Rendez-vous met het verleden
PETERTJE'S AVONTUUR
9
Rondvaartboten
van IJ naar
i
Communisten hebben het óók moeilijk
Panda en de reis van kapitein Robbeklopper
Polle
Ons vervolgverhaal
Amsterdams
DOOR CLEMENS LAAR
Allerlei
1
Kladhteofooek van
een partijleider
m
9
MAANDAG 19 MAART 1962
X
X
X
AUTOMOBIELREPARATIES
A.R.M. - Houtplein 21 - Tel. 22020
A gent-jurist
4. Moedig keert Polle zich om en gaat de wonderlijke vreemdeling te
gemoet. „Dag kleintje", zegt hij vriendelijk. „Kleintje nog wel!", mompelt
Pingo bang. „Hé!", gaat Polle verder, „niet zo'n haast. Je ziet er zo op
gewonden uit! Wat is er aan de hand?" „Ach", zegt de Wonderlijke, „ik
heb zo'n honger moet je weten! Kun je me dan soms helpen? Mijn tanden
zijn te groot!'
76)
Toen de deur zich ongewoon zacht
jes achter hem gesloten had, bleef er
een plotselinge stilte en leegte in het
vertrek hangen. Daar lag, nog geen
meter van haar, de man, van wie zij
een seconde geleden nog gedacht had,
ddt zij van hem hield, maar toch voel
de Nikoline Pratt zich op dit ogenblik
verschrikkelijk eenzaam. Het was als
of zij geheel alleen op de wereld stond.
Dan echter kwam de stem van Jur-
gen Godeysen en het was alsof een
arm haar uit een duistere verte terug
haalde naar een vertroostend en hel
der heden. Zij begreep nu ook plotse
ling, wat het geweest was, dat haar in
de kille, vreselijke leegte gestoten
had. Die woorden van Gunthermann,
die onbegrijpelijk brutale en dat
was blijkbaar een mannelijke ma
nier om het ondenkbare uit te spreken
en als het ware op te roepen. Het was
de dood zelf, die hij gewenkt had en
onverschillig weer had terzijde gescho
ven. Maar hij was dichtbij geweest, al
was het slechts voor de duur van één
seconde merkbaar.
Zij zocht redding in een onberede
neerde uitval van woede.
„Hoe kon Gunthermann zo iets zeg
gen"
Jurgen Godeysen lachte en Nikoline
vond dat nu al iets vanzelfsprekend.
Er was op een onbeschrijflijke manier
iets veranderd in de stemming, in de
atmosfeer. Nu was hij degene, die over
kracht en wil beschikte. Hij, die, nog
niet zo- lang geleden, de hopeloos over-
gegevene, de kwijnende geweest was.
„Och, dat is de methode van Gun
thermann. Ik heb een zetje nodig."
„Maar toch niet.maar toch niet
op zo'n manier.
Jurgen Godeysen zei niets en glim
lachte. Plotseling merkte hij ernstig
op:
„U hebt zeker niet veel van de oor
log gemerkt, is 't niet? Ik bedoel,
bommen en vernietiging en verlies en
zo?"
Nikoline, die opgesprongen was,
ging stilletjes naast hem zitten. Hun
ogen ontmoetten elkaar, toen zij zei:
„Mijn vader is aan het oostfront ge
vallen. Hij was niet eens zo jong meer.
Hij had de eerste wereldoorlog al mee
gemaakt, maar.
„Maar wat?"
„Ik wilde zeggen, dat hij zo opge
wekt en goed was. Pas toen hij weg
was, bemerkten moeder en ik, hoe wij
eigenlijk alleen door hem en als door
zijn hand geleefd hadden.Aanvan
kelijk waren wij als vreemden vior el
kaar. En toen, toen het bericht kwam,
dat hij was gesneuveld.Het valt ge
woon niet te beschrijven, hoe dat is,
als men iets verliest, waar men wer
kelijk van gehouden heeft. Ik weet
wel, dat miljoenen mensen dat hebben
moeten dragen, maarmaar vaak
zeg ik ook tegen mij zelf, dat het niet
altijd hetzelfde is. Het gaat er ook om,
hoe erg men van iemand gehouden
heeft en.
