m&mm
Wat een
ontdekking
(5?'
Voorlopig geen troepen
terug uit Algerije
1 10% KORTING
Costuums met vest
Halleluja
Wereldnieuws
r
Voelt u
Van dag tot dag
Amerika wantrouwt de
Dominicaanse junta
raatótoel
Parijs wil eerst orde scheppen in de
anarchistische toestand in Algerije
Nieuw geval van pokken
in West-Duitsland
Op de
DONDERDAG 18 JANUARI 1962
>kr
Niet langer zoeken! -
Gold Star. 'n Goede Amerikaan
King Size. Lekker!
Negentig cent.
Wie GOLD STAR
rookt heeft
:en!
Flat opgeblazen
Bommen in Parijs
Prijzen van ƒ154.— tot ƒ184.—
Bemanning van de
„June" is veilig
Jan van Ees
„Als de justitie de achting van de bur
gers verliest, bestaat er geen rechtsstaat
meer." Deze verklaring van een Frans
blad naar aanleiding van een zonderlinge
vrijspraak in een proces tegen Franse of
ficieren, die wegens dodelijke mishande
ling van een Algerijnse vrouw terechtston
den, is waard nadrukkelijk te worden her
haald. De onkreukbaarheid en onpartijdig
heid van de justitie is in ieder democra
tisch land conditie zonder voorbehoud. En
in een land als Frankrijk, waar de demo
cratie is gevangen gezet door De Gaulle
omdat er gevaar bestond dat zij vermoord
zou worden, geldt dit principe sterker dan
ooit. De betrouwbaarheid van de recht
spraak is een van de weinige bases, die
het Franse volk nog zijn overgebleven om
zijn persoonlijke vrijheid te beleven. Over
gebleven? Er wordt nu aan getwijfeld of
dat inderdaad zo is. Want de praktijk van
de militaire rechtbank in Parijs heeft vol
gens de Franse openbare mening uitgewe
zen, dat de militaire justitie in ieder geval
niet meer geacht kan worden boven de
partijen te staan.
Men kan betogen dat het illusoir is, te
eisen dat een militaire rechtbank zich on
afhankelijk stelt boven de problemen,
waarin Frankrijk op het ogenblik verwik
keld ligt en die juist ten aanzien van het
leger en zijn politieke voorkeur zo gecom
pliceerd geworden zijn. Doch wanneer het
leger in voorgeschreven onderdanigheid
aan de regering en eveneens voorgeschre
ven dienstbaarheid aan het volk zijn mili
taire plicht wil vervullen, dient het ook
in zijn interne rechtspraak een volkomen
onafhankelijkheid te betrachten, welke
persoonlijke intenties of rancunes militai
ren ook ten aanzien van de nationale situa
tie onderhouden.
De uitspraak van de militaire pechtbank
in Parijs, waarbij officieren, ondanks be
wezen mishandeling tot de dood, er zon
der straf afkwamen, kan slechts betekenen
dat hoge autoriteiten in het Franse leger
bezield zijn met dezelfde subjectiviteit ten
aanzien van de Frans-Algerijnse crisis als
de hoge officieren die openlijk rebellie heb
ben gepleegd en, met fascistische waan
denkbeelden behept, een bloedige terreur
hebben ontketend.
De 'leiders van de O.A.S. een typische
herhaling van de Duitse S.A. en latere
S.S. tijdens Hitiers terreur tegen de toen
malige Duitse regering zullen bij deze
figuren in het Franse leger bereidwillig
gehoor vinden, als het erop aankom} ftet
onrecht en de willekeur in Frankrijk *ot
de macht te voeren. De onwankelbaarheid
van het leger als instrument van een wet
tige regering is voorwaarde in iedere
rechtsstaat. Zonder deze leeft een natie L.p
een vulkaan, waarvan de uitbarsting de
vrijheid zal wegvagen en de brute terreur
tot heerser zal maken.
