Italianen met „I Puritani"
i
Dirigentencursus te Hilversum
KERKELIJK LEVEN
DE PERS OVER NEW DELHI
IH3 En EU)
I
Nieuwe speelfilm
van Van der Linden
De negen muzen
Juliette Gréco
WOENSDAG 24 JANUARI 1962
Onder auspiciën van de Nederlandse Opera
JAN LARY
OVERLEDEN
Henk van Ulsen door
Studio geëngageerd
Bond van Dansleraren:
„de twist is vulgair"
Theresia van der Pant
exposeert tekeningen
Bob Buys
Mr. Luns „Onder Vuur"
elevisieprogramma
De radio geeft donderdag
Brug tussen conservatorium en concertpraktijk
Vrijdag 26 januari
DOMINO
de club der vedettes presenteert
1 Engeland
A merika
Duitsland-Zwitserland
Frankrijk
Denemarken
Naar de roman „De wilde
jarenvan Piet van Aken
FILM EN FILMWERELD
HET OPERALIEVEND publiek dat bij de Italianen zweert en zich doorgaans
weinig gelegen laat aan wat er in de operacultuur zoal te koop is, kan weer eens
aan zijn trekken komen. Ze zijn er weer, de vertegenwoordigers van het „bel-canto"
en ze maken dit keer hun beknopt tournee (drie keer Amsterdam, een keer Dan Haag
en een keer Rotterdam) onder auspiciën van „De Nederlandse Opera", die er zijn
orkest en zijn dirigent Arrigo Guarnieri voor inzet en het optreden van dit gezel
schap „ad hoc" in zijn algemeen programma opnam. Men heeft er de zwanezang van
Vincenzo Bellmi, de in 1835 in het Theatre Italien te Parijs gecreërde opera „I Puri
tani" voor klaar gemaakt. Als ik mij niet bedrieg is dit werk voorheen nooit in
Nederland op de planken gekomen. Ik geloof niet dat men daar muzikaal en qua
theaterkunst veel aan tekort gekomen is, al gebiedt de objectieve waarnemimg tot
de erkenning van enkele waardevolle passages (vooral in de laatste akte) die een
belofte inhouden, die de jong gestorven componist niet heeft vermogen in te lossen.
MAAR MET DAT AL heeft Bellini zijn
zin voor werkelijke melodische cantilenen
en brani-tiraden rijkelijk in vrij primitieve
vormen ten beste gegeven en, waar hij
er kans toe zag, de zangvirtuositeit ef
fectrijk gediend. Wat hij aan de twee
hoofdpersonen: Elvira (sopraan) en Artu-
ro (tenor) aan stemomvang en coloratuur
toebedeelde stelde eisen, die slechts door
uitzonderlijke krachten konden worden
vervuld En met de overige sujetten is
het al weinig minder. Vandaar dat het
succes van „I Puritani", zoals trouwens
dat van de vele ermee verwante werken,
bepaald wordt door de vocale vertolking.
De rest kan men het beste vergeten. Dit
was tenminste onze ervaring tijdens de
Hollandse première op dinsdagavond in de
Amsterdamse Stadsschouwburg.
DE SOPRAAN Anna Moffo (Italiaanse
door haar huwelijk, maar Amerikaanse
van oorsprong) wist haar hachelijke par
tij door bijzonder vlotte coloratuur, grote
stemomvang en individueel spel boeiend
te interpreteren. Wat zij vocaal in II pres
teerde bracht de zaal in extase. En haar
tegenspeler, de tenor Luciano Saldari gaf
haar geen duimbreed toe. De machtige
partij van Arturo is hem als op het lijf ge
schreven, met coloraturen, snikjes en zelfs
hoge d's.
OVER KOOR en algemene regie is het
't beste niet veel te zeggen, niet alleen
omdat wij dat bij de Nederlandse Opera
anders gewend zijn, maar omdat wij ons
afvragen, wat er speeltechnisch van zo'n
In zijn woning aan de Rollandslaan te
Haarlem is gisteren op 82-jarige leeftijd
overleden de bekende kunstschilder Jan
Lary. De begrafenis zal plaats hebben op
zaterdag 27 januari te Driehuis-Wester-
veld na aankomst van de trein van 11,01
uur.