Zij zweeg, want zij zag in de ogen
van Jurgen Godeysen weer die name
loze kinderlijke droefheid opkomen.
Plotseling sloeg hij de ogen neer. Ni
koline moest zich vooroverbuigen, om
zijn gefluister te kunnen verstaan.
„Neem me niet kwalijk, Nikoline.
Ik.ik kon dat natuurlijk niet weten.
Ik weet immers helemaal nietr van u.
En mijn vraag was ook anders ge
steld. Ik. ..ik kan het niet zo precies
onder woorden brengen. Dat kan mis
schien niemand. Zelfs een dichter
nietMaar ik wilde zeggen, u hebt
niet van zo dichtbij met de dood ge
leefd, zoals wij soldaten, die in de oor
log geweest zijn en tenslotte miljoenen
andere mensen, vrouwen en kinderen
en oude mensen en
„Nee, dat heb ik natuurlijk met
„Ziet u, Nikoline.Ik heb daar dik
wijls over nagedacht. Ik.ik dacht
zo, dat de ergste nood van de wereld
misschien het gebrek aan levensmoed
van de mensen is. Veel te veel men
sen hebben jaar in jaar uit eigenlijk
in de hel geleefd".
Het was hem aan te zien, hoe moei
lijk hem het spreken viel, maar Niko
line wist ook, dat zij hem nu niet
mocht onderbreken. „Werkelijk, men
heeft als in een onderwereld geleefd
Dat is een vorm van bestaan,
waarin iedere dag nauwelijks nog ver
vuld is van dingen, die het leven aan
gaan, maar waar uitsluitend dood en
vernietiging zijn.
De dood wordt meer vanzelfspre
kend dan het leven, en de vernietiging
schijnt langzamerhand natuurlijker te
worden dan groei en ontstaan en.
Nou, ja, natuurlijker dan het leven.,
En u behoort blijkbaar tot degenen,
die..die niet in die onderwereld hoef
den en..en nu de weg naar boven
niet meer vinden".
Nikoline staarde naar zijn mond.
Nee, dacht zij, die mond van Jurgen
Godeysen is toch niet hulpeloos. Het
is wel een gevoelige, maar een man
nelijke mond. De handen en de ogen,
dat komt alleen.
Onwillekeurig dacht zij de vergelij
king van Jurgen Godeysen verder
door: dat komt alleen, doordat hij te
lang en zonder uitzicht in de onderwe
reld heeft verkeerd. Toonloos hoorde
zij zich zeggen: „Nee, daar behoor ik
inderdaad niet toe. Is dat nu een kwes
tie van schuld of is dat, omdat men
uitverkoren is?". Jurgen Godeysen
keek op: „Een paar uur geleden zou
ik u daarop geen antwoord hebben
kunnen geven. Misschien zou ik ook
wel gezegd hebben, dat het altijd een
soort van schuld is, als men anders is
dan zijn omgeving. Ook als men be
ter is, en sterker. Maar.
Zijn glimlach had plotseling een
warmte, die Nikoline verwarde.
„Maar dat is onjuist. Wij..wij uit
de onderwereld wij miljoenen arme,
uit het werkelijke leven verjaagde
mensen, wij hebben verkeerde be
grippen en onjuiste maatstaven en.
U bent immersja, dat is het. U
bent arm in arm met Kasper Godey
sen bij mij gekomen en u hebt met
de stem van Kaspar Godeysen tegen
mij gesproken..en Kaspar Godeysen
is mijn vader en..Hoe heeft iemand
hem eens genoemd....? een vreugde
dronken, kleine levensverkondiger. En
zij alleen hebben gelijk. Zij alleen be
zitten de werkelijk natuurlijke maat
staven, en ik.Uitgeput hield hij
op. Terwijl hij sprak, had Nikoline
zich hoe langer hoe verder over hem
heen gebogen. Het was een gebaar
om zijn nabijheid te zoeken, dat zij
zich niet kon verklaren. Het kwam
haar ook volkomen natuurlijk voor,
dat zij vluchtig en teder op dat ogen
blik haar wang tegen zijn gezicht
drukte, en zachtjes zei: U moet nu
rusten, Jurgen, en..en het is zo heer
lijk, dat u gelijk hebt". Toen zij zich
oprichtte, zag zij, dat hij opgewekt
glimlachte.
