I
HAN GORTER L."
Geen jubelfeest
voor de Jordaan
De lange weg naar huis
Panda en de reis van
m
Polle,
Pelli en
Pinöo
1
Ons vervolgverhaal
23 u. afgesproken plaats!
Amsterdams
x
x
Allerlei
Pimpol, het ondeugende kaboutertje
BBC maakt excuus
voor t.v.-spel
12
13
DINSDAG 1 MEI 1962
X
Amerikaans rapport over
roken en longkanker
39. Polle gaat meteen maar gauw de anderen waarschuwen ook. „Let op
Slokop", zegt hij „die voelt zich nu zo geleerd met dat tasje van hem
.Maar de arme Zeeroh slaapt weer, en voor hij het weet, is hij patiënt
van dokter Slokop geworden„Opdrinken maar", zegt Slokop bezorgd.
Hupsakee! Daar vliegt de hele Zeerob omhoog! En wakker is hij nu ook!
„Wat heb je daar m vredesnaam voor spul?", zegt hij hoestend. „Weet ik
met zegt Slokop, „maar het werkt wel gauw uit, hèF'
ft
17)
Volgens zijn hospita is die Jan
Faber een hele nette rustige vent, ver-
I telde hij. Ik heb, om geen sla-
pende honden wakker te maken, maar
I net gedaan of ik een kamer zocht.
Die juffrouw was nogal erg spraak-
I zaam en toen kwam het gesprek van-
i zelf op haar kostganger. Hij is foto-
graaf en werkt op een groot atelier
hier in de stad. Na wat heen en weer
praten ben ik er achter gekomen, dat
hij op de avond van de overval in
het laboratorium niet thuis was. Vol-
gens haar zat hij in een bioscoop.
I maar dat kan natuurlijk wel een smoes-
ie zijn. Zij had geen kamer voor mij
vrij, maar toch kreeg ik het van haar
gedaan dat ik zijn kamer mocht zien.
j Het was maar een klein rommelhok-
je met veel fotomateriaal, waar :k
natuurlijk niet in kon gaan neuzen.
Wel heb ik verschillende foto's van
I hemzelf gezien. Hij lijkt wel iets op
Van Woerden. Ik zou zeggen dat hij
iets forser is, maar daar kan ik me
I natuurlijk in vergissen. Aan zijn ge-
j zicht is duidelijk te zien, dat ze fa-
I milie van elkaar zijn. Faber komt oor-
spronkelijk uit Groningen. Hij woont
hier nog maar een paar jaar. Daar-
1 om heb ik mij, voor alle zekerheid,
nog met de recherche in Groningen
in verbinding gesteld. De inlichtingen
j die ik kreeg, zijn een beetje typisch,
j In de oorlog zat hij in de illegaliteit.
I Ze wisten me ook te vertellen dat hij
I communist was. Voordat hij naar Am-
i sterdam ging heeft hij daarvoor Le-
dankt, maar in Groningen schijnt hij
een actief lid te zijn geweest. Hij is
nu lid van de P.v.d.A. Hij schijnt zich
hier trouwens erg rustig te houden,
want niemand weet me iets over een
i politieke activiteit van hem in Am-
I sterdam te vertellen. Hij werkt hard
en gaat weinig uit. Willem van Woer-
I den is, voor zover ik te weten ben
gekomen, zijn enige relatie hier. Hij
komt daar zo nu en dan op bezoek en
ze gaan een enkele keer samen uit.
Volgens zijn hospita was hij tot
ruim half negen thuis. Toen is hij
naar een bioscoop gegaan en heeft
daarna nog ergens een kop koffie ge
dronken. Drank gebruikt hij volgens
haar nooit. Even over 12 hoorde ze
hem thuiskomen.
Verder nog iets bekend?
Alleen dat hij zo nu en dan bij
Willem van Woerden op visite gaat.
Er is dus geen enkele bewijs, dat
hij op de bewuste avond in de bios
coop heeft gezeten en daarna een ca
fé is binnengestapt.
Neen.
We weten alleen zeker, dat nij
tussen half negen en twaalf uur niet
thuis was.
J a.
Hij kan dus net zo goed in het
laboratorium geweest zijn zo om
streeks 11 uur.
Dat kan.
Een confrontatie met professor
Boon kan misschien wat opleveren.
Op het ogenblik is me dat nog te
gevaarlijk. Eerst eens zien wat die
spionagedienst gaat doen
Hebt u nog wat van Marja ge
hoord?
