HAN GORTER L."
BRITTEN ZIJN WEG VAN
DE HOLLANDSE KLOMPEN
Panda en de reis van kapitein Robbeklopper
ercocos
C0C0STAPIJT
Polle
23 i/. afgesproken plaats
ST
Oorzaak van astma
ontdekt?
^Hoe is het ontstaan
<Wt
Ons vervolgverhaal
Nieuwe exportkansen
voor oude industrie
Fimpol, het ondeugende kaboutertje
WOENSDAG 18 APRIL 1962
21
.%r
Drie miljoen paar
It's cricket
Pasen „op handen"
hrnidtJimnm!
PRIMA
LOPERS
een keur van dessins
in alle breedten
0.70 m. breed 5.75
0.85 m. breed7.25
1.00 m. breed8.55
voor kamers en zalen
1.00 m. breed 8.55
KRUISSTRAAT 11
HAARLEM - TEL. 11491
Dit woord: KAFFER
J
31. Slokop vindt het niet zo'n erg goed idee, om te gaan wandelen, juist
als Polle pannekoeken gaat hakken! Polle kan ze ook zo mooi keren, zoals
het hoort, alleen door de pan op te zwaaien! „Eén, twee, drie!", telt Polle....
En dan heeft Slokop de panr.ekoek te pakken! Die komt alvast niet in de
pan terecht! „Is het nu uit?", zegt Polle boos.Maar het helpt niet, of
je Slokop verbiedt! Het is een ondeugende rekel, en de tweede pannekoek
weet hij ook weg te snappen! „En nu hoepel je op", zegt Polle, „géén
praatjes meer, en Pingo zal jou weieens even mores leren. Zeerob heeft de
wedstrijd gewonnen, en jij niet, baasje!"
l
yiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
•v
9)
Blij u weer te zien, zei hij vrien-
B delijk.
Stomverbaasd staarde Mar ja hem
aan. Het was dezelfde oude heer, die
haar in de trein met haar koffer had
geholpen.
Herkent u mij nog? vroeg hij
lachend. Ik had vanmorgen geen
gelegenheid mij behoorlijk aan u
voor te stellen. Mijn naam is Ludwig
Stein. U wordt het liefst alleen maar
Marja genoemd, is het niet?
De journaliste scheen nog steeds
j§ niet van haar verbazing bekomen te
5 zijn. Zonder een woord te zeggen
drukte zij zijn hand.
Gaat u toch zitten, vervolgde de
man rustig, terwijl hij haar een van
5 de gemakkelijke stoelen aanwees.
Wat wilt u drinken? Ach, koffie na-
Sj tuurlijk. U hebt pas gegeten en jullie,
B Hollanders houden veel van koffie.
Zij knikte.
5 Ja, graag, antwoordde zij.
Maar
O, dat vertel ik u zo meteen wel,
5 viel hij haar in de rede
Hij had gebeld en op hetzelfde mo
rs ment kwam de huisknecht binnen
met een blad waarop twee koppen
H koffie, suiker, een kannetje room en
twee glazen met een fles likeur ston-
den. Hij zette het blad op een laag
B tafeltje tussen hen in en verdween
1 weer even' zwijgend als hij gekomen
was. Stein presenteerde haar intussen
een sigaret.
Waar zag u mij vanmorgen voor
B aan? vroeg hij nieuwsgierig.
Voor iemand van de Nederland-
se politie.
Zoekt die u dan?
Neen, maar ze nemen ieder on-
der de loep, die op de een of andere
manier met professor Boon in con-
tact heeft gestaan.
De man tegenover haar keek haar
=j oplettend aan.
B Dus u dacht, dat ik van de Hol-
landse politie was. Daarom reisde u
naar Bonn in plaats van in Keulen
B uit te stappen. En als dat nu inder-
daad het geval was geweest, wat had
u dan verder gedaan?
