In het (luister van de oude mijn
DOOR ELIZABETH MORTON
HET LUIE KABOUTERTJE
EEN MILJOEN DODEN PER JAAR
Malariamug is 's werelds ombarmhartigste massa moordenaar
Het nieuwe paleis van de keizer
PANDA EN DE DIENOMAAT
P o 11 e,
Pelli en
Pïmöo
n
tSISilS ïtSl liÜÜ
Ons vervolgverhaal
VERTAALD UIT HET ENGELS
Offensief op gang
Autobier
^"Hoe is het ontstaan?^
WOENSDAG 13 DECEMBER 1961
9
li'
Paaps poeder
t{A<l duix aLUÖe "LM M> \LA(s'
Hollands monopolie
Dit woord
GESCHIEDBOEK
fV
46)
Dit keer liet hij de motor zachtjes
E op gang komen, zodat de lift niet
met een al te grote schok begon te
fj dalen. Nadat de bel gerinkeld had,
schakelde hij de motor uit en begon
met de lange afdaling.
E Jane en Corrion wachtten hem be
ll neden op. Zij hadden de krachtige
zaklantaarns die ze hadden meegeno-
E men aangedaan. Van de vier mannen
viel geen spoor te ontwaren.
j= Nu, welke kant moeten we uit?,
E vroeg Peter.
E Deze kant, geloof ik, zei Jane,
1 naar links wijzend. De vorige keer
E zijn we de andere kant opgegaan,
E maar daar was niets bijzonders te
zien.
Ik ga wel vooruit, zei Peter.
E Wilt u de rij sluiten, mijnheer Cor-
rion?
Peter sloeg de gang links in, die in
E de richting van de zee liep.
gj Ze bleek nogal laag te zijn en langs
de wanden kwam het water op vele
E plaatsen naar beneden druppelen. Tel-
H kens weer kwamen ze grote plassen
tegen. Hun benen waren in een mini-
mum van tijd volgespetterd.
E Na een meter of veertig, vijftig ge
il lopen te hebben, kwamen ze aan een
kruising. Peter draaide zich om en
i§ keek Jane en Corrion vragend aan.
jjj Welke kant zullen we uitgaan?
De linker gang loopt waarschijnlijk
H in de richting van de kust.
j Dan nemen we de linkergang,
EE zei Jane.
E Peter volgde haar beslissing me-
j= teen op. De gang liep steeds steiler
naar beneden. Na ongeveer dertig me-
E ter kwamen ze weer aan een krui-
sing. Peter liet het licht van de lan-
taam in de rechter gang schijnen.
E Veel wijzer werden ze daar echter
niet van. Het licht ging verloren in
EE het niets.
't Is hier een doolhof, zei hij.
H Nu wat denk je er van, Jane?
Er Rechtsaf maar.
E Ja, laten we dat maar proberen.
1 De gang liep nu weer naar boven.
E Al vrij spoedig begon hij zelfs zó sterk
EE te stijgen, dat ze zich voorover moes-
ten buigen.
E Het was deze gang, die hen mid-
E denin de moeilijkheden voerde!
Plotseling verwijdde de gang zich
g tot een grote, holle ruimte en voordat
E zij goed konden beseffen, wat er aan
de hand was, werden ze omringd door
g enkele mannen, die uit het duister op
hen toegesprongen waren. In een oog-
Ij wenk lagen ze op de grond. Toen
baadde de ruimte tot hun grote ver-
E bazing plotseling in een zee van licht.
E Er liepen zeker wel tien mannen rond,
maar Jane herkende er slechts drie
van: Geoffrey Marquand, Tom Bar-
E low en Ben.
E Kijk eens, wie we hier hebben!
g riep Geoffrey en liep op hen toe. Ik
had er al zo'n vermoeden van, dat
E jullie naar beneden zouden komen.
Toen we jullie stemmen hoorden, de-
Ij den we het licht uit en wachtten jul-
E lie op.
Hij begon opgewekt te lachen.
't Is goed, jongens. Laat ze maar
E weer opstaan. M'n excuses, dat jullie
E zo ruw behandeld werden, maar we
wisten niet zéker, of jullie het wel zou-
den zijn. Er zouden nog wel eens an-
E dere mensen kunnen rondzwerven.
E Er begon Jane, maar Pe
il ter viel haar in de rede.
