Met de feestdagen terug
in het oude vaderland
UITGAAN IN HAARLEM
EN OM HET BINNENHOF
GRATIS
for men
'ffi'
Setter Set
VAPOR ISATOR
bij VINOLIA
AFTER SHAVE
LOTION f 3.95
De Rijndambracht honderden
Canadese Nederlanders mee
Verzoekschrift aan
de regering
Drie jaar voor
Duitse dubbelspion
De keus van mensen die weten te geven
winkelwaarde f 1.35
for men
VRIJDAG 1 DECEMBER 1961
13
Teleurgesteld
Jonge boeren
enthousiast
Kaarslicht-Kerstlicht
GOUDA KAARSEN
Kort nieuws
Comité verlangt andere
politiek inzake An
gola en Algerije
heeft een feestelijke
verrassing voor U.
Geschenken met onderscheiding
MUZIEK
TONEEL
AMATEURTONEEL
TENTOONSTELLINGEN
toon uw goede smaak
en geef haar
nylons
Zoutschade wordt
niet vergoed
of Pre-Shave lotion f4.25
m
Voor de tiende maal in successie heeft
de Hoiland-Amerika Lijn ervoor gezorgd,
dat Nederlandse emigranten uit Canada
en Amerika de feestelijke december
maand in Nederland kunnen doorbrengen.
Sint Nicolaas, Kerstmis en oud en nieuw
zijn feesten, die de velen, die buiten Ne
derland leven en werken, doen terugver
langen naar het vaderland. En als men
dan toch met vakantie naar Nederland kan
gaan, dan kiest men daarvoor heel vaak
de december-maand uit.
Ook dit jaar zijn een kleine vijfhonderd
mensen in Montreal aan boord gegaan van
de „Rijndam". Sinterklaas ontving hen
daar op gulle wijze. De ruim honderd kin
deren, van wie de meesten nog nooit Sint
Nicolaas hadden ontmoet, waren al spoe
dig met hem en met zijn knecht bevriend
geraakt en het duurde niet lang of zij ken
den ook de meeste Sinterklaasliedjes. Het
waren echter niet alleen vakantiegangers
aan boord van de „Rijndam". Er waren
ook ouders, die naar hun kinderen in Ca
nada waren geweest, er waren jonge boe
ren, die in het voorjaar naar Canada wa
ren gegaan en daar een „proeftijd" op
een boerderij hebben meegemaakt. In Ne
derland teruggekomen kunnen zij zich be
raden of zij al of niet gaan emigreren
naar Canada.
Onder de passagiers waren mensen, die
er in slagen zelfs aan de Noordpool nog
een bestaan te creëren, maar ook men
sen, die al gingen zij „met vaders ver
sterf op zak", niet iets wisten te onder
nemen dat een „blijvende boterham" op
leverde. Meestal zijn dat degenen die zich
niet hadden voorbereid op de emigratie en
ook de taal niet kenden.
Een van de passagiers was de 70-jarige
heer Tiggelaar uit Enschedé. Met zijn fa
milie is hij in 1951, na de dood van zijn
vrouw, naar Canada gegaan. Gezamenlijk
hebben ze daar nu een grote farm. En als
70-jarige, die tien jaar in Canada woont,
krijgt de heer Tiggelaar 55 dollar ouder
domspensioen per maand. „Dat wordt
spoedig meer," zei de oude baas, „maar
ik mag niet langer dan een half jaar bui
ten Canada blijven." „Canada is een mooi
land. De een slaagt en de ander niet.
Wie slaagt zal het land loven, wie niet
slaagt, doet het niet. Voor boeren is het
een zeer goed land. Het leven is er niet
te duur als je tenminste niet naar de
grote steden trekt en de boerderijen
zijn er groter dan in Nederland. Hier is
zeventig, tachtig bunder reeds veel, in Ca
nada is een boerderij gewoonlijk minstens
360 acres (144 hectare)."
Maar er was ook een teleurgestelde
emigrant aan boord, een fijnhoutbewerker,
die in 1958 als vrijgezel naar Canada trok.
