HAN GORTER L."
Netherlands House: veilige haven
voor Hollandse meisjes in Londen
FUNKE's Roggebrood
£5*
ALLÉÉN DEZE
MAAND
IN EXTRA
VOORDELIGE
VERPAKKING
'iUÉLJ NETHERLANDS HOUSE Plaatsingsbureau
PETERTJE'S AVONTUUR
Panda en de reis van kapitein Robbek Hopper
2-PAAR
Polle
23 u. afgesproken plaats
21
Ons vervolgverhaal
Moeilijkheden
VRIJDAG 13 APRIL 1962
"N-
~-v
-
3 NUTLEY TERRACE
w:rr
NYLONS
27. Opeens duikt er vlak voor Polle een hoofd uit de golven! „Goeiemid-
dag!", zegt Polle, „u kijkt nogal vriendelijk! Komt u ons helpen?" „Dat wil
ik wel", zegt het zeepaardje. „Let nu op, jongens!", zegt Polle, „het zee
paard zal ons mooi vooruit helpen!" „Als er iets gebeurt, moet je je touw
loslaten, dan botsen we niet. Vooruit maarrrrrü!" En hup!, daar vliegen
de vriendjes dóór het water in hun prachtige bootjes! Nu worden ze niet
moe en warm, en het gaat ze nooit snel genoeg. „Toemaar!", roept Polle,
„trekken maar, heer Zeepaard!"
I
tt
5)
We zullen hopen, dat de zaak
spoedig is opgelost, en u uw betrek
king dus kunt houden, zei de hoofd
inspecteur. Hoe lang denkt u in
Nederland te blijven?
Zeker nog een jaar. Daarna wil
ik nog naar Engeland gaan.
Kent u de zoon van de familie
Boon?
Ik heb hem eenmaal ontmoet.
Hij kwam bij mij, naar aanleiding
van mijn sollicitatie.
Hij werkt toch voor een Ameri
kaanse firma, is het niet?
Niet meer. Hij is naar een Fran
se exportfirma overgegaan, waarvoor
hij nu heel Europa bereist.
Zo? Ik dank u wel voor uw in
lichtingen, juffrouw Yvonne. Mocht u
nog eens iets tegenkomen, dat met
deze kwestie verband houdt, bericht
mij dat dan direct.
III
Hoofdinspecteur Ploeger en zijn ts-
i sistent zaten samen gebogen over oen
vel papier, waarop enige aantekenin-
3 gen waren gemaakt.
1 Laten we eerst eens zien of wij
3 uit deze punten iets wijs kunnen wor"
i den, zei Ploeger.
1. 13 mei, half negen: Professor
I Boon en dr. Willbrough gaan naar het
laboratorium. Van Woerden, chauf-
3 feur-huisknecht, keert naar huis terug
en wacht daar op nader bericht.
1 2. 14 mei, zeven uur va: Mevrouw
Boon belt op naar lab., maar krijgt
i geen gehoor, 7.30 u. Mevr. Boon arri-
3 veert op het lab., en treft daar nie-
5 mand aan; 8.00 u. Zij belt het hoofd-
3 bureau en stelt de politie van de ver-
dwijning van beide geleerden in ken-
5 nis.
Vragen: Waar zijn de vermisten
3 naar toe gegaan? Was hun vertrek
S vrijwillig of niet?
I 3. 14 mei, plm. 10 uur: Mevrouw
3 Boon ontvangt een brief, waarschijn-
lijk uit Frankrijk; 10.30 u. Mevr. Boon
3 stuurt Van Woerden met een bood-
3 schap, die helemaal geen haast heeft,
de deur uit. Zij maakt plannen voor
een onverwachte reis van enige da-
1 gen en geeft haar huishoudster op-
I dracht haar koffer te pakken. 10.45 u.
Mevr. Boon voert een telefoongesprek
S met een onbekende. Zij stopt de
1 Franse brief in haar tas en valt onge-
1 motiveerd uit tegen de huishoudster.
Zij zegt, dat ze niet op reis gaat.
11.00 u. mevr. Boon gaat de deur uit
om, zoals ze zegt, een paar bood-
schappen te doen. 7.30 u. nm. Van
Woerden belt het hoofdbureau en ver-
telt. dat Mevr. Boon niet teruggeko-
3 men is.
i Vragen: Waar is mevr. Boon naar
toe? Is haar wegblijven vrijwillig of
3 niet?