Valt die uitbarsting te verwachten? Het
tijdstip hangt af van de vraag, wanneer
de machtsverhouding tussen wettig gezag
en fascistische rebellie in het voordeel
van de laatste zal zijn verkeerd. De ver
schuiving in die verhoudin heeft achter de
schermen plaats. Op zekere morgen zal
Frankrijk misschien ontwaken onder een
fasicstische dictatuur, waar de burgerlijke
vrijheden zijn uitgeroeid en de straat be
hoort aan de terroristische knokploegen
Wat Duitsland in de dertiger jaren beleef
de, hangt Frankrijk boven het hoofd. Toen
Hindenburg stierf, brak de zwakke dam
die de bloedige golf van het Hitlerregime
nog had tegengehouden. Als De Gaulle
wegvalt, is er in Frankrijk geen aanwijs
bare kracht meer die een nieuwe dictato
riale ramp in het hart van Europa kan
tegengaan. Frankrijk, dat eens zijn abso
lute heersers vermoordde in naam der de
mocratie, staat gereed om toneel te wor
den van nieuwe bestorming der Bastille
Doch thans bevindt de democratie zich
binnen die vesting en de willekeur er bui
ten
SANTO DOMINGO (Reuter) De chefs
van staven van de Dominicaanse land-,
zee- en luchtmacht hebben in een ge
meenschappelijke verklaring hun volledige
steun toegezegd aan de nieuwe, uit vier
burgers en drie militairen bestaande nieu
we junta, die in de nacht van dinsdag op
woensdag de macht in de Dominicaanse
Republiek heeft overgenomen. Zij stellen
daarbij echter als voorwaarde, dat de jun
ta belooft verkiezingen te laten houden, zo
dra de orde is hersteld.
De 'afgetreden president Balaguer had
aanvankelijk beloofd, dat op 16 mei a.s.
algemene verkiezingen zouden worden ge
houden, doch kortgeleden maakte hij be
kend, dat zij niet voor december zouden
plaats hebben.
De Dominicaanse regeringsomroep heeft
gemeld, dat de nieuwe junta tot eind fe
bruari in functie zal blijven; dan zouden
algemene verkiezingen worden gehouden.
Inmiddels heeft de woordvoerder van het
Amerikaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken, Lincoln White, verklaard, dat de
Verenigde Staten als gevolg van de poli
tieke ontwikkelingen in de Dominicaanse
republiek, hun politiek ten opzichte van dit
land opnieuw in beschouwing zullen moe
ten nemen.
Het aftreden van president Balaguer en
de instelling van de nieuwe junta zijn voor
de Verenigde Staten een „bron van grote
bezorgdheid", aldus White, en naar het
schijnt een stap terug in de overschake
ling van deze republiek op een evenwichti
ge democratie.
Volgens een Dominicaanse bron in New
York, zouden zich in Santo Domingo
nieuwe bloedige incidenten hebben voorge
daan, waarbij doden en gewonden zijn ge
vallen. Het vliegveld zou op last van de
legerleiding zijn gesloten. Een Amerikaan
se telefoonmaatschappij heeft meegedeeld,
dat de telefoonverbindingen met Santo Do
mingo aan grote vertraging onderhevig
zijn als gevolg van een door de Domini
caanse autoriteiten ingestelde censuur.
Advertentie
rtnuci\o
ivicciN tv a
P.
dia1
gev
krijgbaar
ccn
vers|
ver!
MEENK S POEDER:
Poeders tegen hoofd
diarrhee, influenza, rh«
gevatte kou, periodie
krijgbaar in etuis met
Cljtt
•oest, I
riep.
Hl!
ICI^CII L.
kicspnn,
in-
etuis met 6 poeders maar ook in
met 6
trijs-
tegen hcgfdgijn, ku
jgbaar in etuis met 6 pt
^elpen! Er zijn Meenk's
^kiespijn, hoest, griep,
latiek, koortsigheid bij
pijnen enz. enz. Ver-
p6 poeders maar ook in
een handige plastic HUISAPOTHEEK (met 6
verschillende etuis 6 poeders), zonder prijs
verhoging Vraag uw drogist.
■leenks
ook in
(met 6
ndtr prijs-
versch
Vf99ff
VArhno
Advertentie
SS 562 A
(Van onze correspondent)
PARIJS Na eerst haar officiële fiat
aan het E.E.G.-akkoord over de Europe
se landbouw te hebben gegeven, heeft de
Franse regering, onder voorzitterschap
van president De Gaulle, de rest van haar
wekelijkse zitting gisteren opnieuw gewijd
aan de vraag, hoe de wassende anarchie
in Algerije het hoofd kan worden gebo
den. Tegen de verwachting in, heeft de
regering voor Algerije echter geen offi
ciële staat van beleg afgekondigd. Wel
werden de volmachten van de burgerlijke
vertegenwoordiger, Jean Morin, bevestigd
en uitgebreid om hem de mogelijkheid te
bieden met de grootste strengheid tegen
de terroristen op te treden. Dat de re
gering de staat van beleg niet heeft wil
len proclameren wordt toegeschreven aan
haar niet geheel onbegrijpelijke schroom
de verantwoordelijkheden van het leger
ten koste van de burgerlijke autoriteiten
uit te breiden.
