HAN GORTER L"
PASEN EN NIEUWJAAR
OP VASTE DAGEN?
ITALIAANSE MISDADIGERS KOMEN
ALS ARBEIDERS NAAR NEDERLAND
Velen krijgen zonder moeite een
paspoort en een werkvergunning
Valspar45
TANTE PATENT EN DE SOF
PANDA EN DE PECHVOGEL
23 u. afgesproken plaats
Bacteriën als behoeders
tegen radioactiviteit?
WOENSDAG 23 MEI 1962
11
Ons vervolgverhaal
A
a
Russisch ontwerp voor
toren van 2 km hoogte
Plan tot
kalender
hervorming
Onbegrijpelijk'
Parasieten der ontucht
i
ft
36)
Of heeft hij dat hele verhaal van die
ontmoeting maar uit zijn duim gezo
gen omdat hij tijd wilde winnen? In
dat geval heeft hij toch lont geroken
onderweg en is hij ons nog te slim if
geweest.
Dan zou hij nu een heel- gevaar
lijk spelletje spelen, meende de re
chercheur. Hij zit in het hol van
de leeuw.
Dergelijke mensen nemen grote
risico's. Enfin, we zullen eens af
wachten.
Koopman en zijn gastheer zaten
rustig te eten. De adjunct-inspecteur
speelde zijn rol voortreffelijk. Hij at
met smaak en liet Heinzelmann
steeds voorgaan als ze zich moesten
bedienen. Zo nu en dan nam hij een
flinke' slok van zijn bier. Overigens
gedroeg hij zich als een man, die ge
wend is om dagelijks in een restau
rant te eten, wel honger heeft, maar
alles wil doen om zichzelf en zijn
metgezel voor een blunder te sparen.
Heinzelmann gedroeg zich als een
man van de wereld. Hij at rustig zn
wendde zich nu en dan met een enkel
woord tot Koopman, die beleefd ant
woordde. Verder werd er weinig ge
sproken.
Toen ze klaar waren haalde de
Duitser zijn portefeuille voor de dag,
vroeg iets aan Koopman, die hem
antwoordde en legde een paar bank
biljetten voor hem neer Koopman
stopte ze zorgvuldig in zijn binnen
zak. Toen wenkte Heinzelmann een
kelner en bestelde koffie.
Hoofdinspecteur Ploeger hield de
man scherp in het oog. Hij scheen
zich volkomen op zijn gemak te voe
len. De politieman vroeg zich steeds
af wat hij toch van plan was. Nu het
eten afgelopen was moest hij daar
toch op de een of andere manier mee
voor de dag komen. Deze zaak was
geen hotel, zodat hij er 's nachts niet-
kon blijven. Met Koopman had nij
afgerekend. Hij had de auto dus niet
meer nodig. Wat dan? Het werd nu
vrij stil in de eetzaal. Buiten hun ta
feltjes waren er maar enkele bezet.
Zo nu en dan stonden er mensen cp
om weg te gaan. Er kwam niemand
meer binnen. Op een gegeven ogen
blik zag Ploeger de deur naar de hal
opengaan. Een dame stapte de eet
zaal in. Dicht bij de deur bleef zij
staan en keek om zich heen alsof ze
iemand zocht. Zij droeg een grijs
mantelpak en hield een witte tas on
der de arm gekneld. Ze was een
vrouw van naar schatting ruim *-0
jaar. Haar blonde haren kwamen on
der een koket hoedje te voorschijn.
Haar gezicht was niet onknap, irnar
had iets ordinairs, waardoor men niet
de indruk kreeg, dat zij tot de eerste
kringen behoorde.
Dat alles merkte Ploeger op. ter
wijl de dame zich alweer omdraaide
en door de deur verdween. Ook had
hij op Heinzelmann gelet en gezien,
dat deze 'n haast onmerkbaar knikje
had gegeven in de richting van de
dame.
Direct daarop werd de koffie ge
bracht en de Duitser maakte van die
gelegenheid gebruik om met de kel
ner af te rekenen. Ook daarna bleef
hij rustig zitten en roerde in zijn
koffie.
Toen stond hij op, zei een paar
woorden tegen Koopman en liep naar
de hal. Zijn koffie had hij nog met
opgedronken.
Direct na Heinzelmann had ook
Ploeger afgerekend en zodra de Duit
ser achter de deur verdwenen was,
ging hij hem na, gevolgd door Koop
man en Veenkamp.
In de hal was niemand meer te
zien. Vlug liepen ze door naar buiten.