Hij ging naar het zuiden van Ontario en
heeft op een boerderij gewerkt en in een
autofabriek als lasser. Hij knapte nog tal
van andere baantjes op. Maar als fijn-
houtbewerker kwam hij niet aan de slag.
Nu heeft hij het maar opgegeven. Hij
hoopt nu in Nederland weer aan de slag
te komen.
Een echtpaar uit Gelderland was op be
zoek geweest bij een zoon. Die heeft een
veebedrijf gepacht van 360 acres. Hij heeft
er 'tachtig stuks jongvee lopen. Als 25-jari-
ge begon hij in 1953 in Canada als melk
knecht. Hij was pas getrouwd en veel ver
dienen deed hij niet. Maar nu is hij m
staat een boerderij te kopen: in acht jaar
tijd zag hij kans vijftigduizend dollar te
sparen. Een andere vakantieganger, des
tijds in Amsterdam vertegenwoordiger, is
bijna tien jaar in Canada geweest. Hij
noemt zich nu makelaar in verzekeringen
en hij kan zich makkelijk roeren. Ook zijn
vrouw is gelukkig in Canada, al denkt zij
vaak met heimwee aan een gezellig terras
je in Amsterdam. Maar Amsterdam is in
die tien jaar veranderd. Misschien krijgt
zij spoedig heimwee naar Montreal, omdat
er veel meer veranderd is dan zij ge
dacht heeft.
De onge boeren die in Canada een proef
tijd hebben doorgemaakt, zijn zonder uit
zondering enthousiast. Zij hopen spoedig
te kunnen emigreren, want thuis is er al
tijd wel een oudere broer, die meer recht
heeft op het bedrijf van vader. Onder die
jonge boeren bevindt zich ook een jonge
man, die niet uit het boerenbedrijf komt.
Een paar jaar geleden bracht hij zijn va
kantie op een boerderij door. Dat was vol
doende om hem enthousiast te maken. Hij
heeft in Nederland als knecht gewerkt en
nu bracht hij ook een aantal maanden
op Canadese boerderijen door. Hij ging in
elk geval emigreren.
De heer en mevrouw Leenis hebben ne
gen jaar in Canada gewerkt. Hij heeft een
flink aannemersbedrijf opgebouwd. Dan
was er de boer uit Zuid-Holland, die zijn
zoon had bezocht. Die was in een paar
jaar van boerenknecht tot pachtboer en
van pachtboer tot eigenaar van een flink
bedrijf opgeklommen. En de „old-timer",
die al veertig jaar in Canada zit en een
meubelopslagplaats en verhuisbedrijf in
Vancouver heeft gehad, maar alles nu ver
kocht had aan een zelfbedieningszaak. Het
was een hele schep geld, die hij ontving.
„Duizend dollar heb ik er afgenomen,"
zegt hij, „om vakantie te houden." En
daarom was ook hij met de „Rijndam"
naar Nederland gekomen. Evenals „Kees"
die in de nikkelmijnen in het barre noor
den ongelooflijk veel geld verdiend heeft,
terwijl hij het vrijwel niet kon uitgeven.
Al die mensen zijn in december in Ne
derland. Sommigen zullen hier blijven,
maar de meesten zullen in januari terug
keren naar Canada, het land met kansen
en mogelijkheden voor wie ze weten te
vinden en te grijpen.
Advertentie
Vice-admiraal. Schout-bij-nacht A.
van Karnebeek is bevorderd tot vice-ad
miraal. Hij blijft belast met de functie
van Vlagofficer Personeel van de Konink
lijke Marine.
Voor bruggen 8'/j miljoen. De Am
sterdamse gemeenteraad heeft een krediet
van 8.660.000,beschikbaar gesteld voor
de aanleg van een brug over de Nieuw-
vaart vóór het Kattenburgerplein en over
de Schippersgracht vóór de Prins Hendrik
kade. De werken zijn opgenomen in een
schema van verkeersverbeteringen in de
Amsterdamse binnenstad.
Een Comité van Aanbeveling, waarin zit
ting hebben prof. B. A. M. Barendse, O.P.,
Amsterdam, dr. J. J. Buskes, Amsterdam,
prof. dr. G. J. Geers, Groningen, prof. dr.