Hij is toch de zoon van zijn vader,
dacht zij, en de angstig bevende on
rust, die hoe langer hoe erger in haar
was geworden van het ogenblik af,
dat Gunthermann was weggegaan,
verdween ineens en maakte plaats
voor een groot zelfvertrouwen. „Het
is altijd heerlijk", zei Jurgen Godey
sen en er klonk een spottende toon
in zijn stem, „het is altijd heerlijk,
als men gelijk heeft".
„Nu bent u net uw vader, Jurgen
Godeysen". Zijn glimlach verdween.
„Dan..dan moet ik nog een lange
weg afleggen, eer ik zo ver bep. Va
der was een onbezorgde en dappere
en eeuwig moedigeSoldaat ven 't le
ven. Ik. .ik was nog helemaal niets,
en wat ik geweest ben, is een soldaat
van de dood. Maar ik wil.„Toe
Jurgen, praat nu niet zoveel". „Maar
ik.ik moet. Heus, Nikoline, dat moet
u beslist nog weten. Naderhand kan
ik het misschien niet meer.
„Jurgen!". „Ik heb mijn vader begre
pen, Nikoline. En u hebt het immers
ook gezegd. Ik ben een lafaard ge
weest. Ik. .ik was bang voor het le
ven. Maar mijn vader was nooit bang.
En toch was het leven helemaal niet
zo aardig voor hem. Zoveel verdrieti
ge dingen en narigheden, .verwarring
en gebrek. Maarmaar hij heeft ge
leefd. Hij heeft altijd ja gezegd en
gelachen en heeft liefgehad. Ook zijn
verdriet heeft hij liefgehad. Ik.ik heb
nog nooit werkelijk liefgehad. Ik.
ik heb nog nooit werkelijk lief ge
had. Zoals een jongen, maar.
Zijn blik flakkerde onrustig en op
gejaagd door de schemerige leegte
van de kamer. Toen nam Nikoline
zijn hoofd tussen haar handen. „Nu
zwijgen, Jurgen. Nu helemaal niet
meer praten. Alles wordt wel goed.
en mooi". Zij voelde in haar handen,
dat hij zijn hoofd probeerde op te
tillen. „Straks, Nikoline.straks ga
ik aanvallen. Zoals vroeger.nee,
niet zoals vroeger.Lieve help,
dacht Nikoline vertwijfeld, hij heeft
koorts. Waar blijft Gunthermann
toch.
Maar Gunthermann stond al in de
kamer. Hij had de laatste woorden van
Jurgen Godeysen gehoord en kwam
drukdoend naderbij. Nikoline zag rim
pels ir zijn voorhoofd. „Goed, bes-
U jongen". „Nee... niet als vroeger.
Niet meer doden en niet meer ster
ven en.Mijn vader heeft het me
gezegd, dokter. Ik heb hem begre
pen. O ja, ik heb hem goed be
grepen. begrepen.De grootste
plicht van de mens.leven.le
ven. Bevel van Boven.grootste
bevel.doden is zonde, maar niet
willen leven is ook zonde.
(Wordt vervolgd)
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Een rondvaartbedrijf in Amsterdam dat
onder meer een veerdienst over het IJ
onderhoudt, krijgt tegen het einde van
dit jaar de beschikking over drie snelle
passagiersschepen, die ieder op comfor
tabele wijze plaats bieden aan 250 men
sen. De overtocht over het IJ, die slechts
enkele minuten duurt, zal met zachte po
pulaire muziek van een bandrecorder
worden opgeluisterd. De directeur van
de rederij heeft dit idee meegebracht van
een reis door Amerika.