Nog niets.
Gelooft u, dat ze er haar weer
in zullen halen?
Absoluut. Ze is intelligent, heeft
een uitstekende naam en veel rela
ties. Als ze iets meer willen weten,
kunnen ze haar daar het best voor
gebruiken zonder argwaan te wekken.
Als die overval in Bonn hun de
ogen maar niet geopend heeft.
Dat geloof ik niet. Stein kon im
mers net zo goed gevolgd zijn. Nu er
met Marja niets gebeurt, is dat voor
hen een teken dat zij niet verdacht
wordt.
Zou professor Boon nog gevaar
lopen?
Neen. Het ging niet om hem,
maar om dr. Willbrough. Zij hebben
hem wel mee moeten nemen omd it
ze samen waren en meteen van die
gelegenheid gebruik gemaakt om ook
van hem een en ander te horen.
Op militair gebied zijn zijn onder
zoekingen echter niet belangrijk ge
noeg om grote risico's te nemen. Hun
aandacht is meer op Engeland ge
richt. Ze zitten hier, maar werken
hoofdzakelijk in het buitenland. Dat
is zo hun systeem.
Dus u denkt, dat de leiding in
Nederland zit?
Ja. Het is zelfs best mogelijk,
dat Stein die leider is. hoewel hij
ook een ondergeschikte kan zijn.
Hadden we hem dan maar te
pakken gekregen daar in Bonn.
Dan zijn we er nog niet. Voor
hem zou direct weer een ander in
vallen. Voorlopig moeten we dus vol
staan met het verzamelen van gege
vens. Als we die allemaal bij elkaar
hebben, grijpen we pas in. Boven-
dien hebben we rekening te houden
met dr. Willbrough. Een mislukking
kan voor hem fataal zijn.
Zou hij nog hier zijn?
Daar ben ik nog steeds van
overtuigd.
Koopmans schudde bedenkelijk het
hoofd. 1
Hoe moeten wij die man ooit
vinden, zuchtte hij. Ploeger lachte.
Ze zullen proberen hem hier van-
daan te krijgen en daarin ligt onze
grote kans, meende hij.
Zover zijn we nog lang niet,
antwoordde Koopman met een merk-
bare wanhoop in zijn stem.
Wacht maar af. Er komen nog
verrassingen genoeg. Je krijgt er
straks je handen vol aan, voorspelde
Ploeger optimistisch.
Marja zat intussen op haar kamér I
te werken. Zij had weer een nieuw E
artikel onder handen en dit scheen
haar aandacht geheel in beslag te
nemen. Pas tegen de avond ging ze E
de deur uit om in de stad te eten. E
Zij nam de gewone weg door het
Vondelpark, stak de Stadhouderskade
over en bereikte spoedig het Leidse E
Plein waar ze een van de restaurants E
binnenstapte. Behalve op zaterdag at |j
zij hier altijd als ze in de stad was.
Zij had er haar vaste tafeltje voor jE
een der ramen met een uitzicht op E
het drukke plein. Nadat zij haar hoed E
en mantel op de kapstok had gehan- E
gen, ging ze zitten. Het was vrij druk. E
De meeste tafeltjes waren al bezet. E
In hoofdzaak waren het zakenmensen, E
die hier geregeld kwamen en die re E
van gezicht kende. E
Ze keek even de verschillende me-
nu's in en gaf haar bestelling aan E
de kelner op. Telkens kwamen en
gingen er mensen, maar ze lette er E
nauwelijks op. Haar gedachten wa- E
ren nog bij haar werk. Nu en dan |j
staarde zij naar buiten en keek naar
het drukke verkeer. E
Toen ze klaar was met eten re- E
kende zij af en stond op om haar 1
mantel aan te trekken. Daarna ging
ze naar buiten. Het was koud. Ze E
stak haar handen in haar zakken, E
maar direct trok ze haar rechter- j|
hand weer terug en keek stomver-
baasd naar een stukje papier, dat E
ze uit haar zak te voorschijn had E
gehaald. Het was keurig opgevouwen
en zat dichtgeplakt met een strookje
plakband. Haar naam stond er niet E
op. Onder het lopen scheurde zij net E
briefje open en las. E
Verwacht u vanavond 11 uur pre-
cies. afgesproken plaats. L., stond E
er op getypt. E
Marja stapte nu stevig door. Zij E
\yi.st. wat dit betekende Ludwig Stein
had haar gezegd, dat zij te zijner tijd E
wel bericht zou krijgen. Ook had hij E
haar verteld waar hij haar dan zou
ontmoeten. Was hij niet op de afge- E
sproken plaats dan moest ze doorlopen E
naar een ander adres en wanneer zij E
hem daar ook niet vond, langs een E
omweg weer naar huis gaan. Ik dat E
geval kreeg zij wel weer een nader E
bericht. Het was ook mogelijk, dat zij E
vooraf nog een telefonische boodschap E
kreeg, waarin haar een verandering E
in de plaats van samenkomst werd E
gemeld. Spoedig was ze weer thuis.
