m
MM
De wispelturigheden van „De droom"
of Shakespeare in de gymnastiekzaal
HQDEn
ZIEIt
Kunst der Hethieten in Utrecht
De Neilen Muzen
Robinson Jeffers te
Carmel overleden
A A HKOtlDIGIIiGEli EnBESCHOUWItlGEli
MAANDAG 22 JANUARI 1962
4
Dansleraren plaatsen de
„twist" op lesprogramma
Sjostakowitsj contra de
elektronische muziek
Het weekeinde
Bob Buys
De radio geeft dinsdag
etevisieprogramma
Jos Cleber nam afscheid
van de Nederlandse radio
TWEE DAGEN na de „Gysbreght-nieuwe-stijl" hebben we in Haarlem de
„Midzomemachtsdroom-nienwe-stijl te zien gekregen. Hetzelfde gezelschap:
de Nederlandse Comedie; dezelfde regisseur: Han Bentz van den Berg. En
dezelfde of bijna dezelfde radicale verloochening van de functie die het
toneeldecor kan. en dikwijls ook moet, vervullen. Maar voor het overige, wat
een enorm verschil in regie-opvatting, wat een wonderlijke tegenstelling in de
leiding zowel van het ensemble als van de individuele spelers!
In de „Gysbreght"
waren de acteurs de
grootst mogelijke be
perkingen opgelegd,
met het klaarblijke
lijke doel de tekst
een bijna autonome
functie te geven en
elk woord met een
maximum aan con
centratie over het
voetlicht te laten
brengen. Daarmee
werd inderdaad een
bijzonder effect be
reikt; het Vpnde-
liaanse vers werd
meer eer bewezen
dan ooit tevoren,
maar ten koste van
een groot deel der
speelmogelij kheden,
zodat het totale beeld
van de voorstelling
uitermate statisch
werd. Bij de „Mid-
zomemachtsdroom"
daarentegen heeft
Bentz van den Berg
de acteerlust van zijn
spelers niet alleen de
vrije loop gelaten
maar die acteerlust
zelfs krachtig gesti
muleerd. Hier werd
door het hele en
semble, op enkele
uitzonderingen na,
komedie gespeeld dat
de stukken er af
vlogen! Ik heb al
heel wat Nederlandse
zn buitenlandse op
voeringen gezien van
Shakespeare's uitbundigste blijspel (waar
voor vertalers overigens toch eens een an
dere titel moesten vinden, want „Mid
zomernachtsdroom" is niet alleen lelijk
Nederlands, maar zelfs geen goed Neder
lands), maar in geen ervan werd die uit
bundigheid zo meeslepend op de toeschou
wers overgedragen als dat in deze op
voering gebeurt.
MEN KAN HET NATUURLIJK betreu
ren dat Mendelssohn's heerlijke muziek
het veld heeft moeten ruimen voor Cor
Lemaire's weinig indrukwekkende vocalis
ten, maar erkend moet worden dat zij
slecht zou hebben gepast bij Bentz van
den Bergs regie, die ook wat het zeggen
van de tekst betreft alle lyriek had ver
bannen. Trouwens, in de geestige, speelse
maar opzettelijk laag-bij-de-grondse ver
taling van Dolf Verspoor was in de tekst
zelf al niet veel van die lyriek meer over
gebleven. Verspoor heeft het hele stuk
door wel zwaar de nadruk gelegd op het
element „gelegenheidsstuk voor een brui
loftsfeest", waaraan hij ook volgens zijn
programma-commentaar grote waarde
toekent. Maar de regisseur heeft zich ken
nelijk weinig aangetrokken van Verspoors
opvatting dat er in dit werk „meer van
liefdesellende dan van plezier, meer van
tragische dan van komische misverstan
den" sprake is. Van de „nachtmerrie" en
van de „wrangheden op de achtergrond"
waaraan de vertaler in dat commentaar
zoveel aandacht wijdt, is in de opvoering
zo goed als niets te merken. En ik kan
niet zeggen dat ik daar rouwig om ben,
noch dat het publiek in de Haarlemse
Stadsschouwburg dat merkbaar heeft be
treurd.
