Verkeersregeling voor Grand Prix
lijkt op enorm groot spinneweb
Chinese vluchtelingen zouden
hulp krijgen van douaniers
fint
Hoe een typiste op zeemonsters jaagt
aan de kust van Bretagne
Directrice van zee-aquarium vangt
haar levende have zelf
Katangaanse regering
laat politieke
gevangenen vrij
Regering van Hongkong in moeilijk parket gebracht
Vergeefs gevlucht
DONDERDAG 17 MEI 1962
7
Representatief!
i
Advertentie
Een fikse storm beukt de kust van Bretagne. In het oude, nog altijd stevig
ommuurde kapersnest St. Malo telt men ijverig hoeveel jaren het is geleden
dal de wind zulk een kracht had. Op het strand is niemand te zien. Toch schar
relt er tussen de enorme rotsblokken door een wat frcle vrouw. Lange tijd blijft
zij achter een paar steenklompen weggedoken. Dan komt zij weer in het gezichts
veld. Met haar onwillige knielaarzen glibbert zij over de met wier bedekte
keien. Haar zeiljack staat bol in de wind en haar gitzwarte haar waait in slierten
om haar hoofd.
Met een inktvis in de auto
Zij heeft een schepnet in haar linker,
en een plastic emmer in haar rechter
hand. Bij een grote, bjj gjb achter gebleven
plas hurkt zij neer. Op het eerste gezicht
bemerk je geen leven in het water. Maar
als je voorzichtig om de plas heen loopt
en het schepnetje langzaam in het water
Iaat zakken, bemerk je dat deze en ook
alle andere bij eb op het strand gevormde
plassen, rjjk gevulde aquaria zijn. Tien
tallen visjes schieten bij je plompe nade
ring het wier in. Til je die glibberige plan-
tenmassa op, dan schuifelen enkele kleine
krabben op hun hakerige poten ijlings weg.
Zo regelmatig als een appelplukker
boven in een boom zijn plukschort vult, zo
regelmatig gooit deze, stoer geklede vrouw
allerhande soorten visjes in haar emmer.
En behalve visjes kan zij nog veel meer
lévende zeeprodukten gebruiken: krabben,
zee-egels, zeesterren, slakken, fraai ge
tinte anemonen, waaiervormen, wieren en
zelfs inktvissen.
Ja: inktvissen vooral moeten worden
gevangen. De bruine ogen van deze ijve
rige vrouw zoeken ijlings naar sporen
van deze glibbers.
Molly Joachimsthal heet zij. Zij is se
dert enkele jaren directrice van het Zee
aquarium in Scheveningen. Eerst was zij
steno-typiste, daarna werd zij pachteres
van het aquarium en sinds enkele maan
den kan zij zich eigenares van dit toe
ristisch zo in trek zijnde bedrijf noemen.
Van tijd tot tijd onderneemt zij uitge
breide vangtochten naar de kust van Bre
tagne. De inhoud van haar bakken moet
op peil blijven. Zodra het getijdenboekje
zegt dat de waterstanden gunstig worden,
stapt zij in de auto, speurt in vliegende
haast vele plaatsen langs de boeiende
Bretonse stranden af en rijdt na enkele
dagen in een wagen die vol is gehan
gen met, met water en vis en schelpen
en holtedieren en waaiervormen gevulde,
plastic zakken terug naar Scheveningen.
Dan is ieder kwartier kostbaar. Voor de
vissen is het een kwestie van leven of
dood. En voor Molly* Joachimsthal van
slagen of mislukken.
Inktvis
In het Volkswagen-busje staat al een
gedeelte van de vangst. In een grote
emmer zuigt een achtarmige inktvis zich
van bodem naar oppervlak en terug. Het
dier is gevangen door Francois, een zes
tienjarige Franse knaap die zegt vakan
tie te hebben, maar die wij verdenken
van spijbelen omdat hij zo graag mee
op vangtocht gaat. Nabij een grote kei
vond hij sporen die wezen op de aan
wezigheid van deze octopus: in het rond
lagen overblijfselen van leeggezogen krab
ben. Bedaard stak hij zijn arm in de
kier tussen de stenen. Plotseling werd
het water inktzwart: het dier weet zich
in gevaar. Maar het inktgordijn dekt nu
zijn vlucht niet. Francois heeft het al
beet: een glibberige, glimmende massa,
acht lange armen die zich om zijn hand
en zijn pols strengelen en zich met de
tentakels vastzuigen. Gauw een plastic
zak gepakt, de vis er in en verder ge
werkt. Want tijd is kostbaar.