Sinds enkele jaren legt deze rederij,
die een bloeiend rondvaartbedrijf exploi
teert, zich toe op de export van rond
vaartboten. Deze motorscheepjes welke
vroeger uitsluitend in Amsterdam te zien
waren, varen nu op enkele Zwitserse me
ren en op de Seine in Parijs. Binnenkort
zullen zij ook verschijnen op de Nijl in
Cairo. Het Amsterdamse bedrijf voorziet
een Egyptische werf van de materialen,
waaruit aldaar de boten worden geassem
bleerd.
HET IS TE verwachten, dat de minister
van Justitie per 1 juni zal- besluiten de
transactie in handen der politie" te doen
ingaan voor het gehele land. Verkeers-
overtreders zullen hun boetes dan onmid
dellijk aan de verbaliserende agent kunnen
betalen In een toeristenstad als Amster
dam is dat een opluchting voor de politie,
c}ie tot dusver vrijwel machteloos stond
tegenover bijvoorbeeld buitenlandse auto
mobilisten, die in de zomermaanden bij
honderden tegelijk de parkeerverboden
overtreden. Een vervelende zaak blijft na
tuurlijk, dat toeristen, die midden op de
dag Amsterdam binnenrijden, haast ge
noodzaakt zijn om een overtreding te be
gaan, daar er dan meestal geen officieel
parkeerplaatsje meer vrij is. De ras-Am
sterdammer heeft op de vreemdeling voor,
dat hij vaak weet in welke stadsgedeelten
de politie minder actief is en welke af
delingsbureaus onvoldoende zijn bezet of
het onbegonnen werk vinden om de fout-
?OOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOCXXinOC)OOOOOOOOOOOOOOOCOOOOC\
50-51. Om het vijandelijke dorp heen was
een hoge muur van palen gebouwd: daar
binnen stonden de hutten.
Petertje werd naar één van die hutten
gevoerd en daar moest hij naar binnen
kruipen. Alle negers stonden er omheen
en ze lachten en praatten opgewonden
Ze vonden het zeker geweldig, dat ze een
gevangene hadden.
V
De Londense couturier Charles Creed
ontwierp dit vrolijke voorjaars
ensemble van witwollen tweed met
bijpasende rok en hoed. De mantel
is gegarneerd met blauw.
parkeerders aan te pakken. De methode
van direct „afrekenen" met de agent heeft
voor- en nadelen. De kantonrechter krijgt
het minder druk, maar de verbaliserende
agent krijgt meer werk. Het zou ons niet
verbazen als zo'n agent hierdoor minder
bekeuringen kan maken dan bij de huidige
regeling: hetgeen de meeste weggebruikers
niet onwelgevallig zal zijn.
OP SCHIPHOL is men helemaal niet
gelukkig met de vrijspraak door de kan
tonrechter te Hoofddorp van enkele
automobilisten die de parkeermeterveror-
dening op de luchthaven overtreden had
den. Juridisch is dit een interessante aan
gelegenheid, maar in de praktijk betekent
die vrijspraak, dat de verplichting om
geld in de parkeermeters te werpen, nu
op losse schroeven komt te staan. Wie
Schiphol bezoekt moet echter niet denken,
dat hij die parkeermeters nu kan nege
ren. Ondanks de vonnissen van de kanton
rechter zullen de bekeuringen tegen over
treders voortgaan. Wel zal daarbij worden
getracht, de overtreders op andere juridi
sche gronden te vervolgen dan in het ver
leden het geval was. De moeilijkheid is
namelijk, dat parkeermeters nog geen*
wettelijke status hebben en dat Schiphol
geen openbare weg is. Maar waarom
zoudt u zich niet aan de voorschriften hou
den? Het is beslist een paar dubbeltjes
waard om een parkeerplaatsje vlak voor
het stationsgebouw te hebben, en het is in
ieders belang dat op deze plaatsen geen
lang-parkeerders staan, maar slechts
auto's van mensen, die binnen een uurtje
of zo weer vertrekken. Wie zich als een
heer in het verkeer wil gedragen respec
teert de maatregelep, die duidelijk in het
algemeen belang van de weggebruikers in
het leven zijn geroepen.
De grootste speelkaartenfabriek van
Groot Brittannië, in Leeds gevestigd,
heeft voor de verandering eens ronde
speelkaarten op de markt gebracht.
