Arabieren zijn ontstemd over
Israëls irrigatieplannen
Motels verrijzen in Australië
als paddestoelen uit de grond
Verwarmde zwembaden in
open lucht als attractie
Kodak
H.&J.Lamp
Gigantisch project voor vruchtbaar
maken van de Negev-woestijn
Russisch bezoek aan
Frankrijk afgelast
Kodachrome II
Echte Engelse
door
Dr. R. van Egmond
h
VRIJDAG 4 MEI 1962
13
Gewestelijke projecten
Jordaanwater
kop en schotels, verfijnd
traditioneel, van Bone China,
in een stoet van gebloemde
(en ook oriëntaalse) decors -
daarvoor betaalt u Altijd
minder (v.a. 2.95) bij
winkel vol ontdekkingen
In volle gang
Staking op het Parijse
vliegveld Orly
Zo Juist verschenen: de nieuwe
stalenboeken R D-behang, jaar
gang 1962. Wij sturen U een kleine
bloemlezing als U een briefkaartje
schrijft (met 30 ct. extra postzegels)
naar Rath Doodeheefver, Afdeling
D, Prinsengracht 730, Amsterdam.
li
Winstgevend
Nieuw!
Kleurenfilm
voor mensen van nut
voor mensen als u!
Centrale commissie voor
Concilie weer bijeen
(Van onze correspondent)
JERUZALEM. Water is een levens
voorwaarde voor ieder land. Voor Israel,
droog en merendeels nog dor, geldt dat
zevenvoudig. Het weinige water waar
over het beschikt, komt in drie vormen
voor: wel- en rivierwater, bronwater en
regenwater dit alles tezamen levert
een 1770 miljoen kubieke meter per jaar
op. Voor de drinkwatervoorziening en
de industrie is ongeveer 400 miljoen ku
bieke meter per jaar nodig, zodat voor
de landbouw ongeveer 1370 miljoen ku
bieke meter overblijft. Daarmee kan een
260.000 ha worden bevloeid, iets minder
dan de helft van de totale oppervlakte,
die voor bewerking in aanmerking komt.
De helft daarvan ligt ten noorden van
Tel-Aviv, de andere helft ten zuiden. Maar
85 percènt van het water bevindt zich in
het noorden en slechts vijftien percent in
het zuiden, dat grotendeels wordt inge
nomen door de Negev-woestijn, die Israel
in een vruchtbare streek wil metamorfo
seren, voor zijn steeds wassende bevol
king. Om dat probleem op te lossen be
staat slechts een enkele mogelijkheid: hei
water uit het betrekkelijk waterrijke noor
den naar het waterarme zuiden te leiden
Om het water daarheen te brengen,
waar het 't hardst nodig is, hebben de Is
raëlische ingenieurs in de eerste plaats een
netwerk van regionale watervoorzienings
projecten in het leven geroepen. Het noor
delijk grensproject, waarbij gebruik wordt
gemaakt van welwater, levert jaarlijks '.es
miljoen kubieke meter aan de nederzettin
gen in de streek van de Libanese grens.
Het Kinneret-Beit-Sheanproject maakt
voornamelijk gebruik van het water van
het Meer van Tiberias als een alternatief
voor dat van het riviertje de Yarmoek,
waarmee de nederzettingen in het Jordaan-
dal hun akkers irrigeerden voordat het
door de Jordaniërs werd afgetakt. Het pro
ject westelijk Galilea-Kishon, dat wordt ge
voed door wel- bron- en regenwater, dat
in een groot reservoir wordt verzameld,
dient steden als Akko (Acre) en Haifa met
omgeving en het westelijk deel van de vlak
te van Esdraelon.
Maar het voornaamste regionale networdt
gevormd door twee buizenstelsels, die het
water van de Yarkon (een riviertje bij Tel-
Aviv) die door bronnen en wellen wordt
gevoed, naar de noordelijke Negev bren
gen.
