Rendez-vous met het verleden I
Rheumabest rij ding krijgt hulp
van elektrisch „gemolken"
en
T. V. versnelt eerste hulp
bij verkeersongelukken
PANDA EN DE DIENOMAAT
VISSERTJE PLUM
P o 11 e,
Pelli en
PinMo
DOOR CLEMENS LAAR
BAKERSPROOKJE BEWAARHEID
Narcotica en misdaad:
twee oude theorieën
gelogenstraft?
Ons vervolgverhaal
DONDERDAG 18 JANUARI 1962
m liM
Nog dit jaar instrumenten
op de maan
t
I 26)
Nikoline schrok. Dat was nu juist,
waar zij bang voor geweest was. Van
alles wat zij gelezen had, was natuur
lijk alleen die ene hatelijke zin in
zijn geheugen blijven hangen.
„Dat is uit wat ik pas heb voor
gelezen," zei zij zachtjes en als ver
ontschuldigend tegen Gunthermann.
„Zei die oude Godeysen dat mis
schien?"
„Nee, dat was de mening van
iemand anders."
Gunthermann leek opgelucht.
„Nou dan. Dat zou me ook verwon
derd hebben. Overigens is het een
idiote mening. Het leven is een harde
maar een prachtige sport en het zou
mooi worden, als wij allemaal van
plan waren fair te spelen. Zo is het.
Of hebt u een andere mening, Godey
sen?"
Nikoline Pratt betrapte er zich op,
dat zij in angstige afwachting naar
Jurgen Godeysen zat te staren. Pas
na een lange pauze zei de zieke:
„Ik vind, dat de eerste formulering
juister is."
Met een bruuske beweging schakel
de Gunthermann de schemerlamp
naast het bed in. Nikoline zag die
lamp nu voor het eerst. Het was een
kostbaar stuk van gegoten brons. De
met de hand beschilderde kap van
echt perkament vertoonde vrolijk zwe
vende rococo-motieven naar Fragon-
nard. Verrukt keek Nikoline naar die
kleine, lichte wereld vol opmonteren
de levensvreugde. Die dokter Gunther
mann toch. Hoe en waar kon hij dit
nu weer gevonden hebben.
„O, dat is mooi," zei ze. „Dat is net,
alsof iemand plotseling ergens Mo
zart begint te spelen."
Ze keek naar Jurgen Godeysen en
kromp ineen Een flauwe glimlach
lag om zijn lippen, maar het was een
schrikaanjagende manier van glim
lachen.
Gunthermann liep luidruchtig naar
de deur:
„Natuurlijk, is iedereen weer net
„Natuurlijk is iedereen weer net
we het zelf. Ik zal u buiten de weg
naar de keuken wijzen."
Op de gang trok Gunthermann voor
zichtig de deur achter zich dicht. Ni
koline keek angstig naar hem op:
„Wilde u me iets zeggen, dokter?"
„Ja. Laat hem zo weinig mogelijk
spreken. Vraag hem niet teveel. Hij
heeft het erg moeilijk met zijn adem
haling en dat wordt in de loop van
de eerstvolgende uren erger. Waar
schijnlijk zal dat nu en dan erg ake
lig om aan te horen zijn, maar maakt
u zich daar maar niet ongerust over.
Werkelijk ernstig is het nog niet."
„Ik., ik ben vreselijk bang, dr.
Gunthermann."
„Dat is onzin. U hebt u tot nu toe
prachtig gehouden. Krijg nu alstu
blieft geen inzinking."
Nikoline staarde voor zich uit.
„Ik geloof, dat het niets meer uit
haalt," zei ze ontmoedigd. „Het komt
mij ineens zo zinloos voor. Ik was zo
opgewekt, toen ik hem de geschiede
nis van zijn vader voorlasIk dacht,
dat hij misschien eens zou lachen of
zou ontroeren. Maar hij neemt niets
in zich op. Alleen dat wat naar
klinkt."
Gunthermann legde zijn arm om
haar huiverende schouder en trok
haar zachtjes naar zich toe.
