„EEN HOED VOL REGEN"
m
Bachs „Weihnachtsoratorium"
door Haarlems Gemengd Koor
HODEH
Enlflm
Paus kondigt Oecumenisch
Concilie in 1962 aan
Toneelgroep Ensemble brengt het
drama van een morfinist
De negen muzen
Dyna Soar-project
wordt versneld
Op de drempel van een nieuw tijdperk
A A tlKONDIGIHGEM en BESCHOUW!tlGEN
Koninklijk woord op Eerste Kerstdag
WOENSDAG 27 DECEMBER 1961
de fijne Franse keelpastille
ontsmet-verzacht
verfrist
Merlovings
r ringen
One man show
Zionist Siegfried
Kramarsky overleden
Beeldschermer
Kerstgratificatie voor
het AVRO-personeel
De radio geeft donderdag
Televisie pro gr a mm a
DE TONEELGROEP ENSEMBLE die
er kennelijk op uit is om, op een in de
provincie verkoopbaar niveau, zo goed
mogelijk voor den dag te komen, heeft met
„Een hoed vol regen" (A hatful of rain)
van Michael V. Gazzo opnieuw een een
voudige, maar verantwoorde keuze ge
daan. De intrige draait om een jongeman
die aan morfine verslaafd is, een Ameri
kaans-aandoend verhaal, dat zijn geboorte
in de schaduw van Hollywood geen ogen
blik verloochent, maar dat toch hecht
doortimmerd blijkt en geschreven is in
een felle gespannen dialoog die een rea
listisch effect bereikt, doordat de mensen
elkaar niet rechtstreeks antwoorden,
maar vaak pas reageren op wat een an
der een paar replieken tevoren gezegd
heeft. De jongeman in kwestie betrekt zijn
morfine, die (sinds Porgy en Bessver
handeld schijnt te worden in een soort si
garettenvloeitjes, van een schilderachtig
groepje gangsters, die telkens op diepte
punten van het stuk voor de rauwe ach
tergrond komen zorgen. Na veel interne
moeilijkheden met vrouw, vader en broer
moeten we dan van de schrijver aanne
men dat de morfinist tegen het eind van
het stuk althans zover is, dat hij weer
een serieuze poging wil wagen om van
zijn verslaving te genezen.
OOK DIT MIERZOETE slot is voor on
ze smaak wat simplistisch evenals de wat
al te rechtlijnige verhouding tussen de va
der en zijn beide zoons, waarvan de slap
pe verslaafde geen kwaad kan doen, ter
wijl de brave broeder door zijn vader
constant wordt afgeblaft. Maar tegenover
deze zwakke wat schetsmatige kanten van
het stuk staan vele en belangrijke ver
diensten. De verhoudingen tussen de
hoofdpersoon, zijn vrouw en zijn broer,
die bij hen inwoont, zijn bijzonder raak
gezien en met subtiele middelen uiterst
geloofwaardig weergegeven. Er hangt een
sfeer van bijna tastbaar reëel elkaar zoe
ken en afstoten tussen deze mensen, die
in de boven al vermelde, als het ware
secundair-reagerende dialoogvorm heel
zuiver gestalte krijgt. De schrijver weet
die indruk van levenswaarheid nog te ver
sterken door telkens herinneringen op te
roepen aan samendoorgemaakte situaties,
wat de figuren een veel grotere dieptewer
king verleent.
BOVENDIEN had de regie van Jan Re-
tèl in deze voorstelling de bedoelingen
van de schrijver nagenoeg optimaal ver
wezenlijkt, door te werken vanuit een gro
te rust, waarin ieder detail zo goed moge
lijk tot zijn recht kon komen. Zelfs de op
gelegde gangsterromantiek werd zo nog in
een aanvaardbare vorm gegoten door de
zorg waarmee deze drie figuren nog ieder
een eigen gezicht was aangemeten; een
grote prestatie, die uiteraard mede te dan
ken was aan het voortreffelijke sfeervolle
spel van John Soer, John Leddy en vooral
van Louis Bongers als een gorilla-achtige,
hoppende onderwereldfiguur, die tegelijk
menselijk en karikaturaal werd. Buitenge
woon werkzaam bleek de durf die de re
gisseur toonde om zijn mensen scènes
lang rustig te laten praten, volkomen vrij
als hij bleek te zijn van de panische angst
die de meeste regisseurs bezielt om hun
spelers langer .dar; tien seconden op der
zelfde stoel te laten zitten.