Voor de kabinetszitting had niettemin
de president der republiek de opperbevel
hebber in Algerije, generaal Ailleret, in
audiëntie ontvangen. Bij dat onderhoud
werd in tegenstelling met de aankondi
ging dienaangaande in de laatste radio
boodschap van het staatshoofd, besloten
voorlopig geen Franse troepen uit Alge
rije terug te trekken. Vermoedelijk zul
len op het Elysée ook de verschillende
gevallen van desertie van hoge officieren
wel ter sprake zijn gekomen, die naar de
O.A.S. moeten zijn overgelopen.
Kolonel Chateau Jobert, die in mei 1958
en in april vorig jaar leidende rollen bij
de staatsgrepen speelde, wordt officieel,
hoewel ietwat eufemistisch „in staat van
illegale afwezigheid" beschouwd. De kolo
nel heeft zijn garnizoen begin van deze
week in Versailles verlaten, zonder zich
echter te melden bij zijn superieuren, die
hem ontboden hadden.
De latente of officieuze burgeroorlog
tussen Fransen en Moslims blijft in Al
gerije intussen met Qnvermfrider3è"*fëTJ
heid woeden. In de nacht van dinsdag op
woensdag hebben leden van de O.A.S. 'jp|
Böne een flatgebouw in de lucht doen
springen dat door Algerijnen werd be
woond. Het was de zwaarste lading plas
tic, die tot dusver ooit gebruikt werd.
Slachtoffers: tien doden en tien zwaarge
wonden. Soldaten en politietroepen die toe
snelden om eerste hulp te kunnen bieden,
werd het door de Franse terroristen on
mogelijk gemaakt de plaats van het on
heil te naderen. Pas veel later op de dag
konden de eerste pogingen worden aan
gewend om de gewonden uit de branden
de en smeulende resten van het huizen
blok te verlossen. Een lid van de O.A.S
dat zich nog in de buurt van het ver
woeste perceel dorst vertonen, werd des
middags door moslims met spaden en
schoppen afgemaakt. In de beide andere
grote steden, Algiers en Oran, vielen gis
teren 25 doden en 30 gewonden bij 40
verschillende aanslagen.
In de afgelopen nacht heeft de O.A.S.,
de geheime legerorganisatie van ex-gene
raal Salan, een nieuw offensief met plas-
ticbommen op Parijs geopend. Tussen ne
gen uur 's avonds en een uur in de nacht
ontploften, voornamelijk in het welgestel
de zestiende arrondissement, zeventien
kneedbommen. Er werd, wonder boven
wonder, maar een persoon, een 62-jarige
dame, gewond, doch de materiële schade
is weer aanzienlijk. In eenzelfde huis wer
den twaalf flatwoningen verwoest.
In andere steden van Frankrijk werden
drie plasticladingen tot explosie gebracht,
Geen enkel spoor van de daders moet dooi
de politie nog gevonden zijn. Toch zijn ook
deze misdaden weer ondertekend. Overal
in Parijs, waar de „plasticqueurs" van
nacht zijn gepasseerd, werden pamfletten
gevonden, waarin de O.A.S. bekend maak
te, dat zij zich genoodzaakt ziet „de ver
raders van het Frans Algerije" te straffen
In die categorie bevonden zich een gaullis
tisch Kamerlid, twee bestuursleden
van de onafhankelijke socialistische
partij, een professor van de Sor-
bonne, enkele journalisten, geestelijken,
die een bekende rooms katholieke uitge
verij drijven, die zich overigens nooit op
politiek terrein begeven had, en verschei
dene Fransen die zich uit Algerije heb
ben teruggetrokken, waar ze al eens eer
der door de O.A.S. waren bedreigd.
Aanslagen. Drie protestantse negerkerken
te Birmingham in Alabama zijn dins
dagavond het doelwit geweest van
springstofaanslagen. Persoonlijke onge
lukken hebben zich niet voorgedaan en
de schade is niet groot.
