Vechtlust was
belangrijkste
Noorse wapen
Noorse voetbalamateurs in Oslo te sterk
voor falende Nederlandse formatie
Oranje-voorsprong bij de rust
onvoldoende voor redelijke
afsluiting van interlandseizoen
M
Nederlandse amateurs misten
veel kansen tegen Engeland
Meer kansen
Kansen keren
Winterbottom heeft
problemen
Brazilië-Wales
opnieuw 3-1
Weer etappezege
voor Rus Petrov
Gelijkspel (0-0) was
desondanks
zeer verdienstelijk
resultaat
,Wij kunnen niet
omschakelen
Van Looy en ploeg
niet naar „Giro'
DONDERDAG 17 MEI 1962
25
Vrijheden
Geladen
Té gemakkelijk
i
Gevaar
Bang
ELEK SCHWARTZ:
Henk Nijdam (gewond)
staakte de strijd in
B erlijn-W arschau
Anquetil moet vijftien
dagen rust houden
Wij zien het voor onze ogen: een juichen
de schare Noren, die de hobbelige
speelweide van het Ullevalstadion be
stormt om de helden van de avond een
stevige klap op de schouders te geven
Want zo doet men dat in Noorwegen. Geen
geknuffel, geen gehijs op de schouders,
doch slechts een stevige klap of por in
de ribben. Een ander mens zou ervan
door de knieën gaan maar niet deze
stoere afstammelingen van de Vikings.
Zij hebben in de wedstrijd voor hetere
vuren gestaan. En tussen dit blonde, ge
lukkige volk met hun „Heya, heya Nor-
ge" een korzelig groepje oranjehemden.
Geen wonder, een week geleden het zoet
van de overwinning op de gerenommeer
de Ierse profs en nu een lepel bittere
Noorse levertraan. Deze overgang was
echt wel iets te groot. Na de wedstrijd
van de vorige week woensdag in Rotter
dam tegen Noord-Ierland is zo hier en
daar twijfel geuit aan de strijdbaarheid
van de Ieren, een twijfel, die enige uren
voor de wedstrijd in Oslo nog fel door
KNVB-stemmen werd bestreden. Welnu,
wat het ook geweest is, het Noorse elf
tal heeft het geenszins aan vechtlust ont
broken. Wij mogen zelfs gerust zeggen
dat het daardoor gewonnen heeft.
Hun technische bagage was zeer gering.
Met de tactiek van het spel zijn zij nog
niet verder dan het eenzijdig a.b.c. van
het leerboekje dat zag men zo goed
wanneer zij in de buurt van het Neder
landse doel kwamen, want dan wist men
het plotseling niet meer maar 7-j
maakten alles goed door zich met tome
loze vechtlust te werpen daar waar zich
maar de bal of een tegenstander bevond.
Het gebeurde uiteraard niet altijd zacht
zinnig. iets waartegen naar onze smaak
door de Zweedse scheidsrechter Lööw
niet streng genoeg Werd opgetreden. Het
gevolg was, dat enkele van onze spelers
zich ook vrijheden gingen veroorloven,
welke niet bepaald sieraad zijn voor het
spel, Prins maakte het tenslotte zo bont
dat hij in onze blocnote de aantekening
kreeg van „slechte manieren". Van Wis
sen wist af en toe ook wel van wanten.
Zoals hij de Noorse rechtsbinnen Arne
Pedersen een keer onder het gras van
het Ullevalstadion probeerde te werken,
was een strafschop waard. Doch de heer
Lööw negeerde met Engels flegma het
minutenlang gejoel en gefluit, een her
rie die voortduurde tot de rijzige Noor
weer opgewekt in het strijdgewoel te
rugkeerde. Vanzelfsprekend had men
voor de gedragingen van enkele onzer
spelers weinig bewondering.
Ik vrees geen enkele Noorse speler op
zich. Ik ben slechts bang voor een Noors
team als geheel. Met de steun van het
publiek zijn die harde,.razendsnelle No
ren levensgevaarlijk. Bondscoach Elek
Schwartz had het al lang voor de jubi
leum-interland tegen Noorwegen in
mei viert de Noorse bond zijn 60-jarig
bestaan vastgesteld.