Ze liep direct door naar haar kamer E
en bekeek het briefje nog eens onder
het licht van haar bureaulamp. Toen E
maakte ze een beweging alsof ze het E
wilde verscheuren, maar scheen zich E
op het laatste ogenblik te bedenken. E
Zij vouwde het papiertje weer op,
liep op haar boekenkast toe, nam er E
een van de delen van een oude ency-
clopedie uit en legde het tussen de E
bladen. Daarna zette zij het boek
weer op zijn plaats.
Zij keek op haar horloge. Het was E
ruim 9 uur. Ze had dus nog alle tijd. E
Als ze om half 11 van huis ging zou
ze er een paar minuten voor 11 zijn, E
wist ze.
Om tien uur bromde de zoemer van
de telefoon in haar kamer. Zij nam E
de microfoon op en luisterde.
Half elf zelfde plaats, zei een E
stem. U moet direct van huis gaan. E
Voordat zij iets kon antwoorden was
de verbinding verbroken. Zij legde de E
hoorn neer en nam hem direct daar- E
na weer op. Weer scheen zij zich te E
bedenken. Met een resoluut gebaar
stond ze van haar stoel op, trok haar E
mantel aan en verliet het huis. Ze
liep door het Vondelpark naar de Von-
delstraat. Op het kruispunt van de e
Constantijn Huygensstraat en de Over-
toom bleef ze staan. Hier stapte zij E
even later op lijn drie. Deze bracht §j
haar naar het 's Gravenlandplein te- E
genover het O.L.V. Gasthuis. Daar
stapte zij uit en bleef even staan. Het
was nog drie minuten voor half elf, i
zag ze op haar horloge. Langzaam E
wandelde zij verder.
(Wordt vervolgd)
Van onze Amsterdamse redacteur)
DE AMSTERDAMMER trouwt „op het
Prinsenhof". De naam Prinsenhof voor het
stadhuis is nog steeds in gebruik: een
overlevering uit de tijd, dat op deze plaats
de Prinsen van Oranje door het stadsbe
stuur werden ontvangen. Het was toen
echter een ander Prinsenhof, namelijk het
gebouwencomplex van het oude .Sint Cae
ciliaklooster, dat bij de alteratie van 1578
door het stadsbestuur werd bestemd voor
ontvangst van buitenlandse vorsten en van
de Prinsen van Oranje. Korte tijd later
werd de Admiraliteit in het leven geroe
pen, die in de 17e eeuw zo'n belangrijke
rol zou spelen bij de bescherming van de
Amsterdamse koopvaardij. Dit instituut
kreeg onderdak aan de achterzijde van
het Prinsenhof, maar wist geleidelijk aan
de beschikking over het gehele complex te
krijgen. In 1661 werd tenslotte ten behoeve
van deze Admiraliteit een geheel nieuw
gebouw op dezelfde plaats in gebruik ge
nomen, en dit gebouw is het huidige Am
sterdamse stadhuis. Slechts het klokketo
rentje op de binnenplaats herinnert nog
aan het middeleeuwse klooster en in de ge
velversiering vindt men de symbolen van
de zeevaart die de Admiraliteit hier heeft
laten aanbrengen. Het gebouw heeft dezer
dagen zijn 300ste verjaardag gevierd. Zo
luisterrijk als destijds de ingebruikneming
geschiedde met veel vlagvertoon en de
aanbieding van een gedicht door Vondel
zo stilletjes is het jubileum gepasseerd
Slechts burgemeester Van Hall maakte er
tijdens een gemeenteraadszitting terloops
een opmerking over. Maar Amsterdam is
dan ook niet zo gelukkig met zijn stad
huis, dat war-net van gangen, kamertjes
en zaaltjes, dat niet meer aan de eisen
van deze tijd voldoet.Eer wij tien jaar
verder zijn zal wellicht op het Waterloo-
plein aan de Amstel de nieuwe zetel van
het stadsbestuur zijn betrokken het eer
ste echte stadhuis sinds de beroemde schep
ping van Jacob, van Campen op de Dam.
