HOPEH
EH
DE GEVANGENEN VAN ALTONA
A A nKONDIGI/IGEH ehBESCHOUWMGEH
Sweelinck herdacht in
Teylers Museum
„Hannibal" een nieuwe
thriller van R. Feenstra
Koningin Elizabeth bezocht politiek
cabaret „Beyond the fringe" in Londen
De negen muzen
Beverwijkse Harmonie
kapel in het
Kennemer Theater
InterschoJaire expositie in
„Het Huis Van Looy"
Première bij
Nederlandse
Comedie
MAANDAG 5 MAART 1962
4
van Sartre, een belangwekkend stuk eigentijdse dramatiek
Hans van den Bergh
P. Zwaanswijk
Dr. Goldblatt overleden
Jan van Dam
Commentaar van caharetf eider: Als de Koningin
hier kan komen zijn wij in onze taak tekort geschoten"
Het weekeinde
BeefdscfTc'i'm er
P. Zwaanswijk
Waarneming AVRO-
directie
De radio geeft dinsdag
Televisieprogramma
Het Amsterdamse premièrepubliek is zaterdagavond van half acht tot bij
middernacht getuige geweest van een toneelgebeurtenis van in dubbel opzicht
- groot formaat: de eerste opvoering van „De gevangenen van Altona" (les Sé-
questres d Altona) van Jean-Paul Sartre. De Nederlandse Comedie heeft zich
met deze bewonderenswaardige voorstelling van haar beste zijde doen kennen.
Wel minder abstract dan in zijn „Le diable et le bon Dieu" (vorig jaar door
1 heater gespeeld) stelt Sartre hier wederom centraal een aantal van de thema's,
die wij ook uit zijn andere (toneel)-werk kennen, maar ditmaal zijn zijn personen
smen wandelende Sartre-ideeën maar veeleer werkelijk voorstelbare en her
kenbare mensen in een maar al te reële situatie, de nasleep van de oorlog '40-'45.
ZIJN WIJ MENSEN schuldig aan de
misdaden die wij begaanKunnen wij ons
aan de verantwoordelijkheid voor onze da
den, onttrekken? Een Duitse officier,
Franz von Gerlach die Russische partisa-
nen heeft gemarteld, stelt zich na de oor
log deze vragen, nadat hij zich vrijwillig
van de wereld heeft afgezonderd door zich
op te sluiten in een kamer waar alleen
zijn zuster toegang heeft om hem te ver
zorgen. Deze zuster probeert zijn inzicht
in de eigen situatie te vertroebelen door
hem wijs te maken dat de geallieerden,
om Duitsland te straffen, zelf de misdaad
hegaan het langzaam uit te zuigenen aan
de rand van de ondergang te brengen. Von
Gerlach tracht dan in eenzaamheid voor
het tribunaal van de eeuwigheid zichzelf,
het Duitse volk en de mensheid vrij te
pleiten als boventijdelijke getuige a dé
charge. Hij geraakt daarbij in een toe
stand van halve waanzin, die sterk herin
nert aan ..Hendrik IV" van Pirandello;
ook deze Franz verkeert namelijk in een
toestand van zinsverbijstering, waarin zijn
omgeving om hem te sparen meespeelt,
maar die ook door het slachtoffer zelf
eigenlijk wordt gespeeld als enige moge
lijkheid om de problemen van het bestaan
aan te kunnen.
ALS ZIJN SCHOONZUSTER hem dan
de ogen heeft geopend voor de feitelijke
situatie van het welvarende ongestrafte
Duitsland en zijn eigen ongestrafte schuld
probeert Franz nog tijdelijk om zijn Va
der voor alles verantwoordelijk te stellen.
Maar dan laat Sartre zien hoe Franz en
zijn Vader alleen maar een menswaardige
oplossing voor dit bestaan kunnen vinden
door de verantwoordelijkheid voor het feit
dat zij „er zijn", met alles wat daaruit
aan schuld is voortgevloeid, ook werke
lijk op zich te nemen Dat houdt in dit
geval de consequentie in dat zij de straf
aan zichzelf voltrekken en samen de dood
'zoeken.