DE VADER van Sylvain Poons kwam
nog wat weinig uit de verf. Het moet mo
gelijk zijn om het stupide karakter van
deze rol enigszins weg te spelen, waarbij
het stuk enorm zou winnen. De troebele
halftinten die de sfeer bepalen tussen de
Advertentie
Kunst voor de werkende jeugd. Van 30
mei tot en met 3 juni zal in de Tilburgse
stadsschouwburg in samenwerking tussen
de schouwburgdirectie en de stichting
„Werk- en Informatiecentrum voor Kunst
ten dienste van het Onderwijs en de Rij
pere jeugd" in Den Haag een festival wor
den georganiseerd voor de werkende jeugd
van 1620 iaar. De opzet is in beginsel
naar analogie van het jeugdfestival te Velp
voor leerlingen uit de hoogste klassen van
de middelbare scholen. Kunstenaars zullen
met de deelnemers in discussiegroepen van
gedachten wisselen. Tijdens het festival
treden op het trio Pim Jacobs (met Rita
Reys), de Nederlandse Comedie (Mid-
zomernachtsdroom), het Brabantsorkest,
het Nederlands Danstheater, de toneel
groep Arena en het Scapinoballet.
Bieaardier voor Munttoren. Als opvol
ger van de onlangs naar Australië ver
trokken Bernard Drukker is benoemd tot
beiaardier van de Munttoren in Amster
dam de heer Jan Albers uit Badhoeve
dorp.
Advertentie
drie hoofdrollen werden zeldzaam fraai
zichtbaar in het spel van Ina van Faassen
als de vrouw, Wim van den Heuvel als de
sympathieke broer en Cor van Rijn als de
morfinist, welke laatste vooral uitblonk in
het uitbeelden van de overgangsfase in
zijn verdoving wanneer de morfine lang
zamerhand uitgewerkt raakt. Het vernuf
tige decor van Lou Steenbergen bood
ideaal gelegenheid voor spel op de diver
se speelplannen die dit stuk vereist, ook
al ontkwam het bouwsel niet helemaal
aan een zeker gemakkelijk realisme, af
komstig uit de wat goedkopere Ameri
kaanse film.
De vertaling van Gerard Rekers was
verre van fraai, vol anglicismen en uit
de sfeer vallende, misplaatste uitdrukkin
gen en liet dus veel te wensen over, in
tegenstelling tot de voorstelling in het al
gemeen, die het talrijke publiek, dat za
terdagavond j.l. de Tilburgse Schouwburg
vulde, grote bewondering afdwong.
Hans van den Bergh
Cor van Rijn, Wim van den Heuvel en
Ina van Faassen in „Een hoed vol
regen" van Michael V. Gazzo.
Het stemt tot dankbaarheid, dat het Haarlems Gemengd Koor ook dit jaar op de
middag van de tweede kerstdag een uitvoering heeft gegeven van het Weihnachts
oratorium van Johann Sebastian Bach, althans van de cantates, die bestemd waren
voor de drie kerstdagen en de nieuwjaarsdag en van het inleidingskoor „Ehre sei
dir, Gott" van de vijfde cantate van het „oratarium" die geschreven werd voor de
eerste zondag na nieuwjaar.
Een schone traditie van veertig jaren
kon hiermede worden voortgezet, ondanks
de vele tegenkrachten, die zich in onze
snel veranderende wereld laten gelden
en die ook de vertrouwde muzikale uit
voeringspraktijk niet ongemoeid laten.
De gedachten gaan terug naar de dirigent
Jan Booda, die de stevige grondslag legde
voor die traditie en aan haar opbouw
werkte tot de dood hem plotseling weg
nam. De dirigent Anton de Beer, die zijn
werk voortzette, leidde daarna de uitvoe
ring van het „Weihnachtsoratorium",
uiteraard eerst nog steunend op een ge
groeid vertolkings principe, maar toch al
met een ombuiging volgens eigen inzich
ten. Deze inzichten heeft hij dit jaar weer
positiever kunnen verwerkelijken. Het re
sultaat daarvan was een uitvoering, die
frappeerde door eenvoud van expressie,
maar niettemin door een uitdrukkings
kracht, die de vreugde, de blijheid van het
kerstgebeuren weerspiegelde met een jui
chende klank en een levendige, lenige rit
miek. Waarschijnlijk kon door een misver
stand het prachtige koraal „Brich an, o
schönes Morgenlicht" niet de verwachte
imposante aanhef krijgen. Verder heeft
mij de onrustige, dynamisch-onverschilli-
ge begeleiding van de schone alt-aria
„Schlafe mein Liebster" teleurgesteld.
