Rendez-vous met het verleden
WAT EEN LERAAR TE
WACHTEN KAN STAAN
Kennedy werkt stimulerend op
Washingtons politiek cabaret
Supralux
Panda en de reis van kapitein Robbeklopper
PETERTJE'S AVONTUUR
1YvX\
Folie
\m "'h
Ons vervolgverhaal
DOOR CLEMENS LAAR
Londens hagel-
toren wordt
gesloopt
Twee mensenrassen in
de oertijd in Afrika
DEERT HOOREVEEN
VRIJDAG 30 MAART 1962
21
De president steekt het beroep naar de kroon
I Nieuw onderzoek naar het
monster van Loch Ness
15. „Hé, pas op Polle!", roept Pingo, „je stapt ocer de rand! Er zit hier
geen hekje om, moet je rekenen. Geef me een hand! Maar Polle rolt naar
beneden en kan zijn evenwicht niet meer vinden! Pingo gaat er achteraan,
om te zien, hoe dat afloopt „Polle! roept hij plagend, „blijf toch rustig
staan, dan zie je meer!" Maar Polle doet iets anders: onderaan de trap
tuimelt hij meteen in het water„Een mooie uitvinding is deze trap", roept
Pingo, die Meubelmaker kan wat, moet ik zeggen!"
86)
Het was goed, dat op dat ogenblik
Wenzel Parkuhn Mara naar buiten
kwam roépen. Van het meer hoorde
men de misthoorns van de stoombo
ten. Vaag dacht ik eraan, dat daar
nu alle dingen die tot het leven oe-
hoorden, door het water voeren. Mis
schien ook waren de schepen vol
mensen, die aan zee hun verloren le
vensvreugde kwamen zoeken.
Ik was de eerste, die weer iets zei:
„Het kind
„Het kind het kind had pijn in
zijn hals. Meer heeft het niet ge
merkt. Het heeft niet veel langer dan
een dag geduurd. Het kind heeft het
niét geweten, wat er gebeurde."
„En en Bim?"
Rittinghaus keek mij vertwijfeld
aan:
„Dat weet ik niet, Kaspar. Jongen,
ik weet het niet." Toen vertelde hij
met toonloze stem, hoe Bim vier da
gen lang met de koorts geworsteld
had en toen vervolgens op een avond
volkomen helder geweest was.
„De dokters hadden haar al opge
geven. Zij was al te zwak geworden.
Dat hadden zij tegen mij gezegd, Kas
par, tegen haar vader. Maar, Kaspar,
toen zij zo in de kussens lag en in
eens- begon te lachen
„Consul!"
„Ja, zij lachte. Niet in koorts of
verward Nee, zoals altijd. Alleen,
het was natuurlijk vreselijk zwak.
Maar ik Wel ik had op dat ogen
blik wel kunnen bidden. Het volgende
ogenblik merkte ik echter, dat de dok
ters toch gelijk gehad hadden
Eindelijk had hij de kurk van de
fles. De knal was dof en had niets
feestelijks. Maar toen hij de cham
pagne inschonk, verwonderde ik me
erover, dat zijn hand zo vast was.
Maar had ik zelf niet ondervonden,
hoe men inwendig als het ware kan
afsterven en toch uiterlijk levend blij
ven.
„Heeft Bim heeft Bim het ook
geweten?"
„Dat weet ik niet, Kaspar. Ik weet
het niet
Het klonk heel zacht, toch als een
schreeuw.
Vlak daarna was zijn stem weer
als die van een ongeïnteresseerde
buitenstaander:
„Zij lag heel stil en begon toen te
lachen. Ineens zei ze: „Wat zal Bom
grote ogen opzetten. Nee, wat zal die
staan kijken." En toen voegde ze er
aan toe: „Als wij elkaar weerzien",
en toen
„Toen?
„Toen moest ik haar de plaat bren
gen. En een potlood En een stuk
je plakband uit haar schrijftafel."
Ik staarde naar de plaat.
„Je moet ook de andere kant spe
len, Bom
„En was dat alles?"