In de auto staan ook emmers die zijn
volgestapeld met allerlei soorten krab
ben: spin-, hooiwagen-, spons- en zwem-
krabben. Als ik deze dieren over de strand-
keien zie scharrelen, doen zij mij den
ken aan gedrochtelijk gevormde pantser
wagens. Dan ben ik blij dat zij tot dit
formaat beperkt zijn gebleven en niet
een keer of twintig groter zijn.
Frangois kent de Bretonse kust tot in
haar kleinste hoekjes. Hij heeft nu een
legertje maia's ontdekt een groot soort
rood-oranje-kleurige krab. Een voor een
plukt hij ze onder een kei van een for
maat waar iedere nacht een Amersfoor-
ter van ligt te dromen, vandaan. Soms
roept hij gesmoord „Aie!" Dan heeft een
krab een van zijn vingers tussen een
schaar. Maar even rap blijft hij de die
ren te voorschijn toveren. Binnen een
paar minuten ligger er een dertig op
hun rug met poten en scharen naar de
lucht te zwaaien. Een voor een keren
zij zich weer op hun poten en trachten
haastig in het water te komen. Molly
komt snel met emmers aandragen. Als
die zijn vol gestapeld, liggen nog tien
krabben op de keien. Frangois zet ze
overeind en wij aanschouwen een massa
le krabbensprint. Zij hebben geluk ge
had
In 1955 opende de heer J. C. Jager in
de voormalige fietsenstalling onder het
Palace-hotel nabij de boulevard zijn Zee
aquarium. In deze bunkerachtige ruimte
liet hij 42 grote en kleine aquariumbak-
ken metselen. De grootste kreeg een in
houd van achtduizend liter. Achter het
drie centimeter dikke glas zwemmen nu
drie kommeralen van ruim anderhalve
meter lengte.
De heer Jager liet voor zijn trouwe
bezoekers een maandblad verschijnen.
Maar binnen twee jaar was hij opeens
vijf nummers achter. In een advertentie
vroeg hij een assistente die het blad zou
kunnen gaan verzorgen. „Dat is wat voor
mij", dacht de, op een Amsterdams uit-
zendbureau werkzame Molly Joachims-
thal. Binnen vijf weken had zij de ach
terstand weggewerkt. In januari 1958
kwam zij in vaste dienst van het Sche-
veningse Zee-aquarium.
De vissen vond zij intussen wel leuk,
doch haar schrijfmachine was nog steeds
de hoofdzaak. Zij ging mee op vang
tocht. Toen kreeg zij plezier in de vissen
en andere aquariumbewoners. Zij ging
haar zelf gevangen dieren eigenhandig ver
zorgen. Van lieverlee groeide haar be
langstelling. Toen de heer Jager op een
dag vroeg of zij misschien het aquarium
zou willen pafchten, sprong zij een gat
in de lucht. „Ik had geen cent. Mijn sa
laris was laag, zoals altijd bij hobby-
werk Maar bij vrienden en kennissen kreen
Uw haar moet er verzorgd uitzien.
U hebt weinig tijd? Dan Fant
haarcrème gebruiken! Niet vet,
niet alkalisch, voorkomt en
bestrijdt roos. Complete verzorging
in secondenl
Verzorgd haar met^9 Forse tube
ƒ1.75
Uitsluitend bij
de kapper
verkrijgbaar l
aar met
haarcrime
'n Produkt van INDOLA
Moly Joachimsthal, directrice van het I hier een inktvis: een glibberige, kron
Scheveningse Zee-Aquarium, toont kelende weke massa.