Voor deze ideale „berceuse" past toch een
inniger klank dan nu geproduceerd werd.'
Een andere bedenking kon er aangevoerd
worden tegen dè rommelige begeleiding'
van' het "duet „Herr, dèin Mitleid".
Ondanks deze onvolkomenheden heeft
de uitvoering van het oratorium weder
om indruk kunnen maken, mede door de
voortreffelijke zang van de sopraan Nelly
Groenevelt, de alt Wilhelmine Matthès en
de bas Herman Schey. Ook de tenor Si
mon van der Geest kon met gevoelige
klank en zegging veel voldoening geven,
behoudens dan voor de aria „Frohe Hir-
ten, eilt", die met meer overtuigende ver
rukking gezongen had kunnen worden.
Over het algemeen kon men over de be
geleiding van het Noord-hollands Philhar-
monisch Orkest tevreden zijn. De zelf
standige uitvoering van de „Sinfonia"
werd zelfs een hoogtepunt van fraaie
klank en sfeer. Enkele orkestleden hebben
zich met uitstekend solospel zeer kunnen
onderscheiden. De orgelbegeleiding was
in handen van de organist Klaas Bolt,
wiens spel beheerst klonk en door een
voortreffelijke registratie voor de uitvoe
ring van veel betekenis werd.
P. Zwaanswijk
Toekomstig ruimtevliegtuig
WASHINGTON (UPI) De Amerikaan
se luchtmacht heeft besloten om direct
een „ruimte-zweefvliegtuig" te lanceren en
af te zien van proeven die hieraan eigen
lijk vooraf zouden moeten gaan. Het ruim
tezweefvliegtuig, Dyna Soar genoemd, is
een wendbaar ruimtevoertuig met vleu
gels, dat op de wijze der normale vlieg
tuigen dient te landen.
Dit toestel zal van een lanceerbasis op
Cape Canaveral vertrekken en na een of
meer reizen om de aarde landen op de
luchthaven van Edwards-basis.
De Dyna Soar zal in een later stadium
worden gebruikt voor vervoer van perso
nen en voorraden naar ruimtestations. Op
het militaire vlak kan dit toestel in zijn
domein de taak overnemen van jacht
vliegtuigen, bommenwerpers en intercon
tinentale raketten.
Televisie is heel iets anders dan het
theater dat zal niet alleen de conclu
sie zijn geweest van de kijkers thuis, die
op eerste kerstdag Toon Hermans aan het
werk zagen en hoorden in zijn „One Man
Show", doch ook van Toon Hermans zelf,
die geen geroutineerd televisie-man is. Hij
had in het begin kennelijk moeite om op
dreef te komen, niet zozeer door het feit
dat het volle Minervatheater in Heemstede
niet voldoende reageerde, doch door de
aanwezigheid van cameras en schijnwer
pers. Hij trachtte zijn aandacht en zijn
mimiek te verdelen tussen zijn „direct"
publiek en de lens die hem aanstaarde
en dat lukte slecht.
Na de pauze had hij een betere metho
de. Het was de „ouwe" Hermans, die met
zijn ontwapenende, kinderlijke spontaneï
teit opging in de frivoliteit van de trouba
dour en zijn zaalpubliek meesleepte in zijn
enthousiasme, zonder zich te bekommeren
over het effect dat de televisie ervan
maakte
Dat effect was echter ook in de huiska
mers beter dan voordien, al deed het ge
brek aan contact „over het voetlicht" zich
navrant voelen; de kijkers thuis zaten er
NEW YORK (UPI) Siegfried Kra
marsky, een vurig zionist die duizenden
Joden heeft geholpen om uit nazi-Duits-
land ti ontkomen, is maandag op 68-jarige
leeftijd in New York overleden. Kramars
ky. die geboren was in Lübeck, deed op het
einde van de jaren dertig vluchtelingen
werk in Nederland. In 1939 vluchtte hij
met zijn gezin naar Canada, waarna hij
zich hot jaar daarop in New York vestigde.