Amsterdams „ondergrondse"
HOE NOODZAKELIJK een nieuw stad
huis voor de hoofdstad ook is, er zijn le
gio andere wensen, die zelfde of zelfs meer
aandacht vragen. Een van die wensen:
een spoorlijn Amsterdam-Schiphol-Den
Haag, niet alleen ter ontlasting van de
overbelaste lijn Amsterdam-Haarlem-Lev-
den-Den Haag, maar vooral om de lucht
haven een snelle railverbinding te ge
ven. Het schijnt burgemeester Van Hall
te zijn gelukt, alle hierbij betrokken par
tijen te overtuigen van de noodzaak het
tracé van deze spoorweg nu eindelijk eens
precies vast te leggen. Hij vreest zeer te
recht, dat de bebouwing van de Randstad
Holland straks geen ruimte meer toelaat
om deze lijn zonder moeilijkheden te con
strueren. De uitbreiding van Amstelveen
heeft bijvoorbeeld een vroeger ontwerp
van een spoorlijn Amsterdam-Schiphol al
onuitvoerbaar gemaakt. Het ligt in de be
doeling, de spoorlijn te doen beginnen op
het Museumplein te Amsterdam, waar een
ondergronds station zal komen. Van hier
uit zullen de treinen" öndefgronds tot bui
ten de stad worden gevoerd. Bij Schiphol
zal de lijn opnieuw onder moeten duiken
om dan verder bovengronds zijn weg via
Leiden naar Den Haag te vervolgen. Vol
gend jaar zal een begin worden gemaakt
met de bouw van het gigantische centrum
plan van Schiphol. Het ontwerp van het
nieuwe stationsgebouw voorziet in de aan
leg van een ondergronds spoorwegstation.
22-23 Ja, Pimpol kreeg opeens slaap.
Weet je wat ik ga 'n lekker rus
tig plekje zoeken en een tukje doen! be
sloot hij.
En terwijl op school de andere kinderen
behoorlijk hun werk deden, lag Pimpol zicht, op z'n handen.
daar met z'n armen onder zijn hoofd rus
tig te snurken
Maar lang duurde zijn rust niet. Plotse
ling schrok Pimpol wakker Hij voel
de overal een hevig gekriebel; op z'n ge-
Nog geen jubileum
DE JORDAAN jubileert dit jaar niet.
Aanvankelijk werd gemeend, dat deze be
kende volksbuurt op 1 mei 350 jaar zou
bestaan. De Jordaan-kenner J Z. Kanne-
gieter heeft echter onlangs in het maand
blad „Ons Amsterdam" van de gemeen
telijke commissie „Heemkennis" in een
goed-gedocumenteerd artikel de datum 1
mei 1964 als die van de 350ste verjaar
dag genoemd. In 1612 waren de nieuwe
straten en grachten al in aanleg, maar zij
werden pas in de daaropvolgende jaren
van namen voorzien. In de loop van 1614
werd in dit vroegere tuinbouwgebied o.a.
de naam Egelantiersgracht ingevoerd voor
de oude naam „Sloot van Claes Claesz"
en kreeg, het „Vrijdomspadt" de aandui
ding Goudsbloemgracht, die na de dem
ping weer in Willemstraat werd veran
derd. De heer Kannegieter schrijft: „Op
grond van deze observaties meen ik de
toen in zwang zijnde verhuisdatum 1 mei
en wel die van het jaar 1614, als de
dag van invoering te kunnen voorstellen".
Het is niet onwaarschijnlijk .dat deze da
tum als de geboortedatum van de Jordaan
wordt geaccepteerd. En als de Jordaners
soms een feestje willen bouwen, dan heo-
ben zij nu in ieder geval twee jaar ae
tijd om dit voor te bereiden.
A eroplanorama
AMSTERDAM heeft als toeristenstad ve
le attracties, maar er zijn er twee, die
met kop en schouders boven de andere
uitsteken wat betreft het aantal bezoekers
Artis en Schiphol. De honderdduizenden
dagjesmensen, die op de terrassen boven
de stationsgebouwen op het bedrijvige ge
doe op het platform neerkijken of zich
met het „rondleidingstreintje" door onze
luchtvaartstad laten zeulen, doen er ech
ter goed aan ook eens een kijkje te ne
men in het gebouw, waar destijds de ten
toonstelling „Het Atoom" werd gehouden.