Jan Lary werd op 7 december 1879 in
Dordrecht geboren. Zijn eerste schilder
en tekenlessen kreeg hij van zijn oom,
Ronald Lary en zijn vader de tekenaar
en graveur C. Larij. Van 1898 tot 1913
verbleef de heer Lary in Indonesië, waar
hij vooral veel landschapschilderingen
maakte. Jan Lary was op 24-jarige leef
tijd inspecteur voor een petroleummaat-
schappij. Hij sprak toen al vloeiend Ma
leis,Frans, Duits en Engels. Hij verliet
het vak echter om correspondent in vreem
de talen te worden bij prof. Melchior
Treub, directeur van 's Rijks Plantentuin
in Buitenzorg, later bij Lovink. Gouver
neur-generaal A. W. F. Idenburg opende
in die periode de eerste expositie van
werk van de jonge schilder. Niet alleen
in Nederland en Indonesië heeft Jan Lary
geëxposeerd, ook in tal van andere ste
den Hij bleef van 1898 tot 1913 in Indië,
een periode die van 1904-1906 voor een
verblijf in Nederland onderbroken werd.
Na zijn definitieve terugkeer in 1913 heeft
hij veel gereisd, onder andere in Zuid-
Duitsland, Zwitserland, Frankrijk en Ita
lië. In 1942 exposeerde hij te Haarlem in
Kunsthandel De Bois. Zijn hobbies waren
zwemmen, gitaarspelen, jagen en prijs
schieten. Hij was twee jaar kampioen-
schutter van Batavia op revolver en ge
weer. Zijn verzameling wapens en Dajakse
gebruiksvoorwerpen heeft hij aan het
Leids museum geschonken.
Zijn werk is in vele particuliere ver
zamelingen vertegenwoordigd. Jan Lary
was lid van het genootschap „Kunst Zij
Ons Doel". Na in Nederland in vele schil
derplaatsen te hebben gewoond, onder an
dere Laren en Loenen, vestigde Jan Lary
zich in Haarlem.
De actrice Andrea Domburg en de ac
teurs Henk van Ulsen en Joop Admiraal,
die dit seizoen bij verschillende toneelge
zelschappen gastrollen vervullen, zullen
met ingan" van het nieuwe toneelseizoen
(1962/19^" - ist verbonden zijn aan de to-
neelgr< tudio".
stuk te maken is. Wat is het ten slotte
meer dan een aangekleed operaconcert?
Maar dat is het dan ook in de beste con
dities, want dirigent Guarnieri zorgt voor
een prima samenwerking met zijn perfec
te orkest.
Jos. de Klerk
„De twist is geen dans, doch slechts
een verkrampte lichaamsbeweging, die
heel in de verte doet denken aan onze
Latijns-Amerikaanse dansen". Dit zegt het
bestuur van de Nederlandse Bond van
Dansleraren, de grootste organisatie op
dit gebied in Nederland, in een officiële
verklaring aan het A.N.P. De bond plaatst
zich hiermee op een ander standpunt dan
de Vereniging van Dansleraren (zie ons
blad van maandag j.l.). Het bestuur meent,
dat de aanblik van een danser die „twist"
dermate onsmakelijk is, dat slechts hij of
zij die over weinig zelfrespect beschikt
deze dans zal uitvoeren. Het betreurt net
zeer, dat aan dit wanprodukt het woord
„dans" wordt verbonden en herinnert er
voorts aan dat de twist in vrijwel alle
Newyorkse dancings is verboden.
De, volgens de bond, grootste expert
op het gebied van moderne dansen, de
heer Alex Moore in Londen, heeft ver
klaard dat de twist niet alleen vulgair
lijkt, maar het ook is; een uitspraak waar
de Nederlandse Bond zich bij aansluit.
RUSSISCH-CHINEES CULTUREEL
AKKOORD
De Sowjet-Unie en China hebben dins
dag te Moskou een overeenkomst gesloten
voor culturele uitwisseling in de loop van
dit jaar. De besprekingen erover hebben
negen dagen geduurd. Het Sowjet-rege-
ringsblad Izwestia maakt melding van het
akkoord onder de kop „wederzijds begrip
en vriendschap". Er zullen acteurs en
music' worden uitgewisseld. De samen
werking op het gebied van onderwijs,
radio, televisie en sport zal worden voort
gezet, aldus het blad.