De bondscoach heeft gelijk gekregen. Niet
de individuele techniek van de elf Noorse
spelers heeft de oranjeploeg overrom
peld doch het elan, de vechtlust, waar
mee de underdog heeft gestreden. Zelfs
een verrassend vroege openingstreffer
heeft Nederland deze zege niet kunnen
brengen. Die zou trouwens, gezien de
prestaties van de uitermate fris spelen
de Noorse amateurs, stellig niet ver
diend zijn geweest. Vooral na de rust
heeft het Noorse team met weergaloos
„short passing" de Nederlandse defen
sie vaak wanhopig gemaakt. De bewege
lijkheid van de gastheren heeft de toch
echt wel geroutineerde verdediging van
het oranjetam voor onoverkomelijke
problemen gesteld. Vooral linksback Ren
ders had geen antwoord op de snelle
onverwachte rushes van zijn tegenstan
ders.
En voor die verdediging opereerde een
aanval die ook al niet tot grootse ia
den is gekomen. Zeker, individueel wer
den er vaak aardige dingen gedaan. Een
enkele keer kwam Oranje zelfs met een
verrassende aanval naar voren, maar te
vaak liepen die aanvallen vast door on
zuiver plaatsen, door te weinig gevoel
voor positiespel. Zeker na de rust, toen
de Noren vrijwel steeds heer en mees
ter waren in dit vaak wel harde duel
Met angst en vrees hebben de Noren de
ze strijd tegemoet gezien. Veel hadden
ze gehoord over de verrassende 4-0 zege
van vorige week tegen de Noord-Ieren.
Geladen als nimmer tevoren traden elf
Noorse amateurs in het veld om de favo
rieten te kloppen. Ze zijn daarin voor
treffelijk geslaagd. Niet in de eerste
plaats dankzij bijzonder grote technische
eigenschappen. Eerder door een wils
kracht die bijna ongekend was. Het elan
waarmee gestreden is was een voorna
me oorzaak van de Noorse zege. Die
geestdrift hebben we helaas bij de Ne
derlanders te vaak gemist. Niet dat er
niet gestreden is, maar toch was er te
De Noorse linksbuiten schiet in, maar
Renders verspert het schot de weg.
(Telefoto)
Geen 7—1, zoals in 1959 in het Rotter
damse stadion. Zelfs geen 0—0 als vier
jaar geleden in hetzelfde knusse maar
nu halflege Ullevall-stadion. Met 2—1
heeft het Oranjeteam ditmaal in Oslo de
zege moeten laten aan de Noorse ama
teurs, die, na een aarzelend begin, met
shortpassing de Nederlandse defensie
voor onoverkomelijke problemen stel
den. Een verdiende nederlaag voor de
spelers met de vaak betere techniek
tegen een ploeg, die van geen ophouden
wist.
En toch begon het zo prachtig. Direct na
het Wilhelmus-in-ouverture-vorm was het
immers al raak. De allereerste aanval van
het elftal, uit nood geboren, leverde reeds
een treffer op. Op rechts speelde Henk
Groot, nauwelijks dertig seconden na het
beginsignaal, zich uitstekend vrij, zag dat
Van der Linden bij de penaltystip onge
dekt stond en een gave pass bood de DOS-
aanvalsleider een niet te missen kans.
Hard, maar beheerst, kogelde Van der
Linden de bal in. Keeper Sverre Andersen
had zelfs niet de tijd om ook maar te
reageren (01). Het zag er somber uit
voor de elf dappere Noren. Een herha
ling van 1959 kwam de welgeteld 17.723
toeschouwers voor de geest. De Noren
dachten er echter niet aan om als een
schaap ter slachtbank te worden geleid.
Linksback Renders merkte dat bij her
haling wel heel duidelijk. De snelle Björn
Borgen bracht hem dadelijk al in grote
moeilijkheden. Arne Pedersen en aanvals-
weinig geloof in eigen kunnen, te wei
nig vertrouwen.
Een slechte wedstrijd dus van een falend
elftal. Een slechte wedstrijd, waarin de
middenlinie nog de meest aanvaardbare
prestatie leverde. In de verdediging was
linksback Renders de zwakste. De PSV-
er raakte volkomen geimponeerd door
de snelheid van de Noorse aanvallers.