„Juist, jongedame. En daarom heb
ik hoop. Het is al veel, ongelooflijk
veel, dat hij ook maar enige notitie
ervan neemt. U hebt hem weten te
boeien en daar ging het om. Zonder
dat. hij het zelf merkt, wordt hij ge
dwongen, zich met zijn vader bezig
te houden. Dat doet hij stellig nu al.
Ik stel mijn vertrouwen op die oude
baas en op het leven. En op u als
bemiddelaarster, meisje. Laat ons
niet in de steek."
Nikolina leunde met gesloten ogen
tegen zijn borst.
„Ik., ik had niet gedacht, dat het
zo verschrikkelijk moeilijk zou zijn."
„Het is helemaal niet moeilijk,
maar dat komt misschien nog wel.
Misschien wordt het zelfs heel erg."
„En wat moet ik dan doen?"
„Niets, gewoon doorgaan. U moet u
dwingen tot opgewektheid. Wees gela
ten en doe alles alsof het vanzelfspre
kend is. En vergeet niet, dat het zijn
vader is, die een beroep op hem doet,
maar dat het ook uw stem is, die
hem naar het leven moet terughalen.
En zorg nu dat u thee krijgt, of u
hem drinkt of niet. Ik zal hem een
spuitje geven en de bloeddruk ver
minderen. Het zal niet veel helpen,
maar toch iets verlichten. En waar
de keuken precies ligt, zal ik u maar
niet beschrijven, want dan vindt u dat
ding nooit. Als u zelf op zoek gaat
hebt u wel een kans.."
Meteen verdween hij weer in de ka-
j mer. Met een gevoel van opluchting
keek Nikoline hem na. Gunthermann
was een magiër, vond zij. Hij bezat E
de onnaspeurlijke gave om overspan-
nen psychische situaties op te lossen
en vertrouwen uit te stralen. Als Gun- E
thermann meende
Toen Nikoline met een volgeladen
theeblad terugkwam, was Gunther- E
mann weg. Jurgen Godeysen zei te-
gen het plafond: E
„Het is erg vriendelijk van u,
maar ik hoef geen thee."
Nikoline vermoedde, dat hij haar of
zichzelf de moeite wilde besparen om j
een hand uit te steken. Zij dacht aan E
de methode van Gunthermann.
„Onzin," zei ze. „Een kop behoor-
lijke thee kan men altijd drinken." E
Toen zij zich over Jurgen Godeysen
heenboog, zachtjes met de linkerhand j
zijn hoofd ophief en met de rechter E
het kopje aan zijn lippen bracht, on- j
derging zij een merkwaardige ontroe- j
ring. Zij vond dat dwaas van zichzelf E
en was ineens verbaasd over het ge- E
voel van vertrouwen en vanzelfspre- j
kendheid, dat de ontroering wegdrong
toen hij gehoorzaam en kennelijk met E
smaak zijn thee dronk. Deze zieke en E
wanhopige man, die half in haar ar- i
men lag, kwam haar ineens zo ver- e
trouwd voor, alsof zij hem al vele E
jaren kende en alsof zij samen al heel
wat meegemaakt hadden. Het was. 'n j
klein, wonderlijk ogenblik en het werd E
onmiddellijk gevolgd door een twee-
de, dat haar hart deed. kloppen. Toen j
zij 't kopje neerzette, keek Jurgen Go- j
deysen haar aan, en dit keer ontdek- j
te zij achter de schijnbaar uitgedoof- j
de blik dezelfde treurige kinderlijk- j
heid, die haar eerst in de houding
van zijn handen was opgevallen. Iets j
van deze vereenzaming, zij het zon-
der al die sombere bitterheid, moest j
er ook in de ogen van de arme kleine j
vaandrig Kaspar gelegen hebben, toen
hij naar zijn paard toeging om zijn
verdriet uit te storten. Op dat ogen- j
blik gebeurde het tweede, kleine won-
der. Jurgen Godeysen zei moeilijk en j
heel zachtjes: „Zou u willen verder
lezen. Ik.Nikoline boog het hoofd, j
Dat leek alsof zij toestemde, maar het
was vooral omdat zij een paar tranen
wilde wegdringen. Is dat nu hysterie.