MAAR BIJ ALLE WAARDERING vooi
de uitbundige speelvreugde die deze voor
stelling zo'n hartverwarmend karakter
gaf, moet men zich toch afvragen waarom
het deels fantastische, deels feestelijk-ro-
mantische, deels dol-dwaze gebeuren van
de „Midzomemachtsdroom" zich hier
moest voltrekken op een lelijk kaal toneel
dat door de opstelling van een paar ijze
ren ladders veel van een gymnastieklo
kaal weg had gekregen. Ont-romantise-
ring? Nee, want de fleurige, weelderige
en soms zelfs overladen kostuums van Ni-
colaas Wijnberg waren zo romantisch als
het maar kon. Is de regisseur wellicht
verleid door wat bij Verspoor heet „de
wispelturigheden van de droom" bij
Shakespeare: „the fierce vexetion of a
dream") om deze klassieke „Droom" een
volstrekt nuchtere entourage te geven?
Het geheel doet in elk geval erg gefor
ceerd aan, vooral als men deze decor-
De voorzitter van de 120 leden tellende
Nederlandse Vereniging van Dansleraren,
de heer J. Donders, heeft tijdens een pers
conferentie in Amsterdam namens de ver
eniging meegedeeld dat de „twist" stellig
in aanmerking komt om op het programma
van de dansscholen geplaatst te worden.
Volgens de heer Donders is de „twist"
wel een dans, hoewel geen mooie. De
vraag of de „twist" vermaak schenkt,
moet zijns inziens met „ja" beantwoord
worden. De voorzitter van de Nederlandse
Vereniging van Dansleraren zei dat men
de „twist" niet als cultureel-verheffend
kan beschouwen, „maar dat kon van
Boompsy daisy ook niet gezegd worden",
voegde hij eraan toe.
„Zoals elke vorm van dansen kan de
„twist" aanleiding geven tot excessen. De
„twist", zoals we die op de film hebben
gezien, is in hoofdzaak ontoelaatbaar. Wij
moeten de dans daarom polijsten, culti
veren, zoals dat ook bij de tango is ge
schied. De „twist" zoals deze door ons is
bijgeschaafd, is wel degelijk aanvaardbaar
en zal aan de jeugd en de ouderen zeer
veel genoegen verschaffen. De taak van
de dansleraar is er door verzwaard", aldus
de heer Donders.
Henk van Ulsen en Han Bentz van
den Berg in Midzomemachtsdroom"
van Shakespeare.
opvatting vergelijkt met de zoveel meer
verantwoorde wijze waarop hetzelfde pro
bleem door dezelfde regisseur in de „Gys-
breght" is benaderd.
VAN DE INDIVIDUELE spelprestaties
die in 't algemeen op hoog peil ston
den kan ik slechts beknopt melding
maken. Ellen Vogel was een bekoorlijke,
statige en gelukkig toch nog wel een tik
keltje romantische Titania, naast wie Han
Bentz van den Berg zelf als Oberon een
weinig bevredigende 'indruk maakte, voor
namelijk omdat zijn stem en dictie zich
er in 't geheel niet toe lenen een onaards
effect te scheppen of ook maar iets over
te brengen van de zoet-vloeiende dichter
lijkheid die uit Oberon's tekst nu eenmaal
niet geheel weg te werken is. Henk van
Ulsen die we pas enkele dagen tevoren
bij de toneelgroep Centrum een haarfijn-
afgestemde vertolking van de psychisch-
onevenwichtige jongeman in „Het ver
jaardagsfeest" hadden zien geven
speelde nu Puck met een plagerige uit
gelatenheid en een levensblijheid waardoor
men nieuwe kanten, zowel van de rol als
van de acteur, te zien kreeg. Met deze
Puck heeft Van Ulsen bewezen dat hij
niet alleen een begaafd (want dat wisten
we al) maar ook een veelzijdig kunste
naar is.
