Rendez-vous met het verleden I
PETERTJE'S AVONTUUR
AMSTERDAMS x ALLERLEI
Luie
reis-
stoel
voor
baby
Panda en de reis van kapitein Robbeklopper
i
Polle
Ons vervolgverhaal
I DOOR CLEMENS LAAR
VOORAL GEDEKTE DESSINS
Draagbare radar
MAANDAG 5 MAART 1962
Spookklok
Examen-examen
Katy
Club voor buitenlandse
studenten in Leiden
AUTOMOBIELREPARATIES
A.R.M. - Houtplein 21 - Tel. 22020
52, Ze naderen weer een hele wolkenmassa. Polle zegt: Dit keer moet u
maar niet door de wolken vliegen, dan worden we weer zo nat en moet je
ons maar weer aflikken!" „Neen, Polle, hier gaan we landen, dit is namelijk
een wolk van koekdeeg, en dat is het heerlijkste wat er is!" Oom Jansen
landt op de wolken. Polle, Peïïi en Pingo stappen uit en roepen blij,
„hoeraoom, wat een goede ideeën hebt u toch, we lopen hier zo zacht
als op een deken'.
64)
Daar was het al:
„Uw zeer bijzondere positie in het
regiment, mijn beste Godeysen, ver-
langt juist van u een bijzondere in-
S achtneming van die ongeschreven tra
il dities.
H Ik liet hem maar praten. Zolang
g er mensen zijn, zal er vermoedelijk
H wel over de waarde of de waardeloos-
heid van de militaire opvoeding gé-
twist worden. Daardoor wordt in alle
geval zeker één vaardigheid tot in de
hoogste graad ontwikkeld: nl. niet te
luisteren naar de alleenspraken van
mensen, die men weliswaar als supe-
rieuren moet erkennen, maar die men
s niet sympathiek vindt.
Terwijl hij sprak, keek ik hem rus-
tig aan en verwonderde mij er voor
de zoveelste maal over, hoe het mo-
gelijk was, dat een zo uitgesproken
S nietszeggende verschijning niet alleen
een rijksgraaf, maar bovendien ook
nog de toekomstige commandant van
een der aanzienlijkste Garderegimen-
H ten kon zijn.
Als hij geen uniform had aan ge
il had, zo dacht ik, zou hij uitstekend
op zijn plaats zijn achter 't loket van
;en spaarbank of achter de lessenaar in
een of ander gymkantoortje. Maar hij
had de beweging van Adolf Stöcker,
de stichter der christelijk-sociale par-
tij een tijdlang het lievelingsspeel-
H goed van zijne majesteit aanzien-
B lijk met geld gesteund en bovendien
was zijn vrouw een directe afstam-
B melinge van de familie Welfenhaus.
B „Ja, mijn waarde, en dan is er ten
B slotte nog iets. Over veertien dagen
is de grote wedren van het leger. U
weet immers dat zijne majesteit zich
lange tijd heeft verzet tegen het ren-
B nen van zijn officieren. In tegenstel-
B ling tot wijlen zijne majesteit, zijn va-
der. Sinds kort heeft zijne majesteit
S een volkomen ander standpunt inge-
nomen. Ongetwijfeld onder invloed
van onze vereerde kameraad, graaf
Lehndorff. Zijne majesteit hecht er
thans de grootste, ik zeg de aller-
B grootste waarde aan, dat zijn officie-
ren ook met prestaties voor de dag
komen. Vooral met het oog op de bui-
tengewone populariteit die het rennen
in de breedste, om niet te zeggen ook
in de eenvoudigste lagen van het volk
geniet. Het sociaal gevoel van zijne
B majesteit ziet daarin een uitstekend
B middel, om de band van officierkorps
en leger aan de ene kant en het volk
aan de andere, te verstevigen. Zijne
es majesteit verwacht, dat zijn officieren
zich daarvan bewust zijn, dus van het
feit, dat het om hogere dingen gaat
dan om een of ander sportsucces
Ik knipperde even met. de ogen.
B Voor zo ver het eën zekere luitenant
S Kaspar Godeysen aangaat, dacht ik,
j= heeft zijne majesteit volkomen ge-
lijk. Voor luitenant Kaspar Godeysen
gaat het er echter om, of hij zichzelf
nog in de spiegel mag bekijken of
niet. „Zijne majesteit," zo vervolgde
hij, „zou het kwalijk, maar dan ook
bijzonder kwalijk nemen, als^ een of-
ficier bij een wedren als die van het
B leger, waaraan zijne majesteit door
B zijn tegenwoordigheid luister zal bij-
zetten, een slecht figuur zal slaan. Zij-
ne méjesteit zou met recht en reden
niet zo zeer de officier, dan wel het
regiment aansprakelijk stellen.."