Het was stikdonker. Alleen de kop
lampen van enkele passerende auto's
verspreidden zo nu en dan wat licnt
over de eenzame rechte weg. Het vol
gende ogenblik waren ze al weer on
zichtbaar.
Heinzelmann en zijn vriendin sche
nen in het niet verdwenen te zijn. De
drie mannen liepen haastig de weg
op in de richting waar hun wagens
stonden. Toen ze die bijna moesten
hebben bereikt, hoorden zij in de ver
te een motor aanslaan, lichten flitsten
aan en een wagen reed weg. Hij
moest ongeveer vlak voor de wagen
van Ploeger hebben gestaan en reed
nu in de richting Utrecht Enkele se
conden later was hij uit het gezicht
verdwenen.
XV
De drie politiemannen bleven nog
even besluiteloos staan.
Wat zei hij? vroeg Ploeger,.
toen hij van tafel opstond?
Hij ging even naar 't toilet en zou
zo weer terug zijn, antwoordde Koop
man. Toen ik zag, dat u opstond,
ben ik ook naar voren gerend.
Heb je die dame gezien? Ja.
Heb je gezien, dat Heinzelmann
haar een teken gaf? Neen. Ik
wel. Ga jij terug, Koopman. Er is
nog een mogelijkheid, dat hij daar
toch nog is. Mocht dat zo zijn, laat
dan niets merken. Ik ga. die andere
wagen achterna. Mocht hij inderdaad
weg zijn, kom mij dan zo spoedig mo
gelijk na en probeer mij in te halen.
Zonder iets te zeggen draaide Koop
man zich om en verdween door oe
voordeur. De beide anderen renden nu
naar de voorste auto. Direct daarop
startte de motor. Zij sloeg niet aan.
Weer drukte de hoofdinspecteur op
de starter.
Wel verdraaid, ze hebben er aan
geknoeid, mompelde hij. Hij knipte
het binnenlicht aan en boog zich tot
onder het dashboard. Ook bij hem
was deze keer de benzinekraan dicht
gedraaid. Het binnenlicht ging uit en
de koplampen brandden. Onmiddellijk
daarop zette de wagen zich in be
weging. Het oponthoud had maar en
kele minuten geduurd, maar de auto
van Heinzelmann had waarschijnlijk
al een voorsprong, die inhalen onmo
gelijk maakte. Ploeger voerde de
snelheid op. Zijn kilometerteller wees
130 aan en nog steeds draaide de wij
zer naar rechts.
Eindelijk, even voor Zeist, toen hij
de hoogste snelheid van '146 km. had
bereikt, zag Ploeger in de verte twee
rode achterlichten van 'n auto. Veen-
kamp had 't ook gezien. Daar gaat
hij, zei hij. We zullen het hopen,
bromde Ploeger. Zeker is het na
tuurlijk niet. Het kan ook een andere
wagen zijn die hij heeft ingehaald.
Opeens waren de lichten verdwenen.
Hij is een bocht om of een zij
weg ingeslagen, meende de recher
cheur.
Ploeger .gaf geen antwoord. Hij
tuurde onafgebroken op de weg zon
der zijn snelheid te wijzigen.
Even later verminderde hij zijn
vaart.
Hier moet het ongeveer geweest
zijn, zei hij.
Er is geen bocht in de weg.
Neen. Kijk, daar is een zijweg,
riep de rechercheur, terwijl hij zich
voorover boog om beter te kunnen
zien. Ploeger stopte onmiddellijk.
Rechts van de weg was inderdaad
een vrij smalle binnenweg die ze van
uit de auto nauwelijks konden zien.
De hoofdinspecteur deed het portier
open en stapte uit, gevolgd door
Veenkamp. Bij het licht van hun kop
lampen konden zij de weg nu duide
lijk zien. Hij was smal maar geasfal
teerd, dus goed berijdbaar. Een hand
wijzer gaf de richting Huis ter Heide
aan. We moeten het er maar t p
wagen, vond Ploeger. Doorrijden
heeft op het ogenblik toch geen zin.
Als ze de hoofdweg hebben gevolgd
kunnen ze in Zeist verschillende rich
tingen zijn ingeslagen. Dan achterha
len we ze toch niet meer, want we
hebben geen enkel gegeven over die
wagen.
Beide mannen liepen naar de auto
terug In de verte zagen ze de kop
lampen van een naderende auto. Kort
daarop knarsten de remmen en stop
te de wagen vlak achter de Mer
cedes. Koopman stak zijn hoofd uit
het portierraam.
Nog nieuws? vroeg hij laconiek.