J. de Graaf, de Bilt, Fons Hermans, Am
sterdam, dr. P. J. Meertens, Amsterdam,
prof. dr. J. Presser, Amsterdam, prof. dr.
J. M. Romein, Groet (N.H.), Margrit de Sa-
blonière, Leiden, Otto Sterman, Amster
dam, dr. K. Strijd, Amsterdam, dr. J. M. M.
de jValk. Waddinxveen, ds. N. v. d. Veen,
Zaandam, mr. J. in 't Veld, Den Haag, heeft
aan de minister-president, prof. De Quay,
een verzoekschrift aangeboden, waarin wij
ziging van de Nederlandse politiek inzake
Angola en Algerije wordt gevraagd. Het
comité constateert, „dat in Algerije reeds
zeven jaren lang een genadeloze oorlog
gevoerd wordt, die al meer dan een mil
joen mensenlevens gekost heeft; en dat na
de opstand tegeh de mensonterende slaver
nij in Angola reeds 30.000 a 50.000 mensen
het slachtoffer van de Portugese terreur
werden, terwijl meer dan 150.000 Ango-
lezen naar Kongo moesten vluchten".
Het comité constateert voorts „dat op
20 december 1960 Nederland tegen het
houden van een referendum in Algerije
onder toezicht van de Verenigde Naties,
stemde; dat Nederland, toen op 21 april
1961 in de Verenigde Naties een onderzoek
naar de toestand in Angola gevraagd werd,
weigerde dit voorstel te steunen. In deze
gevallen, waarin bescherming van de men
senrechten en afkeuring van onrecht en
discriminatie werden gevraagd, liet de
Nederlandse regering verstek gaan", aldus
het comité, tenslotte constaterende dat
deze houding lijnrecht in strijd is met de
Universele Verklaring van de Rechten van
de Mens, die mede door Nederland onder
tekend is.
Het comité verklaart .zich niet met deze
politiek te kunnen verenigen en verzoekt
de Nederlandse regering dringend, om zo
wel in de Verenigde Naties, in de NAVO,
als bij ander internationaal overleg „de
totstandkoming van een onafhankelijk Al
gerije te bevorderen en de Portugese ter
reur in Angola duidelijk te veroordelen".
Dit verzoekschrift was voorzien van een
groot aantal handtekeningen.
Na de aanbieding aan de minister-presi
dent werden ook adressen aangeboden op
de Franse en Portugese ambassades in
Den Haag.
Advertentie
De prachtige INDUS kalender
met 12 schitterende kleurenfoto's
van Zwitserse landschappen ont-
vangt U gratis na aankoop
van een INDUS-horloge in
de periode van 21 november tot
31 december 1961. Tegen inzen
ding van het daarvoor bestem
de, bij de juwelier aanwezige,
formulier aan INDUS-horloges
Rotterdam wordt U de
fraaie INDUS kalender
franco thuis gezonden.
Uw horloger - juwelier zal U gaarne een
der fraaie kleurenfoto's vrijblijvend tonen.
Advertentie
Hartewensen vervullen. Heerlijke geschen
ken.... Boldoot eau de cologne, hartver
warmende parfum, fijne toiletzeep.... Er
Is keuze te over in Boldoot's geschenken
mozaïek! Raadpleeg bij Uw leverancier
de uitgebreide Boldoot folder.
Zondag 3 december, Teylers Museum,
14 uur: Bespeling van het 31-toons-orgel
door Anton de Beer. Uitgevoerd worden
werken van Pasquini, Badings en Jan
van Dijk. De organist geeft een toelich
ting bij de uitvoering.
Vrijdag 1 december, Stadsschouwburg,
20 uur: De Nederlandse Gomedie geeft
een voorstelling van „De getatoueerde
roos" van Tennessee Williams. Onder
regie van Ko van Dijk treden onder meer
op: Ank van der Moer, Paul Cammer-
mans en Jacqueline Royaards-Sandberg.
Zaterdag 2 december, Stadsschouwburg,
20 uur: De Toneelgroep Theater geeft
een voorstelling van „Brieven van een
dichter" van Michael Redgrave. Onder
regie van Michael Warre treden in de
hoofdrollen op Caro van Eijck, Loudi
Nijhoff en Johan Schmitz.