Er is daar, dunkt mij, niet veel
E kans op. Je gaat toch niet zomaar
de mijn eens in om bijvoorbeeld te
gaan picknicken?
E Dat zou ons in ieder geval slecht
E van pas komen, zei Marquand glim-
lachend. Ja, wat zullen we nu met
1 jullie doen? Daar moet ik eens over
E nadenken. Ik geloof niet dat 't ver-
standig zou zijn om jullie maar weer
te laten gaan, al zouden jullie dan
E ook beloven om niemand te vertellen,
dat jullie ons hier gezien hebt.
j| Waarom niet? We hebben er
geen benul van, wat jullie hier doen,
E maar 't zal wel niet iets eerlijks zijn,
g zei Jane. Hij begon weer te grijns-
lachen.
—Ja, dat is nu juist de moeilijk-
E heid! Jullie weten kennelijk dat 't
niet in orde is. Als jullie nu boven
gaan rondvertellen, dat hier wat
vreemds aan de hand is, zouden er
EE wel eens andere mensen willen ko-
men rondsnuffelen.
E Ben voegde zich bij hen.
EE Goede morgen, juffrouw Marriott
zei hij, terwijl hij een lichte buiging
maakte. Ik hoop dat u geen na
delige gevolgen hebt gekregen van
uw zwemtocht van enkele dagen ge
leden.
Dank je, Ben. Ik voel me uit
stekend. 't Spijt me alleen, dat ik je
hier moet zien.
Mijn beste meisje, luister nu
eens. Ik heb je al gezegd dat je je de
moeite kon besparen om mij te her
vormen. Maar waarom loop je hier
beneden rond? Ik schijn je altijd te
moeten ontvoeren.
Nu is 't genoeg met die onzin,
zei Corrion ongeduldig. 't Zal er
slecht voor jullie uitzien, als jullie
ons niet onmiddellijk loslaten!
Ik knap 't wel op, Ben, zei Geof
frey Marquand. Ga maar weer
aan 't werk.
De mannen trokken zich terug en
Jane keek eens rond door de grote
ruimte, die als werkplaats was inge
richt. Er stond een werkbank, een
zware snijmachine en ergens in een
hoek een oven. De mannen waren in
een lage gang aan de rechterzijde
verdwenen, doch kwamen nu weer
terug en liepen de gang in, waardoor
zij even tevoren gekomen waren.
Jane keek Peter aan.
Wat betekent dit allemaal, Pe
ter?, vroeg ze.
Hij schudde 't hoofd. Het was Cor
rion, die antwoord op haar vraag gaf.
Goud!, zei hij.
Jane zag aan de manier, waarop
Geoffrey de lippen samenkneep, dat
hij 't bij het rechte einde had.
Zo, dus daar is m'n vader mee
bezig!, zei Peter. Goud uit het
Midden Oosten in Engeland binnen
smokkelen, het hier omsmelten en
dan in Londen verkopen, zodat de
herkomst niet nagegaan kan worden.
Wat bezielt m'n vader eigenlijk? Hoe
kan hij zo iets doen?
Hij kreeg tegenslag in zaken en
koos de gemakkelijkste weg om er
weer bovenop te komen, zei Corrion.
Arme Peter, zei Jane.
Ze ging naast hem staan en drukte
hem bemoedigend de hand.
Jij staat er gelukkig helemaal
buiten.
Peter antwoordde niet.
't Zal inslaan als een bom, sneer
de Geoffrey. De grote financier,
Sir William Willans, de heer van
Morriloe Court, een gewone oplichter.
Jane viel fel uit.
Voor de dominee van Marriott
zal 't ook niet zo gemakkelijk zijn.
De vader van eeh goedkoop oplichter-
tje!
Voordat zich iemand kon realiseren
wat er nu eigenlijk gebeurde, had hij
haar met de vlakke hand in het ge
zicht geslagen, Peter sprong op hem
af. Krakend kwam zijn linker vuist
op Geoffrey's kaak terecht. Hij viel
cp zijn rug, maar was in een oog
wenk op de been. Woest begon hij
terug te slaan. Voordat het gevecht
echter goed en wel begonnen was,
kwam Ben tussenbeiden.
Hou je nu rustig, Marquand, zei
hij terwijl hij hem opzij duwde.
We kunnen onze tijd niet met vechten
verdoen. Je had het meisje trouwens
niet moeten slaan. Ik spreek je daar
straks nog wel over. Juffrouw Mar
riott is toevallig een vrij goede vrien
din van me.