3 Personen uit de naaste omgeving:
Willem van Woerden, chauffeur-huis-
i knecht, 10 j. in dienst. Betrouwbaar.
3 Yvonne Delprat, huishoudster: af-
i komstig uit Parijs. 1 j. in dienst.
5 Klein en tenger, knap plm. 26
steno-typiste. In Nederland om de
I taal te leren. Kreeg deze betrekking
via relatie van ir. Boon uit Parijs.
Marie, dienstbode: 8 j. in dienst.
3 Geen bijzonderheden. Willy, tweede
meisje: i j. in dienst. Geen bijzonder-
5 heden. Fr. Marianne v. Wigcheren,
5 (Marja) journaliste: nicht van prof.
Boon. Woont 8 j. bij de familie op
kamers. Was tijdens de verdwijning
5 niet thuis.
1 —Het ziet er wel naar uit, dat de
3 verdwijning van mevr. Boon verband
I houdt met die van de beide heren
—Daar twijfel ik geen moment
aan, antwoordde Koopman
i Dat zullen we pas zeker weten,
wanneer ze weer terug is, zei hoofd
ig inspecteur Ploeger.
5 —Als ze alle drie terug zijn dus,
3 merkte Koopman op.
Ploeger lachte. Het is mogelijk,
zie hij vaag.
Laten we nu eerst de huisgenoten
3 eens nader bekijken. Van Woerd ïn
lijkt me een keurige kerel, maar we
kennen zijn antecedenten nog niet.
3 Die moeten we dus nagaan Hetzelfde
geldt voor dat meisje Yvonne Del-
li prat. Neem jij die beiden voor je
5 rekening, dan ga ik proberen, of ik
3 wat meer over Marjat e weten kan
j§ komen Grenzen en vliegvelden staan
sedert vanmorgen vroeg onder stren-
1 ge controle. Als die beide atoomge-
leerden vannacht de grens niet zijn
overgegaan, zijn ze nu nog in ons
g land. Voor mevrouw Boon is dat al
helemaal uitgesloten. Ik heb voor alle
1 zekerheid de namen en signalementen
j§ ten van de huisgenoten ook doorge-
5 geven. We kunnen in dit geval niet te
3 voorzichtig zijn.
3 Diezelfde avond laat belde Marja
op. Mevrouw Boon was onverwachts 3
thuisgekomen. De verdwijning van 1
haar man had haar meer aangepakt 3
dan zij had laten merken. Zij had 3
eerst wat in de stad rondgedwaald en 3
was toen besloten haar zoon op te
zoeken. Inpulsief was ze naar het sta-
tion gegaan en had een kaartje naar
Parijs genomen. Onderweg had zij g
zich bedacht. Ze wilde geen opschud- 3
ding veroorzaken en in ieder geval 3
thuis zijn, voor het geval haar man 3
terug kwam. Zo was ze in Roosen-
daal weer uit de trein gestapt en met g
de volgende gelegenheid weer naar 3
Amsterdam teruggekeerd, waar ze
die avond laat nog aankwam. Marja
had haar opgevangen en omdat ;e 5
nogal overstuur was, een slaapmid- 3
del gegeven. Zij sliep nu rustig. 3
Ploeger glimlachte even. toen nij
het verbouwereerde gezicht van g
Koopman zag.
Vlugger kan het al niet, vond de
adjunct. 3
Wat kan niet vlugger? vroeg
Ploeger lachend. 3
Het bewijs, dat u gelijk had met
uw veronderstelling, dat mevrouw 3
Boon eerder terug zou komen dan de 3
beide mannen. 3
Zo heb ik dat niet precies ge- 5
zegd, maar ik was het niet met ;e g
eens, dat ze in ieder geval samen 3
terug zouden komen. Als professor 3
Boon vrijwillig is weggegaan en zijn
vrouw bij zich wil hebben, had hij g
dat wel met haar afgesproken en be- 3
hoefden zij niet die komedie van een 3
tweede geheimzinnige verdwijning op
touw te zetten. De enige mogelijk- g
heid was dus, dat de ontvoerders er g
in hadden toegestemd, dat zijn vrouw
hem zou volgen. Dat leek mij niet 3
erg waarschijnlijk, vooral niet, omdat
ze haar dat moesten berichten, ter- g
wijl zij wisten, dat de politie in de 3
zaak was gemengd en haar spoor dus
gevolgd kon worden. Dat risico was
voor hen mijns inziens te groot en g
daarom kon ik je haast wel voorspel- 3
len, dat mevrouw Boon gctuw weer
terug zou zijn.