Ik zou geprobeerd hebben u
weer kwijt te raken.
E In dat geval had u Ludwig dus
E niet dat telegram gestuurd en om
H verdere instructies gevraagd?
Natuurlijk niet.
E Maar hoe wist u dan, dat ik die
Hollandse politieman niet was?
Ik heb twee uren gewacht voor-
dat ik het telegram verstuurde. Toen
u in die tijd niet verscheen maakte
H ik daaruit op dat de kust veilig was.
Juist. Toch was dat gevaarlijk.
Wat had ik dan moeten doen?
1 De stad ingaan, u desnoods op
een van de dagbladbureaus melden
1 en dan langs een omweg weer naar
E het station terug. Dan had u bijvoor-
beeld naar Frankfort kunnen gaan en
vandaar naar de Taunus. In 'n van de
dorpen daar kon u dan uw intrek ne-
E men in een klein hotel en daar had u
=j dan een week moeten blijven. Als er
dan nog geen achtervolger in de
buurt was, was het ogenblik gekomen
E om mij dat telegram te sturen.
S Marja glimlachte.
Bent u bang voor ontdekking?
vroeg ze spottend.
S Wij kunnen nooit voorzichtig ge-
noeg zijn, antwoordde hij ernstig.
1 Gelukkig is Interpol nog niet in de
E zaak gemengd, maar dat had net zo
goed kunnen gebeuren.
Hoofdinspecteur Ploeger heeft het
geval in handen. Die is minstens zo
B gevaarlijk.
Dat weet ik, maar hij zit in Am-
sterdam. Daar heeft hij trouwens zijn
S handen vol. De professor is terecht.
E Wat zegt u?
S Stein glimlachte.
Ja. De professor is terecht, her-
haalde hij.
wij hadden hem niet meer no-
dig-
S Maar
Neen. Hij weet niet waar hij ge-
S weest is. Hij weet trouwens niets.
Zijn geheugen laat hem totaal in de
steek. Hij kan zich niets meer her-
inneren. Dat trekt straks wel weer
s bij, maar de periode tussen het mo-
ment. waarop hij met dr. Willbrough
zijn laboratorium binnenstapte en dat
waarop hij zijn geheugen weer terug
la krijgt, zal hij zich nooit meer herin-
neren. In die tijd heeft hij in een
droomtoestand geleefd en die droom
is weggevaagd. Toch was hij volko-
E men helder en heeft hij ons alles ver-
teld wat wij moesten weten.
En dr. Willbrough?
Die komt voorlopig niet vrij.
B Misschien wel nooit. Hij zal dat
waarschijnlijk straks ook niet meer
willen. Bij ons is hij veiliger dan m
zijn eigen land. Hij .weet ontzaglijk
veel, veel meer dan Boon, maar dat E
is geen wonder. Van professor Boon E
behoefden we maar enkele dingen te s
weten en die heeft hij ons haarfijn E
verteld. Willbrough is eigenlijk de
man waar het om gaat. Wij kunnen E
tevreden zijn. De operatie is volko- E
men geslaagd. =g
Waar is Willbrough dan nu?
Stein glimlachte. e
Dat kan ik u niet zeggen. S
Vertrouwt u mij niet?
Dat wel. Alles te weten maakt
niet gelukkig en bovendien kan het b
gevaarlijk zijn.
Waarom liet u mij dan hier ko-
men? e
Ik heb nieuwe instructies voor u b
en bovendien wilde ik weten of men s
u verdenkt. Daarom reisde ik met u
mee. e
Ploeger vertrouwt mij volkomen.
Dat lijkt wel zo, zei Stein lang- E
zaam. Maar toch moet u heel voor-
zichtig zijn. Voorzichtiger dan u tot
nu toe geweest bent.
Ik ben nog een nieuweling in dit
vak. E
Dat is inderdaad een excuus, E
maar dan ook het enige. Denk u er
vooral om, dat onze dienst geen ge- b
nade kent. De kleinste fout kan voor e
u noodlottig zijn.