ER WAS EEN TIJD dat men beeldende
kunstenaars beneden de 40 jaar tot de
jongeren rekende. Misschien gebeurt dat
soms nog wel. Er zijn inmiddels zoveel
piepjonge lieden de kunst binnengespar-
teld, dat men beschroomd wordt iemand
tot de jongeren te blijven rekenen, wan
neer men meer dan tien jaar het werk
heeft mogen volgen; zo verging het mij
met Theresia R. van der Pant, wier leef
tijd naar alle waarschijnlijkheid toch be
neden de veertig ligt. Het werk van deze
beeldhouwster is een voortzetting van een
vertrouwde traditie en zal niemand door
de vorm verbazen en voor niemand moei
lijk te begrijpen zijn. Maar voor mij blijft
Theresia van der Pant toch een jongere,
omdat zij, gelijk nog enige collega's, dwars
tegen modes in blijft gaan, zich steeds
laat leiden door de natuur alleen en daar
mee bijzonder fris blijft. Zij verwierf in
1953 de zilveren medaille van de Prix de
Rome voor beeldhouwkunst.
TOT 5 FEBRUARI exposeert Theresia
van der Pant tekeningen in de Kunstzaal
Paardenburg te Ouderkerk aan de Amstel.
Voor een deel ontmoet men al eerder ver
toonde studies naar het naakt, sterk van
plastiek, mooi op het vlak geplaatst, en
uiterst levend. Daar komt dan bij dat The
resia van der Pant haar werk weet te sie
ren door een verfijnde materiaalbehande
ling en zelfs een vermoedelijk te voren
prepareren van het papier, zonder dat het
laatste als een hinderlijke opzettelijkheid
werkt. De zorg, aan haar werk besteed,
getuigt van haar visie op de kunst, die zij
als een hoge opgave blijft zien. Nieuw voor
ons zijn schetsen uit Israel. Deze moeten,
dacht ik, nog directer ontstaan zijn. En
weer vertoont zij die prachtige behande
ling van het materiaal.
MEER NOG DAN in haar thuis gemaak
te tekeningen speelt nu het licht een rol.
De felle zon omspoelt haar figuurtjes, die
daarbij toch een duidelijke vorm bewaar
den; echte tekeningen van een beeldhouw
ster. Verscheidene schetsen naar op het
hoofd vazen dragende figuurtjes doen trou
wens aan plastieken denken. Zo is het ook
met een ezeltje naast een mansfiguurtje.
Men komt tot de overtuiging dat Theresia
Van der Pant zichzelf zal blijven. Met gro
te gevoeligheid stelt zij de vorm op hel
dere wijze. Naast genoemd ezeltje- zijn er,
zoals te verwachten viel, ook andere die
ren. Behalve studies naar naakten ont
moet men ook studies naar danseressen.
Op 19 oktober j.l. werd door de VPRO
T.V. de eerste uitzending in de serie
„Onder Vuur" uitgezonden, waarin een
drietal studenten vragen stelden aan een
prominent politicus.
Was het toen ir. S. H. Visser, thans
zal op 7 februari a.s. mr. J. M. A. H.
Luns, minister van Buitenlandse Zaken,
onder de schijnwerpers plaats nemen om
de studenten Ferry A. Hoogendijk, R. J.
Schmal en Geert van Tijn te antwoorden
op vragen over zijn beleid. Dit program
ma wordt uitgezonden vanuit het minis
terie van Buitenlandse Zaken. De regie
heeft Ben Klokman. (20.20-20.50).
DE T.V. IN AMERIKA
Tri de Verenigde Staten zijn 55 miljoen
televisietoestellen, zo is dinsdag officieel
in Washington bekendgemaakt. Het aan
tal kijkers wordt geschat op 50 a 60 mil
joen. Twaalf percent van de Amerikaanse
gezinnen heeft meer dan één toestel. Ge
middeld wordt per gezin per dag vijf uur
en 22 minuten naar de programma's ge
keken.
VOOR WOENSDAG
KRO- 17 00 Vooi de kinaeren JNTS. 17.35 Jeugd
lourn CKV-IKOR-RKK 17 45 - 18 05 Bijbellezing
voor de jeugd NTS 20 00 Journ en weeroverz
VARA. L0 20 Achter het nieuws 20 35 Sport
NTS 21 00 Onbekend talent VARA 21 30 Docu
mentair programma 22 20 Kunstkroniek
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal. KRO. 20.20 In woord en
beeld. 20 30 Kunstkron 21.00 De vuurtorenwach
ter, TV-spel.
i rm Wêêêê
L ~i
A A NKOND/G/NGEN En BESCHOUW!Tl GEN
■uuwhx" "Mwaretrx;
T-
De Nederlandse inzending voor het tele
visiefestival in Montreux zal dit jaar een
ander karakter hebben dan vorig jaar.
