Rendez-vous met het verleden
VISSERTJE PLUM
Ideale zeevakantie voor
jongens op kampeer schip
PUZZEL no.
PANDA EN DE DIENOMAAT
1
Poïle,
Pelli en
Pintfo
DOOR CLEMENS LAAR 1
Joegoslavië verlaagt
vakantietarieven voor
hotels en pensions
w
^Hoe is het ontstaan?^
Ons vervolgverhaal
.J
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1962
TARAKAN-REIZEN" HERLEVEN
Snorken in het parlement
Dit woord
GOEDGEEFS
N_.
33. Pelli geeft gereedschap, Volle en Pingo beginnen dadelijk een boom
te zagen„Nou", zegt Polle, „Zeerob heep, gelijk, het zijn hier erg
ouderwetse knapen, ze schijnen helemaal niet met hun tijd mee te gaan!"
„Als ze nog niet weten wat een wiel is, hebben ze natuurlijk ook geen
idee, wat een harmonika of een grammofoon is! Nou, het wiel is bijna
klaar". „Hier, oude vriend, hier heb je een wiel, nu kun je op je gemak
een fiets uitvindenof een autoped!"
t
1
45)
Avourneen ried elk van mijn gedach-
ten en voegde zich daarnaar en dat
duurde niet eens lang, nauwelijks zat
ik in het zadel of het was al zo.
1 Iemand had mij eens verteld, dat
E ook de paarden van de Spaanse hof-
rijschool bij de stoeterij van Lipizza
in Wenen zo'n meer dan verfijnd, on-
gelooflijk ontwikkeld aanvoelingsver-
mogen hebben. Het is een soort ken-
nen van de mens die voor rijden aan-
leg heeft, dat zich in het bloed van
E die dieren uit ervaringen van duizen-
den jaren handhaaft.
Een ogenblik kwam de zonderlinge
E gedachte bij mij op, dat de paarden,
5 die men werkelijk goed berijdt, zo-
veel als liefhebbende schepsels zijn,
H maar dat die Lipizzaanse paarden
E dan zo ongeveer de courtisanen on-
der de paarden waren
Ik paste er wel voor op, die gedach-
E te verder uit te spinnen of onder
5} woorden te brengen. Maar dikwijls
g dacht ik toch, hoe heerlijk het zou
zijn Avourneen eens volgens alle rege-
len der kunst in dressuur te kunnen
E berijden. Met haar eens aan een wed-
ij strijd te kunnen deelnemen
Nicoline voelde het, want op een
gegeven ogenblik, terwijl ik daar
weer aan dacht, zei zij ineens: „Van
Avourneen zou ik nooit kunnen schei-
den. Nu npg. minder dan eerst. Maar
het veulen mag je hebben, als het
zich gunstig ontwikkelt, ruitertje. Of
een ander veulen van haar
Bij alle melancholie van dat ogen-
E blik had het voor mij toch een pretti-
ge gedachte moeten zijn, eens een
dochter van Avourneen te mogen be
ll zitten, maar inplaats daarvan over-
viel mij een gevoel van angst.
Misschien was het ook het voorge-
jg voel, dat het ogenblik al dichtbij was,
waarop mij alles zou worden ontno-
men, wat mijn hart vervulde. Niets
E zou er overblijven van het smartelij-
ke, niets van het bitterzoete van die
dagen.
Toen ik Avourneen voor haar box
het zadel afnam had ik ineens het ge-
jjj voel alsof mij iemand van achteren
aanraakte. Toen ik mij langzaam en
als verlamd omkeerde, stond een
paar passen van mij verwijderd, Pat
mij strak aan te kijken.
Zijn gezicht was weer volkomen
zonder uitdrukking. Ik wilde iets zeg-
gen, om hem te begroeten, maar ik
jjjj kon geen woord uitbrengen.
Eindelijk keerde Pat zich langzaam
van mij af en ging weg. Maar na een
E paar passen bleef hij staan en kwam
naar mij toe. Nu gaat het gebeuren,
dacht ik, nu slaat je vriend Pat je in
H jé gezicht. En gelijk heeft hij, dui-
zendmaal gelijk. Ik voelde mij
vreselijk ellendig, want ik wist, dat
ik een verrader was.