In zeldzaam spannende dialogen en in
sobere, maar met onvolprezen theaterin
stinct opgebouwde scènes, spint Sartre
langzaam maar onontkoombaar zijn intri
ge uit. Alles wat aanvankelijk schimmig
en duister lijkt, wordt onthuld en ver
klaard. Hier geen vage, om interpretatie
schreeuwende symboliek, maar glashel
dere rationaliteit, de zogenaamde „clar-
té", roemruchte eigenschap van de Fran
se geest, die hier wederom leidt tot dat
al even typische Franse cultuurbezit, het
„pièce bien faite". Wie zich niet moedwil
lig afsluit, moet zich dan ook wel door de
fascinerende werking van Sartre's betoog
gewonnen geven, zözeer raakt de behan
delde problematiek de grondslagen van
ons aller bestaan. Zozeer ook verstaat Sar
tre de „kunst" om zijn gehoor telkens in
Altona, gevangen zitten in die, ten nauw
ste met de grondslagen van onze existen
tie samenhangende problematiek van men
selijke schuld en schulddelging, en het kan
danook niet anders of het werkt bevrij
dend wanneer wij zien hoe Sartre met
dit rijpe en knappe stuk zijn glasheldere
licht laat schijnen in onze gevangenis.
Han Bentz van den Berg en Elisabeth
Hoytink in „De gevangenen van
Altona" van Jean-Paul Sartre.
Bespeling van 31-toonsorgel
DE REGELMATIGE bespelingen van het
éénendertig-toonsorgel in Teylers Museum
op de eerste zondagmiddag van elke
maand zijn na een korte onderbreking in
januari en februari de maanden, waar
in de winterkoude het geven van een con
cert in het museum zou kunnen bemoeilij
ken, weer begonnen. Zondagmiddag was
de organist Anton de Beer, als eenender-
tigtoonsspecialist, weer op zijn post om
met verhelderende uiteenzettingen het pro
bleem van de 31-toonsstemming te belich
ten. Als bespeler van de „normale" 12-
toonsspeeltafel, waarmede het orgel met
geselecteerde toongeslachten tot klinken
kan worden gebracht had zich voor deze
middag de organist Haite van der Schaaf
beschikbaar gesteld.
ANTON DE BEER behandelde bij zijn
beschouwingen de drieklanken, zoals zij
gevormd worden door de opbouw in tert
sen van de tonen van de grote tertstoon
ladder, in het bijzonder de drieklanken van
de eerste, vierde en vijfde toon van deze
toonladder. Hij liet horen hoe de zoge
naamde „omkeringen" hiervan ontstaan en
hoe uit deze in verschillende liggingen op
tredende drieklanken door „spiegeling"
andere drieklanken-combinaties kunnen
ontstaan, waarvan de componisten voor het
opbouwen van hun composities gebruik
kunnen maken door deze samenklanken
volgens vertrouwde wetten te verbinden.
Ter illustratie van zijn betoog vertolkte
Anton de Beer een doeltreffende composi
tie van Arie de Klein, waarin mogelijk
heden van „spiegeling" en van akkoord
verbindingen duidelijk werden gedemon
streerd. Bij een volgende gelegenheid zal
Anton de Beer nog verder ingaan op deze
materie en uiteraard blijven stilstaan bij
de „harmonische zevende", de natuurlij
ke boventoon, die voor de 31-toonsstem
ming zo beslissend is geweest. De toe
hoorders hebben hiermede even kennis
kunnen maken bij Anton de Beers voor
dracht van het Preludium uit de Suite 1954
van Henk Badings.
BIJZONDER HEBBEN zij kunnen genie
ten van het voortreffelijke spel van Haite
van der Schaaf. Hij bracht een geheel aan
werken van Jan Pieterszoon Sweelinck ge
wijd programma ten gehore met een
prachtige technische beheersing en een rij
ke zuivere muzikaliteit. Zo gaf deze uit
voering van de Echo-fantasie in d, de vier
variaties over Psalm 116. de gecoloreerde
..Pa'duana Lacrimae", de vier variaties
over het studentenliedje „More palatino"
en de bewegelijke Toccata in C ervarin
gen van grote muzikale schoonheid en zij
kon gezien worden als een zeer bijzondere
herdenking van de grote Nederlander
Sweelinck, die vierhonderd jaar geleden,
n mei 1562, te Deventer werd geboren.
de handeling te doen meeleven. Hij laat
zijn personages bijvoorbeeld herhaaldelijk
kleine afspraken maken, geloften afleg
gen, spelletjes spelen, ten ge-mlge waar
van men, radende naar de uitkomst, ge
dwongen wordt in de situatie mee te den
ken.