EMMENDINGEN (DPA) In Herbolz-
heim, een plaatsje van 4.800 inwoners in
Zuid-Baden zijn bij een 21-jarige patiënt
symptomen vastgesteld die op een geval
van pokken zouden kunnen wijzen. De be
volking is opgeroepen zich vrijwillig te la
ten inenten. Ook in dit geval wijst het
spoor naar Dusseldorp als plaats van her
komst.
De Britse regering, zo meldt onze cor
respondent, heeft besloten voortaan alleen
die Pakistaners tot Engeland toe te laten,
die in het bezit zijn van een internatio
naal vaccinatiebewijs. Zij die dit niet kun
nen tonen zullen worden geïsoleerd en ge
vaccineerd. De Pakistaners, die in Lon
den aankomen, wordt verzocht hun inen
tingslidteken te laten zien.
Advertentie
Profiteer thans van de
op de zojuist Aangekomen
Frans Zonder Leermeester
Mijn kinderjaren zijn weer teruggeko
men. Dat overkomt ons wel eens meer,
maar nu is die jeugd dan weergekeerd
in de persoon van „het meisje voor halle-
ve dagen". Het „hitje" noemden we haar
vroeger. Ik herinner me een Sjaantje, een
Betje en een Neeltje, namen die naar het
schijnt uitgestorven zijn. We hebben dan
nu een Henriette. Of we haar Jetje moch
ten noemen vroeg m'n vrouw haar. Nee
mevrouw zei ze „zeg u maar Hakkie
We hebben dus nu dan een „Hakkie".
Erg vlijtig en ouwerwets „netjes". „Komt
uit een goed nest!" constateerde m'n
vrouw al.
Mijn enige bezwaar is, ze kan zich moei
lijk tot één object bepalen. Ze zwerft me
te veel. En ze zingt. Dwars tegen alle
arbeidsvitaminen en dergelijke wakker-
houders in. Ik heb haar „de zingende
zwerver" gedoopt in herinnering aan een
prettige radio-zanger. Ze zingt en fluit
van half negen tot half twee met een kof
fiepauze van een dik half uur. Maar nou
wat dat „netjes" betreft. Daar wou ik
toch wel even, met toestemming van m'n
nóg betere helft, wat meer van weten.
Toen ze me dan op een ochtend m'n
koffie bracht vroeg ik haar om es even
te gaan zitten omdat ik haar iets te
vragen had wat m'n vrouw destijds, be
wust, over het hoofd had gezien.
Vertel es Hakkie" begon ik, voorzich
tig van m'n koffie proevend, „ben je
eigenlijk geëngageerd?"
Ze nam een lange pauze, waarbij haar
van-oor-tot-oor-mondje als een defecte
brievenbus openviel.
„Of ik wat?" kwam er uit.
„Of je een aanstaande hebt?!"
Hakkie begreep ook dit woord niet, wat
me toch wel bevreemdde voor een meis-
ke van zeventien. Nu herinnerde ik me,
dat mijn vader zo'n dikke dertig jaar ge
leden een dergelijke vraag had gesteld
aan ons Neeltje; hij had toen het woord
kwiebus" gebruikt, wat direct begrepen
werd. Maar ook dit woord deed het hier
niet. „Galant", beproefde ik opeens.
Want onze meiskes van vroeger hadden
het over een „galant", nog een erfstuk
uit de Franse tijd waarschijnlijk.
Hakkie ging wat rechter-óp zitten. „Een
■tvatte?!" kwam er weer. Ik legde haar
dat woord zo goefl en zo kwaad als mo
gelijk was uit en toen kwam er plotse
ling het licht dagen. „Oóóóó! Een vrind
je! Ja meneer. Ik heb een vrindje. Maar
een vaste. Ik ken 'em al vier weken!"
Na dpze hoopvolle mededeling gaf ik haar
te kennen dat ze weer aan haar werk
kon gaan. Bij de deur vroeg ze me nog
es naar dat vreemde woord.
Galant!" zei ik.
Chalaaant.herhaalde ze en zweef
de neuriënd de gang op.
Op een middag verliet ik gelijk met
onze Hakkie, ons huis. Voor de deur zat
op een knal rood-met-witte knetterfiets
een verlate puber in leer en rijbroek,
compleet met snor en tochtlatten. Hakkie
wees op hem met een weids gebaar.