Zelfs als de Eindhovenaar de bal vrij
had en rustig kon plaatsen bleken de /(-
nuwen hem nog vaak de baas. Doelman
Van der Merwe heeft aan beide tteffers
geen schuld. De NAC-er deed enkele
verdienstelijke dingen, doch werd te wei
nig op de proef gesteld om een oordeel
over hem te rechtvaardigen.
De middenlinie deed het, zoals gezegd,
redelijk. Maar ondanks het zwoegen van
Pïonk, Van Wissen en Muller kregen de
Noren vooral na rust kans op kans. Vaak
was de coördinatie ver te zoeken en
moesten de halfspelers met improvisa
ties trachten de gaten te dichten.
En dan tot slot de voorhoede, de linie die
in de eerste aanval van de wedstrijd
de Neorse supporters al met een beangst
gemoed aan de toekomst deed denken,
Na dat voortreffelijke begin waarin Groot
en Van der Linden elkaar na nauwelijks
dertig seconden vonden, was het gauw
gebeurd. Steeds schaarser werden de
combinaties en de gevaarlijke momen
ten voor het doel van Andersen na de rust
werden eerder veroorzaakt door een en
kele verrassende wending dan door een
goed opgezette aanval. Veel te weinig
werd voorts van de kansen geprofiteerd.
Vooral Groot en aanvalsleider Van der
Linden hebben 't keeper Andersen vaak
veel te gemakkelijk gemaakt. Te gering
was ook de samenhang in de aanvals-
linie. Het zwakke spel van invaller Kerk-
hoffs maakte dat de strijd tegen de stug
ge, maar stellig niet snelle en al ie
betrouwbare Noorse defensie, in feite
door vier man moest worden gestreden.
Swart ging enkele malen verrassend ge
makkelijk langs linksback Larsen, doch
dan volgde steeds óf een mislukte voor
zet óf het binnentrio had weer te veel
tijd nodig om te schieten.
Van der Linden, die in het eerste kwartier
van de wedstrijd schoot als hij de bal
maar zag, veranderde - vreemd genoeg -
zijn speelwijze en poogde vooral in le
tweede helft de bal steeds in een juist
nog iets gunstiger positie te leggen
voordat het schot kwam. Het enige re
sultaat hiervan was dat de Noorse ach
terhoede telkens tijd genoeg kreeg om
alle problemen op te lossen.
Van der Linden, Groot en Prins vaak
wel wat al te fors ze geloofden niet
meer in eigen kracht. Geen wonder dus
dat de zege wel naar de bijna onver
moeibare Noren moest gaan. Een nieuw
bewijs dat een enkele spectaculaire zege
op Noord-Ierland nog geen voetbalzomer
maakt. Al wil men dat in Nederland ook
nog zo graag.*.
leider Per Kristoffersen kregen hun kan
sen. Slecht schieten en onjuist opstellen
waren er echter de oorzaak van dat Neder
land zijn zo snel verkregen voorsprong nog
kon behouden. Juist in die periode waarin
Noorwegen sterker werd kreeg het oranje
team zijn tweede droomkans. Met een op
vallend gemak sprintte Swart linksback
Ragnar Larsen voorbij. Behendig tikte hij
de bal voor de voeten van de toestormen
de Henk Groot, die het doel van nog geen
drie meter afstand grandioos miste.
De kansen bleven komen. Stopper Trob-
jorn Svenssen, met zijn 104 „caps" slechts
één wedstrijd achter op Billy Wright, de
Europese record-international, zou on
danks die fel begeerde zege lang geen
prettige avond krijgen. Het ging de ve
teranen allemaal te snel. Eerst kon hij
na 29 minuten, slechts dankzij een grove
overtreding, Prins de weg naar het doel
letterlijk versperren en even later toon
de Van der Linden dat de 38-jarige gerou
tineerde en technische bekwame Noor
aanzienlijk aan tempo tekort kwam. Met
een meter voorsprong op Svenssen rende
de DOS-speler op keeper Andersen af.