Uiterlijk was ik het geenszins. On-
E danks het verbod van pater Quentin,
had ik verschillende keren gepro-
beerd Nicoline te zeggen, wat er in
die nacht eigenlijk gebeurd was. Het
E kwam mij voor, dat dit veel voor
E haar zou ophelderen, dingen die haar
met betrekking tot Pat zichtbaar ver-
ontrustten.
Maar. Nicoline had mij niet aan het
E woord gelaten en na een vermoeide
terugwijzing was zij tenslotte woe-
dend geworden. „Hou je mond. Laat
s Pat er buiten."
E Ik had niet alleen, moeten spreken,
E maar ik had haar de waarheid in het
gezicht moeten schreeuwen. Ik deed
het niet en het gaf mij zowaar een
stille en kleinzielige voldoening, dat
E ik een voorwendsel had het niet te
E doen. Ik was niet alleen een verra-
der, maar ook een laffe leugenaar.
Dat gevoel van een plotseling in
E mij doorbrekende zelfverachting deed
E mij ineens met dichtgeknepen keel
zeggen: „Als je nu op mij wilt schie-
ten, Pat, vooruit dan maar en
met een armzalige poging om mijn
E figuur te redden: „Je kunt zelf kie-
zen: hagel of pijl en boog
Pat stond vlak voor me. Hij was
zo mager geworden
5 „Ik wilde je er alleen aan herinne-
ren, Kaspar, dat morgen de point-to
ll point-rit is en dat wij tweeën daar
5 cok aan meedoen. Overigens: hoe
gaat het?"
Hij reikte mij de hand. De mijne
leek wel honderd kilo te wegen. „Wil
E je het paard zijn zadel niet afnemen?
E Ik denk, dat het je ruiterhart wel vol-
daan heeft
Ik stamelde zoiets, van dat Avour-
neen een zeldzaam, waarschijnlijk
E een uniek paard was, waarop Pat
knikte en naar de grond staarde.
„Ja ja, dat kan ik me Voor
st stellen".
E Toen hij met een eigenaardige
§j strakke beweging zijn arm uitstrekte,
cm Avourneen over het voorhoofd te
strijken, ging de merrie achteruit.
E Maar toen stak zij haar hals uit en
snoof vlak voor zijn hand de lucht op.
Weer knikte Pat op zijn koele ma
nier:
„Zij mag mij wel, waarschijnlijk
zelfs heel erg, maar ze is bang voor
me
Toen ging hij.
Nicoline was de hele dag nergens
te zien. Ook 's avonds liet zij zich
verontschuldigen. Met z'n drieën za
ten wij tenslotte in de bibliotheek
rond de haard, zonder veel te zeggen.
We hadden het over de cross-country
van de volgende dag, van Crailsham-
Manor naar Glenmnre Glades, maar
eigenlijk was het alleen pater Quen
tin, die het woord voerde. Pat en ik
gaven alleen nu en dan met een enkel
woord antwoord op zijn vragen
„Met welk paard rijdt u morgen,
mijnheer Godeysen?"
Het kwam mij zelf onwaarschijnlijk
voor, maar ik had werkelijk nog geen
ogenblik aan het paard gedacht,
waarmee ik 's anderendaags aan een
van de moeilijkste wedstrijden van
Ierland zou deelnemen".
„Ik weet het eerlijk niet", zei ik
aarzelend, maar eigenlijk ook volko
men onverschillig. „Waarschijnlijk
Beau Geste. Van alle paarden, die
Pat heeft, heb ik die wel het beste in
de hand." Pat wendde zijn blik van
het dovende vuur af. Het was niet
duidelijk, maar het leek er toch op,
alsof hij spottend lachte. „Helemaal
juist is dat niet. Bovendien kan er
van Beau Geste absoluut geen sprake
zijn. Hij heeft geen uithoudingsver
mogen."
„Wat dan?" vroeg pater Quentin.
Pat trok de schouders op:
„Mon Père, u vraagt, alsof u drie
dagen in Ierland en pas drie uren op
Eryllgobragh bent. Ik weet niet wel
ke paarden Kaspar en ik zullen berij
den. Dat hangt van het weer af en
van het terrein. Als het droog blijft
gaan we door het dal, bij vochtig
weer gaan we over de Glenmore heu
vels".