Zij bleven nog lange tijd samen
praten. Toen Marja eindelijk opstond h
om weg te gaan, had Stein nog een e
nieuwe verrassing voor haar. E
U logeert in hotel Berliner Hof
in Koblenz, zei hij alsof het de ge-
woonste. zaak van de wereld was. e
Daar wordt u met de wagen E
naar toe gebracht. Morgenochtend
vertrekt u vandaar naar Düsseldorf,
waar u een onderhoud hebt met Herr E
Obermeister, een van de directeuren E
van onze chemische industrie, die u
volop stof -voor een groot artikel zal b
verstrekken. Dit artikel plaatst u m |j
een van de Nederlandse bladen, zo-
dat u, wat uw onverwachte reis naar b
Duitsland betreft, volkomen gedekt
is.
Maar mijn bagage staat nog m
het hotel hier in Bonn en ik heb die b
kamer besproken. E
Stein glimlachte.
Die kleinigheden kunt u gerust
aan ons over laten. Uw naam komt
niet in het hotelregister voor en uw
bagage is hier. E
Marja zweeg.
Dus u weet uw instructies? ging b
Stein verder. Dan kunnen we e
deze conferentie beëindigen. Uw wa- E
gen staat klaar. Ik wens u verder
goede reis. Wees vooral voorzichtig
en bedenkt, dat, wanneer er fouten
gemaakt worden, het gevaar van on- j|
ze kant minstens even groot voor u
is als van de tegenpartij. s
U schijnt niet erg tevreden te e
zijn, merkte zij op.
Daarvoor ken ik u nog te weinig,
U bent een nieuweling en daarmee b
moeten we nu eenmaal voorzichtig
zijn. Wanneer u doet wat u wordt op-
gedragen, verandert dat vanzelf. On-
ze organisatie weet goede prestaties
van haar medewerkers evengoed te
waarderen als zij slechte weet te
straffen. 7
Ik zal er rekening mee houden, e
Dat is in uw eigen belang.
Even later bracht hij haar via de
achterdeur in het gebouw naar een b
stille zijstraat.
Als u deze uitloopt komt u in
een drukke winkelstraat, zei hij.
Daar ziet u aan uw linkerhand een b
plein, waar een taxistandplaats is. U
stapt in de voorste wagen. Daarin
vindt u uw bagage. De chauffeur is b
op de hoogte. Hij brengt u regelrecht
naar Koblenz. Nogmaals, goede reis.
Met een handdruk nam hij af-
scheid. B
Marja liep vlug door de stille straat, f
sloeg de hoek om en stond even later
op het plein, dat Stein haar genoemd
had. In het midden stond een lange b
rij taxi's. Toen zij er op toeliep sprong
de chauffeur uit de eerste wagen en
opende het portier voor haar. Hij zei b
niets, nam beleefd zijn uniformpet af b
en stapte in. Direct daarop reed de
wagen weg. Haar valies stond naast
haar op de bank.
Kort voor middernacht waren ze in f
Koblenz. De wagen stopte voor hotel
.Berliner Hof". Marja stapte uit en
ging het hotel binnen. Zodra zij haar
naam noemde, werd haar gezegd, dat
er een kamer voor haar gereserveerd
was. Alle formaliteiten waren ver-
vuld. 1
Nog diezelfde nacht deed de Duitse
contra-spionagedienst een inval in het
pand Rheinlandstrasse 3 in Bonn.