De karakters van de vier Atheense jon
gelui waren op prijzenswaardige wijze
„losgeweekt" uit de kwasi-idyliische char
me waarin ze bij andere vertoningen veel
al verstard waren geraakt; Petra Laseur
en Kitty Courbois, Ramses Shaffy en
Hans Croiset hadden zich bij deze regie
opvatting naar behoren aangepast. Bij de
handwerkslieden hoefde natuurlijk niets te
worden losgeweekt; op die rollen hebben
tal van acteurs zich altijd al mogen uit
leven. Het spreekt vanzelf dat in 't bij
zonder Ko van Dijk daar een royaal ge
bruik van maakte: hij was zo onbeschrijf
lijk en onuitputtelijk komisch als Spoel
de Wever dat het publiek evenals
Spoel zelf er nauwelijks genoeg van
kon krijgen. Ook Allard van der Scheer,
als Tuit de blaasbalgmaker, was heel ver
makelijk; de andere handswerklieden slo
ten zich hier trouwens allen zeer goed bij
aan.
DE TOESCHOUWERS, die de Stads
schouwburg zaterdagavond tot de laatste
plaats vulden, hebben aan het slot geest
driftig geapplaudisseerd. Die geestdrift
bleef zelfs niet zonder uitwerking op het
toneelgordijn, dat hardnekkig weigerde
naar omlaag te komen totdat ook de laat
ste man in de zaal zich moe had ge
klapt.
Simon Koster
(Van onze kunstredacteur)
Robinson Jeffers, een van de meest ge-
eerde Amerikaanse schrijvers en dichters,
is zaterdag op 75-jarige leeftijd gestorven.
Hij stierf te zijnen huize na een maanden
lange ziekte. Jeffers, die in 1887 in Pitts
burgh geboren werd, woonde in Carmel
sinds 1912. Hij heeft twee zoons. Het stof
felijk overschot zal gecremeerd worden.
Robinson Jeffers, geboren in 1887, stu
deerde aan Occidental College en de uni
versiteiten van Zuid-Californië, Washing
ton en Zurich. Hij legde zich toe op medi
cijnen, later bosbouw, tot hij zich geheel
aan de litteratuur wijdde. Hij publiceerde
zijn eerste poëziebundel in 1916 „Califor-
nians". Daarna verschenen „Tamar and
other poems" (1924), „Roan Stallion" (1925),
„The woman at Point Sur" (1927), „Caw
dor and other poems" (1928), „Dear Judas
and other poems" (1929), „Descent to the
Dead" (1931), „Thurso's Landing and other
poems" (1932), „Give your heart to the
hawks" (1933), „Solstice and other poems"
(1935), „Be angry at the Sun" (1941), „Me
dea" (1946), „The Double Axe" (1948),
„Hungerfield and other poems" (1954).
Het werk van Robinson Jeffers wordt
gekenmerkt door een filosofische inslag,
door hemzelf genoemd „Inhumanism, een
verschuiving van de nadruk op, en de be
tekenis van, men tot niet-mens". Hij ver
wierp menselijk solipsisme (solus alleen;
ipse zelf), de doctorine dat alle bestaan
ervaring is en dat slechts de zelfopgedane
ervaring geldig is) en zocht een boven
menselijke grootheid. „Het wordt tijd
schreef hij dat onze generatie volwassen
leert denken, en het niet meer doet als een
egocentrische baby". In plaats van liefde,
haat en afgunst te beschrijven, predikte hij
De bekende Russische componist
Dimitri Sjostakowitsj heeft in een arti
kel in de Pravda felle critiek geuit op
westerse elektronische muziek en op de
„vulgaire lyriek" van sommige popu
laire Russische muziek. Sjostakowitsj
schreef het verschijnsel elektronische
muziek en andere ongunstige tendenzen
in de moderne westerse muziek toe aan
,de ideologische wanorde die in de
kapitalistische wereld heerst."
Over de vulgaire Russische muziek
schreef de componist dat het tijd wordt
om een eind te maken aan het onge
straft bederven van de smaak van grote
massa's luisteraars. Hij voegde er on
heilspellend aan toe: „Of de organisa
ties die liedjes en lichte muziek ver
spreiden gaan hun verantwoordelijk
heden inzien, of wij zullen ons ernstig
moeten beraden over de onmacht van
enkele leiders van onze muziekpropa-
ganda de taken die zijn vastgelegd in
het nieuwe programma van onze
partij, uit te voeren."
een „redelijke onthechting als gedragsregel,
die fanatisme en wilde verlangens neutra
liseert en de mens openstelt voor de groot
heid van zijn religieuze oergrond en onze
behoefte bevredigt om ware grootheid te
bewonderen en schoonheid te genieten".