Zondag 3 december, Stadsschouwburg,
20 uur: De Toneelgroep Theater herhaalt
de opvoering van „Brieven van een
dichter".
Maandag 4 december, Stadsschouwburg,
20 uur; De Nederlandse Comedie met
„De getatoueerde roos".
Woensdag 6 december. Stadsschouwburg,
20 uur: De Toneelgroep Theater geeft
een voorstelling van „Brieven van een
dichter".
Donderdag 7 december, Stadsschouwburg,
20 uur: De r.-k. Rederijkerskamer „Al-
berdingk Thijm" geeft een voorstelling
van „Quarantaine" van Jan Staal.
Vrijdag 8 december, Stadsschouwburg,
20 uur: „Alberdingk Thijm" herhaalt
de voorstelling van „Quarantaine".
Museum „Het Huis Van Looy", Kamper,
laan: Tentoonstelling van werk van de
Rotterdamse graficus Andreas Schotel
Tot 4 december dagelijks geopend van
1017 uur; zondag van 1317 uur.
Kunstcentrum „De Ark", Nieuw Heilig
land 13: Tot en met 9 december expo
sitie van gouaches, tekeningen en aqua
rellen van J. C. Heek. Dagelijks ge
opend van 917 uur en op maandag,
woensdag-en vrijdag tevens tijdens de
concerten van 1820 uur.
Galerie „Uittenhout", Kleine Houtstraat 41
Tot en met 10 december tentoonstelling
van aquarellen en grafiek van de Am
sterdamse schilder Tonny Buytendijk.
Dagelijks geopend van 10.30—17 uur;
zondag van 1417 uur.
Kunstzaal „In 't Goede Uur", Nieuwe
Kerksplein: Gedurende de maand
december tentoonstelling van tekeningen
van de Amsterdammer Dick Breed.
Dagelijks geopend van 1022 uur. Dage
lijks klassiek grammofoonplatenconcert
van 21—22 uur.
Bisschoppelijk Museum, Jansstraat: Oude
religieuze kunst, schilderijen, middel
eeuwse beeldhouwwerken. Dagelijks ge
opend Van 10-17 uur; zondagen 13-16 uur.
Frans Halsmuseum: Permanente tentoon
stelling van werken uit de Haarlemse
school van de 16e eeuw tot op heden.
Advertentie
in de nieuwe notenkieuren
reeds vanaf f 2,50
in geschenk verpakking
of als geschenkbon
voor 2 paar
Op vragen van het Tweede-Kamerlid de
heer Van der Peijl (CHU) betreffende ver
goeding van extra-onkosten aan huurders
van woningen in het voormalige ramp
gebied, gemaakt tijdens het herstel van
de zoutschade in die woningen, ant
woordt minister Zijlstra, mede namens
minister Van Aartsen dat het niet moge
lijk is een tegemoetkoming in deze kos
ten te verlenen. Deze kosten zijn geen
schade in de zin van de wet.
De zoutschade aan een aantal in Zee
land en Zuid-Holland gelegen woningen kan
alleen naar behoren worden hersteld, in
dien de woningen enige tijd worden ont
ruimd, hetgeen voor de bewoners, naast
ongerief, ook kosten meebrengt.
„Hollandse rekenkunde"
Toen in 1815 de vraag aan de orde
kwam, of zich in de Zuidelijke Nederlan
den wel een meerderheid voor de vereni
ging met het Noorden had uitgesproken
en dit in werkelijkheid niet het geval was,
kwam het tot de „uitvinding" van wat
spottend genoemd werd de „Hollandse
rekenkunde". Met behulp van allerlei
drogredenen stelde men in het Noorden
vast, dat er toch heus een meerderheid
voor de samenvoeging was verkregen
Vijftien jaar later bewezen de feiten, dat
er op de aldus tot stand gebrachte vor
ming van het Koninkrijk der Verenigde
Nederlanden geen zegen rustte en voltrok
zich de, overigens pas negen jaar daarna
door Den Haag erkende, afscheiding van
het Zuiden, dat toen het onafhankelijke
Koninkrijk der Belgen werd.