Ver buiten bereik van de Noorse goalie
scheen de bal het net te zullen vinden. De
binnenkant van de linkerpaal bracht ech
ter nog juist redding.
Bepaald geluk had de Noorse stopper in
de 43ste minuut toen Van der Linden hem
met 'n simpele voetbeweging volkomen uit
balans bracht en uitschakelde. Opnieuw
kreeg Henk Groot een bijna niet te mis
sen kans. Op de rand van het strafschop
gebied stond hij oog in oog met Sverre
Andersen. De Nederlander had alle kans
met een gericht schot de uitlopende Noor
se doelman te passeren. De ex-Zaankan-
ter richtte echter te onzuiver en de bal
stuitte af op het lichaam van de doel
man.
De Noren waren een vijftal minuten na
rust gelukkiger. Een briljante aanval van
de Noorse voorhoede bracht het Neder
landse verdedigingsblok tot wanhoop. Met
korte passes werd de defensie gepasseerd,
linksbuiten Roald Jensen kreeg in volle
sprint de bal voor de schietgrage voeten,
een diagonaal schot, dat Van der Merwe
niet eens gezien kan hebben, volgde (11).
Het Noorse publiek dat zich opvallend
rustig had gehouden, ging zich roeren.
Het raakte zelfs buiten zichzelf toen Van
Wissen rechtsbinnen Arne Pedersen op het
moment waarop deze het tweede Noorse
doelpunt scheen te gaan scoren, in het
doelschopgebied ten val bracht. De „Vox
populi" schreeuwde en de eerlijkheid
gebiedt ons te zeggen: niet geheel ten on
rechte om de penalty. Scheidsrechter
Bertil Loow echter liet rustig doorspelen.
De reacties van de toeschouwers logen
er niet om en de flegmatieke Zweed, die
net als het oranjeteam beslist zijn dag
niet had, mocht werkelijk blij zijn dat
de bezoekers het bij luidruchtige argu
menten lieten. Hoe er op dat moment
in het Ullevall-stadion over de persoon van
de heer Loow werd gedacht, was be
paald verre van prettig
Maar al kwam die strafschop dan niet
de vreugde keerde toch gauw terug bij
het Noorse legioen. Daarvoor was rechts
buiten Björn Borgen voornamelijk ver
antwoordelijk. Op de rechtervleugel pikte
hij in de 18de minuut na de rust de bal
op. Terwijl Borgen nog in duel was met
Van Wissen loste de Noorse vleugelspe
ler zijn schot, dat via de paal in het
doel sprong (2—1). Het klonk toen harder
dan ooit tevoren: „heya-heya-heya Norge".
Het tik-tak-spelletje van de Noren bleef
gevaarlijker dan de vaak verre trappen
waarmee de Nederlandse kanthalfs en
V- SVNSV
Doelman Van der Merwe plukt de bal
weg voordat de Noorse midvoor
Kristoffersen gevaarlijk kan worden.
(Telefoto)
vleugelspelers de defensie van hun tegen
standers in één slag trachtten te nemen.
Desondanks kregen ook de Nederlanders
in de laatste fase van de strijd nog hun
kansen. Maar het duurde juist iets te
lang, steeds klopte er op het beslissende
moment iets niet in de Nederlandse aan
val.
Henk Groot had, twee minuten van de
finish, Nederland nog de gelijkmaker kun
nen geven. De Ajacied had echter juist
te weinig tijd om goed te kunnen richten.
Met een ware pantersprong bezwoer
Sverre Andersen he.t gevaar. De toeschou
wers konden tevreden zijn
Enthousiast hebben die nauwelijks 17.000
supporters hun ploeg gehuldigd, toen ar
biter Loow het eindsignaal gaf. Nauwelijks
had Pronk de strijd om de wedstrijdbal
van een Noorse verdediger gewonnen, of
de honderden jongeren namen bezit van
het veld. Terwijl de oranjemannen met
moeite hun weg naar de kleedkamer zoch-
teen, voerde de menigte op het midden
veld hun „helden" in een ware triomf
naar de douches.
De opstellingen waren:
Noorwegen: Sverre Andersen; Arne Bak
ker en Ragnar Larsen; Roar Johansen,
Torbjorn Svenssen en Trygve Anderssen;
Björn Borgen, Arne Pedersen, Per Kris
toffersen, Rolf Birger Pedersen en Roald
Jensen.