Jeffers' politieke ideeën hij was een
verwoede isolationist gaven zijn uit
gever aanleiding om „The Double Axe"
na de oorlog verschenen in te leiden
met een verklaring, dat Jeffers' ideeën
niet de instemming van de uitgever had
den. „Ik ben over deze verklaring enthou-
sist", schreef Jeffers eronder.
Men kan een massa dingen bedenken
waarmee men de zaterdagavond nuttiger
had kunnen doorbrengen dan met te kij
ken naar het deels vervelende, deels er
gerniswekkende programma van de AVRO.
Vervelend was het optreden van Joan Su
therland, de zangeres met het sublieme
stemgeluid, die in een radiouitzending een
evenement had kunnen zijn doch te enen
male op het beeldscherm misplaatst was.
Het is trouwens een van de elementaire
t.v.-wetten dat een programmapunt vi
sueel de moeite waard moet zijn en dat
het auditieve op de tweede plaats komt.
Dat geldt niet alleen voor vocalisten, doch
evenzeer voor orkesten. Als er niet „iets
te zien" is, wordt het geluid hoofdzaak en
dat is in strijd met de regels van het kijk
spel; de „show" van Hazy Osterwald
(een om onbegrijpelijke redenen populair
geworden Duitse sextetleider) was een
voorbeeld van mislukte aanpassing van
muziek aan het beeld. Het beeld was kin
derachtig en flauw, waardoor de muzikale
kwaliteiten van het sextet eveneens in
het niet vielen. „Mijn vriend Hazy" heet
te dit fraais. Ook de titel was dus mis
lukt.
„Hou je aan je woord", een soort lit
terair circusje waarin de woordspitsheid
hoogtij heet te vieren, was ditmaal een
ergerniswekkende aanfluiting van alles
wat op gevatheid lijkt; het woord „geleu
ter" zou misschien te hard klinken, doch
IN HET CENTRAAL MUSEUM te Utrecht wordt tot 4 maart een expositie
gehouden van kunst der Hethieten. Deze tentoonstelling werd samengesteld
door de Turkse regering uit de verzamelingen van het Archeologisch Museum te
Ankara. Het is voor het eerst dat een collectie als deze Turkije verliet om hier en
elders in West-Europa vertoond te worden. De catalogus werd, waar het verder
om exposities in Duitssprekende landen gaat, in het Duits gesteld. Turkse en
Duitse deskundigen schreven de inleidingen. Op de expositie zelf zijn overigens
enige historische en andere gegevens in het Nederlands aanwezig.
De Hethieten, wier
rijk in Klein-Azië
lag, behoren niet tot
de oorspronkelijke
oosterse volken maar
tot de Indo-Europese
taalfamilie. Onbe
kend is nog waar ze
oorspronkelijk van
daan kwamen. Vóór
hun komst bestond al
een cultuur in Klein-
Azië. waarin het ge
bruik van het schrift
nog onbekend was,
zodat men weinig
iweet van het, leven
toen, zo'n 2SÓÖ-2000
jaren voor Christus.
Rond 1900 voor
Christus was Meso-
potamië invloedrijk.
De Hethieten moeten
zich tussen de oor
spronkelijke bevol
king gevestigd heb
ben, min of meer als
emigranten. Zij na
men bestaande cul
tuurpatronen over,
die zij tevens infiltreerden. Zij kwamen al
lengs aan de macht Dan pas is er sprake
van een eigen Hethietische cultuur Wie
de Hethietische kunst niet kent denkt wat
de beeldhouwkunst betreft in de eerste
plaats aan de Assyrische, maar proeft mis
schien toch iets van een verschil, merkt dat
deze kunst toch nooit eerder aan ons werd
getoond.