Hoe het uit zal pakken weet men nog
niet, maar in elk geval is er al een
grote exportorder uit Amerika
ontvangen.
VOORAANSTAANDE communisten
hebben ook hun moeilijkheden. Dat
blijkt wel uit de verhelderende beschrij
ving, die de leider van de communis-
tisclie partij in de Sovjet-republiek Geor
gië, kameraad D. G. Stoeroea, onlangs in
een rede op een kaderbijeenkomst van
zijn partij heeft gegeven van de pro
blemen waarmede een provinciale com
munistische functionaris te kampen heeft
en die variëren van godsdienstige sekten
tot westerse invloeden op de jeugd.
EEN VAN de onuitroeibaarste overblijf
selen uit het verleden vormen godsdien
stig bijgeloof en veroordeel", zo klaag
de hij.
„Ofschoon de officiële kerk door ons op
voedkundig werk is beroofd van een aan
zienlijk aantal gelovigen en zij geen enkele
itiacht meer heeft, is het verontrustend
te constateren dat godsdienstige sekten,
officieel-erkende en bij de wet verbodenen
ln afgelegen steden en districten grote ac
tiviteit ontplooien.
Het is opmerkelijk, dat, ondanks de toe-
Advertentie
Alle G.M.-mérken - B.M W. - D.K.W
Specialisten automatische versnellings
bakken, voortreincontrole op BEAN-
apparaat, wielbalancering, modern
smeerstation.
neming van het aantal lezingen over anti
godsdienstige onderwerpen het aantal be
keerlingen van de sekten niet vermindert"
aldus kameraad Stoeroea, die verder klaagt
dat de invloed van de sekteleiders op jon
ge mensen in de provincies sterker wordt.
„Zij verbieden de jongelui zelfs zich bij
communistische jeugdorganisaties aan te
sluiten en houden hen ervan af zich ver
der te laten onderwijzen in de communis
tische leer".
Als typisch voorbeeld noemde hij een
15-jarige jongen, die de school verliet met
de woorden: „Ik kan de Bijbel lezen en
nu heb ik niets op school te leren".
Voorts beschuldigt Stoeroea de sekretariërs
ervan godsdienstige plechtigheden te orga
niseren „waarbij het wild toegaat en die
leiden tot vechtpartijen in het openbaar".
Een andere klacht van Stoeroea luidt, dat
er teveel plaatsen zijn met namen als Ze
venkerken, Tweekerken, Rodekerk e.d.
Over de Westerse invloeden zei Stoeroea
„Zoals bekend is, oefent de bourgeois-pro
paganda invloed uit op ideologisch-achter-
lijke en moreel-onstabiele personen, voor
al via vijandige radiouitzendingen, die die-
23 -?0
nen als een middel om provocatieve ge
ruchten en verzinsels uit te zaaien".
„ENKELE buitenlandse films hehben
eveneens een ongewenste invloed op on
ze jeugd. Daarom moeten wij bij de keu
ze van films groter zorgvuldigheid betrach
ten en niet vergeten dat het ideologische
en niet het commerciële aspect de hoofd
zaak is."
Stoeroea becritiseerde vervolgens de uit
gevers in de republiek Georgie, omdat
teveel dubbel werk" wordt gedaan en de
filmproducenten wegens „ernstige tekort
komingen", het amusementsbedrijf wegens
fantasieloze en weinig opbouwende voor
stellingen" en de geleerden omdat zij „zich
terugtrekken in het klassicisme".
„Gerechtvaardigde bezorgdheid wordt
gewekt door de neiging van een aantal
jonge schrijvers, die toch wel talent heb
ben, om zich bezig te houden met göed-
kope stof, triviale onderwerpen en cyni
sche opvattingen over de liefde ert de
vrouwen", vervolgde hij.
MAAR HET ERGSTE vindt Stoeroea
klaarblijkelijk de voorliefde van zijn Geor
gische landgenoten voor de beroemde zoon
van hun land: Stalin.
„Het is bekend, dat de verering van de
persoon van Stalin door bijzondere oorza
ken zeer verbreid was in onze republiek.