Nederland: Van der Merwe; Wiersma
en Renders; Van Wissen, Pronk en Mul
ler; Swart, Henk Groot, van der Linden,
Prins en Kerkhoffs.
Walter Winterbottom, de leider van het
Engelse voetbalelftal, is een door zorgen
gekweld man. tfèn öefenwedstfijd, die de
Engelse A-ploeg in het kader var^de voor
bereidingen voor de eindronden van 't we
reldkampioenschap in Roehampton speel
de tegen het B-team, is daar de oorzaak
van. Het A-elftal moest namelijk in een
tijdsbestek van 20 minuten niet minder
dan vijf doelpunten incasseren, waarna
Winterbottom de wedstrijd afbrak om een
aantal wijzigingen aan te brengen in de
opstellingen.
Van de A-spelers werd enspil Peter Swan,
rechtshalf Bobby Robson, rechtsbuiten Joh
Connelly en merkwaardigerwijs ook „gol
den boy" Jimmy Greaves (rechtsbinnen)
vervangen door respectievelijk Maurice
Norman (Tottenham Hotspur), Bobby Moo
re (West Ham United), Bryan Douglas
(Blackburn Rovers) en Roger Hunt (Liver
pool).
Het gevolg van dit alles was, dat de
aanval van de A-ploeg veel beter liep en
binnen korte tijd viermaal scoorde. Bob
by Charlton nam trie treffers voor zijn
rekening, de vierde kwam op naam van
Bryan Douglas, die tevoren in het B-team
reeds tweemaal succes had gehad.
Na de wedstrijd verklaarde Winterbot
torn, dat de wijzigingen slechts dienden
om andere spelers te proberen. Niettemin
blijft het een feit, dat het juist die plaat
sen betrof, die de meeste aanleiding tot
zorgen geven.
„Wij kunnen niet omschakelen. Wij moe
ten een Feijenoordstadion hebben en een
grasmat als een biljartlaken. Anders gaat
het mis." Bondscoach Elek Schwartz zei
het in korte afgebeten zinnetjes over de
hoofden van de journalisten tegen de Ne
derlandse spelers in de kleedkamer. „Het
was allemaal niet nodig. We waren bang,
en dan moet je wel verliezen. Slecht, heel
slechtDaarna werd het weer stil,
bijna angstwekkend stil. Schwartz' boe-
tepreek had zijn doel niet gemist.
Over de wedstrijd spraken ze nauwelijks
nog, de elf teleurgestelde spelers. Roel
Wiersma was de eerste die de stilte ver
brak. „Wat een vreemde arbiter. Drie vier
keer raakte die linksbuiten m'n benen in
plaats van de bal. Dat moet wel een vrije
trap worden, dacht ik. Maar ho maar. Ge
woon ingooien...."
Henk Groot had al evenmin prettige
herinneringen aan deze interland tegen
de Noren overgehouden. „Het begon zo
goed", zei hij aarzelend, „maar in die
tweede helft wilde niets meer lukken. En
wat zijn we toch dicht bij doelpunten
geweest", stelde hij filosofisch vast.
„Neen, gemakkelijk was het zeker niet",
zei linksback Renders. „Wat waren ze
snel, die jongens, en wat wisselden ze
gemakkelijk van positie".
Er kwam tenminste eindelijk wat leven
in de spelers, maar bepaald opwekkend
werden de gesprekken toch niet. Zwijgend
werden de kleren aangetrokken, zwijgend
de haren gekamd en de bus weer bezet
om op weg te gaan naar het banket dat
er gelegenheid van deze jubileumwed
strijd de Noorse Voetbalbond bestaat
deze maand 60 jaar in de Noorse bin
nenstad werd gegeven.
Het zag er nu niet naar uit dat de
ploeg er zo heel erg veel zin in had.