Kramarsky heeft zich ook ingespannen om
de Joden een eigen land ir Palestina te
geven.
VATICAANSTAD (Reuter/AFP)
Paus Joannes XXIII heeft maandagoch
tend in een pauselijke bul (Huraanae Sa-
lutis Reparator) aangekondigd dat het
Oecumenisch Concilie van de rooms-ka-
tholieke kerk in 1962 zal worden gehouden.
De datum van de bijeenkomst zal afhan
kelijk zijn van het „ons door de Voorzie
nigheid aan te wijzen tijdstip" aldus de
Paus.
De Palts maakte drie jaar geleden zijn
voornemen bekend een roóms-katholiek
Concilie bijeen te roepen. Sindsdien zijn
hiervoor door elf commissies en twee se
cretariaten intensieve voorbereidingen ge
maakt. Het concilie van 1962 zal het 21ste
in de geschiedenis van de rooms-katholie-
ke kerk zijn en voor de tweede maal in
het Vaticaan worden gehouden. De eerste
maal werd een Concilie in het Vaticaan
in de jaren 1869 en 1870 gehouden.
Paus Joannes zei, dat, terwijl het mens
dom op de drempel van een nieuw tijd
perk staat, de kerk grootse en ernstige ta
ken wachten Een nieuwe, verontrustende
factor is die van een strijdlustig atheïsme,
aldus de Paus.
Volgens de Paus ziet de kerk zich ge
steld voor de taak de moderne wereld in
aanraking te brengen met het evangelie.
Een wereld, aldus de Paus. die technische
en wetenschappelijke overwinningen toe
juicht, doch die ook de gevolgen draagt
van een wereldlijke ordening, die sommi
gen wensen te veranderen, zonder de hulp
van God. De mensheid heeft grote mate
riële vooruitgang geboekt, doch op heft mo-
rele vlak heeft men hiermee geen gelijke
tred gehouden, zo verklaarde de Paus.
„Dit verzwakt het verlangen naar geeste
lijke waarden Hieruit ontstaat het stre
ven naar aardse genoegens, die de tech
nische vooruitgang binnen een ieders be
reik brengt".
De Paus verklaarde voorts, dat hij van
af het tijdstip van zijn verkiezing de drin
gende plicht had gevoeld, de gelovigen bij
een te roepen om de kerk in staat te stel
len krachtdadiger bij te dragen tot de op
lossing van de vraagstukken van de mo
derne tijd. De Paus legde de nadruk op de
levendige belangstelling, „of tenminste
respectvolle aandacht" van de niet-katho-
lieken en zelfs de niet-christenen voor het
Concilie.
Hij verzocht voortdurende gebeden voor
de historische gebeurtenis. „Wij nodigen
alle christenen van de kerken, die van
Rome zijn afgescheiden, uit, deel te ne
men in onze gebeden, omdat het Concilie
ook in hun voordeel zal zijn. Wij weten,
dat velen van hen verlangen naar een te
rugkeer van eenheid en vrede volgens de
leer en de gebeden vah Christus tot zijn
vader. Wij weten ook, dat niet weinigen
reeds hun gebeden voor een goed resul
taat hebben toegezegd en dat zij hopen
hun vertegenwoordigers te zenden om het
werk ter plaatse te volgen Dit alles geeft
ons grote troost en hoop. Wij hebben dan
ook een secretariaat ingesteld om deze
contacten mogelijk te maken,' aldus Paus
Joannes.
Een gestadige regen en de koude ver
hinderden dat de Pa;us zijir^PgWC „tjrbj
et Orbi" (voor de stad en de wereld) en
zjin kerstgroet fot de gelovigen^SP hetfStt
Pietersplein richtte van het centrale bal
kon van de basiliek, zoals gebruikelijk is
De plechtigheid geschiedde in het Vati
caanse paleis en werd via radio en tele
visie uitgezonden. De Paus verscheen ech
ter kort aan het raam van zijn studeer
kamer om de verscheidene duizenden men
sen die de regen trotseerden te groeten.
In zijn toespraak zei het hoofd der
rooms-katholieke kerk onder meer te ho
pen dat de mensen in het nieuwe jaar
het einde van alle oorlogen en tweedracht
zullen beleven en in broederlijke liefde
verenigd zullen worden.
voor spek en bonen" bij, wat bij de tele
visie trouwens wel meer voorkomt.