Hier is het nationaal luchtvaartmuseum
gevestigd, dat sinds kort de naam „Aero-
planorama" heeft gekregen. Vooral vdor
de jeugd is het hoogst interessant om aan
de hand van levensgrote vliegtuigmodellen
de ontwikkeling der vliegtuigen van Fok
kers aloude „Spin" tot de straalreuzen van
vandaag, te volgen.
Het is een lange, lange
weg van het werk naar
huis. Voor de mannen in
Tokio een weg bovendien
die niet altijd geplaveid is
met goede voornemens.
Uit een onderzoek is ge
bleken, dat 80 percent van
de getrouwde m.annen in
Tokio, onderweg naar huis
na een dag van hard wer
ken, de strijd tegen de ver
leidingen langs de straten
verliest.
Tot deze verleidingen be
horen 2900 bars en caba
rets, 4000 restaurants met
vergunning, 10.000 gewone
kroegen, 1.000 inrichtingen
met gokautomaten en 1400
mahjorlg-zalen,! en- deze op
somming is nog verre van
volledig.
Vele van deze gelegen
heden hebben als persopeel
knappe jonge meisjes, be
gaafd met een ongelooflijk
talent om de gedachten van
een man van zijn werk en
zijn gezin los te maken en
onderhand zijn loonzakje
aanzienlijk lichter te maken.
De mannen, die geen
haast maken terwijl thuis
de rijst koud staat te wor
den, worden door de kran
ten te Tokio in twee groe
pen verdeeld: Zij die in een
slakkentempo naar huis
gaan en degenen, die pas
omtrent middernacht huis
waarts keren.
ER IS NU een nieuwe
organisatie opgericht, die
waarschijnlijk veel steun
van de huisvrouwen zal
krijgen. Haar naam is:
„Vlug naar huis gaan."
Deze organisatie is het
geesteskind van de heer
Takesji Mitarai, een came
rafabrikant te Tokio, die
van mening is, dat een
avond sake (rijstebrande-
wijndrinken niet de beste
opening is voor.mbeiderst
dié"'de volgende dag weer
kleine onderdeeltjes iri-
kleine camera's moeten
zetten.
Mitarai propageert zijn
campagne om d - arbeiders
vlug naar huis te krijgen
intensief en op zeer prac-
tische wijze. H'i leent zijn
werknemers geld om hui
zen te bouwen die aantrek
kelijk genoeg zijn om hen
's avonds naar hun home
te lokken en hü financiert
tevens de aankoop van
auto's voor zijn versoneels-
led om hen daar snel te
brengen.
Volgens zijn zeggen is
een en ander niet zonder
succes gebleven. Secreta
ressen en kantoormeisjes
van andere ondernemingen
zeggen als ze weg gaan:
„Vlug naar huis!" tegen
hun baas.
TOCH BETWIJFELT men,
of de organisatie zal aan
slaan zoals de vele andere
buitenissigheden, die perio
diek een rage worden in de
stad. In wat openhartiger
termen dan door Ameri
kaanse mannen plegen te
worden gebruikt, zeggen de
Japanse echtgenoten dat ze
een verzetje na het werk
willen hebben en daarmee
afgelopen.
Volgens, de socioloog
Otoya Miyagi gebruiken de
getrouwde Japanse mannen
alle gebruikelijke excuses
om niet direct naar huis te
gaan en hij noemt daarbij
nog een ander: De Japan
ners zijn thuis nog altijd
tirannen en als zij zich
willen ontspannen en ple
zier willen maken, moeten
zij dat doen buiten hun
streng gereglementeerde ge
zinnen en met andere vrou
wen dan hun afgebeulde
wettige echtgenoten.
57-70
57. „Ach, ik zie het al," sprak Joris smartelijk, „ge
wenst alle baten van ons reisje voor uzelve te houden.