Het Braziliaanse voetbalelftal heeft voor
de tweede maal in enkele dagen tijds het
team van Wales met 3-1 verslagen. Dit
maal gebeurde dat in Sao Paulo, nadat
de rust was ingegaan met 1-0 voorsprong
van Brazilië. Middenvoor Vava opende in
de 35ste minuut de score. Ken Leek maak
te na 17 minuten spelen in de tweede helft
gelijk. Daarna ging het niet zo best met
Brazilië en het publiek toonde zich dan
ook duidelijk ontevreden. Steraanvaller Pe
le bezorgde zijn land echter toch nog een
overwinning door doelpunten in de 81ste
en 83ste minuut.
Wielrennen
Met een enorm enthousiasme en een
groot uithoudingsvermogen heeft het
Nederlands amateurelftal woensdag
avond op het winderige ZAC-terrein in
Zwolle tegen Engeland een 0—0 gelijk
spel behaald, dat in meer dan een op
zicht verdienstelijk genoemd mag wor
den. Verdienstelijk omdat de Nederland
se amateurs hiermee ongeslagen het
interlandseizoen afsloten, na de 2—1
zege op Italië en de succesvolle trip
naar Saarland, maar verdienstelijk-
bovenal omdat hierdoor bewezen werd,
dat technische superioriteit gecompen
seerd kan worden door ontembare wils
kracht en nooit aflatende strijdlust.
Nu was dit Engelse team in vele op
zichten niet te vergelijken met het elf
tal van Groot-Britannië dat twee jaar ge
leden Nederland wipte in de voorronden
van de Olympische Spelen. De spelopvat
ting was veel minder professionalistisch
dan toen. Maar ook wat dit team nog aan
slimmigheidjes bedacht was vaak te in
gewikkeld voor het Nederlandse elftal. De
Engelsen werden echter ondanks dat zo
ongenadig op hun huid gezeten dat zij
minstens drie man moesten passeren om
zich vrij te spelen en zoiets wordt op den
duur vermoeiend.
Hoe verdienstelijk een gelijkspel onder
die omstandigheden ook mag zijn, afge
meten naar het aantal kansen had Neder
land met ruim verschil moeten winnen.
Steeds weer expedieerde de hechte Neder
landse achterhoede onder aanvoering van
rechtsback Smits de bal met verre trap
pen naar voren waar de Engelse defen
sie zich telkenmale verkeek op de vreem
de capriolen die de bal op het spekgladde
veld maakte. De lange Nederlandse mid
denvoor André (VSV) kreeg zoveel kan
sen dat het eigenlijk onbegrijpelijk is dat
hij er geen enkele van uitbuitte.
uit het doel had geslagen. De Engelsen
namen de waarschuwing van die gemis
te strafschop ter harte. Zij gingen de man
dekking consequenter toepassen en namen
het middenveld in bezit.
Maar André was evenals zijn medevoor-
waartsen bang om te schieten. De VSV-
speler had teveel tijd nodig om de bal
voor de goede voet te leggen, zodat hij
er meestal de voorkeur aan gaf om te
trachten in samenwerking met zijn bin-
nenspelers de bal in het doel te lopen.
Enkele malen lukte dat op een haar na,
als Kriesch, André en Hommerson zich
met onbeholpen, houterige bewegingen
langs de Engelse backs werkten. Maar
het beslissende schot bleef uit.
Zo slecht schoten de Nederlandse voor-
waartsen dat het geen verrassing was,
dat Kriesch in de 32ste minuut zelfs een
penalty niet kon inschieten toen stopper
Law in uiterste nood de bal met de hand
Vandaar uit lanceerden zij de ene aan
val na de ander en er ontstonden diver
se gevaarlijke situaties voor het Neder
landse doel. Doelman Van Zanten echter
groeide naar een grootse vorm en de ene
keer dat hij gepasseerd werd stond rechts
back Smits nog op de doellijn om met
een ferme trap redding te brengen.
Het laatste half uur was het wel duide
lijk dat doelpunten er deze avond niet
meer inzaten. Een maal had Nederland
nog een kans behoren te krijgen, toen
Kriesch even buiten het strafschopgebied
ten val werd gebracht, maar de Belgi
sche scheidsrechter Versyp, die met zijn
zeer corpulente figuur nauwelijks van de
middenlijn week, zag er geen vrije trap
in.