Ditmaal heeft men plannen om één show
rondom Corrie Brokken te maken. De
NTS heeft hiervoor de medewerking van
René Sleeswijk gekregen. Oorspronkelijk
mocht Corrie tijdens haar contract in de
revue niet voor de televisie optreden,
maar voor deze bijzondere gelegenheid
werd toestemming gekregen. Er zullen
meerdere medewerkers uit Sleeswiiks
revue in de „Corrie Brokkenshow" op
treden, want de Engelse choreograaf
George Garden gaat zich belasten met de
balletten die oorden uitgevoerd door
danseressen van de revue (De London
Starlets). Er wordt voor deze show een
speciaal orkest gevormd.
HILVERSUM I. 402 m. 7 00 KRO. 10.00 NCRV
11.00 KRO. 14 00—24.00 NCRV
KRO: 7.30 Nws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd
7.45 Morgengebed en overweging 8.00 Nieuws. 8 18
Gram. 8.50 Voor de huisvrouw 9 35 Waterst. 9 40
Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.15 Morgen
dienst. 10.45 Gram. KRO 11.00 Voor de zieken
11.45 Gewijde muz. 12 00 Middagklok - noodklok
12.04 Instr. ens. 12.25 Voor de boeren 12.35 Land
en tuinbouwmeded. 12.38 Gram. 12.50 Act. 13.00
Nieuws. 33.15 Lichte muz. 13 40 Licht programma
(herh.). NCRV: Promenade-ork. 14.35 Gram. 15 35
Instr. kwint. 16 00 Bijbeloverdenking. 16,20 Piano
recital. 16 50 Gram. 17.00 Voor de jeugd 17 30
Gram. 17 40 Beursber 17.45 Politiekapel 18 15
Sportrubriek. 18 3.0 Israëlische volksliederen en
-dansen. 18.50 Sociaal perspectief, praatje 19 00
Nieuws en weerber. 19.10 Op de man af, praatje
19.15 Gram. 19 30 Radiokrant. 19 50 Polit lezing
20 00 Gevar. progr. 22.30 Nieuws 22.40 Boekbespr
22.55 Viool en piano 23.30 Vers in het gehoor,
litterair progr 23 55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7 00 AVRO. 7 50 VPRO
8 00—24 00 AVRO
AVRO: 7 00 Nieuws 7.10 Gymnastiek. 7 20 Gram
VPRO: 7.50 Dagopening AVRO. 8.00 Nieuws. 8 15
Gram. 9.00 Gyrrn voor de vrouw 9 10 De groen
teman. 9.15 Gram 9 40 Morgenwijding 10.00 Gram
10 50 Voer de kleuters 11 00 Kookpraatje 11 15
Gram 11 15-Hawaii, eiland in de zon, lezing (I)
12 00 Lichte muz 12 30 Land- en tuinbouwmeded
12 33 Promenade-ork. 13 00 Nieuws 13 15 Meded
en gram 13 25 Beursber 13 20 Lichte muz 14 00
Alt bas en piano 14 30 Voor de vrouw. 15 05 Or
gelspel. 15 30 Voordr 15 50 Cello en piano 16 20
Gram. 17.05 Gram voor de jeugd 17 30 Voor de
jeugd. 18 00 Nieuws 18 15 Eventueel actueel 18 20
Gram 18.30 Rallye de Monte Carlo 1062 18 35
Gesproken brief 18.40 Lichte muz 19 00 Voor de
kleuters. 19 05 Chansons en Vogelkwartier, hoor
spel 20.00 Nieuws. 20.05 Radio-philharm ork en
solist. 21 00 Dat zijn mijn zaken niet. hoorsp 22 25
Gram. 22.30 Nieuws en meded 22 40 Act. 23 00
Sportact. 23 10 Discotaria. 23 55 24 00 Nieuws
BRUSSEL. 324 m
12 00 Nieuws 12 03 Gram 12 30 Weerber 12 35
Amus.muziek 12 50 Beursber 13 00 Nieuws 13 15
Kamermuziek 14 00 Schoolradio 16 00 Beursber
fjanse les 16.21 Negrospirituals 16 55 Gram
17 00 Nieuws. 17 15 Voor de kinderen 18 15 Lichte
muz. 18 20 Voor de soldaten 18 50 Sportkroniek
19.00 Nieuws. 19 40 Lichte muziek 20.00 Voor de
vrouw 2100 Ork conc 22.00 Nieuws. 22.15 Gram
22.5523 00 Nieuws.