Geoffrey Marquard keek hem
woedend aan, maar hij trok zich toch
terug.
Ja, je hebt gelijk, 't Spijt me.
Ga de mannen maar helpen, Ben. We
moeten er zo gauw mogelijk vandoor.
Ben knikte en liep de galerij in.
Even later kwam hij weer terug, een
zware kist op de schouders torsend.
Hij verdween in de gang, waarin ook
de andere mannen verdwenen waren.
Jane, Peter en Corrion bleven al
leen met Geoffrey Marquand achter.
Over een paar uur zullen we de
boel hier weg hebben, zei Marquand.
't is haastwerk, maar we redden
het nog net.
Je zult het nooit weg krijgen,
Marquand, zei Peter.
We doen het al een hele tijd en
ik zou niet weten waarom het nu niet
meer zou gaan.
Waar brengen jullie alles heen?
vroeg Jane.
Hij begon te lachen.
Naar boven, antwoordde hij.
Nee, dat kan niet, zei Jane.
We zijn met de lift naar beneden ge
komen en we hebben geen spoor van
al die mannen gezien.
(Wordt vervolgd)
46—47. Swoppie stond op, pakte z'n harkje
en keek rond. De gereedschappen stonden
daar nog net eendermaar geen kabou
ter was te zien. Het was vreemd stil.
Nu begreep Swoppie er niets meer van.
Hij ging terug naar het dorp. waar het
al even stil en verlaten was als in 't bos...
Hij liep langs de kabouterhuisjes en keek
door de vensters naar binnen. Maar er
was niemand thuis, niemand.
Swoppie begon het nu toch wel erg
vreemd en angstig te vinden. Waar waren
toch al z'n kameraden? Wat was er ge
beurd???
„MIJN VADER is gestorven aan malaria en ik dank u voor alles wat u doen
kunt om te verhinderen dat andere jongens door deze vreselijke ziekte van de
liefde van hun vaders beroofd worden". Aldus de tekst van het briefje, in on
beholpen hanepoten, dat Faustino Coppi enige tijd geleden aan de W.H.O.
Wereldgezondheidsorganisatie schreef. Faustino, de nu negenjarige zoon van
de beroemde wielrenner Fausto Coppi, lijdt nog altijd onder het verlies van zijn
verafgode vader, die anderhalf jaar geleden plotseling overleed als gevolg van
een in Afrika opgedane malaria. Hij heeft nu de inhoud van zijn spaarpot
enkele duizenden lires aan de W.H.O. aangeboden en daarbij het hierboven
geciteerde briefje gevoegd: een ontroerend document van kinderleed.
DE WHO ONTVANGT duizenden van
zulke giften, grote en kleine. Velen daar
van zijn afkomstig van mensen die aan
den lijve, of in hun eigen familiekring, ge
confronteerd zijn met de afschuwelijke ge
volgen van de malaria: de ziekte die nog
altijd de grootste hinderpaal is voor de
sociale en economische ontwikkeling van
vele tropische en subtropische landen. Een
ziekte ook, die ieder jaar de verschrikke
lijke tol van meer dan een miljoen men
senlevens eist
NOG ALTIJD, ondanks het geweldige of
fensief, dat de WHO sinds 1955 tegen deze
gesel der mensheid voert. Door dit offensief
zijn er van de 1.381 miljoen mensen die
door het malariaspook bedreigd werden, nu
al 305 miljoen in 39 landen gevrijwaard
voor de ziekte omdat hun woongebieden
gesaneerd zijn. Dit jaar is de campagne
op gang gekomen in 68 landen met 767
miljoen mensen, terwijl 7 andere landen
met 151 miljoen inwoners zich bij de actie
aangesloten hebben. Maar nog altijd zijn
er 318 miljoen mensen in 73 landen bloot
gesteld aan het malariagevaar, zonder dat
er in die staten iets ondernomen wordt om
dit gevaar te bezweren, hetgeen in hoofd
zaak te wijten is aan de ontoereikende
geldmiddelen, waaruit de actie bekostigd
moet worden.
NATUURLIJK is de malaria geen be
smettelijke ziekte als b.v. de tuberculose,
die door mens op mens wordt overgebracht
De overbrenger is hier een muggensoort,
de Anopheles, die met het bloed van een
zieke ook de malaria-parasieten opzuigt en
deze dan weer in de bloedstroom van an
dere mensen deponeert.