In de heuvels van Glenmore lagen
de beruchte steengroeven van Crails-
ham. Zij vormden terrassen, die tel
kens door een muurtje van elkaar ge
scheiden waren. Naar het zuiden toe
eindigden de groeven in een zacht
glooiende helling van steenslag. In
het noordelijk gedeelte vielen zij ze
ven tot tien meter steil in de diepte;
dat was het gedeelte, waar de vos
een kans zou gemaakt hebben.
De cross-country Crailsham-Manor
tot Glenmore Glades liep over onge
veer twintig kilometer en in tegen
stelling tot de Duitse gewoonte, kon
elke ruiter zelf zijn koers bepalen.
De rechtstreekse weg over de heu
vels van Glenmore was wel belang
rijk korter, maar in dat geval moest
men over de ingewikkelde muren en
de steenhellingen, om nog te zwijgen
van de talloze kloven op het daar
voor gelegen hoogveen, terwijl de
weg door het dal bijna geheel vlak
was. Bij deze laatste koers kwam na
tuurlijk veel op snelheid aan.
Bij vochtig weer echter waren de
voordelen van deze weg aanzienlijk
minder en doordat de grond dan te
v/eek was, werden het veeleer nade
len Het was daarom volkomen be
grijpelijk, dat Pat 's morgens zou be
slissen, welke paarden wij zouden
nemen.
„Moeten we de paarden naar
Crailsham rijden?" vroeg ik, alleen
om het beklemmende zwijgen te ver
breken.
Ik moest het nog eens vragen, voor
dat Pat afwezig antwoordde:
„Ik denk, dat we met de wagen
gaan. Ik laat de paarden direct naar
de start brengen."
Ik lette nauwelijks op wat hij zei.
Die hele wedstrijd was mij volkomen
onverschillig geworden
Wat zou Nicoline thans doen?
Zou zij slapen?
Ik probeerde mij haar voor te stel
len terwijl zij sliep, of een boek zat
te lezen. In alle geval een vredig
beeld. Maar ik zag haar telkens met
een betraand gezicht.
De pater stond op. Ineens zei hij,
zachtjes en naar het mij voorkwam
zonder zin en samenhang:
„Gods wegen zijn niet onze wegen."
Pat staarde hem aan. Plotseling
begon hij luidkeels te lachen.
„Wat is dat een buitengewone wijs
heid mon Père!"
„Het is geen buitengewone wijsheid
maar de belangrijkste. Wij moeten er
bij al onze beslissingen steeds aan
denken."
„Als men maar uit elkaar kon hou
den, welke Zijn wegen zijn en welke
de onze."
„Dat leert men", zei pater Quentin.
„Hij wijst het ons. Wij hoeven ons
alleen te behoeden voor willekeur."
(Wordt vervolgd)
IÏÏIIII!llllilll4l!l>llllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllll!llllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllll
4g49. Maar wat gebeurde er inmiddels
in het vissersdorp? Tja daar zaten de
vissers in zak en as. Want ze waren alle
maal thuisgebleven met die storm; maar
iemand had gezien, dat vissertje Plum
toch uitgevaren was.
En nu was hij niet meer teruggekomen.
Zijn huisje stond er leeg ent-verlaten. En
hoe de mannen ook zochten, vissertje Plum
was verdwenen
(Van onze Amsterdamse redacteur)
De Stoomvaartmaatschappij Nederland
heeft besloten, deze zomer de voor de oor
log zo populaire „Tarakan"-reizen te her
vatten. In 1935, 1936 en 1939 maakte het
vrachtschip „Tarakan", dat als een groot
kampeerschip was ingericht, met jongens
van 12 tot en met 17 jaar weekreizen naar
de Noorse fjorden. Zo'n reis kostte des
tijds f25,-, alles inbegrepen.
De „Tarakan" is evenals haar zuster
schepen verkocht aan de sloper. De maat
schappij Nederland zal nu het 9.500 ton
metende motorschip „Borneo" tussendeks
voorzien van 800 slaapplaatsen. Van 7 juli
tot 10 september zal de „Borneo" tien rei
zen maken, waarbij de vroegere „Tara-
kan"-reis is uitgebreid met korte bezoe
ken aan de Zweedse haven Göteborg en
de Noorse hoofdstad Oslo. Het bezoek aan
de prachtige Sognefjord aan de Noorse
kust blijft echter op het programma
staan.