HOE WORDT MEN DIRIGENT? De meeste dirigenten zijn hun loopbaan
begonnen als orkestlid. Gehoor gevend aan de aanwijzingen die zij vanaf de
katheder ontvingen, scherpten zij hun observatie voor de middelen en wegen
die een dirigent ten dienste staan om zijn bedoelingen in klank om te zetten.
„Er bestaan geen slechte orkesten, alleen slechte dirigenten", is een uitspraak die
veel waars bevat. De goede dirigent moet in staat zijn tachtig tot honderd man
die er ook voor hun loonzakje zitten om te vormen tot één grote resonantiekast
waarin de muziek vibreert van leven en aandoening.
ZIJN GEZAG ontleent hij aan een ken
nis van de partituur die de orkesteleden
die slechts hun partij voor zich hebben,
niet behoeven te bezitten. Zij kennen hun
instrument, hij moet er althans de mo
gelijkheden en grenzen van weten om
niet het respect van zijn medewerkers
met één slag te verliezen. Het orkest kan
onder zijn handen als een glorieus instru
ment klinken, maar wee hem als hij ver
geet dat het geen dood dinQ is, maar
een verzameling mensen met hun (on-)
hebbelijkheden en kwaliteiten. Tact is wel
een eerste vereiste voor de musicus die
orkestleider wil worden. Dat veronder
stelt mensenkennis en die kan niet ge
leerd, maar slechts verworven worden.
WAT WEL GELEERD kan worden is
een bepaalde handvaardigheid die voor
het leiden van een orkest onontbeerlijk is
door middel van een scholing die op de
praktijk gericht is. De conservatoria bie
den hiertoe in het algemeen te weinig ge
legenheid. Do aankomende orkestmusici
aan deze instellingen zijn weliswaar ver
plicht de zogenaamde „orkestklasse" twee
maal per week bij te wonen, maar de
Advertentie
ftmtona
Franco Ferrara, de Italiaanse dirigent
die dit jaar als docent optreedt tijdens
de tiende dirigentencursus van de
Nederlandse Radio Unie.
geregelde leiding hiervan berust terecht
bij een ervaren musicus. Slechts bij uit
zondering krijgt een directie-leerling gele
genheid zich met mede-studenten te oefe
nen. Als hij dan voor een „echt" orkest
komt te staan, is zijn positie niet benij
denswaardig. Men vergete niet dat de wil
van de dirigent tijdens de repetities vrij
wel wet dient te zijn. Zijn directieven moe
ten onmiddellijk uitgevoerd worden, en
hij belichaamt (letterlijk) de hoger-ge-
plaatste zoals die in de huidige maatschap
pij slechts in de militaire sector denk
baar is.
SINDS 1953 voorziet de dirigentencursus
van de Nederlandsche Radio-Unie in deze
lacune tussen het onderwijs en de prak
tijk. De cursus wordt dit jaar dus voor
de tiende maal gehouden, van 18 juni tot
en met 20 juli, onder leiding van Franco
Ferrara, dirigent van de Accademia di
Sancta Cecilia te Rome. Behalve diens
naam treft men in de lijst der docenten
uit voorgaande jaren aan: Paul van Kem
pen, Ferdinand Leitner, Willem van Ot-
terloo, Albert Wolff en Carlo Zecchi. Na
een toelatingsexamen dat (onder meer)
grondige kennis van het partituur-lezen en
van de analyse van orkestwerken omvat,
worden vijftien kandidaten toegelaten. Na
de eerste week volgt een splitsing: tien
werkende cursisten worden gehandhaafd
en kunnen praktisch aan de cursus deel
nemen, de overige vijf worden ingedeeld
als „werkend hospitant".
De lessen hebben twee maal daags ge
durende tweeenhalf a drie uur plaats. Ten
behoeve van de cursus staan ter beschik
king een strijkkwintet met piano, het Pro
menade-Orkest, het Omroeporkest, het Ra
dio-kamerorkest en het Radio Philharmo-
nisch Orkest. Hieruit kunnen tevens, naar
keuze van de docent, kleinere ensembles
worden samengesteld. Voor de aankomen
de orkestdirigent is uiteraard een bijzon
der fijn gehoor een noodzakelijk werktuig.