Er is een auto waarschijnlijk die
zijweg in gereden. Het is de vraag cf
hij het is. Heb je hem daar niet ge
vonden? vroeg Ploeger.
Neen. De vogel was gevlogen.
Dan zullen we het erop wagen.
Doof je lichten voor alle zekerheid,
maar rijdt voorzichtig. Het is daar
helsdonker.
Meteen liep hij naar zijn auto
terug. Hij draaide de koplampen uit
en liet alleen de parkeerlampjes
branden.
Langzaam reden de beide wagens
achter elkaar de zijweg in. Koopman
bleef vlak achter de Mercedes rijden.
Zijn ene voet drukte licht op de gas
pedaal, de andere rustte op de voet-
rem, terwijl zijn rechterhand de ver
snellingshendel vasthield. Zo was hij
op alles voorbereid en kon onmiddel
lijk stoppen als dat nodig was.
(Wordt vervolgd)
(ïïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiii»"iiiiiimiiiii»i''ii'i"»»'ii|1'1111111111111111111111111111111
Deze creaties van de Hongaarse mode
ontwerpers zijn te zien op de internatio
nale industriebeurs, die thans in Boeda
pest gehouden wordt. Van links naar rechts:
een pakje van linnen shantung in zwart
wit; een pakje van abrikooskleurige ge
weven wol en een zwart wollen pakje met
witte kraag en stiksels.
Russische geleerden hebben volgens het
Sovjetrussische persbureau Tass het ont
werp voltooid voor een twee kilometer hoge
toren. Deze zou dus zes maal hoger wor
den dan de Eiffeltoren.
Het gevaarte moet worden vervaardigd
van een nieuw soort gewapend beton en
zou de vorm krijgen van een afgeknotte
zeshoekige piramide. Het zou onder meer
als televisieantenne gebruikt kunnen wor
den. De toren zal een gewicht van 156.000
ton hebben.
ONSCHADELIJKE, tegen kern
straling bestande bacteriën zullen
volgens geleerden van de staatsuni
versiteit van Oregon in de Verenigde
Staten mogelijk een middel aan de
hand doen om de mens tegen dode
lijke straling te beschermen. De bac
terie micrococcus radiodurans kan
een straling doorstaan die 10.000 maal
zo sterjc is als de voor de mens dode
lijke dosis. De ontdekking werd ge
daan bij onderzoekingen naar een
methode om vlees door bestraling te
conserveren.
DE VOLGENDE STAP was, te onder
zoeken of het organisme of bestand
delen daarvan konden worden gebruikt
om andere levensvormen tegen straling
te beschermen. Daartoe worden witte
muizen geïnjecteerd met een vloeistof,
die uit de bacteriën was -bereid. Het
bleek dat deze muizen na deze behan
deling een straling van 800 röntgen
konden doorstaan. De dodelijke dosis
voor muizen en mensen is door
gaans 650 röntgen. Van de geïnjecteerde
muizen bleef 30 tot 80 percent in leven.
WANNEER de muizen nè bestraling
werden geïnjecteerd was de sterfte gro
ter. Een verklaring van dit verschijnsel
zal kunnen zijn, dat de oplossing het
herstel van de beschadigde weefsels in
de hand werkt. De bacterie wordt vaak
op vlees aangetroffen; een afscheidings-
produkt van de bacterie is een zwavel-
verbinding. Van dit soort verbindingen
is reeds bekend dat ze een beschermen
de werking tegen straling uitoefenen.
De bacterie is onschadelijk en kan door
koken of andere warmtebehandeling
worden gedood. (USIS).
(Van onze correspondent)
(ROME) ALHIER gaan hardnek
kige geruchten, dat een der onderwer
pen waarmee het Vatikaanse concilie
zich zal bezighouden een algehele her
vorming van de Gregoriaanse kalender
zal zijn. Het is ons niet gelukt, bevesti
ging van dat gerucht te krijgen, maar
evenmin wordt het tegengesproken.
Waarschijnlijk zijn we dus in het sta
dium dat opname van dit punt in het
„rooster van werkzaamheden" overwo
gen wordt.
ZOVEEL is zeker, dat kardinaal Am-
leto Licognani bij de laatste vergade
ring der commissie van voorbereiding
ook een uitvoerig rapport heeft uitge
bracht over de evèntuele invoering van
een nieuwe tijdsindeling, waarbij eerste
Paasdag steeds op dezelfde datum zou
vallen, namelijk op zondag 8 april. Het
ontwerp daartoe is gelijk aan dat wat
in 1923 aan de Volkenbond en in 1949/
50 opnieuw aan de UNO werd voorge
legd. Het jaar zou daarbij worden ver
deeld in vier trimesters van elk 13 we
ken 91 dagen. Elk trimester zou be
ginnen op zondag en eindigen op zater
dag. Op die manier zou dus ook nieuw
jaar steeds op zondag vallen. Alle
maanden zouden dertig dagen hebben
met uitzondering van de eerste maand
van ieder trimester, die er 31 zou tellen.