Een leiding is reeds gereed: 106 km lang
en samengesteld uit buizen met een mid
dellijn van 1.68 meter. Zij voorziet de ne
derzettingen in het noordelijk deel van de
Negev jaarlijks van honderd .miljoen ku
bieke meter water. Het wordt opgepompt
door drie onderaardse pompstations en
verzamelt zich in vier reservoirs. De twee
de tak van dit buizenstelsel (het westelijk
deel) die nog in aanbouw is, zal 150 mil
joen kubieke meter water per jaar naar
de Negev brengen, waarbij gebruik wordt
gemaakt van buizen met een doorsnee van
1.78 meter. Te zijner tijd worden beide
buisleidingen met elkander verbonden.
Deze regionale werken mogen dan al de
watervoorziening in verschillende delen
van Israel sterk ten goede zijn gekomen,
van werkelijk nationale betekenis is het gi
gantische project, dat in volle uitvoering
is en dat door een ingenieus systeem van
buisleidingen, kanalen, pompstations en
tunnels Jordaanwater naar de Negev voert.
Bij de tenuitvoerlegging van dit plan.
dat in internationale technische kringen
opmerkelijk veel belangstelling geniet
neemt het Meer van Tiberias dat hisr
Advertentie
Barteljorisstraat 18 - Haarlem
Tel. (02500) 18574
Meer van Kinneret wordt genoemd een
centrale plaats in. Het wordt de reusachti
ge vergaarbak voor een zevenhonderd mil
joen kubieke meter water, dat over enkele
jaren Israels zuidelijk woestijngebied tot
nieuw leven zal brengen en het voor min
stens een miljoen mensen bewoonbaar zal
maken.
De kosten, daaraan verbonden, belopen
meer dan vier miljard pond. d.w.z. ruim
één en een derde miljard dollar. Alleen
al op de staatsbegroting vooi dit jaar is
een bedrag van eenenzestig miljoen pond
uitgetrokken. Het werk vordert snel, on
danks problemen, waarvoor men nog geen
oplossing heeft gevonden. In de herfst van
het volgend jaar hoopt men met het proef
draaien te kunnen beginnen en als alles
naar wens en verwachting verloopt zal het
hele enorme project in de zomer van 1964
officieel in gebruik worden gesteld, het
geen betekent, dat driehonderd miljoen ku
bieke meter water per jaar naar de Negev
zal stromen.
PARIJS (Reuter) Het bezoek van de
Russische vice-premier Konstantin Roed-
nev, die met een technische groep van vijf
tien man voor veertien dagen naar Frank
rijk zou komen, is afgelast wegens de di
plomatieke spanning tussen de twee lan
den, zo verluidt in Parijs.
Roednev is hoofd van de staatscommis
sie voor coördinatie van het wetenschap
pelijk onderzoek. De delegatie zou deelne
men aan een door de Franse regering ge-
organiseerde technische bijeenkomst.
Frankrijk en de Sovjet-Unie hebben we
derzijds hun ambassadeurs teruggeroepen
nadat de Sovjet-Unie, na het in maart ge
tekende Algerijnse bestand, de Algerijnse
voorlopige regering de jure had erkend.
Ingenieurs, technici, geologen, hydrolo
gen, opzichters en arbeiders houden zich
dag in dag uit bezig met de verwezenlij
king van dit plan, dat op de lijst van Is
raels dringendste behoeften de tweede
plaats inneemt: dadelijk na 's lands de
fensie. Rijdende hijskranen leggen buizen,
zo hoog, dat een jeep er zonder moeite
door heen kan rijden. Een pompstation in
Tabgha, aan de noord-westelijke oever van
het meer van Tiberias, pompt het water
naar een punt, dat als Chukuk bekend
staat.
Vandaar stroomt het door een zestien
kilometer lang open kanaal naar een reeds
gegraven reservoir, waar een groot pomp
station in aanbouw is, dat het water tot
een hoogte van honderdzestig meter zal
opstuwen naar de zogenaamde tunnel van
Eilabun, die over een afstand van 840 me
ter uitgehouwen is in de harde rotsbodem.
Van hier stroomt het naar het dal van
Beit-Netufa, waar men binnenkort begint
met het aanleggen van een ongeveer ze
ventien kilometer lang kanaal, dat het wa
ter naar een reservoir zal leiden met een
capaciteit van ongeveer vier miljoen ku
bieke meter.