De grote bekoring van de theaterkunst
werd door dit alles duidelijk onderstreept,
waarbij echter onmiddellijk moet worden
aangestipt dat de teleurstellende ervaring
van de kijkers voor een groot deel op re
kening van het starre camerawerk moest
worden geschreven. Een vaardiger, bewe-
gelijker cameragebruik had het effect van
deze show kunnen verbeteren en de ge
waarwording der kijkers van buitengeslo
ten te zijn voor een groot deel kunnen
xxxxxxx)0<>30000000cxxxx)000r>00<x)0000000000f xX>COC)000000<XXX)00C500C)00C)00C OOOOOOOOOOOO JOOOOOOOC O0000000000CXXXXXX)000C)JC)000CXXXXX)0C)00CXXXXXX3C)000000000000CX
I
Respect voor elkanders vrijheid en verantwoordelijkheid
Het huis met het carillon
Gr. Houtstraat 49 - Haarlem Tel. 20049
Koningin Juliana heeft op eerste kerst
dag voor de beide zenders Hilversum de
volgende kerstrede uitgesproken.'
„Kerstmis. Een kind is ons geboren.
Hiermee wordt het leven zichtbaar aan
ons gegeven, waardoor wij tevens in de
volle waardigheid worden gesteld van on
ze verantwoordelijkheid. Wij mogen ons
openstellen voor de geest van het kind, in
de kerstnacht geboren. Wij mogen met ons
begrip blijkbaar doordringen tot in het
steeds kleinere allerkleinste, tot waar juist
de grootste kracht schuilt. Wij dringen
door tot in de wereldruimte. Waar zullen
wij terechtkomen?
Maar Kerstmis overtreft iedere verfij
ning en iedere verruiming die wij nog ont
dekken zullen. Het is de grootste kracht die
bestaat, sterker dan iedere andere stra
ling. Het is almachtig, oneindig en eeuwig
actief in onveranderlijkheid, steeds uitzen
dend vanuit volheid die nooit kan vermin
deren. Het is geestkracht. Het kan ons be-
vrijen van al wat er binnen en buiten ons
het ware niet is.
Wij kunnen er ons voor openstellen of
niet. Onze vrijheid van keuze wordt vol
strekt gerespecteerd. Doen wij het wèl
dan voelen wij ook de straling van de lief
de van God en de mensen in ons opkomen.
Het is gewoonte, zich met Kerstmis
thuis, in warme sfeer, te beschermen te
gen de koude van de buitenwereld. Was
deze maar altijd 't fonkelend reine sneeuw,
veld, dat bij dag of nacht het hemellicht
weerkaatst in een veelkleurige flonkering
van zijn kristallen, een veelheid van kleu
ren die samen één schittering te zien ge
ven. Even veelkleurig als de mensen in al
hun verscheidenheid eigenlijk zijn. Wij we
ten evenwel dat wij met zijn allen een
goor en groezelig effect maken en ook, dat
dit flonkerend schitteren toch in wezen on
ze bestemming is. Maar te veel willen wij
elkanders typisch eigen kleur uitwissen. Te
veel ook slagen we daarin.
Konden we maar genoeg respect voor
ieders persoonlijkheid hebben om elkeen
ongestoord het licht te laten weerkaatsen,
dat nu juist hij of zij opvangt. Konden wij
maar openstaan voor elkaar. Binnenkort
zullen we, met vreugde, onze ramen wa
genwijd openzetten voor de komende len
te. En de wel intieme, maar toch ook té
besloten huis-sfeer van de wintertijd zal
voorbij zijn.
Wij zouden moeten openstaan, om de
wind van de eeuwigheid alle stoj van on
ze binnenhuisjes te doen opdwarrelen en
ook om de geest van anderen bij ons te
laten binnenwaaien. Want wie weet wat
voor verrijking van onze eigen geest we
anders buitensluiten. Staat die ons om de
een of andere reden niet aan, hij zal ons
ook niet omver blazen, tenzij we zelf heel
zwak zijn. Wie weet ook hoezeer een an
der iets van uw geest nodig heeft. U kunt
hem zodoende thuis geven.
Overal waar er dit jaar weer ramen en
deuren van binnenhuisjes opengingen en
ook van harten, vonden mensen elkaar.