Het is wel duidelijk, dat het vooroorlog
se tarief niet kan worden gehandhaafd.
Goedkoper dan 190,- kan het echt niet.
De jongelui krijgen voor dit bedrag lig
ging, vervoer en stevige maaltijden op het
schip en excursies in de drie plaatsen,
waar zij aan wal gaan. De „Borneo" zal
's zaterdagmiddags van Den Helder ver
trekken en daar de volgende zaterdagoch
tend weer aankomen.
Trein- of buspassage van de woon
plaats naar Den Helder en terug zijn,
dankzij een regeling met de Nederland-
sche Spoorwegen, bij de reissom inbe
grepen.
Groepen van 16
Kapitein F. P. A. Jamin van de „Bor
neo" is bijzonder enthousiast over het
initiatief. Hij voer destijds als stuurman
op de oude „Tarakan" en is een groot
vriend van Scandinavië. Hij heeft onlangs
een maand achtereen door Noorwegen en
Zweden gezworven om een zo aantrekke
lijk mogelijk reisprogramma samen te
stellen. In Göteborg zal o.a. de duizend
jaar oude Bohusburcht worden bezichtigd,
in Oslo worden de schepen van de ont
dekkingsreizen van Amundsen en Thor
Heyerdahl bekeken en wordt een bezoek
gebracht aan het stadhuis en enige andere
gebouwen en in de Sognefjord kan men
zich ontschepen voor een voettocht naar
de Boya-gletsjer.
Om de 800 knapen onder controle te hou
den, worden zij verdeeld in groepen van
16 jongens. Iedere groep komt onder lei
ding van een volwassene, meestal een le
raar of een jeugdleider.
Dezer dagen heeft de Maatschappij Ne
derland alle middelbare-, mulo- en iagere
technische scholen in ons land bericht, dat
de oude „Tarakan"-reizen worden hervat.
Men hoopt dat de groepen van 16 jongens
op de scholen reeds worden samengesteld
en dat er een eigen onderwijzer of leraar
meegaat. Ook zullen de jeugdverenigingen
worden uitgenodigd groepen samen te
stellen.
Bij uitzondering zullen de jongelui indi
vidueel kunnen boeken.
Niet voor meisjes
De meisjes hebben pech: zij mogen niet
mee op de „Borneo". De voornaamste
reden van deze discriminatie is de alco-
modatie, die aan kamperen doet denken.
Zou men een reis voor meisjes organise
ren, dan zouden bijvoorbeeld speciale was
gelegenheden moeten worden gebouwd,
terwijl de jongens „geacht worden zich
aan dek te kunnen wassen". Bovendien is
het op het voor vervoeren van vracht in
gerichte schip niet mogelijk de 50 koppen
tellende bemanning blijvend van de pas
sagiers te scheiden en Kapitein Jamin
vreest, dat zijn mannen bij een scheeps
lading vrouwelijke „tieners" moeilijk
het hoofd bij hun werk zullen kunnen hou
den.
Tijdens de reis zullen de jongens vol
op gelegenheid krijgen om op het schip
rond te neuzen. De maatschappij zal de
normale bemanning niet alleen uitbreiden
met een dokter en twee verplegers en
civiel personeel voor koken en bediening,
maar ook met extra-stuurlieden en werk
tuigkundigen, die de jongens alles van de
schepen en het varen kunnen vertellen.
„Sea-mlnded" maken
De „Tarakan"-reizen waren voor de oor
log een enorm succes. Duizenden hebben
hieraan een prettige jeugdherinnering be
waard. Mr. J. A. G. Jonckheer, directeur
van de Maatschappij Nederland hoopt dat
de Nederlandse jongeren, mede door deze
jeugdreizen, meer „sea-minded" worden,
„Wel niet dusdanig", zegt hij spijtig, „dat
de deelnemers aan deze reizen zich na hun
terugkeer onmiddellijk voor een baan zul
len melden, maar wel zullen zij uit deze
kennismaking van de zeevaart iets in hun
hart meenemen, zoals het Hollandse jon
gens betaamt."