Dat is 'em nou, meneer!" zei ze triom
fantelijk.
„Wat? Wie?" schrok ik op.
rF„N£>u! Wad. u., zei},...Me nonsjalantl"
Ik vond het niet eens zo gek. Inder
daad-- de aanstaanden en de verloofden
en zelfs de kwiebussen, ze zijn sinds
mijn jeugd inderdaad een tikje van „ga
lant". nonchalant geworden.
in NORMALE en CORPULENTE
maten
Gen. Cronjéstraat 40 - 44
Telefoon 54679
Haarlem
De bemanning van de Nederlandse kust
vaarder „June" is na 12 hachelijke uren
aan boord van het aan de grond gelopen
schip veilig aan wal gezet.
De „June" strandde in een zware storm
op het Ruif Mutton Island. De reddingsbo
ten werden gestreken maar werden in de
ruwe zee onmiddellijk weggeslagen. Pas
meer dan twaalf uur later slaagde een Ier
se reddingsboot erin tien bemanningsleden
aan boord te nemen en in Galway aan
land te zetten.
Nu onze vrouwen zich bij
het invallen van de winter als
bij afspraak getooid hebben
met woeste bontmutsen van
formidabele hoogte, ofschoon
er volgens de heersende klima
tologische omstandigheden nog
steeds geen sprake van een
nieuwe Europese Ijstijd is, zou
het interessant zijn na te gaan
hoe deze kozakkerige bevlie
ging over ons is gekomen.
We moeten dit verschijnsel
wellicht eenvoudig afdoen met
te zeggen: het is mode. doch
iedere rechtgeaarde Neder
landse vrouw weet drommels
best, dat zij in een tijd van
politieke hoogspanning en
dreigende Oost-West-conflict-
stof geen communistische
hoofddeksels moet accepteren.
Als de vereniging van huis
vrouwen een congres houdt in
deze dagen, lijkt het alsof de
zo vaak voorspelde overspoe
ling van ons vrije stukje Euro
pa door de Russische heir-
scharen reeds heeft plaatsge
had. Dat de bontmutsen niet
allemaal in zwart doch in va
riabele tinten worden gedra
gen, geeft nog enige verade
ming, evenals het feit dat onze
huisvrouwen zich niet op ga
lopperende paarden doch met
de bus ter congreszaal spoeden.
Doch de garderobe van de
vergaderruimte biedt een aan
blik. alsof achter de dubbele
deuren de opperste sovjet bij
een is. En dat alleen al lijkt
mij een onverantwoordelijke
ondermijning van onze demo
cratische instituties.
En als het nu nog echt win
ter was! Maar het zonnetje
lonkt vriendelijk naar de reeds
ontwakende croci, en de dames
torsen hun bonttorens met
warme hoofden door de stra
ten, alsof ze bij een vervoers
organisatie behoren. Het
merkwaardige bij dit alles is,
dat het merendeel er ondanks
alle genoemde bijkomstig
heden zo charmant mee uit
ziet
Dat is het geheim van de
mode: dwaas, ongemotiveerd,
onberedeneerd, maar char
mant en bovendien geen on
derwerp van discussie of ple-
bat. De mode is, net als de
vrouw zelve, een zonderling
feit.
Het was enkel maar een in
leiding een sprongetje naar
het eigenlijke hoofddeksel van
vandaag. Dat is geen bont
muts, geen harige toren, geen
links-politiek getinte steppen-
dracht. Het is een stijf, devoot,
volkomen symmetrisch en ze
dig hoedje met een lint erom.
Het lint gaat onder de kin door
en bevestigt niet alleen de
hoed op het hoofd, doch ook
de leuze: onwrikbaar in de
liefde.
Het is de hoed van de vrou
welijke Heilsoldaten. Vijfen
zeventig jaar reeds handhaft
dit tijdeloze kapje zich als be
kroning van een levensdoel.
Het wordt in rechte koers,
standvastig en stil, door het
leven gedragen: dwars door
het leven, en niet langs ge
baande wegen. Het gaat, als
een ster door het uitspansel,
langs vastgestelde koers tussen
alle mensen door, over alle
wissels van het rosse bestaan,
door duisternis van krotten en
licht van dancings. Het wordt
vervoerd door hoofden vol
idealen. Het vormt de helm
zonder vizier, waarin een te
vreden gezicht met vastbe
sloten ogen 'uitkijkt over de
wereld, die werkterrein is zon
der verboden gebieden.