HONGKONG (AF, Westelijke des
kundigen inzake China zijn verbijsterd
over de overschakeling in de vluchtelin-
genpolitiek van communistisch China. Nog
maar enige weken geleden gebruikten de
communistische grenswachten hun gewe
ren tegen vluchtelingen. Nu doen zij op
het ogenblik niet alleen geen enkele po
ging de duizenden tegen te houden, die de
grens bjj Hongkong overschrijden, maar
in feite zeggen zij deze mensen waar en
wanneer zij moeten vluchten.
De mannen die van hun regeringen op
dracht hebben de gebeurtenissen in China
gade te slaan komen tot de volgende drie
veronderstellingen
1. Dat de communistische autoriteiten in
Zuid-China tijdelijk de macht zijn kwijt
geraakt over de plattelandsbevolking en
dat de toegestane „ontvluchtingen" een
goedkope veiligheidsklep zijn om massale
opstanden te voorkomen goedkoop om
dat zij weten dat Hongkong vastbesloten
is de vluchtelingen naar communistisch
China terug te zenden, zo gauw zij bijeen
gebracht zijn.
2. Dat het gevaar van hongersnood in
Zuid-China deze zomer veel acuter is dan
men aanvankelijk dacht en dat de com
munisten hopen dat tenminste een aantal
Omstreeks 360 politiemannen zullen op zondag 20 mei, wanneer op het Zand-
voortse circuit de Grand Prix wordt verreden, in actie zjjn in Zandvoort, Heemstede,
Haarlem en Bloemendaal. Zij zullen de beschikking hebben over ongeveer 30 mobilo
foonverbindingen en een vliegtuig van de Rijkspolitie. Dit zijn enkele facetten van
een voor de dag van de Grand Prix 1962 ontworpen verkeersregeling, die er toe zal
moeten leiden dat het verkeer naar en van Zandvoort en het parkeren in Zandvoort
zo goed als maar mogelijk is zullen worden afgewikkeld.
Vorig jaar, toen de Grand Prix op twee
de pinksterdag werd gehouden, raakte het
verkeer in Zandvoort in de knoop. Dat
kwam onder meer doordat er veel meer
bezoekers kwamen dan men had verwacat
èn doordat laatkomers, die in de drukte
vastliepen, hun auto's stomweg lieten
staan waar ze tot stilstand kwamen, waar
door de chaos na de Grand Prix groot
was. Vorig jaar kwamen op de dag van
de Grand Prix ongeveer 70.000 mensen
naar Zandvoort; een gedeelte daarvan had
het strand als bestemming, doch men had
op een toeloop van „maar" ca. 40.000
mensen gerekend. Die 70.000 mensen
brachten ruim 22.000 auto's in de bad
plaats, waar de parkeerplaatsen een to
tale capaciteit hebben van 5.500 voertui
gen
De ervaringen rond de Grand Prix 1961
hebben er toe geleid, dat verkeersdeskun-
digen van de politiekorpsen in Zandvoort,
Heemstede, Bloemendaal en Haarlem zich
nadien rond de tafel hebben geschaard
met vertegenwoordigers van de Rijkspoli
tie om na te gaan, of er meetregelen voor
het volgende jaar genomen zouden kun
nen worden. Dat overleg leidde tot een
plan, dat werd uitgewerkt en dat aan
staande zondag in de praktijk getoetst ^.al
worden, naar men hoopt met het nodige
resultaat. Veel zal afhangen van de mede
werking van het publiek en ook het weer
is een factor van betekenis.
Drie factoren
Bij bestudering van de mogelijkheden
tot verbetering van de verkeersregeling op
topdagen kreeg men te maken met drie
voorname factoren: de capaciteit van de
aan- en afvoerwegen, de capaciteit van oe
parkeerterreifnen en de opnamesnelheid
van die parkeerterreinen.
De politionele commissie kwam, waar
het de aan- en afvoerwegen betrof tot de
conclusie, dat aan de capaciteit weinig ie
verbeteren zou zijn. De twee bestaande
toegangswegen, de Zandvoortselaan van
Heemstede naar Zandvoort en de Bloe-
mendaalse Zeeweg van Overveen naar de
kust kunnen onder de meest gunstige om
standigheden niet meer auto's verwerken
dan ieder 2.000 per uur. De commissie is
dan ook van oordeel, dat een nieuwe, roy
ale derde verbinding van Zandvoort met
het achterland, zoals die door de gemeen-
tenbesturen in Zuid-Kennemerland wordt
nagestreefd in het zogenaamde plan De
Ranitz, inderdaad dringend nodig is.