Deze week heeft voerman Gianbattista
Marchese zijn 180.000ste rit tussen de
dorpen San Ermete en Vado in deze
Horizontaal: 1 grondslag; 8 insekt; 9 vo
gel; 10 getijde; 12 deurstijl; 14 voorzetsel;
15 plant; 17 sportbeoefenaar; 19 stof uit de
walvisbaard; 21 pers. voornw.; 22 reptiel;
25 boom; 26 aansporing; 28 vismand; 3d
groezelig; 32 pers. voornw,; 33 soort onder
wijs; 35 -grot; 36 voorzetsel; 37 schoenma
kersgereedschap; 38 sas; 39 voorzetsel; 40
zoon van Jozef; 43 kort ogenblik; 44 voer
tuig; 45 tijding; 46 drank; 48 rondhout; 49
titanium; 50 register; 52 spil; 54 Europese
hoofdstad; 57 tijdruimte; 60 onbegroeid; 61
loot; 63 vlechtwerk; 64 Chinese maat; 65
element; 67 bijwoord; 68 oever.
Verticaal: 1 lichamelijk; 2 bijwoord; 3
aanwijzend voornw.; 4 deel van een etmaal;
5 voorzetsel; 6 bijwoord; 7 deel van een
breuk; 8 deel van een schip; 11 oeverge
was; 12 rivier in Italië; 13 voorzetsel; 15
vogel; 16 muzieknoot; 17 uitslag; 18 knol;
19 wel; 20 bezinken; 23 zeuren; 24 zelf
zucht; 27 voegwoord; 29 ziekte; 31 holte
onder de arm; 32 rentmeester; 34 grond
soort; 36 kuil; 41 zangstuk; 42 interval; 45
dierengeluid; 47 goudgehalte; 49 schop; 51
Germaanse god; 53 nauw; 55 pers. voornw.;
56 namelijk; 58 landbouwwerktuig; 59 lek
kernij; 61 roem; 62 deel van een boom;
65 grondtoon; 66 voorzetsel.
Inzendingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit
te zflft.
zfihi
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 21
Horizontaal: 1. veteraan; 5 versie; 10 re
gatta; 11 Aramees; 12 tolunie; 13 stamper;
14 kommer; 16 vagebond; 19 netenkam; 21
opstel; 24 sterrit; 25 aanhang; 27 plataan;
28 portuur; 29 aprils; 30 plankton.
Verticaal: 1 versteken; 2 tegel; 3 roton
de; 4 azalea; 6 etalage; 7 sleepboot; 8 etser;
9 aanslag; 15 metselaar; 17 delegeren; 18
kantine; 20 normaal; 22 paneren; 23 na
spel; 24 sepia; 26 acuut.
PRIJSWINNAARS PUZZEL NUMMER 21:
7,50: Mevrouw J. Riedijk-Dirksen, M.
K. Hofstedestraat 20, IJmuiden; 5,
Mevrouw J. A. Julsing, Dr. Leijdsstraat 89,
Haarlem; 2,50: C. de Vries, De Genestet-
straat 2, Haarlem.
antieke reiskoets volbracht. Hij berijdt
dit traject van drie kilometer in de
omgeving van Genua nu al vijftig jaar
en heeft nog nooit over de klandizie
te klagen gehad, 's Zomers, in de vakan
tiemaanden, moeten de toeristen vaak
dagen van tevoren een plaatsje in het
schilderachtige vehikel bespreken. Mar
chese heeft in een halve eeuw vele
paarden gehad, maar slechts enkele
malen zijn passageprijs verhoogd.
(Van onze correspondent)
WENEN Volgens het Joegoslavische
persbureau „Tanjug" zullen de pension-
prijzen dit jaar voor buitenlandse toeristen
aanzienlijk worden verlaagd. Tijdens het
hoogseizoen (juli en augustus) zullen zij
ongeveer 10 percent lager liggen dan vorig
jaar. In het zogenaamde voorseizoen, de
maanden juni en september, zal een prijs
reductie van 30 percent worden toegepast.
Voor juni en na september zullen spe
ciaal de pensionprijzen zelfs met 50 per
cent verlaagd worden. Het toeristenver
keer wordt bovendien op andere manieren
vergemakkelijkt. Deelnemers aan cruises
of aan directe zee- of luchtreizen naar Joe
goslavië hebben geen visum meer nodig.