Nu wist ik werkelijk niet meer,
H waar hij heen wilde. Dat scheen dui-
delijk op mijn gezicht te lezen te zijn,
want zonder verder veel omhaal te
maken, verduidelijkte hij mij:
„Het is mij ter ore gekomen, dat
u uw hengst, Fenris voor de leger-
wedren niet meer ter beschikking zult
hebben. Klopt dat?"
„Jawel, commandant."
„En., wat is de oorzaak daarvan?"
„Als u daarover nog niet ingelicht
bent: de oorzaak is van zuiver per
il soonlijke aard, commandant."
„Zozo., hm. U hebt uw inschrijving
dus ingetrokken?"
„Voor het paard ja, voor mijzelf
niet, commandant."
H „Hoe.hoe bedoelt u dat, mijnheer
Godeysen?"
„Ik zal een ander paard berijden
commandant."
1 „En u zelf en het regiment een on-
sterfelijke blamage bezorgen, niet-
waar, luitenant Godeysen?"
En nu sloeg Kaspar Godeysen met
Kaspar Godeysen op hol:
„Ik zal de legerwedrennen winnen,
commandant."
Ongelukkige idioot, schold ik mezelf
B op dat ogenblik uit. Snoever, driedub-
bel overgehaalde idioot. Nu heb jé
je dubbel en dwars vastgepraat.
Als ik echter gedacht had, met
mijn snoeverij, met deze volkomen
onverantwoordelijke, onzakelijke en
dwaze bewering een alleszins ver-
diende uitbrander te krijgen, dan had
ik mij weer in deze man vergist.
In de grond was hij een goedmoe-
dig en alleen maar uiterst onzeker
mens. Zulke naturen zijn altijd door
brutaal optreden te overdonderen, ook
al is dat optreden alleen maar op
bluf gebaseerd.
Hij stond ineens op, nam mij als
het ware hartelijk bij de armen en
zei. dat dit hem geruststelde, buiten-
gewoon geruststelde. Ja, hij was zelfs
blij. Uitermate blij. Tenslotte was lui-
tenant Kaspar Godeysen niet alleen
de beste ruiter van het regiment, e
maar misschien ook van het hele
I Garde-cavaleriekorps. Ja, hij kon wel
haast zeggen van heel het leger. e
Ik had een buitengewoon ongeluk- e
kig gevoel over me. Ik moest aan
Herzeloïde denken en aan het ver-
beten, sceptische gezicht van Felsing.
Maar op de achtergrond straalden
een paar ogen, en daardoor kreeg ik
het weer wat gemakkelijker. Het i
meisje Bim was er nog. Misschien
zou ik haar morgen zien.
Veertien dagen lang zag ik haar
nu iedere morgen, maar overigens e
was die tijd moeilijk in cijfers uit te
drukken, want het was veertien maal
een eeuwigheid. De genadigheid van s
de commandant had doorgewerkt tot
mijn knorrige eskadronscommandant,
zodat ik, terwille van de voorberei-
ding voor de legerrennen ontslagen
was van iedere voormiddagdienst. En
de namiddagdienst was meestal toch
alleen maar een aangelegenheid voor
onderofficieren. Toen ik de eerste
morgen buiten kwam en de bebrilde
man in zijn livrei het portier van de e
wagen voor mij openrukte leek het
mij, als ging de poort naar een geluk-
zalige toekomst voor mij open. In de e
praalwagen zat Bim Rittinghaus.
„U ziet er uit, alsof u de wereld
gaat veroveren", klonk haar begroe- e
ting. Ik wilde antwoorden, dat ik nog
veel meer wilde veroveren, namelijk e
twee harten, maar ik kon mij nog tij- b
dig inhouden. e
Dat was maar goed ook, want met e
de verovering van het ene hart schoot e
ik niet zo erg op. Herzeloïde was wel E
gewillig, maar toch bespeurde ik, dat
ik een vreemde bleef voor het paard, e
Er viel voorlopig in alle geval niet E
aan te denken, het experiment te her-
halen en met Herzeloïde mee te ga-
lopperen in een groep. Tweemaal e
nam ik alle hindernissen met haar. e
De tijd bleef maar matig. Zij deed al
wat ik van haar verlangde, maar zon- b
der veel overtuiging of liefde. Van e
dag tot dag werd ik radelozer. Een b
tijdlang nam ik zelfs de verzorging
van de merrie op mij. Ik gaf haar
voedsel, brak me het hoofd om extra e
lekkere hapjes voor haar te verschaf-
fen, maar er was geen spoor van ge-
rrtgenhëid bij haar'te verwekken.