Boden de aan- en afvoerwegen geen sou
laas, de parkeerterreinen deden dat even
min. Want sinds de Grand Prix 1961 is erin
Zandvoort geen parkeerruimte bijgeko
men. Er zijn enkele plannen tot vergro
ting van de parkeercapaciteit, die in een
vergevorderd stadium verkeren en die
waarschijnlijk volgend jaar uitgevoerd
zullen zijn. Doch technische moeilijkheden
maakten uitvoering in 1962 niet mogelijk,
althans niet voor 20 mei.
Restte de factor: vergroting van de op
name-capaciteit van de bestaande par
keerterreinen. Er is een plan ontworpen,
dat op die vergroting is gebaseerd. En het
werd duidelijk, dat de vergroting van de
opname-capaciteit slechts kon worden be
reikt door het zo goed mogelijk geleiden
van de verkeersstroom via de twee be
staande verbindingen met Zandvoort, als
mede door een zo perfect mogelijke coör
dinatie van en een zo goed mogelijk sa
menspel tussen de verkeersregelaars.
Zes aanvoerroutes
Allereerst zag men in, dat het nodig zou
zijn de verdeling van de verkeersstroom
over Zandvoortselaan en Zeeweg te veran
deren in die zin, dat de Zeeweg iets meer
en de Zandvoortselaan iets minder belast
zou worden. Dat zal men nu proberen te
bereiken middels een zestal aanvoerroutes.
Het verkeer uit het noorden, dat door
de Velsertunnel komt, zal op de Westelijke
Randweg in Haarlem bij de kruising met
de Kleverlaan door Bloemendaal heen
naar* de Zeeweg worden geleid. Het ver
keer uit de richting Amsterdam, dat zijn
weg kiest langs de Amsterdamse vaart,
zal dwars door Haarlem eveneens naar de
Zeeweg worden geleid en het verkeer uit
oostelijke richting dat Haarlem nadert, zal
door de stad heen naar de kruising Wa
genweg-Westelijke Randweg worden ge
stuurd, en vervolgens langs de randweg
naar het kruispunt met de Zijlweg en van
daar door Overveen naar de Zeeweg.
Deze routes zullen door middel van een
intensieve bewegwijzering worden aange
geven en met nadruk wijst de poltie er
op dat het in het eigen belang van het
publick is om de aangeduide routes te rij
den. Zij die uit de richting Amsterdam ko
men moeten in hun eigen belang niet
aan de grens van Haarlem linksaf slaan,
de Prins Bernhardlaan in, om op die ma
nier richting Heemstede te gaan. En zij
die over de Schipholweg komen dienen, als
ze de Buitenrustbrug gepasseerd zijn, de
wegwijzers te volgen naar het kruispunt
Wagenweg-Westelijke Randweg en op dat
kruispunt inderdaad de Randweg in te
slaan. Doen ze dat niet, dan schoppen ze
het hele, zorgvuldig en in het belang van
de circuitbezoekers zelf opgezette ver
keersplan in de war.
De Zandvoortselaan zal worden gevoed
door de verkeersstromen die richting
Haarlem gaan over de provinciale weg
Hilversum-Aalsmeer-Heemstede, over de
Rijkswegen 4 en 4a en over de Rijks
straatweg door de dorpen in de bollen
streek. Wordt het op die Rijksstraatweg
te druk, dan bestaat de mogelijkheid voor
de politie in Hillegom om het verkeer in
Hillegom af te buigen in de richting Vo
gelenzang.
Op de Zandvoortselaan zullen, bij nade
ring van Zandvoort, twee files worden ge
formeerd, een rechtse van uitsluitend cir
cuitbezoekers en een linkse van circuit- en
(eventueel, hangt van het weer af) strand-
bezoekers. de rechtse file zal, rechtsaf bui
gend door de buitenwijken van Zandvoort
naar parkeergelegenheid worden geleid,
de linkse linksafbuigend naar andere par
keerterreinen.