Deze trof er echter alleen de huis-
knecht aan, die op het aanhoudend 1
bellen van de agenten met een ver-
schrikt en slaperig gezicht de deur
opende. (Wordt vervolgd) i
(Van onze correspondent)
LONDEN VOOR ONS, Nederlanders
is er waarschijnlijk niets prozaïscher dan
een klomp, maar voor de Engelsen is een
wooden shoe", of beter een „clog", nog
altijd een mysterieus voorwerp. Vandaar
dat zich in het nieuwe „Dutch House" in
Londen, waar op het ogenblik met veel
succes een Nederlandse zuiveltentoonstel-
ling wordt gehouden, dagelijks drommen
verdringen om door de open vensters van
het Oudhollandse optrekje, dat daar ver
rezen is, een Nederlandse klompenmaker
aan het werk te zien. Het is de heer G. H.
Houwer uit Bredevoort, gemeente Aalten,
die hier in Engeland geen onbekende is.
Hij gaf al eerder demonstraties van het
klompenambacht in Glasgow en in Bir
mingham. Dezer dagen gaan hij en zijn
vrouw opnieuw naar laatstgenoemde stad
om er het „tulpenfeest" op te luisteren,
dat daar van 21 april tot 5 mei wordt ge
houden.
VOOR DE Nederlandse propaganda in
het buitenland is de klomp even onmis
baar als de tulp en het Volendamse hul
let je, tot hoeveel misverstanden deze klas
sieke combinatie ook aanleiding moge ge
ven. Nog dezer dagen kon men in een re
portage over ons land in een serieus
Engels dagblad lezen, dat veertig percent
van alle Nederlanders klompen draagt!
Gelukkig weten de meeste Britten,
waarvan er talrijken Nederland uit eigen
aanschouwing kennen, wel beter. Natuur
lijk worden er in ons land nog veel klom
pen gedragen, maar nagenoeg uitsluitend
tijdens het ruwe werk en niet, zoals het
Engelse artikel suggereert, als normale
dracht. Slechts een enkeling draagt nog
zondagse" klompen!
6-7. „Pimpol krijgt straf!" zei meester
Fibbel. „En wij gaan met de les begin
nen, opgelet!"
Hij ging naar het bord en schreef daar
met krijt een lesje op. Dat moesten de
kinderen netjes in hun schrift overnemen
Maar Pimpol was er niet bij. Meester
Fibbel vroeg zich af, waar de jongen nu
weer zou uithangen. Op die manier zou
dat een echte domoor blijven...
Deze tien charmante Pakistani zijn
naar Londen gevlogen om het Britse
publiek in een aantal speciale mode
shows een indruk te geven van de
fraaie zijden stoffen, die in hun land
vervaardigd worden. De meisjes, alle
amateur-mannequins, zullen een grote
collectie toiletten tonen, die de ganse
evolutie van de Pakistaanse dames
mode in de laatste vijftig jaar
uitbeeldt.
Wie bij de heer Houwer die niet alleen
een vakman is, maar ook de betekenis
van zijn ambacht, dat al door zijn verre
voorgeslacht werd beoefend, door en door
kent om informatie aanklopt, verneemt,
dat er jaarlijks in ons land drie miljoen
paar klompen worden verkocht. Aangezien
mensen die geregeld op klompen lopen, er
in een jaar verscheidene paren verslijten,
berekent hij dat er ongeveer 700.000 klom
pendragers zijn, dat is altijd nog zeven
percent van de bevolking.
Behalve in de landbouw en bij de bin
nenvaart worden ze overal gebruikt waar
in vocht moet worden gewerkt, zoals in
vishallen, chemische fabrieken en zwem
baden. Want de klomp is waterdicht. Er
zijn nog driehonderd klompenmakerijen in
ons land, maar het vak gaat hard achter
uit, want in 1940 waren het er nog 900.
Eertijds ging het ambacht over van vader
op zoon, maar het is thans alleen nog
lonend voor de bedrijven die met hun tijd
zijn meegegaan en zich moderne machi
nes aanschaften welke het met de hand
vervaardigde moedermodel automatisch
kopiëren. Zij leveren in precies honderd
seconden een paar klompen af. Met de
hand duurt dat karweitje minstens 20 mi
nuten.