Buizen leiden het vervolgens naar de
vlakte van Esdraelon. Vandaar gaat het
via een tunnel, die nog in aanbouw is, over
een afstand van dertien kilometer naar een
andere tunnel, die 6*/z kilometer lang is
en reeds is voltooid. En tenslotte na een
afstand van ongeveer vijftig kilometer te
hebben afgelegd, bereikt het 't buizennet
van het Yarkon-Negev-project in Rosh
Haayin, ten noordoosten van Tel-Aviv,
met zijn rijke bronnen, die ook Jeruza
lem van water voorzien.
Het is gemakkelijk neergeschreven,
maar men moet de bijzondere geografi
sche gesteldheid van dit land kennen om
te beseffen, welk een gigantentaak hier
wordt verricht, en wat er al zo aan
hersen- en handen-arbeid moest worden
verzet voordat de voorwaarden konden wor
den geschapen, die het de landbouwer in
de Negev mogelijk maken zijn velden te
bevloeien met water, dat aan de Jordaan
werd onttrokken Technische problemen
waren er zonder tal. Sommige hebben nog
Israels nationale irrigatieplan heeft
in vakkringen over heel de wereld
grote belangstelling gewekt. Het heeft
ook hevig verzet uitgelokt bij de Ara
bische staten van Midden-Oosten, in
hei bijzonder in Syrië, dat kort geleden
bij de Veiligheidsraad heeft geprotes
teerd tegen gebruikmaking van het
water van de Jordaan voor bevloeiing
van de Negev-woestijn.
Aan dit gigantische project, dat in
volle uitvoering is, wijdt onze Israëli
sche correspondent een tweetal be
schouwingen, waarvan de eerste hierbij
wordt afgedrukt.
PARIJS (RTR) De communistische, so
cialistische en roomskatholieke vakbonden
in Parijs hebben hun leden bij het grond
personeel van het vliegveld Orly opgeroe-
om eisen voor hoger loon, een veertigurige
werkweek en een vakantietoeslag van 600
nieuwe franc kracht bij te zetten. Men
verwacht dat het vliegverkeer op de lucht
haven moeilijkheden zal ondervinden maar
dat het niet geheel tot stilstand zal komen.
Advertentie
•n R&D-HUIS
«.HARTELIJK CENTRUM
VAN ONS LEVEN
Mil
steeds hun definitieve oplossing niet gevon
den. Het meer van Tiberias verzout naar
mate men meer water oppompt. In een
bepaalde sector van het project sijpelt
het water weg door de poreusheid van de
bodem. Deskundigen hebben er het hoofd
over gebroken, maar zijn er nog niet m
geslaagd het kwaad te verhelpen.
Maar desondanks bouwt men onver
moeid verder. Hoeveel struikelblokken wa
ren er niet, toen men de eerste spade in
de grond stak? Ze hebben in de loop der
jaren een voor een hun oplossing gevonden
en de Israëlische ingenieurs, die de leiding
hebben bij dit werk, dat voor hun land
van zo'nenorme betekenis is, vertrouwen
dat zij in de naaste toekomst ook de res
terende hinderpalen de baas zullen worden.
„Als wij dat vertrouwen niet hadden", zei
ons ir. Saul Doron, onderdirecteur van wa
ter planning for israel ltd.," zouden wij
er nooit aan zijn begonnen" en voor
die logika is wel iets te zeggen.
Het leggen van de meer dan mans
hoge buizen vóór Israels nationale
irrigatieplan.
(Van onze correspondent)
SYDNEY. Als de vestiging van mo
tels in Nederland aan het begin staat
van haar ontwikkeling, nu Amsterdam
zijn tweede motel heeft gekregen en
motel Zwammerdam in 1964 zal worden
geopend, is er alle reden zich te ver
heugen, maar die verheugenis kan nau
welijks groter zijn dan die van het pu
bliek in Australië, waar de opkomst en
ontwikkeling van het motelwezen de
reiziger eindelijk het comfort hebben
gegeven, dat hem in de donkere, be
dompte en ouderwetse hotels werd ont
houden. Hotels in Australië zijn berucht
om hun slechte dienstbetoon. Afgezien
van de spreekwoordelijke uitzonderin
gen, beijvert de hotelhouder („publican")
in Australië zich meer zijn bierdrinkers
te gerieven dan zijn gasten, die slechts
welkom zijn als ze tevens blijk geven
van een dorstige keel. Het is dus geen
wonder dat toen de motels zich acht jaar
geleden begonnen te ontwikkelen, er
voor de reiziger een nieuwe wereld
openging en de eerste motelhouders for
tuinen hebben verdiend.