HET IS ZONDER MEER duidelijk dat.
een zo "langdurig -stok, ddt zulke zware
problemen aan de orde stelt, aan de re
gisseur al even zware problemen stelt en
het is de onloochenbare verdienste van
Kees van Iersel dat hij in deze gastregie
de aandacht van de zaal gespannen hield
en zelfs tegen het eind van de avond nog
een climax wist te bereiken door in zijn
enscènering de betekenis der figuren (de
stilzittende, dominerende vader) en hun on
derlinge verhoudingen (toenadering en af
stoting) zo exact mogelijk zichtbaar te ma
ken en door een fel, hoog tempo in de
dialoog die geen verslapping van de aan
dacht toeliet.
In het eerste bedrijf was een zekere pre
mièrekoorts er waarschijnlijk oorzaak van
dat een wat al te grote spanning de ver
staanbaarheid van enkele spelers bemoei
lijkte, maar ook toen al was de ijzing
wekkende sfeer in dit gezin van de Wirt-
schaftswunder-magnaat Von Gerlach vol
komen aanwezig, waarbij de spelers niet
weinig gesteund werden door de zeer ge
slaagde Jugendstil-achtige monster-decors
vol groteske karyatiden van Wim Ves-
seur.
HAN BENTZ VAN DEN BERG heeft
de hoofdrol met de hem eigen technische
vaardigheid vooral in de laatste bedrij
ven bewonderenswaardig gespeeld, zonder
dat men echter een ogenblik getuige was
van een volledig opgaan in de uit te beel
den figuur. Het bleef een volmaakt be
heerste uiterlijke vertolking waarvoor het
publiek-hem overigens terecht grote
hulde bracht. Ellen Vogel heeft van de
voor haar leven vechtende schoonzuster
een aangrijpende creatie gemaakt en ook
Franz' zuster, door Elisabeth Hoytink,
voor zover wij weten de eerste grote rol
van deze actrice, groeide in de loop van
de avond uit tot het weerzinwekkende
prototype van de Germaanse Brünhilde,
precies hetgeen hier vereist werd, een
prestatie waarmee zij zich in deze sterke
bezetting voortreffelijk handhaafde. Johan
Fiolet in de vaderrol die Paul Huf kort
voor zijn overlijden bezig was in te stu
deren, legde zoals wij van hem gewend
zijn, speciaal de nadruk op de menselijke
kanten van zijn rol en vertekende daar
mee enigszins Sartre's intenties. Toch
kreeg ook zijn vertolking tegen het eind
van de voorstelling een bijzonder formaat.
Een mooie kleine rol werd bijgedragen
m
door Nienke Sikkema.
HET WERD EEN INDRUKWEKKEN
DE voorstelling van een van de belang
rijkste voortbrengselen van onze eigentijd
se dramatiek, waarin Sartre ons voorhoudt
hoe wij allen, als deze gevangenen van
Dr. Maurice Goldblatt, onder andere
bekend door zijn expertises van de be
roemdste schilderijen van Leonardo da
Vinei „La Gioconda" en de „Madonna met
Kind" is te Chicago op 77-jarige leeftijd
aan de geyolgen van een hartaanval over
leden. Dr. Goldblatt, die in Estland is ge
boren en die gedurende zijn leven vele ho
ge Franse onderscheidingen wegens zijn
verdiensten op kunstgebied heeft gekre
gen, heeft ook lauweren geoogst als musi
cus en componist. Hij heeft het thans op
geheven Italiaanse opera-orkest op een
wereldtoernee als dirigent geleid. Twee
maanden geleden verscheen van zijn
hand een boek, getiteld „Leonardo da
Vinei".