Mevrouw Boon voelde zich heel wat
rustiger, toen de hoofdinspecteur de
volgende morgen bij haai kwam. Zij
vroeg hem of het niet beter was, dat 5
ze haar zoon liet overkomen, zodat
hij haar bij haar moeilijkheden kon
helpen.
Doet u dat nog maar niet, me-
vrouw, antwoordde Ploeger. Uw
zoon kan hierin op het ogenblik toch
weinig doen. Met het oog op het on-
derzoek is het beter zo weinig moge-
lijk ruchtbaarheid aan de zaak te ge- i
ven. Zodra we het niet meer stil kun-
nen houden, is het vroeg genoeg om
uw zoon te waarschuwen. Alleen wan-
neer u hem beslist hier wilt hebben, e
zal ik u daar natuurlijk niet van terug
houden. f
Neen, inspecteur, dan wacht ik
eerst nog maar af, besloot mevrouw e
Boon. I
Zou u ons werkelijk geen andere
inlichtingen kunnen geven, mevrouw?
vroeg hoofdinspecteur Ploeger.
Mevrouw Boon keek hem aan.
Ik zou werkelijk niet weten, wat
ik u nog moest vertellen, inspecteur,
antwoordde ze. Mijn man is stil j
en teruggetrokken. Hij gaat helemaal j
in zijn werk op en vindt daar bevre-
digirig in. Hij is niet iemand, die j
zich op de voorgrond stelt. Alleen als j
hij met zijn studie iets bereikt en zijn i
proefnemingen resultaten opleveren,
voelt hij zich gelukkig. j
Correspondeerde hij geregeld met
dr. Wilbrough?
Ja. Sedert hij hem vorig jaar in
Engeland heeft ontmoet, hebben zij
steeds contact met elkaar gehouden, j
Mijn man heeft veel bewondering j
voor de kennis van de Engelse ge-
leerde.
Dat is met meerdere mensen het
geval. Dr. Willbrough is een van de
grootste figuren op dat gebied.
Ik begrijp niets van die geheim
zinnige verdwijning, zuchtte mevrouw
Boon.
Er zijn anderen, die er heel wat
voor over zouden hebben als ze over
de kennis van deze beide geleerden
konden beschikken, antwoordde Ploe
ger ernstig. Denkt u maar eens
aan de wedloop tussen Oost en West
op dit terrein
U bedoelt? U denkt, toch niet,
dat. mijn man achter het ijzeren gor
dijn is verdwenen?
Waarschijnlijk nog niet. Daar
voor hebben ze zo gauw geen kans
gehad, maar ik ben er wel haast van
overtuigd, dat de politieke verhou
dingen hierbij een rol spelen.
Maar dat zou verschrikkelijk
zijn, inspecteur.
(Wordt vervolgd)
'Advertentie
boordevol kracht en
vitamine B
10 tegen 1 dat ook uw
dokter het eet
F U N K E
Hoileverancier
(Van een onzer redacteuren)
UW DOCHTER doet dit jaar eind
examen h.b.s. of mulo. Als zij slaagt, wil
ze voor een jaar of een halfjaar naar
Engeland, zoals na de oorlog al ruim
tienduizend Nederlandse meisjes dat ge
daan hebben. Het lijkt zo spannend, zo
avontuurlijk: op eigen benen staan, wat
meer van de wereld zien, je Engels een
beetje „bijspijkeren". Soms springen de
ouders bij, meestal moet zo'n meisje
voor haar eigen kostje zorgen, maar dat
kan in Engeland alleen als verpleegster
of als „mothers help". De voorwaarden?
Een beetje helpen in de huishouding,
kinderen verzorgen, vrije kost en in
woning, een vrije dag per week en een
behoorlijk loon. Maar toch.
TOCH KOMEN er teleurstellingen.
Londen, met zijn tien miljoen inwoners
is zo enorm groot en vreemd. Overdag
heb je het razend druk, 's avonds moet
je naar je eenzame kamertje. De taal
valt niet mee en misschien ook de baan
niet. Een gevoel van verloren-zijn be
nauwt je: heimwee! Je zou zo graag eens
je eigen taal willen spreken, maar met
wie? Je kunt ook moeilijkheden krijgen
die je moet uitpraten, je wilt om raad
vragen? Waar moet je terecht in zo'n
enorme kille wereldstad?