De opstellingen: Nederland: Van Zanten
Smits, Marree; De Jonge, Moolenaar, Van
Egmond; Wolffers, Hommerson, André,
Kriesch en van der Heiden.
Engeland: Pinnet; Martin, Clark; Ar-
drey, Law, Townsend; Woods, Brown,
Pragg, Agar en Broomfield.
VOETBAL. Het Joegoslavische voetbal
elftal heeft woensdagavond in Belgrado
voor 40.000 toeschouwers met 3-1 van Oost'
Duitsland gewonnen. Alle vier doelpunten
werden in de tweede helft van de wed
strijd gescoord.
Na zjjn zege van dinsdag heeft de Rus
Petrov opnieuw een overwinning behaald
in de amateur-wegwedstrijd Praag-Ber-
lyn-Warschau. Woensdag finishte hij in de
13e en voorlaatste etappe als eerste, nadat
hg de 140 km. van Poznan naar Bydgoszcz
in 3 uur 21 min. 23 sec. had afgelegd en
met een voorsprong van 18 seconden op
het peleton over de eindstreep ging. De
Rus Sajdhudzin en de Pool Fornalczyk
herhaalden hun prestatie van woensdag
eveneens. Opnieuw werden zjj tweede en
derde.
Henk Nijdam, die na de 12de etappe de
vijfde plaats in het algemene klassement
bezette, kwam op 40 km van de start ten
val en staakte toen, met verwondingen aan
het hoofd, de strijd.
De uitslag van deze etappe luidt: 1. Pe
trov (Rusl.) 140 km. in 3 uur 21 min. 23
sec. 2. Sajdhudzin (Rusl.) **.21.41. 3. For
nalczyk (Polen) z.t. 4. Moskwin (Rusl.) z.t.
5. Gazda Polen) z.t. 6. Primout (Fr.) z.t.
7. De Breucker (België) z.t. 8. Hellemans
(België) z.t. 9. Kapitanov (Rusl.) z.t. 10.
Ampler (Oost-Duitsl.) z.t.
De Nederlander De Waard finishte in
3 uur 21 minuten 59 seconden als 46ste,
zijn ploeggenoot Van Epen werd 62ste met
een tijd van 3.24. In het dagploegenklasse-
ment voor de teamklasseringen is Ne
derland nu door het uitvallen van Nijdam
uitgeschakeld bezette Rusland de eerste
plaats, gevolgd door Polen, Hongarije en
België.
Na de 13de etappe luidt het algemene
klassement: 1. Sajdhudzin 52 uur 37 min.
58 sec.; 2. Melichov (Rusl.) 52.40.46; 3. Gaz
da 52.44.47; 4. De Breucker 52.49.44; 5. Pe
trov 52.51.23; 6. Moiceanu (Roemenië)
52.51.24; 7. Ampler 52.51.38; 8. Kapitanov
52.52.46; 9. Scheibner (Oost-Dld) 52.53.53;
10. Tsjerepowitsch (Rusl.) 52.55.42; 11. De
Waard 52.56; 47. Van Epen 53.40.05.
Wereldkampioen Rik van Looy zal met
zijn ploeggenoten niet deelnemen aan de
ronde van Italië, die zaterdag 19 mei
in Milaan begint.
Er was reeds enige tijd geharrewar tussen
Van Looy en de organisator van de giro,
Toriani over de startgelden van de Bel
gen. Men kwam niet tot een vergelijk
en toen woensdagmiddag in Brussel het
uur van vertrek was aangebroken voor
de reis naar de startplaats, waren de par
tijen het nog steeds niet eens.
De sportleiding van het merk, waarvoor
de equipe Van Looy rijdt, liet de beslis
sing aan de kampioen over. Nadat het
vertrek enkele malen was uitgesteld,
besloot Van Looy signor Toriani mee te
delen, dat hij en zijn makkers thuis
bleven.
De „lijfarts" van Jacques Anquetil, dok
ter Hermier, heeft de drievoudige winnaar
van de Tour de France na zijn opgave op
dc laatste dag van de Ronde van Spanje
een absolute rust van vijftien dagen voor
geschreven. Dit in afwachting van een
aantal bacteriologische onderzoeken, die
momenteel in een laboratorium in Rouaan
worden verricht.
i
t