Wat een rijkdom en vreugde is er daar
dan ontstaan, wat een kracht om samen
de opdrachten van deze tijd te gaan uit
voeren. Gebeurde het niet, wat een kansen
liet men zich dan ontgaan.
Met dit alles wil niet gezegd zijn, dat
de persoon, die elk van ons „ik" noemt,
de dingen zelf niet juist inziet of dat zijn
gezichtsveld klein zou zijn. Evenwel, 't
zelfrespect, zowel in 't klein als in 't groot.
Zo respecteert men ook een heel volk in
de vrijheid van zijn keuze, welke weg het
wil opgaan. Want wij kunnen niet ande
ren dit recht ontzeggen en toch in ons
eigen recht op vrijheid blijven geloven.
Er is dan niet alleen een recht, maar
er is ook een plicht tot vrijheid. Niet al
leen die van anderen te aanvaarden, maar
ook onze eigen vrijheid. Dat betekent voor
ieder van ons bewust de verantwoordelijk
heid te dragen voor zijn éigen leven, deel
van het wereldgeheel met al zijn uitda
gingen. Het is zijn persoonlijke opdracht
en bestemming te durven vinden.
Wij mensenkinderen verlangen van na
ture het leven in al zijn volheid te genie
ten en beschouwen dit dan als het erfdeel
dat ons toekomt. Evenwel, 't is immers
zo; waar onze blik op is gevestigd, daarop
is ook ons hart gericht.
Het is menselijk dat we gesteld zijn op
blijft waarschijnlijk, dat „ik" sommige
dingen maar van één kant of over 't hoofd
ziet. die een ander misschien juist met zijn
inzicht zou kunnen aanvullen. Bij gebrek
aan openheid voor elkaar ontstaat er al
leen al zoveel misverstand en onenigheid.
Zelfs al begrijpen we de ander niet,
zelfs al staat hij ons tegen, zelfs al doet
hij ons of een ander onrecht, laten wij
voor hem openstaan, hem respecteren,
hem vrijlaten. Ieder mens heeft zijn eigen
weg te kiezen en zijn eigen verantwoor
delijkheid te dragen. Het is zijn recht,
zijn eer, zijn plicht zelfs. En wie zou hem
durven beoordelen, daar men nooit al de
beweegredenen van een ander kan kennen?
Het is niet verdraagzaam staan tegenover
het kwaad dat gedaan wordt als men ge
duld heeft met de ziel van de dader. Zijn
zelfstandigheid niet aan te tasten is één
kant van de naastenliefde. Het moet er
vanzelf uit voortvloeien. Iedereen weet hoe
moeilijk het kan zijn dit alles tegenover
menige persoonlijkheid op te brengen.
Toch zal de trouw aan dit beginsel, res
pect voor elkanders vrijheid en verantwoor
delijkheid, de redding zijn van ons eigen
overvloed, van geld en van alles wat daar
voor te koop is. Welvaart, plezier en alle
genot en veel vrije tijd daarvoor. Natuur
lijk is er niets heerlijkers dan iemand vol
op te zien genieten, vooral van iets wat
hij moeizaam veroverd heeft, of waaraan
hij vroeger gebrek heeft gehad, wat 't dan
ook is. Dan verdient hij het, zegt ons ge
voel ons.
Maar er is iets mis met ons, als we
zelf een goed leven leiden en voldaan zijn,
terwijl anderen daar nog niet in delen, mis
schien wel in onze naaste omgeving ter
wijl de meerderheid van de menselijke fa
milie eenvoudigweg ondervoed is.
Bezit is een extra verantwoordelijk
heid tegenover de eigen gezichtskring,
maar ook in 't algemeen. Maak dit besef
ons niet meer onrustig, worden we geza
pig, dan is er iets verschrikkelijks met ons
gebeurd.
Naast het onszelf veilig stellen voor ge
brek willen we ons nog van zoveel méér
vrijwaren. Wij willen veilig zijn voor ziek
te en pijn en wensen zo lang mogelijk te
leven Wc willen onszelf tegenover iedere
soort van nood en ramp zekerstellen en
bestaan zonder vrees en voorts wegvluch
ten uit angst, verdriet, gemis of verveling.
We willen zo mogelijk ons van werkelijk
levensgeluk verzekeren.