dacht zij, terwijl zij zonder iets te j
zien in het schrift bladerde. Zijn dat
zwakke vrouwenzenuwen of is het
goed en natuurlijk, dat men van de
ene seconde op de andere kan over-
gaan van hopeloosheid en verdriet tot
een warm gevoel van geluk? En dit
door een man, die men een paar uren
geleden nog nooit gezien had, van wie
men praktisch niets wist? Zij wist niet
of het wel aansloot, maar zij begon
op goed geluk met onvaste stem te
lezen: natuurlijk was ik jong en
bovendien Kaspar Godeysen, die nu
eenmaal niet lang in de put kan zit-
ten, maar, al wilde ik het voor mezelf j
ook niet toegeven en al drong het
misschien ook niet goed tot mij door,
er was toch veel in scherven gevallen.
Ik dacht er niet over na, maar ver-
moedde alleen dat ik met mijn manier j
van leven, met mijn manier van de
zaken voor te stellen altijd een beet
je, of wel zelf geheel de buitenstaan
der zou blijven. Een opgewekte bui
tenstaander misschien, onbekommerd
en mogelijk zelfs gewaardeerd, maar
toch altijd een buitenbeentje.
„Tegenwoordig weet ik, dat er on
getwijfeld miljoenen van zulke bui
tenbeentjes over de hele wereld ver
spreid zijn en dat zij zelden behoren
tot de klasse van de grote en gewich
tige mannen of vrouwen en niet
temin zijn zij waarschijnlijk belang
rijker in de brede, grote stroom van
het leven dan de gewichtige en in
drukwekkende verschijningen. Ik ge
loof, dat er zoiets als een aristocra
tie van levensvreugd en levenskracht
bestaat. Een aristocratie zonder naam
en rang en roem en waardering. Ik
was maanden en misschien zelfs ja
ren nooit helemaal bepaald ongeluk
kig. dikwijls zelfs zo vol van geluk,
dat ik het wel had kunnen uitzingen.
Het waren niet altijd grote dingen,
die daar de oorzaak van waren. Om
dat te meten had en heb ik ook op
de huidige dag nog altijd geen maat
staven, zoals die voor de meeste men
sen gelden. Zo herinner ik me, dat
ik op zekere dag het was nog op
de hogere krijgsschool overlopend
van geluk op mijn bed zat te huilen,
omdat vader Pauschke mij had mee
gedeeld, dat Bayard na tal van erger
nissen toch nog verkocht was. Het
was Lena die hem gekocht had en
Bayard zag nu in haar hand en in de
welverzorgde stal van de Riemeisters
een tamelijk onbezorgd paardenbe-
staan tegemoet tot het einde van zijn
leven. Lena en Bayard! Nu kon ik
aan die twee denken, als ik behoefte
had aan innerlijke warmte. Ook was
er Queiss nog en wachtmeester
Pauschke en.. Wordt vervolgd)
9 9
Pruik. De Italiaanse kampioen-dames
kapper Ernesto Mandelli uit Lodi heeft de
grootste pruik ter wereld vervaardigd. Het
kunstwerk, gemaakt van nylon en 1,58
meter hoog en 97 cm breed, is geïnspireerd
op een Engelse spotprent uit 1777, op een
creatie van een pruikenmaker aan het
Franse hof ten tijde van Marie-Antoinette.
Mandelli heeft een jaar aan de pruik ge
werkt. De kostprijs is ongeveer anderhalf
miljoen lire (9.000 gulden). (AFP)
EEN OEROUD volksgeloof wil dat
reumatische pijnen verdwijnen als de
ijder zich door bijen laat steken. Lang
heeft men gemeend, dat dit een baker
sprookje was, maar onderzoekingen van
de laatste jaren hebben aangetoond, dat
er toch een grond van waarheid in kan
zitten. De moeilijkheid was echter, hoe
men aan voldoende bijengif kon komen,
om deze populaire theorie afdoende te
kunnen toetsen. Tot dusver moest men,
om het gif uit de bijenangel te krijgen,
de insecten als het ware uitpersen, waar
bij zich behalve ethische ook tal van
praktische bezwaren voordoen. Nu ech
ter wordt uit Engeland gemeld, dat een
leek er aldaar in geslaagd is, bijen op een
doeltreffende manier te „melken", zon
der dat de dieren daar enige schade van
ondervinden.