MEN DEELT de Hethietische geschiede
nis in vier perioden in. Het eerste optreden
was er rond de 19de en 18de eeuw voor
Christus. Dan worden genoemd een oud en
een jonger rijk, tezamen bestaande van
1600 tot 1200 voor Christus. Daarna is het
rijk uiteengevallen in kleinere stalten, die
tot 700 voor Christus konden blijven be
staan. Overigens was er vóór dat uiteen
vallen in kleinere staten sprake van enige
federalistische structuur, die dan weer
stijlverschillen tot gevolg zou hebben ge
had. Vergeleken met Mesopotamië zou er
sprake kunnen zijn van een menselijker
beschaving. Had de bestraffing van de
misdaad in Mesopotamië meer het karak
ter van wraak, bij de Hethieten werd meer
gezocht naar vergoeding van het aange
dane onrecht.
HET IS EIGENLIJK wel interessant te
constateren dat de wetenschap omtrent de
oudheid inmiddels zo is gevorderd dat ook
de middelbare scholieren van thans al ken
nis hebben van het bestaan der Hethieten
en hun geschiedenis; hun ouders met een
zelfde scholing hebben daar indertijd niets
over vernomen. In de kunstgeschiedenis,
die schrijver dezes had door te werken,
kwamen de Hethieten niet voor. De syste
matische ontsluiting van de cultuur der
Hethieten dateert toch van het begin dezer
eeuw. In 1915 begon men hun taal te be
en ons soms verrassende vorm. Foto's ver
tellen iets van de architectuur. De Hethie
ten bouwden enorme stadsmuren met een
zeer eigen vorm van de toegangspoorten.
Bovendien ervaart men aan verscheidene
foto's iets van het zo boeiende vak van de
archeoloog.
Naast contact met Mesopotamië had het
rijk der Hethieten dat ook met Egypte. Uit
oude Egyptische correspondentie was het
bestaan van de Hethieten al bekend. Er
blijkt uit één en ander ook invloed van
Egypte op de kunst der Hethieten, ook op
hun leven. Bepaalde vormen van sommig
vaatwerk herinneren ons aan wat we van
Grieken zagen. Denkt men verder niet bij
de poorten in de stadsmuren van de He
thieten aan de bekende Leeuwenpoort van
Mycenae, gebouwd in de tijd, dat het He-
thietenrijk bestond? En zo ziet het er naar
uit dat onze beschavingsgeschiedenis ook
daar nog wortelde. Deze expositie is dan
ook voor ons van groot belang.
Voorbeeld van vaatwerk uit rond
2000 voor Christus.
grijpen. Nog steeds worden belangrijke
opgravingen gedaan.
KURT BITTEL beschrijft in de catalogus
de geschiedenis der Hethieten. Heinrich
Otten heeft het over hun schrift. Wij ont
moeten op deze tentoonstelling voorbeel
den van een soort beeldschrift en veel
spijkerschrift, dat meestal opvallend mooi
is van ordening. De expositie bevat verder
veel vaatwerk, soms in de vorm van dier-
plastieken, versierselen voor verschillende
doeleinden en reliëfs, waarvan verschei
dene in reproduktie, als afgietsels. Dat
laatste was zeker nodig met de in rotsen
gehouwen beeldhouwwerken. Schrijver de
zes heeft altijd meer gevoel gehad voor de
oude Egyptische kunst dan voor de Assy
rische, die overigens men ervaart dat
bijvoorbeeld in het Louvre ontzagwek
kend genoemd moet worden. Het is dan
wellicht te begrijpen dat met veel van de
hier geëxposeerde beeldhouwkunst contact
voor mij (en vermoedelijk velen met mij)
niet direct eenvoudig is. Juist enige afgiet
sels van laagreliëfs uit Leiden spraken mij
het meest aan. Daar komt bij dat sommige
stukken tot grotere gehelen hebben be
hoord en bovendien veelal ernstig van de
tijd geleden hebben. Het behoeft overigens
geen betoog, dat de bedoelde beeldhouw
kunst voor specialisten zeer interessant is.
Ook zij zullen er ontzag voor hebben.
DE KLEIN-PLASTIEKEN zullen zeker
ieders aandacht trekken, vanaf de kleine
godenbeeldjes in zo summiere vorm tot de
vaandelversieringen, aan ceramiek toege
paste plastiekjes en vaatwerk in vorm van
dieren. Wel bijzonder mofei is in het al
gemeen het vaatwerk van zo verscheidene
's',m tm-'
Beeldje van vrouw en kind uit de
tweede helft van het derde millennium
voor Christus.