A mateurtoneel
Hannibal, de titelheld uit R. Feenstra's
nieuwe komische thriller in drie bedrijven,
heeft niet de minste overeenkomst met de
klassieke Cartaagse veldheer, wiens ver
maarde tocht over de Alpen nog altijd tot
onze verbeelding spreekt. In Feenstra's
stuk is hij alleen maar een tamelijk mys
terieuze figuur, die op zekere avond toe
vallig in de oude herberg „De Koning van
Zweden" belandt. Hij vindt hier een vrij
wanhopige herbergier, vervuld met grote
zorgen over zijn dagelijks minder worden
de inkomsten, omdat een nieuwe autosnel
weg de toeristen met een grote boog om
zijn herberg voert. Dit probleem is een
kolfje naar de hand van de voortvarende
Hannibal, die onmiddellijk een stunt ver
zint, om „De Koning van Zweden" weer
in het middelpunt van de publieke belang
stelling terug te brengen. Zo weet hij een,
eveneens toevallig aanwezig zijnde journa
list ervan te overtuigen, dat zich in de
kelders van de herberg een fableachtige
schat van een oude zeerover moet bevin
den. Maar nog voor deze zijn fictieve pri
meur wereldkundig heeft kunnen maken,
wordt het etablissement bezocht door een
invasie van gasten, die zich allen voorlo
pig met onduidelijke bedoelingen naar de
herberg hebben begeven. Dit is tevens het
aanvangssein voor de gebruikelijke serie
geheimzinnige gebeurtenissen, vgriërend
van een lijk in de kelder, tot plotseling do
vend licht en opwindend voorbijsnellende
pantserauto's van smokkelaars. Voor deze
historie heeft de schrijver weer gebruik
gemaakt van enige figuren, die het op de
planken altijd uitstekend „doen", doch
waar men in het normale dagelijks leven
vergeefs naar zal moeten omzien. Het
stuk is dus echt maakwerk, dat evenwel
door zijn dikwijls geestige dialogen voor
amateurs een dankbaar spelobject kan op
leveren.
Hiervan heeft de katholieke toneelver
eniging „Getosa" uit Santpoort ons als
eerste in deze omgeving overtuigd, door
het zaterdag en zondag met groot succes
in zaal „Zomerlust" op te voeren. Regis
seur C. Jongejans had de verschillende
typeringen tot een vrij vlot spelend en
semble weten samen te voegen, dat de
gewenste thrillersfeer met elan heeft opge
roepen. Het was alles geheimzinnigheid
en spanning wat de klok sloeg, voor wel
ke amusante effecten in de eerste plaats
C. van der Bos. N. Stuvel en J. Bol ver
antwoordelijk zijn geweest. Ook bij de
dames zagen wij enige typeringen, welke
precies aan de bedoelingen hebben be
antwoord. Mevrouw Van Noord en me
vrouw Alders bijvoorbeeld, evenals de
contrastrijke figuurtjes van de dames I.
Handgraaf en M Tervoort. A. Liefting
en W. Hogewerf waren als de journalist
en de dokter eveneens ruimschoots vol
doende. Alleen J. Post, die een overigens
vermakelijke herbergier voor zijn reke
ning nam, zal voortaan toch zijn tekst
met meer nuancering moeten kruiden.
(Van onze correspondent)
LONDEN. Londen bezit al een jaar
een politiek-satiriek cabaret in het For
tune Theatre, dat avond aan avond volle
zalen trekt. Voor Engeland is dit iets
betrekkelijk nieuws en tot dusver waar
schijnlijk overbodigs. Want de humor en
vooral de zelfspot van de Brit kent geen
grenzen. Het dagelijks leven is er vol van
en er bestaat nauwelijks behoefte aan een
extra uitlaatklep voor opgekropte politie
ke en sociale onlustgevoelens. Eigenlijk is
het Lagerhuis, waar de tegenstanders el
kaar meestal op geestige en puntige wijze
in de haren vliegen, speciaal in het on
navolgbare vragenuurtje, Engelands bes
te politieke cabaret!
Maar sinds John Osborne en andere
boze jongemannen en ook een enkele jon
ge vrouw zijn opgestaan om de proteste
ren tegen de gevaarlijke materialistische
zelfvoldaanheid van deze dagen, is er een
levenskans voor een theater-, waar de po
litiek en andere zaken door vier ex-stu
denten op hoogst originele en, wat de
slungelachtige Jonathan Miller betreft,
op uiterst expressieve wijze aan de kaak
worden gesteld. Het behoort tot de lof
waardigste eigenschappen van de Engels
man, dat spot met hemzelf als mikpunt,
hem nooit kan deren. Integendeel, 'er is
niets, dat hem meer amuseert. Vandaar
dat juist degenen, die het speciale doel
wit vormen van de spot van deze caba
retgroep, namelijk de bovenste laag van
de zogenaamde middenklasse en de leden
der aristocratie, de beste klanten zijn van
het Fortune Theatre en zijn clubfiliaal
The Establishment" in Sotio.
ZO MOET MEN zich dan ook niet ver
wonderen, dat Koningin Elizabeth het ca
baret woensdagavond met een bezoek ver
eerde. Men nam heus geen blad voor de
mond, omdat de vorstin in de zaal zat,
met aan haar zijde Lord Home, de mi
nister van Buitenlandse Zaken, en de
opper-censor van het toneel, de geduchte
Lord Chamberlain, die thans luistert naar
de naam van de Graaf van Scarborough.