DE UITVINDER van die methode is de
technicus D. J. Palmen uit Codsall in de
Midlands, die in zijn vrije tijd een ver
woed amateurimker is. Hij heeft voor zijn
plezier een jarenlange studie van de bij
zonder interessante en gecompliceerde bij
engemeenschap gemaakt. In de loop daar
van kwam hij ook in contact met medische
onderzoekers, die hem hun nood klaagden
Met dit avondkapsel een gezamenlijke
creatie van twee befaamde Romeinse
figaro's schijnt de haute coiffure wel
zo ongeveer de hoogste toppen van haar
kunnen bereikt te hebben. Het bestaat
uit een stijve haarband, waarboven
zich een postiche (pruik) van natuur
lijk- of nylonhaar welft, die opzij in
sierlijke golven naar de oren uitwaaiert.
De hele toestand is als één geheel af
neembaar en kan dus op elk. gewenst
ogenblik verwisseld worden voor een
modieus hoedje of voor andere kunst
werken
over het probleem, hoe men voldoende
bijengif verzamelen kon. Dit deed de heer
Palmer besluiten met zijn eigen bijenvol
ken te gaan experimenteren. Hij nam een
groot aantal pfoeven, waarbij hij de in-
sekten, na hen eerst „kwaad" gemaakt te
hebben, in allerlei materialen liet steken.
Maar het resultaat was dat de bijen daar
bij ofwel hun angel verspeelden en stier
ven (zoals dat ook gebeurt als zij men
sen en warmbloedige dieren steken), of
wel weigerden zich tot steken te laten pro
voceren. Na vele mislukkingen heeft hij
nu echter een apparaat ontwikkeld waar-
meee bij de bijen aan zwakke electrische
schokken kan blootstellen. Hierop reage
ren de dieren onvrijwillig door te steken,
waarbij zij hun gif thans in speciaal door
Palmer vervaardigde dunne laagjes van
een siliconenpreparaat deponeren. Het gif
kristalliseert daarin uit in minuscule bolle
tjes, die eigenlijk zonder meer gereed zijn
voor laboratoriumgebruik.
DE OPBRENGST van deze revolutionai
re „bijenmelkerij" is nog steeds gering
tienduizend honingbijen produceren per
„schokbehandeiing" slechts ongeveer één
gram gif! maar het is voldoende voor
de experimenten der wetenschapsmen
sen. Dr. S. A. Barker van de farmaceuti
sche afdeling van de universiteit van Bir
mingham heeft dezer dagen verklaard dat
Palmer's werk wellicht een belangrijke bij
drage kan leveren by de behandeling van
reumatiek, omtrent welks oorzaken men,
zoals bekend, nog goeddeels in het duis
ter tast. Vast staat in elk geval, aldus
dr. Barker, dat het bijengif een enzym
bevat dat verlichting geeft by reumati
sche pijnen in knie- en andere gewrich
ten. „Dit is een van die zeldzame gevallen,
waarin de wetenschap wellicht de waar
heid van een bakersprookje zal kunnen be
wijzen," aldus deze geleerde.
v'a
EEN AMBULANCE-AUTO
van de Franse politie snelt
naar de plaats van een
ongeval. Zodra de wagen
tot stilstand komt, springt
er een politieman met een
eigenaardig uitziend appa
raat uit. Het is een kleine
tv-camera. De politieman
zet het toestel op een drie
poot en roept per mobilo
foon het gewaarschuwde
ziekenhuis op, misschien op
enkele kilometers afstand,
waar een chirurg voor een
tv-ontvanger plaats neemt.
„Geef me een scherp
beeld van het gezicht van
de aangeredene!", zegt de
dokter over de radio en de
politieman doet het.
„Rol hem op zijn linker
zij en laat me zyn hals
zien", vervolgt de arts.
Agenten keren het slacht
offer voorzichtig om en de
camera maakt een nieuwe
opname.
Dan stelt de dokter een
voorlopige diagnose op
grond waarvan hy instruc
ties geeft voor eerste hulp
verlening en het hanteren
van de patiënt. Hy kan ook
de operatiekamer waar
schuwen, als het geval dit
eist.
