjes van alle smetten
vrij. In een zondags jasje van
neutraliteit koesterde ons
landje zich in de gunst van de
hemel. Er zijn toen ongetwij
feld vele mensen geweest die
dat een logische beloning voor
braafheid en fatsoen vonden.
De stormen der Europese be
roering, de oktoberrevolutie,
de nieuwe spanningen in het
verscheurde hart van Europa
woedden onder een volmaakte
regie juist buiten onze muren.
Zij gierden om ons Neder
landse huis, doch zelfs onze
schoorsteen bleef roken.
Het „hoor wie klopt daar,
kinderen" klonk uit de Neder
landse kelen als enig antwoord
op de barre groei van een bar
baarse marxistische en een
nog barbaarser nazi-revolutie,
die Europa tot een kolkende
vulkaan maakten en de toe
komst verduisterden met hun
grauwe wolken. Boven ons
land bleef de blauwe hemel
helder en een Nederlandse
particuliere zon scheen lief
tallig op onze braafheid en
dienovereenkomstige welvaart.
Een almachtige Sinterklaas
stopte miljoenen mensen in
de zak, doch spaarde de lieve
Nederlandertjes, die altijd hun
lesje kenden en nooit uit de
suikerpot snoepten.
Ja, wij waren de lievelingen
van Sinterklaas. Wij zongen
ons Wilhelmus op de daartoe
geschikte tijdstippen om de
wereld duidelijk te maken, dat
wij verdienden met rust te
worden gelaten. Dat is, naar
mij dunkt, een scherp ken
merk van onze aard: wij zin
gen ons Wilhelmus nooit ten
bate van anderen, maar altijd
voor ons lieve, onkreukbare
zelf.
En toen, op de tiende mei
1940, faalde Sinterklaas, faal
de de grote regisseur des le
vens: het grootste onrecht der
menselijke geschiedenis greep
plaats, de brave kindertjes
werden huns ondanks in de
zak gestopt. De Duitse Zwarte
Pieten toonden hun ontaard
heid en hun duivelse aanleg.
Het enige plekje ter wereld
dat verdiend had gespaard te
blijven voor de onfatsoenlijke
bedrijvigheid der bozen werd
overspoeld door de gloeiende
lava van de Europese vulkaan.
Er zijn toen vele mensen
geweest, die het een vergis
sing van de hemel noemden.
Zij zouden niet verbaasd ge
weest zijn, wanneer een blik
semflits uit den hoge de Duit
se legers in Nederland met
één klap tot as zou hebben
verpulverd, terwijl een donde
rende stem zei: „Blijf van Ne
derland af, ellendige!"
De bliksemflits kwam niet,
de stem zweeg, de grachtjes
verloren hun rust en besloten
heid en vele ikjes zelfs hun
leven. Het prentenboek van de
woelige wereld vouwde zich
open voor onze verbouwereer
de ogen en het was een ont
zettend beeld van wanorde en
wanstaltigheden, dat wij in
enkele jaren hadden te leren.
Doch Sinterklaas liet ons ach
teraf niet in de steek: hij for
meerde een geweldig leger en
landde in Normandië met het
uitsluitende doel, de brave
Nederlanders uit de zak te be
vrijden. En dan zou alles weer
worden zoals eerst.
Neen, niet alles. Wij moes
ten ervaren dat wij ons Wil
helmus voortaan zouden moe
ten zingen voor een groter
stuk van de wereld dan dat
tussen Zevenaar en Zandvoort.
Wij waren noodgedwongen
een deel van de strijdende
mensheid geworden, die tevo
ren reeds eeuwen bezig was
geweest de wegen te effenen
en de rotsen te laten springen
voor de doortocht van de vrije
wereldburger.
Zo staan wij nu in de voor
ste gelederen. Met onze Luns,
onze Stikker, onze generaals
en onze reactor in Petten. Wij
zijn zo braaf niet meer als
vroeger, wij durven gedurfde
dingen te durven en zijn niet
bang om ook eens een klapje
te krijgen. Wij rekenen niet
meer op de almachtige Sinter
klaas, die het goede beloont
en de boze verre houdt van
onze steden. Wij zijn zelfs
bereid de grootste ramp van
alle tijden onder ogen ta.zien
en daarvoor maatregelen te
nemen: witgekalkte ramen,
dichtgeplakte kieren, gezellige
schuilgelegenheden onder de
trap en een batterijradio om
de regeringsaanwijzingen niet
te missen. Wij durven nu
alles.
En toch.
Ik hoorde ten tijde van de
Russische actie in Hongarije
in een van onze intieme so
ciëteiten een man het Wilhel
mus aanheffen, toen de voor
zitter het treurige lot van Boe
dapest memoreerde. Was dat
toch weer niet een soort Sin
terklaasliedje, als een smeek
bede tot de Goedheiligman om
onze grachtjes en stadjes vrij
te houden van de tanks? Een
van de liedjes van verlangen,
aangeheven om toch voorzich
tig weer te wijzen op onze
braafheid, die verdient te wor
den gerespecteerd? Wij hebben
het Wilhelmus gezongen toen
de Russische legers Berlijn
voor ons genoegen veroverden
op Hitier. Wij zullen het Wil
helmus zingen als de Ameri
kanen Berlijn veroveren op de
Russen. Het doet er niet toe
wie wat veroverd en waar, als
het maar geschiedt om onze
haardsteden te bevrijden van
de angst en onze ikjes te be
veiligen tegen düe ellendige
stormen op de wereld. Waar
om moet het toch altijd zo
stormen elders op de wereld?
Waarom kan Sinterklaas
ons niet de Kroesjtsjevs en
Wagenaars en Soekarno's be
sparen, die de een na de an
der of allemaal tegelijk ons
lieve leventje dreigen te ver
storen?