„Nee. Maar ze was zo zwak, dat
ze nauwelijks het potlood kon vast
houden, maar maar ik mocht
haar niet helpen. Zij liet de plaat ook
niet los. Later heb ik haar toen
weggenomen."
„Wist zij het van het kind?"
„Nee. Zij lag bijna twee uur lang
zo met de plaat in haar handen en 'k
dacht, dat zij sliep, maar ineens
slpeg zij weer de ogen op, maar
maar toen kon ik haast niet meer
verstaan wat zij zei, maar maar
zij heeft het een paar keren her
haald
Hij dronk en vulde toen haastig zijn
glas opnieuw.
„Zij zei: „Het zal hem goed gaan.
Het zal hem beslist goed gaan.
Bom Bom weet het misschien
niet, maar achter hem in het zadel
zit altijd het geluk Ja, zo zei ie
't precies
Ik liet mijn ogen niet van de plaat
af:
„En en was 't dat?
„Nee, Kaspar. Zij bleef zo nog een
hele tijd liggen en ademde bijna niet
meer. intussen was ook de dokter ge
komen en en die meende ook, dat
zij niet meer wist, wat zij zei."
„Heeft zij dan nog iets gezegd, con-
sui?"
„Ja, Kaspar. Maar dat was al vol
komen onsamenhangend. Zij zei,
en het was naar om te horen, hoe
duidelijk zij dat eruit bracht: „Bom
moet Gattamelata niet vergeten!" En
toen glimlachte zij en toen
Onbewust had ik mijn hand opge
heven. Ik zou geen geluid hebben kun
nen uitbrengen, zelfs geen snik
Na een hele tijd zei de kabouter:
Ik ik ga nog een flesje voor
ons halen, Kaspar." 't Was erg, maar
ik kon ineens weer spreken. Zo nuch
ter en alledaags, als een gewoon
mens in de meest gewone situatie:
„Ja, doe dat, consul."
Ik keek hem na, toen hij kleine,
in elkaar gedrongen gestalte in het
halfduister verdween. Een, die nooit
het geluk gekend had in zijn leven
Straks zal ik het hem zeggen, peinsde
ik. Ik zal hem zeggen, dat wat Bim
zei, niet onsamenhangend was, maar
uit een helderheid van gedachten
voortkwam, zoals alleen aan hen ge
schonken wordt, die van het grote
hoogtepunt nog een keer mogen te
rugkijken. Maar ik zei het hem toch
niet. Ik dacht, dat die wetenschap
mij alleen toebehoorde. Ik wilde ze
ook voor mij alleen behouden. Zo ~a-
ten wij urenlang zwijgend bij elkaar.
En -dronken champagne.
De kabouter had gelijk. Champagne
behoort bij feestgedruis, maar hij <s
ook op zijn plaats, als de grote pijnen
van het bestaan ons dreigen te ver
pletteren en wij iets moeten doen,
iets automatisch, dat ons uiterlijk ten
minste overeind houdt. En al die tijd
hield ik een grammofoonplaat op
mijn knieën.
„Je moet ook de andere kant spe
len, Bom
„Nu was dat niet nodig. Ik hoorde
iedere noot en ieder woord in mijn
oor. Bim had gelijk. Het was het
meest vertroostende lied, dat wanho
pige zielen konden horen. Ik hoorde
het als het ware:
„Und morgen wird die Sonne
wieder scheinen.
Und auf dem Wege, den ich gehen
werde,
wird uns, die Glücklichen,
sie wieder einen."
Misschien was het geschreven voor
degenen, die plotseling alleen staan.
Ik had nog nooit zo goed begrepen,
wat de mensen aan hun dichters te
danken hebben.
Ik keek Rittinghaus aan; hij zat in
eengedrongen in zijn stoel en hield
zijn champagneglas met twee han
den vast. „U hebt zich zeker erg een
zaam gevoeld, consul?" Hij keek niet
op. „Ik hield ervan, alleen te zijn. Ik
ben eigenlijk altijd te weinig alleen
geweest. Maar mijn eenzaamheid, die
heb ik iedere dag verwenst." Nu had
ik moeten opstaan en een arm om
zijn schouders leggen. Waarom deed
ik dat niet? Met het medelijden van
de rijke begreep ik hem nu, de arme.