Dit is een nieuwe metho
de om de verlening van
eerste en verdere hulp aan
slachtoffers van het ver
keer te bespoedigen, die
thans op verschillende
plaatsen in Frankrijk wordt
beproefd.
De eerste demonstraties
en toepassingen hebben de
dokters reeds aangetoond,
dat zij een duidelijke kijk
op een geval krijgen, net-
geen hen in st^at stelt, vrij
goed te oordelen over om
vang en ernst van de ver
wondingen van een vetf-
keersslachtoffer.
De politie Vindt dat net
apparaat gemakkelijk te
bedienen is. De camera, die
geheel op transistors werkt,
is niet groter dan een bis-
cuitblik; met inbegrip van
de lens, meet het ongeveer
zesig cm. in het vierkant.
Het principe is het eerst
beproefd door dr. Marcel
Arnaud, de chef-chirurg
van het gemeentezieken
huis te Marseille, die reeds
vertrouwd was met ge-
sloten-circuit-tv als hulp
middel bij het onderwijs
aan medische studenten.
De eerste proeven heb
ben vorig jaar plaatsge
vonden bij Avignon. Deze
maand wil men een demon
stratie houden voor de ge
neeskundige faculteiten in
Parijs.
Zelfs des nachts werkt de
camera bevredigend bij het
licht van sterke politie-
lantaarns.
Het zendbereik varieert
van ongeveer tien tot <50
kilometer afhankelijk van
onder andere de weersom
standigheden. Naar de
mening van dr. Arnaud rou
een straal van ongeveer 20
-km rondom het ziekenhuis
ongeveer de grens voor
betrouwbare prestaties zijn.
Men heeft nog niet be
cijferd, hoeveel het uitrus
ten van de politie over het
gehele land met een derge
lijke apparatuur zou kos
ten, maar dr. Arnaud is
van mening, dat elke zend
en ontvangcombinatie on
geveer 43.200 zou kosten.
Er is nog slechts een
moeilijkheid: de toewijzing
van golflengten is in
Frankrijk het monopolie
van de P.T.T. Maar dit is
slechts een administratief
probleem, dat, naar dr. Ar
naud hoopt, spoedig zal
worden opgelost.
8—9. Dan wachtte vissertje Plum een
poosje en keek vol spanning over de rand
van z'n bootje, of er al iets in z'n net zou
zitten.
Wanneer hij dacht, dat het lang genoeg
had geduurd, begon hij aan het natte touw
te sjorren en het net langzaam in te halen.
Hè. ik hoop, dat er nou maar eens
een heleboel grote vissen in zitten.' dacht
hij dan.
60. Met de grootst mogelijke haast begon Panda de
gekluisterde geleerde van zijn banden te bevrijden.
„We moeten opschieten!" riep hij. „Er is geen mi
nuut te verliezen! Die dolle Dienomaat die u gemaakt
hebt is er met de brave Jolliepop vandaar! Wie weet
wat hij met hem gaat doen! Hoe krijgen we hem
ooit weer te pakken?"
„Dat, mijn beste Plumpa", sprak de uitvinder, naar
voren tredend, „is nu een buitengewoon eenvoudige
aangelegenheid geworden, zoals je zult inzien wanneer
je slechts even oplettend mijn uitleggingen volgt. Je
ziet hier voor je mijn jongste schepping, de zogeheten
lnactivator. De eigenschap van deze machine is, dat
hij alle andere machines tot stilstand brengt. Hoogst
merkwaardig, hmpf! Het was me nog niet duidelijk,
op welke vloeistof ik de delicate onderdelen zou laten
heid een sulphurferresolutie op etherische oliën ;n
werken, tot die ruwe indringer er uit kwaadwillig-
wierp! Ziehier! Hoogst merkwaardig! Gewapend met
deze apparatuur is het slechts een kleinigheid om die
Holliebob met zijn wilde dromen weer in vrijheid te
stellen!"
