I IIX" - Oud Internationals:
voetbalduel in de modder
„Nieu wjaar$wedstrijd een
F
s
ft
Bijschaven
Stoerheid
"V7
Plezier
Werk
Huilen
.ii-'-Msswwsajssjr
De
heefl
Enge
en v
mine
leagi
last,
snee
somi
mete
plots
kleir
kon
De
getri
Tott<
over'
sea,
nare
terst
met
in d<
In
door
Tow
35 p
verz
D<
tenh
visie
Rov
Si
Rea
de
voel
de,
hoo:
late
atle
12
een
goli
hall
spo:
nor
rest
tuir
gesi
ruii
risme gezelligheid in de club stelde bo
ven resultaten. Dat kan bij een ama
teurvereniging.
„Van deze Groningse gezelligheids
club moest ik een stoere semi-profclub
maken. Je begrijpt, dat dat tijd kostte.
Als trainer kun je niet ineens een elftal
veranderen. De jongens waren gewend
mooi, technisch voetbal te spelen. Ze
schuwden het harde lijf-aan-lijf-werk.
Dan kun je van die elf knapen niet in
een handomdraai elf stoere doorbijters
maken. Niet de trainer vormt het spel
van het elftal, de elf spelers doen dat.
Een trainer kan bijschaven, kan alleen
maar zich aanpassen aan het spel van
een team en langzamerhand het soort
spel iets veranderen. Een trainer is vol
komen afhankelijk van het materiaal dat
hij heeft. Dat vergeten vele clubbestu
ren wel eens".
„Be-Quick begon na de promotie naar
de eerste divisie aardig in de running
te komen. Ze boekten hun goede resul
taten vooral door het betere technische
spel. Het ïs voor die vereniging enorm
jammer, dat die sanering, de knock-out-
competitie, er nu is. Voor vele, vooral
op techniek gebaseerde ploegen zal dit
jaar een grote terugval brengen".
„Neem nu EBOH. Dat valt als een
baksteen, omdat ze de pech hebben, dat
ze rjet dit jaar hun ploeg moesten ver
jongen. Speelt EBOH geen eerste-divisie
voetbal? Om de drommel wel. Alleen die
jonge jongens missen de mentale en fy
sieke hardheid om tot winst te komen
tegen ploegen die qua spelpeil minder
zijn, maar door hun stoerheid de punten
binnenhalen".
„Ook Heerenveen is een technische
ploeg. Ik hou van technisch voetbal. De
Friezen hebben echter meer stoerheid,
gaan er beter tegenaan dan bijvoorbeeld
Be-Quick. Dat is de reden, dat Heeren
veen boven en Be-Quick onder de streep
staat. Hoewel, die huidige ranglijst zegt
nog totaal niets, die kan in enkele we
ken volkomen anders zijn. Ten eerste
omdat de clubs in de eredivisie elkaar
in kracht weinig ontlopen en ten tweede
omdat elke club op een gegeven moment
pech kan krijgen; pech in de vorm van
geblesseerde spelers".
„Het elftal, dat de grootste mentale
en fysieke hardheid heeft en de beste
en meeste reserves, haalt het. Ik ver
lang naar het einde van deze competi
tie. Misschien dat we dan weer tot nor
maal voetbal kunnen overgaan. Onder
normaal voetbal versta ik een spel tussen
twee technisch goede ploegen, die met
feeling voor het spel spelen en met vreug
de aan het spel meedoen; zonder de ver
betenheid die in een gevecht om lijfsbe
houd naar voren komt".
Dat alles zegt de oud-prof en oud-in
ternational Arie de Vroet, die op Nieuw
jaarsdag in Haarlem met een uitgekook
te voorzet aan Han Engelsman nog eens
liet zien hoe mooi voetbal kan zijn.
De Nieuwsjaarsmatch ging door gisteren, maar men dient wel te weten dat de twee
elftallen die men hier voor de wedstrijd ziet aangetreden op het vrijwel enige (vrij)
droge deel van het veld staan. Rechts de Oud Internationals, links het elftal van HFC.
Met man en macht hebben HFC-ers zondag en maandag geprobeerd het. veld aan de
Spanjaardslaan in Haarlem bespeelbaar te maken voor de traditionele Nieuwjaars-
wedstrijd tegen de Oud Internationals. Zondag zie foto boven probeerde men
het water weg te krijgen door met koevoeten door de vorstlaag (ongeveer 40 centi
meter) geslagen gaten. Dat lukte na vele uren vlijtige arbeid aardig, maar men had
niet op de regen- en sneeuwbuien van de Oudejaarsnacht gerekend. Die bedierven
namelijk alle moeite en weer stond het veld vrijwel blank.
Abe was er ook Nieuwjaarsmiddag.
Dat kon men merken aan het arsenaal
van slimmigheidjes dat de linksbinnen
van de Oud Internationals ten toon
spreidde. Abe was ook de man die er
wonder boven wonder in slaagde
het schoonste voetbalpak te houden in
de modder van het HFC-veld. Dat zijn
populariteit nog weinig ingeboet heeft
bewees de jeugd, die nog maar al te
graag een handtekening van de voet
balcrack bemachtigde.