Een goede klompenmaker moet niet al
leen zijn ambacht verstaan, maar ook een
goede inkoper, bedrijfsleider en een „all
round" verkoper zijn, aldus de heer Hou
wer die zeker over al deze kwaliteiten be
schikt. In 1950 werd zijn werk door de
klompenbeurzen met een „gouden klomp"
bekroond. Ook zijn broer, de heer H. G.
Houwer, heeft voor het' Engelse publiek
gedemonstreerd.
De Engelsen, hoewel altijd wat gereser
veerd in hun optreden, stellen de heer
Houwer allerlei vragen over klompen, die
hij hier uitsluitend met de hand vervaar
digt.
V
SOMMIGEN kunnen hun ogen niet gelo
ven. Zo vroeg iemand argeloos: „Is dat
allemaal hout?" Het herinnerde ons aan
een soortgelijke vraag, toen wij voor het
eerst een bootreis naar Engeland maak
ten. Een Duits meisje, dat nog nooit de
zee had gezien, riep in haar verbazing uit:
„Is dat allemaal water?"
Men kan moeilijk begrijpen, dat zo'n
nauwe, harde klomp lekker zit en gemak
kelijk loopt en enkele moedigen verzoeken,
er een te mogen passen.
Maar het hart van de toeschouwers klopt
sneller zodra zij vernemen dat wilgenhout
het beste materiaal is om klompen van te
maken, hetzelfde hout dat gebruikt wordt
voor het cricketbat. En dus moet de
klomp wel een prima produkt zijn! De
heer Houwer krijgt talrijke bestellingen
(die hij terstond uitvoert), vooral van
mensen die ontdekt hebben dat de klomp
ideaal is bij het tuinieren. Aangezien dit
de meest verbreide Britse liefhebberij is,
moet er o.i. in Engeland een behoorlijk
afzetgebied liggen voor onze klompen, niet
alleen als een praktische, maar ook voor
het Engelse gevoel als een exotische
dracht! Vooral de fraai geyerfde klompen
zullen hier een uitstekende kans maken.
Niet alleen Engelsen, maar ook anderen
bezwijken voor de klomp. Zo bestelde een
Italiaans vrouwtje dat in Londen woont,
een paar omdat dit haar herinnerde aah
haar jeugd. Ze was geboren op een boer
derij in Noord-Italië waar men ook klom
pen draagt. Anderen kopen klompen om
er de gevel van hun huis mee te versie-
re. Iemand deed dit in de Londense wijk
Kensington en sindsdien noemt de buurt
het huis „The Dutch cottage"
De heer Houwer, die vele Engelsen de
maat neemt, prijst hun doorgaans sterke
en goedgebouwde voeten. „Beter dan de
meeste Hollandse voeten!" zegt hij. „Mis
schien komt dat, doordat Engeland zo heu
velachtig is".
De heer Houwer heeft zijn eigen hout
meegebracht, omdat het een fijnere vezel
bezit en gemakkelijker is te verwerken
dan het Engelse wilgenhout.
ZO HOUDT ook de activiteit van deze
enthousiaste Nederlandse klompenmaker
de altijd grote belangstelling voor ons land
wakker. De klomp en de tulp vervullen
hun onmisbare functie als de Nederlandse
handelsmerken bij uitnemendheid. Er is
geen ander land, dat zulke gemakkelijk
aansprekende en op de verbeelding wer
kende symbolen bezit, al zal men zich af
vragen hoe zij het nieuwe moderne Neder
land kunnen vertegenwoordigen. Dat
maakt echter zijn eigen reclame. In deze
eeuw van techniek zijn het onze tulpen en
hyacinthen, die het harde gemoed even
vermurwen. Wie had gedacht, dat ook on
ze klompen dat zouden doen? „Nou breekt
me de klomp.lijkt 't enige antwoord
hierop.