De auto's die over de Zeeweg gekomen
zijn en op de boulevard parkeren, zullen
dat doen met de neus in de richting waar
uit ze kwamen. Want de opzet is, dat alle
auto's na afloop van de wedstrijden de
zelfde weg terug nemen die ze kwamen.
Op die- wijze zal de afvoer van naar men
raamt zeker 20.000 auto's zo snel mogelijk
kunnen plaatsvinden.
Centrale post in watertoren
Dat is in korte trekken het gehele ver
keersplan voor de Grand Prix, dat als uni
cum het beeld te zien geeft van vier ge
meentelijke politiekorpsen èn de Rijkspo
litie, die onderling samen zullen werken
onder de uiteindelijke leiding van de heer
I. B. Brauckmann, commissaris van poli
tie in Haarlem. Hij is het middelpunt van
het gehele netwerk en zal als „top-rege-
iaar" te vinden zijn in een centrale ver-
keerscommandopost, die gevestigd wordt
in de Zandvoortse watertoren.
Van die post uit zal hij met elke andere
post in alle vier de gemeenten en met de
vier gemeentelijke bureaux van politie via
de mobilofoon in contact kunnen treden.
Via het Zandvoortse politiebureau zal hij
zich voorts kunnen verstaan met het
Rijkspolitie-vliegtuig, dat de verkeers
drukte van boven af zal observeren en re
digeren.
Bij dit alles geldt nog een waarschuwing
voor circuitbezoekers: kom op tijd! Want
hoe meer de drukte in de morgenuren ge
spreid zal zijn, hoe beter het voor het pu
bliek is.
ik geld te leen. Met kleine bedragen kreeg
ik de pachtsom bij elkaar. Mijn familie
verklaarde me voor idioot. Maar ik zag
voldoende in de zaak om toe te happen".
Zij kreeg gelijk. Verleden jaar ontving
zij enkele tienduizenden bezoekers voor
haar bakken. Die konden volop genieten
van dieren die ze anders nooit te zien
zouden krijgen. Intussen deed Molly
Joachimsthal haar best om op vele ma
nieren de aandacht van de toeristen te
trekken. Om te beginnen stelde zij vaste
voederdagen in. Drie kwartier voor de
achtarmige inktvis zijn voedsel krijgt,
noteert zij dat op een aankondigingsboord
bij de ingang: Ja: speciaal 3 kwartier en
beslist geen uur van tevoren. Want als
zij een uur schrijft, komen de mensen
niet en bij drie kwartier wel, zo heeft
de ervaring geleerd.
Het is een fascinerende gebeurtenis een
inktvis te zien eten. Langzaam wordt een
krab in zijn bak neergelaten. Als een vuur
pijl schiet de vis er op af. slaat zijn ar
men om zijn prooi en zuigt hem leeg.
Schaal en poten blijven op de zandbodem
achter.
Na een half uur, als de inktvis al zijn
krabben heeft genuttigd en het publiek is
vertrokken, verschijnt op het bord de me
dedeling dat over drie kwartier de kreef
ten zullen worden gevoerd. Ook dat trekt
weer mensen.
Intussen hebben wij vele plaatsen van
de Bretonse kust afgezocht. Wij zijn in
het kapersnest St. Malo geweest, en in Di-
nard, de meest mondaine badplaats van
deze streek, en in Granville, dat het Mo
naco van het noorden wordt genoemd. Wij
zij nu in Roscoff en straks rijden wij naar
La Baule en Concerneau. Iedere plaats
heeft zijn eigen specialiteit, weet mevrouw
Joachimsthal. Hier tref je zeechrysanten,
zeedahlia's, zee-anemonen en aardbei-ane
monen en zonnerozen-holtedieren die om
begrijpelijke redenen bloemennamen kre
gen. Op een ander stuk strand zijn prach
tige waaiervormen te vinden. Weer elders
groeien schitterend gekleurde wieren. En
dan zijn er de zeehazen, en zee-egels, de
zeespinnen en de zeesterren en niet te ver
geten de tientallen soorten visjes. Iedere
vindplaats wordt nauwkeurig genoteerd en
op papier uitgebakend.