Eeuwenlang kende men geen enkel ge
neesmiddel tegen de malaria en stierven
de lijders als ratten. Alexander de Grote
was een van haar slachtoffers, menig le
ger is eraan ten gronde gegaan en het
Romeinse imperium werd erdoor onder
mijnd. Ja, zelfs in prehistorische tijden,
zijn onze verre voorvaderen, aapmensen
of mensapen, wellicht geteisterd door de
afschuwelijke kwaal: in fossielen uit het
voormenselijke tijdperk der grote reptielen
De schrikbarende toeneming van het
aantal verkeersongevallen waarbij be
stuurders „onder invloed" zijn betrok
ken, heeft een fabriek in West-Duits-
land het plan doen opvatten, een
drank te doen vervaardigen die
precies als bier oogt, smaakt en ruikt,
doch geen alcohol bevat. Men wil het
kortweg „Autobier" noemen. De fabri
kant, die geen ervaring heeft met bier-
brouwen, verzekert dat zijn produkt al
lerwegen zal inslaan. Hij is van mening
dat er veel bier gedronken wordt uit
een soort sleur en dat het nieuwe
„Autobier" dat in flesjes verkrijgbaar
wordt tegemoet komt aan de wens van
vele automobilisten die graag een
glaasje bier drinken zonder risico's te
lopen. De producenten van het nieuwe
„bier" geven toe dat hun produkt het
vrolijkmakend karakter mist, doch
wijzen er tevens op dat het zeker zo
verkwikkend is als het voor het snel
verkeer zo gevaarlijke echte gerste
nat.
zijn namelijk afdrukken van de anopheles-
mug gevonden..
Lang heeft men de oorzaak van de ziek
te in het mystieke gezocht: een straf van
de goden, of (in het oude China) het werk
van drie demonen: een met een hamer,
de tweede met een emmer koud water en
de derde met een roodgloeiend fornuis: een
voortreffelijk stukje diagnostiek voor de
hoofdpijnen, de koude rillingen en de koort
sen die typerend voor de ziekte zijn.
Later heeft men gezocht naar reëler oor
zaken. Maar nog in het begin van de vori
ge eeuw poogde men op een medische con
ferentie bij stemming uit te maken of die
oorzaken „slechte lucht, uitdampingen van
rottende stoffen of minuscule, nog onbe
kende deeltjes" waren! Aan de andere
kant was daar reeds in de vijfde eeuw
voor Christus! een ziener als Empedo-
cles, die in Sicilië twee riviertjes verleggen
liet om een moerassige broedplaats van
duizenden muggen te kunnen droogleggen:
Zo zag men vroeger het malariaspook
een methode die ook thans nog een der
belangrijkste onderdelen van de malaria
bestrijding is!
Soulaas kwam er pas na de ontdekking
van Amerika. Onder de vele vreemde pro-
dukten die de conquistadores daar aantrof
fen: aardappelen, tabak, cacao en rubber
was ook de bast van een boom, die
de Indianen gebruikten als geneesmiddel
tegen koortsen. En toen op een kwade dag
ook de echtgenote van de Spaanse onder
koning van Peru, dona Francesca Hen-
riquez de Ribera, gravin van Chincón, door
de gevreesde „derdendaagse koorts" werd
aangetast, besloot de koninklijke lijfarts na
lang aarzelen, ook haar een aftreksel van
deze boombast toe te dienen. Twee uur
later was dona Francesca koortsvrij en
na drie dagen was zij geheei genezen.
Naar haar is het wondergeneesmiddel
„Chincona", later verbasterd tot kinine,
genoemd.
TOCH ZOU HET nog vrij lang duren
voordat de kinine die malaria niet
slechts onderdrukken, maar ook voorko
men kan! ingang vond in Europa. Er
waren vooral religieuze hinderpalen, want
daar het middel door de Jezuïetenpaters
aangeprezen werd, gold het voor protes
tantse artsen als een „paapse list". Men
beweert zelfs dat Oliver Cromwell gestor
ven is omdat geen van zijn artsen het aan
dorst, hem het „paapse poeder" toe te die
nen dat zijn malaria had kunnen genezen.