WEL, GELUKKIG is er het Netherlands
House, een particuliere instelling, die on
derhouden wordt uit giften van een aan
tal Engelse gezinnen in Engeland en waar
,de deur altijd openstaat" voor Neder
landse meisjes. Daar zijn hulpvaardige
mensen die je taal spreken, je problemen
begrijpen en overal raad op weten. Men
sen die reeds honderden Nederlandse meis
jes geholpen hebben zonder te vragen
naar geloof, overtuiging of stand. Zijn er
moeilijkheden met de werkgever, de da
mes van Netherlands House bemiddelen
en schikken. Kan een meisje het in haar
baan niet meer bolwerken dan vindt zij hier
een veilig onderdak, waar zij voor een
miniem bedrag kan slapen en ontbijten.
In de gezellige huiskamer vinden de meis
jes Nederlandse boeken en tijdschriften
en misschien ook wel een vriendin
mede-Nederlandse. Eens per week is
er een speciale avond met een boeien
de film of een interessante lezing. Hoogtij
dagen als Kerstmis en Sint Nicolaas wor-
Dit kaartje krijgt iedere bezoekster
mee, opdat zij steeds de weg naar de
veilige haven kan terugvinden.
s - --
den bijzonder gezellig gevierd en voorts
worden er regelmatig excursies, schouw
burg- en concertbezoeken georganiseerd,
waarvoor bij voldoende deelname
zelfs gereduceerde toegangsprijzen bedon
gen kunnen worden. Geen wonder dan ook
dat reeds vele Hollandse meisjes in Lon
den regelmatige bezoeksters van Nether
lands House geworden zijn. Zij vinden
er precies die „veilige haven" die zo'n jong
ding in den vreemde nodig heeft: een
vertrouwd milieu, een willig oor en promp
te raad en bijstand bij eventuele moei
lijkheden.
EN MOEILIJKHEDEN zijn er nogal
eens. Een meisje dat pas van de middel
bare school is, thuis een knus en be
schermd leventje geleid heeft en nooit
zorgen gekend heeft, komt nu ineens in
een Engels gezin terecht Is „mothers
help". Niet zelden werken de beide echte
lieden in zo'n gezin buitenshuis en dan
draait het Hollandse meisje voor heel het
huishouden op. Onervaren in zulke zaken,
is zij druk van de vroege ochtend tot de
late avond en krijgt zij vaak ten on
rechte het gevoel, „uitgebuit" te wor
den. Daarbij komt dat zij vrijwel nooit, zo
als dat in Nederland veelal gebeurt, in het
gezin wordt opgenomen maar altijd de „ge
dienstige" blijft: iemand van „minder al
looi" en bovendien een „buitenlandse",
waarop de gereserveerde Enge'ien nog al
tijd ietwat neerkijken. „Dat is de ervaring
van de meeste meisjes", zo vertelde ons
juffrouw A. M. Offermans, adjunct-direc
trice van het Netherlands House, „en voor
velen van hen is die „vernedering" een
bijzonder harde noot. Zulke klachten ho
ren wij vaak maar als we hun dan rustig
uiteenzetten dat dit nu eenmaal tot de
eigenaardigheden van het Britse volkska
rakter behoort, en dat zij er in elk geval
mensenkennis en de nodige geestelijke
weerstand door opdoen, dan groeien de
meesten er wei overheen. Systematische
uitbuiting der meisjes komt overigens
maar sporadisch voor; maar misverstan
den. b.v. omtrent taak en werkuren zijn er
des te meer. In de meeste gevallen is een
tactvolle interventie onzerzijds dan wel vol
doende om partijen tot elkaar te brengen.
En gaat het helemaal niet, dan zorgen wij
dat het meisje in kwestie een andere
baan krijgt. -. 4
FINCHLEY
ROAD
STATION
Hlfln/
104-105. Help! Help! jammerde Peter-
t je
Maar toen..werd hij wa.k.ker. Toen hij
zijn ogen opende, zag hij geen leeuw,
maar moeder, die hem wakker gemaakt
had.
Wat is er, Petertje? vroeg ze. Was
Nutley
Links: Achter deze pompeuze gevel
verbergt zich de vriendelijke, gastvrije
atmosfeer van Netherlands House: een
hoekje Holland in de vreemde. Rechts:
De statige salon is 's avonds een gezel
lige vaderlandse huiskamer.
SWISS
COTTAGE
STATION
HAMPSTEAD
LONDON N.W. 3
Tel. SWI-4645 staff
SWI-4835 Guests
Bereikbaar vanaf Ondergrondse stations
Swiss Cottage en Finchley Road.