Ofschoon het heet dat men nooit te oud
kan worden om nog wat te leren, moet
mij van het hart dat helaas nu, honderd-
zesenveertig jaar na genoemd gebeuren,
vooraanstaande Nederlanders van thans al
te zeer bewezen hebben, allerminst hun
voordeel te hebben gedaan met de les
die zij uit de vaderlandse geschiedenis
kunnen trekken dat het gewoonweg
dom is om het ondeugdelijke middeltje
van de „Hollandse rekenkunde" toe te
passen.
Onbetwistbaar staat vast, dat de Neder
land uiteindelijk welgevallige ontwerp-re-
solutie, die de zogenaamde Brazzaville-
landen in de Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties met betrekking tot
het Nederlands-Indonesische geschil inzake
Nieuw-Guinea hadden ingediend, niet de
vereiste meerderheid van twee-derden be
haald heeft en daardoor als verworpen
geldt.
Dat mocht nu wel zo zijn, het belette
minister-president De Quay niet, tijdens
het deze week in de Eerste Kamer gehou
den algemeen politieke debat een poging
te ondernemen om het te doen voorkomen
alsof de uitslag van de stemming toch nog
inzeker opzicht gunstig voor Nederland
was geweest. En de liberale senator mr.
Van Riel ging zelfs zo ver, op te merken
dat genoemde resolutie weliswaar naar
UNO-begrippen verworpen, doch naar Ne
derlandse begrippen aangenomen was.
Hoera, daar zat men bepaald midden
in de befaamde „Hollandse rekenkun
de".
Enfin, dit was alleen nog maar een zot
tigheid.
„Miserabel"
Daarentegen was bepaald droeve ernst
de onverkwikkelijke uitleg- of inlegkunde,
waarmee het kabinet tenslotte bleek te
durven gaan werken, wat betreft het ge
stelde in het memorandum dat de Neder
landse delegatie bij wijze van toelichting
op het plan-Luns ter Algemene Vergade
ring van de Verenigde Naties had laten
uitdelen. Ir. Vos (P.v.d.A.) constateerde in
het Eerste Kamerdebat, dat blijkens be
doeld stuk de Papoeas bij de uitoefening
van het zelfbeschikkingsrecht niet zouden
kunnen kiezen voor aansluiting van hun
gebied bij Nederland. Volgens de toelich
ting op het Nederlandse voorstel konden
zij slechts een „vrije keuze" maken tus
sen: 1) integratie in Indonesië, 2) onaf
hankelijkheid, 3) de mogelijkheid van een
toekomstige aansluiting bij het andere
deel van Nieuw-Guinea en andere eilan
den in het Stille Zuidzeegebied. Inderdaad,
kiezen tussen drie dingen sluit meteen vol
komen uit dat men nog iets anders kiest,
dat niet tot de trits behoort. Maar jawel,
de minister-president moest zich in enige
vreemde bochten wringen ten einde op te
merken, dat een kiezen voor samengaan
met Nederland toch niet was uitgesloten.
En toen de heer Vos een dergelijke wijze
van „uitleggen" alleen maar „miserabel"
kon noemen, er aan toevoegend van zulk
een methode een nare smaak in zijn mond
te krijgen, sprong staatssecretaris mr.
Bot fluks overeind om de minister-presi
dent op behulpzame wijze iets in het oor
te fluisteren, met het onmiddellijke ge
volg dat deze, al interrumperend, de heer
Vos verzocht het slot van het memoran
dum voor te lezen. Dat deed die senator.
En wat stond er nu in dat slot? Eenvoudig
dit, dat Nederland geen enkel bezwaar zal
maken tegen en ten volle eerbiedigen zal
een beslissing der bevolking ginds voor
aansluiting bij Indonesië „gelijk de Neder
landse regering elke andere beslissing der
Papoeas zal eerbiedigen." Welaan, daar
stond dan toch maar „elke andere beslis
sing". Jawel, doch uit de aard der zaak
kon dit, gezien al hetgeen hieraan was
voorafgegaan, uitsluitend betekenen: elke
andere beslissing van de drie soorten,
waartussen de bevolking volgens het me
morandum zelf zou mogen kiezen. Zou er
inderdaad van een volkomen vrije keuze
in het memorandum sprake zijn geweest,
dan had daarin nooit of te nimmer de zin
kunnen staan, die het had over de keuze
„tussen" drie mogelijkheden. Mij lust het
niet om er thans nog meer van te zeggen
dan dat staatssecretaris Bot kennelijk een
onbegrensde ijver heeft ontwikkeld om in
de staart van het memorandum het venijn
te leggen!