Van goed voetbal kon op deze Nieuw
jaarsmiddag geen sprake zijn. D? dooi,
regen- en sneeuwbuien hadden het veld in
een ware modderpoel herschapen en het
spelen van redelijk voetbal vergde een
maximum aan capaciteiten. Na een zeer
vrolijk begin, waarin binnen een minimum
van tijd vrijwel alle spelers van top tot
teen doorweekt waren, paste men zich
steeds beter aan aan de abnormale omstan
digheden en ook al was toen nog zelden
sprake van een echte partij, beide ploegen
vochten toch voor een zo goed mogelijk
reesultaat. En dat was toch meer dan men
mocht verwachten.
De doelpunten in de vorige 31 wed
strijden bedroeg het gemiddeld aantal doel
punten bijna achtbleven tot de
zeldzaamheden behoren. Vlak voor de rust
gaf HFC's hnksbuiten Lindeman zijn club
de leiding met een fel schot van goede
richting, maar vlak voor het einde bezorg
de de in de tweede helft voor Roozen in
gevallen Qui.ck-spel.er .Engelsman de..0ud
Internationals de, gelijkmaker na een be
keken voortzet van linksbuiten De Vroet.
Daarmede werd derhalve een 11 stand
bereikt, waarmede iedereen het eens kon
zijn. De HFC-ers omdat zij doeltreffender
voetbal lieten zien, de Oud Internationals
omdat zij tot het einde toe een maximum
aan volharding toonden. Dat waren dan
doelman Steiger, de backs Schaap en Van
Stoffelen. de middenlinie Biesbrouck, Ter
louw en Van Schijndel en de voorhoede
spelers Groeneveld, Roozen (na rust En
gelsman); Appel, Lenstra en De Vroet.
„Die wedstrijd tegen de Koninklijke
HkC is voor ons Oud-Internationals
elk jaar weer een gebeurtenis", zegt de
42-jarige Aric de Vroet door de douche
weer helemaal opgeknapt van de slo
pende strijd in sneeuwwater en modder
op nieuwjaarsdag in Haarlem.
„Elk jaar wacht je vol spanning af of
je er nog bij bent, of ze je nog goed
genoeg vinden. Als je dan gekozen
wordt vecht je als een leeuw om tegen
die jonge knapen een zo goed. mogelijk
resultaat te bereiken, om ze te laten
zien, dat je het voetballen nog niet
verleèrd bent."
A •q.y.ygfgQ
H,js
Ze zijn er weer geweest, de Oud Inter
nationals. Dat hebben enkele duizenden
voetballliefhebbers langs de lijnen van
bet HFC-terrein aan de Spanjaardslaan
in Haarlem maandagmiddag „life" gezien
en vele honderddduizenden in den lande
voor hun televisietoestel. En nu mochten
de omstandigheden waaronder deze tra
ditionele Nieuwjaarswedstrijd werd ge
speeld verre van normaal zijn, geamu
seerd hebben de kijkers zich zeker. Want
nu mocht die traditionele match dit keer
wel bijzonder op de lachspieren werken,
gevochten voor de overwinning is er
even fel als in vorige jaren. Een overwin
ning overigens bleef uit, want drie mi
nuten voor het einde van de 32ste match
tussen de Koninklijke HFC en de Oran
je-veteranen egaliseerden de Oud Inter
nationals de score waardoor een 1—1
score bewerkstelligd werd. Een score,
waarmee beide partijen vrede konden
hebben.
Alle leed van de koude middag was des avonds tijdens de borrel voor het diner heel
snel vergeten. En hoe gaat dat, oude vrienden treffen elkaar daar met geanimeerde
voetbalpraat. De mannen op het plaatje zijn allen Haarlemmer of oud-Haarlemmer.
Van links naar rechts ziet men Kick Smit, Wim Roozen, Lo Brunt, Piet Groeneveld,
Karei Kaufmann, Jan Paape en Henk Scheen.
Een groot figuur uit het elftal van de Oranje-veteranen: Rinus Terlouw, eens Rinus-
de-rots genaamd. Ook gisteren vestigde hij weer de aandacht op zich door zeer
enthousiast maar ook goed voetbal. Met een soepele beweging klaart hij hier de situa
tie, zeer ten ganoege van doelman Lieuwe Steiger.
„Je moet plezier in het voetballen heb
ben, ook al is het je werk als prof of
semi-prof. Alleen als je plezier in je
werk hebt, kun je het goed doen en is
geen opoffering te zwaar voor je. Ik
vraag me wel eens af of tegenwoordig
alle spelers nog wel voldoende vreugde
aan het voetballen beleven, of ze het nog
wel als een hobby zien en of ze wel be
seffen hoe bevoorrecht ze zijn van hun
hobby hun werk te kunnen maken."