De artiesten probeerden de hoge gasten
op beleefde wijze te negeren. In het pro
gramma, dat „Beyond the Fringe" (gek
ker dan gek) heet, wordt „The Establish
ment" letterlijk de gevestigde machten in
kerk en staat, de grote pieten, de hoge
omes over de hekel gehaald. De ko
ninklijke familie, speciaal Lord Snowdon,
en ook het volkslied worden niet ontzien.
ER IS INDERDAAD iets in het behou
dende Engeland veranderd. Tien jaar ge
leden was het waarschijnlijk nog onmo
gelijk, dat de koningin in de lach zou
schieten bij het aanschouwen van een ka
rikaturale imitatie van haar minister
president. In de revue-schets zegt „Mac-
Millan": „Ik was blij te ontdekken, dat
president Kennedy een andere wereldlei
der is, die erin gelooft dat regeren een
familiezaak behoort te zijn" een toe
speling op het feit, dat MacMillan een
aantal naaste familieleden in zijn rege
ring heeft opgenomen. De Koningin en haar
begeleiders hebben zich kostelijk" ver
maakt en steeds weer gaf de vorstin het
sein voor applaus.
Jonathan Miller sprak wellicht een waar
woord, toen hij na- afloop zeide: „De ad
viseurs van de Koningin zouden haar ver
moedelijk niet de raad hebben gegeven
naar het cabaret te gaan, indien wij de
genen, die wij willen treffen, genoeg zou
den hebben gewond. Wij zijn blijkbaar in
onze taak tekort geschoten
„Beyond the Fringe" is geschreven en
wordt uitgevoerd door vier jonge acteurs,
die begin vorig jaar de universiteiten van
Cambridge en Oxford verlaten hebben. In
„Erbij" van 17 juni 1961 schonken wij uit
voerig aandacht aan dit cabaret. Wij ont
lenen daaraan, dat Londense critici dit ca
baret een revolutie hebben genoemd. Elk
nummer is scherp en grappig. „Twee of
drie van deze schetsen zouden genoeg zijn
om een gewoon cabaret van een redelijke
waardering te verzekeren; nu het er meer
dan twintig zijn, is de indruk verbluffend".
Oudheidkundige vondst. Een begraaf
plaats uit 1700 voor Christus zal binnen
kort door een werkgroep van zeven Ame
rikaanse archeologen nader worden onder
zocht, zo heeft de directeur van de Jor
daanse Oudheidkundige Dienst, dr. Awni
Dajani, meegedeeld. De begraafplaats is
ontdekt in het dorp Jeeb. in het Jordaanse
district Jeruzalem. Er zijn stukken aarde
werk en andere voorwerpen uit het
Kanaanitische tijdvak aangetroffen.
Nederlands Kamerkoor. Het Neder
lands Kamerkoor uit Amsterdam, onder
leiding van Felix de Nobel, heeft in de
New York Times een goede critiek ge
kregen. Het koor heeft vrijdagavond een
uitvoering gegeven in het Metropolitan
Museum of Art. „De heer De Nobel ver
langt niet van zijn zangers dat ze instru
menten nadoen", schreef de criticus van
de Times. „Hij laat ze alleen muziek ten
gehore brengen, en dat doen ze op een ge
disciplineerde, vlekkeloze wijze, met de
natuurlijkheid van mensen die voor hun
eigen plezier schijnen te zingen".
Schenking aan Boymans. De Erasmus-
stiehling en een tweetal vrienden van Mu
seum Boymans hebben dit Rotterdamse
museum een stuk aardewerk geschonken,
bestemd voor de afdeling Delfts aardewerk.
Het is een vaasvormig kopje afkomstig uit
de periode eind 17de begin 18de eeuw,
toen in ,,'t Jonge Moriaenshoost" aarde
werk gemaakt werd. dat behoorde tot de
zogenaamde groep Hoppesteijn. Dit aarde
werk behoort zeker tot het mooiste en het
zeldzaamste dat ooit in Delft is vervaar
digd.