Eerlijke openhartigheid
Na het bovenstaande breng ik volgaar
ne oprechte hulde aan de minister-presi
dent voor de hem sierende openhartig
heid, waarmee hij aan het gehoor in de
Eerste Kamer duidelijk heeft gemaakt,
dat tenslotte alle ministers staan want
zijn blijven zitten na het gevallen be
sluit! achter de door de ministerraad
genomen beslissing inzake de nieuwe for
mulering van het Nederlandse standpunt.
Door aan te blijven nadat de minister
raad aldus had besloten terecht voeg
de minister De Quay hieraan toe, dat het
de buitenwereld niet aanging met hoe
veel stemmen het besluit in kwestie in de
ministerraad er door was gegaan! had
den zij zich uiteindelijk daarmee accoord
verklaard. Werkelijk, hier sloeg de minis
ter-president de staatsrechtelijke spijker
op de kop.
Mr. Van Riel had hem op nog een an
der punt van het Nederlandse staatsrecht
geëxamineerd. En wel door te vragen,
of volgens dat staatsrecht de minister
president op een internationale conferentie
als representant van de Nederlandse re
gering en van bepaalde door haar voor
gestane denkbeelden op het terrein van de
buitenlandse politiek kan optreden. Ja,
zei minister De Quay, er aan toevoegende
dat zulks altijd mogelijk ware, mits dan
de minister-president door de minister
raad gemachtigd was tot zulk een optre
den. Voor dit antwoord verdiende hij een
tien. Maar daarna was hij er even een
beetje naast. Want toen mr. Van Riel
interrumpeerde „net zoals elke andere
minister aldus gemachtigde zou kunnen
zijn", reageerde minister De Quay met
de hem aangeboren welwillendheid ter
stond in bevestigende zin. Toen vergat hij
echter, dat het juist de minister-president
als zodanig is, die wel voor een derge
lijke machtiging in aanmerking komt we
gens zijn speciale coördinerende taak bin
nen het kabinet en dat die taak uitslui
tend op zijn weg, niet echter op die van
een der andere ministers ligt.
Woensdag bleek de heer De Quay ove
rigens beslist in een minder goede vorm
te zijn dan hij in oktober was geweest,
toen aan de overzijde van het Binnenhof
het algemeen politiek debat plaats vond.
Zo kon men enige malen gade slaan dat,
wanneer de minister-president op een of
andere vraag het „ja" liet horen, een der
andere achter de regeringstafel gezeten
heren, die beter thuis was in de mate
rie waarom het ging de ene keer be
trof het een punt van de sociaal-econo
mische politiek, de andere keer een kwes
tie inzake Engeland en de Europese sa
menwerking juist krachtig „neen"
schudde. Zacht uitgedrukt bleek dan, dat
het hoofd van de ministers-ploeg toch ken
nelijk nog onvoldoende thuis was in ver
schillende onderwerpen waarover hem
vragen werden gesteld.
Kabinet en Nieuw-Guineavraagstuk
Het was heel begrijpelijk, dat minister
De Quay een nader ingaan op de vraag
„Wat nu?", welke ontstaan is sinds het
Nederlandse voorstel inzake Niuw-Guinea
op deze Algemene Vergadering der Ver
enigde Naties in elk geval schipbreuk
heeft geleden, niet goed doenlijk achtte
voordat minister Luns zou zijn terugge
keerd en de ministerraad zich samen
met hem verder zal hebben beraden.
Even begrijpelijk was het, dat in het al
gemeen in onze Senaat wel kenbaar is
gemaakt dat het zaak zal zijn, het parle
ment zo spoedig mogelijk omtrent dat
„Wat nu?" in te lichten.