De „Prix Rivarol" 1962. Ook dit jaar
zal de Prix Rivarol (1000 nieuwe franken)
weer worden toegekend. Naar deze litte
raire prijs, die ook wel de „Prix de l'Uni-
versalité de la Langue Frangaise" wordt
genoemd, kunnen buitenlandse schrijvers
meedingen. De prijs werd in 1949 ingesteld
door Leon Pradon ter ere van de auteur
van de „Discours sur l'Universalité de la
Langue Frangaise" en is bestemd om het
werk te bekronen, dat een niet-Franse
letterkundige in de Franse taal heeft ge
schreven. De jury bestaat uit Gerard
Bauer, Gabriel Marcel, Frangois Mauriac,
Jean Paulhan. Jules Romains. Daniel Rops.
Jean Schlumberger. Pierre-Henri Simon
en Henry Troyat. De inzending sluit dit
jaar op 31 januari. Het secretariaat van de
Prix Rivarol is gevestigd: 31, Rue Bona
parte, Parijs (6).
Prix Django Reinhardt De Franse
Académie cfe Jazz heeft Maurice Vander,
op advies van een jury onder leiding van'
Maurice Cullaz, programmadirecteur van
de Franse Radio Télévision Frangaise de
Prix Django Reinhardt 1961 toegekend
Vander kreeg één stem meer dan Pierre
Michelot. De „Oscar" van de Academie
voor de beste jazzplaat 1961 ging naar een
Brunswick LP die in New York gemaakt
werd door Georges Russell. De „Fats Wal-
lerprijs" voor de beste heruitgave 1951
ging naar de Billie Holiday Memorial uit
gebracht door Philips.
„Premio Duque de Baena". Vrijdag
namiddag 2 februari wordt voor de vierde
achtereenvolgende maal de „Premio Duque
de Baena", de prijs van de Spaanse am
bassadeur voor een tekening, aquarel of
grafisch werk, vervaardigd door leerlingen
van de Koninklijke Academie van Beel
dende Kunsten, toegewezen. Dit gebeurt
ten huize van de ambassadeur, Lange
Voorhout in Den Haag. Het onderwerp was
ditmaal: de Lange Vijverberg en omgeving.
Strawinsky gehuldigd. De Amerikaan
se minister van Buitenlandse Zaken Dean
Rusk heeft de componist Igor Strawinsky
ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaar
dag onderscheiden met een speciaal voor
hem ontworpen medaille. Bij de plechtig
heid waren leden van de operavereniging
te Washington en andere gasten aanwezig.
Strawinsky verblijft in de Amerikaanse
hoofdstad om een aantal uitvoeringen van
zijn „Oedipus rex" te leiden.
Compositie. -Een internationale jury
heeft in Londen achttien composities uit
gekozen, die ten gehore zullen worden ge
bracht op het festival van de „Internatio
nal Society for Contemporary Music" dat
in mei en juni zal worden gehouden. On
der deze composities is ook een werk van
de Nederlander Jan van Vlijmen. De an
dere composities zijn van toondichters
uit vijftien, voor het merendeel Europese,
landen.
Danzi Kwintet. Het Danzi Kwintet is
voor radio-opnamen naar Keulen, Frank
fort en Bazel vertrokken. Het ensemble zal
voorts een openbaar concert geven voor de
Kranichsteiner Musikgesellschaft, een in
ternationaal forum voor hedendaagse mu
ziek, in Darmstadt. Op het programma
staan o.m. werken van de Nederlandse
componisten Pijper, Landré, Ruyneman en
Schat.
Heinrich Puetz 80 jaar. De beeldhou
wer Heinrich Puetz heeft zijn tachtigste
verjaardag gevierd. Puetz is een Neder
lander, die in Roermand geboren werd.
Hij ontving zijn opleiding in zijn geboorte
stad en in Antwerpen. Daarna maakte hij
studiereizen naar Frankrijk, Italië en Oos
tenrijk. In 1904 vestigde hij zich in Wie-
denbrück (Westfalen). Puetz vervaardigde
onder meer het vier meter hoge Christus
beeld van brons dat in Chicago staat. Veel
van zijn werk ging naar Noord-Amerika,
Brazilië en China. De tachtigjarige werkt
nog elke dag in zijn atelier.