Op ditzelfde ogenblik was dezelfde Jolliepop wel
wild, maar allerminst dromend. Hij was klaar wak
ker en zich er scherp van bewust dat hij met iedere
seconde verder van zijn mogelijke redders werd weg
gevoerd. „Laat imand los, ontuig!" riep hij dan ook;
maar de Dienomaat luisterde naar geen rede. „Mee
gaan!" knarste het mechaniek. „Loltrappen! Alles doen
van jouw dromen! Kan jij lachen, Pappie!"
Het huilen stond Jolliepop echter nader.
Een nieuwe taak schijnt de nijvere
bijenvolken te wachten als leveranciers
van de grondstof voor pijnstillende
reuma-middelen.
Volgens het Californische staatsbureau
voor de statistiek is het niet waar, dat
de jeugd in grote getale verdovende mid
delen gebruikt, noch dat verslaving aan
narcotica onafwendbaar tot misdadige
handelingen leidt. Althans wat Californië
betreft, zijn dit twee populaire misvattin
gen die door de feiten gelogenstraft wor
den, aldus het bureau.
De cijfers hebben uitgewezen dat de po
litie in Californië in 1960 19.243 arresta
ties verricht heeft wegens narcotica-ver
grijpen, waarvan 85 percent in Zuid-Cali-
fornië en meer dan tweederde alleen in
het district en de stad Los Angeles annex
Hollywood.
Van al deze gevallen betroffen er ech
ter slechts 133 minder dan één per
cent de verkoop van verdovende mid
delen aan minderjarigen, hoewel de poli
tie haar aandacht vooral op dit aspect van
de handel in narcotica gericht had. Het
rapport van het bureau voor de statistiek
zegt hierover: „Het spookbeeld van de lou
che figuur die bij elke middelbare school
en in iedere cafetaria rondhangt om de
jeugd te verleiden tot het gebruik van
„snow" (cocaïne), is dan ook naar het
ons toeschijnt een sterk overdreven gene
ralisatie." Het rapport concludeert dat de
eerste kennismaking met narcotica zich
vrijwel altijd „op een meer persoonlijk ni
veau afspeelt." De opvatting dat het ge
bruik van verdovende middelen vrijwel al
tijd tot een leven van misdaad zou leiden,
wordt in het rapport onhoudbaar genoemd.
„Het is juist de misdaad, die tot het ge
bruik van narcotica leidt," zeggen de sta
tistici, die voor deze stelling tal van voor
beelden uit de praktijk citeren. Met dat al
zijn er in de staat Californië zeker vijftien
tot twintigduizend verslaafden, die zich re
gelmatig te buiten gaan aan morfine, co
caïne, opium of andere roesverwekkende
middelen, aldus het rapport.
Sir Bernard Lovell, de directeur van het
radio-astronomisch station van Jodrell
Bank in Engeland, heeft in een vraagge
sprek verklaard, er zeker van te zijn dat
er in de loop van dit jaar instrumenten
van de aarde naar het maanoppervlak ge
bracht zullen worden, zowel door de Rus
sen als door de Amerikanen. Sir Bernard
is verder van oordeel dat er binnenkort
ook een mens of een dier een tocht om
de maan en weer terug naar de aarde
zal maken, waartoe de mogelijkheid thans
binnen het bereik van de wetenschap ligt.
Hij onthulde voorts dat de nieuwe radio
telescoop van Jodrell Bank, de Mark II,
die ongeveer 2,36 miljoen gulden gaat kos
ten, aan het eind van dit jaar gereed zal
komen. De Mark II zal een verbeterde
uitvoering van de huidige telescoop zijn
en gebruikt worden voor het volgen van
ruimtevaartuigen en voor normaal speur
werk in het heelal.
13 21 Cop,
13. „lia!, wat is het heerlijk, daarheen te varenwaar we heen varen", zegt
Pingo, „want daar woont namelijk een tante van mij, en die heeft een
bende kinderenallemaal van mijn leeftijd". „Wat. is er met Pingo?",
zegt Pelli tegen Polle, „hij vaart een heel andere richting! Waar gaan we
eigenlijk naar toe? Tja! Hij zal er wel een doel mee hebben!" „Daar, waar
we nu heen varen, heb ik drie tantes wonen, met nog veel meer kinderen;
ik verheug me er al op, ze allemaal weer te zien", zegt Pingo tegen Slokop.