Direct van Liverpool Street station met
de Metropolitan Line, dan nog ongeveer
zeven minuten lopen.
SINDS KORT zijn de activiteiten van
het Netherlands House namelijk uitgebreid
met een plaatsingsbureau. Dit bureau is
goedgekeurd door de London County Coun
cil - de „gemeenteraad" voor Groot-Lon-
den - en beschikt over adressen van be
trouwbare families in de metropool en om
geving. waardoor het in staat is, de Ne
derlandse meisje; in absoluut veilige ge
zinnen te plaatsen: „zo veilig, dat ik er
met een gerust hart mijn eigen dochter
if any aan toevertrouwen zou",
zegt mej. Offermans. En ook deze ser
vice van Netherlands House is gratis.
ZIJN ER NU, ondanks al deze facilitei
ten, wel eens meisjes die in Londen ont
sporen?
Dat valt heel erg mee, zegt mej. Of
fermans. Natuurlijk: het jonge meisje
wordt in een wereldstad als Londen door
vele potentiële gevaren bedreigd. Het al
geschetste gevoel, hier als buitenlandse
niet voor „vol" angezien te worden, leidt
soms tot dubieuze vriendschappen. In
koffiebars, dansings en dergelijke pappen
de meisjes wel eens aan met studenten,
kleurlingen veelal, die zich hier ook vaak
buitenstaanders voelen en dat kan uiter
aard leiden tot allerlei ongewenste ver
houdingen. Gelukkig echter zijn de Neder
landse meisjes over het algemeen te
nuchter om zich voor de korte tijd dat
zij hier zijn in allerlei ongewisse avon
tuurtjes te storten en voor het overige
helpen zij elkaar wel door de moeilijke
eerste weken van eenzaamheid heen, zo
dra zij hier in Netherlands House leef
tijdgenoten gevonden hebben, met wie zij
hun zorgen kunnen uitpraten, zo nodig
aangevuld door een tactvol woord onzer
zijds.
DAT „ONDERZIJDS" slaat dan op de
leiding van Netherlands House, de direc
trice mej. Ballaert, haar adjunct mej.
Offermans beiden maatschappelijke werk
sters met een grote ervaring in binnen-
en buitenland en met een grondige kennis
van alles wat de problemen van het jonge
meisje in den vreemde betreft. Moeilijk
en verantwoordelijk, maar ook uitermate
dankbaar werk waaruit vele hechte vriend
schappen zijn opgebloeid. Mèt de meisjes
die in de loop van de vijf jaar dat Ne
therlands House bestaat, in Londen ge
werkt hebben en met de dankbare ouders,
die hun dochters hier in goede handen
wisten.
A5-70
45. Na vruchteloos onder water te hebben gezocht
zag Panda opeens toch goud schitteren. Het was een
goudblok, dat half in het water en half op het strand
van het eiland lag. Verheugd zwom hij er heen, maar
toen hij het triomfantelijk beetpakte, deed hij een
ontstellende ontdekking, want wat hij in zijn hand hield
was geen goudblok, maar een steen! Een steen, die
nog voor de helft met verguldsel was bedekt, terwijl
het deel, dat onder water had gelegen, door de zee
van het gouden laagje was ontdaan.
„Aha", mompelde Panda begrijpend. „Deze steen
herken ik en die andere stenen, die ik in het water
zag liggen, ken ik nu ook! Dat zijn de stenen van
de steenpost, die de inboorlingen ons achterna hebben
geslingerd! En dan moet het Joris geweest zijn, die
ze heeft verguld, toen de kapitein en ik bewusteloos
op het dek lagen en.
Op dat ogenblik werd Panda's gedachtengang onder
broken door een ontstelde kreet van de kapitein. „M'n
schuit!" riep de gezagvoerder hees van woede. „Die
drommelse landpaling gaat er met m'n goeie schuit
vandoor, alle drommels nog an toe!"
Advertentie
s
NAADLOOS
Te paar
2e paar
Solidetta
2:95
2.25
Bartetta
2.95.
2.25
MET NAAD
Zilver
2.95
2.25
Rood
3.95
2.95
je aan't dromen?
Ja, zo was het. Petertje keek rond en
zijn oog viel op de tekening naast zijn
bed. Natuurlijk, dat was het..daarvan
had hij gedroomd.
EINDE
Copyright 9 I B 801 6 Coporhog*"
27-22
L