Nu ligt eenmaal heel veel hiervan niet
binnen het bereik van onze mogelijkheden,
hoeveel of mensen en overheden hieraan
ook trachten te doen. Maar wat er wèl is
verwezenlijkt, met welk doel is dat eigen
lijk bereikt? Hoe besteden we ons goed,
onze tijd, onze krachten van lichaam en
van ziel, al onze mogelijkheden aan iets
wat ons echt, blijvend bevrediging geeft?
Wij kunnen er niet de holte van al onze
eigen narigheid mee vullen. Maar we kun
nen proberen, dat wat wij wèl hebben, te
storten in wat onze medemensen nu juist
ontbreekt. Wonderlijk genoeg wordt onze
eigen holte dan kleiner.
Wij hebben geen bewegingsvrijheid als
we geklemd zitten in onze belangen als in
een harde korst. Pas als We daaruit los
breken zijn we vrij onszelf te wagen in al
het wee en wel, dat het onze niet is, in
het grootse leven van Gods gemeenschap,
dat onze aandacht vraagt voor elkander.
Wie zichzelf vergeet, tuimelt in de wijd
heid van de hemelruimte, en vindt daar
wat ook ons eigen tekort aanvult, zelfs dat
van onze eigen schuld. Is er iets heerlij
kers, dan onszelf ,ons vervelende en veel
eisende zelf. kwijt te raken. Om èn zo
vrij als een vogel van de aarde te zijn èn
verantwoord in de aanvaarding van de
eigenlijke bestemming van onze allereigen
ste persoonlijkheid? En met verwonde
ring te zien. vreugde en geluk te kunnen
wegschenken, zonder er zelf armer, maar
er juist rijker door te worden?
Zo wordt men de makkers, die 't beste
geëigend zijn samen te werken aan de toe
komst.
Onze levende geest wordt dan in onze
eigen kerstnacht geboren. Die is zelf uit
Gods aanwezigheid afkomstig, waarheen
we in wezen terugverlagen als naar thuis.
Al wie zijn eigenlijke bestemming volgt
voelt zich gelukkig als een vrijbuiter, thuis
in Gods vrij ruimte. Niets ontbreekt hem
en hij heeft niets te verliezen. Hij heeft
alles te geven.
Hij heeft de volheid van Gods vrede in
zijn hart. Hij weet te kunnen vertrouwen
dat alle mensen eens al wat z.ij verlangen
in overvloed zal toekomen als hun erf
deel, in hemel en op aarde".
Toon Hermans
wegnemen. Dat Toon Hermans in het laat
ste deel van zijn kostelijke show toch nog
een warme meebeleving in de huiskamers
wist te bewerkstelligen, is een compliment
te meer voor deze artist van formaat. De
overmaat aan inspiratie, die hij zijn zaal-
publiek weet mee tegeven, straalde ook
via de beeldbuis nog een beetje door. En
dat redde voor de kijkers de voldoening
over deze uitzending, die in het eerste
deel schipbreuk dreigde te lijden.
Vergelijkenderwijs bezat het program
ma, dat Kerstmis voorafging veel meer al
lure dat wèf er Tweede Kerstdag op het
beeldscherm kwam. De Duitse televisie
show, welke de AVRO in haar programma
van zondag had opgenomen, muntte uit
door een bijzonder originele aanpak,elegan
te uitvoering en een ritme, waartegen de
Italiaanse show, die de tweede prijs haal
de op het festival te Montreux 1960, het
braaf aflegde. Door het vervallen van de
hoofdfilm was het programma, dat wij gis
teravond te verstouwen kregen, zo'n alle
gaartje, dat men zich afvroeg hoe men
de moed had het op het scherm te bren
gen. Een vreemde Zwitserse bijdrage over
zesdaagse, een schoonheidsinstituut en
waf er te pas komt aan een staatsiebe-
zoek; een ballet naar eéh idee van LoneS-
cu. zijnde een nare mengeling van sym
boliek en" hypermodern realisme en dan
die Italiaanse show.. Het geschiedde alle
maal in telerecording of wat daarvoor
doorging. Abominabel!
De onrust onder het personeel van de
AVRO, ontstaan door het besluit van het
bestuur van de AVRO dit jaar niet, zoals
te doen gebruikelijk, een kerstgratificatie
uit te keren, is weer geweken.