Uitwisselingsconcert. Op dinsdag 23 ja
nuari zullen Laureaten van het Conserva
toire National Superieur de Musiqüe te
Parijs een concert geven in de Bachzaal
van het Amsterdamsch Conservatorium in
het kader van de uitwisselingsconcerten
1961/62. Uitgevoerd zullen worden werken
voor piano, viool en cello van onder an
dere Ravel, Debussy en Brahms.
ondanks de goede bedoelingen van het se
lecte gezelschapje is er moeilijk een ande
re term te vinden.
Het is een raadsel dat men op dit gebied
met een voorbereide uitzending niet iets
beters kan wrochten. Zoals het deze keer
gjng was er zelfs van geen enkel goed
woord, waaraan men zich houden kon,
sprake.
„My sister Eileen", een echt Ameri
kaanse klucht in ontelbare afleveringen,
had als eenoog in het land der blinden
nog voor een gezellig slot kunnen zorgen,
doch dat pretentieloze stukje vrolijkheid
moest vervallen om plaats te maken voor
Joan Sutherland.
Over Mies Bouwman en haar quiz
„Kom er maar eens achter" en „Lui
paard op schoot" valt weinig te vertellen.
„Aardig", zou men kunnen zeggen. „Aar
dig", een woord dat de Nederlandse tele
visie nu en dan nog nét haalt.
De stemmige zondagavondprogramma's
van de N.C.R.V. worden door een serie rei
zen door het heilig land toch nog op aan
gename wijze gediend, want het verhaal
van een jong echtpaar, dat dwaalt door
het land van het oude testament is in zijn
soort het slechtste niet. Ernstig is wel de
toon in de serie documentaires gewijd aan
de verpleging van zieken en geestelijk ge
stoorden, uiteraard. Ditmaal handelde het
onderwerp over de chronische zieken. Men
kon kennisnemen van wat er allemaal ge
schiedt aan medische zorg, dank zij een
vakkundige reportage, waarvoor Jan van
Hillo tekende, een cineast, die nog onlangs
voor O.K. en W. een uitnemend filmpje
maakte met overwegend komische kwali
teiten. Voor het overige hield men zich aan
het vaste stramien van de zondagavondin
deling met als extraatje een interview met
vice-admiraal Reezer over de situatie in
Nieuw-Guinea in de rubriek Memo.
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram 7.30 Voor de jeugd.
7.45 Meditatie. 8 00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. 10.00
Voor de kleut. 10.15 Lichtbaken. 10.25 Gram. 11.00
Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. voor
uit, praatje. 12 00 Middagklok - noodklok. 12.04
Als de dag van gisteren, klankb. 12.30 Land- en
tuinbouwmeded 12.33 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nws.
13 15 Platennieuws. 13.40 Lichte muz. 14.05 School
radio. 14.35 Vcor de plattelandsvrouwen. 14.45
Gevar. progr. (herh.). 15.50 Gram. 16.00 Voor de
zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40
Beursber. 17.45 Regeringsuitz.: Verscheidenheid
van cultuur in Suriname, door drs. H. C. van
Renselaar. 18 00 Harmonica-duo en slagwerk.
18.20 Gram. 18.30 Radio-volksuniversiteit: De
klank van het symfonie-orkest van Bach tot
Boulez (I), door H. Citroen. 19 00 Nieuws. 19.10
Act 19.25 Gram 20.15 Muzikale lezing. 20.45 Bra
bants ork. en solist. 21.55 Licht progr. 22.15 Ral-
lye van Monte Carlo 1962. 22.25 Boekbespr. 22 30
Nieuws. 22.40 Lichte muz. 23.10 Kamermuz. 23.45
Gram. 23.55--24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7 00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7 00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7 50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8 15
Raillye de Monte Cafló 1962. 8.20 Gtam. 9.00 Gvm.
voof de vrpuw 9,10 Dg groenteman. 9.15 Gram,
9.40 Morgenwijding. 9.5? Een boek voor het gees
telijk leven, boekbespr 10.00 Gram.''10 50 Voor
de kleuters. 11 00 R.V.U.: Grottekeningen in het
Dordognegebied. door mr. J. H. van Wijk. 11.30
Voor de zieken. 12.00 Lichte muziek. 12.20 Rege
ringsuitz Uitz. voor de landbouw 12 30 Land
en tuinbouwmeded 12.33 Orgelspel. 13.00 Nieuws
13.15 Rallye de Monte Carlo 1962. 13.20 Meded
en gram. 13.25 Beursber. 13.30 Metropole-orkest.