TROUWENS ook in de Verenigde Staten
Advertentie
HAARLEM: GR. HOUTSTRAAT 52
AMSTERDAM - DEN HAAG
49. Gelukkig voor de kletsnatte en ontredderde Joris
begon de lucht wat op te klaren. Het einde van de storm
kwam maar net op tijd voor de Academisch Gevormde
Zeeman en voorzichtig loodste hij het zwaar beschadig
de schip de haven binnen. „Ei, ei," mompelde hij, ter
wijl hij zich uitgeput aan het roer vastklampte, „ik
zou bezwijken, ware het niet, dat een gouden toekomst
mij verleidelijk toewenkt! Slechts de gedachte aan mijn
kostbare lading houdt mij staande! Edoch, voordat ik
mij aan de geneugten van de lading kan wijden, zal
ik dit vaartuig dienen te meren. Navigare necesse est,
steunden reeds de Klassieken, wanneer zij wilden aan
tonen dat ook hun het goud niet zomaar in de schoot
viel.Zo zuchtend had hij het schip voor de kade
gebracht en reeds begon een triomfantelijk glimlachje
door te breken op het bekommerd gelaat van de Aca
demisch Gevormde Zeeman, toen twee zeelieden de loop
plank opstormden, en Joris zag tot zijn ontzetting dat
het Panda en kapitein Robbeklopper waren. Door handig
gebruik te maken van alle gunstige winden, waren zij
er in geslaagd, het beschadigde schip van Joris voor
te komen!
maken de echte Hollandse klompen de
laatste tijd weer veel opgang, vooral naar
aanleiding van de befaamde tulpenfeesten
in „Holland" Michigan, waar de hierbij
afgebeelde ex-Nederlander John Woldering
zich met zijn handwerk-klompen een wel
varend bestaan heeft opgebouwd. Per jaar
verkoopt hij zo'n 15 tot 20 duizend paar
wooden shoes" aan oud-landgenoten en
toeristen.
Advertentie
Een Britse biochemicus beweert de oor
zaak van asthma te hebben ontdekt
een kwaal die alleen al in Groot Brittan-
nië verantwoordelijk is voor 3000 sterfge
vallen per jaar. Na maanden van experi
menteren, waarin hij soms 15 uur per dag
met een ploeg van negen wetenschappe
lijke assistenten werkte, heeft dr. Walter
G. Smith, directeur van het speurwerk in
de biochemische pharmacologie aan het
Technical College van Sunderland, ver
klaard dat hij „een grote doorbraak" tot
stand had gebracht die het lijden van asth-
ma-patiënten in de hele wereld zou kunnen
verlichten. Hij zei dat het zijn taak was
om de substantie die asthma veroorzaakt
te isoleren; het is echter aan de medische
wetenschap, nu een geneeswijze te vinden.
Dr. Smith is echter van meninig dat het,
„nu de oorzaak is opgespoord, mogelijk
moet zijn om binnen vijf jaar een genees
methode te vinden".
Wij gebruiken het woord kaffer
voor stommeling, lomperd. In sommige
betekenissen is het wellicht ontleend
aan het Arabische k a f i r dat: onge
lovige betekende, de naam dus door de
Muzelmannen gegeven aan alle niet-
Mohammedanen. Los daarvan staat de
naam Kaffer voor de zwarte bewoners
van de zuid-oostelijke hoek van Afrika
tot aan de Delagoa-baai. Ook sprak
men vroeger, d.w.z. in de tijd van de
Oostindische Compagnie, wel van kaf
fers als men de slaven bedoelde. En ten
slotte is er een Hebreeuws woord
k a f r i. dat zeker met het Arabische
k a f i r verwant is en dat: dorpsbe
woner betekent. In Israel heet thans
een dorp: Kefar Juliana, Julianadorp
dus. Stadsmensen beschouwen Jorpe-
lingen helaas vaak als „kaffers".
C.W ".i e a».
i