„De Hertog van Lerma". Spanje heeft
een vastberaden campagne ingezet om het
schilderij van Rubens „Dè Hertog van
Lerma", als dit op 4 mei te Madrid wordt
geveild, in het land te houden. Men ver
wacht dat het doek ongeveer 2.520.000 gul
den zal opbrengen plus een belasting van
30 percent, die door de Spaanse regering
wordt geheven, als een dergelijk kunst
werk naar het buitenland gaat. De Spaanse
pers is in het gehele land een campagne
begonnen om geld bijeen te brengen om
het schilderij te kopen. Maar de initiatief
nemers zeggen, dat zij geen hoop hebben,
zelfs maar de helft van het vereiste bedrag
bijeen te krijgen, tenzij enkele rijke Span
jaarden kunnen worden overreed, hun
beurzen te openen om het werk var Ru
bens in Spanje te houden. j
De V.P.R.O. kan het ook niet helpen,
maar de Eurovisiereportage van de vrije
figuren ijsdansen was van zo'n voortreffe
lijk gehalte, dat ze veruit aan de kop
lag.
Het ijsdansen vooral leent zich uitstekend
voor de ontvangst op het beeldscherm,
al wil dat niets zeggen ten aanzien van
het ballet, dat speciaal voor t.v. is ont
worpen en dat zaterdagavond ook aan bod
kwam in „Drieluik: klaar af", een azz-
ballet van Hans van Manen, gedanst door
leden van het Nederlands Danstheater.
Wij matigen ons niet aan met ons oor
deel de onderste steen boven te halen,
maar naar onze smaak waren de moge
lijkheden om dit staal van bewegingsrit-
miek in het televisiebeeld te passen on
voldoende uitgebuit. Men kreeg het gevoel
zich tevreden te moeten stellen met een
beperkte visie, een soort voorstudie, die de
elementaire bewegingskunst voorop stelde.
Wat het overige deel van de uitzending
betreft, zijn we gauw klaar. In Vernissa
ge kwam een te snelle reportage van een
expositie aan bod, in „Oliver" werden
een aantal liedjes ujt een nieuwe musical
gepresenteerd op de degelijk Hollandse
wijze, die wij van kinderkoren gewend
zijn en tenslotte fungeerde Simon van
Collem als een intermediair tussen de
verschillende programma-onderdelen voor
hij met zijn „portret van Willy Forst" een
aotiquiteitenverzameling ter bezichtiging
openstelde.
De oeroude klucht „De tante van Char
ley", die door ontelbare amateurtoneel
verenigingen is gespeeld en in vele ver
sies via toneel en film in nagenoeg alle
landen ter wereld bekend is, werd zondag
avond door de KRO in een nieuwe be
werking van Rosila Peters ten beste ge
geven. In een (onbekend) theater opgeno
men, was het zuiver „toneel" gebleven,
voor zover men bij deze kinderlijke klucht
nog van toneel mag spreken. Jan Blaaser
speelde de „oerkomische" rol van de in
een vrouwefiguur getravesteerde student,
waaromheen zich verwikkelingen afspelen
die meer in het grappige dan het gees
tige genre zijn gehouden. Lex Goudsmit
als de bediende, Johan Boskamp als de
verliefde advocaat en Jan Blaaser in zijn
uiteraard dankbare „tante"-rol maakten
er een zo opgewekt mogelijke onzin van,
waarmee de toeschouwers zich best kon
den amuseren. De andere acteurs, die
met hun grotere of kleinere aandeel in
het spel der verwikkelingen moeite moes
ten doen om ernstig te blijven, deden hun
best om de grapjassen zoveel mogelijk de
gelegenheid tot grollen te geven. Veel méér
zit er dan ook in deze rollen niet in, al
zou men van de beide studenten hebben
mogen verwachten dat ze iets minder
slordig met hun tekst zouden hebben om
gesprongen. Een klucht als deze, die staat
of valt met de acteurs, kan toch aan
kwaliteit bijzonder veel winnen of verlie
zen door de animo waarmee ze gebracht
wordt. Het leek ons dat „De Tante van
Charley" betere versies heeft gekend.
De Beverwijkse Harmoniekapel, die op
16 september van dit jaar haar gouden
jubileum hoopt te gaan herdenken, heeft
zaterdagavond onder leiding van haar di
rigent, de heer H. N van Ossenbruggen
in het Kennemer Theater te Beverwijk
een concert gegeven, dat men wel als een
muzikale schouw kon opvatten; als een
demonstratie van het artistieke peil, waar
op het korps, thans gekomen is.