In acht jaar tijds heeft Australië meer
dan tweehonderd miljoen gulden in mo
tels belegd en zijn er al zoveel over het
gehele land verspreid, dat men de tel is
kwijt geraakt. Het aantal wordt geraamd
op vijfhonderd. Vele daarvan zijn juweel
tjes van bouwkunst, andere zijn eenvoudig
van opzet. Het dienstbetoon in de motels
en het comfort zijn, waar men ook komt,
echter beter dan in de hotels.
Hoge logeerprijzen blijken de Australiërs
niet af te schrikken. Zij variëren van acht
gulden per nacht per persoon in een een
voudig motel tot 25 gulden in luxueuze
inrichtingen en zelfs tot 40 gulden in chique
motels in de hoofdsteden. In de eerste klas
motels zijn de kamers voorzien van radio
(en soms televisie) een elektrische koel
kast en is er centrale verwarming in de
winter en een koelinstallatie in de zomer.
Men heeft er de keus tussen bediening van
maaltijden op de kamer (ontbijt) of in het
weelderig ingerichte restaurant. In de
laatste tijd is bij al die luxe nog gevoegd
het zwembad, met verwarmd water in-de
koele tijd van het jaar.
Een douchecel met ingebouwd toilet in
alle kamers wordt niet als luxe beschouwd,
maar is onmisbaar in elk motel. De Austra
liër is gewend thuis elke dag tenminste
één keer te douchen of te baden en in de
motels die meestentijds alleen maar en
kele gemeenschappelijke badkamers heb
ben, staat hij 's morgens geduldig in de
rij te wachten op zijn beurt. Geen wonder,
dat de autoreiziger de vestiging van mo
tels met een badgelegenheid (douchecel)
in elke kamer, met gejuich begroette.
Reizigers op de weg nemen tegenwoordig,
letterlijk en figuurlijk gesproken, hun toe
vlucht tot een motel alleen als de motels
zijn volgeboekt of niet aanwezig zijn.
De zwembaden, die nu allerwegen worden
NEDERLAND EN EUROPA
Met grote regelmaat worden
door het Europa van de Zes
conferenties belegd die gewijd
zijn aan hun politieke een
wording. De verslagen over
wat daar wordt besproken
vormen een niet zeer boeiende
lectuur gewoonlijk moeten
de commentators het doen-met
een mager slotcommuniqué en
zelfs dat is niet altijd voor
handen. Is het daarom wonder
dat dit gehele onderwerp de
meeste lezers van de dagbla
den al lang niet meer boeit?
Wanneer er immers niets ge
beurt op die conferentie, en
alles blijft bij het oude, is men
dan niet juist waar men wezen
wil? Dan immers slagen De
Gaulle en Adenauer niet in
een opzet waartegen Luns-en
nu ook Spaak zo veel bezwaar
hebben gemaakt.
Wij voor ons menen echter,
dat het vastlopen van deze
conferenties daarop komt
het neer een betreurens
waardige zaak is die niet ons,
maar alleen de vijanden van
een sterk West-Europa genoe
gen kan doen. Met leedwezen
zien wij dat Nederland en Bel
gië vooraan in het gelid staan
om een streven te helpen tor
pederen waarvan juist onze
beide landen veel te verwach
ten hebben. Als kleine staten
hangt ons behoud af van vaste
en vreedzame verhoudingen in
Europa. Dit besef, dat in Ne
derland goed is doorgedrongen,
heeft van ons land bijna steeds
een vaandeldrager gemaakt
van de Europese eenheid. Nu
daarentegen dragen wij niets
uit wij dragen iets ten
grave: het plan-De Gaulle
voor de politieke eenheid in
West-Europa. Wij doen dit met
een zekere zelfgenoegzaam
heid. Wij dat wil zeggen
onze minister van Buitenland
se Zaken. „Hij zal het wel
weten", schijnen de meeste
van onze landgenoten te zeg
gen, en zij laten hem zijn gang
gaan, in Europa zo goed als
met Nieuw-Guinea.