De Heilsoldate draagt haar
hoedje kroegen en eetzalen
binnen; als een snelzeilend
scheepje in een kanalenland
scheert het hoedje tussen de
tafels door, hier en daar nei
gend en dankend, laverend ook
tegen de golfjes van afwijzing
op. Het kent geen luie rust
perioden in tierige haventjes,
doch wordt zonder pauze
voortgeblazen door de wind
van de mensenliefde.
Zo gaat dat nu al vijfen
zeventig jaar. Het is een
ouderwets, pretentieloos hoed
je, dat de draagster geen zij
blikken gunt. Het omsluit
hoofd en gezicht als een ge
lofte, die zich handhaven wil.
Maar door de jaren heen
heeft dit onveranderlijke
hoedje in de golven van de
mode telkens weer zijn eigen
gestalte zien komen en gaan.
Want de mode brengt nooit
iets nieuws, slechts iets ouds
in nieuwe aanbeveling. En
daarom is het hoedje van de
Heilsoldate nog steeds in de
mode.
Zoals ook het principe van
naastenliefde en hulpvaardig
heid nooit uit de mode is ge
raakt, al leek het bij tijden
vergeten en afgezworen. Er is
een tijd geweest dat de Heil
soldaten hun hoedje zeer ste
vig onder de kin moesten vast
knopen, omdat het anders zou
worden afgerukt door de wel
gemikte rotte tomaten en ste
nen uit het grimmige publiek.
Maar het nauwsluitende,
trouwe hoedje bleef op zijn
plaats en bekroonde de moed
van zijn draagster als een
zegening van boven. Het ging
voort door het leven als een
waterdicht en beschermend
dakje boven een rap vrouWe-
figuurtje, dat met heldere blik
en heilige argeloosheid de
smerigste ruimten binnen
stapte.
Er kan op de wereld geen
navranter, treffender tegen
stelling tussen zuiverheid en
drek worden geschapen dan
door het tafereel van een Heil
soldate, die haar „Strijdkreet"
met een minzaam gebaar van
vriendelijk vertrouwen aan
biedt aan een hikkende dron
kelap aan een morsige bar. Of
van een slank, donkergekleed
wezentje onder een zedig kap-
hoedje, dat de blijde toon van
een rood lint en een begrijpen
de glimlach binnendraagt in
een strip tease cabaret.
Dat dierbare hoedje het
zal in de komende weken veel
vuldig verschijnen op affiches
en in tijdschriften als symbool
voor een gebaar van dank
baarheid. „Doe eens wat terug"
heet dat gebaar, ondersteund
door een representatief comité
uit ons volk, waarmee de Ne
derlandse samenleving haar
hulde en liefde wil betuigen
aan het Leger. Het is een ge
baar, dat geen mens moeilijk
zal vallen. Niemand is er te
goed, maar ook niemand is er
te slecht voor. Geen mens staat
te hoog, geen mens is te laag
gezonken om dankbaar te zijn
aan een wonderlijk samen
raapsel van geüniformde en
gelen.
„Ik heb de donkere pest aan
iedereen, meid, maar jij krijgt
een kwartje van me zolang ik
er nog één heb", is een opge
tekende uitspraak van een
vunzig en verdoemd individu
in een milieu van onmaat
schappelijke slijmerigheid, dat
door de blinkend gepoetste,
zwarte schoentjes van een
Heilsoldate werd betreden.
En op de hoeken der straten
tsjingboemt de muziek van het
Heilsleger in het kringetje van
donkere figuren, wier heldere
stemmen de nutteloze woorden
van hogere orde wegzingen
tegen de norse gezichten van
sceptische mensen. Soldaten
zonder aarzeling of wantrou
wen, onzinnig zeker van alle
heil, onlogisch en anachronis
tisch de liefde predikend in
een wereld van robots De
mannen en vrouwen pakken
hun instrumenten en hun
zangboekjes in, formeren een
stoet en trekken voort achter
een vaandel. Ze trekken door
de feestelijke weekendsfeer
alsof ze er deel van uitmaken.