De terugreis is een ware snelheidsrace.
Het water klotst in de bakken. De plas
tic zakken slingeren. Drie op een accu
aangesloten luchtpompjes zorgen voor
zuurstof. Bij de vorige vangtocht ging meer
dan de helft van de vangst verloren. Nu
zijn we gelukkiger. Maar de enige inkt
vis laat het afweten.
Twintig uur lang zit de chauffeur achter
het stuur. Slechts een hazeslaapje van een
kwartier gunt hij zich. Molly scharrelt
zorgzaam tussen de emmers en teilen en
zakken, gedurig de luchtpompjes hante
rend. 's Avonds rijdt de auto de Palace-
straat in. Vlug-vlug gaat de vangst in qua
rantaine-bakken. Het is gelukt! Tot sep
tember is er een voldoende hoeveelheid
oceaandieren om een gang naar het aqua
rium interessant te maken. Eerst in die
maand zal het tij ook weer gunstig zijn.
De ondernemende Molly Joachimsthal
droomt intussen van nog uitgebreidere
vangtochten. „Er moet een nog snellere
wagen komen. Dan rij ik een paar maal
per jaar naar de Middellandse Zee. Daar
zijn de kusten nog interessanter" zegt zij.
Dick Dijs
Een Bretonse visser op zoek naar
steurkreeften, helpt mevrouw Joa
chimsthal bereidwillig de 42 bakken
in Scheveningen met interessant
materiaal te vullen.
Advertentie
ELISABETHSTAD (Reuter) De Ka-
tangaanse regering heeft bekendgemaakt
dat alle politieke gevangenen zullen wor
den vrijgelaten. Hoe groot het aantal nog in
gevangenschap verkerende personen be
draagt werd niet bekend gemaakt, doch
men schat hun aantal op ongeveer zeven
honderd. Het betreft over het algemeen
politieke tegenstanders van de regering
Tsjombe. Velen zouden begin mei reeds
in vrijheid zijn gesteld
Een Katangaanse regeringswoordvoerder
heeft meegedeeld, dat Paul Katanga, ex-
vice-premier van de „autonome staat Zuid-
Kasai" met twee andere oud-ministers van
Zuid-Kasai vorige week asiel in Katanga
heeft gevraagd. Ex-vice-premier Katanga
heeft enkele maanden lang in Zuid-Kasai
gevangen gezeten en droeg volgens het
blad „Echo du Katanga" nog de sporen
van mishandeling tijdens zijn gevangen
schap.
hongerige mensen door de grenspatrouil-
les heenkomen.
3. Dat de communisten er bewust naar
streven de Britse regering in Hongkong
in moeilijkheden te brengen en voor goed
het idee uit te wissen dat het volk van
China zou kunnen hebben dat de democra
tische regeringen belangstelling koesteren
voor hun welzijn.
Dinsdag hebben tussen de vier- en zes
duizend Chinezen getracht Hongkong bin
nen te komen door de grensversperring te
vernielen.
De laatste vier nachten zijn meer dan
tienduizend vluchtelingen over de
grens van de Britse kroonkolonie
Hongkong gekomen in een vergeefse
poging om uit het door hongersnood
geteisterde communistisch China te
ontsnappen. Allen, op een klein aantal
na, werden door de grenspolitie van
Hongkong en Britse militairen gevat
en naar het Chinese vasteland terug
gestuurd. Dat lot trof ook de negen
tienjarige Lee Ying, die in snikken
uitbarstte toen zij hoorde dat haar
tocht vergeefs was geweest. Sinds
11 mei heb en tot dusverre meer dan
twintigduizend mensen vergeefs ge
probeerd, communistisch China te
ontvluchten en een toevluchtsoord te
vinden in Hongkong. Volgens zegs
lieden uit de grensstreek wachten nog
meer dan duizend in de met struik
gewas overdekte heuvels aan de Chi
nese kant van de grens om onder
dekking van de duisternis te proberen
Hongkong binnen te komen.