Om dit te scherpen dienen de lessen in
gehoorscholing die gegeven worden door
Willem Hijstek, directeur van het Conser
vatorium te Maastricht Aan het eind van
de cursus krijgen de werkende cursisten
gelegenheid op een openbare les met pu
bliek in één der studio-gebouwen een con
cert te dirigeren. Er zijn dan vertegen
woordigers der vier grote radio-omroepen
aariwezig, om uit te maken of één of
meer cursisten in aanmerking komen om
tijdens het komend seizoen geëngageerd
te worden.
DE DIRIGENTENCURSUS van de N.
R.U. heeft in de tien jaar van haar be
staan haar nut bewezen, naast soortgelijke
instellingen in het buitenland, onder an
dere te Salzburg en te Perugia. Bernard
Haitink heeft er zijn opgang van violist
in een radio-orkest tot dirigent van het
Concertgebouw grotendeels aan te danken
In het seizoen 1962-'63 zal een drieender-
iig-jarige Amerikaan Donald Johanos,
thans naast Georg Solti dirigent van het
Dallas Symphony Orchestra, enige keren
het Concertgebouworkest leiden. Deze uit
nodiging heeft hij te danken aan het feit
dat de aandacht op hem viel tijdens de
dirigentencursus te Hilversum in 1957.
Sas Bunge
Uit de aard der zaak hebben wij
in onze rubriek in de afgelopen maan
den verscheidene malen uw aandacht
gevraagd voor de grote vergadering
van de Wereldraad van Kerken, die
aan het einde van het vorige jaar in
New Delhi werd gehouden. Nog steeds
is men niet uitgepraat over alles wat
daar is besproken en behandeld. In
de grote Europese en Amerikaanse
dag- en weekbladen zijn in de laatste
paar weken uitvoerige nabeschouwin
gen geplaatst, waarui: men kan op
maken welke de belangrijkste indruk
ken zijn die de derde Assemblee heeft
achtergelaten. Wij willen onze bericht
geving betreffende „New -Delhi" af
sluiten door u, in verkorte vorm, en
kele perscommentaren uit verschillen
de landen voor te leggen, die als een
reeks slotconclusies kunnen worden be
schouwd.
The Times, Londen: „De Derde As-
semblee van de Wereldraad van Ker-
ken in New Delhi heeft haar bena-
ming meer wezenlijke inhoud gegeven.
Het toetreden van de Russische Ortho-
doxe Kerk en haar zusterkerken in
Boelgarije, Polen en Roemenië heeft
stimulerende effecten gehad. Enkele
Oosteuropese kerken waren reeds lid
B van de Wereldraad, en een belangrij-
ke vergadering werd in Hongarije ge
il houden in 1956. maar pas nu is het
H christelijk getuigenis in de communisti-
B sche landen krachtig vertegenwoordigd.
Ofschoon de Rooms-Katholieken niet
B meer zijn dan waarnemers, verliest
de betichting (aan het adres van de
Wereldraad) van een geheel prote-
stantse aangelegenheid te zijn haar
geldigheid. Tegelijkertijd wordt de
j| evangelische kleur van de Raad steeds
sterker door de integratie met de In-
ternationale Zendingsraad en het toe-
laten van de groeiende gemeenschappen
in Zuid-Amerika en de pas onafhanke-
Lijk geworden kerken in Afrika.
Enkele vraagstukken van deze we-
reldvergadering blijven onopgelost.
Duizend gedelegeerden zijn te veel
voor het denken als een (goed func-
tionerend demokratisch) lichaam, maar
van een dergelijk denken zal er spra-
jg ke moeten zijn, indien alle bij de We-
reldraad aangesloten kerken een effek-
p tieve stem zullen hébben bij het uit-
5 stippelen van de toekomstige samen-
werking. Het streven naar zichtbare,
H in tegenstelling tot de louter „geeste-
lijke" eenheid kreeg te New Delhi
steun; maar men kan betwijfelen of
H het in grote mate werd bevorderd
iaargelaten of zo iets mogelijk was
>p een zo velen omvattende vergade-
-ing".