De samenstelling- van het programma
maakte al duidelijk, dat de dirigent be
langrijke eisen aan zijn muzikanten durft
te stellen. Want om een compositie als de
Ouverture „Marinarella" te spelen of de
„Scènes Alsaciennes" van Jules Massenet
is waarlijk geen sinecure. Vooral het pro
grammatische werk van Massenet is bij
zonder moeilijk. Het vraagt zelfs van be
roepsmusici een grote paraatheid en tech
nische bedrevenheid. Emeigënlijk zou men
het „Ballet Espagnol" van M. Colen., „La
Ballarina" genaamd in dit opzicht ook
als een representatief werk kunnen be
schouwen.
De Beverwijkse Harmonie Kapel heeft
met de uitvoering van deze muziek bewe
zen een korps van goede kwaliteiten te
zijn. Enkele uitzonderingen daargelaten,
werd er behoorlijk zuiver gespeeld en
vaak bereikte de dirigent een korpsklank
die passend was voor de muzikale sfeer
die gevergd is voor de uitbeeldende „scè
nes" van Massenet. De ritmische aan
dacht die vooral voor de ouverture „Ma
rinarella" met haar wisselingen van rit
mische structuur nodig was, viel dikwijls
te prijzen. Dit neemt niet weg, dat men
niet doof mocht zijn voor oneffenheden
in het samenspel en voor een nu en dan
aan de dag tredend te kort in de indivi
duele techniek van enkele korpsleden.
Maar men mag stellig verwachten, dat
extra studie „thuis" en voorar trouw re
petitie-bezoek hierin verbetering zullen
brengen, zodat het spel van de muzikan
ten op hetzelfde goede peil zal komen te
staan als dat van de verschillende solis
ten (o.a. de fluitist en de hoboist) die
zich op deze avond konden onderscheiden.
Een mooie kans tot solo-spel zouden de
drie trombonisten W. Kleyn, G. A. Kel
dermans en Joh Kleyn krijgen met de uit
voering van het „moderner" klinkende
stuk „Trombones to the fore".
Het concert, werd gevat tussen de vlot
te uitvoering van een mars van Sousa en
een van Everaarts.
In een welkomstwoord bracht de voor
zitter dank aan de burgerij van Beverwijk
voor de steun, die zij aan het korps ge
durende zijn bestaan had gegeven. Voorts
vernam men, dat het bestuur van plan
is ter gelegenheid van het 50-jarig be
staan een marswedstrijd te organiseren.
Kunst der Hethieten. Wegens de
enorme belangstelling voor '„Kunst der
Hethieten" in het Centraal Museum te
Utrecht, zal deze tentoonstelling verlengd
worden tot en met 25 maart a.s. De expo
sitie is geopend op werkdagen van 10 tot
17 uur, zondagen van 13 tot 17 uur, boven
dien op dinsdag- en donderdagavond van
20 tot 22 uur.
De heer H. de Wolf, programmaleider
van de AVRO, zal in verband met het over
lijden van de directeur, de heer D. Rep-
ko, met het waarnemen van de directie
worden belast. Het hoofd van de afdeling
ernstige muziek, dq heer J. M. van Over-
vest, plaatsvervangend programmaleider,
zal als programmaleider optreden.
De begrafenis van de heer Repko zal
Woensdag 7 maart plaats hebben in Hil
versum op de Noorderbegraafplaats om
half drie. Het televisieprogramma AVRO-
Televizier vervalt op die dag 's avonds. In
de plaats daarvan worden 20.2020.35 flit
sen van de begrafenis uitgezonden.
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc/s. 7.00-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Klassieke gram-
mofoonmuziek. 7.30 Voor de jeugd. 7.45
Morgengebed en overweging. 8.00 Nieuws.
8.18 Lichte giammofoonmuziek. 8.50 Voor
de vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 School
radio. 10 00 Voor de kleuters. 10.15 Licht
baken, lezing. 10.25 Te Deum, voor solis
ten, koor en orkest. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Lichte grammofoonmuziek. 11.50 Vol-
aan vooruit, lezing. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.04 Populaire grammofoonmu
ziek. 12.30 Mededelingen t.b.v.land- en
tuinbouw. 12.33 Licht pianospel. 12.50 Ac
tualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 Platen-
nieuws. 13.30 Lichte orkestwerken (gr.)
14.05 Schoolradio. 14.35 Voor de platte
landsvrouwen. 14.45 Tierelantijnen, geva
rieerd programma (herh.) 15.50 Grammo
foonmuziek. 16.00 Voor de zieken. 16 30
Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40
Beursberichten. 17.45 Regeringsuitzending:
De regionale woonwagenkampen-II', ge
sprek tussen mr. N. X. M. M. Vos de
Wael, van het ministerie van maatschap
pelijk werk en de heer A. Y. Diemers,
bureauhoofd van het ministerie van maat
schappelijk werk in de provincie Drenthe.