Dit is de oorzaak geweest van de welbe
kende moeilijkheden die wij hadden om
haar uit te roeien.aldus kameraad
Stoeroea, die verder opmerkt dat enkele
achterlijke kameraden de recente veroor
deling van Stalin als „onjuist en smarte
lijk" hadden aangevoeld.
Stoeroea consteteerde evenwel, dat de
anti-Stalin-campagne ondanks deze proble
men goede voortgang heeft gemaakt en
voegde hieraan toe: „Wij ondervinden
thans de grote steun en het juiste begrip
van alle arbeiders, collectieve boeren, de
intelligentsia en de jeugd van de repu
bliek.
23. „Vooruit, opstaan, zeekakkelobbesen!" bulderde
kapitein Robbeklopper woedend. „We koersen recht op
die drommelse branding af en ik kan de schuit niet
wenden! Gooi het anker uit, en als de weerga!"
Het gebulder van de kapitein klonk zelfs boven het
geraas van de storm uit. Gehoorzaam kwam Panda
overeind en wankelde naar het voorschip, om het bevel
uit te voeren.
„Vooruit!" riep kapitein Robbeklopper Joris toe, „ga
hem helpen! Steek ook eens je handen uit, academisch
gevormde luiaard! Uitgetaande kakkelobbes met een
hoedje op!"
„Foei, welk een taal!" riep Joris berispend. „Ge
gaat te ver, waarde zeerob. Als Academisch Gevormd
Zeeman, ben ik hier niet, om Uw bevelen op te vol
gen, doch om U op Uw fouten te wijzen. En als zo
danig moet ik U allereerst zeggen, dat ankers uitwer
pen een verouderde methode is. Op de Academie leer
den, wij, dat in omstandigheden als deze, onder het
motto „ad rem" een vaartuig tot stilstand gebracht
moet worden. Of heeft dit gebrekkige scheepje soms
geen rem?"
„Gebrekkig scheepje?.Grrr," gromde de kapitein
met paars gelaat, „wacht maar, als ik straks dit roer
kan loslaten, zul je er van lusten!"
„Hm", dacht Joris, een bezorgde blik op het bewolkte
gezicht van de kapitein werpend, thans is het zaak
er voor te zorgen, dat hij het roer niet spoedig los
laat. De storm in zijn binnenste dreigt gevaarlijker
te worden, dan de storm buiten! Veiligheidsmaatrege
len zijn derhalve geboden! Wacht een touw.
„Alle duvekaters nog es an toe! Weg met dat touw!"
bulderde de kapitein het volgend ogenblik getergd,
„academische muiter, laat dat! Maak me los!"
„Stil, laat U niet afleiden", suste Joris, „deze maat
regel is academisch verantwoord, want daar leerde
men ons, dat tijdens een storm de roerganger aan
het roer vastgebonden dient te worden".
De 42-jarige Amerikaanse politie-agent
Walter Henesy uit Nassau in de staat New
York heeft kortgeleden met succes zijn
rechtenstudie voltooid. Hij verwacht in
juni tot de balie toegelaten te worden.
Henesy werd geboren in Oceanside, New
York. Hij kon de middelbare school niet
afmaken omdat hij al spoedig een baantje
moest zoeken om in het onderhoud van
zijn negen broertjes en zusjes te helpen
voorzien.
Na zijn militaire dienst trouwde Henesy
met een eugdvriendin, Heen Maloney, en
in 1949 kwam hij bij de politie. In zijn
vrije tijd behaalde hij het staatsdiploma
van de middelbare school, waarna hij ging
studeren aan de universiteit van St. John
in New York. Henesy, die elf kinderen
heeft studeerde tot diep in de nacht en
had in de weekeind diverse bijbaantjes
om zijn opleiding te kunnen bekostigen.
Hij is voorlopig nog niet van plan, ont
slag bij de politie te nemen. „Een advo
catenkantoor is de droom van elke ad
vocaat, maar ik heb een groot gezin om
voor te zorgen", zei hij. De Henesy's ho
pen dat het twaalfde kind op komst
een jongen zal zijn, want het gezin be
staat nu uit zes meisjes en vijf jongens.