NATUURLIJK komt men op die ma
nier slechts tot 364 dagen. Er zou dan
één „blancodag" worden ingelast na 30
december, een „dag zonder datum". In
schrikkeljaren zou het aantal „blanco-
dagen" twee bedragen. Dit nadeel wordt
ten volle goedgemaakt door het feit, dat
men steeds zou weten, dat 1 april of
1 juli op zondag valt en in het alge
meen, dat de dagen van de week steeds
op dezelfde wijze over het jaar zijn
verdeeld.
Dat is de practische kant van het
ontwerp voor de handel en bedrijfs
leven. Voor de kerk is er het grote
voordeel, dat Pasen en dë daarmee
samenhangende feesten (Hemelvaarts
dag, Pinksteren) steeds op dezelfde
datum zouden terugkeren. Over de
datum van het Paasfeest (en ook van
het Kerstfeest) heerst sedert het begin
der verspreiding van het christendom
verschil van mening tussen de weste
lijke en de oostelijke kerken. Zoals
men weet, is onze huidige jaartelling
in 1582 ingevoerd door paus Gregorius
XIII ter vervanging van de minder
volmaakte Juliaanse kalender, die
teruggaat op Julius Caesar (45 j. voor
Christus). De oosterse kerken houden
nog steeds vast aan de Juliaanse kalen
der. De orthodoxe kerk en ook som
mige katholieke kerken met Oosterse
ritus vieren Kerstmis op 7 januari.
(Van onze correspondent)
ROME. De Italiaanse en vooral de Romeinse bladen wijden iedere dag
meer aandacht aan de opzienbarende moordzaak in Amsterdam, waar twee,
zo niet drie Italiaanse emigranten (alle met een of meer vonnissen wegens mis
dadigheid achter de rug) bij betrokken zijn. De kern van hun betoog is steeds
weer: hoe was bet mogelijk dat mensen met een dergelijk strafregister zonder
moeite een paspoort kregen en, hoewel zij nooit enig werk hebben verricht, de
kwalificatie van „arbeider" verkregen van het ministerie van Arbeid?
HET BELANGRIJKSTE blad van Ro
me, de „Messaggero", dat dag aan dag
kolommen over deze zaak vol schrijft, zei
op 17 mei, na nogmaals uitvoerig het ge
beurde te hebben uiteengezet: „Er zullen
er misschien tien zijn op elke duizend Ita
lianen in het buitenland maar dat is vol
doende om alle andere in een slechte
reuk te brengen. En men denke vooral
niet, dat het ongunstig oordeel over de
Italianen alleen gevonden wordt bij men
sen, die niet in staat zijn onderscheid te
maken. De Nederlandse politie heeft nu
wel geleerd dat zij geen staat kan ma
ken op de documenten die door onze con
sulaire ambtenaren worden verstrekt en
dat het plechtige stempel van onze auto
riteiten in feite waardeloos is. Over iedere
Italiaan, die in Nederland aankomt, woe
den tegenwoordig inlichtingen ingewonnen
door de Nederlandse consulaten in Italië.
En wanneer die inlichtingen komen, wor
den maar al te vaak onze „arbeiders", die
met alle officiële goedkeuringen vertrok
ken waren, ijlings weer over de grens ge
zet.
DIE LICHTVAARDIGHEID van onze
autoriteiten beperkt zich niet tot het straf
register, zoals gebleken is toen een eer
lijk en braaf man in Amsterdam ontsla
gen werd door de firma voor welke hij
werkte omdat hij bij de medische controle
zwaar tuberculeus bleek te zijn. De man
was overtuigd, dat hij genezen was, het
geen trouwens uitdrukkelijk werd beves
tigd door de papieren van ons ministerie
van Arbeid. Dit was een vergissing. Maar
Advertentie
Lakverf
GEMBO N.Y. - Winschoten - Amsterdam
dit soort onbegrijpelijke vergissingen die
mateloze schade berokkent aan duizenden
fatsoenlijke mensen, diende voldoende te
zijn om de carrière te breken van de al
te lichtvaardige ambtenaar, die haar be-
ginCj- <r
-S.Onze consuls in Nederland zijn zo
zoetjesaan al gewend, stappen te on
dernemen omdat er alweer een van
onze „arbeiders" in de gevangenis is
beland. Het is allerminst prettig voor
een consul, dat hij door de politie van
de stad waar hij gevestigd is, wordt
beschouwd als de vertegenwoordiger
van een onbeperkt aantal misdadi
gers."