18.00 Voor de jeugd. 18.20 Grammofoon
muziek. 18.30 Metropole-orkest en solist.
19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten. 1925
Lichte grammofoonmuziek. 20.30 Hoe lang
steekt de lepel in de brijpot?, een carna
valesk klankbeeld. 21.35 Wintertoer, licht
programma. 22.15 22.25 Boek
bespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Grammo
foonmuziek. 23.10 Operettemuziek (gr.)
23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00- 24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Lichte grammofoonmuziek.
9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 De
groenteman, praatje. 9.15 Kamermuziek
(gr.). 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boekbe
spreking. 10.00 Lichte grammofoonmuziek.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Voor de zie
ken.. .lAOOrPiano en zang. 12,20 Regerings-
pitzending: Uitzending voor de landbouw.
12.30 Mededelingen t.b.v. land- en tuin
bouw. 12.33 Lichte muziek. 13.00 Nieuws.
13.15 Mededelingen en grammofoonmuziek.
13.25 Beursberichten. 13.30 Metropoleor
kest. 14.00 Lichte gram; ifoonmuziek. 14.40
Schoolradio- 15.00 Met naald en schaar,
naaicursus. 15.30 Zangrecital. 16.00 Van
mens tot mens, lezing. 16.15 Hammondor
gelspel. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Ama
teursprogramma. 17.55 New York calling,
praatje. 18.00 Nieuws. 18.15 Actualiteiten.
18.20 Lichte muziek. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.05 Paris vous parle, praatje. 19.'l0
La serva padrona, opera (gr.) 20.00
Nieuws. 20.05 De Asser koerier, licht pro
gramma. 21.00 Gevarieerd programma
voor de militairen. 22.00 Viola da Gamba
kwartet. 22.30 Nieuws en mededelingen.
22.40 Actualiteiten. 23.00 Carnavalspro
gramma. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.: 12.00 Nieuws. 12.03
Lichte grammofoonmuziek. 12.30 Weerbe
richt. 12.35 Tuinbouwkroniek. 12.40 Lichte
muziek. 12.50 Beursberichten. 13.00 Nieuws.
13.15 Kamermuziek. 14.00 Schoolradio.
15.45 Amusementsmuziek. 16.00 Beursbe
richten. 16.06 Duitse les. 16.21 Vlaamse
kamermuziek. 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte
grammofoonmuziek. 17.40 Boekbespreking.
17.50 Voor de jeugd. 18.20 Voor de solda
ten. 18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40
Grammofoonmuziek. 19.50 Economisch
praatje. 20.00 Het ravijn van de vleder-
muizen, hoorspel. 21.15 Jazzmuziek. 22.00
Nieuws. 22.15 Belgische muziek. 22.55-23.00
Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht.
NCRV 20.20 Memo. 20 30 Vader weet het
beter, TV-feuill. 20.55 Voordracht. 21.15 Do
cumentaire over de 2e wereldoorlog. 21.40
Forum.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 Internationaal agrarisch
nieuws. 20.00 Journaal. 20.20 Politieke le
zing: P.S.P. 20.30 Documentaire film. 20.50
Muzikaal programma. 21.15-22.30 Speel
film.
In museum „Het Huis Van Looy" aan
de Kleine Houtweg heeft de adjunct-direc
teur van het Frans Halsmuseum, de heer
D. Schwagermann, zaterdagmiddag de
jaarlijkse tentoonstelling van het Haar
lems Interscholair Comité geopend. Mid
delbare scholieren exposeren daar teke
ningen, schilderijen, boetseer- en beeld
houwwerk, kunstvoorwerpen, handwerken
en foto's.
De heer Schwagermann noemde het een
inspirerende expositie en was onder meer
aangenaam verrast door "het ontbreken
van uniformiteit in het ingestuurde werk.
Hij hield een krachtig pleidooi voor het
in aanraking brengen van scholieren met
de beeldende kunst. Voor het lager on
derwijs bepleitte hij daartoe het aanstel
len van consulenten, die de klasse-onder-
wijzers die de werkzame schakel in
dit proces moeten blijven leiding zou
den moeten geven.
De tentoonstelling bljjft tot en met 25
maart te zien en is dagelijks geopend van
9-13, 14-17 en 20-22 uur, met uitzondering
van zaterdag- en zondagavond en zondag
morgen.