Het bestuur is namelijk na besprekingen
met een delegatie van het personeel op
haar besluit teruggekomen. Het heeft be
sloten om, evenals dat de laatste jaren het
geval was, aan het personeel een kerst
gratificatie van twee percent van het jaar
salaris uit te reiken.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO 7.50 VPRO
8.00-24 00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7 10 Gymnastiek 7.20 Gram
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram 9 35 Waterstanden. 9.40 Mor
genwijding. 10 00 Gram. 10 50 Voor de kleuters
11.00 Kookpraatje 11.15 Gram. 11 45 In de diepte,
lezing. 12 00 Lichte muz. 12 30 Land- en tuinb.-
meded. 12 33 Dansmuz. 13 00 Nieuws. 13.15 Meded.
en gram. 13 25 Beursber. 13 30 Lichte muz 14 00
Pianorecital 14 30 Voor de vrouw 15 05 Gram.
15 30 Voordr 15 50 Sopr. en piano. 16 15 Gram.
16 30 Lichte muz, (herhaling van zondag 24 dec.).
18.00 Nieuws 18.15 Eventueel act 18 20 Lichte
muz. 18.35 Sportpraatje. 18.40 Gesproken brief.
18.45 Lichte muz. 19.00 Voor de kinderen. 19.05
Liedjes en Het Vogelkwartier, hoorsp. 20 00 Nws.
20.05 Radio-philharm orkest en solist 21.00 Een
menuet ter herinnering, hoorsp. 22.10 Volkslie
deren. 22 30 Nieuws en meded. 22 40 Act 23.00
Sportact. 23.10 Discotaria. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m 7 00 KRO. 10.00 NCRV
1100 KRO. 14 00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7 15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.50 Morgengebed en overweging. 8 00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.40
Gram. NCRV. 10 00 Gram. 10.15 Morgendienst.
10.45 Gram KRO 11.00 Voor de zieken. 11.^5 Ge
wijde muziek. 12 00 Middagklok - noodklok 12.04
Gram. 12.25 Voor de boeren 12.35 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.38 Gram 12 50 Act. 13.00 Nieuws,
13.15 Lichte muz. 13 40 Licht progr NCRV. 14 00
Metropole-orkest. 14 30 Gram 15.00 Gram, 15.35
Volkspiuz. 16 00 Bijbeloverdenking. 16 20 Vocaal
kwartet. 16 50 Gram. 17 00 Voor de jeugd. 17.30
Gram. 17.40 Beursber 17 45 Lichte muziek. 18.15
Spörtrubriek 18.30 Jiddisje volksliederen 18.50
Sociaal perspectief, praatje 19 00 Nieuws en weer
bericht. 19 10 Op de man af. praatje 19.15 Gram.
19 30 Radiokrant. 19 50 Pol lezing 20 00 Gevar.
progr 22 30 Nieuws. 22 40 Avondoverdenking.
22.55 Boekbespreking 23 00 Alt, clavecimbel
fluit. 23 30 Lezing. 23.55-24 00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m
12 00 Nieuws 12 03 Gram 12.30 Weerber. 12 35
Amus orkest 12 50 Beursber. 13 00 Nieuws. 13 15
Kamermuz 14 00 Gevar muz 15 00 Ork concert.
16 00 Beursber 16 06 Gram 16 40 Clavecimbel-
recital 16 45 Kerstmuz. 17 00 Nieuws. 17 15 Voor
de kinderen. 18 15 Gram 18 20 Voor de soldaten
18 50 Sportkron 19 00 Nieuws. 19 40 Gram 19 50
Vrije poitieke tribune 20 00 Voor de vrouw.
2100 Operamuz 22.00 Nieuws. 22.15 Gram. 22 55
—23 00 Nieuws
VOOR WOENSDAG
KRO 17 no Voor de kinderen NTS' 17 35 tnl
ieugdiourn CVK-IKOR RKK 17 43—18 05 Ieu*d
orogr over de Biibel NTS 20 00 Journ »n weer
bericht VARA 20 20 Achter het nieuws 20 35
Cabaret 21 00 Sport NTS' 2125 Onbekend talent
VOOR DONDERDAG
NTS 30 00 Journaal KRO: 20 20 In woord en
i.- eld 20 4C Kunstkron 21 10 22 50 Nacht op zee,
i'V-spel.