Zo is de wereld: baatzuchtig en ondankbaar! Vaarwel,
makkertje, ik zal u in het ongestoorde bezit van uw
schat laten, terwijl ikzelf verkommer en wegkwijn in
een ellendig havenhospitaalZo sprekend liep hij
met een droef gezicht verder. Maar zijn woorden
hadden indruk gemaakt op onze gevoelige Panda. „Tja,"
dacht hij medelijdend. „Joris is soms wel erg gemeen
geweest, maar zonder hem zouden we het goud nooit
teruggekregen hebben, dus eigenlijk is het niet eerlijk
om hem niets te geven!" Daarom bedacht hij zich
niet lang. „Joris!" riep hij. „Joris! Wacht! Je krijgt
de helft van mijn goudblok!" En zo gebeurde het, dat
Joris en Panda even later aan een volgeladen tafel
in een dure eetgelegenheid zaten, waar Joris alles be
taalde met plakjes goud, die hij van zijn deel van het
goudblok afsneed. „Welaan, mijn beste!" sprak Joris
zorgeloos tot de buigende kelner, „breng ons fluks
nog een weinig kreeft, verzuim niet de champagnefles
weder te vullen en draag zorg voor een spoedige aan
vulling van de voorraad kaviaar!" „Maar Joris!" waar
schuwde Panda bezorgd, „geef toch niet zoveel goud
uit! Het is op voor je het weet!"'„Tut, tut, vriendje!"
glimlachte Joris onbekommerd, „ik tracteer! En trac
toren dient goed te gebeuren! Neem nog een lepelvol
kaviaar tot u en bedenkt, dat goud moet rollen!" Zo
sprekend sneed hij weer een plak van zijn goudaandeel
en het is dus te verwachten, dat hij zijn rijkdom in
tussen al weer helemaal heeft opgemaakt.
EINDE VAN DIT VERHAAL
De Westduitse hoedenfabrikanten heb
ben in Keulen hun zomercollectie ge
toond. Een der mannequins was een
jonge chimpansee uit de de dierentuin,
die met grote toewijding de modelle
tjes voor de tieners toonde. Zijn
honorarium bestond uit een kam
bananen.
De BBC heeft de Zweedse ambassade in
Londen haar oprechte verontschuldigingen
aangeboden voor het feit dat vier Scan
dinavische saboteurs die voorkwamen in
een televisiespel, allen de namen droegen
van gerenommeerde Zweedse diplomaten.
In het stuk „North Flight" getiteld,
kwamen vier mannen voor die in een land
dat „Norden" heette, vijf Britse straal
jagers onklaar maakten. Hun namen wa
ren Hagglof, Luthman, Pripp en Hammar-
ling. Het „toeval" wil nu, dat Zweden's
ambassadeur in Londen Gunnar Hagglof
heet, de vice-consul van Zweden Gostha
Luthman, dat de naam van een voormalige
ambassadeur in Londen, die nu ambassa
deur in Peru is, Malte Pripp luidt en dat
een zekere Vilgot Hammarling persattaché
van Zweden in Londen is geweest. Het
tv-spel werd enkele dagen geleden uitge
zonden. Een woordvoerder van de Zweed
se ambassade heeft verklaard dat het een
bijzonder pijnlijke zaak is en dat de am
bassadeur een klacht bij de BBC heeft
ingediend.
De 40-jarige Wilfred Pereira, de schrij
ver van het boek waarnaar het televisie
spel is gemaakt heeft verklaard dat er
geen sprake van opzet is geweêst en dat
hij zich meende te herinneren, de namen
aan Zweedse telefoongidsen te hebben ont
leend.
Uit een Amerikaans regeringsonderzoek
is gebleken dat zij die een pakje sigaretten
per dag roken, 16 keer zoveel risico lopen
om longkanker te krijgen als niet-rokers.
De nationale openbare gezondheidsdienst
is van plan, een orgaan in het leven te
roepen dat de regering zal moeten advi
seren over de vraag wat de overheid moet
doen nu de bewijzen steeds sterker wor
den dat er verband bestaat tussen roken
en longkanker.
De resultaten van het onderzoek werden
bekend gemaakt door dr. William Haens-
zel, een der directeuren van het Ameri
kaanse Nationale Kankerinstituut.
In dit onderzoek werden familieleden of
vrienden geïnterviewd van tien percent
van alle Amerikanen van wie bekend ïs
dat zij in 1958 aan longkanker zijn gestor
ven. In elke bevolkingscategorie, zowel in
de steden als op het land, werd verband
geconstateerd tussen roken en het voorko
men van longkanker.
Ook werd geconstateerd dat op het land
geboren personen die later naar de steden
verhuisd waren een hoger longkankerper-
centage toonden dan andere bevolkings
groepen met dezelfde rookgewoonten. De
oorzaak hiervan is nog niet vastgesteld.
Het onderzoek wordt voortgezet. Haenszel
zei dat in het buitenland of op het platte
land geboren personen minder zijn bloot
gesteld aan luchtvervuiling en virussen
dan zij die hun hele leven in de stad wo
nen.