En als Bim Rittinghaus naar haar
toeging, dan legde zij haar smalle,
mooie kop op haar schouders en kon ee
zo, rustig 'n eeuwigheid blijven staan, e
Ik was als het ware vertwijfeld en E
Bim probeerde mij te troosten Als
het werk was afgelopen, lagen wij b
altijd op haar lievelingsplaats bij de e
uilgang van de baan. Ik verbeeldde
mij altijd, dat de acacia's bedwel-
mend begonnen te geuren, als zij zich
in de schaduw ervan uitstrekte. Dat e
v/as natuurlijk een dwaze gedachte,
maar Bim was nu eenmaal een van
die schepsels, die op een geheimzin- b
nige en vanzelfsprekende manier e
verbonden zijn met al wat tot de na- e
tuur behoort en ermee verwant schij- g
ner. te zijn. Zij behoorde tot de zon,
tot de hemel, de aarde en de dieren, e
Ik hield ^rg veel van haar Het was E
niet een kwestie van bedwelming, zo-
als bij Nicoline, geen vreemd mach- b
tig gevoel, dat mij door de wijdte e
van de hemel slingerde, maar als ik E|
naar haar keek voelde ik de goedheid
en de warmte van de aarde om mij e
heen. Ik heb niet veel aanleg voor
zelfbeschouwing, maar van dag tot j|
dag merkte ik duidelijker, hoe door
haar alles eenvoudiger, stil en rim- h
pelloos in mij werd. B
Ik leerde weer vreugde scheppen in j|
echte en eenvoudige dingen. In de
geur van het gras, in het licht van g
dt hemel, in de lentewind, die de f
bloesems doet stuiven en, wat nog
meer zeggen wil, ik leerde weer vro- g
lijk te zijn Zij hief mij op tot die v
vrolijkheid die als vanzelfsprekend
voortspruit uit echte natuurlijkheid, g
Het was eenvoudig onmogelijk zich
naast Bim aanstellerig of gekunsteld
te gedragen. Ongelooflijk snel veran-
derde Garderuiter Kaspar Godeysen
weer in de man in 't iadel. Het duur- E;
de niet lang, of zij wist alles van mij. e
Met pijnlijke nauwkeurigheid ver-
rreed ik haar op dezelfde als vanzelf-
sprekende manier uit te vragen,
waarmee zij het mij deed. Ik wilde
geen verkeerde indruk wekken, wtint
ik had de twee stopsignalen van de
oude Rittinghaus heel goed begrepen.
(Wordt oervolodi B
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllf
O»/#,*»
26-27. De rivier, waarop de kano voer,
was heel breed. Aan weerskanten zag
Petertje hoge bergen en dichte bossen.
Na een half uur wees Habiboe op de
oever.
Zullen we nu eens aan land gaan?
stelde hij voor. We worden zo langzamer
hand stijf van 't zitten: dan kunnen we
onze benen eens uitstrekken!
Petertje knikte. Toen legde de kano aan
bij de kant.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
ER ZIJN IN AMSTERDAM dingen mo
gelijk, die men in geen andere Nederlandse
stad kan verwachten. Daaraan moesten wij
denken, toen wij dezer dagen getuige wa
ren van de debatten, die volgelingen van,
de zich „God" noemende palingvisser Lou
tijdens hun bijeenkomst voerden met cri-
tische nieuwsgierigen. In het rokerige zaal
tje van Frascati hing dezelfde sfeer als
die, welke destijds in de zaal van het Am
sterdamse Volkspark moet hebben ge
heerst, waar Domela Nieuwenhuis en de
zijnen in debat plachten te gaan met an
dersdenkende arbeiders. En er heerste de
zelfde geladenheid als die bij stakersver
gaderingen, die nergens zo'n levendig ka
rakter hebben als juist in de hoofdstad.