Heeft het plan-De Gaulle
dan geen bezwaren? Die heeft
het zonder twijfel, maar alleen,
de voordelen winnen het van
de bezwaren en er is een
betere tactiek denkbaar dan
die van de zuivere verwer
ping, van het veto. Voor de
heer Luns is het verheugend
dat hij nu toevallig minister
Spaak aan zijn kant heeft
heeft men hem niet verweten
dat hij de Benelux veronacht
zaamde? En inderdaad ziet
men nu gebeuren wat in zo
een geval te verwachten was:
indien Nederland en België
eensgezind optreden, dan moe
ten de Zes als geheel daarmee
terdege rekening houden.
Twee hoofdbezwaren schij
nen de heren Spaak en Luns
te hebben: Engeland doet als
nog niet mee, en het „Europe
des Patries" is niet een Europa
dat uitstijgt boven de naties,
het is niet supra-nationaal.
Een derde bezwaar betreft
minder het plan-De Gaulle
dan de wijze van behandeling:
de groten worden het eens en
zetten het resultaat van hun
overeenstemming voor aan de
kleintjes.
Wat de twee hoofdbezwaren
aangaat, menen wij dat het
misschien wel meevalt. Enge
land onderhandelt om in de
Euromarkt te worden opge
nomen; het doet dit met duide
lijk politieke bedoelingen. Zo
dra het in de Euromarkt is, zal
het deel willen hebben aan het
politieke eenheidsorgaan en
niemand, ook De Gaulle niet,
kan Engeland er dan uit
weren.
Het tweede bezwaar, dat dit
nieuwe politieke orgaan supra
nationaal diende te zijn, ach
ten wij voorshands meer van
theoretisch dan van praktisch
belang. Voor wie, zoals mi
nister Luns, dit tweede be
zwaar aanvoeren tegelijk met
het eerste, spreekt blijkbaar
niet die eigenaardige tegen
strijdigheid die er toch in ligt:
ook Engeland, juist Engeland,
wenst een politieke aanpak
van de Europese eenwording
op basis van vrijwillige
samenwerking der verschillen
de nationaliteiten, een „Europe
des Patries" dus, en geen su-
pra-nationale grondslag.
Betreffende het derde be
zwaar tegen het plan-De Gaul
le, dat wij het overdonderen
van de kleine landen in de ge
meenschap van de Zes kunnen
noemen, hier zijn wij het voor
één keer volmondig eens met
de beide Beneluxministers.
die zich gelukkig geen van
beiden laten overdonderen.
Alleen wil dit niet zeggen dat
zij nu het gehele plan, om der
wille van de wijze waarop het
wordt opgediend, overboord
moeten gooien.
Om het positief te stellen:
de band die Nederland met
West-Europa bindt, is essenti
eel zozeer dat, wanneer door
enige vorm van samengaan
van de landen van West-Euro
pa deze band bevestigd en ver
stevigd kan worden, die kans
niet gemist mag worden. Onze
plaats is in West-Europa, onze
grootste belangen liggen zon
der twijfel hier en cultureel
zijn wij één met de landen om
ons heen. In de huidige onge
lukkige splitsing van de we
reld tussen West en Oost is het
niet van belang ontbloot dat
aan onze verbondenheid met
West-Europa extra aandacht
wordt besteed. Indien wij, zo
als thans het geval is, een on
genuanceerd standpunt inne
men door de leiding van de
NAVO te volgen zonder op on
ze positie in West-Europa bij
zonder acht te slaan, dan staan
wij als klein land tegenover
de verpletterende overmacht
van Amerika. Maar wanneer
de politieke samenwerking van
West-Europa verzekerd is, en
wij daaraan deel hebben, dan
verandert dit de verhoudingen
op ingrijpende wijze. Wat niet
verandert, is ons geloof in de
doelstelling zelve van de
NAVO: het voortbestaan van
het vrije Westen. Het is dus
niet juist om te stellen dat de
totstandkoming van het plan-
De Gaulle of enig soortgelijk
plan de NAVO zou ondermij
nen; de deelnemende landen
houden er alle belang bij om
niet door het internationale
communisme onder de voet te
worden gelopen. Wat wél zal
veranderen, en dit tot heil van
West-Europa, zijn de onder
linge verhoudingen in het
bondgenootschap en daardoor
de mate waarin met de West-
europese verlangens zal wor
den rekening gehouden.