Bij aankomst in een haven of op een vlieg
veld krijgen zij een verblijfsvergunning
voor drie dagen, die tot zeven dagen kan
worden verlengd. Volgens de minister van
handel, Brecelj, zal het aantal van 3500
hotelbedden, dat vorig jaar ter beschikking
stond, tot 5.000 worden verhoogd. Boven
dien zullen in de loop van 1962 twee nieuwe
vliegvelden worden geopend, het ene in
Belgrado, het andere in Ragusa.
Het Britse Conservatieve Lagerhuislid
Gerald Nabarro heeft ruzie met zijn La-
bour-collega John Rankin. Hij heeft een
klacht tegen hem ingediend bi] de voorzit
ter van het Huis „Dat Rankin tijdens de
debatten zit te slapen, moet hij weten", al
dus Nabarro, „maar dat hij daarbij zo
luidt snorkt dat sommige sprekers zich
niet verstaanbaar kunnen maken, gaat mij
te ver".
Rankin, die 72 jaar is, heeft Nabarro
een brief geschreven waarin hij intrekking
eist van diens beschuldiging, die hij boos
aardig en absurd noemt. Nabarro heeft
dit schrijven naast zich neergelegd. De
echtgenote van Rankin heeft aan verslag
gevers verklaard: „Voor zover mij be
kend, is John in het Lagerhuis nooit >n
slaap gevallen, maar ik moet toegeven dat
hij 's nachts erg luid snorkt. Mijn vrien
dinnen hebben me echter verteld dat alle
mannen dat doen."
COf M*»TfN TOONCEÏ-
80. De Dienomaat had er als machine niet de minste
moeite mee om Jolliepop boven de gapende diepte te
houden; en laatstgenoemde sliep zacht-ademend voort
zonder zich er van bewust te zijn dat hij redenen tot
hoogtevrees had. Zij tweeën waren echter de enigen
die niet door de toestand verstoord waren. Onder hen
heerste grote verwarring; de krachttermen van briga
dier Sipkes waren niet van de lucht, professor Kalker
was uit zijn doen wegens het defect aan zijn inactiva-
tor, en Panda maakte zich zware zorgen over Jolliepop.
„Dat gaat zo niet langer", dacht hij. „Ze knoeien alle
maal maar wat en die arme Jolliepop wordt er de
dupe van. Ik moet iets doen. Als ik nu eens.
Intussen richtte Professor Kalker weer het woord tot de
brigadier. „Het is heel eenvoudig, agent," zei hij. „Er
staan ons twee mogelijkheden open. Ofwel u verschaft
me een goede collectie gereedschappen, öf u geeft me
een paar agenten mee om dit apparaat naar mijn labo
ratorium te dragen. In beide gevallen kan mijn nuttige
lnactivator vrij snel gerepareerd zijn, en dan „Nu
is het uit!" brulde de gezagshandhaver. „Ik ben dat ge
wauwel beu.' Zwijg en verroer je niet meer, of ik arres
teer je wegens het verstoren van de openbare orde!"
Dat was duidelijke taal en bij Panda deed dit de deur
dicht. „Als we de lnactivator niet kunnen gebruiken,
moet ik een héél ander plan uitvoeren," dacht hij, „en
iedere minuut is kostbaar En daarmee holde hij
weg. Hééft hij inderdaad een ander plan of laat hij
zijn vrienden in de steek?
Er zijn enige woorden van dit type:
goedgeefs, goedlachs, goed-
l6ers en goedschiks. In alle
heeft het woorddeel goed de beteke
nis: geneigd tot. Goedgeefs im
mers is: geneigd tot geven, vrijgevig,
royaal: goedlachs is: geneigd tot lachen
enz. De vorming dezer woorden is wat
moeilijk. Men kan het tweede deel dezer
samenstellingen vergelijken met woor
den als: speels (van het werkwoord spe
len), loops (van het werkwoord lopen)
en waaks (van waken). Zonder dat deze
met goed- zijn samengesteld, hebben
ze toch de betekenis: geneigd tot. Het
vreemde is nu dat de woorden g e e f s,
lachs, leers en schiks niet be
staan.
In oudere taal vindt men veel meer
samenstellingen met goed: goedspaars
(spaarzaam), goedarms (mild jegens de
armen), goedkinds (van kinderen hou
dend) e.a.
OoGH
sQfinnnm
no^n