Het Wilhelmus helpt zo nu
en dan misschien nog wel
maar het wordt op die manier
een afgezaagde deun. Want we
moeten het zingen als de Rus
sen naar het westen komen
om ons te bevrijden van Hit-
Ier, wij moeten het zingen als
de Duitsers zich opnieuw be
wapenen om ons te beveiligen
voor Kroesjtsjev, wij moeten
het zingen als Washington
wijkt voor de eisen van de
KLM, maar ook als Washing
ton zegeviert over Soekarno.
Wij moeten het zingen als de
Duitse rijkskanselarij in puin
geschoten wordt door Russi
sche kanonnen, maar ook als
Duitse vrachtwagens een Rus
sische muur in Berlijn in puin
rijden. Wij moeten het zingen
als Nieuw-Guinea ons eigen
dom blijft, maar ook als de
Papoea-vlag der zelfstandig
heid in top gaat. Wij moeten
het zingen bij alle gelegenhe
den, dat we iets lekkers in
onze schoen verwachten, die
bij de schoorsteen van het po
litieke leven staat.
Ik heb mezelf in mijn kin
derjaren nooit onoprecht ge
voeld, als ik meebrulde in
het koor van „Sinterklaasje
kom maar binnen met je
knecht," maar achteraf gezien
was het alleen maar te doen
om iets te krijgen. En het feit
dat ik méér kreeg dan een
jongetje in een onderontwik
keld straatje heeft me nimmer
gewetensbezwaren gekost,
maar nu ik erover nadenk had
ik vaak genoeg wat kunnen
missen voor de achterblijver
tjes
Zo schilderen de herinnerin
gen uit vroege jaren een pas
klare symboliek voor de vol
wassenheid. En die symboliek
verduidelijkt me de valse to
nen in het vaderlandslievende
koor, dat de hemel smeekt om
vrede. Moeten wij een schoen
vol lieve vrede verwachten,
als driekwart van de mens
heid nog vecht om het recht
van een schoen te mogen dra
gen?
Wij, brave kinderen op ons
marsepeinen eilandje van
voorspoed en beschaving, zou
den eens kunnen bedenken dat
veel van de nare dingen, waar
van wij zo'n last hebben
communisme, vrijheidsstrijd,
zwart patriottisme, Aziatische
autonomie, opstand, terreur,
en wat nog meer voor een
deel gekweekt zijn tussen de
straatstenen van onze stille
grachtjes en voedsel vonden
in de ruimen van onze koop
vaarders tussen het overzeese
goud. We kunnen proberen dat
allemaal weg te zingen met het
Wilhelmus.
Maar de grote Sinterklaas
luistert niet. Hij heeft de
hekken geopend en kent geen
favorieten meer. De brave en
stoute kinderen, de goed- en
slechtbedeelden lopen door
elkaar en de handhavers ko
men in het gedrang bij de her
vormers. In de chaos ligt de
kiem van een nieuwe Sinter
klaasmorgen maar geen
enkel kind kan meer met ze
kerheid weten of het op die
morgen marse- of buikpein
hebben zal
Advertentie
ruime keuze
GROTE HOUTSTRAAT 181 - HAARLEM
Executie van Beria. De Londense „Daily
Express" heeft bijzonderheden over de
executie van de voormalige leider van
de Russische geheime politie Beria ge
publiceerd. De executie, kort na de dood
van Stalin, zou zijn uitgevoerd door een
zekere maarschalk Kirill Moskalenko,
nu onderminister van Defensie voor de
Sovjetrussische raketstrijdkrachten. De
ze zou Beria hebben geliquideerd met
een salvo uit een tommygun, nadat Be
ria tijdens een openhartige bespreking
in Moskou in 1953 door Kroesjtsjev was
aangeklaagd.
Galvao uitgewezen. Kapitein Henrique
Galvao, die wereldbekendheid verwierf
door zijn overmeestering van het Portu
gese passagiersschip Santa Maria, en
zes van zijn aanhangers, die de vorige
week een Portugees passagiersvliegtuig
kaapten, hebben dinsdag van de Marok
kaanse autoriteiten opdracht gekregen
het land te verlaten.
Himmlers nalatenschap. Een denazifice-
rings-gerechtshof van appel te Berlijn
heeft gisteren de uitspraak bevestigd van
een lager hof krachtens welke de nala
tenschappen van de voormalige Gestapo-
en SS-chef Heinrich Himmler verbeurd
worden verklaard. Het Berlijnse hof van
appel verwierp een verzoek van Himm
lers 31-jarige dochter Gudrun om de be
zittingen van haar vader, die een waar
de vertegenwoordigen van 1.220 Duitse
marken, vrij te geven.
Imam ziek. De Imam van Jemen, Ahmed
Bin Jehia Moehammad Hamid Oed Din,
heeft zijn rechterbeen vanaf het boven
ste gedeelte van de dij moeten laten af
zetten, zo is in Aden bericht. Naar ver
luidt is de toestand van de vorst ernstig.
Kroonprins Said Al Islam Moehammad
Al Badr vertoeft in Zürich, zo wordt ge
meld. Volgens onbevestigde berichten is
hij onwillig om naar Jemen terug ta
keren.
Relletjes. Bij relletjes in Venezuela zijn
woensdag vijf mensen om het leven ge
komen en vijftien gewond. Volgens een
officieel communiqué kwam het tot ge
vechten, toen linkse studenten in Cara
cas, Barquisimeto en Valencia betogin
gen hielden uit protest tegen het verbre
ken van de betrekkingen tussen Vene
zuela en Cuba.