Terwijl de Loumensen hun merkwaardige
ideeën ingang trachtten te doen vinden
schetterde tweehonderd meter verder in
de grote zaal van Krasnapolsky de opwin
dende muziek, waarop een dertigtal dans
paren zich naar het nationale twistkam-
pioenschap probeerde te kronkelen. Op
merkelijk was, dat vrijwel alle deelnemers
uit Amsterdam kwamen. Ook dit is een
typisch verschijnsel. Amsterdam vestigt
records op de meest uiteenlopende gebie
den. Nergens vindt men een zo groot per
centage onkerkelijken, nergens ook zoveel
aanhangers van extreme sekten. Het heeft
de grootste universiteit van ons land, maar
ook de grootste misdadigers. De hoofdstad
is het centrum van onze nationale cultuur,
zij is tevens het centrum van de prosti
tutie, het bolwerk van handel en mode,
maar ook een middelpunt van de sluik
handel in verdovende middelen. Nergens
kan men zich zo eenzaam voelen, nergens
ook zoveel gezelligheid vinden. Amsterdam
is een stad, samengesteld uit een gemêleer
de bevolking, die in vroeger tijden uit alle
delen van het land is bijeengeveegd en die
vaak een maximum aan saamhorigheids
gevoel weet op te brengen, maar daarnaast
ook prat gaat op haar individueel karakter.
Een stad van records en van tegenstel
lingen en daarom juist zo fascinerend en
aantrekkelijk.
ALS BEZOEKERS van het Amsterdamse
Concertgebouw omhoog kijken staren zij
tegen de onderkant van een ruwhouten
werkvloer, die onder het plafond is aange
bracht. Terwijl het gebouw in gebruik
blijft, komen arbeiders in de nachtelijke
uren het plafond slopen. Dit is nodig
gebleken, toen een half jaar geleden
als gevolg van het voorbijdenderende
verkeer scheuren optraden. Het oude
plafond met zijn vibrerende constructie
gaf de zaal destijds een uitmuntende akoes
tiek Het nieuwe plafond zal zeker niet
voor het oude mogen onderdoen. Niemand
weet echter nog hoe het er uit zal zien.
Op het ogenblik wordt door deskundigen
„Publieke Werken had die beenderen be
ter niet kunnen opgraven", meent het ge
meenteraadslid Harry Bett in h^tSchotse
plaatsje ALernethy. Sinds ambtenaren van
de oudheidkundige dienst enkele maanden
geleden eeuwenoude geraamten ontdekten
in de fundering van de klokketoren van
Abernethy in de Schotse hooglanden wordt
de torenklok geregeld door „onbekende
figuren" opgewonden. Burgemeester Ro
bert Morrison is van plan, dit „boven
natuurlijke raadsel" grondig uit te plui
zen. De burgers van Abernethy lopen zel
den door de kille schaduw van de oude
pictische toren, zonder op de ruim twin
tig meter boven hen hangende klok te
kijken.
Het raadsel van het uurwerk dat zich
zelf opwindt, of schijnt op te winden,
kwam aan het licht nadat de gemeente
raad besloten had, de klok niet meer te
laten opwinden omdat hij niet erg be
trouwbaar was gebleken. De enige sleu
tel die op de klok past, en de enige sleu
tel van de deur die toegang geeft tot de
toren, zijn in het bezit van de gemeen
teambtenaar Eric Stevenson. Hij verze
kerde de raadsleden: „ik heb er geen
iripe van wie dat ding zou kunnen opwin
den".
van TNO-Delft, Philips en de Nederlandse
Radio Unie samen met de Concertgebouw
directie overlegd over de meest wenselijke
constructie. Dat overleg zal nog wel een
maandje duren. Niemand neemt hun dat
kwalijk. Hoofdzaak is, dat de akoestische
kwaliteiten van de zaal niet zullen ver
minderen door het herstelwerk.
AMSTERDAM ZAL OVER NIET te lange
tijd beschikken over het grootste sportpark
van ons land. Het complex, dat de naam
„Ookmeer" heeft gekregen, verrijst tussen
de westelijke tuinsteden Osdorp en Geu
zenveld en zal straks veertig velden voor
velerlei takken van sport tellen. Een deel
van het sportpark is reeds in gebruik. De
voetballers zullen uiteraard de grootste
ruimte opeisen. Er komen echter ook vel
den voor handbal en korfbal en men is
reed's begonnen met de aanleg van een
speciaal honkbalveld. De korfbalvelden
negen in getal sluiten dusdanig aaneen,
dat zij bij vorst als ijsbaan kunnen worden
gebruikt. Ook komen er een grote sport
hal, een baan voor windhondenrennen en
een atletiekbaan. De academie voor Licha
melijke Opvoeding zal er over eigen velden
beschikken. Uiteraard verrijzen er ook
kleedhuisjes, douchegelegenheden, con
sumptielokaaltjes. Ook voor parkeerter
reinen wordt gezorgd.