Hij had niet genoeg bemind en was
gedoemd tot eenzaamheid. Hij droeg
de vloek van een ongeleefd leven.
Nu restte hem alleen nog de vlucht
in het triviale.
„Proost, Kaspar."
„Proost, consul."
Het hielp ons niet. Woordeloos gle
den wij weer van elkaar weg. Hij
terug naar de ijzige leegte van zijn
ouderdom en ik in de genadevolle
herinnering en in mijn onuitsprekelijk
geluk, dat uit verdriet en leed gebo
ren was.
„Bom moet Gattamelata niet ver
geten
Nee, Bim, die boodschap zal ik
nooit vergeten. Wij hadden eens ge
twist: zoals wij zo vaak deden, heftig
en met plezier om het dispuut zelf en
blijkbaar, maar zonder het te we
ten ook met plezier over de ma
nier, waarop de ander zich druk
maakte, plezier in invallen, tempera
ment, handigheid en drift
Het ging over ruiterstandbeelden,
om hun kunstwaarde en om de vraag,
in hoever die waarde gelijke tred
hield met de ruiterlijke geest.
Nu is de wereld lichtelijk bezaaid
met standbeelden, waarop de een of
andere beroemde of beruchte per
soonlijkheid op een of ander paard
zit. Tenslotte hadden wij ons gehou
den aan de twee beroemdste
Ja natuurlijk. De Colleoni van Ve-
rocchio en de Gattamelata van Dona-
tello.
Bim stond in vuur en vlam voor oe
Colleoni. Waarschijnlijk had zij ge
lijk. In een of ander opzicht moest er
wel een reden voor zijn, dat dit op
iedere betere schrijftafel of boeken
kast in heel de wereld te vinden was.
Maar mij beviel het niet.
„Bij die Colleoni is alles brutaliteit
en geweld. Dat is precies het tegen
gestelde van wat werkelijk ruiterlijk
is. En het klopt ook feitelijk niet. Col
leoni staat in spreidstand in de beu
gels en rukt fors aan het bit. Het is
volkomen uitgesloten, dat een paard
bij een dergelijke houding van de rui
ter zo lopen kan. Het hele standbeeld
deugt trouwens niet. Het is allemaal
op effect berekend en pure beeldhou-
wersmelodramatiek Ik weet wel
niets van kunst af, maar met sluwe
berekening heeft zij toch zeker niets
uit te staan
Maar, Bom, je vergeet helemaal
wat het standbeeld tot uitdrukking
wil brengen."
(Wordt vervolgd)
EEN HAARLEMSE LERAAR aan
ren Technische School in onze omgeving
heeft ons een statistiekje gestuurd van
de antwoorden die hij van een negentien
leerlingen tellende klas heeft gekregen
op vragen over beroemde persoonlijk
heden. In een apart kolommetje heeft
hij onder het kopje „onzin" de meest bi
zarre antwoorden verzameld. Slechts éen
van de beroemdheden werd door alle
leerlingen gekend: Faas Wilkes. Toon
Hermans en Adenauer deelden op
twee leerlingen na in die eer. Maar.
KARDINAAL MINDSZENTY werd een
bergbeklimmer genoemd, mr. Stikker
„onze voorzitter in de V.N.", Hitier een
„communistisch individu", Ingrid Berg
man een „ondergedoken Joods meisje",
Picasso „een Italiaanse klodderaar". Goe-
ring genoot een veelvoud van functies:
I ruimtevaarder, leider van Nederland in de
oorlog, eerste astronaut en „premier".