Vaak ook bleek de kinabast van inferieu
re kwaliteit, waardoor bevredigende re
sultaten uitbleven. Dat ondervond de Brit
se marinearts James Johnson toen hij in
India een belangrijke patiënt ermee be-
Asj*' y.
'W
r. I TWU a
t>ci< 'Mafdm 4 4ak
X Ja.u. |y/rryC* jAsl'N
ÜU4<
handelde: de man stierf enkele uren later
onder hoge koortsen. Een groot schandaal
volgde en 35 jaar lang durfde geen enkele
arts opnieuw kinabast te gebruiken.
Verbetering kwam er pas toen twee
Franse chemici erin geslaagd waren, de
werkzame bestanddelen uit de kinabast te
isoleren en te zuiveren. Overal werden toen
kininefabrieken aangelegd en plantages ge
vestigd. De meeste plantages verliepen vrij
spoedig, maar op Java kwam een cultuur
tot ontwikkeling, die ons land tot de be
langrijkste producent van het nieuwe ge
neesmiddel maakte. Bij het uitbreken van
de tweede wereldoorlog produceerde Ja
va vrijwel de gehele wereldbehoefte, na
melijk twintig miljoen ton kinabast per
jaar.
Toen de Japanners Java bezetten, was
het uit met de kiniAevoorziening van de
vrije wereld. Vooral de Geallieerde strijd
krachten in het Pacific-gebied betaalden
een zware tol aan de malaria en met
man en macht zochten de geleerden naar
een vervangingsmiddel voor de kinabast.
Meer dan 14.000 van zulke syntheti
sche middelen werden in de V.S. en
Engeland samengesteld en beproefd,
waarbij onder andere honderden ge
vangenen werden ingeschakeld. In ruil
voor hun vrijwillige medewerking (zij
werden geïnfecteerd met malaria en
dan als proefkonijn voor diverse mid
delen gebruikt) kregen zij na afloop
vermindering van straftijd of directe
invrijheidsstelling.
Diverse nieuwe geneesmiddelen, o.a. het
Britse paludrine. bleken de malaria in toom
te kunnen houden, waarmee 't militaire pro
bleem bevredigend opgelost was. Maar de
r..
Vader en zoon Coppi in gelukkiger
dagen en Faustino's brief aan de
Wereldgezondheidsorganisatie.
(Foto's World Health)
methode voor het uitbannen der malaria
lag op ander terrein. Reeds in het begin
dezer eeuw was men begonnen met het
vernietigen van de broedplaatsen der mug
gen stilstaande plassen en moerassen,
die met petroleum bespoten of droogge
legd werden. Bij deze klassieke methode
kwam nu de bespuiting der besmette
plaatsen met moderne insecticiden als
D.D.T. om de anophelesmug voorgoed uit
te roeien. Aanvankelijk leek dit afdoende,
maar al heel spoedig bleek, dat sommige
muggen dit vergif overleefden en er resi
stent voor werden: een resistentie die bo
vendien erfelijk bleek te zijn. Nieuwe nog
sterkere insecticiden werden ontwikkeld en
parallel daarmee beginnen diverse landen
een nationale campagne tot uitroeiing van
de ziekte, waarbij ook \an andere midde
len gebruik gemaakt werd. Zo heeft men
in Brazilië uitstekende resultaten geboekt
met de verstrekking, aan de landelijke be
volking. van keukenzout, waaraan een do
sis anti-malariamiddel is toegevoegd. Zo
gunstig was de preventieve werking, dat
diverse andere landen dit voorbeeld na
gevolgd hebben.
OF HET OOIT lukken za'l, de malaria
voorgoed uit te roeien? Zelfs de WHO-
deskundigen durven op die vraag nog geen
bevestigend antwoord te geven. Veel hangt
af van de beschikbare geldmiddelen, van
politieke hangijzers, van biologische pro
blemen ook: bij voorbeeld van dat der
resistente muggensoorten. Maar de totnu-
toe geboekte resultaten, hierboven ge
noemd. geven reden om te hopen dat het
mogelijk zal zijn.
Het nieuwe paleis voor de keizer van
Japan, het meest on-Japanse bouwsel van
Tokio, is klaar. Het heeft ongeveer 1,8
miljoen gulden gekost en het ziet er meer
uit als een typische Californische landhuis
boerderij, dan als de residentie van de
monarch van de Chrysantentroon.