Dit is sterke taal, maar de Italiaanse
journalist schuift alle schuld in de schoe
nen van de Italiaanse autoriteiten. Er is
echter ook een Nederlandse commissie,
die de voor ons land bestemde werk
krachten in Italië uitzoekt. Wij vragen ons
af, wat die commissie doet. Het aantal
onverkwikkelijke gebeurtenissen met Ita
liaanse werkkrachten is in Nederland veel
en veel groter dan' in enig ander land.
Dat houdt in, dat er iets niet klopt.
TOEN WIJ DE laatste keer in Amster
dam waren, kregen wij een bijzonder
slechte indruk van een groot deel der
daar verkerende Italianen, onverschillig of
zij zich „arbeiders" dan wel „studenten"
noemden. De meesten schenen op elk uur
van de dag en vooral van de nacht tijd te
hebben om op straat rond te lopen of in
espressobars te zitten.
Diezelfde indruk krijgen ook de Italiaan
se journalisten die ons land bezoeken en
die ronduit schrijven, dat verscheidene
Italiaanse „arbeiders" in Nederland leven
op kosten van prostituees.
Het treurige daarbij is, dat de overgro
te meerderheid der behoorlijke Italianen,
die niets liever willen dan hard werken
om maandelijks een behoorlijk bedrag
paar hun ouders of naar hun vrouw in
Italië te kunnen sturen (Italianen in het
buitenland geven practisch niets uit en
zenden het grootste deel van hun loon
naar huis, de goede tenminste) over één
kam worden geschoren met die ongewens
te elementen. Zowel het Italiaanse minis
terie van Arbeid als de Nederlandse com
missie schieten kennelijk bij de uitvoering
van hun taak te kort.
Tada Ikegai, een Japanse model
bouwer en eigenaar van deze hand, is
bijzonder trots op zijn micromeester
werk: twee miniatuurukuleles van nog
geen 2'/j centimeter lengte die de
kleinste muziekinstrumenten ter we
reld zijn. Hij zoekt nu naar twee héél
kleine ukulelisten die ze bespelen
kunnen.
ë&ÊmmÊÊÊÊm
I
«f
COmtlCHÏ «WA» RATDHE8 RKNCU»
17. Tante Patent verdween in haar keukentje
en was druk bezig met theezetten en eieren koken,
toen ze een ontzettend lawaai hoorde in de rich
ting van de eetkamer. Gerinkel van aardewerk,
heftige dreunen en een driftig hijgen. Met de
eierwekker in haar hand vloog ze op het tumult
af. Een merkwaardig tafreel bood zich aan haar
oog: De Batavier was bezig haar poes Dommelt je
op te jagen. Hij achtervolgde het stomme dier
met zijn knots en onder een vervaarlijk gebrul
joeg hij het beest kamer in, kamer uit.
„Help, niet doen.jammerde tante Patent.
„Meneer de Sof, astublieft, wat gaat u nou toch
beginnen! Mijn arme lieve Dommeltje
CO* MAlTtM "TOONDE*
9
19. „Elk brandje wordt automatisch geblust!" her
haalde de uitvinder, trots op het apparaatje wijzend,
dat ijverig bezig was de uitvinder van de sigarettenfilter
met een schuimlaagje te bedekken.
„Is het niet prachtig,meneer Pech? Voelt u er niets
voor, hier uw geld in te steken?"
„Eh.ik heb hoofdpijn!" protesteerde de totowin
naar zwakjes en Panda deed vastberaden een stap naar
voren. „Laat meneer Pech toch met rust!" riep hij
bezwerend, „hij wil zijn geld NERGENS in steken!
Nu weet u het!"
„Jouw schuld!" kreet de uitvinder van de filter tot
die van het spuitertje, „mijn filter vond hij juist in
teressant!" en woedend schopte hij het blussertje de
trap af. Deze ruwe daad bracht ook de andere uitvin
der het schuim op de lippen en weldra weergalmde
de lucht van hun krijgsgeschreeuw en van de daverende
klappen, die zij elkaar toebrachten. Hiervan maakten
Panda en meneer Pech gebruik om de zoldertrap op
te vluchten.
„Grutjes", zuchtte meneer Pech, „wat een toestand.
Ik hoop nu maar, dat we op de vliering veilig zijn
voor nieuwe aanslagen van uitvinders!"