Ook Montgomery wordt een bergbeklim
mer genoemd en een der leerlingen ver
meldde zelfs zijn achternaam „Clift, film
ster". Trotzky is een operazanger, Lenin
de leider van de Russische strijdkrachten
in Wereldoorlog II. Sjoukje Dijkstra is een
zwemster, Eisenhower een Brits oorlogs
leider, terwijl Churchill een sigarenmerk
is en ex-president van de V.N. Mao Tse
I Toeng is de opperbevelhebber van de In
donesische strijdkrachten en Oe Thant een
I niet-communistisch regionaal leider in
China, terwijl Tsjang Kai Tsjek „nog kei
zer van China is."
RODIN IS EEN Russische dictator, vrij
heidsstrijder in de Engelse Middeleeuwen
en ook vrijheidsstrijder in Noorwegen.
Sydney van den Bergh is. programmalei
der van een omroepvereniging, hardrijder,
zangeres en AVRO-verslaggever. Ingmar
Bergman is toneelspeelster, bokser en olie
magnaat. Cockie Gastelaar is een radio
omroeper.
Op enkele niet-„persoonlijke" vragen
werd bij de B.V.D. geantwoord: Boeren
Vereniging Drente, bij NAVO: legereen
heid van de UNG-strijdkrachten, bij
U.S.S.R.: communistisch merk
EERLIJKHEIDSHALVE zij meegedeeld
dat slechts 23 van de intotaal 487 ant
woorden in de rubriek „Onzin" konden
worden ondergebracht en dat 256 ant
woorden geheel goed waren op de in to
taal 27 vragen. Wij hebben dit staaltje dan
ook niet opgenomen om wanhoop te zaai
en...
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. - Eens per
jaar
Mannequin Winny Roeper toont een
mantelpakje van Alpacastof, dat on
der de naam Rokindoor de Amster
damse ontwerper Ben Löhnen is
gclanceerdr--^
Advertentie
houdt een deel van de pers te Washing-
I ton het „Gridiron-dinner" of wel rooster-
diner, rijkelijk besproeid met geestrijk
vocht. Geroosterd worden in figuur
lijke zin vele politieke figuren, de
president incluis. Er worden pittige,
korte toneelstukjes opgevoerd en heke
lende liedjes gezongen, meestal over
politieke figuren, die als gast aanwezig
zijn. Wat ten tonele gebracht wordt is
niet voor publikatie, maar wel kan hier
iets medegedeeld worden over de hu
mor van president Kennedy en enkele
andere gasten, die beslist niet onder
deed voor wat men op het toneel ten
beste gaf.
De journalist, die de president inleidde,
had meteen de goede toon te pakken. Me
vrouw Kennedy heeft een reis gemaakt
door India en Pakistan en de president
werd aangekondigd als ,,'s werelds duur
ste babysitter". Kennedy begon zijn rede
aldus: „Ik verheug me er inderdaad zeer
over met u, journalisten, deze avond door
te brengen. Geen van u weet, hoe moeilijk
het is drie maal per dag melk te moeten
drinken" (onlangs heeft de president
om de veeboeren te helpen bekend
gemaakt, dat er bij elke maaltijd in het
Witte Huis melk zou worden geschonken).
Ook Kennedy had iets te zeggen over de
I reis van zijn echtgenote, die hij in ver-
I band bracht met de olifant, het symbool
vdn de Republikeinse oppositie. De presi
dent zei: „Ik weet dat mijn republikeinse
vrienden blij waren toen zij zagen dat
mijn vrouw in India een olifant voerde. Zij
gaf hem suiker en noten, maar natuurlijk
was de olifant niet voldaan".
Kennedy's broer Ted (die net dertig ge
worden is de minimum leeftijd voor se
nator probeert in de staat Massachu
setts de Democratische kandidaat voor de
Senaat te worden. De president gaf zijn
broer de gecamoufleerde steun, die de Ver
enigde Staten in sommige delen van Azië
verlenen„Wij sturen geen troepen, zo zei
de president schertsend, alleen enige oplei-
dingsgroepen." „En met een variatie op
„liever dood dan rood" zei de president:
„Wij vragen ons af of we liever Ted dan
Ed zijn". Zijn broer heeft namelijk Ed Mc
I Cormack als Democratisch rivaal.