Het paleis, dat de naam „Fukiago" ge
kregen heeft, heeft twee verdiepingen en
ligt op de ontoegankelijke paleisgronden in
Tokio, waardoor slechts weinig bevoor
rechten het ooit goed zullen kunnen bekij
ken. Het zal niet worden gebruikt voor
officiële ontvangsten e.d., maar uitsluitend
dienen als particulier verblijf voor keizer
Hirohito en zijn gemalin. Het paleis van
kroonprins Akihito daarentegen is officiële
zowel als particuliere residentie.
Paleis Fukiago telt bijna Uitsluitend mo-
5Z-Ó9
32. Professor Kalkers hoop dat Panda hem niet meer
zou storen ging beschaamd worden, want Panda had
een zeer helder idee gehad. Met grote behoedzaamheid,
om niet ontijdig door de geleerde betrapt te worden,
sloop hij opnieuw naar Jolliepops kamer, waar het on
welvoeglijk experiment plaats greep en toen hij daar
met een enkele slag de deur openwierp onthulde hij,
met welk middel hij een einde aan het gedoe dacht te
maken. Het was een wekker, die hij met een vinger
beweging tot schel, doordringend aflopen bracht. Het
snerpend geluid maakte de uitvinder razend. „Plakka!"
kreet hij. „Je bent een vijand van de wetenschap! Ik
zal je Maar het was al te laat; de bediende was
ontwaakt en ging met niets-ontziende trouw recht over
eind zitten. „De dag breekt aan," mompelde hij vaag.
„Men hervat zijn plichten. De heer Panda heeft welis
waar niet de stiptheid van Jonkheer van Nehr tot Afge-
blaesen, maar men blijft voor ons hopen. Men neemt
dus zijn verantwoordelijkheden weer op zich. Daar is
de noodzaak tot theezetten. Daar is de noodzaak, een
passende das voor ons kostuum-van-de-dag te kie
zen Hij scheen nog niet geheel ontwaakt, maar
dat kon niet lang meer duren.
dern „westers" ingerichte vertrekken. Er
zijn afzonderlijke verblijven voor dienst
personeel. In het hele paleis is maar een
„tatami" (stromat-kamer). Dit typisch-Ja-
panse vertrek is bestemd voor keizerin Na-
gako.
Toen men een paleisfunctionaris vroeg
hoeveel kamers het Fukiagopaleis had,
antwoordde hij diplomatiek: „Genoeg voor
hunne majesteiten en hun gezin." Hij voeg
de hieraan toe dat er naar oud gebruik
geen logeerkamers zijn ingericht. Het pa
leis, zo zei hij, is gebouwd op aanwijzin
gen van de keizerlijke hofhouding. „Archi
tecten van buiten" hebben geen aandeel
in de plannen gehad. De keizer en de
keizerin hadden ook persoonlijke ideeën
naar voren gebracht, maar de woordvoer
der wilde de aard daarvan niet prijsge
ven.
Het Fukiagopaleis is opgetrokken in ge
wapend beton met witte muren en heeft
een plat dak. Bij de bouw is alleen ge
bruik gemaakt van Japanse bouwmateria
len. Het enige „buitenlandse" object is een
karpet dat de keizerlijke familie ten ge
schenke heeft gekregen van de president
van India (UPI).
In een geschiedboek leest men
wat er is geschied en datgene wat ge
schied is vormt de geschiedenis.
Een geschiedboek is dus hetzelfde als
een geschiedenisboek, maar etymolo
gisch is er wel degelijk verschil: het
eerste deel der samenstelling is geen
afkorting van het zelfstandige naam
woord geschiedenis, maar het is
ie stam van het werkwoord geschie
den. Maar het is wel begrijpelijk dat
velen aan de eerste afleiding hebben
gedacht en toen andere samenstellingen
zijn gaan vormen als geschied-
schrijver, geschiedvorser en
geschiedkunde. Die zijn dus alle
van jongere datum dan geschiedboek.
45. „Neen, Tingo, val die arme Zeerob niet aldoor lastig, fe ziet toch, dat
hij nauwkeurig maat neemt?" „Pas op, denk er aan, breng de boel niet per
ongeluk in de war, we hebben geen tijd om alles weer over te doen!" „Zeg,
Zeerob, we moeten de mast van het schip niet vergeten. Ten eerste is het
een mooi gezicht en het is ook prettig, ergens in te Kunnen klimmen".