The Christian Century, Chicago: „De
voornaamste critici van de actie voor
s het toelaten van de Russische Kerk
tot het lidmaatschap van de Wereld-
raad, zijn vertegenwoordigers van en-
kele Orthodoxe kerken geweest. Hun
krachtig bezwaar is gebaseerd op hun
overtuiging, dat de Russische Kerk be
ll heerst wordt door de communistische
regering van Rusland. Zij zouden hun
ambt niet kunnen handhaven indien
dit niet waar was. Maar daarmee is
nog niet alles gezegd. Een wezenlijk
element in deze geschiedenis is het
B feit. dat in Rusland millioenen chris-
tenen het geloof hebben behouden en
het nog onderhouden na veertig ja
il ren van druk. vervolging en intimi.
datie. Deze zwijgende millioenen vor-
men de Russische Kerk die toegela-
ten werd tot het lidmaatschap van de
Wereldraad van Kerken. Dit lidmaat-
schap bemoedigt hen, maakt hun ge-
tuigenis sterker en houdt hun verzet
tegen het atheïstische materialisme
gaande.
H Oecumenische kerkelijke voormannen
houden er rekening mee, dat het toe-
laten van de Russische Kerk tot de
H Wereldraad door de vijanden van de
oecumenische christenheid zal worden
gebruikt als een bewijs, dat de Raad
„halfzacht is inzake het communisme"
een bewering die eenvoudig niet
waar is. Niettemin hebben de leden-
kerken vóór toelating gestemd in de
overtuiging dat dit het enige juiste
christelijke is wat men kan doen, en
in het vertrouwen dat de meeste men
sen van de kerk hun handelen zullen
goedkeuren".
De Neue Zürcher Zeitung schrijft in
een uitvoerig commen'aar, dat de nieu
we basis van de Wereldraad van Ker
ken een duidelijke aanwijzing is, dat de
kerken bereid zijn „boven de meer
uiterlijke gemeenschap uit te komen tot
een werkelijke gemeenschap". De Köl-
nische Rundschau ziet de toelating van
de orthodoxe kerken „geestelijk, kerke
lijk en oecumenisch als een reusachti
ge vooruitgang" en de Berliner Tages-
spiegel schrijft, dat op het grondgebied
van Azië zichtbaar is geworden dat de
Oecumene uit „het stadium is getreden
waarin zij een angelegenheid was voor
specialisten".
De rooms-katholieke commentaren op
de Assemblee te New Delhi zijn in de
franstalige pers zeer talrijk en overwe
gend positief geweest. Zo begroet het
weekblad Témoignage Chrétien de ook
voor de rooms-katholieke wereld belang
rijke toelating van de orthodoxe ker
ken van Rusland en andere Oosteuro
pese landen als leden van de Wereld
raad met vreugde, aangezien hiermee
een groep van kerken, die in dogma
tisch en kerkelijk opzicht dicht bij de
rooms-katholieken staan, aan invloed
wint. Ook verwelkomt het blad de inte
gratie van de Wereldraad met de In
ternationale Zendingsraad; het ziet
daarin een ontwikkeling die evenwijdig
loopt met de r.k. kerk. „Elke kerk
moet zich van haar zending bewust
zijn". Tenslotte stelt Témoignage Chré
tien het op prijs, dat de basis van de
Wereldraad de rug toekeert aan de i
„vrijzinnige en relativerende tenden- j
zen" en zich wendt tot een intellectuele
en geestelijke discipline die gegrond is
op de Heilige Schrift, de gemeenschap-
pelijke noemer van alle belijdenissen.
Een bewijs voor het feit, dat de We-
reldraad zijn toekomst niet laat bepa- j
len door het verleden, ziet het onafhan- i
kelijk dagblad Le Monde in het besluit
van de secretaris-generaal dr. W. A.
Visser 't Hooft, in 1965 zijn ambt neer I
te leggen. Inderdaad, aluds Le Monde, I
moet de oecumenische beweging bereid j
zijn tot voortdurende vernieuwing, de j
gebeurtenissen vóór zijn en open staan j
tegenover alles wat nieuw IS'. Niet de
letter, maar de geest moet haar be- i
heersen. i
Het Deens Kristeligt Dagblad vindt,
dat de datum waarop de Russische en
drie andere orthodoxe kerken werden j
toegelaten tot de Wereldraad met rode i
letters moet worden geschreven in de
annalen van de Kerk. Het blad merkt
op, dat nu vrijwel de gehele orthodoxe j
wereld deel uitmaakt van de oecume- i
nisc'ne broederschap en dat daarmee
een eind gemaakt wordt aan de praat- i
jes van hen die beweren, dat de oecu-
menische beweging een unie van ge-
reformeerde" (reformatorische) ge-
zindten zou zijn. De kerken van i
het Westen moeten hun mogelijke ge- I
voelens van onbehagen over de politie- j
ke betrekkingen van deze nieuwe leden j
in Dedwang houden en een broederlijke i
hand naar hen uitstrekken, aldus Kris-
teligt Dagblad. De krant besluit aldus; i
„Alle Deense gezinnen, die ernstig ver- j
langen naar broederschap in Christus,
hebben reden om verblijd te zijn. Nie-
mand kent de toekomst. Maar nauwe- i
lijks één van hen die diep betrokken j
zijn in het werk van de oecumene, had
ook maar het minste gewetensbezwaar
om deze stap te doen. Hun blijdschap i
was geheel echt, hoewel ze zeker hun
ogen niet sloten voor de vraagstukken I
die hierin liggen besloten."