„Ik ben van kind af aan gek geweest
op die sport. Ik droomde er van eens
de top te bereiken. Ik heb er steeds al
les voor over gehad en dat kostte me
geen enkele moeite, juist omdat ik er
zoveel lol in had. Vroeger in Rotter
dam trainde ik harder dan wie ook. Be
halve de twee verplichte trainingsavon
den bij Feijenoord oefende ik elke avond
vrijwillig. Vaak ben ik 's avonds op mijn
fiets van mijn werk teruggereden, zó dro
mend over een op handen zijnde wed
strijd, dat ik gewoon schrok als ik thuis
was en me nauwelijks kon herinneren
hoe ik de stad door gefietst was. Elk vrij
moment gebruikte ik om aan mijn con
ditie en techniek te werken. Alleen zó be
reik je de top."
„Omdat ik die instelling van jong af
aan had. kostte het me geen moeite me
aan te passen aan het profspel in Frank
rijk. Ik ben vrij oud op 31-jarige leef
tijd prof geworden. Dat is een leeftijd
Hoe de spelkwaliteit was toont het plaatje hierboven al heel duidelijk. HFC's rechts
buiten Jasper is er met de bal vandoor gegaan, maar strandt in een enorme plas,
zodat de linksback van de Oud Internationals, Van Stoffelen, het (witte) leer vrij
eenvoudig kan bemachtigen. Situaties als deze kwamen vele tientallen keren voor,
maar dit kon het plezier voor de vele toeschouwers langs de lijn en vooral de vele
honderdduizenden voor het televisietoestel in de huiskamers alleen maar vergroten.
Vlak na de traditionele „weer of geen
weer"-wedstrijd vertelt ons de oud-inter
national (22 interlands), die nu trainer
is van de eerste divisieclub Heerenveen:
„Ik ben blij, dat ik er dit jaar weer bij
was, al heeft die wedstrijd voor mijn
vrouw en kinderen weer eens de oude
jaarsavond verknoeid. Zonder een drup
alcohol te drinken ben ik namelijk oude
jaarsavond om tien uur naar bed gegaan
om voor die wedstrijd fit te zijn. Dat is
voor mij geenszins een opoffering. Dat
heb ik er graag voor over. Nog steeds
kan ik me de mentaliteit van de speler
niet indenken, die de nacht voor de wed
strijd tot drie uur fuift. Wat een beproe
ving moet een wedstrijd voor zo'n knaap
wel zijn. Een partij voetbal kan toch
geen enkele vreugde geven als je dood
moe het veld opkomt!"
Driemaal Arie de Vroet. Rechts: Arie de Vroet als speler van Le Havre, samen op
nwIlT J pffM steenbergen, ook uit Feijenoord. Boven Arie de Vroet
als Nederlands Elftalspeler, na een van zijn eerste interlands en links Arie de Vroet
„pnve als trainer van de eerste divisie club „Heerenveen".
waarop de meeste spelers hun beste ja
ren al gehad hebben. Ik nog niet, omdat
ik altijd voor die sport geleefd heb. Ik
heb in Le Havre en Rouaan een behoor
lijk partijtje mee kunnen spelen."
„De spelers in Frankrijk beschouwen
het voetballen eenvoudig als werk. Geen
speler haalt het daar in zijn hoofd om te
laat op de training te komen. Als je op
kantoor zit, kom je toch ook niet te laat.
Doe je dat wel, dan heeft je werkgever
het volste recht je te straffen. Komt een
Franse voetballer te laat, dan krijgt hij
ook prompt een boete. Als bestuur, spe
lers en trainers het voetballen normaal
als werk beschouwen, dan loopt alles
veel makkelijker, dan zijn er bijna geen
problemen. Zeg nu niet, dat dat bij se-
mi-profs anders is. Die semi-profs be
oefenen het voetballen als tweede baan.
Maar ze verdienen er geld aan, ze heb
ben dus in plaats van één, twee werkge
vers. Beide werkgevers hebben er even
veel recht op dat hun werknemer goede
irbeid verricht en zijn werk op tijd doet.
„Het is een simpele zaak, dat je beter
één werkgever kunt hebben dan twee,
dat je je beter kunt concentreren op één
job dan op twee. Willen we ons algemene
spelpeil dus omhoog brengen, dan zal
full-professionalisme de enige uitweg zijn
maar aan dit volledig professionalisme
kleven in een klein land zoveel proble
men. dat daar een hoofdstuk apart over
geschreven kan worden."
„Je zult begrijpen, dat, toen ik in 1953
uit Frankrijk terugkwam, ik wel kon hui
len om het Nederlandse voetbal. Ten
eerste om het spelpeil hier enten
tweede om de mentaliteit hier; een men
taliteit die het amateurisme dicht naar
het dilettantisme toetrok."
„Ik werd hier in Nederland trainer
van de Groningse vereniging Be-Quick.
Begrijp me goed. ik heb al die jaren bij
Be-Quick fantastisch gewerkt, in de
meest vriendschappelijke sfeer. Ik ben
de laatste die één kwaad woord zal zeg
gen over deze Groningse club. Maar het
is een vereniging van studenten, van
standing, die ten tijde van het amateu-