Vrijwel alle Nederlanders
(waaronder wij) zien veel lie
ver Engeland binnen de West-
Europese politieke eenheid dan
dat het daarbuiten blijft. In
feite zal dit betekenen, dat
Engeland het machtigste lid is
van die groepering en ook dit
is ons aangenamer dan dat het
overwicht wordt gevormd door
de combinatie Frankrijk-West-
Duitsland. Maar ofschoon wij
er belang bij hebben dat En
geland toetreedt, betekent dit
niet dat het ook nodig zou zijn,
of zelfs maar doelmatig, te
wachten totdat Engeland zich
bij de Euromarkt heeft aange
sloten. Tenslotte bestaat het
Europa van de Zes reeds meer
dan tien jaar; de verdere poli
tieke opbouw van dit deel van
de wereld is te urgent om deze
zonder noodzaak een paar jaar
langer te laten wachten. De
Engelse besluitvaardigheid die
in het verleden niet groot was
wanneer het over toenadering
tot Europa ging. kan alleen
toenemen wanneer er een po
litieke eenheid in het zicht
komt.
Het belangrijkste is niet de
vorm van de politieke een
heid. maar wel dat er politieke
eenheid komt. Zelfs in het on
gelukkige geval dat Engeland,
om welke reden dan ook, hier
bij voorlopig niet betrokken
zou zijn, is het voor Nederland
beter dat die politieke eenheid
er wél dan dat zij er niet komt.
De supra-nationale gedachte is
voortreffelijk; zij moet echter
groeien en kan niet van boven
af worden opgelegd. Dat zij
groeit, zelfs in Frankrijk, be
wijst het debat over de rege
ringsverklaring van de nieuwe
eerste minister Pompidou.
Aan het begin van dit arti
kel merkten wij op hoe mager
de informaties zijn waarop de
burgers hun standpunten moe
ten baseren. Die klacht geldt
zeker niet alleen het beleid in
Europese zaken! Het heeft
meerdere bedenkelijke gevol
gen. Onder andere dit, dat bui
tenlandse politiek wordt voor
gesteld als iets zö ingewikkelds
en verborgens, dat alleen vak
ministers met vele jaren mi
nisterschap in staat zouden
zijn haar te voeren en te be
oordelen. Het laatste blijft
echter in een democratie uit
eindelijk de taak van de staats
burger; de minister, hoe be
langrijk ook. is slechts be
langrijk omdat hij, als lid der
uitvoerende macht, steunt op
een mandaat dat het volk door
de tussenkomst van het parle
ment aan de regering heeft
verleend. Zo vaak kan men
tegenwoordig beluisteren dat
„de regering" met verontwaar
diging van iets heeft kennis
genomen, zich niet gerechtigd
voelt iets „op straat te gooien",
etc. Dit zijn vreemde wijzen
van uitdrukking; een goede re
gering moet niet al te gauw
verontwaardigd zijn en even
min moet zij de essentiële
taak van voorlichting aan de
staatsburgers zien als iets
waardoor zij haar gezag op
straat zou gooien-
Minder geheimzinnig, dat is
wel een voorname, maar zeker
niet de enige wens van de Ne
derlandse burger ten aanzien
van het buitenlands beleid. Hij
kan niet beoordelen waarom
alles faalt, het overleg met de
Europese eenheid en dat over
Nieuw-Guinea, maar slechts
constateren dat het faalt. Komt
dit falen voort uit een zucht
tot perfectie, waarvoor de Ne
derlanders van oudsher be
kend staan bij het internatio
nale overleg? Of is het gebrek
aan nuancering, een zwart
wit politiek (wij wit, de ande
re partij zwart)? Wij kunnen
er slechts naar gissen!
aangelegd als deel van het motel, oefenen
een sterke aantrekkingskracht uit. Zij lig
gen meestentijds aan de kant van de open
bare weg en zijn voorzien van allerlei at
tributen, zoals een rubber speelbal, een
springplank, en langs de kant, schommel
stoelen en zonneparasols.