Arthur Crock van de New York Times
heeft Kennedy becritiseerd omdat hij pre
sident Tsjombe van Katanga niet naar de
Verenigde Staten had laten komen. Schert-
send zei Kennedy: „Ik heb een compromis
voorgesteld. Ik zal Tsjombe een visum ge
ven en dan kan Arthur aan Tsjombe een
diner aanbieden in de Metropolitan Club".
(De Metropolitan is Washingtons duurste
club, Crock is er lid van en deze club laat
geen negers toe, zelfs niet als introducé).
Robert Kennedy, de minister van Justitie,
moest er ook aan geloven. Ribicoff, de mi
nister van Sociale Zaken, begon zijn tafel
rede met deze ongebruikelijke aanhef:
„Mijnheer de minister van Justitie, mijn
heer de broer van de minister van Justi
tie, verwanten v.an de minister van Justi
tie en vrienden van de mihister van Jus
titie.
Zolang ik mij kan herinneren wordt er in
Washington over politiek gepraat. Tot ver
velens toe vaak. Maar sedert Kennedy aan
het bewind is gekomen, worden er meer
pittige politieke grappen verteld. De hu
mor van de president lijkt aanstekelijk en
Washington heeft op het ogenblik zelfs
twee goede, politieke cabarets.
LONDEN (AP) Een van Lortdens
merkwaardigste torens wordt steen voor
steen gesloopt. Het is de oude hagelto-
ren. die als een vuurtoren-zonder-ogen bij
de Waterloobrug op de zuidelijke oever
van de Theems staat. De toren, die 55
meter boven het water van de rivier uit
rijst, is sinds lang een vreemde verschij
ning in het Londense stadsbeeld. De to
ren dateert uit 1826 toen hij gebouwd
werd voor de vervaardiging van hagel
korrels. Daartoe liet men uit de boven
ste verdieping van de holle toren gesmol
ten lood vallen in vaten koud water, die
op de begane grond stonden. Deze hagel
korrels werden tot 1949, toen de produk-
tie gestaakt werd, naar alle delen van
de wereld geëxporteerd.
Zes mannen slopen de toren met hou
welen. Zij werken van boven af en schop
pen de zware stenen door het gat in het
midden van het bouwwerk naar beneden.
De oude toren moet plaats maken voor
een uitbreiding van de nabijgelegen Fes
tival Hall.
„Zoutwaterbed" noemt de Amerikaan
se uitvinder Clark Cameron deze
badkuip, waarin warm zeer zout water
circuleert, waarin de slaper blijft drij
ven. Men heeft in Camerons „Aqua-
rest" half zoveel slaap nodig omdat
men naar hij zegt dubbel uit
rust. Cameron onderzoekt nu hoe de
badslaapsters hun haar droog kunnen
houden.
WASHINGTON (AP) In Tanganyika
(Oost-Afrika) moeten 1.75 miljoen jaar ge
leden twee geheel verschillende mensen
rassen naast elkaar hebben geleefd, aldus
de Amerikaanse onderzoeker dr. L. S. B.
Leakey. Dr. Leakey beschikt over aanwij
zingen dat al 250.0000 jaar daarvoor de
plaats van de huidige Oldoevai-kloof door
mensachtige wenzens werd bewoond.
In een lezing voor de (Amerikaanse) Na
tional Geographic Society verklaarde de
onderzoeker dat een van de daar gevon
den soorten ongeveer het postuur van de
moderne mens had, maar een schedelin-
houd die weinig verschilde van die van
de door Dubois op Java gevonden Pithe
canthropus, die waarschijnlijk een half
miljoen jaar geleden leefde. In dezelfde
aardlaag, die ongeveer 1.75 miljoen jaar
oud is. vond dr. Leakey fossiele resten
van de Zinjanthropus, een wezen met een
laag voorhoofd en een ietwat gedrochte
lijke lichaamsbouw, die dichter bij de
„halfmensen" van Zuid-Afrika dan bij de
huidige mens stond.