i|||lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll||||||||||IHI!linil|||linillllllllllllill|liiiii|i|||iii|||||||lililiii|i||IH!lllllllllllllllllllll!llllllllll|l
De filmregisseur Charles Huguenot van
der Linden is vandaag naar Stockholm
vertrokken om in samenwerking met een
Zweedse scenarist de laatste hand te leg
gen aan het draaiboek voor een nieuwe
Nederlandse speelfilm, met name de film
„De wilde jaren" gebaseerd op een roman
van de Vlaamse auteur Piet van Aken,
met wie hij tot overeenstemming kwam
over de verfilmingsrechten.
Het ligt in de bedoeling van de filmer
dadelijk na zijn terugkeer, over enkele
weken, te beginnen met de voorbereiding
van deze film, die in eigen productie ter
hand zal worden genomen. Van der Lin
den wordt vergezeld door zijn medewerker
Jan Wiertsema, die hem reeds bij de re
gie van verscheidene kortere films as
sisteerde. Van een nieuwe korte speelfilm
van Van der Linden, „Big city blues", is
de première binnenkort te verwachten.
Jack Lemmon, Shirley MacLaine en
Charles Laughton hebben met de produ
cer-regisseur Billy Wilder contracten gete
kend voor het spelen van de hoofdrollen in
een verfilming van „Irma la douce". De
buitenopnamen zullen in en om Parijs
plaats vinden.
Prof. dr. M. S. Ipsirogiu. Onder aus
piciën van het Nederlands Instituut voor
het Nabije Oosten te Leiden, zal de beken
de Turkse kunsthistoricus prof. d M. S.
Ipsirogiu uit Istanbul, in de tweede helft
van februari een aantal voordrachten in
Nederland komen houden in het kader van
de Nederlands-Turkse culturele betrekkin
gen alsmede in samenwerking met de cul
turele afdeling van de Raad van Europa
Prof. Ipsirogiu is een expert op het terrein
van de Turkse miniatuurkunst en van de
oud-christelijke kerkbouw in Turkije.
N.S.O.-galaconeert. Prinses Beatrix
zal morgenavond het gala-concert van het
Nederlands Studenten Orkest, ten bate van
het Nederlands Studenten Sanatorium en
het Universitair Asyl Fonds bijwonen. Het
concert wordt gegeven in het gebouw van
K en W. in Den Haag. Het orkest speelt de
eerste suite /an T. S. Bach, het vioolcon
cert van Ton de Leeuw, geschreven voor
het Nederlands Studenten Orkest in op
dracht van het Prins Bernhard Fonds
(solist: Theo Olaf) en de eerste symfonie in
D van Schubert.
Toneelgroep „Centrum". Thorvald Du-
dok van Heel zal de toneelgioep ..Centrum''
aan het eind van het seizoen verlaten,
waarvan hij zakelijk leider is.
Speelplan van „Forum". Het operagezel
schap „Forum" te Enschede heeft het
speelplan voor het seizoen 1962-- 1963 be
kendgemaakt. „Forum" begint met de pre
mière van „Die Fledermaus" van Johan
Strauss die op 6 september in de Twentse
Schouwburg wordt gegeven; op 24 septem-
vdgt „Die verkaufte Braut" van Sme-
tana; op 3 oktober wordt „II Trovatore
van Verdi opgevoerd en op Tweede Kerst
dag volgt de première van „Der Rosen-
kavalier" van Richard Strauss Forn»ri
heeft de bariton Antoon Huijsman van Je
Vlaamse Opera te Antwerpen geëngageerd.