14.00 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Met naald en
schaar, praatje voor de vrouw. 15.30 Pianorecital.
16.00 Bezoek aan Curagao, praatie (2). 16.15 Lich
te muz. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz.
17.55 New York calling, praatje. 18 00 Nieuws
18.15 Event actueel. 18.20 Pianospel. 18.30 Ama-
teursprogr. 19 00 Voor de kinderen. 19 05 Paris
vous parle. 19.10 Gram. 20.00 Nieuws. 20 05 Lichte
muz 22.00 Muzik lezing. 22.30 Nieuws en meded
22 40 Act 23.00 Gram. 23 55—24 00 Nieuws
BRUSSEL. 324 m.
12 00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.30 Weerber. 12 35
Gram. 12 50 Beursber. 13 00 Nieuws. 13.15 Kamer
muz 14.00 Schoolradio. 15.45 Operettemuz. 16 00
Beursber. 16.06 Duitse les. 16.21 Gram 17 00 Nws
17.15 Kamermuz. 17 30 Liederen. 17.40 Boekbespr
17.50 Voor de jeugd 18.20 Voor de soldaten. 18 50
?P2Itkron 19 00 Nieuws. 19 10 Gram 19.50 Lezing.
20 00 Hoorspel 21 15 Jazzmuz. 22.00 Nieuws. 22.15
Gram. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 20 00 Journaal en weeroverz. KRO: 20 2t
Pagamnl, operette 22 45 Epiloog
VOOR DINSDAG
NTS: 20 00 Journaal. NCRV: 20 20 Memo 20 30
Documentaire film. 20.45 Speelfilm.
Tijdens een drukke receptie in het res
taurant van de AVRO-studio in Hilversum
is zaterdag afscheid genomen van dirigent
Jos Cleber, die donderdag naar Zuid-Afri
ka vertrekt. De voorzitter van de AVRO,
jhr. Th. Roëll, bood een gouden polshor
loge met inscriptie aan als herinnering
aan de tien jaren waarin de heer Cleber
het orkest „De Zaaiers" heeft gevormd en
geleid.
De directeur van de AVRO. de heer D.
Repko. schonk een zilveren gondel als her
innering aan één der hoogtepunten in de
carrière van de heer Cleber en zijn or
kest. het winnen van de Gouden Gondel
in Venetië, nu vijf jaar geleden.
Dinsdagavond zal de AVRO ter gelegen
heid van dit afscheid, een bijna twee uur
durend radioprogramma verzorgen, waar-
aan behalve tal van artiesten ook de bur
gemeester van Hilversum, de heer J. J.
G. Boot, de heer D. Repko en de pro
grammaleider, de heer H. de Wolf. mede
werken.
VIJFENTWINTIG JAAR T.V.
Onder de titel „De wereld kreeg televi
sie presenteert de AVRO de kijkers op
maandag 29 januari van 20.20 tot 21.45
uur de documentaire, die Richard Cawston
vorig jaar maakte ter gelegenheid van het
vijfentwintigjarig bestaan van de BBC-
televisie. Deze film werd voor het eerst
uitgezonden op 31 oktober 1961 en genoot
toen zowel bij het publiek alsook bij de
pers een dusdanig onthaal, dat werd be
sloten tot een heruitzending op oudejaars
avond.
In 1936 begon de BBC als eerste omroep
organisatie ter wereld met de regelmatige
verzorging van televisieprogramma's.
Thans produceren tweeduizend televisie
stations in ruim zeventig landen program
ma's, die op honderd miljoen toestellen
waarvan men de helft in de Verenigde
Staten vindt kunnen worden ontvangen.
Gemiddeld worden per dag twee televisie-
stations in gebruik genomen.