In een zes meter dieper liggende aard
laag vonden dr. Leakey en zijn vrouw de
bewijzen dat een nog oudere mens keien
gebruikte bij het bouwen van een onder
dak. De Leakey's zijn onderscheiden met
de Hubbard-medaille van de National Geo
graphic. Society voor hun onderzoekings
werk.
Advertentie
Autom ob i e I bed r ijf
Hoofdagent Citroën
en Panhard
Automobielen
Zijlweg 26 Haarlem
Tel. 02500-17296/58041
XMOOOOOTOOooooooooooooooo<xxxxxX300ocoooocooooooooc*»^xMCOc«K»050nooxxccc«550'»»ooooooco5000ooccocöcooocooooc
33. „Kijk!" sprak de hoofdman, terwijl hij op een
palm wees, die als een gespannen boog was omgebo
gen en door een stuk touw in die stand werd gehouden.
Dit zijn postpalm! Wij nu briefje naar moedereiland
'zenden met vraag: waar zijn sluitsteunstenen? Zo
moedereiland ook alles hierheen!"
Hij gaf een wenk aan een inboorling, die met een
pakmes gereed stond, waarop deze het touw doorhakte.
Met een enorme zwieper veerde de palm overeind, waar
bij een steen met een briefje, die op de kruin was
gelegd in de lucht werd geslingerd tot over de horizon.
Nu was Panda de hele zaak duidelijk geworden en
opgewonden trok hij kapitein Robbeklopper terzijde.
Het moedereiland zendt het goud natuurlijk op die ma
nier hierheen en dat is vast het goud, dat u overboord
gezet hebt!" fluisterde hij blij. „We moeten het terug
zien te krijgen!"
„Bravo, Pandake!" mompelde Joris, die zich in het
struikgewas had teruggetrokken en aandachtig toeluis
terde. „Ge begint waarlijk enig verstand in uw wollig
hoofdje te ontwikkelen! Dezelfde gevolgtrekkingen heb
ik ook gemaakt!"
„Nu kan alles voor U weer goed worden," vervolg
de Panda opgetogen, „want als u het goud terug geeft
aan de eigenaars, kan niemand meer denken, dat u
het voor uzelf hebt willen houden, en dan hebt u me
teen geen last meer van die vervelende geschiedenis!"
„Hm", dacht Joris, „hier vertonen Panda's planne
tjes een afwijking met de mijne, doch voorlopig blijft
nauwe samenwerking geboden!"
LONDEN (AP) David P. James een
42-jarig Conservatief Brits Lagerhuislid,
heeft meegedeeld dat hij een onderneming
heeft gesticht met het doel een onder
zoek in te stellen naar het monster van
Loch Ness. Onder zijn mededirecteuren
zal ook zijn de bioloog Peter Scott zoon
van de Britse zuidpool-onderzoeker kapi
tein Robert Scott.
De maatschappij heet: „Bureau voor on
derzoek van de verschijnselen inzake een
monster van Loch Ness N.V. Volgende
maand zal het werkprogramma worden
bekendgemaakt.
Reeds meer dan dertig jaar worden on
derzoekingen ingesteld naar het al of niet
bëstaan van het monster. Sommigen ge
loven er vast in, anderen staan er scep
tisch tegenover. Een ding staat vast: het
meer van Loch Ness is de grootste toe
ristenattractie van de Schotse hooglanden
geworden.
James heeft reeds eerder aangekondigd
dat hij met een krachtig zoeklicht het mon
ster uit zijn schuilhoek wil lokken. Hij
gelooft dat het monster een nachtdier is
en dat een sterk licht het monster te voor-
I schijn zal brengen.
?1
70-71. Petertje keek verbaasd op, toen
even later uit het gat.het hoofd van
Hdbïboe opdook!
Sssst! zei deze, m.et z n vinger
waarschuwend op de mond.
Daarna kroop hij helemaal uit het gat.
Gelukkig, dat ik je gevonden heb!
fluisterde Habiboe. Maak geen leven, er
staat een schildwacht voor de deur van de
hut! Maar als we erg voorzichtig zijn,
kunnen we misschien hier wegkomen!