Het totale aantal kamers met een of
meer bedden in alle motels in Australië
wordt geraamd op meer dan 7500, die
plaats bieden aan 20.000 gasten. In werke
lijkheid is het aantal veel groter want de
statistiek is in dit jonge land nog slechts
matig ontwikkeld. Per motel varieert het
aantal kamer van tien tot veertig. Meestal
is er alleen gelegenheid tot onbtijt, maar
er komen steeds meer motels, waaraan
ook een restaurant verbonden is. Op een
enkele uitzondering na, mogen geen al
coholhoudende dranken worden geschon
ken.
Aanvankelijk werden motels uitsluitend
op het „platteland" gebouwd. Daar im
mers had de autoreiziger er het meest
behoefte aan. Tegelijkertijd ontwikkelde
zich het motel in vakantie-oorden. Aan
•de goudkust in Queensland bijvoorbeeld,
het Miami van Australië, liggen de mo
tels rij aan rij en is er 's zomers een
dagelijks schouwspel te zien va glan
zende auto's, glinsterende zwembaden en
sprankelende waternimfen.
In Sydney en omgeving zijn dertig mo
tels. Ook in Melbourne, Brisbane, Can
berra en andere steden zijn de motels
nu doorgedrongen. Van Sydney naar het
noorden, over een afstand van een kleine
duizend kilometer, vindt men er een goede
honderd. De uitbreiding gaat voort. Al
leen in de staat Nieuw Zuid-Wales zijn
er voor tien miljoen gulden in aanbouw.
De investeringskosten worden geschat op
25.000 tot 30.000 gulden per kamer. De
meeste motels zijn particulier bezit, maar
er zijn ook drie naamloze vennootschap
pen, die samen meer dan zeventig mo
tels beheren en met kapitaal van het pu
bliek als aandeelhouder werken. Het pu
bliek heeft dertig miljoen gulden in deze
n.v.'s belegd. Een n.v. heeft in 1960/1961
bijna anderhalf miljoen gulden winst ge
maakt, en in de tweede helft van 1961
alleen al bijna een miljoen. Deze n.v.
heeft 35 motels met in totaal meer dan
duizend kamefs. Hoewel een motel dus
een winstgevende onderneming schijnt te
zijn, mag toch niet uit l)et oog worden
verloren, dat met de snelle groei ervan
ook de concurrentie toeneemt en motel
eigenaren zich genoopt zien steeds weer
nieuwe „luxe" aan hun bedrijf toe te
voegen. De zwembaden en de televisie
toestellen zijn er voorbeelden van. Des
kundigen beweren, dat de levensduur van
een motel ten hoogste zes jaar is. Nadien
moet vrijwel alles vernieuwd worden, in
clusief de bedden, tapijten en andere in
richting.
Er zijn ook Nederlandse immigranten
in Australië, die motels drijven. Onder
hen bevinden zich Gerard Hekker, in
Gosford (Nieuw Zuid-Wales), en het vroe
gere Haagse echtpaar Schruyer in Balli-
na, aan de bijn d aeuizndiklometeaerlgn
na, aan de bijna duizend kilometer lange
weg van Sydney naar Brisbane. Een ver
kleinde uitgave van een Nederlandse wind
molen en een levensgrote foto in kleuren
van het echtpaar Schruyer in Volendams
kostuum, aan de buitenmuur van dat
motel, laten geen twijfel over hun her
komst.
Advertentie
2'It maal gevoeliger
scherpere beelden
nóg betere kleuren
Door de kortere belichtings
tijden kunt u nü zelfs snel
bewegende motieven kleurrijk
„vangen", terwijl ook minder
gunstig licht nog grandioze
resultaten geeft. Vraag uw foto
handelaar!
KLEURENFILMS.
VATICAANSTAD (AP) Hoge rooms
katholieke prelaten, onder wie 42 kardi
nalen, zijn in het Vaticaan bijeengekomen
voor de voorlaatste bijeenkomst van de
centrale commissie welke het Oecume
nische Concilie van de rooms-katholieke
kerk voorbereidt.
De openingsvergadering van de zesde
voltallige zitting van de commissie werd
gepresideerd door kardinaal Tisserant, de
deken van het college van kardinalen. De
zitting zal duren tot 12 mei. De laatste
zitting vóór het concilie, dat op 11 oktober
geopend moet worden, is vastgesteld van
12 tot 19 juni.
i