Enkele honderden leerlingen van Israëli
sche middelbare scholen hebben zich vrij
willig onderworpen aan een speciaal proef-
examen, waarvan het doel was te ontdek
ken of het middelbare eindexamen werke
lijk een bepaalde graad van ontwikkeling
aan de dag kaa brengen of alleen maar een
graadmeter is voor ingestampte feitenken
nis.
Dit examen-examen was voor het ministe
rie van Onderwijs georganiseerd en duurde
vier uren. De helft daarvan kon besteed
worden aan de beantwoording van opga
ven als: leg uit wat kosten van levens
onderhoud zijn, directe en indirecte belas
tingen, onzichtbare export' gouddekking,
socialisme. Verder werd een beoordeling
gevraagd van enkele boeken waaronder
„Dr. Zjivago" van Boris Pasternak en
„Sons and Lovers" van D. H. Lawrence.
Tijdens de tweede helft van de examentijd
werden vragen gesteld om het begripver
mogen van de leerlingen te testen.
:ococoo©eo3Cc<xa»s©e*too<s50Góoo<tt6ócö^^ w.
OOK BIJ DE BOUSSAC-show van
het Haarlemse stoffenhuis Courant in
de Hildebrandzaal van café Brink-
mann, viel ons weer die reeds eerder
gesignaleerde voorkeur op voor vrij
sombere en gedekte zomertinten. De
meeste kleur werd gebracht door di
verse nuanceringen rood, van rose en
oranje naar bruin, maar dan meestal
nog op een donker fond. De meest
voorkomende tinten bruin en blauw
waren echter veelal doortrokken met
zwarte strepen of ruiten of astracte
krabbels.
De grijs- en wit-dessins zullen weer
zeer modieus zijn en verwerkt met
effen zwart kan men er mooie effec
ten mee bereiken.
De uni-kwaliteiten zijn helemaal af
gestemd op de dessins-collectie, zodat
men mooie en persoonlijke combina
ties kan uitdenken. Met een bloese
of verlengd lijfje van effen stof, of
met garneringen langs kraag, cein
tuur of zakken, kunnen de zomerjurk
jes en -pakjes op charmante wijze
verlevendigd worden. Een origineel
onwterp was een rechte Sjanghai-
dress in bedrukte stof met openval
lende zijsplitten, waaronder een strak
effen rokje schuilging.
ER IS VEEL plaats ingeruimd voor
de vrije-tijdskleding in stoffen van
linnenachtige structuur met sportieve
dessins. Een nieuw soort bedrukte,
niet geweven badstof biedt het grote
voordeel van een korte lus, waardoor
ze niet „ophaalt" en behalve voor
strandjurkjes ook zeer geschikt .is
voor pantaln in bijvoorbeeld de z.g.
„Saint Trope, -stijl: boven de panta
lon komt eerst een klein stukje „niets"
en dan een kort, afstaand jasje.
Alle getoonde stoffen waren hon
derd percent katoen, evenwel met gro
te onderlinge verschillen in kwaliteit
en dessinering. De prijzen van de
stoffen lopen op naarmate men ze in
machine- film- of handdruk verlangt,
Componistenbrieven. Onlangs zijn in
een openbare bibliotheek in Bergen in
Noorwegen 16 brieven van de Russische
componist Alexander Zilotti aan zijn be
roemde collega Edvard Grieg ontdekt. Tass
bericht dat 15 brieven van Grieg aan Zi
lotti tentoongesteld zullen worden
Voor reizende jonge
moeders is deze plas
tic babyligstoel een
ware uitkomst. Op
Schiphol werd deze
nouveauté gedemon
streerd. Baby kan
rustig zijn flesje nut
tigen en mama kan
er haar gemak van
nemen. De babystoel
is zeer licht, heeft
opklapbare pootjes en
kan opzij aan een
koffer bevestigd
worden.
11. Intussen zaten de kapitein en Panda aan boord
van het schip te wachten op nieuwe sollicitanten, want
er was nog minstens één zeeman nodig om te kunnen
uitvaren. Panda wilde juist vragen hoeveel een stuur
man eigenlijk verdiende, toen een in het wit geklede
gedaante lenig aan boord wipte.