En ze zijn inderdaad feeste
lijker dan de lichtreclames der
dancings of de doelloos slente
rende parade-paartjes. Ze zijn
sober en zuiver en charmant,
en daardoor feestelijker dan
wat ook. En de hoedjes der
vrouwen flatteren het mense
lijke wezen scherper dan de
rijkste dos. Natuurlijk is het
hoedje niet ontworpen in een
Franse salon of als een mo
dieuze A-bom de wereld van
de haute couture ingesmeten.
Het is stil en vroom en geruis
loos het stadsbeeld in gevoerd,
als een zwijgend voornemen.
Doch thans, als symbool,
spreekt het over erkenning en
erkentelijkheid. Het is geen
schande wanneer wij ons, als
dankbare burgers, onder dit
hoedje laten vangen.... We
hebben er tenslotte allemaal
een hoge pet van op en we
weten allemaal, dat men voor
het werk en het ideaal van
deze heilbrengers de hoed
moet afnemen.
En als dat allemaal nog niet
overtuigend genoeg is, zou ik
willen eindigen met het citaat
van wat de grote modekunste
naar Dior eens van het sim
pele heilshoedje heeft gezegd:
„Het is de best geslaagde
dameshoed ter wereld".
Waarbij als kleine aanvul
ling dan nog mag worden
overwogen, dat de vrouwen
ónder dat hoedje wellicht de
best geslaagde dames ter we
reld zouden mogen heten
Niet rijp voor UNO. De Amerikaanse se
nator Barry Goldwater, de rechtse repu
blikein wiens naam is genoemd als mo
gelijke kandidaat voor het president
schap in 1964, heeft verklaard dat hij niet
van plan is zich kandidaat te stellen. Op
een bijeenkomst van de universiteit van
Miami gaf hij als zijn mening te ken
nen, dat de V.S. de Verenigde Naties
moeten verlaten. De wereld is nog niet
rijp voor de UNO, aldus Goldwater.
Windhoos. Het stadje Egremont in Cum
berland (Noordwest-Engeland) is woens
dag getroffen door een windhoos, waar
door veel schade werd aangericht. Een
geprefabriceerde woning werd vijf me
ter van haar grondvesten opgetild en
neergesmakt. Van andere huizen werden
de daken afgerukt. 25 beschadigde hui
zen werden ontruimd. Van persoonlijke
ongevallen werd geen melding gemaakt.
Bluswater. Zware regens hebben gisteren
een eind gemaakt aan de ergste naoor
logse branden in de Australische staat
Victoria. De branden die meer dan drie
dagen hebben gewoed en die op een be
paald punt nog slechts ongeveer twintig
kilometer van Melbourne waren verwij
derd, hebben aan acht personen het le
ven gekost. Het voornaamste, door de
brand geteisterde gebied, beslaat een op
pervlakte van ongeveer 385 vierkante ki
lometer.
Prinses vermist. Een prinses, die de ach
ternicht is van de minister-president van
Malakka, wordt sinds een week ver
mist. De 16 jaar oude Toenkoe Hahsah,
de jongste doheter van Toenkoe Zainoel
Rasjid, verliet vorige week de ouderlij
ke woning om schoolboeken te gaan ko
pen. Toen zi'j te middernacht nog niet
terug was werd de politie gewaarschuwd.
Prinses Habsah is een achternicht van
minister-president Toenkoe Abdoel Rah
man van Malakka.
Familiekabinet. In Koeweit is het eerste
kabinet uit de geschiedenis van dit
sjeikdom aan de Perzische Golf geïn
stalleerd, zo heeft radio-Koeweit be
kendgemaakt. Van de veertien leden der
regering zijn er elf familie van Sjeik Ab-
doella el Salimal Soebah, die als staats
hoofd optreedt.
Odio la guerra. De ambtenaren van de
burgerlijke stand van Castel del Rio heb
ben zeer grote moeite gehad een boer
af te brengen van het plan om zijn zoon
„Odio la guerra" „ik haat de oorlog"
te noemen. De ambtenaren, die de
naam van de vader geheim hielden,
vertelden hem dat de Italiaanse wet niet
toestaat kinderen „belachelijke, oneer
biedige of immorele" namen te geven.
Zij hadden geen antwoord geweten op
de vraag van de verontwaardigde boer:
„waarom is het belachelijk, oneerbiedig
of immoreel om de oorlog te haten?"
Ten slotte besloot de jonge vader met
tegenzin zijn zoon Angelo Engel te
noemen.