Intussen heeft de heer Vos al terstond
duidelijk gemaakt, dat zijn partij zich,
na de mislukking van hetgeen de rege.
ring had voorgestaan, inzake het verder
te voeren Nieuw-Guinea-beleid geheel vrij
acht. Hieraan kan ik meteen toevoegen,
dat mij gebleken is dat de Partij van de
Arbeid niets gevoelt voor sommiger wens
droom om het plan-Luns tot de in het
najaar 1962 te houden Algemene Verga
dering van de Verenigde Naties in de ijs
kast te bewaren om het dan weer voor
de dag te halen. Een daarop gerichte po
litiek zal op verzet bij de gehele P.v.d.A.
stuiten. Als men voorts bedenkt, dat de
anti-revolutionairen (zoals trouwens zelfs
te beluisteren viel uit enige overigens nog
heel voorzichtige opmerkingen van mr.
Berghuis) nu vinden, dat het toch zal
moeten komen tot een gesprek tussen
Nederland en Indonesië, zonder vooraf
door een der twee te stellen voorwaar
den, ligt de conclusie voor de hand dat
het kabinet met die opvattingen terdege
rekening zal moeten houden. Zo niet, dan
loopt het een grote kans straks in de
Tweede Kamer op zijn mooist 83 afge
vaardigden aan zijn kant, doch 67 tegen
zich te zien.
Staatsmanswijsheid
Intussen, in theorie is het niet uitge
sloten dat minister Luns van loffelijke
staatsmanswijsheid blijk zou willen ge
ven. Hij zou immers kunnen redeneren:
wat ik met onbegrensde energie heb
voorgestaan, is niet gelukt. De kans, dat
het een volgende keer beter zal gaan, is
eerder klein dan groot te achten. Welnu,
dan verdient het verreweg de voorkeur,
dat ik eens rust ga nemen, waardoor de
baan (aan Buitenlandse Zaken) vrij komt
en er iemand op het Plein zou komen
te zetelen, die de hele kwestie Nieuw-
Guinea met een frisse kijk zal bezien
en zonder dat men hem te dien opzichte
enig „verleden", van welke aard ook, zou
kunnen verwijten. Aldus de theoretische
mogelijkheid. Of zij ook in praktijk ge
bracht zal worden, wel dat dient te wor
den afgewacht!
Dr. E. van Raalte
Dagelijks geopend van 1017 uur; zon
dag van 1317 uur.
Tcylermuseum, Spaarne 16: Tentoonstel
ling uit eigen bezit. Schilderijen 19e en
20e eeuw. Tekeningen Hollandse, Itali
aanse en Franse school. Fossielen, histo-
risch-natuurkundige instrumenten, 31-
toons Fokker-orgel. Dagelijks geopend
(behalve op maandag) van 11-15 uur. De
eerste zondag van elke maand van 13-15
uur.
„Bloemenheuvel", Bloemendaalseweg 158,
Bloemendaal: Van zondag af tentoonstel
ling van werken van de schilder en gla
zenier Joep Nicolas. Dagelijks geopend
van 1017 uur; zondag van 1417 uur.
Advertentie
Voor de man die er verzorgd uit
wil zien is er bovendien nog:
HAIRCREAMf 2.95
HAIRLOTIONf5.50
SHAVINGCREAM .f2.25
LONDON - PARIS - BRUXELLES - ROTTERDAM
BERLIJN (UPI) Een Duitse dubbel
spion is gisteren door een Westberlijnse
rechtbank tot drie jaar gevangenisstraf
veroordeeld wegens spionage voor Rus
land.
De 35-jarige Horst Eitner zou inlichtin
gen aan de Russen hebben uitgeleverd
terwijl hij te Berlijn als agent voor de
Engelse geheime dienst werkte.
Volgens welingelichte kringen zou Eit
ner de Britse autoriteiten op het spoor
hebben gebracht van de Britse spion
Blake, die deze zomer te Londen tot 42
jaar gevangenisstraf werd veroordeeld, de
hoogste straf ooit in Engeland toegekend
wegens spionage.
Eitner werd vorig jaar oktober gearres
teerd na door zijn echtgenote te zijn aan
gegeven. Het proces werd achter gesloten
deuren gehouden.