„Het is mij een uitzonderlijk groot genoegen, kennis
te mogen maken met zulke kundige zeevarenden als
gij zijnt!" sprak hij opgeruimd, terwijl hij de verbaas
de kapitein Robbeklopper de hand drukte en Panda
.een bemoedigend klopje op de schouder gaf. „Ik ben
dokter Beenzager van de Medisch-Nautische Dienst ter
Bestrijding van Voetklachten van Zeelieden! Vergun
mij de eer, ook aan boord van dit vaartuig mijn zegen
rijke arbeid te mogen verrichten., teneinde het lijden
der zeevarenden een weinig te verzachten!"
Zo sprekend monsterde hij met bezorgde blik het om
zwachtelde been van de kapitein en begon zijn gereed
schapstas uit te pakken.
en ook onder deze laatste soorten
vindt men uitblinkers, zoals de hau
te couture-dessins van Nina Ricci en
Madeleine de Rauch.
Een mooie nouveauté in deze Bous-
sac-collectie vormde een voile die er
uitzag als zuivere zijde, elk effect
nog verhoogd werd door de fijne des
sinering. Zeer geschikt voor een ge
kleed jurkje, dat dan echter wel ge
voerd moet worden en eventueel te
completeren is met een zwierige man
tel met hetzelfde soepele materiaal.
Bij de avondkleding bestond een
sterke voorkeur voor grote motieven,
uitgewerkt tot gewaagde, sluikvallen-
de of zwierige gewaden, die de Fran
se hand verraden.
Óp het Rapenburg in Leiden is in aan
wezigheid van studenten uit Ghana, Chi
na, Suriname, de Verenigde Staten, De
nemarken en Leiden, van wie velen ge
kleed waren in nationale costuums de
opening verricht van de „Leiden Interna
tional Studentclub".
Deze club zal het trefpunt worden van
in Leiden studerende buitenlanders. De
behoefte aan een dergelijk contact ont
stond, doordat de buitenlanders zich moei
lijk konden aanpassen aan het gezelig-
heidsleven van de Nederlandse studenten.
Het bestuur van de L.I.S.C. bestaat uit
de heren M. F. Vunderink (Nederland),
Z. E. Weber (Zuid-Afrika) en de dames
Caroline Beins (V.S.) en K. Esmeier-
Thomson (Denemarken).
De opening werd verricht door de rec
tor magnificus van de Leidse universiteit,
prof. dr. G. Sevenster.
Advertentie
Alle G.M.-merken - B.M.W. - D.K.W.
Specialisten automatische versnellings
bakken. voortreincontrole op BEAN-
apparaat, wielbalancering, modern
smeerstation.
Het Amerikaanse leger pronkt sinds
enkele dagen met een experimenteel
miniatuur draagbaar radartoestel, dat
in de strijd door èen soldaat kan wor
den meegevoerd en waarschuwingen
doet horen als het' tanks, jeeps of man
schappen waarneemt, die zich in de
duisternis óf mist voortbewegen.
Het apparaat, dat ongeveer tweemaal
zo groot is als een schrijfmachine, maar
zonder zijn kleine batterij nog geen 4,5
kg weegt, is geconstrueerd in de labo
ratoria van het seinerskorps te Fort
Monmouth in New Jersey. Het wordt
gericht als een geweèr. Uit èen raam
van een legerbarak gestoken nam het
donderdagnacht eèn rijdende auto waar
en signaleerde deze door een geluid, dat
sterker werd naarmate de wagen nader
de en in kracht afnam naarmate hij zich
verwijderde. Het apparaat heeft een ac
tieradius van ongevèer 1,6 km en kan
enig gebladerte doordringen, doch niet
de zware, dichte begroeiing van een
wildernis. De soldaat kan de afstand
tot het doêl aflezen op een wijzerplaat.
Het toestel signaleert uitsluitend bewe
gende voorwerpen. Het werkt zowel op
golvend terrein als op vlak land.
Bedrjjfsschoentjes. In een aantal
Engelse en Zweedse bedrijven behoort het
schoenenrek voortaan tot de garderobe.
Hier kunnen kantoormeisjes naaldhak
schoentjes verwisselen voor de bedrijfs-
schoentjes, die niet het parket en de tapij
ten ruïneren. Sedert 1958 hebben 1711 En
gelse en 909 Zweedse bedrijven verzeke
ringen afgesloten tegen de schade aan de
vloerbedekking in het bedrijf. Toen de
naaldhakken in de mode kwamen, zag de
bedrijfsleiding zich genoodzaakt een be
paling uit te vaardigen, die de dames ver
plichtte hun schoentjes-voor-de-straat te
verwisselen voor die van het bedrijf.
